A playful solution to the housing crisis | Sarah Murray

Translator: Ivana Korom Reviewer: Camille Martínez

Translator: samira soltani Reviewer: sadegh zabihi

Hi.

سلام.

My name's Sarah,

اسم من سارا است،

and I've been priced out of the housing market.

و قدرت خرید در بازار مسکن را ندارم.

In fact,

در واقع،

I'm one of the majority of my generation

من یکی از اکثریت نسل خود هستم

who can't afford a home.

که نمی‌توانند خانه بخرند.

And in 2017, home ownership amongst young Australians

در سال ۲۰۱۷، تملک مسکن در میان جوانان استرالیایی

has fallen to the lowest level in recorded history.

به پایین‌ترین سطح در تاریخ خود سقوط کرده است.

So, foolishly or otherwise,

پس، احمقانه باشد یا نه،

I decided to build my own home.

من تصمیم گرفتم خانه خودم را بسازم.

But the prognosis wasn't good there, either.

اما این تشخیص هم خوب نبود.

Architects cater for the one percent,

معمارها برای یک درصد از جامعه کار می‌کنند،

builders are scarce,

سازندگان کمیاب هستند،

so service is inconsistent and prices are high.

بنابراین خدمات متغیر و قیمت‌ها بالا هستند.

The single biggest investment in my life,

بزرگترین سرمایه‌گذاری در زندگی‌ام،

and I was amazed how little self-determination,

و من تعجب می‌کردم چگونه قدرت تصمیم‌گیری،

choice

انتخاب

and, ultimately, control I had.

و در نهایت، اختیار کمی داشتم.

What's more, I was doubly surprised at how vulnerable this made me feel.

بیشتر از این، بسیار متعجب بودم که چگونه این مرا آسیب‌پذیر می‌کرد.

Frankly, I felt trapped.

صادقانه، احساس می‌کردم گرفتار شده‌ام.

So, I reflected on this for quite some time.

خب، مدتی تاثیر بدی بر من گذاشت.

And I realized

و من فهمیدم

what I wanted was democratized design and construction.

آنچه می‌خواستم ساخت و طرح دموکراتیزه بود.

And that led to me asking one very simple question:

و این مرا به این پرسش خیلی ساده سوق داد:

What is building a house?

ساختن یک خانه چیست؟

What is it?

چه چیزی است؟

Well, it turns out that building a house

خب، نتیجه این شد که ساختن یک خانه

is making a series of decisions, some with physical consequences,

مجموعه‌ای از تصمیم‌هایی است که، بعضی از آن‌ها نتایج فیزیکی دارند،

within a defined set of parameters.

با یک مجموعه پارامتر‌های تعریف شده.

Now, having worked in software applications for some time now,

به خاطر داشتن دوره‌ای تجربهٔ کاری در برنامه‌نویسی اپلیکیشن،

this all sounded very familiar to me.

همه برایم بسیار آشنا به نظر می‌رسید.

I also couldn't understand why we build on-site.

من همچنین نمی‌توانستم بفهمم چرا ما آن را در محل می‌سازیم.

No other major assembly in our lives is constructed like this.

هیچ سازه‌ٔ مهم دیگری در زندگی ما مثل این ساخته نمی‌شود.

Your car doesn't come to you in pieces

ماشین شما قطعه قطعه به شما تحویل داده نمی‌شود

with an extra 10 percent just in case,

با ده درصد اضافی به خاطر احتمالات،

to be assembled at the mercy of the elements.

که بسیار وابسته به عناصرش تولید شده باشد.

So why should your house?

پس چرا خانهٔ شما باید این طور باشد؟

So I built a computer game.

در نتیجه من یک بازی کامپیوتری ساختم.

A game that allows you to design your home

یک بازی که به شما اجازه می‌دهد خانهٔ خود را طراحی کنید

and have it delivered to you.

و آن را به شما تحویل می‌دهد.

A game that puts the home builder

یک بازی که خانه‌ساز را برمی‌گرداند

back at the center of the largest purchase in their life,

به مرکز امور بزرگترین خرید در زندگی‌شان،

elevating them from spectator to player.

آن‌ها را از تماشاگر به بازیکن ارتقا می‌دهد.

A game with full visibility of the costs and environmental impact

یک بازی با امکان مشاهده کامل هزینه‌ها و اثر محیط‌زیستی

of each new attribute you add.

برای هر عامل جدیدی که اضافه می‌کنید.

Using modular components, players select items from their library

بازیکنان با استفاده از عناصر پیش‌ساخته، موارد را از کتابخانه انتخاب می‌کنند

and drag them into their world.

و آن‌ها را به دنیای واقعی وارد می‌کنند.

Each item, be it a wall, a solar battery or even an armchair,

هر مورد، چه یک دیوار باشد، چه یک باتری خورشیدی، یا حتی یک کاناپه،

contains all of the information for the system to calculate costs,

همهٔ اطلاعات سیستم را دارد تا هزینه‌ها را حساب کند،

environmental impact

اثر محیط زیستی

and even a happiness tally for the player.

و حتی رضایتمندی که بازیکن به دست می‌آورد.

Eighty-three percent of home builders said that next to cost,

هشتاد و سه درصد خانه‌سازان می‌گویند علاوه بر قیمت‌ها،

environmentally friendly features were the most important things to them.

ویژگی‌های منطبق با محیط‌زیست برایشان از مهمترین نکات بود.

So out of the gate, homes are integrated with solar systems.

پس در اولین مرحله، خانه‌ها با سیستم خورشیدی ترکیب شدند.

Born green.

منطبق با محیط زیست متولد شدند.

Sustainable housing is often associated with wealth and affluence,

خانه‌سازی پایدار اغلب با ثروت و تمکن مالی همراه است،

but that shouldn't be the case.

اما نباید این طور باشد.

In fact, truly sustainable housing should be available to everyone

در واقع، مسکن‌سازی پایدار واقعی باید برای همه در دسترس باشد

and affordable for all.

و قابل خرید برای همه.

So, I had found a way to get the control back that I was craving

پس راهی پیدا کرده بودم تا کنترل دلخواهم را برگردانم

and give it to others.

و به دیگران بدهم.

But something was still bugging me,

اما همچنان یک نکته مرا اذیت می‌کرد،

something was still keeping me up at night.

و فکرش شب‌ها مرا بیدار نگه می‌داشت.

What about those people

چه می‌شوند آن افرادی

who have genuinely no control over where they live?

که از ابتدا هیچ اختیاری دربارهٔ محل زندگی‌شان ندارند؟

Every hour -- in the space of your intermission --

هر ساعت -- در استراحت میان برنامهٔ شما --

4,000 new homes are needed in the world.

۴٫۰۰۰ خانهٔ جدید در جهان لازم است.

Wrap your head around that number.

به این عدد کمی فکر کنید.

That's an astonishing 35 million homes globally, every year.

این عدد شگفت‌انگیز ۳۵ میلیون خانه در جهان، در سال است.

And in Australia alone,

و در استرالیا به تنهایی،

we have a shortfall of 250,000 dwellings.

۲۵۰ هزار کمبود مسکن داریم.

And in addition to that,

و علاوه بر آن،

we have 190,000 families on the assisted-housing wait list;

۱۹۰ هزار خانواده در لیست انتظار مشاوران مسکن هستند؛

families in need of a home.

خانواده‌هایی که به یک خانه نیاز دارند.

Between now and 2050,

از حالا تا ۲۰۵۰،

when the global population is set to move from today's 7.6 billion

وقتی جمعیت جهانی قرار است رشد کند از ۷/۶ میلیارد امروز

to tomorrow's 9.8 billion people,

به ۹/۸ میلیارد نفر در آینده،

hundreds of millions of people

صدها میلیون نفر

will experience security, health and safety issues.

مشکلات ایمنی، سلامت و امنیت را تجربه خواهند کرد.

Imagine if you can not feeling secure in your home --

تصور کنید اگر در خانه‌تان احساس امنیت نداشته باشید --

not from crime, not from theft,

نه از جرم و جنایت، نه از سرقت،

but from the fact that the building you're in --

که از واقعیت ساختمان محل زندگی‌تان --

the building you're in --

ساختمانی که در آن هستید --

might not be structurally sound

ممکن است از نظر سازه‌ای مقاوم نباشد

or built from nontoxic components

یا از مصالح غیرسمی ساخته نشده باشد

or meet local natural disaster standards.

یا استاندارد‌های سوانح طبیعی بومی را رعایت نکرده باشد.

It's the 21st century.

قرن بیست و یکم است.

And this just isn't good enough.

و این به اندازهٔ کافی خوب نیست.

What if -- what if --

چه می‌شد اگر-- چه می‌شد اگر--

we could restore control and dignity to those individuals

می‌توانستیم کنترل و شأن اجتماعی را به آن‌ها برگردانیم

by giving them a home, but not just any home:

با دادن خانه به آن‌ها، اما نه هر خانه‌ای:

their home,

خانهٔ آن‌ها،

and a home of their design.

و خانه‌ای با طراحی خودشان.

We're currently adapting our game so that when a player builds a home,

ما در حال ایجاد تغییراتی در بازی هستیم به همین خاطر وقتی بازیکنی خانه می‌سازد،

they're contributing to a home for someone in need.

آن‌ها برای ساخت خانه برای افراد نیازمند هم مشارکت می‌کنند.

And I know this sounds like a lofty goal,

و می‌دانم این هدفی آرمانی به نظر می‌رسد،

and it is ridiculously ambitious,

و به صورت احمقانه‌ای جاه‌طلبانه است،

but today, our current operating model

اما امروز، مدل اجرایی فعلی ما

operates at a ten-to-one ratio.

به نسبت ده به یک عمل می‌کند.

So for every 10 homes we build,

پس برای هر ۱۰ خانه‌ای که می‌سازیم،

we can build a home for someone in need.

می‌توانیم خانه‌ای برای یک نیازمند بسازیم.

(Applause)

(تشویق)

This is made possible because today,

این ممکن شده است چون امروز،

with design for manufacture and assembly,

با طراحی برای تولیدکننده و سازنده،

which uses light gauge steel frame construction,

که از سازه‌های چارچوبی استیل نازک و سبک استفاده می‌کند،

shipped and assembled on-site,

که جابه‌جا و در محل مونتاژ می‌شوند،

we can decrease construction costs by 20 percent

می‌توانیم ۲۰درصد هزینه‌های ساخت را کم کنیم

and environmental waste by 15 percent,

و ۱۵ درصد زباله‌های محیط زیستی را،

saving time, money

صرفه‌جویی در زمان، پول

and keeping tons of waste out of landfills.

و حفظ تُن‌ها زباله خارج از محل‌های دفن زباله.

The power in modular construction

قدرت در ساختمان‌سازی پیش‌ساخته

is that you can build year-round with confidence in your costs,

این است که شما در طول سال با اطمینان به هزینه‌هایتان می‌توانید بسازید،

in your quality,

به کیفیت دلخواه،

and in your delivery date, in your build date.

و در زمان تحویل و ساخت دلخواه شما.

Now, wouldn't that be crazy? Wouldn't that be great?

حالا، فوق‌العاده نیست؟ عالی نیست؟

But --

اما --

that doesn't get me to my goal.

آن مرا به هدفم نمی‌رساند.

My goal is one-for-one.

هدف من نسبت یک به یک است.

So I've been traveling the world,

به همین دلیل من به سراسر جهان سفر می‌کنم،

looking at different alternatives of construction 3-D printing,

جایگزین‌های متفاوت برای ساخت با پرینتر سه بعدی را می‌بینم،

trying to find technology that will help me deliver on my ambition.

تلاش می‌کنم تکنولوژی‌ای را پیدا کنم که برای رسیدن به آرزویم کمک کند.

3-D printing is so exciting and so promising,

پرینتر سه بعدی بسیار مهیج و بسیار خوش‌آتیه است،

offering a 40 percent reduction in cost and near zero waste.

۴۰ درصد کاهش هزینه‌ها و تولید زباله‌ای در حد صفر در پی دارد.

And this is just to name a few,

و این‌ها فقط اشاره به تعداد کمی است،

but some of the really exciting innovations happening all over the world

اما بعضی از نوآوری‌های مهیج در سراسر جهان

are happening in Italy, France, Dubai and Australia.

در ایتالیا، فرانسه، دوبی و استرالیا اتفاق می‌افتد.

And they use robotic arms to print everything from solid stone

و آن‌ها از بازو‌های رباتیک استفاده می‌کنند تا هر چیزی را پرینت بگیرند از سنگ سخت

to concrete, to wax.

تا بتون، تا پارافین.

In Italy, they have developed a technique using sorel cement.

در ایتالیا، آن‌ها تکنیکی برای استفاده از سیمان سورل توسعه داده‌اند.

Sorel cement was originally invented in 1867,

سیمان سورل در اصل در ۱۸۶۷ اختراع شد،

and it's the beautiful chemical marriage of magnesium oxide and local sand,

و ترکیبی از اکسید منیزیم و شن محلی است،

which they can now use to print solid stone walls.

آنچه حالا برای پرینت دیوار‌های سنگی محکم می‌توانند از آن استفاده کنند.

And in France,

و در فرانسه،

they have a regulator-approved although still experimental process

آن‌ها اجازه قانونی دارند اگرچه هنوز فرایند آزمایشی است

where they print two parallel tracks of foam insulation

جایی که آن‌ها دو ریل موازی از عایق‌های فومی پرینت می‌گیرند

and pour concrete in the middle to create solid stone.

و بتون در وسط آن می‌ریزند تا سنگ مقاوم بسازند.

And in Dubai, sitting at the foot of those two glorious Emirates Towers,

و در دوبی، در حالی که بر پایِ آن دو برج زیبای امارات نشسته‌اید،

is a vision of the future in the middle of the desert.

در نمایی از آینده در وسط کویر.

They've got their experimental office of the future,

آن‌ها دفتر آزمایشی‌شان از آینده را دارند،

which is constructed using 3-D printed concrete

که با استفاده از بتون پرینتر سه‌بعدی ساخته شده است

which was printed in China

که در چین تولید شده بود

and shipped and assembled on location in Dubai.

و به محل در دوبی منتقل و مونتاژ شده است.

And not to be outdone,

و در رقابت با آن،

in Australia, we've pioneered an amazing technology

در استرالیا، ما تکنولوژی شگفت‌انگیزی را پایه‌گذاری کرده‌ایم

that allows you to print wax molds

که قالب‌های پارافینی را پرینت می‌کند

and pour concrete over the top of them,

و بتون می‌ریزد تا آن‌ها را بپوشاند،

allowing you to create really intricately beautiful and cost-effective facades

اجازه می‌دهد تا نمای ساختمان به صورت پیچیده‌ای زیبا و به صرفه اقتصادی باشد

that you can see in person

که به شخصه می‌توانید ببینید

the next time you travel the London Underground.

دفعهٔ بعد که به متروی لندن رفتید.

But all of these things are tools --

اما همهٔ این‌ها ابزار هستند --

hammer of tomorrow, if you like.

چکشی برای فردا، اگر می‌پسندید.

And the one common thread that connects all these things

و یکی از روند‌های رایجی که همه‌ٔ این‌ها را به هم متصل می‌کند

is computer-aided design.

استفاده از کامپیوتر برای طراحی اشیاء است.

We will need models to build using these techniques,

ما به مدل‌هایی نیاز خواهیم داشت تا با استفاده از این تکنیک‌ها بسازیم،

models like the ones being developed by players in our game.

مدل‌هایی مثل اینهایی که توسط بازیکنان در بازی ما ساخته می‌شوند.

I want to put every person that wants one

می‌خواهم همه را در جای دلخواهشان قرار دهم

in a home of their own design.

در خانه‌ای با طراحی خودشان.

And there are many more applications still.

و هنوز تعداد زیادی تقاضای مسکن وجود دارد.

We could usher in an entirely new empowered experience

ما می‌توانستیم یک تجربهٔ کاملاً جدید توانمندسازی را آغاز کنیم

of special needs or aged-care accommodation.

برای محل اقامت افراد استثنایی یا مراقبت از سالمندان.

And we could provide rapid, on-site assistance

و می‌توانستیم کمک فوری در محل فراهم کنیم،

in emergency housing situations.

در موقعیت‌های اسکان اورژانسی.

In the words of one of my players,

به نقل از یکی از بازیکنان،

"I want to take matters into my own hands

«می‌خواهم خودم مشکلات را حل کنم

and live by example."

و زندگی ایده‌آلم سرمشق باشد.»

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)