The difference between being "not racist" and antiracist | Ibram X. Kendi

Translator: Mona Jahanbakhshi Reviewer: Masoud Motamedifar

Cloe Shasha: So welcome, Ibram,

کلوئی شاشا: خوش آمدی ابرام

and thank you so much for joining us.

و خیلی ممنونم که به ما ملحق شدی.

Ibram X. Kendi: Well, thank you, Cloe,

ابرام ایکس کندی: ممنونم کلوئی،

and Whitney,

و ویتنی،

and thank you everyone for joining this conversation.

و از همه شما بخاطر پیوستن به این گفتگو تشکر می‌کنم.

And so, a few weeks ago,

چند هفته پیش،

on the same day we learned about the brutal murder of George Floyd,

درست روزی که از قتل وحشیانه جورج فلوید مطلع شدیم،

we also learned that a white woman in Central Park

با خبر شدیم که یک زن سفیدپوست در سنترال پارک

who chose not to leash her dog

که قلاده سگش را نبسته بود

and was told by a black man nearby that she needed to leash her dog,

و مرد سیاه‌پوست کنار او به او گفت که باید سگش را ببندد،

instead decided to threaten this black male,

آن زن تصمیم گرفت که مرد سیاه‌پوست را تهدید کند،

instead decided to call the police

و با پلیس تماس بگیرد

and claim that her life was being threatened.

و ادعا کند که زندگی او در خطر است.

And of course, when we learned about that through a video,

و البته زمانیکه ما از طریق یک ویدئو از این قضیه با خبر شدیم،

many Americans were outraged,

بسیاری از آمریکایی‌ها به شدت خشمگین شدند،

and this woman, Amy Cooper,

و آن خانم، یعنی ایمی کوپر،

ended up going on national TV

مجبور شد به تلویزیون ملی برود

and saying,

و بگوید،

like countless other Americans have said right after they engaged in a racist act,

مثل حرفی که تعداد بیشماری از آمریکایی‌ها بعد از انجام یک عمل نژادپرستانه می‌زنند،

"I am not racist."

« من نژادپرست نیستم.»

And I say countless Americans,

می‌گویم آمریکایی‌های بیشمار،

because when you really think about the history of Americans

چون اگر به پیشینه آمریکایی‌ها توجه کنیم،

expressing racist ideas,

ابراز عقاید نژادپرستانه،

supporting racist policies,

حمایت از سیاست‌های نژادپرستانه،

you're really talking about a history of people

در واقع شما دارید درباره پیشینه مردمی صحبت می‌کنید

who have claimed they're not racist,

که ادعا می‌کنند نژادپرست نیستند،

because everyone claims that they're not racist,

همه می‌گویند ما نژادپرست نیستیم،

whether we're talking about the Amy Coopers of the world,

چه ایمی کوپرهای این دنیا،

whether we're talking about Donald Trump,

چه دونالد ترامپ،

who, right after he said that majority-black Baltimore

که بلافاصله بعد از این ماجرا گفت بالتیمور که اکثر جمعیتش سیاه‌پوست هستند

is a rat and rodent-infested mess that no human being would want to live in,

شهری شلوغ و پر از موش است که هیچ انسانی دلش نمی‌خواهد آنجا زندگی کند،

and he was challenged as being racist,

و وقتی به نژادپرستی متهم شد،

he said, "Actually, I'm the least racist person anywhere in the world."

گفت، «من به هیچ عنوان نژادپرست نیستم.»

And so really the heartbeat of racism itself

و قلب تپنده نژادپرستی

has always been denial,

تا بوده انکار بوده،

and the sound of that heartbeat

و صدای این قلب تپنده

has always been, "I'm not racist."

همیشه این بوده، « من نژادپرست نیستم.»

And so what I'm trying to do with my work

و هدف من این است که با تلاش خودم

is to really get Americans to eliminate the concept of "not racist"

باعث شوم آمریکایی‌ها مفهوم «غیرنژادپرست» را

from their vocabulary,

از دایره واژگان خود حذف کنند،

and realize we're either being racist

و متوجه شوند که ما یا نژادپرست هستیم

or anti-racist.

یا ضد نژادپرستی.

We're either expressing ideas that suggest certain racial groups

ما یا در حال بیان ایده‌هایی هستیم که نشان می‌دهند گروه‌های نژادی خاص

are better or worse than others,

بهتر یا بدتر از ایده‌های دیگر هستند،

superior or inferior than others.

و یا برتر یا پایین‌تر از گروه‌های دیگر هستند.

We're either being racist,

یا نژادپرست هستیم،

or we're being anti-racist.

یا ضد نژادپرستی هستیم.

We're expressing notions that the racial groups are equals,

ما می‌گوییم که گروه‌های نژادی با هم برابرند،

despite any cultural or even ethnic differences.

با وجود همه اختلافات فرهنگی و حتی قومی.

We're either supporting policies that are leading

ما یا از سیاست‌هایی حمایت می‌کنیم

to racial inequities and injustice,

که باعث نابرابری و بی‌عدالتی می‌شوند،

like we saw in Louisville, where Breonna Taylor was murdered,

مثل ماجرای قتل برونا تیلور که در شهر لوئیزویل اتفاق افتاد،

or we're supporting policies and pushing policies

یا از سیاست‌ها و اقدامات زورگویانه حمایت می‌کنیم

that are leading to justice and equity for all.

که باعث ایجاد عدالت و برابری برای همه می‌شوند.

And so I think we should be very clear

و به نظرم ما باید خیلی شفاف عمل کنیم

about whether we're expressing racist ideas,

در رابطه با این که آیا ما ایده‌های نژادپرستانه را ابراز می‌کنیم،

about whether we're supporting racist policies,

و آیا از سیاست‌های نژادپرستانه حمایت می‌کنیم،

and admit when we are,

و باید به این کارهایمان اعتراف کنیم،

because to be anti-racist

زیرا برای ضد نژادپرست بودن

is to admit when we expressed a racist idea,

باید اول به نژادپرست بودنمان اعتراف کنیم،

is to say, "You know what?

یعنی بگوییم، « می‌دانید قضیه چیست؟

When I was doing that in Central Park,

من موقع رفتن به سنترال پارک،

I was indeed being racist.

نژادپرستانه عمل کردم.

But I'm going to change.

اما می‌خواهم عوض شوم.

I'm going to strive to be anti-racist."

می‌خواهم تلاش کنم تا ضد نژادپرستی باشم.»

And to be racist

و برای نژادپرست بودن

is to constantly deny

باید مدام انکار کنیم

the racial inequities that pervade American society,

که نابرابری‌های نژادپرستانه‌ در جامعه آمریکایی رواج دارند،

to constantly deny the racist ideas that pervade American minds.

و مدام ایده‌های نژادپرستانه موجود در ذهن‌ آمریکایی‌ها را انکار کنیم.

And so I want to built a just and equitable society,

و اینکه، من می‌خواهم یک جامعه برابر و بی طرف بسازم،

and the only way we're going to even begin that process

و تنها راه آغاز این فرآیند

is if we admit our racism

اعتراف به نژادپرست بودنمان است

and start building an anti-racist world.

و اینکه شروع کنیم به ساختن دنیایی ضد نژادپرستی

Thank you.

ممنونم.

CS: Thank you so much for that.

ک. ش: خیلی ممنونم.

You know, your book, "How to Be an Antiracist,"

می‌دانید، کتاب شما با نام « چگونه ضد نژادپرستی باشیم»

has become a bestseller in light of what's been happening,

بخاطر اتفاقات اخیر یک کتاب پرفروش شده،

and you've been speaking a bit

و شما در این کتاب کمی در مورد

to the ways in which anti-racism and racism

روش‌هایی گفته‌اید که در آنها نژادپرستی و ضدنژادپرستی

are the only two polar opposite ways to hold a view on racism.

دو قطب متضاد هستند که می‌توان از طریق آنها نژادپرستی را درک کرد.

I'm curious if you could talk a little bit more

آیا می‌توانید کمی بیشتر در این باره صحبت کنید

about what the basic tenets of anti-racism are,

که اصول اساسی ضدنژادپرستی چه هستند،

for people who aren't as familiar with it in terms of how they can be anti-racist.

تا افرادی که با آنها آشنایی ندارند، بدانند چگونه می‌توانند ضد نژادپرستی باشند.

IXK: Sure. And so I mentioned in my talk

ا.ایکس. ک: من در صحبت‌هایم گفتم

that the heartbeat of racism is denial,

که قلب تپنده نژادپرستی، انکار است،

and really the heartbeat of anti-racism is confession,

و قلب تپنده ضدنژادپرستی بودن، اعتراف است،

is the recognition

پذیرش این مسئله است

that to grow up in this society

که برای بزرگ شدن در این جامعه

is to literally at some point in our lives

و در برخی مواقع در طول زندگی ما

probably internalize ideas that are racist,

شاید ایده‌هایی نژادپرستانه در زندگی‌مان نهادینه شوند،

ideas that suggest certain racial groups are better or worse than others,

ایده‌هایی که می‌گویند گروه‌های نژادی خاص بهتر یا بدتر از دیگر گروه‌ها هستند،

and because we believe in racial hierarchy,

و چون ما به سلسله مراتب نژادی باور داریم،

because Americans have been systematically taught

و این مسئله بطور سیستماتیک به آمریکایی‌ها آموزش داده می‌شود

that black people are more dangerous,

که سیاه‌پوستان خیلی خطرناک‌ هستند،

that black people are more criminal-like,

که احتمال جرم و جنایت در سیاه‌پوستان بیشتر است

when we live in a society where black people

وقتی ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که سیاه‌پوستان

are 40 percent of the national incarcerated population,

۴۰ درصد جمعیت زندانی‌های ملی را تشکیل می‌دهند،

that's going to seem normal to people.

برای مردم عادی به نظر می‌رسد.

When we live in a society

وقتی در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم

in a city like Minneapolis

که در شهری مثل مینیاپولیس

where black people are 20 percent of the population

که ۲۰ درصد بافت جمعیتی آن را سیاه‌پوستان تشکیل می‌دهند

but more than 60 percent of the people being subjected to police shootings,

اما بیش از ۶۰ درصد افرادی که هدف گلوله پلیس قرار می‌گیرند سیاه‌پوست هستند،

it's going to seem normal.

و این هم طبیعی به نظر می‌رسد.

And so to be anti-racist

بنابراین برای ضد نژادپرستی بودن

is to believe that there's nothing wrong

باید بپذیریم که هیچ چیز اشتباه

or inferior about black people or any other racial group.

و نادرستی درباره سیاه‌پوست‌ها و دیگر نژادها وجود ندارد.

There's nothing dangerous

چیز خطرناکی وجود ندارد

about black people or any other racial group.

چه درباره سیاه‌پوست‌ها و چه گروه‌های نژادی دیگر.

And so when we see these racial disparities all around us,

بدین ترتیب وقتی ما این نابرابری‌ها را در اطراف خود می‌بینیم،

we see them as abnormal,

متوجه می‌شویم که طبیعی نیستند،

and then we start to figure out, OK, what policies are behind

و بعد ما تازه می‌فهمیم که چه سیاست‌های پشت پرده‌ای باعث می‌شوند

so many black people being killed by police?

که سیاه‌پوستان بسیاری توسط پلیس کشته ‌شوند؟

What policies are behind so many Latinx people

چه سیاست‌های پشت پرده‌ای هستند که بسیاری از مردم آمریکای لاتین

being disproportionately infected with COVID?

بطور نابرابری به کووید۱۹ مبتلا می‌شوند؟

How can I be a part of the struggle

چطور می‌توانم در این ماجرا نقشی داشته باشم

to upend those policies and replace them with more antiracist policies?

تا این سیاست‌ها را با سیاست‌های ضدنژادپرستی بیشتری جایگزین کنم؟

Whitney Pennington Rodgers: And so it sounds like

ویتنی پنینگتون راجرز: پس اینطور به نظر می‌رسد

you do make that distinction, then, between not racist and anti-racist.

شما بین غیرنژادپرست و ضد نژادپرست تمایز قائل می‌شوید.

I guess, could you talk a little bit more about that and break that down?

می‌توانید کمی بیشتر در این مورد صحبت کنید و مسئله را بازتر توضیح دهید؟

What is the difference between the two?

تقاوت بین این دو مورد چیست؟

IXK: In the most simplest way,

ا ایکس ک: اگر ساده‌تر بخواهم بگویم

a not racist is a racist who is in denial,

یک غیرنژادپرست، نژادپرستی‌ست که انکار می‌کند،

and an anti-racist is someone

و یک شخص ضد نژادپرستی کسی است

who is willing to admit the times in which they are being racist,

که اعتراف می‌کند در مواقعی نژادپرستانه عمل کرده،

and who is willing to recognize

و کسی که علاقمند به شناخت

the inequities and the racial problems of our society,

نابرابری‌ها و مشکلات نژادی جامعه است،

and who is willing to challenge those racial inequities

و کسی که دوست دارد این نابرابری‌های نژادی را به چالش بکشد

by challenging policy.

آن هم با به چالش کشیدن سیاست‌ها.

And so I'm saying this because literally slaveholders, slave traders,

صحبت من این است که برده‌داران و برده‌فروش‌ها

imagined that their ideas in our terms were not racist.

تصور می‌کردند که عقاید آنها از نظر ما نژادپرستانه نیست.

They would say things like,

آنها چنین حرف‌هایی می‌زنند،

"Black people are the cursed descendants of Ham,

« سیاه‌پوستان فرزندان نفرین شده حام (پسر نوح)هستند،

and they're cursed forever into enslavement."

و آنها نفرین شده‌اند و تا ابد هم همینطور می‌مانند.»

This isn't, "I'm not racist."

و نمی‌گویند، « من نژادپرست نیستم.»

This is, "God's law."

بلکه می‌گویند، « این قانون خداست.»

They would say things, like, you know,

آنها چنین حرف‌هایی می‌زنند،

"Based on science, based on ethnology,

« براساس علم، براساس مردم‌شناسی،

based on natural history,

و براساس تاریخ طبیعی،

black people by nature

ماهیت سیاه‌پوستان

are predisposed to slavery and servility.

مستعد بردگی و بندگی‌ست.

This is nature's law. I'm not racist.

این قانون طبیعت است. من نژادپرست نیستم.

I'm actually doing what nature said I'm supposed to be doing."

در واقع من کاری را انجام می‌دهم که طبیعت به من گفته است.»

And so this construct of being not racist and denying one's racism

و بنابراین این ساختار نژادپرست نبودن و نفی نژادپرستی فرد است

goes all the way back to the origins of this country.

به تاریخچه این کشور برمی‌گردد.

CS: Yeah.

ک ش: بله.

And why do you think it has been so hard

و فکر می‌کنید چرا این کار مشکلی‌ست

for some people now to still accept that neutrality is not enough

و بعضی مردم هنوز نمی‌توانند بپذیرند که این بی‌طرف بودن کافی نیست

when it comes to racism?

مخصوصاً در موارد نژادپرستی.

IXK: I think because it takes a lot of work to be anti-racist.

ا ایکس ک: بنظرم چونکه ضد نژادپرستی بودن تلاش زیادی می‌طلبد.

You have to be very vulnerable, right?

باید خیلی انتقاد پذیر باشید، درست است؟

You have to be willing to admit that you were wrong.

شما باید بپذیرید که اشتباه کردید.

You have to be willing to admit

باید اعتراف کنید

that if you have more, if you're white, for instance,

اگر دارایی بیشتری دارید و برای مثال اگر سفیدپوست هستید،

and you have more,

و دارایی بیشتری دارید،

it may not be because you are more.

این به این معنی نیست که شما باارزش‌تر هستید.

You have to admit that, yeah, you've worked hard

باید اعتراف کنید، بله ممکن است شما بشدت

potentially, in your life,

در طول زندگی تلاش کرده باشید،

but you've also had certain advantages

اما شما مزایای خاصی هم داشته‌اید

which provided you with opportunities

که به شما فرصت‌هایی ارائه داده‌اند

that other people did not have.

که دیگران از آنها بی‌بهره بوده‌اند.

You have to admit those things,

باید به این مسائل اعتراف کنید،

and it's very difficult

و کار خیلی سختی است

for people to be publicly,

برای مردم که در ملأ عام،

and even privately, self-critical.

و حتی پیش خودشان از خودشان انتقاد کنند.

I think it's also the case of,

فکر می‌کنم که این مورد هم هست،

and I should have probably led with this,

و احتمالاً باید با این موضوع پیش می‌رفتم

how people define "racist."

که مردم چگونه «نژادپرستی» را تعریف می‌کنند.

And so people tend to define "racist"

و اینکه مردم طوری کلمه «نژادپرست» را توصیف می‌کنند

as, like, a fixed category,

که انگار یک مقوله ثابت است،

as an identity.

یک هویت.

This is essential to who a person is.

که برای هویت فرد ضروری‌ست.

Someone becomes a racist.

شخصی نژادپرست می‌شود.

And so therefore --

و بنابراین- -

And then they also connect a racist with a bad, evil person.

آنها هم شخص نژادپرست را به یک شخصیت بدذات و شیطانی ربط می‌دهند.

They connect a racist with a Ku Klux Klansman or woman.

او را به اعضای سازمان کوکلاکس کلان ربط می‌دهند.

And they're like, "I'm not in the Ku Klux Klan,

و با خودشان می‌گویند، « من که عضو سازمان کوکلاکس کلان نیستم،

I'm not a bad person

من آدم بدی نیستم

and I've done good things in my life.

من در طول زندگی‌ام کارهای خوبی کرده‌ام.

I've done good things to people of color.

من کارهای خوبی در حق رنگین‌پوستان کرده‌ام.

And so therefore I can't be racist.

پس من نژادپرست نیستم.

I'm not that. That's not my identity.

من چنین آدمی نیستم. هویت من این نیست.

But that's actually not how we should be defining racist.

اما در واقع نباید چنین تعریفی از نژادپرست داشته باشیم.

Racist is a descriptive term.

نژادپرست یک کلمه توصیفی است

It describes what a person is saying or doing in any given moment,

که رفتار و گفتار افراد را در لحظه توصیف می‌کند،

and so when a person in one moment

بنابراین وقتی شخصی در یک لحظه

is expressing a racist idea,

یک نظر نژادپرستانه می‌دهد

in that moment they are being racist when they're saying black people are lazy.

زمانیکه می‌گویند سیاه‌پوستان تنبل هستند، دارند نژادپرستانه رفتار می‌کنند.

If in the very next moment

درصورتیکه در لحظه بعد

they're appreciating the cultures of native people,

که از فرهنگ مردم محلی تعریف می‌کنند،

they're being anti-racist.

ضد نژادپرستی عمل می‌کنند.

WPR: And we're going to get to some questions

و.پ.ر: و حالا چند سوال داریم

from our community in a moment,

که از طرف مردم بپرسیم،

but I think when a lot of people hear this idea that you're putting forward,

اما فکر می‌کنم زمانیکه اکثر مردم این ایده را بشنوند،

this idea of anti-racism,

ایده ضد نژادپرستی،

there's this feeling that this is something

این حس ایجاد می‌شود که این مسئله چیزی است

that only concerns the white community.

که مربوط به جامعه سفیدپوست است.

And so could you speak a little bit to how the black community

بنابراین می‌توانید کمی در این باره توضیح دهید که چگونه جامعه سیاه‌پوستان

and nonwhite, other ethnic minorities

غیر سفیدپوستان و دیگر اقلیت‌های نژادی

can participate in and think about this idea of anti-racism?

می‌توانند در این ایده ضدنژادپرستانه مشارکت کنند و درباره آن فکر کنند؟

IXK: Sure.

ا ایکس ک: حتماً.

So if white Americans commonly say, "I'm not racist,"

اگر آمریکایی‌های سفیدپوست مدام بگویند که « من نژادپرست نیستم،»

people of color commonly say,

رنگین‌پوستان هم مدام می‌گویند،

"I can't be racist,

« من نمی‌توانم نژادپرست باشم،

because I'm a person of color."

چون من رنگین‌پوست هستم.»

And then some people of color say they can't be racist

و بعضی از رنگین‌پوستان هم می‌گویند نمی‌توانند نژادپرست باشند

because they have no power.

چون هیچ قدرتی ندارند.

And so, first and foremost,

بنابراین، اولین و مهمترین،

what I've tried to do in my work is to push back against this idea

کاری که من سعی کردم انجام دهم این است که جلوی این ایده را بگیرم

that people of color have no power.

این که رنگین‌پوستان هیچگونه قدرتی ندارند.

There's nothing more disempowering

هیج چیز بیشتر از این باعث ضعف نمی‌شود

to say, or to think, as a person of color,

که بگوییم، یا اینکه فکر کنیم که به عنوان یک رنگین‌پوست،

than to say you have no power.

هیچگونه قدرتی نداریم.

People of color have long utilized the most basic power

رنگین‌پوستان برای مدت طولانی از یک قدرت بنیادی استفاده کرده‌اند

that every human being has,

که همه انسان‌ها آن را دارند،

and that's the power to resist policy --

و آن هم سیاست مقاومت است- -

that's the power to resist racist policies,

قدرت مقاومت است،

that's the power to resist a racist society.

مقاومت در برابر یک جامعه نژادپرست.

But if you're a person of color,

اما اگر شما یک رنگین‌پوست هستید،

and you believe that people coming here

و معتقدید کسانی که به اینجا می‌آیند

from Honduras and El Salvador

از کشرهای هندوراس و السالوادور

are invading this country,

به این کشور هجوم آورده‌اند،

you believe that these Latinx immigrants

شما معتقدید که مهاجرهای آمریکای لاتین

are animals and rapists,

متجاوز و حیوان هستند،

then you're certainly not, if you're black or Asian or native,

اگر شما سیاه‌پوست، آسیایی یا بومی هستید، شما قطعاً دارای این صفات نیستید،

going to be a part of the struggle

و این تبدیل به بخشی از این مسئله شده

to defend Latinx immigrants,

که از مهاجران آمریکایی لاتین حمایت کنیم،

to recognize that Latinx immigrants have as much to give to this country

و بفهمیم که آنها چیزهای زیادی برای ارائه کردن به این کشور دارند

as any other group of people,

مثل همه گروه‌های دیگر،

you're going to view these people as "taking away your jobs,"

خواهید دید که این افراد «شغلتان را از شما می‌گیرند،»

and so therefore you're going to support racist rhetoric,

و بنابراین شما هم از سخنان نژادپرستانه حمایت می‌کنید،

you're going to support racist policies,

و از سیاست‌های نژاد پرستانه حمایت می‌کنید،

and even though that is probably going to be harming you,

حتی اگر دوست نداشته باشید این کارها را بکنید،

in other words, it's going to be harming,

به عبارت دیگر، این کار باعث آزارتان می‌شود

if you're black, immigrants coming from Haiti and Nigeria,

اگر مهاجرین سیاه‌پوستی باشید که از هائیتی و نیجریه آمده‌اید،

if you're Asian, immigrants coming from India.

اگر آسیایی باشید، مهاجرینی که از هند می‌آیند.

So I think it's critically important for even people of color

بنابراین فکر می‌کنم این مسئله حتی برای رنگین‌پوستان هم بسیار مهم است

to realize they have the power to resist,

که متوجه شوند می‌توانند مقاومت کنند،

and when people of color view other people of color as the problem,

و زمانیکه رنگین‌پوستان به چشم دردسر به رنگین‌پوستان دیگر نگاه می‌کنند،

they're not going to view racism as the problem.

آنها نمی‌خواهند نژادپرستی را به عنوان مشکل اصلی بپذیرند.

And anyone who is not viewing racism as the problem

و هرکسی که نژادپرستی را به عنوان مشکل اصلی نمی‌بیند

is not being anti-racist.

نمی‌تواند ضدنژادپرستی باشد.

CS: You touched on this a bit in your beginning talk here,

ک ش: شما در ابتدای صحبت‌هایتان به این مسئله اشاره کردید،

but you've talked about how racism is the reason

اما در این مورد صحبت کردید که چگونه نژادپرستی می تواند دلیلی باشد

that black communities and communities of color

برای اینکه جامعه سیاه‌پوست و رنگین‌پوست

are systematically disadvantaged in America,

در آمریکا بطور سیستماتیک قشر محرومی محسوب می‌شوند،

which has led to so many more deaths from COVID-19 in those communities.

که این مسئله منجر به تلفات بیش از اندازه کووید۱۹ در این جوامع شده است.

And yet the media is often placing the blame on people of color

و با این حال، رسانه ها اغلب رنگین‌پوستان را مقصر می‌دانند

for their vulnerability to illness.

و می‌گویند در برابر این بیماری‌ آسیب‌پذیر هستند.

So I'm curious, in line with that,

بنابراین می‌خواهم بدانم،

what is the relationship between anti-racism

چه رابطه‌ای بین ضدنژادپرستی بودن

and the potential for systemic change?

و احتمال ایجاد یک تغییر اساسی وجود دارد؟

IXK: I think it's a direct relationship,

ا ایکس ک: فکر می‌کنم یک رابطه مستقیم وجود دارد،

because when you are --

وقتی که هستید- -

when you believe and have consumed racist ideas,

وقتی به این مسئله باور دارید و نظرات نژادپرستانه می‌دهید،

you're not going to even believe change is necessary

شما حتی ذره‌ای هم به تغییر فکر نمی‌کنید

because you're going to believe that racial inequality is normal.

زیرا شما باور دارید که تبعیض نژادی یک چیز طبیعی‌ست.

Or, you're not going to believe change is possible.

یا اینکه، فکرش را هم نمی‌کنید که تغییر امکان‌پذیر باشد.

In other words, you're going to believe that the reason why black people

به عبارت دیگر، شما باور دارید که دلیل اینکه سیاه‌پوستان

are being killed by police at such high rates

با این میزان بالا توسط پلیس کشته می‌شوند

or the reason why Latinx people are being infected at such high rates

یا دلیل اینکه تعداد زیادی از مردم لاتین به بیماری مبتلا می‌شوند

is because there's something wrong with them,

این است که مشکل از خود این افراد است،

and nothing can be changed.

و این غیرقابل تغییر است.

And so you wouldn't even begin to even see the need

بنابراین شما حتی این نیاز را نمی‌بینید

for systemic structural change,

که یک تغییر ساختاری اساسی باید ایجاد شود،

let alone be a part of the struggle for systemic structural change.

چه برسد به اینکه در این تغییر ساختاری اساسی نقشی داشته باشید.

And so, to be anti-racist, again,

بنابراین، برای ضدتژادپرستی بودن،

is to recognize

باید بدانیم

that there's only two causes of racial inequity:

تنها دو علت برای وجود تبعیض نژادی وجود دارد:

either there's something wrong with people,

یا مشکل از مردم است،

or there's something wrong with power and policy.

یا اینکه مشکل از قدرت و سیاست است.

And if you realize that there's nothing wrong with any group of people,

و اگر شما متوجه شدید که مشکل از هیچیک از گروه‌های مردم نیست،

and I keep mentioning groups --

من مدام می‌گویم گروه‌ها- -

I'm not saying individuals.

و نمی‌گویم افراد.

There's certainly black individuals

مطمئناً افراد سیاه‌پوست زیادی هستند

who didn't take coronavirus seriously,

که کرونا ویروس را جدی نگرفته‌اند،

which is one of the reasons why they were infected.

که یکی از علت‌های ابتلای آنها هم همین است.

But there are white people who didn't take coronavirus seriously.

اما سفیدپوستانی هم وجود دارند که کروناویروس را جدی نگرفته‌اند.

No one has ever proven, actually studies have shown

هیچکس تابحال اثبات نکرده است، در واقع مطالعات نشان داده‌

that black people were more likely to take the coronavirus seriously

که سیاه‌پوست‌ها کروناویروس را بیشتر جدی می‌گیرند

than white people.

در مقایسه با سفیدپوست‌ها.

We're not talking about individuals here,

ما اینجا در مورد فرد صحبت نمی‌کنیم،

and we certainly should not be individualizing groups.

و مطمئناً نباید گروه‌ را تبدیل به فرد کنیم.

We certainly should not be looking at the individual behavior

و مطمئناً نباید به رفتار فردی نگاه کنیم

of one Latinx person or one black person,

رفتار یک شخص آمریکایی لاتین و رفتار یک سیاه‌پوست،

and saying they're representatives of the group.

و بگوییم که مشت نمونه خروار است.

That's a racist idea in and of itself.

این به خودی خود یک ایده نژادپرستانه است.

And so I'm talking about groups,

پس صحبت من درباره گروه‌هاست.

and if you believe that groups are equals,

و اگر شما باور دارید که گروه‌ها با هم برابرند،

then the only other alternative,

بناراین تنها جایگزین،

the only other explanation to persisting inequity and injustice,

تنها توصیف نابرابری و بی‌عدالتی مداوم،

is power and policy.

قدرت و سیاست است.

And to then spend your time transforming and challenging power and policy

و وقت گذاشتن برای تغییر و به چالش کشیدن قدرت و سیاست

is to spend your time being anti-racist.

یعنی وقت گذاشتن برای ضد نژادپرستی بودن.

WPR: So we have some questions that are coming in from the audience.

و پ ر: بنابراین مخاطبین ما سؤالاتی مطرح کرده‌اند.

First one here is from a community member

اولین سؤال توسط یکی از اعضای جامعه مطرح شده

that asks, "When we talk about white privilege,

که می‌گوید، « وقتی از امتیاز ویژه سفیدپوستان صحبت می‌کنیم،

we talk also about the privilege not to have the difficult conversations.

در مورد این امتیاز هم که مکالمات دشوار نداریم صحبت می کنیم.

Do you feel that's starting to change?"

فکر نمی‌کنید این آغازی برای یک تغییر است؟»

IXK: I hope so,

ا ایکس ک: امیدوارم،

because I think

چون فکر می‌کنم

that white Americans, too,

که آمریکایی‌های سفیدپوست هم،

need to simultaneously recognize

باید متوجه شوند

their privileges,

که امتیاز ویژه دارند،

the privileges that they have accrued

امتیازاتی که به آنها تعلق گرفته است

as a result of their whiteness,

بخاطر رنگ پوستشان،

and the only way in which they're going to be able to do that

و تنها راهی که توسط آن می‌توانند از این امتیاز استفاده کنند

is by initiating and having these conversations.

با شروع و ایجاد این نوع مکالمات است.

But then they also should recognize

اما آنها باید همچنین بدانند

that, yes, they have more,

که بله آنها دارایی بیشتری دارند،

white Americans have more,

آمریکایی‌های سفیدپوست دارایی بیشتری دارند،

due to racist policy,

و این بخاطر سیاست‌های نژادپرستانه است،

but the question I think white Americans should be having,

اما فکر می‌کنم سؤالی که آمریکایی‌های سفیدپوست دارند،

particularly when they're having these conversations among themselves,

مخصوصاً زمانیکه آنها چنین مکالماتی بین خودشان دارند،

is, if we had a more equitable society,

این است که اگر ما جامعه برابری داشتیم،

would we have more?

آیا دارایی بیشتری هم داشتیم؟

Because what I'm asking is that, you know,

چون سؤال من این است که، می‌دانید،

white Americans have more because of racism,

آمریکایی‌های سفیدپوست بخاطر نژادپرستی‌ست که دارایی بیشتری دارند،

but there are other groups of people in other Western democracies

اما گروه‌های دیگری هم در دیگر دموکراسی‌های غربی وجود دارند

who have more than white Americans,

که دارا تر از آمریکایی‌های سفیدپوست است،

and then you start to ask the question,

و شما این سؤال را می‌پرسید،

why is it that people in other countries have free health care?

که چرا مردم کشورهای دیگر از خدمات درمانی رایگان برخوردار هستند؟

Why is it that they have paid family leave?

چرا آنها مرخصی با حقوق دارند؟

Why is it that they have a massive safety net?

چرا آنها دارای یک شبکه ایمنی گسترده هستند؟

Why is it that we do not?

چرا ما این‌ها را نداریم؟

And one of the major answers

و یکی از جواب‌های اصلی

to why we do not here have is racism.

به اینکه چرا ما این‌ها را نداریم، نژادپرستی‌ست.

One of the major answers as to why

یکی از پاسخ‌های اصلی به اینکه چرا

Donald Trump is President of the United States

دونالد ترامپ رییس جمهور آمریکاست

is racism.

نژادپرستی‌ست.

And so I'm not really asking white Americans to be altruistic

در واقع من از سفیدپوستان نمی‌خواهم که نوعدوست باشند

in order to be anti-racist.

تا بتوانند ضدنژادپرستی شوند.

We're really asking people

ما از مردم می‌خواهیم

to have intelligent self-interest.

که خودخواهی عاقلانه‌ای داشته باشند.‌

Those four million, I should say five million poor whites in 1860

چهار میلیون، یا بهتر است بگویم پنج میلیون سفیدپوست فقیر در سال ۱۸۶۰

whose poverty was the direct result

که فقر آنها مستقیماً در نتیجه

of the riches of a few thousand white slaveholding families,

ثروت چند هزار خانواده برده‌دار و سفید پوست بود،

in order to challenge slavery,

برای به چالش کشیدن برده‌داری،

we weren't saying, you know, we need you to be altruistic.

ما نمی‌گوییم شما لزوماً باید نوعدوست باشید.

No, we actually need you to do what's in your self-interest.

نه، در واقع شما باید کاری را انجام دهید که برای خودتان می‌پسندید.

Those tens of millions of Americans, white Americans, who have lost their jobs

ده‌ها میلیون آمریکایی و آمریکایی سفیدپوست که شغلشان را از دست داده‌اند

as a result of this pandemic,

بخاطر این بیماری همه‌گیر،

we're not asking them to be altruistic.

ما از آنها نمی‌خواهیم نوعدوست باشند.

We're asking them to realize that if we had a different type of government

بلکه از آنها می‌خواهیم درک کنند که اگر ما دولت متفاوتی داشتیم

with a different set of priorities,

و با اولویت‌های متفاوت،

then they would be much better off right now.

وضع آنها خیلی با حالا تفاوت داشت.

I'm sorry, don't get me started.

ببخشید، از من نخواهید که بیشتر ادامه بدهم.

CS: No, we're grateful to you. Thank you.

ک ش: نه، از شما سپاسگزاریم متشکرم.

And in line with that,

و در این رابطه،

obviously these protests and this movement have led to some progress:

مشخصاً این اعتراضات و این جنبش باعث پیشرفت‌هایی شده است:

the removal of Confederate monuments,

سرنگون کردن مجسمه‌های کنفدراسیون،

the Minneapolis City Council pledging to dismantle the police department, etc.

و شورای شهر مینیاپولیس که متعهد شد که اداره پلیس و غیره را منحل کند.

But what do you view as the greatest priority on a policy level

اما به نظر شما بزرگترین اولویت در سطح سیاست گذاری چیست

as this fight for justice continues?

یعنی با ادامه مبارزات علیه بی‌عدالتی؟

Are there any ways in which we could learn from other countries?

آیا روش‌هایی وجود دارد که بتوانیم از کشورهای دیگر بیاموزیم؟

IXK: I don't actually think necessarily

ا ایکس ک: فکر نمی‌کنم که لزوماً

there's a singular policy priority.

یک اولویت سیاستی واحد وجود داشته باشد.

I mean, if someone was to force me to answer,

منظورم این است که اگر مجبور بودم پاسخ دهم،

I would probably say two,

احتمالاً می‌گفتم دو سیاست،

and that is,

و آن اینکه،

high quality free health care for all,

مراقبت‌های بهداشتی با کیفیت بالا و رایگان برای همه،

and when I say high quality,

و وقتی می‌گویم با کیفیت بالا،

I'm not just talking about Medicare For All,

تنها در مورد داروی همگانی صحبت نمی‌کنم،

I'm talking about a simultaneous scenario

من در مورد یک سناریوی همزمان صحبت می‌کنم

in which in rural southwest Georgia,

که در آن در مناطق روستایی جنوب‌غربی ایالت جورجیا،

where the people are predominantly black

جایی که مردم آن عمدتاً سیاه‌پوست هستند

and have some of the highest death rates in the country,

و بالاترین میزان مرگ و میر در کشور را دارد،

those counties in southwest Georgia,

این شهرها در جنوب‌غربی جورجیا،

from COVID,

بر اثر کووید،

that they would have access to health care

به مراقبت‌های بهداشتی دسترسی داشته باشند

as high quality as people do in Atlanta and New York City,

با همان کیفیتی که مردم آتلانتا و نیویورک دسترسی دارند،

and then, simultaneously,

و در عین حال،

that that health care would be free.

این مراقبت‌های بهداشتی رایگان هم باشد.

So many Americans not only of course are dying this year of COVID

امسال بسیاری از آمریکایی‌ها نه تنها جانشان را براثر کووید از دست دادند

but also of heart disease and cancer,

بلکه همچنین براثر بیماری‌های قلبی و سرطان،

which are the number one killers before COVID of Americans,

که قبل از کووید، قاتل شماره یک آمریکایی‌ها محسوب می‌شوند،

and they're disproportionately black.

و قربانی‌ها بطور نابرابری سیاه‌پوست هستند.

And so I would say that,

و بنابراین من می‌گویم که،

and then secondarily, I would say reparations.

مورد دوم، جبران خسارت است.

And many Americans claim

بسیاری از آمریکایی‌ها ادعا می‌کنند

that they believe in racial equality,

که به برابری نژادی اعتقاد دارند،

they want to bring about racial equality.

آنها می‌خواهند برابری نژادی ایجاد کنند.

Many Americans recognize just how critical economic livelihood is

بسیاری از آمریکایی‌ها می‌دانند که چقدر وضعیت اقتصادی بحرانی‌ست

for every person in this country, in this economic system.

برای هر شخصی که در این کشور و در این سیستم اقتصادی زندگی می‌کند.

But then many Americans reject or are not supportive of reparations.

با ابن حال بسیاری از آنها جبران خسارت را نمی‌پذیرند و یا از آن پشتیبانی نمی‌کنند.

And so we have a situation

بنابراین ما شرایطی داریم

in which white Americans

که در آن آمریکایی‌های سفید پوست

are, last I checked,

طبق آخرین بررسی من،

their median wealth is 10 times the median wealth of black Americans,

ثروت متوسطشان ۱۰ برابر بیشتر از ثروت متوسط ​​آمریکایی‌های سیاه‌پوست است،

and according to a recent study,

و طبق مطالعات اخیر،

by 2053 --

تا سال ۲۰۵۳- -

between now, I should say, and 2053,

یا بهتر است بگویم از حالا تا سال ۲۰۵۳،

white median wealth is projected to grow,

متوسط ثروت سفیدپوستان قرار است افزایش یابد

and this was before this current recession,

و این مربوط به قبل از رکود فعلی بود،

and black median wealth

و متوسط ثروت سیاه‌پوستان

is expected to redline at zero dollars,

پیش‌بینی می‌شود که به صفر دلار کاهش یابد،

and that, based on this current recession, that may be pushed up a decade.

و براساس رکود فعلی، این مسئله ممکن است یک دهه جلو بیفتد.

And so we not only have a racial wealth gap,

به این ترتیب ما نه تنها شکاف ثروت نژادی داریم،

but we have a racial wealth gap that's growing.

بلکه یک شکاف ثروت نژادی داریم که رو به رشد است.

And so for those Americans who claim

و برای آمریکایی‌هایی که ادعا می‌کنند

they are committed to racial equality

به برابری نژادی متعهد هستند

who also recognize the importance of economic livelihood

و اهمیت معیشت اقتصادی را هم می‌دانند

and who also know that wealth is inherited,

و همچنین می‌دانند که ثروت یک چیز موروثی‌ست

and the majority of wealth is inherited,

و بیشتر ثروت، موروثی‌ست،

and when you think of the inheritance,

و وقتی شما به موروثی بودن فکر می‌کنید،

you're thinking of past,

یعنی دارید به گذشته فکر می‌کنید،

and the past policies

و سیاست‌های گذشته

that many Americans consider to be racist,

که بیشتر آمریکایی‌ها نژادپرست بودند،

whether it's slavery or even redlining,

چه به صورت برده‌داری چه تبعیض،

how would we even begin to close

چگونه می‌خواهیم شروع به بستن

this growing racial wealth gap

این شکاف ثروت نژادی رو به رشد بکنیم

without a massive program like reparations?

بدون برنامه عظیمی مثل جبران خسارت؟

WPR: Well, sort of connected to this idea of thinking about wealth disparity

و پ ر: خب، تا حدودی با این ایده فکر کردن درباره نابرابری ثروت

and wealth inequality in this country,

و نابرابری ثروت در این کشور موافقم،

we have a question from community member Dana Perls.

دانا پرلز، یکی از اعضای جامعه، یک سؤال دارد.

She asks, "How do you suggest liberal white organizations

او می‌پرسد، «چگونه سازمان‌های آزادی‌خواه سفیدپوست

effectively address problems of racism within the work environment,

مسائل نژادپرستی در محیط کار را بطور مؤثری تحت نظر دارند،

particularly in environments where people remain silent in the face of racism

به ویژه در محیط‌هایی که مردم در مقابل نژادپرستی سکوت می‌کنند

or make token statements without looking internally?"

یا بدون اینکه فکر کنند فقط حرف می‌زنند؟»

IXK: Sure.

ا ایکس ک: حتماً.

And so I would make a few suggestions.

من چند پیشنهاد دارم.

One, for several decades now,

اول اینکه، طی چند دهه اخیر،

every workplace has publicly pledged

همه محل‌های کار بطور عمومی موظفند

a commitment to diversity.

به تنوع متعهد باشند.

Typically, they have diversity statements.

معمولاً، آنها دستورالعمل‌هایی مبنی بر تنوع دارند.

I would basically rip up those diversity statements

من اساساً این دستورالعمل‌ها را کنار می‌زنم

and write a new statement,

و یک دستورالعمل نو می‌نویسم

and that's a statement committed to anti-racism.

و آن هم دستورالعملی‌ست که به ضدنژادپرستی بودن، متعهد است.

And in that statement you would clearly define what a racist idea is,

و در آن شما به وضوح توضیح داده می‌شود که یک ایده نژاد پرستانه چیست،

what an anti-racist idea is,

یک ایده ضدنژادپرستانه چیست،

what a racist policy is and what an anti-racist policy is.

سیاست نژادپرستانه و ضدنژادپرستانه چیست.

And you would state as a workplace that you're committed

و شما به عنوان یک محل کار تعیین می‌کنید

to having a culture of anti-racist ideas

که به فرهنگ عقاید ضد نژادپرستی متعهد باشید

and having an institution made up of anti-racist policies.

و مؤسسه‌ای داشته باشید که با سیاست‌های ضدنژادپرستانه شکل گرفته است.

And so then everybody can measure everyone's ideas

بنابراین بعد از آن همه می‌توانند نظرات همدیگر

and the policies of that workplace based on that document.

و سیاست‌های کاری را بطور مستند ارزیابی کنند.

And I think that that could begin the process of transformation.

و بنظرم این مسئله می‌تواند آغازگر یک روند تحولی باشد.

I also think it's critically important

همچنین فکر می‌کنم این موضوع بسیار مهمی‌ست

for workplaces to not only diversify their staff

که محیط‌هلی کاری نه تنها تنوع کارکنانشان را،

but diversify their upper administration.

بلکه تنوع مدیران رده بالاتر را هم حفظ کنند.

And I think that's absolutely critical as well.

و به نظرم مسئله بسیار مهمی هم هست.

CS: We have some more questions coming in from the audience.

ک ش: سؤالات زیادی از طرف مخاطبانمان دریافت کردیم.

We have one from Melissa Mahoney,

یک سؤال از طرف ملیسا ماهونی،

who is asking, "Donald Trump seems to be making supporting Black Lives Matter

که می‌گوید، « ظاهراً دونالد ترامپ موضوع حمایت از زندگی سیاه‌پوستان را

a partisan issue,

یک موضوع حزبی می‌داند،

for example making fun of Mitt Romney

گواه آن هم مسخره کردن میت رامنی

for participating in a peaceful protest.

برای مشارکت در یک اعتراض مسالمت آمیز است.

How do we uncouple this to make it nonpartisan?"

چگونه می‌توانیم این مسئله را غیرحزبی کنیم؟»

IXK: Well, I mean, I think that to say the lives of black people

ا ایکس ک: خب، به نظر من اینکه بگوییم زندگی سیاه‌پوستان

is a Democratic declaration

یک موضوع دموکراتیک است

is simultaneously stating

این موضوع مطرح می‌شود

that Republicans do not value black life.

که جمهوری‌خواهان برای زندگی سیاه‌پوستان ارزش قائل نیستند.

If that's essentially what Donald Trump is saying,

اگر منظور دونالد ترامپ این باشد،

if he's stating

اگر می‌گوید

that there's a problem with marching for black lives,

که نباید برای حمایت از جان سیاه‌پوستان راهپیمایی کرد،

then what is the solution?

پس چاره چیست؟

The solution is not marching. What's the other alternative?

چاره کار این است که راهپیمایی نکنیم؟ پس چه کاری باید بکنیم؟

The other alternative is not marching for black lives.

برای سیاه‌پوستان راهپیمایی برگزار نکنیم.

The other alternative is not caring when black people die of police violence

وقتی سیاه‌پوستان در اثر خشونت پلیس جان خود را از دست می‌دهند اهمیتی ندهیم

or COVID.

یا اینکه بر اثر کووید.

And so to me, the way in which we make this a nonpartisan issue

بنابراین از نظر من برای غیرحزبی کردن این مسئله

is to strike back

باید مقابله به مثل کنیم

or argue back in that way,

یا اینکه چنین استدلالی داشته باشیم،

and obviously Republicans are going to claim

و مشخصاً جمهوریخواهان مدعی می‌شوند

they're not saying that,

که چنین منظوری ندارند،

but it's a very simple thing:

اما این مسئله ساده‌ایست:

either you believe black lives matter

یا باور دارید جان سیاه‌پوستان با ارزش است

or you don't,

یا باور ندارید،

and if you believe black lives matter

و اگر به این مسئله باور دارید

because you believe in human rights,

به این دلیل است که شما به حقوق بشر پایبند هستید،

then you believe in the human right for black people and all people to live

بنابراین به اعمال حقوق بشر برای سیاه‌پوستان و همه مردم پایبند هستید

and to not have to fear police violence

و نترسیدن از خشونت پلیس

and not have to fear the state

و نترسیدن از دولت

and not have to fear that a peaceful protest

و نترسیدن از اینکه یک اعتراض مسالمت‌آمیز

is going to be broken up

قرار است بهم بخورد

because some politician wants to get a campaign op,

به این علت که یک سیاستمدار می‌خواهد امتیاز انتخاباتی کسب کند،

then you're going to institute policy that shows it.

و شما سیاستی را اعمال می‌کنید که این مسئله را نشان می‌‌دهد.

Or, you're not.

یا این کار را نمی‌کنید.

WPR: So I want to ask a question

و پ ر: بنابراین من یک سؤال دارم

just about how people can think about anti-racism

درباره اینکه مردم باید چگونه به مفهوم ضد نژادپرستی فکر کنند

and how they can actually bring this into their lives.

و اینکه چگونه می‌توانند این مفهوم را وارد زندگیشان کنند.

I imagine that a lot of folks,

بنظرم افراد زیادی هستند،

they hear this and they're like,

که با شنیدن این صحبت‌ها می‌گویند

oh, you know, I have to be really thoughtful

آه، به نظرم باید بیشتر به این مسئله فکر کنم

about how my actions and my words

اینکه از رفتار و گفتارم

are perceived.

چه برداشتی می‌شود.

What is the perceived intention behind what it is that I'm saying,

ازحرف‌هایی که می‌زنم چه برداشتی می‌شود،

and that that may feel exhausting,

و اینکه ممکن است کسل‌کننده به نظر برسد،

and I think that connects even to this idea of policy.

و بنظرم این موضوع حتی با این ایده سیاست هم مرتبط باشد.

And so I'm curious.

و برایم جالب است.

There is a huge element of thoughtfulness

یک اساس فکری عظیم

that comes along

به همراه

with this work of being anti-racist.

این عمل ضد نژادپرستی می‌آید.

And what is your reaction and response to those who feel concerned

و واکنش و پاسخ شما به کسانی که احساس نگرانی می‌کنند چیست

about the mental exhaustion from having to constantly think

در مورد خستگی ذهنی ناشی از اینکه مجبور باشیم مدام فکر کنیم

about how your actions may hurt or harm others?

در مورد اینکه چگونه اقدامات شما ممکن است به دیگران آسیب برساند؟

IXK: So I think part of the concern that people have about mental exhaustion

ا ایکس ک: فکر می‌کنم بخشی از نگرانی مردم در رابطه با خستگی ذهنی

is this idea

این ایده است

that they don't ever want to make a mistake,

که آنها دوست ندارند اشتباه کنند،

and I think to be anti-racist

و بنظرم برای ضد نژادپرستی بودن

is to make mistakes,

باید اشتباه هم بکنیم،

and is to recognize when we make a mistake.

و باید بدانیم که چه وقت اشتباه می‌کنیم.

For us, what's critical is to have those very clear definitions

آنچه که برای ما خیلی مهم است، داشتن تعاریف کاملاً واضح است

so that we can assess our words,

تا بتوانیم سخنان خود را ارزیابی کنیم،

we can assess our deeds,

بتوانیم کارهای خود را ارزیابی کنیم،

and when we make a mistake, we just own up to it and say,

و زمانیکه یک اشتباه می‌کنیم، آن را بپذیریم و بگوییم،

"You know what, that was a racist idea."

« می‌دانید، این یک ایده نژادپرستانه بود.»

"You know what, I was supporting a racist policy, but I'm going to change."

« می‌دانید، من از یک سیاست نژادپرستانه حمایت کردم، اما می‌خواهم تغییر کنم.»

The other thing I think is important for us to realize

موضوع دیگری که باید بدانیم

is in many ways

این است که ما به طرق مختلفی

we are addicted,

اعتیاد داریم،

and when I say we, individuals and certainly this country,

و وقتی می‌گویم ما، اشخاص و خود این کشور،

is addicted to racism,

به نژادپرستی اعتیاد دارند،

and that's one of the reasons why

و این یکی از دلایلی‌ست

for so many people they're just in denial.

که بیشتر افراد فقط انکار می‌کنند.

People usually deny their addictions.

مردم معمولاً اعتیادهای خود را انکار می‌کنند.

But then, once we realize that we have this addiction,

اما بعد، وقتی متوجه شدیم که این اعتیاد را داریم،

everyone who has been addicted,

هرکسی که معتاد بوده است،

you know, you talk to friends and family members

می‌دانید، شما با خانواده و دوستانی صحبت می‌کنید

who are overcoming an addiction to substance abuse,

که در حال ترک اعتیاد هستند،

they're not going to say

آنها نمی‌گویند

that they're just healed,

که درمان شده‌اند،

that they don't have to think about this regularly.

اصلاً لازم نیست مدام در این مورد فکر کنند.

You know, someone who is overcoming alcoholism

شخصی که در حال ترک الکل می‌باشد

is going to say, "You know what, this is a day-by-day process,

می‌گوید، « می‌دانید، این یک فرآیند تدریجی‌ست،

and I take it day by day

و من بتدریج ترک می‌کنم

and moment by moment,

و لحظه به لحظه،

and yes, it's difficult

بله، کار سختی‌ست

to restrain myself

که بخواهم جلوی خودم را بگیرم

from reverting back to what I'm addicted to,

از بازگشت به اعتیاد،

but at the same time it's liberating,

اما درعین حال آزادی‌بخش هم هست،

it's freeing,

رهایی‌بخش است،

because I'm no longer having to wallow in that addiction.

زیرا دیگر نیازی ندارم که در آن اعتیاد غرق شوم.

And so I think, and I'm no longer having to hurt people

و فکر می‌کنم دیگر مجبور نیستم به مردم آسیب بزنم

due to my addiction."

به دلیل اعتیادم.»

And I think that's critical.

و بنظرم این خیلی مهم است.

We spend too much time thinking about how we feel

ما وقت زیادی را صرف فکر کردن به احساسمان می‌کنیم

and less time thinking about how our actions and ideas make others feel.

و کمتر به این فکر می‌کنیم که رفتار و نظراتمان چه حسی به بقیه می‌دهند.

And I think that's one thing that the George Floyd video

و فکر می‌کنم تأثیر ویدئوی جورج فلوید

forced Americans to do

بر مردم آمریکا

was to really see and hear, especially,

این بود که بطور جدی ببینند و بشنوند،

how someone feels

که یک نفر چه احساسی دارد

as a result of their racism.

فقط بخاطر نژادپرستی آنها.

CS: We have another question from the audience.

ک ش: ما سؤال دیگری از طرف مخاطبان داریم.

This one is asking about,

این سؤال دراین مورد است،

"Can you speak to the intersectionality

« آیا می‌توانید درباره درهم تنیدگی

between the work of anti-racism, feminism and gay rights?

بین حقوق ضدننژادپرستی، فمنیسم و همجنسگرایی صحبت کنید؟

How does the work of anti-racism relate and affect the work

تأثیر و ارتباط ضدنژادپرستی بودن

of these other human rights issues?"

بر دیگر مسائل حقوق بشر چگونه است؟

IXK: Sure.

ا ایکس ک: حتماً.

So I define a racist idea

یک ایده نژادپرستانه اینگونه تعریف می‌شود

as any idea that suggests a racial group is superior

هر ایده‌ای که بگوید یک گروه نژادی برتر است

or inferior to another racial group in any way.

یا از گروه‌های نژادی دیگر پایین‌تر است.

And I use the term racial group

و من از عبارت گروه نژادی

as opposed to race

در مقابل کلمه نژاد استفاده می‌کنم

because every race is a collection of racialized intersectional groups,

چراکه هر نژاد، مجموعه‌ای از گروه‌های درهم تنیده نژادی‌ست،

and so you have black women and black men

ما مردان سیاه‌پوست و زنان سیاه‌پوست داریم

and you have black heterosexuals and black queer people,

سیاه‌پوستان دگرجنسگرا و سیاه‌پوستان فراجنسیتی داریم،

just as you have Latinx women and white women and Asian men,

درست مثل زنان لاتین و زنان سفیدپوست و مردان آسیایی،

and what's critical for us to understand

و موضوعی که باید بدانیم

is there hasn't just been racist ideas

این است که فقط ایده‌های نژادپرستانه نیستند

that have targeted, let's say, black people.

که سیاه‌پوستان را هدف قرار می‌دهند.

There has been racist ideas that have been developed

ایده‌های نژادپرستانه‌ای هستند که توسعه یافته‌اند

and have targeted black women,

و زنان سیاه‌پوست را هدف قرار داده‌اند،

that have targeted black lesbians,

سیاه‌پوستان همجنسگرا را هدف قرار داده‌اند،

that have targeted black transgender women.

و زنان سیاه‌پوست تراجنسیتی را هدف قرار داده‌اند.

And oftentimes these racist ideas targeting these intersectional groups

و اغلب اوقات، ایده‌های نژادپرستانه‌ای که گروه‌های درهم‌تنیده را هدف قرار می‌دهند

are intersecting with other forms of bigotry

با اشکال دیگر تعصب درهم تنیده می‌شوند

that is also targeting these groups.

که این گروه‌ها را نیز هدف قرار داده است.

To give an example about black women,

برای مثال درمورد زنان سیاه‌پوست،

one of the oldest racist ideas about black women

یکی از قدیمی‌ترین عقاید نژادپرستانه در مورد زنان سیاه‌پوست

was this idea that they're inferior women

این بود که آنها زنانی با مرتبه پایین هستند

or that they're not even women at all,

یا اینکه آنها اصلاً زن نیستند،

and that they're inferior to white women,

و ارزش آنها از زنان سفیدپوست،

who are the pinnacle of womanhood.

که خدای زنانگی هستند، کمتر است.

And that idea has intersected

و این ایده که درهم تنیده شده

with this sexist idea

با ایده تبعیض جنسیتی‌ست

that suggests that women are weak,

که نشان می‌دهد زنان ضعیف هستند،

that the more weak a person is, a woman is, the more woman she is,

که هرچه یک زن ضعیف‌تر باشد، زنانه‌تر است،

and the stronger a woman is, the more masculine she is.

و هرچه قوی‌تر باشد، مردانه‌تر است.

These two ideas have intersected

این دو ایده در هم تنیده شده‌اند

to constantly degrade black women

تا زنان سیاه‌پوست را خوار و خفیف کنند

as this idea of the strong, black masculine woman

با این عنوان که زن سیاه‌پوست قدرتمند و مردانه

who is inferior to the weak, white woman.

از زن سفیدپوست و ضعیف کم‌ارزش‌تر است.

And so the only way to really understand these constructs

بنابراین تنها راه درک واقعی این ساختارها

of a weak, superfeminine white woman

زن سفیدپوست ضعیف و فوق زنانه

and a strong, hypermasculine black woman

و زن سیاه‌پوست قوی فوق مردانه

is to understand sexist ideas,

این است که ایده‌های جنسیتی را درک کنیم،

is to reject sexist ideas,

آنها را نپذیریم،

and I'll say very quickly, the same goes for the intersection

و همچنین همین روال را برای درهم‌تنیدگی

of racism and homophobia,

نژادپرستی و همجنسگرا‌ستیزی بکار می‌بریم،

in which black queer people have been subjected to this idea

که در آن سیاه‌پوستان فراجنسیتی که تحت تأثیر این ایده هستند

that they are more hypersexual

دارای میل جنسی افراطی هستند

because there's this idea of queer people

چراکه این ایده وجود دارد که می‌گوید فراجنسیتی‌ها

as being more hypersexual than heterosexuals.

نسبت به افراد معمولی دارای میل جنسی بیشتری هستند.

And so black queer people have been tagged

و به سیاه‌پوستان فراجنسیتی این برچسب زده می‌شود

as more hypersexual than white queer people

که در مقایسه با سفیدپوستان فراجنسیتی‌ میل جنسی بیشتری دارند

and black heterosexuals.

در مقایسه با سیاه‌پوستان معمولی هم همینطور.

And you can't really see that and understand that and reject that

و درواقع شما نمی‌توانید این موضوع را ببینید و درک کنید و آن را رد کنید

if you're not rejecting and understanding and challenging homophobia too.

اگرهمجنسگراستیزی را درک نمی‌کنید و رد نمی‌کنید و آن را به چالش نمی‌کشید.

WPR: And to this point of challenging,

و پ ر: در رابطه با به چالش کشیدن،

we have another question from Maryam Mohit in our community,

ما سؤال دیگری از طرف مریم موهیت داریم،

who asks, "How do you see cancel culture and anti-racism interacting.

که می‌پرسد « تعامل بین فرهنگ و ضدنژادپرستی را چگونه می‌بینید.

For example, when someone did something obviously racist in the past

مثلاً زمانیکه شخصی در گذشته بطور آشکارا یک کار نژادپرستانه انجام داده

and it comes to light?"

و حالا کارش لو می‌رود؟»

How do we respond to that?

چه جوابی داریم؟

IXK: Wow.

ا ایکس ک: اوه.

So I think it's very, very complex.

بنظرم این مسئله خیلی خیلی پیچیده است.

I do obviously encourage people

مشخصاً من مردم را تشویق می‌کنم

to transform themselves,

تا تغییر کنند،

to change, to admit those times in which they were being racist,

عوض شوند، به زمان‌هایی که نژادپرستانه رفتار کردند اعتراف کنند،

and so obviously we as a community

و مشخصاً ما به عنوان یک جامعه

have to give people that ability to do that.

باید به مردم این امکان را بدهیم که چنین کاری بکنند.

We can't, when someone admits that they were being racist,

ما نمی‌توانیم وقتی کسی به رفتار نژادپرستانه‌اش اعتراف می‌کند،

we can't immediately obviously cancel them.

سریعاً این رفتارها را در آنها از بین ببریم.

But I also think

اما همچنین فکر می‌کنم

that there are people

افرادی هم هستند

who do something so egregious

که کاری بسیار ناجوانمردانه انجام می‌دهند

and there are people who are so unwilling

افراد دیگری هم هستند که خیلی مایل نیستند

to recognize how egregious what they just did is,

بدانند آنچه که آنها انجام داده اند چقدر شرم آور است،

so in a particular moment,

بنابراین در یک لحظه خاص،

so not just the horrible, vicious act,

نه تنها انجام عملی وحشتناک و شرورانه،

but then on top of that

بلکه مهمتر از همه

the refusal to even admit the horrible, vicious act.

نپذیرفتن اینکه این کار یک عمل وحشتناک و شرورانه بوده است.

In that case, I could see how people would literally want to cancel them,

در آن صورت، می‌دیدم که مردم می‌خواهند این مسائل را از بین ببرند،

and I think that we have to,

و بنظرم ما باید،

on the other hand,

از سوی دیگر،

we have to have some sort of consequence,

ما باید نوعی عواقب داشته باشیم،

public consequence, cultural consequence,

عواقب عمومی، عواقب فرهنگی،

for people acting in a racist manner,

برای افرادی که نژادپرستانه رفتار می‌کنند،

especially in an extremely egregious way.

مخصوصاً بطور بسیار ناجوانمردانه.

And for many people, they've decided,

و بسیاری افرادی که تصمیم دارند،

you know what, I'm just going to cancel folks.

می‌دانید من فقط می‌خواهم مردم را متوقف کنم.

And I'm not going to necessarily critique them,

و نمی‌خواهم لزوماً آنها را نقد کنم،

but I do think we should try to figure out a way

اما فکر می‌کنم باید سعی کنیم راهی را کشف کنیم

to discern those who are refusing

برای تشخیص کسانی که امتناع می‌کنند

to transform themselves

از اینکه تغییر کنند

and those who made a mistake and recognized it

و کسانی که اشتباهی کرده‌اند و به آن پی برده‌اند

and truly are committed to transforming themselves.

و واقعاً متعهد هستند که خودشان را تغییر دهند.

CS: Yeah, I mean,

ک ش: بله، بنظرم

one of the concerns many activists have been expressing

یکی از نگرانی‌های بسیاری از فعالان

is that the energy behind the Black Lives Matter movement

این است که انرژی پشت جنبش«جان سیاه‌پوستان مهم است»

has to stay high

باید همچنان بالا بماند

for anti-racist change to truly take place.

تا تغییر ضدنژادپرستی بدرستی انجام شود.

I think that applies to what you just said as well.

فکر می‌کنم این مسئله درباره چبزی که شما گفتید هم صدق می‌کند.

And I guess I'm curious what your opinion is

مشتاقم نظر شما را هم در این مورد بدانم

on when the protests start to wane

که کی این اعتراضات کمرنگ‌تر می‌شوند

and people's donation-matching campaigns fade into the background,

و کی کمپین‌های خیریه مردم در پس‌زمینه این اتفاقات محو می‌شوند،

how can we all ensure that this conversation

چگونه می‌توانیم مطمئن شویم که این گفتگو

about anti-racism stays central?

درباره ضدنژادپرستی، مرکز توجه می‌ماند؟

IXK: Sure.

ا ایکس ک: حتماً.

So in "How to Be an Antiracist,"

در کتاب «چگونه ضدنژادپرستی باشیم،»

in one of the final chapters,

در یکی از فصل‌های پایانی کتاب،

is this chapter called "Failure."

فصلی با نام «شکست» وجود دارد.

I talked about what I call feelings advocacy,

که در آن من درباره حس حمایت توضیح داده‌ام،

and this is people feeling bad about what's happening,

و این یعنی مردم درباره اتفاقاتی که رخ می‌دهند حس بدی دارند،

what happened to George Floyd

اتفاقاتی مانند ماجرای جورج فلوید

or what happened to Ahmaud Arbery or what happened to Breonna Taylor.

یا ماجرای قتل احمد آربری و یا قتل برونا تیلور.

They just feel bad about this country and where this country is headed.

آنها راجع به این کشور و رویه‌ای که پیش گرفته، حس بدی دارند.

And so the way they go about feeling better

و برای بهتر شدن حالشان

is by coming to a demonstration.

به تظاهرات دست می‌زنند.

The way they go about feeling better

روشی که برای بهتر شدن حالشان بکار می‌برند

is by donating to a particular organization.

وقف کردن برای سازمان‌های خاص است.

The way they go about feeling better

روشی که برای بهتر شدن حالشان بکار می‌برند

is reading a book.

مطالعه یک کتاب است.

And so if this is what many Americans are doing,

و اگر این کاری باشد که بیشتر آمریکایی‌ها مشغول آن هستند،

then once they feel better,

پس زمانیکه حالشان بهتر شود،

in other words once the individual feels better through their participation

به عبارت دیگر زمانیکه شخصی حس بهتری پیدا می‌کند که ناشی از مشارکت

in book clubs or demonstrations

در کلوب‌های کتاب یا تظاهرات

or donation campaigns,

یا کمپبن‌های خیریه است،

then nothing is going to change except, what, their own feelings.

هیچ چیز تغییر نخواهد کرد، جز احساسات خودشان.

And so we need to move past our feelings.

بنابراین ما باید احساسات خود را پشت سر بگذاریم.

And this isn't to say that people shouldn't feel bad,

و این به آن معنی نیست که مردم نباید حس بدی داشته باشند،

but we should use our feelings,

بلکه یعنی ما باید از احساساتمان استفاده کنیم،

how horrible we feel about what is going on,

و از اینکه چه حس وحشتناکی درباره این وقایع داریم،

to put into place, put into practice,

تا در جایگاه مناسب و بصورت عملی

anti-racist power and policies.

سیاست‌ها و قدرت ضدنژادپرستی را بکار ببریم.

In other words, our feelings should be driving us.

به عبارت دیگر، احساسات ما باید محرک ما باشند.

They shouldn't be the end all.

نباید پایان همه چیز باشند.

This should not be about making us feel better.

این نباید به معنای بهتر شدن ما باشد.

This should be about transforming this country,

باید به معنی تحول کشور باشد،

and we need to keep our eyes on transforming this country,

و ما باید به تغییر این کشور امیدوار باشیم،

because if we don't,

چون اگر نباشیم،

then once people feel better after this is all over,

زمانیکه بعد از همه این اتفاقات مردم حس بهتری پیدا کردند؛

then we'll be back to the same situation of being horrified by another video,

دوباره به همان شرایط قبل برمی‌گردیم و با یک ویدیوی دیگر شوکه می‌شویم،

and then feeling bad,

و حس بدی پیدا می‌کنیم،

and then the cycle will only continue.

و این زنجیره همچنان ادامه پیدا می‌کند.

WPR: You know, I think when we think about

و پ ر: بنظرم وقتی ما به این فکر می‌کنیم

what sort of changes we can implement

که چه تغییراتی را می‌توانیم ایجاد کنیم

and how we could make the system work better,

و چگونه می‌توانیم باعث عملکرد بهتر این سیستم شویم،

make our governments work better,

و باعث عملکرد بهتر دولتمان شویم،

make our police work better,

و باعث عملکرد بهتر پلیس شویم،

are there models in other countries

آیا الگوهایی در کشورهای دیگر وجود دارند

where -- obviously the history in the United States is really unique

جایی که مشخصاً ایالات متحده پیشینه واقعاً منحصربفردی

in terms of thinking about race and oppression.

از نظر طرز تفکر نژادی و ستمگری داشته باشد.

But when you look to other nations and other cultures,

اما زمانیکه به ملل و فرهنگ‌های دیگر نگاه می‌کنیم،

are there other models that you look at as examples

آیا مدل‌هایی وجود دارند که به عنوان الگو در نظر بگیریم

that we could potentially implement here?

و بتوانیم به طور بالقوه در اینجا بکار ببریم؟

IXK: I mean, there are so many.

ا ایکس ک: الگوهای زیادی هستند.

There are countries in which police officers don't wear weapons.

کشورهایی وجود دارند که در آنها افسران پلیس مسلح نیستند.

There are countries

کشورهایی هستند

who have more people than the United States

که در مقایسه با ایالات متحده جمعیت بیشتری دارند

but less prisoners.

اما زندانی‌های کمتری دارند.

There are countries

کشورهایی هستند

who try to fight violent crime

که با جرائم خشن مبارزه می‌کنند

not with more police and prisons

نه توسط پلیس‌ها و زندانی‌های بیشتر

but with more jobs and more opportunities,

بلکه با فراهم کردن موقعیت‌ها و مشاغل بیشتر،

because they know and see that the communities

زیرا آنها می‌دانند و آگاهند که جوامعی

with the highest levels of violent crime

که بیشترین آمار جرائم خشن را دارند

tend to be communities with high levels of poverty

آمار فقر در آنها بالا می‌رود

and long-term unemployment.

و همچنین آمار بیکاری بلندمدت.

I think that --

اینطور فکر می‌کنم--

And then, obviously,

و بعد مشخصاً

other countries provide pretty sizable social safety nets for people

کشورهای دیگر شبکه‌های امنیت اجتماعی قابل توجهی را برای مردم فراهم می‌کنند

such that people are not committing crimes out of poverty,

بطوری که مردم بخاطر فقر به جرم و جنایت دست نمی‌زنند،

such that people are not committing crimes out of despair.

و همچنین از فرط ناامیدی مرتکب جنایت نمی‌شوند.

And so I think that it's critically important for us

بنابراین فکر می‌کنم که برای ما خیلی مهم است

to first and foremost

که قبل از هرچیز و مهمتر از همه

think through, OK, if there's nothing wrong with the people,

به این فکر کنیم که اگر مشکل از مردم نیست،

then how can we go about reducing police violence?

پس چطور می‌توانیم خشونت پلیس را کاهش دهیم؟

How can we go about reducing racial health inequities?

چگونه می‌توان به دنبال کاهش نابرابری‌های نژادی در رابطه با سلامت بود؟

What policies can we change? What policies have worked?

چه سیاست‌هایی را می‌توانیم تغییر دهیم؟ چه سیاست‌هایی جواب می‌دهند؟

These are the types of questions we need to be asking,

این‌ها سؤالاتی هستند که باید بپرسیم.

because there's never really been anything wrong with the people.

چون هیچوقت بطور جدی مشکل از مردم نبوده است.

CS: In your "Atlantic" piece

ک ش: در نوشته شما در مجله «آتلانتیک»

called "Who Gets To Be Afraid in America," you wrote,

با نام « چه کسی باید در آمریکا بترسد،» شما اینگونه نوشتید،

"What I am, a black male, should not matter.

«اینکه من چه چیزی هستم، یک مرد سیاه‌پوست، نباید مهم باشد.

Who I am should matter."

اینکه چه کسی هستم مهم است.»

And I feel that's kind of what you're saying,

و بنظرم منظور شما این است،

that in other places maybe that's more possible,

که در جاهای دیگر ممکن است بیشتر امکان داشته باشد،

and I'm curious when you imagine

و مشتاقم بدانم وقتی شما

a country in which who you are mattered first,

کشوری را تصور می‌کنید که در آن ابتدا به هویت شما توجه می‌شود،

what does that look like?

این کشور چگونه است؟

IXK: Well, what it looks like for me as a black American

ا ایکس ک: خب، برای من به عنوان یک آمریکایی سیاه‌پوست

is that people do not view me as dangerous

اینگونه است که مردم فکر نمی‌کنند که من خطرناک هستم

و به تبع آن وجود من خطرناک نیست.

and thereby make my existence dangerous.

It allows me to walk around this country

این کار به من اجازه می‌دهد که در این کشور قدم بزنم

and to not believe that people are going to fear me

و مطمئن باشم که مردم از من واهمه ندارند

because of the color my skin.

بخاطر رنگ پوستم.

It allows me to believe, you know what,

به من اجازه می‌دهد که باور کنم،

I didn't get that job because I could have done better on my interview,

من آن شغل را بدست نیاوردم چون طی مصاحبه به اندازه کافی خوب نبودم،

not because of the color of my skin.

نه بخاطر رنگ پوستم.

It allows me to --

به من اجازه می‌دهد--

a country where there's racial equity,

کشوری که در آن برابری نژادی وجود دارد،

a country where there's racial justice,

کشوری که در آن عدالت نژادی وجود دارد،

you know, a country where there's shared opportunity,

کشوری که در آن فرصت‌های برابر وجود دارد،

a country where African American culture and Native American culture

کشوری که در آن فرهنگ آمریکایی آفریقایی و بومی آمریکایی

and the cultures of Mexican Americans

و فرهنگ مکزیکی آمریکایی

and Korean Americans are all valued equally,

و فرهنگ کره‌ای آمریکایی ارزش یکسانی دارند،

that no one is being asked to assimilate into white American culture.

و از کسی خواسته نمی‌شود که با فرهنگ آمریکایی‌های سفیدپوست وفق یابد.

There's no such thing as standard professional wear.

چیزی به اسم پوشش استاندارد وجود ندارد.

There's no such thing as, well, you need to learn how to speak English

چنین چیزی وجود ندارد که شما باید طور خاصی انگلیسی صحبت کنید

in order to be an American.

تا آمریکایی محسوب شوید.

And we would truly not only have equity and justice for all

و ما برابری و عدالت را برای همه نداریم

but we would somehow have found a way

اما تقریباً روشی پیدا کرده‌ایم

to appreciate difference,

که از طریق آن ارزش تفاوت‌ها را بدانیم،

to appreciate all of the human ethnic and cultural difference

همه تفاوت‌های قومی و فرهنگی

that exists in the United States.

موجود در ایالات متحده را قدر بدانیم.

This is what could make this country great,

از این طریق این کشور ایده‌آل می‌شود،

in which we literally become a country

که به این ترتیب ما یک کشور واقعی می‌شویم

where you could literally travel around this country

جایی که می‌توانیم به سرتاسر این کشور سفر کنیم

and learn about cultures from all over the world

و با فرهنگ همه کشورهای دنیا آشنا شویم

and appreciate those cultures,

و به آن فرهنگ‌ها احترام بگذاریم

and understand even your own culture

وحتی فرهنگمان را درک کنیم

from what other people are doing.

بواسطه رفتار دیگران.

There's so much beauty here amid all this pain

در میان این همه رنج، زیبایی زیادی وجود دارد

and I just want to peel away

و می‌خواهم جدا کردن

and remove away

و حذف کردن

all of those scabs of racist policies

همه آن سیاست‌های نژادپرستانه را انجام دهم

so that people can heal

تا مردم بتوانند آرامش داشته باشند

and so that we can see true beauty.

و بتوانیم زیبایی واقعی را مشاهده کنیم

WPR: And Ibram, when you think about this moment,

و پ ر: ابرام وقتی به این لحظه فکر می‌کنی،

where do you see that on the spectrum of progress

بنظرت در چه جایی این طیف پیشرفت

towards reaching that true beauty?

برای دستیابی به زیبایی واقعی اتفاق می‌افتد؟

IXK: Well, I think, for me,

ا ایکس ک: خب، به نظر من،

I always see progress and resistance in demonstrations

من همیشه در تظاهرات‌ها پیشرفت و مقاومت را می‌بینم

and know just because people are calling from town squares

و می‌دانم به علت اینکه مردم از میادین شهر

and from city halls

و تالارهای شهر

for progressive, systemic change that that change is here,

فریاد تغییرات پیشرونده و ساختاری را سر می‌دهند، پس تغییر همینجاست،

but people are calling

اما مردم فریاد سر می‌دهند

and people are calling in small towns, in big cities,

و در شهرهای کوچک و بزرگ فریاد سر می‌دهند،

and people are calling from places we've heard of

و از شهرهایی که درباره آنها می‌دانیم

and places we need to have heard of.

و شهرهایی که باید درباره‌شان بدانیم فریاد سر می‌دهند.

People are calling for change, and people are fed up.

مردم فریاد تغییر سر می‌دهند، و دیگر طاقت ندارند.

I mean, we're living in a time

ما در دوره‌ای زندگی می‌کنیم

in which we're facing a viral pandemic,

که در آن با همه‌گیری ویروسی روبرو هستیم،

a racial pandemic within that viral pandemic

و یک همه‌گیری نژادی در بطن این همه‌گیری ویروسی هست

of people of color disproportionately being infected and dying,

که در آن رنگین‌پوستان بطور نابرابری آلوده شده و می‌میرند،

even an economic pandemic

حتی یک همه‌گیری اقتصادی

with over 40 million Americans having lost their jobs,

که در آن بیش از ۴۰ میلیون آمریکایی شغلشان را از دست داده‌اند،

and certainly this pandemic of police violence,

و مطمئناً این همه‌گیری خشونت پلیس،

and then people demonstrating against police violence

و تظاهرات مردم علیه این خشونت

only to suffer police violence at demonstrations.

فقط برای تحمل خشونت پلیس در تظاهرات.

I mean, people see there's a fundamental problem here,

منظورم این است که مردم می‌دانند در اینجا یک مشکل اساسی وجود دارد،

and there's a problem that can be solved.

و مشکلی هست که قابل حل شدن می‌باشد.

There's an America that can be created,

آمریکایی وجود دارد که قابل ساختن است،

and people are calling for this,

و مردم برای این فریاد سر می‌دهند،

and that is always the beginning.

و این همیشه شروع ماجراست.

The beginning is what we're experiencing now.

شروعی که ما در حال تجربه کردن آن هستیم.

CS: I think that this next audience question

ک ش: بنظرم سؤال بعدی بیننده‌ها

follows well from that, which is,

به همین موضوع اشاره دارد، که می‌پرسد

"What gives you hope right now?"

« در حال حاضر چه امیدی وجود دارد؟»

IXK: So certainly resistance to racism has always given me hope,

ا ایکس ک: قطعاً مقاومت در برابر نژادپرستی همیشه به من امید داده است،

and so even if, let's say,

و حتی اگر، بگوییم

six months ago we were not in a time in which almost every night

شش ماه پیش ما در شرایطی نبودیم که در آن تقریباً هر شب

all over this country people were demonstrating against racism,

مردم سراسر کشور علیه نژادپرستی تظاهرات می‌کردند،

but I could just look to history

با این وجود من به تاریخ نگاهی می‌اندازم

when people were resisting.

در مواقعی که مردم مقاومت می‌کردند.

And so resistance always brings me hope,

و مقاومت همیشه به من امید می‌دهد،

because it is always resistance,

چون مقاومت همیشه مقاومت است،

and of course it's stormy,

و البته پر از آشوب،

but the rainbow is typically on the other side.

اما معمولاً نتیجه خوبی به دنبال دارد.

But I also receive hope philosophically,

اما من از نظر فلسفی هم امیدوارم،

because I know that in order to bring about change,

چون معتقدم که برای ایجاد تغییر،

we have to believe in change.

باید اول به آن باور داشته باشیم.

There's just no way a change maker can be cynical.

امکان ندارد شخصی که خواهان تغییر است، بدبین باشد.

It's impossible.

غیرممکن است.

So I know I have to believe in change

بنابراین می‌دانم که باید به تغییر ایمان داشته باشم

in order to bring it about.

تا بتوانم آن را ایجاد کنم.

WPR: And we have another question here

و پ ر: در اینجا یک سؤاال دیگر هست

which addresses some of the things you talked about before

که به مواردی اشاره دارد که قبلاً در مورد آنها صحبت کردید

in terms of the structural change that we need to bring about.

در رابطه با تغییر ساختاری که باید ایجاد کنیم.

From Maryam Mohit: "In terms of putting into practice the transformative policies,

پرسش مریم موهیت: « آیا برای اجرایی کردن سیاست‌های تحولی،

is then the most important thing to loudly vote the right people

مهمترین کار این است که به افراد مناسب رأی بدهیم

into office at every level who can make those structural changes happen?"

تا در حد توانشان این تغییرات را عملی کنند؟»

IXK: So I think that that is part of it.

ا ایکس ک: این بخشی از تغییر است.

I certainly think we should vote into office

بشدت معتقدم باید افرادی را انتخاب کنیم

people who, from school boards to the President of the United States,

افرادی از بچه‌های مدرسه‌ای گرفته تا رییس جمهور ایالات متحده،

people who are committed

افرادی که متعهد باشند

to instituting anti-racist policies

متعهد به اجرای سیاست‌های نژادپرستی

that lead to equity and justice,

که به عدالت و برابری منجر می‌شود،

و فکر می‌کنم این مسئله بسیار مهم است،

and I think that that's critically important,

but I don't think

اما فکر نمی‌کنم

that we should think that that's the only thing we should be focused on

که ما باید فقط روی این مسئله تمرکز کنیم

or the only thing that we should be doing.

یا اینکه تنها کاریست که باید انجام دهیم.

And there are institutions,

و سازمان‌هایی وجود دارند،

there are neighborhoods

و نقاطی وجود دارند

that need to be transformed,

که نیاز به تغییر دارند،

that are to a certain extent

که تا حد قابل توجهی

outside of the purview of a policymaker

خارج از محدوده دید سیاست گذارانی هستند

who is an elected official.

که به صورت رسمی انتخاب شده‌اند.

There are administrators and CEOs and presidents

مدیر و مدیرعامل و رؤسای جمهوری وجود دارند

who have the power to transform policies

که قادرند سیاست‌ها را تغییر دهند

within their spheres, within their institutions,

در محدوده فعالیت و سازمان‌های خودشان،

and so we should be focused there.

و ما می‌توانیم روی آنها متمرکز شویم.

The last thing I'll say about voting is,

آخرین صحبت من در مورد انتخابات این است،

I wrote a series of pieces for "The Atlantic" early this year

من اوائل امسال مطالبی برای مجله «آتلانتیک» نوشتم

that sought to get Americans thinking about who I call

با این هدف که نظر آمریکایی‌ها را

"the other swing voter,"

به « رأی‌دهنده سرنوشت‌ساز دیگر» جلب کنم،

and not the traditional swing voter who swings from Republican to Democrat

و نه رأی‌دهنده‌ معمولی که رأی او از یک جمهوری‌خواه به یک دموکرات تغییر می‌کند

who are primarily older and white.

که پیر‌تر و سفیدپوست است.

I'm talking about the people who swing from voting Democrat

من در مورد افرادی صحبت می‌کنم که نظرشان از رأی به دموکرات‌ها

to not voting at all.

به رأی ندادن، تغییر می‌کند.

And these people are typically younger

و این افراد به طور معمول جوان‌تر هستند

and they're typically people of color,

و به طور معمول رنگین‌پوست هستند،

but they're especially young people of color,

آنها به ویژه جوانان رنگین‌پوست هستند،

especially young black and Latinx Americans.

مخصوصاً جوانان سیاه‌پوست و آمریکایی لاتین.

And so we should view these people,

و ما این افراد را می‌بینیم،

these young, black and Latino voters

این رأی‌دهندگان جوان سیاه‌پوست و لاتین

who are trying to decide whether to vote as swing voters

که باید تصمیم بگیرند که یا به عنوان رأی دهندگان سرنوشت‌ساز رأی بدهند

in the way we view these people

همانطوری که ما می‌بینیم

who are trying to decide between whether to vote for, let's say,

باید برای رأی دادن تصمیم بگیرند

Trump or Biden in the general election.

در انتخابات به ترامپ رأی دهند یا بایدن.

In other words, to view them both as swing voters

برای در نظر گرفتن هر دوی آنها به عنوان رأی دهنده سرنوشت‌ساز

is to view them both in a way that, OK, we need to persuade these people.

باید به آنها با این دید نگاه کنند که ما باید هردوی آنها را متقاعد کنیم.

They're not political cattle.

آنها سیاست گاوی نیستند.

We're not just going to turn them out.

ما نمی‌خواهیم آنها را از بین ببریم.

We need to encourage and persuade them,

ما باید آنها را ترغیب و متقاعد کنیم،

and then we also for these other swing voters

و سپس برای دیگر رأی‌دهندگان سرنوشت‌ساز

need to make it easier for them to vote,

باید رأی دادن را برایشان تسهیل کنیم،

and typically these young people of color, it's the hardest for them to vote

و معمولاً برای این جوانان رنگین‌پوست، رأی دادن سخت‌ترین کار است

because of voter suppression policies.

به دلیل سیاست‌های سرکوب رأی دهندگان.

CS: Thank you, Ibram.

ک ش: ممنونم ابرام.

Well, we're going to come to a close of this interview,

ما می‌خواهیم به یک جمع‌بندی از این مصاحبه برسیم،

but I would love to ask you

اما می‌خواهم از شما بپرسم

to read something that you wrote

که مطالبی را بخوانید

a couple of days ago on Instagram.

که اخیراً در اینستاگرام نوشتید.

You wrote this beautiful caption

شما این عنوان زیبا را نوشتید

on a photo of your daughter,

زیر عکس دخترتان،

and I'm wondering if you'd be willing to share that with us

و مشتاقم بدانم که آیا مایلید آن را با ما به اشتراک بگذارید

and briefly tell us how we could each take this perspective into our own lives.

و به طور خلاصه بگویید چگونه می‌توانیم این دیدگاه‌ها را وارد زندگی خود کنیم.

IXK: Sure, so yeah,

ا ایکس ک: بله حتما،

I posted a picture of my four-year-old daughter Imani,

من عکس دختر چهار ساله‌ام، ایمانی، را پست گذاشتم،

and in the caption I wrote,

و در قسمت عنوان نوشتم،

"I love, and because I love, I resist.

« عاشقم، و بخاطر این عشق، مقاومت می‌کنم.

There have been many theories

نظریه‌های زیادی وجود دارند

on what's fueling the growing demonstrations against racism

درباره اینکه منشأ این تظاهرات رو به رشد علیه نژادپرستی

in public and private.

در بخش عمومی و خصوصی از کجاست.

Let me offer another one: love.

بگذارید من نظریه دیگری بگویم: عشق.

We love.

ما عاشق هستیم.

We know the lives of our loved ones,

ما می‌دانیم جان عزیزانمان،

especially our black loved ones,

مخصوصاً عزیزان سیاه‌پوستمان،

are in danger

در خطر است.

under the violence of racism.

در اثر خشونت و نژادپرستی.

People ask me all the time what fuels me.

مردم همیشه می‌پرسند که من از کجا انرژی می‌گیرم.

It is the same: love,

پاسخ من این است: عشق،

love of this little girl,

عشق این دختر کوچک،

love of all the little and big people

عشق همه اشخاص کوچک و بزرگ

who I want to live full lives

که می‌خواهم زندگی کنند

in the fullness of their humanity,

در کمال انسانیت،

not barred by racist policies,

نه اینکه توسط سیاست‌های نژادپرستانه منع شود،

not degraded by racist ideas,

نه توسط ایده‌های نژادپرستانه تحقیر شود،

not terrorized by racist violence.

و نه توسط خشونت نژادپرستانه ترسانده شوند.

Let us be anti-racist.

بیایید ضد نژادپرستی باشیم.

Let us defend life.

بیایید از جان مردم دفاع کنیم.

Let us defend our human rights to live and live fully,

بیایید از حقوق بشر دفاع کنیم تا به درستی زندگی کنیم،

because we love."

چون عاشق هستیم.»

And, you know, Cloe, I just wanted to sort of emphasize

می‌دانی کلوئی، فقط می‌خواستم به نوعی تأکید کنم

that at the heart of being anti-racist

که در بطن ضدنژادپرست بودن

is love,

عشق وجود دارد،

is loving one's country,

عشق به وطن،

loving one's humanity,

عشق به بشریت،

loving one's relatives and family and friends,

عشق به فامیل، خانواده و دوستان،

and certainly loving oneself.

و مطمئناً عشق به خودمان.

And I consider love to be a verb.

من عشق را فعل در نظر می‌گیرم.

I consider love to be,

عشق را اینطور درنظر می‌گیرم،

I'm helping another, and even myself,

که در حال کمک به دیگران و خودم هستم،

to constantly grow into a better form of myself,

تا دائماً به نسخه بهتری از خودم تبدیل شوم

of themselves, that they've expressed who they want to be.

و آنها هم به نسخه بهتری از خودشان تبدیل شوند.

And so to love this country and to love humanity

و برای عشق به وطن و بشریت

is to push humanity constructively

باید بطور سازنده‌ای انسانیت را ترویج دهیم

to be a better form of itself,

تا نسخه بهتری از خودمان شویم،

and there's no way we're going to be a better form,

و راه دیگری برای بهتر شدن وجود ندارد،

there's no way we can build a better humanity,

راه دیگری برای ایجاد بشریت وجود ندارد،

while we still have on the shackles of racism.

وقتیکه ما هنوز اسیر نژادپرستی هستیم.

WPR: I think that's so beautiful.

و پ ر: خیلی زیباست.

I appreciate everything you've shared, Ibram.

ممنون بابت چیزهایی که به اشتراک گذاشتید.

I feel like it's made it really clear this is not an easy fix. Right?

بنظرم کاملاً شفافسازی کردید که کار آسانی نیست. درست است؟

There is no band-aid option here

هیچگونه گزینه موقتی وجود ندارد

that will make this go away, that this takes work from all of us,

که کار ما را راه بیندازد، این کار به تلاش همگانی نیاز دارد،

and I really appreciate all of the honesty

و واقعاً ممنونم بابت همه صداقت

and thoughtfulness that you've brought to this today.

و توجهی که امروز در رابطه با این موضوع داشتید.

IXK: You're welcome.

ا ایکس ک: خواهش می‌کنم.

Thank you so much for having this conversation with me.

خیلی ممنون که این گفتگو را با من انجام دادید.

CS: Thank you so much, Ibram.

ک ش: خیلی ممنونم ابرام.

We're really grateful to you for joining us.

واقعاً از شما متشکریم که به ما ملحق شدید.

IXK: Thank you.

ا ایکس ک: متشکرم.