How Bad Data Traps People in the US Justice System | Clementine Jacoby | TED

Translator: Sina Shafiezadeh Reviewer: Mahshid Moballegh Nasery

My uncle came home from prison when I was 15,

عمویم وقتی پانزده ساله بودم از زندان به خانه آمد،

but a few months later he was sent back.

اما چند ماه بعد او را برگرداندند.

The whole experience made me pay attention to the criminal justice system

این تجربه باعث شد برای اولین بار به سیستم عدالت کیفری توجه کنم.

for the first time.

I started talking to researchers, advocates

شروع به صحبت کردن با محققان و مدافعان کردم

and eventually to the people who run the US prison system.

و در نهایت با مردمی که سیستم زندان‌های آمریکا را اداره می‌کنند.

What surprised me most in those conversations

چیزی که بیش از همه در آن گفتگوها مرا شگفت‌زده کرد

was something they all agreed on.

چیزی بود که همه آن‌ها بر سر آن توافق داشتند.

Everyone, the left, the right, advocates, agencies

همه، چپ، راست، مدافعان، نمایندگان

agreed that change was being slowed down by bad data.

توافق داشتند که تغییرات به دلیل داده‌های بد کند شده است.

Data that was scattered, stale, incomplete.

اطلاعاتی که پراکنده، کهنه و ناقص بودند.

Data that made it really hard to know what was working.

اطلاعتی که کار را واقعا سخت کرد که بدانیم چه چیزی کار می‌کند.

Data so bad that people who had done everything

اطلاعت بسیار بدی که افرادی که همه کارهایی را

that they needed to do to be released from prison

که نیاز بود تا از زندان آزاد شوند انجام داده بودند

were still stuck in the system.

هنوز در سیستم گیر کرده بودند.

Altogether,

در مجموع،

bad data means that hundreds of thousands of people

اطلاعات بد به این معنی است که هزاران نفر از مردم

are in prison and on probation and parole who don't need to be there.

در زندان و تحت مراقبت و مشروط هستند در حالی که نیازی به حضور در آنجا ندارند.

People like Kate.

افرادی مثل کِیت

In 2018, Kate was sentenced to four years on probation for a drug charge.

در سال ۲۰۱۸ کیت به اتهام جابجایی موادمخدر به چهار سال، تحت مراقبت بودن محکوم شد.

At sentencing, the judge told her that if she was doing well,

در محاکمه، قاضی به او گفت که اگر خوب رفتار کند،

she could cut that sentence in half.

می‌تواند حکم را نصف کند.

Today she's sober, employed, has stable housing,

امروز او پاک است، شاغل است، دارای مسکن پایدار،

she's got kids who are doing great.

بچه‌هایی دارد که حالشان عالی است.

She did everything the judge asked, but she's still on probation.

او تمام خواسته‌های قاضی را انجام داد، اما هنوز مشروط است.

Kate's parole officer, Allison, has been an officer in Idaho for six years.

افسر آزادی مشروط کیت، آلیسون، شش سال در آیداهو افسر بوده است.

And she's great at her job.

و او در کارش عالی است.

But her job is kind of impossible.

اما کار او به نوعی غیرممکن است.

She is responsible for 90 people

او مسئول نود نفر است

who each need to do 21 things in order to be released.

که هر کدام باید بیست و یک چیز را انجام دهند تا آزاد بشوند

And those 21 things live in five different databases.

و آن بیست و یک چیز در پنج پایگاه داده مختلف وجود دارند.

So earned credits in one place,

بنابراین اعتبارات را از یک جا، تست مواد را یک جا، جریمه و هزینه هم ازجای دیگر جمع کرد

drug tests in another, fines and fees in another.

Phone reception is bad in most parole offices,

آنتن‌دهی تلفن در اکثر دفاتر آزادی مشروط بد است،

so to get the code to log into each system,

بنابراین برای دریافت کد ورود به هر سیستم،

she'd have to go to the parking lot.

او باید بارها به پارکینگ می‌رفت.

And she would have to do that for 90 people every day manually

و او باید این کار را برای نود نفر هر روز به صورت دستی انجام می‌داد.

just to know who had already done everything they needed to do

فقط برای اینکه بداند چه کسی تمام کارهایی که برای آزادی لازم بوده رو انجام داده است.

to be released.

So you can see how people fall through the cracks.

پس ببینید که مردم چگونه در این شکاف‌ها گیر می‌افتند.

And it's hundreds of thousands of people.

و آن‌ها صدها هزار نفر هستند.

Nobody likes this.

هیچ‌کس این را دوست ندارد.

I have spent the last three years

من سه سال گذشته را با مردمی که در سیستم‌‌های زندان کار می‌کنند سپری کردم،

working with the people who run state prison systems,

and I can tell you that nobody likes the fact

و می‌توانم بگویم هیچ‌کس این واقعیت که مردم در سیستم گیر بکنند را دوست ندارد

that people are stuck in the system

because databases aren't talking to each other.

به خاطر این‌که پایگاه‌های داده به هم وصل نیستند.

It got like this because we have a fragmented system

این اتفاق افتاده چون ما یک سیستم قطعه‌قطعه داریم که به سرعت رشد می‌کند.

that grew really fast.

Starting in the '70s

از دهه‌ی هفتاد میلادی

we saw runaway growth at every level of the US justice system.

ما شاهد رشد سرسام‌آور تمام سطوح سیستم قضایی آمریکا بودیم.

State prisons,

زندان‌های دولتی،

county jails, city police departments

زندان‌های شهرستان‌ها، دپارتمان‌های پلیس شهری

all running their own collection of databases

همگی پایگاه داده‌های خودشان را دارند که امکان یکپارچه‌سازی آن‌ها وجود ندارد.

that don't talk to each other.

Fast forward to today

امروزه هر دو سمت این راهرو جنگیدند تا جلوی این رشد را بگیرند،

and both sides of the aisle have fought to undo that growth,

passing common-sense laws that let people who are succeeding earn their way out.

تصویب قوانین معقولی که اجازه می‌دهند مردم راه برون‌رفت‌شان را به دست بیاورند.

But the data that an officer like Allison would need to actually enact those laws

اما اطلاعاتی که افسری مانند آلیسون برای اعمال این قوانین به آن نیاز دارد

is still scattered across all those different systems.

همچنان در سیستم‌های مختلف پراکنده است.

Criminal justice reform is complex.

اصلاح عدالت کیفری کاری پیچیده‌ای است.

But this specific part of the problem has a very clear solution.

اما این بخش خاص از مشکل یک راه حل روشن دارد.

We can bring the data together.

ما می‌توانیم داده‌ها را به هم وصل کنیم.

We can build tools for decision-makers.

ما می‌توانیم ابزارهایی برای تصمیم‌گیری درست کنیم.

And those tools can directly translate to more people getting out of the system

و آن ابزارها می‌توانند برای خارج کردن یا بیرون نگه داشتن مردم از این سیستم

and staying out of the system.

مستقیما ترجمه شوند.

That's what we do at Recidiviz.

این، کار ما در رسیدیویز است.

We're a nonprofit engineering team.

ما یک تیم مهندسی غیرانتفاعی هستیم.

And for officers like Allison, we built a tool that answers three questions.

و برای افسرانی مثل آلیسون، ابزاری برای پاسخ به این سوالات ساخته‌ایم.

Who is eligible for release, literally right now;

چه کسی دقیقا در همین لحظه واجد شرایط آزادی است،

who's almost eligible, but just needs to do one more thing,

چه کسی تقریبا در شرف آزادی است، تنها با انجام یک کار بیشتر،

like send in a picture of their pay stub.

مثل ارسال یک تصویر از فیش حقوقی‌شان.

And who actually needs help

و چه کسی واقعا به کمک نیاز دارد

getting treatment, getting a job, finding housing.

دریافت درمان، یافتن شغل، پیدا کردن خانه.

It's the simplest tool that you can imagine,

این ساده‌ترین ابزاری است که شما می‌توانید تصور کنید،

but it means that suddenly Allison can help the people who actually need it

اما به این معنی است که آلیسون می‌تواند به کسانی که واقعا نیازمند هستند کمک کند

and help everyone else get back to their lives.

و کمک به تمام کسان دیگر تا به زندگی خودشان برگردند.

We launched this tool in Idaho six months ago.

ما این ابزار را شش ماه پیش در ایداهو راه‌اندازی کردیم.

Within weeks, Kate was released.

در عرض چند هفته‌، کِیت آزاد شد.

Within months, five percent of people on probation and parole

در عرض چند ماه پنج درصد افراد در عفو مشروط

had either been moved to lower levels of supervision

به سطوح پایین‌تری از نظارت جابه‌جا شدند

or moved out of the criminal justice system entirely.

یا به صورت کامل از سیستم عدالت کیفری خارج شدند.

(Applause)

(تشویق)

Five percent.

پنج درصد.

Five percent.

پنج درصد.

Let's say we scaled just that to all 50 states.

بیایید در نظر بگیرید فقط همین را در پنجاه ایالت مقیاس‌پذیر کنیم.

That alone would impact 200,000 people like Kate.

این به تنهایی روی دویست هزار انسان مثل کِیت اثر می‌گذارد.

And it's just the first step.

و این تنها قدم اول است.

That's one piece of the puzzle.

این تنها یک قطعه از این پازل است.

We need better data at every level of criminal justice decision making.

ما در هر سطحی از تصمیم‌گیری عدالت کیفری به داده‌های بهتری نیاز داریم.

So that corrections leaders can see which treatment programs work.

به طوری که رهبران اصلاحات بتوانند ببینند که برنامه‌ی درمانی کار می‌کند.

So that supervisors can find

تا ناظران بتوانند این فرآیندهای شکسته که مردم را عقب می‌اندازند پیدا و تعمیر کنند.

and fix these broken processes that pull people back in.

So that policymakers can see which laws are holding people back.

تا سیاست‌گذاران بتوانند ببینند کدام قوانین مردم را عقب نگه می‌دارند.

These are the leaders that Americans are looking to to reduce incarceration,

این‌ها رهبران آمریکایی هستند که به دنبال کاهش حبس هستند،

to reduce racial disparities, to save taxpayer dollars

دنبال کاهش نابرابری نژادی و صرفه‌جویی در دلار مالیات‌دهندگان

and to do it all safely.

و آن‌ها را با آسودگی انجام دهند.

We're asking them to make pretty bold changes while flying blind.

ما از آن‌ها می‌خواهیم در حین تصمیمات شهودی، تغییرات کاملاجسورانه‌ای ایجاد کنند.

Data can't fix the US justice system,

داده نمی‌تواند سیستم قضایی ایالات متحده را اصلاح کند،

but it can help 200,000 people who are stuck.

اما می‌تواند به دویست هزار نفری که گیر افتاده‌اند کمک کند.

It can show us which strategies are working.

این می‌تواند راهبردِ کارآمد را نشان دهد.

It can give us the confidence that the laws that we fight for

این می‌تواند به ما اطمینان دهد که قوانینی که ما برای آن‌ها می‌جنگیم،

are actually helping the people that they're designed to help.

واقعا به مردم کمک می‌کنند و برای کمک به آن‌ها طراحی شده اند.

We started this work because it felt like a clear place

ما این کار را شروع کردیم چون مکان روشنی برای ورود مهندسان نرم‌افزار به نظر می‌رسید

for software engineers to pitch in.

But it turns out that getting data to decision-makers

اما به نظر می‌رسد که دریافت داده از تصمیم‌گیرندگان

is one of the most promising strategies we have

یکی از امیدوارکننده‌ترین راهبردهای ما برای تغییر کل سیستم است.

for transforming the whole system.

So today, three years, eight states and thousands of people later,

بنابراین امروز، سه سال، هشت ایالت و هزاران نفر بعدی،

feels like we're just getting started.

احساس می‌کنند که تازه شروع کرده‌ایم.

Thank you.

سپاس‌گزارم.

(Applause)

(تشویق)