The curse of the monkey's paw - Iseult Gillespie

Çeviri: Ozay Ozaydin Gözden geçirme: Eren Gokce

The windows shuddered, the chimney howled,

Bay ve Bayan White, oğulları Herbert’le

and rain crashed upon Mr. and Mrs. White’s roof

şömine başında otururken pencereler titriyor,

as they sat fireside with their son, Herbert.

baca uğulduyor ve yağmur çatıya vuruyordu.

They were expecting someone...

Birini bekliyorlardı...

When a knock finally sounded at the door,

Nihayet kapı çalındığında

Mr. White rose and welcomed his old friend,

Bay White ayağa kalktı ve eski dostu

Sergeant-Major Morris.

Başçavuş Morris’i karşıladı.

Time flew as the sergeant regaled the family with epic tales from faraway lands—

Çavuş aileye uzak diyarlardan destansı hikâyeler anlatırken

zaman su gibi akıp geçti -

until Mr. White asked about an artifact the sergeant had alluded to.

ta ki Bay White çavuşun bahsettiği bir objeyi sorana kadar.

Slowly, the sergeant produced the object from his pocket:

Çavuş yavaşça cebinden bir nesne çıkardı:

a mummified monkey’s paw.

Mumyalanmış bir maymun pençesi.

He explained that, in order to teach the consequences of meddling with fate,

Kadere karışmanın sonuçlarını öğretmek için,

kutsal bir adamın pençeye üç adama

a holy man had imbued the paw with the power to grant three wishes to three men.

üç dilek hakkı verme gücü aşıladığını açıkladı.

The sergeant said he’d obtained the paw after the first man made his final wish

Çavuş, pençeyi ilk adam son dileğini

ölüm için tuttuktan sonra aldığını söyledi.

for death.

When Herbert asked why he hadn’t used his wishes,

Herbert neden dileklerini kullanmadığını sorduğunda,

the sergeant tensed and replied simply that he had.

çavuş gerildi ve sadece kullandığını söyledi.

Suddenly, he flung the paw into the fire,

Birden pençeyi ateşe fırlattı

but Mr. White yelped and plucked it out of the flames.

ama Bay White irkilerek onu alevlerin arasından aldı.

And despite the sergeant’s warnings,

Çavuşun tüm uyarılarına rağmen

Mr. White persuaded him to part with the paw.

Bay White onu patiyi vermeye ikna etti.

After their guest had gone, Herbert playfully suggested that his father wish

Misafirleri gittikten sonra Herbert şakacı bir şekilde babasına evlerinin

for the rest of their home’s mortgage money.

ipotek parasının geri kalanını istemesini önerdi.

Mr. White chuckled and wished for £200.

Bay White kıkırdadı ve 200 sterlin diledi.

But just as the utterance left his lips, he screamed out in terror.

Ama bu söz dudaklarından çıkar çıkmaz dehşet içinde çığlık attı.

The paw had curled in his grasp.

Pençe avucunun içinde kıvrılmıştı.

White’lar kısa süre sonra birbirlerine iyi geceler dilediler.

The Whites soon bid each other good night.

But as Mr. White sat staring into the dying flames

Ama Bay White oturup şöminede titreyen

that flickered in the fireplace,

sönmekte olan alevlere bakarken,

they morphed into blazing faces before him.

alevler önünde alev alev yanan yüzlere dönüştü.

He reached for a water glass to extinguish the apparition, but as he did,

Hayaleti söndürmek için su bardağına uzandı,

the monkey’s paw grazed his hand ever so slightly.

ancak bunu yaparken maymunun pençesi elini hafifçe sıyırdı.

The morning's light soothed the night's disquiet,

Sabahın ışığı gecenin huzursuzluğunu yatıştırdı

and the family joked with one another about the paw’s magical powers.

ve aile birbiriyle pençenin sihirli güçleri hakkında şakalaştı.

Herbert left for work,

Herbert işe gitti

and Mr. and Mrs. White passed their day as usual.

ve Bay ve Bayan White günlerini her zamanki gibi geçirdiler.

But as evening loomed, Mrs. White noticed a man at their gate,

Ancak akşam yaklaşırken, Bayan White kapılarında

içeri girip girmemeyi düşündüğü anlaşılan bir adam fark etti.

who appeared to be deliberating whether to enter.

She ushered him in and he broke the news:

Onu içeri aldı ve adam haberi verdi:

Herbert had died, caught in the factory machinery.

Herbert fabrika makinelerine sıkışarak ölmüştü.

To the Whites’ horror.

White’ları dehşete düşüren adam,

the company would reward them compensation, the man went on,

şirketin kendilerine 200 sterlin tazminat ödeyeceğini söyledi.

in the form of £200.

They buried Herbert at a cemetery down the road,

Herbert’i yolun aşağısındaki bir mezarlığa gömdüler

and over the following days,

ve sonraki günlerde

the cold, heavy grief of their loss settled upon the home.

kayıplarının soğuk ve ağır kederi evin üzerine çöktü.

One night, as Mr. White tried to comfort his weeping wife,

Bir gece, Bay White ağlayan karısını teselli etmeye çalışırken,

she bolted up, possessed by an idea.

aklına bir fikir gelmiş ve yerinden fırlamış.

They still had the monkey’s paw— and Mr. White had two remaining wishes.

Maymunun pençesi hâlâ ellerindeydi ve Bay White’ın iki dileği kalmıştı.

He could will their son back to life.

Oğullarını hayata döndürebilirdi.

Yet the thought of the monkey's paw and Herbert's mangled body,

Yine de maymunun pençesini ve Herbert’in 10 gün gömülü kaldıktan sonra

reanimated after 10 days buried, petrified Mr. White.

yeniden canlanan parçalanmış bedenini düşünmek Bay White’ı taşlaştırdı.

Mrs. White, however, was insistent.

Ancak Bayan White ısrarcıydı.

She hurried him downstairs to find the paw.

Pençeyi bulması için onu aceleyle aşağı indirdi.

And, moved by his wife’s desperation,

Karısının çaresizliğinden etkilenen Bay White

Mr. White clutched it and wished for Herbert to be alive again,

pençeyi kavradı ve Herbert’in tekrar yaşamasını diledi,

then let the monkey’s paw fall to the floor.

sonra da maymunun pençesini yere bıraktı.

At first nothing happened,

İlk başta hiçbir şey olmadı

and Mr. White felt a sneaking sense of relief.

ve Bay White sinsi bir rahatlama duygusu hissetti.

His suspicions that the paw was just an inanimate token

Patinin sadece cansız bir simge olduğu

ve sevgili oğlunun ölümünün hastalıklı bir tesadüf olduğu yönündeki

and the death of his beloved son a sick coincidence

were affirmed.

şüpheleri doğrulanmıştı.

But as he lit a candle, a gust of wind extinguished the flame.

Ama mumu yaktığı sırada bir rüzgâr alevi söndürdü.

A moment later, Mr. White heard a tap at the door.

Bir süre sonra Bay White kapıda bir tıkırtı duydu.

Gradually, it crescendoed into a booming knock.

Yavaş yavaş, gürültülü bir vuruşa dönüştü.

He tried to restrain her, but Mrs. White rushed to the door.

Bay White onu zapt etmeye çalıştı ama Bayan White kapıya doğru koştu.

Her shaking hands struggled with its stubborn bolt,

Titreyen elleri kapının inatçı sürgüsüyle boğuşuyor

and she begged her husband for help.

ve kocasından yardım istiyordu.

Mr. White, however, was scrambling on the floor in frenzied horror,

Bay White ise çılgın bir dehşet içinde yerde debeleniyor,

hands outstretched, searching for the monkey’s paw.

ellerini uzatmış maymunun pençesini arıyordu.

The knocks quickened and crashed at the door.

Vuruşlar hızlandı ve kapıya çarptı.

And with a final force, Mrs. White shrieked and wrenched the bolt free

Son bir güçle Bayan White çığlık atarak sürgüyü çekip çıkardı,

as Mr. White managed to seize the paw and choke out his third and final wish.

Bay White da patiyi yakalayıp üçüncü ve son dileğini boğarak söylemeyi başardı.

The door opened to reveal their empty, lamplit street,

Kapı açılarak boş, loş sokağı ortaya çıkardı

and a frigid draft of air rushed into the house...

ve soğuk bir hava akımı evin içine doldu...

Thus concludes W.W. Jacobs’ 1902 short story, “The Monkey’s Paw.”

W.W. Jacobs’un 1902 tarihli kısa öyküsü “Maymunun Pençesi” böylece sona erer.