How one teenager unearthed baseball's untold history - Cam Perron

Çeviri: Sena Meryem Karaaslan Gözden geçirme: Esra Çakmak

Ben her zaman beyzbol kartları toplardım.

I've always collected baseball cards.

Beyzbol oynamaya sekiz yaşındayken başlamıştım

I first started playing baseball when I was eight years old,

ve memleketim, Red Sox 2004 Beyzbol Liginde birinci olduğunda

and when my hometown, Red Sox won the World Series in 2004,

oyuncuların çoğuyla,

I began meeting many of the players

Boston civarındaki imza günlerinde ve etkinliklerde buluşmaya başlamıştım.

at autograph signings and events around Boston.

But I noticed a few things in common.

Fakat ortak bir şeyler fark etmiştim;

These players weren't very friendly, they were all quite overpaid

bu oyuncular pek samimi değillerdi,

yüklü ödemeler alıyorlar ve daha çok ünlüler gibi davranıyorlardı.

and they acted more like celebrities.

In middle school, a friend introduced me to a new way to collect autographs:

Ortaokulda bir arkadaşım bana imza toplamanın

farklı bir yolunu göstermişti,

writing the players through the mail.

oyunculara mektup yazmak.

Böylelikle, mektup yazıp kendinden adresli damgalı zarf

In doing so, I would write a letter, send a self-addressed stamped envelope,

ve birkaç beyzbol kartı yollardım.

and send a few baseball cards.

Çoğunlukla, birkaç hafta içinde cevap alırdım.

Within a few weeks, I'd often get a response.

Ama cevap verenler asla yeni oyuncular olmazdı.

But it was never the modern players that would send back.

It was always the players from the 50s and 60s,

Her zaman daha samimi ve kariyer boyunca daha az tanınan

who were much friendlier,

and much less recognized during their career.

50'ler ve 60'lı yıllardaki oyunculardı.

So, I continued to write letters to these retired ball players,

Böylece, emekli beyzbol oyuncularına yazmaya devam ettim

and in 2007, Topps Baseball Cards came out with a set

ve 2007'de Topps Beyzbol kartları,

birkaç Siyahi Ligi beyzbol oyuncu kartlarını

where they included a few Negro league baseball player cards.

dahil ederek bir takım çıkarmıştı.

Negro league was a period from 1920 to the 1960s

Siyahi Ligi; 1920'den 1960'a kadar süren bir dönemde

where blacks who were segregated from playing in the Major Leagues

çok daha kötü koşullar altında çalışarak

çoğunlukla ülkeyi otobüsle gezen

played in their own baseball league,

ve günde iki veya üç oyun oynayan,

often busing around the country, playing two to three games a day,

Büyük Liglerden ayrıştırılan, yalnızca kendi liglerinde oynadıkları bir oluşumdu.

under much less glamorous conditions.

But over time,

Fakat zaman geçtikçe

due to the lack of glamorization and public interest,

çekici hâle getirme eksikliğinden ve halkın ilgisizliğinden dolayı,

everything just kind of faded away,

Siyahi Ligi tarihini geride bırakarak

leaving the history of the Negro leagues behind.

her şey bir şekilden kaybolup gitti.

So, I ended up writing to these players in this set

Böylelikle, bu takımların oyuncularına yazmaya başlamıştım

and within a few weeks, they signed my cards.

ve birkaç hafta içinde, benim kartlarımı imzalamışlardı.

From here, I began writing to Negro leaguers

O andan itibaren, beyzbol kartları olmayan

siyahi oyunculara yazmaya başlamıştım.

who didn't have baseball cards.

Guys that were, you know, even less recognized.

Bilirsiniz işte, daha az tanınmış olanlara.

Ayrıca, mektuplarıma çoğunlukla telefon numaramı eklerdim

And in my letters, I'd often include my phone number,

and a few of them began reaching out to me.

ve birkaçı bana ulaşmaya başlamıştı.

When I started speaking with them,

Onlarla konuşmaya başladığımda

I noticed they all had a few things in common.

hepsinin bir ortak noktası olduğunu fark ettim.

None of them had baseball cards, none of them had any documentation,

Hiçbirinin beyzbol kartı, herhangi bir belgesi,

no newspaper articles, no sorts of photos from their career,

gazete makalesi, kariyerlerinden fotoğraf yoktu.

just nothing tying them to the game.

Yani, onları oyuna bağlayan hiçbir şey yoktu.

And lastly, they had just left all their teammates behind.

Son olarak, tüm takım arkadaşlarını geride bırakmışlar.

They hadn't stayed in touch with any of their teammates.

Hiçbir takım arkadaşlarıyla iletişimde kalmamışlardı.

Ben de bunu değiştirmeye çalıştım

So, I tried to change this,

and I started off by making baseball cards on my home computer.

ve bilgisayarımda beyzbol kartları yapmaya başladım.

Printing them out, designing them and sending them to ball players.

Tasarlıyor, çıktısını alıyor ve oyunculara yolluyordum.

And what I also did is I began signing up for newspaper archive websites

Ayrıca, onları oyuna bağlayan ilgiyi gösteren

where I'd find old newspaper articles

eski gazete makalelerini bulduğum

that would give these guys the recognition that, you know, tied them to the game.

gazete arşiv internet sitelerine kaydolmaya başlamıştım.

And lastly, I began becoming kind of like a private investigator,

Son olarak, bir şekilde eski takım arkadaşlarını bulan

ve onları tekrar iletişime geçirmeyi deneyen

tracking down their former teammates

and trying to get these guys back in touch.

özel soruşturmacı olmuştum.

Buradan itibaren, ilerledim

From here, I went on and I just spoke to these players.

ve sadece bu oyuncularla konuştum.

It got to the point where I actually had players calling me up,

Oyuncuların beni aradığı ve bilgi sordukları

asking me for information.

bir noktaya gelmiştim.

And by the time I was a freshman in high school,

Lise bire geldiğim zamanlarda,

it was no longer a hobby at all.

bu bir hobi olmaktan çıkmıştı.

I had gone from an autograph collector to this Negro league research obsession.

İmza toplayıcıdan, takıntılı bir Siyahi Ligi araştırmacısı olmuştum.

I even asked for Negro league autographs and stamps for Christmas.

Noel için bile Siyahi Ligindekilerden imza ve damga istemiştim.

So, going on through high school,

Lise hayatım boyunca

I began to take this work in the Negro league much more seriously.

bu Siyahi Ligi işini daha ciddiye almaya başladım.

I started working with adult Negro league researchers

Yetişkin Siyahi Ligi araştırmacılarıyla

where I began working on a few different programs.

birkaç farklı program üzerinde çalışmaya başlamıştım.

The first being the Negro League Annual Reunion

İlki; Brimingham, Albama'da

in Birmingham, Alabama.

Siyahi Ligi Geleneksel Buluşması idi.

At the reunion, we'd have about 50 to 60 Negro league ball players

Buluşmada tüm ülke çapından

50 ile 60 Siyahi Ligi beyzbol oyuncuları arasında olurdu

from around the country,

and they'd all come together,

ve orada toplanırlardı

and these players would just, you know, sit in the hotel lobby for me

ve oyuncular otel lobisinde,

benim için sekizden gece geç saatlere kadar hikâyeler anlatır,

from 8am until the late hours of the night

just catching up, telling stories,

eski günleri yad ederlerdi

and here we just had a week of events

ve sadece bu bir haftalık etkinliklerde

and these guys got some of this recognition and honor

bu adamlar önceden alamadıkları

that they never really had before.

takdir ve onuru alıyorlardı.

The second program that I began working on was the Negro League Pension Program.

Üstünde çalıştığım ikinci program ise Siyahi Ligi Emeklilik Programıydı.

And the Pension Program was a program that was offered by Major League Baseball,

Emeklilik Programı, Büyük Beyzbol Ligi tarafından sunuluyordu

and if you played four years in the Negro league,

ve dört sene Siyahi Liginde oynadıysan

and you can document it,

ve bunu belgeleyebiliyorsan

these players would be entitled to 10,000 dollars a year.

bu oyuncular yılda on bin dolara kadar kazanabiliyordu.

This meant a lot for these players.

Bu, oyuncular için çok şey ifade ediyordu.

Many of these guys never really did much after baseball,

Bu oyuncuların çoğu beyzboldan sonra pek bir şey yapmamıştı,

they didn't make much money.

fazla para kazanmadılar.

So, when I was able to get these players pensions,

Yani benim bu oyunculara emekliliği sağlayabilmem,

it really made a difference.

çok büyük bir fark yaratmıştı.

When I started doing this, I encountered a lot of difficulty.

Bunu yapmaya başladığımda birçok sorunla karşılaşmıştım.

I had to go through hundreds and hundreds of newspaper articles

Yüzlerce gazete makaleleri arasında,

oyuncuların gerçekten oynadıklarını kanıtlamak için belgeler arıyordum

trying to find this documentation to prove they played,

and in many cases I did.

ve çoğu durumda da bulabilmiştim.

Also I want to mention,

Ayrıca, şundan da bahsetmek istiyorum;

when I was speaking with these players on the phone,

oyuncularla telefonda konuşurken

tracking them down, it wasn't easy either.

onları bulmak kolay da değildi.

I would go through hundreds of articles

Yüzlerce makalenin arasında

trying to look for names, find information,

isim, bilgi arıyordum

and I encountered quite a lot of failure.

ve çok fazla başarısızlıkla karşılaştığım olmuştu.

I would call people up, it would be the wrong person.

Bazen aradığım kişiler yanlış kişi oluyordu,

It would be really awkward.

çok garip oluyordu.

I'd also have a lot of times where I'd call players up,

Hatta birçok kez de aradığım oyuncular

and they didn't want to speak at all to me.

benimle konuşmak bile istemiyordu,

yüzüme kapatıyorlardı.

They would hang up.

When I said the word baseball, they would just refuse to talk altogether.

Beyzbol kelimesini söylediğim anda konuşmayı reddediyorlardı.

This was because they faced a lot of segregation during their careers.

Kariyerleri boyunca birçok ayrımcılıkla karşılaştıkları içindi.

Karşı karşıya kaldıkları kötü standartlarla birlikte,

Along with the lack of glamorization that they faced,

they also dealt with a lot of racism on and off the baseball field,

beyzbol sahaların içi ve dışında çok fazla ırkçılıkla da uğraştılar,

which just lasted with them throughout their whole lives.

bu da hayatları boyunca onların peşini hiç bırakmadı.

These guys, you know,

Bu adamlar için beyzbol hakkında konuşmak

it was very emotional for them to talk about baseball,

konuşulması çok hassas bir konuydu.

and it was really hard to kind of get these guys back, you know,

Onları geri getirmek,

geride bıraktıkları oyun hakkında konuşmak çok zordu.

talking about this game that they had kind of left behind.

Lastly though, I encountered, you know, quite a lot of success as well.

Son olarak, gayet iyi bir başarı elde etmiştim.

Some of these guys I'd call up, I'd talk to them for two to three hours,

Oyuncuların bazılarını aradığımda

iki veya üç saat konuşabiliyor ve kendi hikâyelerini,

and these guys would just go on and on about their stories,

birebir beyzbol oyunlarını ve anılarını anlatıyorlardı.

telling me, like, exact baseball games and memories that they had.

Nowadays, I've attended four Negro League Reunions,

Bugünlerde, dört Siyahi Ligi Buluşmasına katıldım;

three of which I've actually roomed with former Negro league ball player

hatta üçünde, Indianapolis Clowns'dan eski Siyahi Ligi beyzbol oyuncusu

Russell "Crazy Legs" Patterson of the Indianapolis Clowns.

Russel "Çılgın Bacak" Patterson ile aynı odayı paylaştık.

He actually snores at night, in case you all were wondering.

Belki merak ediyorsunuzdur diye söylüyorum, geceleri horluyor.

I've worked on about a dozen pensions

Bir düzine emeklilik üzerinde çalıştım

and I've tracked down over a hundred Negro league ball players,

ve yüzden fazla Siyahi Ligi beyzbol oyuncusu buldum.

constantly finding new ball players,

Durmadan yeni oyuncu buluyor,

getting them in touch with their former teammates,

eski takım arkadaşlarıyla iletişime sokuyorum,

bringing baseball back into these players' lives

beyzbolu bu oyuncuların hayatlarına

and bringing these guys back into the game.

ve kendilerini de oyuna geri getiriyorum.

(Music)

(Müzik)

Thank you!

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)