A Safe Pathway to Resettlement for Migrants and Refugees | Becca Heller | TED

Translator: Homa Maddah Reviewer: Pedram Pourasgari

It's an incredible honor to be here.

حضور در اینجا، افتخار بزرگی است.

And I've met so many wonderful people so far this week.

و این هفته، با افراد فوق‌العاده‌ای آشنا شده‌ام.

And one of the things that I've been thinking about

و یکی از چیزهایی که به آن فکر کرده‌ام این است که

is how, at the end of this week,

چطور در پایان این هفته،

most of us are going to pack up our bags

اغلب ما چمدان‌هایمان را می‌بندیم

and go home.

و به خانه برمی‌گردیم.

Going home is a luxury that's not available to everyone.

رفتن به خانه نعمتی است که در دسترس همه نیست.

I think top of mind for a lot of people right now is the situation in Ukraine.

فکر می‌کنم در حال حاضر وضعیت اوکراین به ذهن بسیاری از مردم بیاید.

Over four million people forced to flee not just their country,

بیش از چهار میلیون نفر نه تنها مجبور به فرار از کشورشان،

but their home in six weeks.

که از خانه‌هایشان، در کمتر از شش هفته شده‌اند.

And that's just one of the major human migration events happening right now.

و این تنها یکی از رویدادهای مهم مهاجرت انسانی در حال حاضر است.

They may no longer be making headlines,

شاید دیگر در رأس خبرها نباشد،

but people are still trying to flee Syria,

اما مردم هنوز در تلاش برای فرار از سوریه هستند.

Afghanistan, Eritrea, and the list goes on.

افغانستان، اریتره و این فهرست ادامه دارد.

People are forced to flee their homes for any number of reasons.

مردم به هر دلیلی مجبور به ترک خانه های خود می‌شوند.

War, yes, of course, but also gender-based violence,

بله، جنگ یکی از دلایل است، ولی خشونت مبتنی بر جنسیت،

politically sanctioned persecution,

و آزار و اذیت سیاسی هم می‌تواند دلیل مهاجرت باشد،

and more and more due to climate change,

و بیشتر و بیشتر مهاجرت به دلیل تغییرات آب و هوا،

which estimates say could displace 150 million people in the coming years.

که برآوردها می‌گویند می‌تواند ۱۵۰ میلیون نفر را در سال‌های آینده آواره کند.

So if human migration is both inevitable and growing,

اگر مهاجرت انسان، هم غیرقابل اجتناب و هم در حال رشد، است،

what are we, as a global community, doing to address it?

ما به عنوان جامعه‌ی جهانی، برای پاسخ به آن چه کاری انجام می‌دهیم؟

Typically,

معمولاً،

people attempting to seek safety in a country not their own

افرادی که در پی یافتن امنیت در کشوری بجز موطن خود هستند،

are forced to languish in dangerous situations for decades,

مجبورند دهه‌ها در موقعیت‌های خطرناک معلق باقی بمانند،

attempting to navigate the suffocating bureaucracy

در تلاش برای عبور از بوروکراسی خفقان‌آوری

used by different countries to determine who gets to be resettled and where.

که کشورها برای تعیین اینکه چه کسی، در کجا اسکان داده شود، از آن استفاده می‌کنند.

The United Nations is involved,

سازمان ملل در این فرآیند دخیل است،

and every country has its own immigration laws and restrictions.

و هر کشوری قوانین و محدودیت‌های مهاجرتی خاص خود را دارد.

And there are multiple interviews required

و چندین مصاحبه لازم است

and onerous documentation requests.

و ارائه‌ی اسناد پیچیده.

Not to mention the difficulty of shepherding your entire family

ناگفته نماند که هدایت کل خانواده‌تان

through this process

در این فرایند سخت است،

when you’ve been separated, traumatized

چون از هم جدا شده‌اید و آسیب دیده‌اید،

and have few resources at your disposal.

و منابع چندانی هم در دسترس شما نیست.

But here's the good news.

اما خبر خوب این است.

It doesn't have to be this way.

نیازی نیست این فرآیند این شکلی باشد.

Because the same thing that is holding people back

زیرا از همان چیزی که باعث کندی حرکت افراد شده،

can be used to help move them forward to safe refuge:

می‌توان برای هدایت آنها به پناهندگی امن استفاده کرد:

the rule of law.

حاکمیت قانون.

The key is to get legal knowledge into the hands of those who need it most

مهم این است که دانش حقوقی در اختیار کسانی قرار گیرد که به آن نیاز دارند

and give them a chance to use the law

و به آنها فرصت استفاده از قانون داده شود

to open pathways to safety for themselves and their families.

برای باز کردن راههای امن، برای خودشان و خانواده‌هایشان.

Although there's an entire industry built around humanitarian aid

اگرچه یک صنعت کامل، حولِ محور کمک‌های بشردوستانه،

and response to various crises,

و پاسخ به بحران‌های متنوع ساخته شده است

that aid typically does not include legal services.

این کمک‌ها معمولاً شامل خدمات حقوقی نمی‌شود.

Many people hire a smuggler to take them across a sea or a desert

بسیاری از مردم قاچاقچی استخدام می‌کنند، تا آنها را از دریا یا بیابان عبور دهد

because they don't even know that they qualify for a legal pathway.

چون حتی نمی‌دانند که واجد شرایط یک مسیر قانونی هستند.

Others may know that they qualify

دیگران ممکن است بدانند که واجد شرایط هستند

but may not know how to navigate the interviews and the paperwork.

اما ممکن است ندانند که چگونه از پس مصاحبه‌ها و تهیه مدارک بربیایند.

That's why so many people end up stuck in camps for decades.

به همین دلیل است که بسیاری در نهایت برای چندین دهه در اردوگاه‌ها گیر می‌افتند.

They're in legal limbo.

آنها در بلاتکلیفی قانونی هستند.

In this scenario,

در این سناریو،

access to legal information and legal services

دسترسی به اطلاعات و خدمات حقوقی،

is just as crucial as access to food, clothing and shelter.

به اندازه‌ی دسترسی به غذا، پوشاک و سرپناه حیاتی است.

And that's where we at the International Refugee Assistance Project, or IRAP,

و اینجاست که ما در پروژه‌ی بین‌المللی کمک به پناهندگان یا IRAP،

come in.

دست به کار می‌شویم.

First, IRAP utilizes technology through a digital platform

اول، IRAP فناوری را از طریق یک پلتفرم دیجیتال به کار می‌گیرد

to make these laws and processes more accessible.

تا این قوانین و فرآیندها بیشتر در دسترس‌ باشند.

We give refugees access to timely, accurate

ما به پناهندگان دسترسی به‌موقع و دقیق

and culturally relevant information about their legal rights and options.

و اطلاعات مرتبط در مورد حقوق و گزینه‌های قانونی پیش روی آنها، می‌دهیم.

IRAP also provides direct legal services both on the ground and remotely

IRAP همچنین خدمات حقوقی مستقیم ،هم به صورت حضوری و هم از راه دور، ارائه می‌دهد

in partnership with a trained network

با مشارکت یک شبکه‌ی آموزش دیده،

of front line refugee-serving organizations, pro-bono attorneys

از سازمان‌های خط مقدم خدمت به پناهندگان، وکلای مدافع حقوق بشر

and other trusted legal advocates.

و سایر مدافعان حقوقی مورد اعتماد.

And finally, as we walk side by side with our clients,

و در نهایت، همانطور که دوشادوش موکل‌هایمان راه می‌رویم،

through every step of these processes,

در هر مرحله از این فرآیندها،

we're able to identify systemic issues that we can use the law to address

قادر به شناسایی مشکلات سیستمی‌ای می‌شویم که می توانیم از قانون برای رسیدگی به آنها،

and ultimately change for the better.

و در نهایت تغییر به سمت بهتر شدن استفاده کنیم.

It's these individual cases that illuminate opportunities

این پرونده‌های انفرادی هستند که فرصت‌ها

for broader systemic reform.

برای اصلاحات گسترده‌تر سیستمی را به ما نشان می‌دهند.

Let me give you a case example so you can see what I mean.

اجازه دهید یک مثال برای شما بزنم تا متوجه منظور من شوید.

Aaron and Miriam.

آرون و میریام.

این اسم‌های واقعی آنها نیست.

Not their real names.

We had to change them for safety reasons,

مجبوریم به دلایل امنیتی اسم‌هایشان را عوض کنیم،

and you'll see why in a second.

و چند ثانیه بعد متوجه می‌شوید چرا.

Aaron and Miriam are brother and sister.

آرون و میریام، خواهر و برادر هستند.

They were separated from their mother when they were all forced to flee

آنها از مادرشان جدا شدند، زمانی که همه مجبور به فرار شدند

from their home in Eritrea when they were children.

از خانه‌شان در اریتره، زمانی که بچه بودند.

The kids ended up in a refugee camp in Sudan,

این بچه‌ها سر از یک اردوگاه پناهندگان در سودان درآوردند،

and their mother ended up in Germany.

و مادرشان راهش به آلمان ختم شد.

And in today's dysfunctional system of refugee resettlement,

و در سیستم ناکارآمد اسکان مجدد پناهندگان در حال حاضر،

this type of family separation happens all the time.

این نوع جدایی خانواده همیشه اتفاق می‌افتد.

And typically what would happen

و آنچه به طور معمول اتفاق می‌افتد

is either that the kids spend decades stuck in the camp

این است که یا بچه‌ها ده‌ها سال در اردوگاه گیر می‌افتند

or that their mother would be forced to hire a smuggler

یا اینکه مادرشان مجبور می‌شود یک قاچاقچی استخدام کند

to take them on a dangerous journey across the Mediterranean

تا آنها را به سفری خطرناک در دریای مدیترانه ببرد

just so she could be with them again.

فقط برای اینکه بتواند دوباره با آنها باشد.

These are both terrible options.

هر دوی این گزینه‌ها وحشتناک هستند.

But luckily for Aaron and Miriam,

اما، خوشبختانه در مورد آرون و میریام،

some of the staff in the camp have been trained by IRAP

برخی از کارکنان اردوگاه توسط IRAP آموزش دیده بودند

to identify cases eligible for family reunification,

تا افراد واجد شرایط برای الحاق به خانواده،

which is one type of resettlement pathway.

که نوعی از اسکان مجدد است، را شناسایی کنند.

So we filed the application to Germany.

به این ترتیب ما درخواست را به آلمان ارسال کردیم.

So far so good.

تا اینجا همه چیز خوب بود.

Until the German government denied the application

تا اینکه دولت آلمان درخواست‌مان را رد کرد

because Aaron and Miriam didn't have passports,

چون آرون و میریام گذرنامه نداشتند،

و آنها نمی‌توانستند هم گذرنامه بگیرند،

which they couldn't get

because the Eritrean government considered them to be traitors for fleeing.

زیرا دولت اریتره آنها را به دلیل فرار خائن می‌دانست.

So approaching the embassy to get passports

بنابراین رفتن به سفارت‌خانه برای دریافت گذرنامه

would have put their lives in even more danger.

زندگی آنها را در خطر بیشتری قرار می‌داد.

IRAP flagged this as a wrongful, systemic barrier,

IRAP این را به عنوان یک مانع نادرست و سیستمی شناسایی و طرح کرد.

fought the case in German court on the family's behalf and won.

به نمایندگی از خانواده در دادگاه آلمان حاضر شد و برد.

(Applause)

(تشویق حضار)

And I am so happy to tell you

و خوشحالم به شما بگویم

that Aaron and Miriam were reunited with their mother in Germany

که آرون و میریام در آلمان به مادرشان ملحق شدند،

in June of 2021.

در ژوئن ۲۰۲۱.

(Applause)

(تشویق حضار)

This is a joyful story of family reunification

این یک داستان شاد از الحاق به خانواده است

that legal advocacy made possible.

که با کمک حقوقی ممکن شد.

But there's something else at play here that I really want you to see.

اما موضوع دیگری هم در اینجا وجود دارد که واقعاً می‌خواهم شما آن را ببینید.

And it involves one of my favorite words in the English language:

و یکی از کلمات مورد علاقه‌ی من در زبان انگلیسی را شامل می‌شود:

precedent.

رویه‌ی قضایی.

Yes, I am a legal nerd.

بله، من یک خوره‌ی حقوق هستم.

This is my favorite word, precedent.

این واژه‌ی مورد علاقه‌ی من است.

By bringing the case in court,

با ارجاع پرونده به دادگاه،

IRAP began to establish a precedent to ease the passport requirement,

IRAP شروع به ایجاد یک رویه‌ی قضایی برای تسهیل شرایط گذرنامه کرد،

not just for Aaron and Miriam,

نه فقط برای آرون و میریام،

but for thousands of other refugee children in similar situations.

بلکه برای هزاران کودک پناهنده‌‌ی دیگر در شرایط مشابه.

When legal service providers walk side by side with our clients

وقتی ارائه‌دهندگان خدمات حقوقی پا به پای موکلان‌شان قدم برمی‌دارند

through every step of these immigration processes,

در هر مرحله از این فرآیندهای مهاجرتی،

we're able to identify the obstacles that are preventing people

ما قادر به شناسایی موانعی هستیم که جلوی دستیابی

from reaching safety.

مردم به امنیت را می‌گیرند.

Do that often enough,

اگر این کار را به اندازه‌ی کافی انجام دهید،

and you start to see patterns in the obstacles.

آن‌وقت شروع به دیدن الگوهایی در موانع می‌کنید.

And when we find a pattern,

و زمانی که یک الگو بیابیم،

we can advocate to change the underlying law

می‌توانیم به دنبال تغییر قانون اصلی باشیم،

that's creating the obstacle in the first place.

همان قانونی که در وهله‌ی اول مانع را ایجاد کرده است.

It's the patterns that allow us to open pathways

این الگوها هستند که به ما اجازه می‌دهند مسیرهایی را

to resettlement at scale.

برای اسکان مجدد تعداد زیادی از افراد بیابیم.

This was all put to the test in Afghanistan.

همه‌ی اینها در افغانستان در بوته‌ی آزمایش قرار گرفت.

For the past 20 years,

در ۲۰ سال گذشته،

thousands of Afghans have worked in essential and lifesaving jobs

هزاران افغانستانی در مشاغل ضروری و نجات‌دهنده

on behalf of the US government.

به نیابت از ایالات‌متحده کار کرده‌اند.

They've been interpreters,

آن‌ها مترجم،

truck drivers and computer scientists.

راننده کامیون و برنامه‌نویس بوده‌اند.

And because of their US affiliation,

و به دلیل وابستگی آنها به آمریکا،

the Taliban has spent those same 20 years

طالبان در طول ۲۰ سال گذشته،

trying to track them down and kill them.

به دنبال یافتن و کشتن آن‌ها بوده است.

So all the way back in 2009, Congress,

بنابراین در سال ۲۰۰۹، کنگره،

in response to this very real threat,

در پاسخ به این تهدید بسیار ملموس،

created a special visa program for Afghan allies of the United States.

یک برنامه‌ی روادید ویژه برای متحدان افغانستانی ایالات متحده ایجاد کرد.

The purpose of the visa was to provide those whose lives were in imminent danger

گروه هدف این روادید افرادی بود که جانشان در خطر قریب الوقوع بود

with quick resettlement to the US.

تا بتوانند سریع به ایالات‌متحده اسکان مجدد داده شوند.

But at IRAP,

اما در IRAP،

we knew that this program was broken.

ما می‌دانستیم که این برنامه کار نمی‌کند.

We knew this because we were helping more than 1,000 Afghans

می دانستیم چون به بیش از هزار نفر افغان کمک می‌کردیم

try to navigate this visa process,

که در تلاش برای تکمیل فرایند این روادید بودند،

and we began to see a pattern.

و متوجه وجود یک الگو شده بودیم.

It was taking on average more than four years

به طور متوسط بیشتر از چهار سال طول می‌کشید

for the US government to issue these "urgent" visas.

تا دولت ایالات‌متحده این روادید «فوری» را صادر کند.

که به این معنا بود که متحدان ما و خانواده‌هایشان

Which meant that our allies and their families

were at risk of Taliban assassination

در خطر ترور طالبان قرار داشتند

because the US couldn't stamp their passports quickly enough.

چون ایالات‌متحده نمی‌توانست به سرعت گذرنامه‌ی آنها را مهر کند.

So in response,

بنابراین در پاسخ،

we gathered our knowledge from all of these cases,

ما دانش خود در مورد همه‌ی این موارد را جمع‌آوری کردیم،

filed a class action lawsuit,

یک دعوای جمعی طرح کردیم،

and in 2020, we won.

و در سال ۲۰۲۰، برنده شدیم.

(Applause)

(تشویق حضار)

A court ordered the US government to process these backlog applications

یک دادگاه به دولت ایالات‌متحده دستور داد که به درخواست‌های عقب‌افتاده رسیدگی کند

in a timely fashion,

سر وقت،

treating our clients' cases with the urgency

به پرونده‌های موکلان‌مان با همان فوریتی رسیدگی کند

that the situation warranted.

که لازمه‌‌ی شرایط آنهاست.

Now, as you all well know,

حالا، همانطور که همه‌‌ی شما خوب می‌دانید،

the US withdrawal from Afghanistan has created a whole new level of chaos.

خروج ایالات‌متحده از افغانستان سطح جدیدی از هرج و مرج را ایجاد کرده است.

But our model has allowed us to continue utilizing technology

اما مدل ما، به ما اجازه داده که به استفاده از فناوری ادامه دهیم

to get crucial llegal information into the hands of our allies

تا اطلاعات مهم قانونی را به دست متحدانی برسانیم

who have not yet been able to flee.

که هنوز نتوانسته‌اند فرار کنند.

We're still in court and in the halls of Congress,

ما هنوز در دادگاه و در سالن‌های کنگره هستیم،

demanding their urgent evacuation and protection.

درخواست‌مان تخلیه و حفاظت فوری از آنهاست.

And we're going to keep looking for obstacles to take down

و به دنبال یافتن موانع خواهیم بود تا آنها را از میان برداریم

و از قانون برای توانمندسازی پناهندگان استفاده کنیم،

and using the law to empower refugees,

just like we always have,

همانطور که همیشه این کار را انجام داده‌ایم،

because that is the best way to get these folks to long-lasting safety.

زیرا این بهترین راه برای رساندن این افراد به ایمنی طولانی مدت است.

(Applause)

(تشویق حضار)

The last thing I'll say is this.

آخرین حرفم این است.

When faced with the reality that human movement is in fact inevitable,

وقتی با این واقعیت مواجه می‌شویم که مهاجرت انسان اجتناب‌ناپذیر است،

countries have two choices.

کشورها دو گزینه پیش رویشان دارند.

They can build walls and prisons

می‌توانند دیوار و زندان بسازند

and separate children from their parents,

و کودکان را از والدین‌شان جدا کنند،

or they can create fair and transparent legal systems

یا می‌توانند نظام‌های عادلانه و شفاف حقوقی ایجاد کنند

that facilitate safe

که مهاجرت و اسکان مجدد امن

and organized migration and resettlement.

و سازمان‌یافته را تسهیل کند.

Functional rights-based legal systems help everybody.

نظام‌های قانونی کارآمد و مبتنی بر حقوق به همه کمک می‌کنند.

But unfortunately,

اما متاسفانه،

there are those who find it more advantageous to demonize migrants

کسانی هستند که شیطان جلوه دادن مهاجران را سودمندتر می‌دانند

and politicize refugee crises

و بحران پناهجویی را سیاسی می‌کنند

than to make serious plans to address global migration in a safe,

به جای اینکه در پی برنامه‌ای برای رسیدگی به مهاجرت جهانی در شرایط امن،

orderly and dignified way.

به روشی منظم و شرافتمندانه باشند.

از طریق این کار،

Through this work,

I have met so many people who embody the traits that we praise

من افراد زیادی را ملاقات کرده‌ام که مظهر ویژگی‌هایی هستند که ما آنها را

in entrepreneurs and thought leaders.

در کارآفرینان و رهبران فکری ستایش می‌کنیم.

It takes tenacity, creativity and bravery

با سرسختی، خلاقیت و شجاعت است

to get yourself and your family to a new country

که افراد خودشان و خانواده‌شان را به یک کشور جدید می‌رسانند

to begin your life over again.

تا زندگی را از نو آغاز کنند.

In my opinion, countries should be competing for refugees.

به نظر من، کشورها باید برای جذب پناهندگان با یکدیگر رقابت کنند.

اما حداقل کاری که می‌توانند بکنند این است که

But at the very least,

everyone should have a safe place to call home

همه باید مکانی امن داشته باشند که به آن خانه بگویند

and a safe way to get there.

و راه امنی برای رسیدن به آن داشته باشند.

I wish all of you a safe journey home.

برای همه‌ی شما سفری بی‌خطر به خانه آرزو می‌کنم.

And thank you.

و از شما ممنونم.

(Applause and cheers)

(تشویق و هورای حضار)