How protest is redefining democracy around the world | Zachariah Mampilly

Translator: Ajay Balachandran Reviewer: Mohammed Liyaudheen wafy

Like many of you, I'm often frustrated by the democratic process.

നിങ്ങളിൽ പലരെയും പോലെ ഞാനും പലപ്പോഴും ജനാധിപത്യപ്രക്രിയയിൽ നിരാശയാകും.

It's messy, it's complicated,

ഇത് അടുക്കും ചിട്ടയുമില്ലാത്തതും സങ്കീർണ്ണവുമാണ്

it's often inefficient.

പലപ്പോഴും കാര്യക്ഷമതയുമില്ല.

Our political leaders feel disconnected

നമ്മുടെ രാഷ്ട്രീയനേതാക്കൾക്ക്

from the concerns of ordinary people.

ജനങ്ങളുടെ ആകുലതകളോട് ബന്ധമില്ലാത്തപോലെ.

Many feel that voting every few years

പലരും കരുതുന്നത് നിത്യജീവിതത്തിലെ വെല്ലുവിളികൾ

for leaders disconnected from their daily challenges

എന്തെന്നറിയാത്ത നേതാക്കൾക്ക് വോട്ട് ചെയ്യുന്നതിൽ

is pointless.

അർത്ഥമില്ല എന്നാണ്.

But before we reject democracy,

പക്ഷേ ജനാധിപത്യം തള്ളിക്കളയും മുൻപ് ഇതിന്

let's imagine what it could be.

എന്ത് സാധിക്കും എന്ന് ചിന്തിക്കൂ

And I believe that African activists are redefining democracy

ആഫ്രിക്കൻ പ്രവർത്തകർ പ്രതിഷേധത്തിന് പ്രധാന സ്ഥാനം നൽകിക്കൊണ്ട് ജനാധിപത്യത്തെ

by putting protest at its center,

പുനർ നിർവ്വചിക്കുകയാണെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു,

what I refer to as "protest democracy."

ഇതിനെയാണ് ഞാൻ “പ്രതിഷേധ രാഷ്ട്രീയം“ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്.

International organizations and academic experts

അന്താരാഷ്ട്ര സംഘടനകളും അക്കാദമിക വിദഗ്ദ്ധരും ജനാധിപത്യത്തെ

define democracy as regular, multiparty electoral competition.

സാധാരണ ബഹുകക്ഷി തിരഞ്ഞെടുപ്പ് മത്സരമായാണ് നിർവ്വചിക്കുന്നത്.

But democracy should not only be about elites competing at the ballot box.

ബാലറ്റ് പെട്ടിയിൽ വരേണ്യവർഗ്ഗം നടത്തുന്ന മത്സരം മാത്രമായി ജനാധിപത്യം മാറരുത്.

For it to have meaning,

ഒരർത്ഥത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ,

it's something we must engage in every day.

ഇത് നമ്മുടെ ദൈനം ദിന വ്യവഹാരത്തിന്റെ ഭാഗമാകണം.

When I say "protest democracy,"

“പ്രതിഷേധ രാഷ്ട്രീയം“ എന്ന് പറയുമ്പോൾ,

I'm challenging how we think about democratic action.

ജനാധിപത്യത്തെപ്പറ്റിയുള്ള ധാരണകളെ ഞാൻ വെല്ലുവിളിക്കുകയാണ്.

Viewing democracy as only elections is no longer adequate

തിരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ മാത്രമായി ജനാധിപത്യത്തെ കാണുന്നത് ഇനി മതിയാവുകയില്ല.

and threatens democracy itself.

ജനാധിപത്യത്തിനുതന്നെ ഇത് വെല്ലുവിളിയാണ്

So we must protest democracy to give it a renewed meaning.

ഒരു പുത്തൻ അർത്ഥം നൽകാനായി പ്രതിഷേധരാഷ്ട്രീയം ആരംഭിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

What would this look like?

ഇതെങ്ങനെയുണ്ടാകും?

We need to turn to African societies,

ആഫ്രിക്കൻ സമൂഹങ്ങളിലേയ്ക്ക് നമുക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിക്കാം

where ordinary people are increasingly taking to the streets

അവിടെ സാധാരണമനുഷ്യർ അവരുടെ ജീവിതങ്ങളിൽ നല്ല മാറ്റങ്ങൾക്കായി

to transform their lives.

തെരുവിലിറങ്ങുകയാണ്.

African social movements have often been at the forefront

ജനാതിപത്യത്തെ ഇപ്രകാരം വിഭാവനം ചെയ്യുന്നതിന്റെ മുൻപന്തിയിൽ പലപ്പോഴും

of conceptualizing democracy in this way.

ആഫ്രിക്കൻ സാമൂഹ്യപ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.

This may come as a surprise to those of who think

ആഫ്രിക്കക്കാർ തോക്കിൻ കുഴലിലൂടെ മാത്രമാണ് രാഷ്ട്രീയത്തിൽ

that the only way Africans engage in politics

ഇടപെടുന്നത് എന്ന് കരുതുന്നവർക്ക് ഒരുപക്ഷേ

is through the barrel of the gun.

ഇതൊരു അദ്ഭുതമായിരിക്കാം.

But increasingly, young people are taking to the streets

കൂടുതൽ കൂടുതൽ യുവാക്കൾ തെരുവിലേയ്ക്കിറങ്ങുകയും

and abandoning organized violence

സംഘം ചേർന്നുള്ള അക്രമത്തെ ഉപേക്ഷിച്ച്

in favor of more effective nonviolent action.

കൂടുതൽ ഫലപ്രദമായ അഹിംസാമാർഗ്ഗങ്ങൾ സ്വീകരിക്കുകയുമാണ്.

I've spent much of the past two decades talking to African activists,

രണ്ട് പതിറ്റാണ്ടുകളായി ഞാൻ ആഫ്രിക്കൻ പൊതുപ്രവർത്തകരുമായി സംവദിക്കുന്നു

both violent and nonviolent.

അക്രമവും അഹിംസയും സ്വീകരിച്ചവരോട്

Across Africa, young people are rising up

ആഫ്രിക്കയിലാകെ യുവാക്കൾ നമുക്ക് പരിചയമുള്ള എല്ലാത്തരം

to challenge almost every type of regime known to humanity.

ഭരണകൂടങ്ങളെയും വെല്ലുവിളിക്കുവാനായി സംഘടിക്കുകയാണ്.

This is my friend Thiat.

ഇതെന്റെ സുഹൃത്ത് ഥിയാറ്റ്

He's a rapper from Senegal.

സെനഗലിലെ ഒരു റാപ്പ് സംഗീതജ്ഞനാണിയാൾ.

He led a large movement in Senegal

സെനഗലിലെ ഒരു വലിയ പ്രസ്ഥാനം ഇദ്ദേഹം

that was successful in preventing the president from stealing a third term.

നയിച്ചു. പ്രസിഡന്റ് മൂന്നാം തവണ ഭരണത്തിൽ ‌എത്തുന്നത് തടയുന്നതിൽ ഇവർ വിജയിച്ചു.

From Morocco to Lesotho,

മൊറോക്കോ മുതൽ ലെസോതോ വരെ,

young people are rising up against entrenched monarchies:

രാജഭരണത്തിനെതിരേ യുവാക്കൾ പ്രതിഷേധിക്കുന്നു:

in Egypt and Sudan,

ഈജിപ്തിലും സുഡാനിലും,

against brutal dictatorships;

ക്രൂരരായ ഏകാധിപതികൾക്കെതിരെ;

in Uganda and Ethiopia,

ഉഗാണ്ടയിലും എത്യോപ്യയിൽ,

against powerful militarized states

ശക്തരായ സൈനിക ഭരണകൂടങ്ങൾക്കെതിരെ

with quasi-democratic veneers;

ജനാധിപത്യത്തിന്റെ മുഖം മൂടി ഉള്ളവർ;

in South Africa, where this image was taken,

ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയിൽ, അവിടെയാണ് ഈ ചിത്രമെടുത്തത്,

and Burundi,

ബുറുണ്ടിയിൽ,

against democratically elected leaders

ജനാധിപത്യപരമായി തിരഞ്ഞെടുത്തുവെങ്കിലും

who have done little to improve the conditions for ordinary people.

സാധാരണ ജനങ്ങളുടെ ജീവിത നിലവാരം ഉയർത്തുവാൻ ഒന്നും ചെയ്യാത്തവർ.

Across the continent, protest is not exceptional,

ഈ ഭൂഘണ്ഡമാകെ പ്രതിഷേധം ഒരു അസാധാരണ സംഭവമല്ല, മറിച്ച്,

but a normal part of life.

സാധാരണ ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമാണ്.

Africans use protests to challenge both dictators

ആഫ്രിക്കക്കാർ ഏകാധിപതികളെ ചെറുക്കുവാനും പവർ കട്ടിനെതിരേയും

as well as power cuts.

പ്രതിഷേധം ഉപയോഗിക്കുന്നു.

In a way, Africans are protesting democracy itself,

ഒരു രീതിയിൽ പറഞ്ഞാൽ ആഫ്രിക്കക്കാർ ജനാധിപത്യത്തിനെതിരേ പോലും

enriching its possibilities for us all.

പ്രതിഷേധിച്ച് നമ്മുടെ സാദ്ധ്യതകൾ വളർത്തുന്നു.

There have been two major waves of African protest,

ആഫ്രിക്കയിലെ പ്രതിഷേധങ്ങൾക്ക് രണ്ട് പ്രധാന ഘട്ടങ്ങൾ

and we are currently living through the third,

ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ നാം‌ 2005-നടുത്ത്

which began around 2005.

ആരംഭിച്ച മൂന്നാമത്തെ ഘട്ടത്തിലാണ്

It includes the so-called Arab Spring,

അറബ് വസന്തം ഇതിൽ പെടുന്നു.

which took place mostly on the continent.

പ്രധാനമായും അത് ഈ ഭൂഘണ്ഡത്തിലാണ് നടന്നത്.

The first wave took place in the 1940s and 1950s

ആദ്യഘട്ടം 1940-കളിലും 1950-കളിലുമാണ് നടന്നത്, ഇത് ആഫ്രിക്കയിൽ

and led to Africa's decolonization.

കോളനി വാഴ്ച അവസാനിക്കാൻ കാരണമായി.

Kwame Nkrumah led a broad coalition in Ghana

ക്വാമി എൻക്രൂമ ഘാനയിൽ ഒരു വിശാല സഖ്യത്തെ നയിച്ചു

that overthrew British rule,

ഇതാണ് ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണം അവസാനിപ്പിച്ചത്,

providing a template for nonviolent movements globally.

ലോകമാകെ അഹിംസയിലൂന്നിയ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് ഇതൊരു മാതൃകയായി.

The second wave took place in the 1980s and 1990s

രണ്ടാം ഘട്ടം 1980-കളിലും 1990-കളിലുമാണ് നടന്നത്

against austerity measures that imposed harsh conditions

ആഫ്രിക്കൻ രാജ്യങ്ങളിൽ ചിലവ് ചുരുക്കൽ മൂലം രൂക്ഷമായ ജീവിത

on African economies.

സാഹചര്യമായിരുന്നു കാരണം.

These protests led to the overthrow of autocratic regimes

ഈ പ്രതിഷേധങ്ങൾ ഏകാധിപത്യ ഭരണകൂടങ്ങൾ തകരുന്നതിന് കാരണമായി.

and led to the introduction

ഇത് ഭൂഘണ്ഡത്തിലാകെ

of multiparty elections across the continent.

ബഹുകക്ഷി തിരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ വരാൻ കാരണമായി.

The ongoing third wave is correcting the shortcomings of the earlier two.

ഇപ്പോൾ നടക്കുന്ന മൂന്നാമത്തെ ഘട്ടം ആദ്യ രണ്ടു ഘട്ടങ്ങളുടെ പോരായ്മകൾ നീക്കുകയാണ്.

If the first wave brought liberation but not democracy,

ആദ്യ ഘട്ടം സ്വാതന്ത്ര്യം കൊണ്ടുവന്നു, എങ്കിലും ജനാധിപത്യം കൊണ്ടുവന്നില്ല,

and the second, elections but only for the elites,

രണ്ടാം ഘട്ടം തിരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ വന്നെങ്കിലും വരേണ്യർക്ക് മാത്രമായിരുന്നു

then it is the third wave

പിന്നീട് വന്ന മൂന്നാം ഘട്ടം

that is most concerned with transforming democracy

ജനാധിപത്യത്തിനെ മാറ്റിയെടുത്ത് ജനങ്ങളുടെ

into the rule of the people.

ആധിപത്യമാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു.

It includes movements like Y'en a Marre in Senegal,

സെനഗലിലെ യെനമാര പോലുള്ള പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ഇതിന്റെ ഭാഗമാണ്,

Le Balai Citoyen in Burkina Faso,

ബുർക്കിന ഫാസോയിലെ ലെ ബലായി സിറ്റോയെൻ,

Tajamuka in Zimbabwe,

സിംബാബ്‌വെയിലെ തജമുക്ക,

LUCHA and Filimbi in the Democratic Republic of Congo,

കോംഗോ ജനാധിപത്യ റിപ്പബ്ലിക്കിലെ ലു‌ച്ചയും ഫിലിമ്പിയും,

movements that work outside of more conventional nongovernmental organizations

പരമ്പരാഗത ഗവണ്മെന്റിനും രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾക്കും പുറത്താണ്

and political parties

ഇവ പ്രവർത്തിക്കുന്നത്

to challenge the economic and political system itself,

അപകടം പിടിച്ച രീതിയിൽ സാമ്പത്തിക-രാഷ്ട്രീയ സംവിധാനത്തെ

often at great risk.

ഇവ വെല്ലുവിളിക്കുന്നു.

Brilliant young activists like LUCHA's Fred Bauma

ലുച്ചയുടെ ഫ്രെഡ് ബഊമയെപ്പോലുള്ള മിടുക്കന്മാരായ യുവ പ്രവർത്തകരെ

have been detained and tortured,

പിടികൂടി ഭേദ്യം ചെയ്യുകയുണ്ടായിട്ടുണ്ട്,

often with little to no outcry from the international community.

അന്താരാഷ്ട്ര സമൂഹം ഇതേപ്പറ്റി പ്രതിഷേധം ഉയർത്താറില്ല.

The list goes on, as you can see from some of the data we collected.

പട്ടിക നീണ്ടതാണ്, ഞങ്ങൾ ഇതേപ്പറ്റി ശേഖരിച്ച വിവരങ്ങൾ കാണാവുന്നതാണ്.

There have been large popular protests

2005-ന് ശേഷം 40-ലധികം ആഫ്രിക്കൻ രാജ്യങ്ങളിൽ വലിയ

in over 40 African countries since 2005,

ബഹുജന പ്രതിഷേധങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.

and if you look, you'll recognize that in 2011,

നോക്കുകയാണെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് കാണാൻ സാധിക്കും 2011-ൽ

the year of the so-called Arab Spring,

അറബ് വസന്തത്തിന്റെ വർഷമായിരുന്നു,

was actually the spike of this broader wave.

ഈ പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ മൂർച്ഛിച്ചത്.

Contrary to popular belief,

പൊതുജനങ്ങളുടെ വിശ്വാസം അങ്ങനെയല്ല,

many of these protests have been successful.

പക്ഷേ ഇതിൽ പല പ്രക്ഷോഭങ്ങളും വിജയമായിരുന്നു.

We know of the dictators falling in Tunisia and in Egypt,

ടുണീഷ്യയിലും ഈജിപ്തിലും ഏകാധിപതികൾ പുറത്താക്കപ്പെട്ടത് നമുക്കറിയാം.

but popular movements have prevented presidents from stealing third terms

പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ചില പ്രസിഡന്റുമാരെ മൂന്നാം തവണ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടുന്നത് തടഞ്ഞു

in Senegal, in Malawi and Burkina Faso as well.

സെനഗൽ, മലാവി, ബുർക്കിന ഫാസോ എന്നിവിടങ്ങളിലും

What's driving this upsurge of protest?

എന്താണ് ഈ പ്രതിഷേധങ്ങളെ നയിക്കുന്നത്?

Demographically, Africa is both the youngest

ജനസംഖ്യാപരമായി ആഫ്രിക്ക ഏറ്റവും ചെറുപ്പമുള്ളതും

and the fastest-growing continent,

ഏറ്റവും വേഗത്തിൽ വളരുന്നതുമായ ഭൂഘണ്ഡമാണ്

with the largest age gap between the people and their rulers.

ജനങ്ങളും ഭരണകർത്താക്കളും തമ്മിലുള്ള പ്രായവ്യത്യാസമാണ് ഏറ്റവും വലുത്

It is urbanizing at a tremendous pace.

നഗരവൽക്കരണം അതിവേഗം നടക്കുന്നു.

Economically, African countries have been growing for over a decade now,

സാമ്പത്തികമായി ആഫ്രിക്കൻ രാജ്യങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ ഒരു ദശാബ്ദത്തിലധികമായി വളരുകയാണ്

largely driven by investments from Asia.

ഏഷ്യൻ നിക്ഷേപങ്ങളാണ് വളർച്ചയെ നയിക്കുന്നത്.

But little of this wealth is trickling down.

ഈ സമ്പത്ത് കീഴ്ത്തട്ടിലെത്തുന്നില്ല.

Formal jobs in the industrial sector are actually decreasing,

വ്യവസായ മേഖലയിലെ ഔപചാരിക ജോലികൾ കുറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.

with informal labor the only option left for people to eke out a living.

താൽക്കാലിക ജോലികളിലൂടെയാണ് ജനങ്ങൾ ജീവിക്കുന്നത്.

As a result, inequality is skyrocketing,

തൽഫലമായി അസമത്വം വളർന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

and political leaders are increasingly disconnected

രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കൾക്ക് യുവാക്കളായ ജനങ്ങളുമായുള്ള

from their much younger populations.

ബന്ധം കുറഞ്ഞുവരുകയാണ്.

For those of us from outside of Africa,

ആഫ്രിക്കയ്ക്ക് പുറത്ത് ജീവിക്കുന്നവർക്ക്,

we're familiar with parts of this story:

ഈ കഥയുടെ ഭാഗങ്ങൾ പരിചിതമാണ്:

a massive spike in inequality,

അസമത്വം പെട്ടെന്ന് വർദ്ധിക്കുന്നു,

the product of a decline in good jobs for good wages

നല്ല ശമ്പളം കിട്ടുന്ന നല്ല ജോലികൾ കുറയുന്നതാണ് കാരണം

that were once considered the hallmark of an advanced society;

ഇവയാണ് പുരോഗമിച്ച സമൂഹങ്ങളുടെ പ്രത്യേകതയായി നാം കണ്ടിരുന്നത്;

the capture of our political parties by elites

വരേണ്യർ നമ്മുടെ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾ പിടിച്ചെടുത്തു

accompanied by the hollowing out of civil society

പൊതു സമൂഹം ഇതോടൊപ്പം പൊള്ളയായി മാറി

that once provided a voice to ordinary people;

സാധാരണക്കാർക്ക് വേണ്ടി ഒരിക്കൽ സംസാരിച്ചിരുന്നവർ

that sinking feeling that no matter what you do,

നാം എന്ത് ചെയ്താലും, ആഗോള സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥയുമായി

external factors related to the global economy

ബന്ധപ്പെട്ട ഘടകങ്ങൾ നമ്മുടെ ജീവിതത്തെ താറുമാറാക്കാൻ

can disrupt our lives for the worse.

കെൽപ്പുള്ളവയാണ് എന്ന ബോധം.

Our political leaders seem helpless,

രാഷ്ട്രീയനേതാക്കൾ നിസ്സഹായരായതുപോലെ

insisting on austerity,

ചിലവ്ചുരുക്കണം എന്ന വാശിയിൽ

even as public goods diminish to levels unseen in decades.

നിൽക്കുന്നു. പൊതുമുതൽ വർഷങ്ങളോളം കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത താഴ്ച്ചയിൽ

And this is when they're not succumbing to exclusionary nationalism,

ഈ സാഹചര്യത്തിലാണ് ചിലരെ ഒഴിവാക്കുന്ന ദേശീയതയിലേയ്ക്ക് അവർ പോകാതിരിക്കുന്നത്.

blaming our woes on the weak rather than the powerful.

ശക്തർക്ക് പകരം ദുർബലരെ പഴിക്കുന്ന ദേശീയത.

What those of us from North America and Western Europe consider to be new

നമ്മെപ്പോലെ വടക്കൻ അമേരിക്കയിലും പടിഞ്ഞാറൻ യൂറോപ്പിലുമുള്ളവർ പുതുതായി

has been the normal condition of African life since the 1970s.

കരുതുന്ന സാഹചര്യം ആഫ്രിക്കയിൽ 1970കൾ മുതൽ സർവ്വസാധാരണമാണ്.

So who better to learn from

ഈ സാഹചര്യങ്ങളുമായി ഏറ്റവും കൂടുതൽ

than those who have been engaged in resistance to these conditions

കാലം പടവെട്ടിയവരിൽ നിന്നല്ലെങ്കിൽ മറ്റാരിൽ നിന്നാണ് നമുക്ക്

for the longest period of time?

പഠിക്കാൻ സാധിക്കുക?

What can we learn from African protest democracy?

ആഫ്രിക്കൻ പ്രതിഷേധരാഷ്ട്രീയം എന്ത് പഠിപ്പിക്കുന്നു?

First, democracy must begin with ordinary people.

ഒന്നാമത്, ജനാധിപത്യം സാധാരണ ജനങ്ങളിൽ നിന്നാണ് ആരംഭിക്കേണ്ടത്

Viewing democracy as only elections has led to widespread disillusionment.

തിരഞ്ഞെടുപ്പ് മാത്രമായി ജനാധിപത്യത്തെ കാണുന്നത് വലിയ നിരാശയാണുണ്ടാക്കുന്നത്

We must instead work to center ordinary people in democratic life.

ജനാധിപത്യജീവിതത്തിന്റെ കേന്ദ്രസ്ഥാനത്ത് സാധാരണക്കാരനെ കൊണ്ടുവരണം.

Protest provides us one way to do that.

പ്രതിഷേധം അതിന് ഒരു മാർഗ്ഗം മാത്രമാണ്.

Regardless of your age, sexuality, your gender,

നിങ്ങളുടെ പ്രായം, ലൈംഗികത, ലിംഗം, എന്നിവ കണക്കാക്കാതെ,

whether you're a citizen or a non-citizen, able-bodied or disabled,

നിങ്ങൾ ഒരു പൗരനാണെങ്കിലും അല്ലെങ്കിലും, ആരോഗ്യവാനാണെങ്കിലും അല്ലെങ്കിലും,

anyone can participate.

ആർക്കും പങ്കെടുക്കാവുന്നത്.

In contrast to elections,

തിരഞ്ഞെടുപ്പുമായി താരതമ്യം

protests are not confined by rigid electoral cycles.

ചെയ്താൽ, തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ചക്രങ്ങൾ പ്രതിഷേധത്തെ

They offer a much more immediate form of action

കെട്ടിയിടുന്നില്ല. ഇതിലൂടെ ഉടനടി നടപടിയെടുക്കാം.

in our era of instant feedback.

ഉടനടി അഭിപ്രായമറിയാവുന്ന കാലത്ത്

Second, while protests may be messy,

രണ്ടാമത്, പ്രതിഷേധങ്ങൾ പ്രശ്നം നിറഞ്ഞതാണെങ്കിലും

this is what makes them powerful.

പ്രശ്നങ്ങളാണ് അവയുടെ ശക്തി.

Protests are contentious and contested processes,

പ്രതിഷേധങ്ങൾ എതിർക്കപ്പെടുകയും വാദപ്രതിവാദങ്ങൾക്കിടയാക്കുകയും

defined by contingent actions,

ആകസ്മിക പ്രവർത്തികളാൽ നിർവ്വചിക്കാവുന്നതും

often devoid of clear messaging,

പലപ്പോഴും വ്യക്ത സന്ദേശമില്ലാത്തതും,

characterized by incomplete organization.

നിയമേന അപൂർണ്ണമായ സംഘടനാ ചട്ടക്കൂടുള്ളതുമാണ്.

These dynamics are what makes it easy to dismiss protests as riots

ഈ ചലനാത്മകത കാരണമാണ് പ്രതിഷേധങ്ങളെ കലാപങ്ങൾ എന്നുവിളിച്ച് തള്ളിക്കളയാനും

or to assume they are of limited political utility.

ഇവയ്ക്ക് വലിയ രാഷ്ട്രീയ ഉപയോഗമില്ല എന്ന തോന്നലിനും കാരണമാകുന്നത്.

But it also makes them easier to suppress.

അടിച്ചമർത്താൻ എളുപ്പമാകുന്നതും ഇതുകൊണ്ടാണ്

Too often, governments do not view protests as elementary to democracy.

പ്രതിഷേധം ജനാധിപത്യത്തിന് ആവശ്യമാണെന്ന് ഭരണകൂടങ്ങൾ പലപ്പോഴും കാണുന്നില്ല.

Instead, they violently crush social movements

അവർ സാമൂഹ്യ മുന്നേറ്റങ്ങളെ ശക്തി ഉപയോഗിച്ച് അടിച്ചമർത്തും

or work to discredit their message.

അല്ലെങ്കിൽ അവയുടെ സന്ദേശത്തെ ദുഷിക്കാൻ ശ്രമിക്കും.

Third, as I already hinted,

മുന്നാമത്, ഞാൻ മുന്നേ സൂചിപ്പിച്ചതുപോലെ,

protest is the space from which new political imaginations may emerge.

പുതിയ രാഷ്ട്രീയ സങ്കൽപ്പങ്ങൾ ഉയർന്നുവരുന്ന ഒരു സാഹചര്യമാണ് പ്രതിഷേധങ്ങൾ.

Protests are about coloring outside the lines,

വരകൾക്ക് പുറത്ത് നിറം കൊടുക്കുന്നതാണ് പ്രതിഷേധങ്ങൾ

a way for ordinary people to rewrite the rules of the game

കളിയുടെ നിയമങ്ങൾ മാറ്റാൻ സാധാരണക്കാരെ സഹായിക്കുന്ന ഒരു മാർഗ്ഗം

that too many feel are stacked against them.

പലരും നിയമങ്ങൾ അവർക്കെതിരാണെന്ന് കരുതുന്നവരാണ്

Many young people in Africa have grown up in societies

ആഫ്രിക്കയിലെ പല യുവാക്കളും വളർന്നുവന്ന സമൂഹങ്ങളിൽ

where a single ruler has ruled their entire lives.

അവരുടെ ജീവിതം മുഴുവൻ ഒറ്റയാളായിരുന്നു ഭരിച്ചിരുന്നത്

Protest is the space for new possibilities to emerge,

പുതിയ സാദ്ധ്യതകൾ ഉയർന്നുവരുന്ന ഒരു ഇടമാണ് പ്രതിഷേധം

as young people begin to discover their own power.

യുവാക്കൾ അവരുടെ ശക്തി കണ്ടെത്തുന്നയിടം.

Consider the situation of my friend Linda Masarira,

എന്റെ സുഹൃത്ത് ലിൻഡ മസാറിയയുടെ കാര്യമെടുക്കാം

a single mother of five,

അഞ്ച് കുട്ടികളുടെ അമ്മയായ അവിവാഹിത

who is leading protests against the Mugabe regime in Zimbabwe.

സിം‌ബാബ്‌വെയിൽ മുഗാബെ ഭരണകൂടത്തിന്‌ എതിരായി പ്രതിഷേധം നയിക്കുകയാണിവൾ.

She has been beaten, arrested, harassed.

ഇവൾ മർദ്ദനം, തടവ്, ശല്യങ്ങൾ ഇവയെല്ലാം നേരിട്ടിട്ടുണ്ട്

But Linda perseveres, because as she told me a few months ago,

ലിൻഡ പക്ഷേ മുന്നോട്ട് തന്നെ പോകുന്നു. കുറച്ചു മാസങ്ങൾക്ക് മുൻപ്

protest has given her a sense of meaning and direction.

അവൾ പറഞ്ഞത് പ്രതിഷേധം അവൾക്ക് ദിശാബോധം നൽകി എന്നാണ്.

And though she knows the odds against her,

ജയിക്കാൻ സാദ്ധ്യത കുറവുള്ള യുദ്ധമാണ് എന്നറിയാം

Linda perseveres.

ലിൻഡ മുന്നോട്ടുതന്നെ

Like Linda and other young African activists,

ലിൻഡയെയും മറ്റ് ആഫ്രിക്കൻ പ്രവർത്തകരെയും പോലെ

we all must work to redefine democracy

നാമെല്ലാം ജനാധിപത്യത്തെ പുനർനിർവ്വചിക്കാൻ ശ്രമിക്കണം

as something more than just elections and political parties.

തിരഞ്ഞെടുപ്പ്, രാഷ്ട്രീയ കക്ഷികൾ എന്നിവയ്ക്ക് ഉപരിയായ ഒന്നാണിത്.

Democracy is a creative process,

ജനാധിപത്യം സൃഷ്ടിപരമായ ഒരു പദ്ധതിയാണ്

and protest has always been the vehicle

പ്രതിഷേധം എപ്പോഴും നമ്മുടെ രാഷ്ട്രീയ കാഴ്ച്ചപ്പാടുകൾ

for expanding our political imaginations beyond what we are told is possible.

നമുക്ക് പറഞ്ഞുതന്നിട്ടുള്ള പരിധികൾ കടന്ന് വിശാലമാക്കാനുള്ള ചാലകശക്തി തരുന്നു.

(In Swahili) Thank you very much.

(സ്വാഹിലി ഭാഷയിൽ) വളരെ നന്ദി.

(Applause)

(കയ്യടി)