Sister True Dedication: 3 questions to build resilience -- and change the world | TED Countdown

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Myo Aung

Why is it so hard

ကျွန်မတို့ လူမှုအဖွဲ့အစည်းရဲ့

to change the direction of our civilization?

ဦးတည်ရာကို ပြောင်းလဲဖို့ ဘာကြောင့် ဒီလောက် ခက်ခဲရတာလဲ။

I'd like to suggest that what's missing at this point

ဒီနေရာမှာ ပျောက်နေတာက ပိုများတဲ့ အချက်အလက်တွေ၊ သတင်းအချက်အလက်

is not more facts and information or even technology.

(သို့) နည်းပညာဆိုတာတောင် မဟုတ်ဘူးလို့ ကျွန်မ အကြံပြုချင်ပါတယ်။

We have more than enough.

ကျွန်မတို့မှာ လုံလောက်တာထက်ကို ပိုပါတယ်။

What's missing is insight.

ပျောက်နေတာက အတွင်းသဘောပါ။

My teacher, Zen master Thich Nhat Hanh,

ကျွန်မရဲ့ ဇင် ဆရာကြီး Thich Nhat Hanh ပြောထားတာက

has said that if we haven't yet changed our way of living,

ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့ နေထိုင်ပုံကို မပြောင်းလဲနိုင်သေးရင် နိုးကြားလာခြင်းဟာ

it's because the awakening isn't strong enough.

ကျေနပ်လောက်အောင် အားမကောင်းတာကြောင့်ပါ။

We can't hope to change the world

အကြောင်းအရာတွေကို ကျွန်ုပ်တို့မြင်ပုံ၊

if we can't change our own way of seeing things,

ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့ သိမှုကို မပြောင်းလဲနိုင်ရင် ပြောင်းလဲမှုကို

our consciousness.

ကျွန်ုပ်တို့ မမျှော်လင့်နိုင်ဘူးတဲ့။

But how can we do this?

ဒါပေမဲ့ ဒါကို ဘယ်လို လုပ်နိုင်လဲ။

In the Zen tradition,

ဇင် အစဉ်အလာမှာ

we know that awakening doesn't happen only with the intellect.

နိုးကြားလာခြင်းဟာ ဉာဏ်စွမ်းချည်း သက်သက်နဲ့ ဖြစ်ပေါ်မလာဘူး။

We need to engage our whole being

လက်ရှိ ကာလရဲ့ ဗဟိုချက်တည့်တည့်မှာ

right in the heart of the present moment.

ဖြစ်တည်ခြင်း တစ်ခုလုံးကို ချိတ်ဆက်ဖို့လိုတယ်။

And a very simple way to do this

ဒါကို ပြုလုပ်ဖို့ အလွန် ရိုးရှင်းတဲ့ နည်းလမ်းတစ်ခုက

is with the practice of mindful walking,

သတိနဲ့ လမ်းလျှောက်တဲ့ အလေ့အကျင့်၊

a powerful meditation

အားကောင်းတဲ့ ကမ္မဋ္ဌာန်းတစ်ခုနဲ့ပါ။

that doesn't require hard labor or even extra time.

ဒါက ပြင်းထန်တဲ့ အားထုတ်မှု(သို့) အချိန်ပိုတောင် မလိုအပ်ဘူး။

Do you remember the first steps you took outside this morning?

ဒီမနက် အပြင်ဘက်မှာ သင်လျှောက်ခဲ့တဲ့ ပထမဆုံး ခြေလှမ်းတွေကို သင် မှတ်မိလား။

The feel of the ground underfoot,

ခြေဖဝါးအောက်က မြေပြင်ရဲ့ အထိအတွေ့၊

the fall of the light,

အလင်း ကျရောက်မှု၊

the quality of the air.

လေထုရဲ့ အရည်အသွေး။

Do you remember the first tree on your way?

သင့်လမ်းမှာ ပထမဆုံး သစ်ပင်ကို သင် မှတ်မိလား။

Life is there for us, but the question is,

သက်ရှိက ကျွန်မတို့အတွက် ရှိတယ်ဆိုပေမဲ့ မေးခွန်းက

are we there for life?

ကျွန်မတို့က သက်ရှိအတွက် ရှိလား။

Perhaps this morning we had something more important to do.

ဒီမနက် ကျွန်မတို့ လုပ်ဖို့ ပိုအရေးကြီးတာ တစ်ခုခုရှိခဲ့လောက်တယ်။

Perhaps we were in a hurry.

ကျွန်မတို့ဟာ အပြေးအလွား ဖြစ်ခဲ့လောက်တယ်။

Many of us have a feeling that we are running out of time.

ကျွန်မတို့ တော်တော်များများက ကိုယ့်မှာ အချိန်တွေ ကုန်နေတယ်လို့ ခံစားမိကြတယ်။

But when we rush to do something,

ဒါပေမဲ့ တစ်ခုခုကို အပြေးအလွှားလုပ်တဲ့အခါ

are we saving time

ကျွန်မတို့ အချိန်ကုန် သက်သာနေတာလား၊

or are we losing it?

(သို့) အချိန် ဆုံးရှုံးနေတာလား။

There is a lot that is urgent,

အရေးတကြီးဆိုတာတွေ အများကြီးပါ။

but in order to take the kind of radical, decisive action

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မတို့ ဂြိုဟ်ကမ္ဘာက မေတ္တာရပ်ခံနေတဲ့ အခြေခံကျတဲ့၊ပြတ်သားတဲ့

that our planet is calling for,

လုပ်ဆောင်မှုမျိုးကို ဆောင်ရွက်ဖို့

we need to be fully present,

ကျွန်မတို့ဟာ ပစ္စုပ္ပန်မှာ အပြည့်အဝ ရှိကာ

grounded and alert,

အခြေစွဲပြီး နိုးကြား၊

fearless and free.

အကြောက်တရာကင်းကင်းနဲ့ လွတ်လပ်နေဖို့လိုတယ်။

It is our way of being

ဒါက ကျွန်မတို့ကို လက်ရှိ အကျပ်အတည်းတွေထဲကို

that has got us into our current crises,

ရောက်ရှိစေတဲ့ ကျွန်မတို့ ဖြစ်တည်ပုံနဲ့

and it is our way of being that can get us out.

ကျွန်မတို့ကို ထုတ်ပေးနိုင်တဲ့ ကျွန်မတို့ ဖြစ်တည်ပုံပါ။

Mindful walking can help.

သတိနဲ့ လမ်းလျှောက်ခြင်းက ကူညီနိုင်ပါတယ်။

We really feel the contact between our feet and the ground.

ကျွန်မတို့ရဲ့ ခြေထောက်တွေနဲ့ မြေပြင်ကြားက ထိတွေ့မှုကို တကယ် ခံစားရတယ်။

And we enjoy the harmony between our breathing

ကျွန်မတို့ရဲ့ အသက်ရှူခြင်းနဲ့ ခြေလှမ်းတွေကြားက သဟဇာတဖြစ်မှုကို

and our steps.

နှစ်သက်ရတယ်။

With each step, we arrive into our body,

ခြေတစ်လှမ်းချင်းနဲ့အတူ ကျွန်မတို့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းကို၊

into the present moment.

ပစ္စုပ္ပန် ကာလထဲကို ရောက်ရှိတယ်။

And we become fascinated by the whole experience of walking.

ဒီနောက် လမ်းလျှောက်ခြင်း အတွေ့အကြုံ တစ်ခုလုံးကို စိတ်ဝင်စားလာတယ်။

And for those of us who are physically unable to walk,

ရုပ်ပိုင်းအရ လမ်းမလျှောက်နိုင်သူတွေအတွက်

perhaps we are in a wheelchair,

ဖြစ်လောက်တာက ဘီးတပ်ကုလားထိုင်ထဲမှာရှိနေတာပေါ့

we enjoy the experience of moving through space.

လေဟာပြင်ကို ဖြတ်ပြီး ရွေ့နေတဲ့ အတွေ့အကြုံကို ခံစားရတာပေါ့။

And we open up our senses to the sky,

ကောင်းကင်ဆီ၊ သစ်ပင်တွေဆီ၊ အနီးဝန်းကျင်က

to the trees, to the people around us,

လူတွေဆီ ဒါမှမဟုတ် မြို့ထဲက သက်ရှိတွေရဲ့

or simply to the hum of life in the city.

လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြစ်မှုဆီ ကျွန်မတို့ရဲ့ အာရုံတွေကို ဖွင့်လိုက်တာပါ။

And we have a chance to wake up

မိမိကိုယ်တွင်းနဲ့ မိမိရဲ့ဝန်းကျင်မှာ ဆက်ဖြစ်ပျက်နေတာကို

to what is going on, in us and around us.

သတိပြုမိစေဖို့ အခွင့်အလမ်းတစ်ခု ရှိတာပါ။

And in the Zen tradition,

ဇင် အစဉ်အလာမှာ

we also use questions to help us wake up.

ကျွန်မတို့ကို ကူညီနိုးကြားစေဖို့ မေးခွန်းတွေကို အသုံးပြုတယ်။

To help spark awakening.

နိုးကြားခြင်းကို ကူညီအစပျိုးပေးဖို့ပါ။

And today I would like to offer you three.

ဒီနေ့တော့ သင်တို့ကို သုံးခု ပေးချင်ပါတယ်။

The first question is:

ပထမ မေးခွန်းက

Who are you?

သင်ဟာ ဘယ်သူလဲ။

Who are you?

သင်ဟာ ဘယ်သူလဲ။

Say you're walking to do something.

သင်ဟာ တစ်ခုခုလုပ်ဖို့ လမ်းလျှောက်နေတယ်ဆိုပါစို့။

Perhaps something very important.

ဖြစ်နိုင်တာက အလွန် အရေးပါတာ တစ်ခုခုပေါ့။

Something that may be the right thing to do

လုပ်ဖို့ မှန်ကန်လောက်တဲ့ အရာဆိုပေမဲ့

but very hard.

အလွန် ခက်ခဲတာ တစ်ခုခုပေါ့။

Ask yourself.

သင့်ကိုယ်သင် မေးပါ။

Who is walking to do this?

ဒါကို လုပ်ဖို့ သွားနေတာက ဘယ်သူလဲ။

Can you see that you are, in fact,

အမှန်တော့ သင်ဟာ မိဘတွေ၊ဘိုးဘွားတွေနဲ့

an entire lineage of parents,

ဘိုးဘေးတွေရဲ့ မျိုးနွယ်တစ်ခုလုံးရဲ့အတွင်းမှာ

grandparents and ancestors?

ရှိနေတယ်လို့ သင် မြင်နိုင်လား။

We carry all of them within us.

ကျွန်မတို့ဟာ သူတို့အားလုံးကို ကျွန်မတို့ ကိုယ်တွင်းမှာ သယ်ဆောင်ကြတယ်။

Their qualities and their weaknesses.

သူတို့ရဲ့ အရည်အသွေးတွေနဲ့ အားနည်းချက်တွေ။

Their hopes, their regrets, their fears.

သူတို့ရဲ့မျှော်လင့်ချက်တွေ၊ဝမ်းနည်းမှုတွေ၊ အကြောက်တရားတွေ။

Each one of us is in some way an ambassador of our species.

ကျွန်မတို့ တစ်ဦးစီဟာ တစ်နည်းနည်းနဲ့ ကျွန်မတို့ မျိုးစိတ်ရဲ့ သံတမန်တစ်ယောက်ပါ။

And as we walk, we have a chance to activate the best of ourselves.

လမ်းလျှောက်စဉ် ကျွန်မတို့ရဲ့အကောင်းဆုံးကို အသက်သွင်းဖို့ အခွင့်အလမ်းတစ်ခုရတယ်။

The qualities of awakening.

နိုးကြားခြင်းရဲ့ အရည်အသွေးတွေ၊

Endurance.

ခံနိုင်ရည်၊

Compassion.

ကရုဏာ၊

Generosity.

ရက်ရောမှု၊

Fearlessness and hope.

အကြောက်အရွှံ့ကင်းမှုနဲ့ မျှော်လင့်ချက်ပါ။

And going further, as we walk, we realize

ဒီထက်ပိုပြီး လမ်းလျှာက်နေစဉ်မှာ ကျွန်မတို့ဟာ ဆင့်ကဲဖြစ်စဉ်ရဲ့

that we embody millions of years of evolution.

သန်းချီတဲ့ နှစ်တွေ ဖွဲ့စည်းပါဝင်နေတာကို သဘောပေါက်မိတယ်။

Each one of us is nothing less than a representative of the planet.

ကျွန်မတို့ တစ်ဦးစီဟာ ကမ္ဘာဂြိုဟ်ရဲ့ ကိုယ်စားလှယ်တစ်ဦးထက် ဘာမှ လျော့မနေဘူး။

A child of the Earth.

ကမ္ဘာမြေရဲ့ ရင်သွေးတစ်ဦးပါ။

In this very moment,

ဒီအခိုက်အတန့်မှာ

we are all made of Earth, sun and stars.

ကျွန်မတို့အားလုံးကို ကမ္ဘာမြေ၊ နေနဲ့ ကြယ်တွေ၊

Mountains and rivers, savannahs and rainforests.

တောင်တွေနဲ့ မြစ်တွေ၊ဆဗားနားမြက်ခင်းတွေ နဲ့ မိုးသစ်တောတွေ ဒါတွေနဲ့ ဖန်တီးထားတာပါ။

It is impossible for us to be without all these elements.

ကျွန်မတို့အတွက် ဒီသဘာဝ အင်အားစုတွေ မပါဘဲ ဖြစ်တည်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။

And realizing this is to see with the insight of interbeing.

ဒါကို သဘောပေါက်ခြင်းက အတူတူဖြစ်တည်ခြင်း ရဲ့ အတွင်းသဘောနဲ့ သိမြင်ဖို့ပါ။

This isn't just intellectual knowledge.

ဒါက အသိဉာဏ်ဆိုင်ရာ ဗဟုသုတသ သက်သက် မဟုတ်ဘူး။

But the living insight that you and I,

ဒါပေမဲ့ သင်၊ကျွန်ုပ်၊ကျွန်ုပ်တို့ဆိုတာက ကျွန်မတို့ ထင်တာထက်

we are much more than we think.

အများကြီးပိုတယ်ဆိုတဲ့ ရှင်သန်ခြင်း အတွင်းသဘောပါ။

And this is an immense source of love and strength

ကျွန်မတို့ ဒီအချိန်၊ဒီနေရာမှာ အရေးယူဆောင်ရွက်ကြသလို

as we take action in the here and now.

ဒါက မေတ္တာတရားနဲ့ အင်အားရဲ့ ဧရာမ ရင်းမြစ်တစ်ခုပါ။

Which brings us to question number two.

ဒါက ကျွန်မတို့ဆီကို မေးခွန်း နှစ်ကို ယူဆောင်လာတယ်။

Where are you?

သင် ဘယ်မှာလဲ။

Are you here?

သင် ဒီနေရာမှာ လား။

Are you now?

သင် ဒီအချိန်မှာလား။

Do you feel at home in yourself, relaxed and at ease?

သင်ဟာ အေးဆေး၊ သက်သာစွာ သင့်အိမ်မှာရှိသလို ခံစားရသလား။

Or is there still some restlessness, perhaps a little agitation?

(သို့) ဂနာမငြိမ်တာ၊ ဖြစ်နိင်တာက နည်းနည်း စိတ်လှုပ်ရှားတာတစ်ခုခု ဖြစ်နေတုန်းလား။

We may feel distracted, preoccupied.

ကျွန်မတို့ဟာ အာရုံပျံ့လွင့်တာ၊ အာရုံတခြား ရောက်နေတာကို ခံစားမိနိုင်လောက်တယ်။

There are those who say we are too much in the present,

ကျွန်မတို့ဟာ ပစ္စုပ္ပန်ထဲမှာ ရှိနေလွန်း တယ်၊ အနာဂတ်အတွက် အလုံအလောက်

not planning enough for the future.

စီစဉ်မနေဘူးလို့ ပြောကြတဲ့ လူတွေရှိတယ်။

But there's a difference between being alert and awake to what is going on

ဒါပေမဲ့ နိုးကြားနေခြင်း၊ဖြစ်နေတာကို သတိ ပြုမိခြင်းနဲ့ အလုပ်(သို့)စီမံချက်တွေထဲမှာ

and being lost in our work or projects,

ပျောက်ဆုံးနေခြင်း (သို့) မိမိကိုယ်တိုင် လွတ်မြောက်ဖို့

or drowning ourselves in consuming

(သို့)ထုံစေဖို့ တကယ် ဖြစ်ပျက်နေတာကနေ

to cover up, escape from or numb ourselves

ဖုံးကွယ်ဖို့ ကုန်ဆုံးရင်း မိမိကိုယ်တိုင်

to what is actually happening.

နစ်နေခြင်း ကြားမှာ ခြားနားမှုတစ်ခုရှိတယ်။

Training our body and mind

ကျွန်မတို့ရဲ့ ကိုယ်နဲ့ စိတ်ကို လက်ရှိ ဒီနေရာ၊

to be fully present in the here and now

ဒီအချိန်မှာ အပြည့်အဝ ရှိနေစေဖို့ လေ့ကျင့်ခြင်းဟာ

is essential to our survival

ကျွန်မတို့ရဲ့ ဆက်လက်ရှင်သန်မှုနဲ့

and to the future we are creating.

ကျွန်မတို့ ဖန်တီးနေတဲ့ အနာဂတ်အတွက် ပဓာနကျပါတယ်။

It is in the present and only in the present

ဒါက ကျွန်မတို့ရဲ့ ပျော်ရွှင်မှုကို ကျွန်မတို့ စစ်မှန်စွာ စိတ်မှာမွေးထားပြီး

that we can truly nourish our happiness

ကျွန်မတို့ရဲ့ နာကျင်မှုနဲ့ ဝေဒနာကို ကိုင်ကွယ်၊

and handle and take care of our pain and our suffering.

ဂရုစိုက်ပေးနိုင်တဲ့ ပစ္စုပ္ပန်မှာနဲ့ ပစ္စုပ္ပန်ထဲမှာသာ ရှိတာပါ။

For example, in this moment,

ဥပမာ ဒီအခိုက်အတန့်အတွင်းမှာ

if each of us takes time to really breathe in

ကျွန်မတို့ တစ်ဦးစီဟာ တကယ်ပဲ အသက်ရှူသွင်းဖို့ အချိန်ယူကာ

and come back to our body,

ကျွန်မတို့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ဆီကို ပြန်လာရင်

we may find tension.

တင်းအားကို တွေ့နိုင်လောက်တယ်။

And right now, on an out breath,

လောလောဆယ် ထွက်သက်တစ်ရှိုက်မှာ

we have a chance to release that tension.

ဒီတင်းအားကို ထုတ်လွှတ်ဖို့ အခွင့်အလမ်းတစ်ခုရှိတယ်။

This is possible right away.

ဒါက ဖြစ်နိုင်တဲ့ မှန်ကန်တဲ့ နည်းလမ်းပါ။

If we come back to ourselves in this moment

ဒီအခိုက်အတန့်မှာ မိမိကိုယ်မိမိဆီ ပြန်လာပြီး

and we find sadness,

ဝမ်းနည်းမှု တွေ့ရှိရင် ဒါကို ပွေ့ဖက်ဖို့

we have a chance to embrace it.

အခွင့်အလမ်းတစ်ခု ကျွန်မတို့မှာရှိတယ်။

If we find fear,

ကြောက်ရွံ့မှု၊ ဒေါသ၊

anger, despair,

စိတ်ပျက်မှုကို တွေ့ရှိရင်

we have a chance to accompany it,

ဒါကို အဖော်ပြုပြီး အတူရှိနေဖို့နဲ့

to be with it

ဒါက ကျွန်မတို့ကို ပြောပြနေတာကို

and to look deeply into what it is telling us.

လေးနက်စွာ ကြည့်ရှုဖို့ အခွင့်အလမ်းတစ်ခု ကျွန်မတို့မှာရှိတယ်။

Our suffering contains within it the suffering of our world.

ဒီအတွင်းက ကျွန်မတို့ရဲ့ ဆင်းရဲခြင်းမှာ ကျွန်မတို့ ကမ္ဘာရဲ့ ဆင်းရဲခြင်းပါဝင်တယ်။

The violence, the destruction,

အကြမ်းဖက်မှု၊ ဖျက်ဆီးမှု၊

the discrimination and exploitation

ခွဲခြားဆက်ဆံမှုနဲ့ ခေါင်းပုံဖြတ်မှုက

that is going on right now across our planet.

ကမ္ဘာဂြိုဟ်အနှံ့မှာ လောလောဆယ် ဆက်ဖြစ်နေတယ်။

We are doing real harm

ကျွန်မတို့ဟာ အချင်းချင်းနဲ့ မျိုးစိတ်အားလုံးကို

to one another and to all species.

တကယ့် ဘေးဖြစ်အောင် လုပ်နေကြတယ်။

And the more we realize this, the more we awaken to this,

ဒါကို ကျွန်မတို့ ပိုနားလည်လေလေ၊ ဒါကို ကျွန်မတို့ ပိုသတိပြုမိလေလေပါ။

we want to do something to help,

ဒီအခြေအနေကို ကူညီပြောင်းလဲပေးဖို့

to transform the situation.

ကျွန်မတို့ တစ်ခုခု လုပ်ချင်ကြတယ်။

But this requires a tremendous source of energy.

ဒါပေမဲ့ ဒါက ဧရာမ စွမ်းအင် ရင်းမြစ်တစ်ခု လိုအပ်တယ်။

And where can we ever find enough energy?

လုံလောက်တဲ့ စွမ်းအင်ကို ကျွန်မတို့ ရှာတွေ့နိုင်ပါဦးမလား။

In the Buddhist tradition,

ဗုဒ္ဓဘာသာ အစဉ်အလာမှာ

we know that our intention, our deepest aspiration,

ကျွန်မတို့ရဲ့အာရုံစိုက်မှု၊ အနက်ရှိုင်းဆုံး ရည်မှန်းချက်က

is an immense source of energy.

ဧရာမ စွမ်းအင် ရင်းမြစ်တစ်ခုလို့ ကျွန်မတို့ သိကြတယ်။

Which brings us to question number three.

ဒါက မေးခွန်း နံပါတ် သုံးကို ကျွန်မတို့ဆီ ယူဆောင်လာတယ်။

What do you want?

သင် ဘာကို အလိုရှိတာလဲ။

What do you really want?

သင် ဘာကို တကယ် အလိုရှိတာလဲ။

What is most important to you?

သင့်အတွက် အရေးအကြီးဆုံးက ဘာလဲ။

This is not only about doing, this is also about being.

ဒါက ပြုလုပ်ခြင်းသာ မဟုတ်ဘဲ ဖြစ်တည်ခြင်းလည်း ဖြစ်ပါတယ်။

It is possible to be firmly rooted in the present moment,

ဒါက ပစ္စုပ္ပန် ကာလထဲမှာ ခိုင်မြဲစွာ အမြစ်တွယ်ဖို့ ဖြစ်စေနိုင်တဲ့အပြင်

and yet motivated, energized by a deep desire,

နက်ရှိုင်းတဲ့ ဆန္ဒတစ်ခုကနေ အပြုသဘော တစ်ခုခုကို ထောက်ပံ့ပေးဖို့

a deep love to contribute something positive.

နက်ရှိုင်းတဲ့ မေတ္တာတရားတစ်ခုကနေ လှုံ့ဆော်ကာ စွမ်းအင်ပေးသေးတယ်။

And wherever we choose to make our contribution,

ထောက်ပံ့မှုလုပ်ဖို့ ဘယ်နေရာကိုပဲ ကျွန်မတို့ ရွေးရွေး

our task is to do our best in that spot

ကျွန်မတို့ရဲ့ လုပ်ငန်းတာဝန်က အဲဒီနေရာမှာ အကောင်းဆုံး လုပ်ဖို့ဖြစ်ပြီး

and we will have peace.

ကျွန်မတို့ အေးချမ်းမှု ရရှိကြမှာပါ။

Even the simplest act born from love

ချစ်ခြင်းမေတ္တာကနေ ပေါက်ဖွားတဲ့ အရိုးစင်းဆုံး လုပ်ရပ်တောင်မှ

resonates without limit.

အကန့်အသတ်မဲ့ မြည်ဟိန်းတယ်။

So we're walking.

ဒီတော့ ကျွန်မတို့ လမ်းလျှောက်နေတယ်။

And we can arrive into our life

ခြေလှမ်းတိုင်းမှာ ကျွန်မတို့ရဲ့ ဘဝထဲကို

at every step.

ရောက်ရှိနိုင်တယ်။

And we get to ask ourself,

မိမိကိုယ်မိမိ မေးခွင့်ရတာက

Is this how I want to live my life?

ဒါက ငါ့ဘဝကို ငါ နေထိုင်ချင်ပုံလား။

Life is short,

ဘဝဟာ တိုတောင်းပြီး

and each one of us needs to identify

ကျွန်မတို့ တစ်ဦးစီဟာ ကျွန်မတို့ရဲ့ အနက်ရှိုင်းဆုံး

and nurture our deepest aspiration,

ရည်မှန်းချက်ကို ရှာဖွေ မွေးမြူဖို့၊

rekindle it if necessary

လိုအပ်ရင် ဒါကို ပြန်လည်အသက်သွင်းပေးဖို့နဲ့

and find a community of friends and allies who share the same dream.

တူညီတဲ့အိပ်မက်ကိုမျှဝေတဲ့ မိတ်ဆွေ၊မဟာမိတ် တွေရဲ့ အသိုက်အမြုံတစ်ခုကို ရှာဖို့ လိုတယ်။

And with the insight of interbeing,

အတူတူဖြစ်တည်ခြင်း အတွင်းသဘောနဲ့အတူ

we see that we're not a small me realizing our dream,

ကျွန်မတို့ရဲ့ အိပ်မက်ကို ပြီးမြောက်စေဖို့ သေးငယ်တဲ့ ငါ မဟုတ်ဘဲ

but a vast us.

ကျယ်ပြန့်တဲ့ ငါတို့တစ်ခုလို့ ကျွန်မတို့ မြင်တယ်။

And we arrive at our destination

ခြေလှမ်းတိုင်းမှာ ကျွန်မတို့ရဲ့ ခရီးဆုံးပန်းတိုင်ကို

in every step.

ရောက်ရှိတယ်။

So who am I?

ဒီတော့ ငါ ဘယ်သူလဲ။

Where am I?

ငါ ဘယ်မှာလဲ။

And what do I want?

ငါ ဘာကို လိုချင်တာလဲ။

The act of asking these three questions in the heart of our daily life,

လမ်းလျှောက်နေစဉ် ကျွန်မတို့ နေ့စဉ်ဘဝရဲ့ ဗဟိုချက်မှာ ဒီမေးခွန်း သုံးခုကို

as we walk,

မေးမြန်းတဲ့ လုပ်ရပ်ဟာ

will help us to wake up.

နိုးကြားစေဖို့ ကျွန်မတို့ကို ကူညီလိမ့်မယ်။

Because the fact is,

ဘာလို့လဲဆိုတော့ တကယ့်အချက်က

if we keep going in the direction we are going,

ကျွန်မတို့ သွားနေတဲ့ ဦးတည်ရာကို ကျွန်မတို့ ဆက်သွားနေရင်

there is no doubt our civilization will end soon.

လူမှုအဖွဲ့အစည်းဟာ မကြာခင် အဆုံးသတ်သွားနိုင်လောက်ပါတယ်။

Many civilizations have ended, and ours is no different.

လူမှုအဖွဲ့အစည်းများစွာ အဆုံးသတ်သွားတယ်။ ကျွန်မတို့ လူမှုအဖွဲအစည်လည်း မခြားနားပါ။

And if our awakening to this truth is not strong enough,

ဒီအမှန်တရားကို ကျွန်မတို့ သတိပြုမိခြင်းဟာ

our actions will not be strong enough

ကျွန်မတို့ ကိုယ်တိုင်ကို ကုသဖို့နဲ့

to heal ourselves and to protect our Earth.

ကမ္ဘာမြေကို ကာကွယ်ဖို့ ကျေနပ်လောက်အောင် အားမကောင်းရင်ပေါ့။

We need to see the suffering, the truth, in order to get the awakening.

အသိအမြင်နိုးကြားဖို့ ဆင်းရဲခြင်းဟာ အမှန်တရားလို့ မြင်ဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။

There's a deep connection between the two.

ဒီနှစ်ခုကြားမှာ နက်ရှိုင်းတဲ့ ဆက်သွယ်မှုတစ်ခုရှိတယ်။

We can't help if we're numb or if we're overwhelmed.

ကျွန်မတို့ဟာ ထုံနေတာ(သို့) ဖိစီးနေတာဆိုရင် ကျွန်မတို့ မကူညီနိုင်ဘူး။

Only when we dare to feel in our body

ဒီအချက်အလက်တွေ အားလုံး၊ ဒီသတင်းအချက်အလက် အားလုံးက

what all these facts,

ဘာကို ဆိုလိုလဲဆိုတာကို

all this information means,

ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ခံစားရဲတဲ့အခါမှသာ

will we truly awaken

ဘဝရဲ့ အဖိုးတန်မှုကို ကျွန်မတို့တွေ

to the preciousness of life.

စစ်မှန်စွာ သတိပြုမိလာမှာပါ။

And to the danger we are in.

ပြီးတော့ ကျွန်မတို့ ရောက်နေတဲ့ အန္တရာယ်တွေကိုရောပေါ့။

And we have the spiritual strength; we need to do this.

ကျွန်မတို့မှာ စိတ်ပိုင်း ခွန်အားတစ်ခု ရှိတယ်။ ဒါကို ကျွန်မတို့ လုပ်ဖို့လိုတယ်။

Mindful breathing and walking

သတိနဲ့ အသက်ရှုခြင်းနဲ့ လမ်းလျှောက်ခြင်းက

can give us stability and non-fear.

တည်ငြိမ်မှုနဲ့ မကြောက်တရားကို ပေးနိုင်တယ်။

Being in contact with nature

သဘာဝနဲ့ ဆက်သွယ်မိခြင်းဟာ

lifts our spirits and heals our soul.

ကျွန်မတို့ရဲ့ စိတ်တွေကို မြှင့်တင်ပေးပြီး ဝိညာဉ်တွေကို ကုသပေးတယ်။

The Earth, our ancestors and our descendants,

ကမ္ဘာမြေ၊ ကျွန်မတို့ရဲ့ ဘိုးဘေးတွေနဲ့ ကျွန်မတို့ရဲ့ သားစဉ်မြေးဆက်တွေဟာ

they are all here with us in this moment.

ဒီအခိုက်အတန့်မှာ ကျွန်မတို့နဲ့အတူ ရှိနေတယ်။

Giving us clarity to see the truth

အမှန်တရားကို သိမြင်ဖို့

and courage to take radical loving action.

ကြည်လင်ပြတ်သားမှုနဲ့ အခြေခံကျတဲ့

And with this awakening and this spiritual strength,

ကြင်နာတဲ့ လုပ်ဆောင်မှုကို လုပ်ဆောင်ဖို့ သတ္တိကိုကျွန်မတို့ကို ပေးတာပါ။

it is possible for us to act

ဒီနိုးကြားမှု၊ ဒီစိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ခွန်အားနဲ့အတူဆိုရင်

with the urgency of today

ဒီနေ့ရဲ့ အရေးတကြီးဖြစ်မှု၊ ဒါ့အပြင် ထဝရတရားရဲ့ လွတ်လပ်မှုနဲ့အတူ

and also with the freedom of eternity.

လုပ်ဆောင်ဖို့ ကျွန်မတို့အတွက် ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)