WISH & HOPE: What's the difference?

I have a dream.

من یک رویا دارم.

I had a dream.

من خواب دیدم.

I have a wish.

من یک آرزو دارم.

I have a hope.

من یک امید دارم

I'm going to teach you the difference between two words in English that are confusing, probably

من قصد دارم تفاوت بین دو کلمه در انگلیسی را به شما آموزش دهم که گیج کننده هستند،

be...

احتمالاً ...

Because in your language, the words are very similar; if not, used the same.

زیرا در زبان شما، کلمات بسیار شبیه به هم هستند. اگر نه، از همان استفاده کنید.

Portuguese, for example.

مثلا پرتغالی.

These words are: "wish" versus "hope".

این کلمات عبارتند از: «آرزو» در مقابل «امید».

Dunh-dunh-dunh-dunh.

دانه-دونه-دونه-دونه.

The challenge is to figure out how they're different.

چالش این است که بفهمیم آنها چگونه متفاوت هستند.

So, "wish" and "hope" are both verbs, and they're actually both regular verbs, so: "I

بنابراین، «آرزو» و «امید» هر دو فعل هستند، و در واقع هر دو فعل منظم هستند، بنابراین: «

wished" and "I hoped".

آرزو کردم» و «امید داشتم».

And they both mean that you want or you desire something.

و هر دو به این معنی هستند که شما چیزی را می خواهید یا آرزو می کنید.

So, you think: "Wow, okay.

بنابراین، شما فکر می کنید: "وای، باشه.

Well, in my language, oh, we use them the same.

خوب، به زبان من، اوه، ما از آنها یکسان استفاده می کنیم.

Oh, maybe they're a little bit different.

اوه، شاید آنها کمی متفاوت باشند.

I don't know.

من نمی دانم.

How are they different?"

چگونه آنها متفاوت هستند؟"

Let me tell you.

اجازه دهید به شما بگویم.

In English, if you can remember this: "wish" is for stars.

در زبان انگلیسی، اگر می توانید این را به خاطر بسپارید: "آرزو" برای ستاره ها است.

So we have a common expression that: "When you wish upon a star".

بنابراین ما یک تعبیر رایج داریم که: "وقتی آرزوی ستاره ای را داشته باشی".

A star, I don't mean a Hollywood actor or actress; I mean the beautiful twinkly things

یک ستاره، منظورم یک بازیگر یا هنرپیشه هالیوود نیست . منظور من این است که چیزهای چشمک زن زیبا

in the sky are called stars.

در آسمان ستاره نامیده می شوند.

So, we usually wish upon a star.

بنابراین، ما معمولا آرزوی یک ستاره را داریم.

We think: "Wow.

ما فکر می کنیم: "وای

I wish I had a million, trillion thousand dollars."

، کاش یک میلیون، تریلیون هزار دلار داشتم."

Yeah.

آره

And the star goes: "I don't care.

و ستاره می گوید: "من مهم نیستم.

I'm a star.

من یک ستاره هستم.

I can't get you anything."

نمی توانم چیزی به تو برسم."

But the reason why this is a wish is because it's unreal.

اما دلیل اینکه این یک آرزو است، غیر واقعی بودن آن است.

You want 10 billion dollars.

شما 10 میلیارد دلار می خواهید.

Well, guess what?

خوب حدس بزن چی؟

It's near impossible that you're going to get that, unless you work hard or rob a bank.

تقریباً غیرممکن است که بتوانید آن را بدست آورید ، مگر اینکه سخت کار کنید یا یک بانک را سرقت کنید.

If you'd like to rob a bank, please give me some money; just as a little, like, donation

اگر می خواهید از بانک سرقت کنید، لطفاً مقداری پول به من بدهید . درست به همان اندازه، مانند کمک مالی

- that would be fine.

- خوب است.

"Hope" is for dreamers.

"امید" برای رویاپردازان است.

So, do you have a dream?

بنابراین، آیا شما یک رویا دارید؟

Maybe you would like to learn English.

شاید دوست دارید انگلیسی یاد بگیرید.

You're on the right track.

شما در مسیر درستی هستید.

Maybe your dream is to travel; that's my dream.

شاید آرزوی شما سفر باشد. این رویای من است

Maybe your dream is to achieve your goal.

شاید آرزوی شما رسیدن به هدفتان باشد.

So, if you can remember this: A "wish" is for a star, which means it's unreal; it's

بنابراین، اگر می توانید این را به خاطر بسپارید: "آرزو" برای یک ستاره است، به این معنی که غیر واقعی است. این

not going to happen.

اتفاق نخواهد افتاد.

And "hope" is for dreamers - this is real; with some effort, you can achieve your goal.

و "امید" برای رویاپردازان است - این واقعی است. با کمی تلاش می توانید به هدف خود برسید.

So, "wish" is for stars; "hope" is for dreamers.

پس «آرزو» برای ستارگان است. "امید" برای رویاپردازان است.

And we have another very important function of "wish".

و یک کارکرد بسیار مهم دیگر «آرزو» داریم.

It's grammar, but that's okay; you're good.

این دستور زبان است، اما اشکالی ندارد. شما خوب هستید.

We can use "wish" for unreal things that you want, but depending on the verb, it'll tell

می‌توانیم برای چیزهای غیرواقعی که می‌خواهید از «آرزو» استفاده کنیم، اما بسته به فعل، به ما می‌گوید در مورد

us what time period you are talking about.

چه دوره زمانی صحبت می‌کنید.

So, if you wish you had something or you want something right now...

بنابراین، اگر دوست دارید چیزی داشته باشید یا چیزی را در حال حاضر می خواهید ...

Maybe you are...

شاید شما ...

Were...

بودید ...

Maybe you're playing basketball and you're watching this lesson.

شاید شما بسکتبال بازی می کنید و این درس را تماشا می کنید.

Let's say you're playing basketball, and you're like: "Wow.

فرض کنید که شما بسکتبال بازی می کنید ، و مانند: "وای،

I wish I were taller."

کاش قد بلندتر بودم."

Unfortunately, you cannot be taller just like this.

متأسفانه، شما نمی توانید به همین اندازه بلندتر باشید.

I think there are pretty invasive surgeries you could have to elongate your legs, but

من فکر می‌کنم جراحی‌های بسیار تهاجمی وجود دارد که می‌توانید برای دراز کردن پاهایتان انجام دهید، اما

it's just not going to happen; I'm sorry.

این اتفاق نمی‌افتد. متاسفم.

Or maybe you go: "Wow!

یا شاید شما بگویید: "وای!

I wish I could speak English fluently."

ای کاش می توانستم انگلیسی را روان صحبت کنم."

Yeah, me too.

آره منم همینطور.

But the only way you could do that is you practice, so that's not unachievable, but

اما تنها راهی که می توانید انجام دهید این است که تمرین کنید، بنابراین دست نیافتنی نیست، اما

it's near impossible; even for me.

تقریبا غیرممکن است. حتی برای من.

"I wish I had"...

«کاش داشتم»...

So this is famous, like: "I wish I had 10 million dollars."

پس این معروف است مثل: « کاش 10 میلیون دلار داشتم».

Yeah, you don't; sorry.

بله، شما این کار را نمی کنید. متاسف.

"I wish I knew".

"کاش می دانستم".

I wish I knew famous people, then I could go to their house, we could hang out, have

ای کاش آدم های معروف را می شناختم، بعد می توانستم به خانه شان بروم، با هم بنشینیم،

some food, go in their swimming pool.

کمی غذا بخوریم، بریم در استخرشان.

It'd be fun.

این می تواند سرگرم کننده است.

But guess what?

اما حدس بزنید چی؟

I'm sorry, you don't.

متاسفم، شما این کار را نمی کنید.

So these things are something that you want now.

بنابراین این چیزها چیزی است که شما اکنون می خواهید.

We're going to use simple past as a verb, so the structure: Subject "wish", subject,

ما از گذشته ساده به عنوان فعل استفاده می کنیم، بنابراین ساختار: فاعل "آرزو"، فاعل،

simple past verb and a noun or an adjective, like "taller".

فعل گذشته ساده و یک اسم یا صفت، مانند "بلندتر".

Okay?

باشه؟

It's something that you want to have now, but you probably won't get it.

این چیزی است که اکنون می خواهید داشته باشید ، اما احتمالاً به آن نخواهید رسید.

Ha-ha.

ها-ها.

Dreams are shattered.

رویاها از بین می روند.

If it's something that you thought about in the past, in English we would call it a mistake

اگر این چیزی است که در گذشته به آن فکر می کردید ، در انگلیسی ما آن را یک اشتباه

or a regret.

یا پشیمانی می نامیم.

So: "mistake" or "regret" means something that you did or didn't do in the past, and

بنابراین: «اشتباه» یا «حسرت» به معنای کاری است که در گذشته انجام داده‌اید یا نکرده‌اید، و

now you think: "Uh-oh.

اکنون فکر می‌کنید: «اوه،

I..." or "she"; you can use different subjects.

من...» یا «او»; می توانید از موضوعات مختلف استفاده کنید.

"She wishes...

"او آرزو می کند ...

She wishes she hadn't eaten all of the chocolate", because now her tummy hurts.

او آرزو می کند که تمام شکلات را نخورده باشد " ، زیرا اکنون شکمش درد می کند.

So she wishes that in the past she hadn't have done something.

بنابراین او آرزو می کند که ای کاش در گذشته کاری انجام نمی داد.

Okay?

باشه؟

With this grammar, you're going to use the past perfect.

با این دستور زبان، شما از گذشته کامل استفاده خواهید کرد.

Past perfect is either: "had" or "hadn't" plus pp.

ماضی کامل یا: " had" یا "hadn't" به اضافه صص

"Pp" in English grammar means the past participle.

"Pp" در دستور زبان انگلیسی به معنای فعل ماضی است.

And the past participle is difficult to learn, but you can do it.

و یادگیری فعل ماضی دشوار است، اما شما می توانید آن را انجام دهید.

So, I can say: "Oh.

بنابراین، می توانم بگویم: "اوه،

He wishes he had bought a different car."

او کاش یک ماشین متفاوت می خرید."

But he didn't.

اما او این کار را نکرد.

He bought this car, but he's like: "Oh, damn!

او این ماشین را خرید، اما می گوید: "اوه، لعنتی!

I should have bought the other car."

من باید ماشین دیگر را می خریدم."

Sorry, you've made a mistake or you've made a regret.

با عرض پوزش، شما اشتباه کرده اید یا پشیمان شده اید.

So, when we use the past perfect with "wish", which is "had" or "hadn't" plus the past participle,

بنابراین، وقتی ماضی کامل را با «خواست» که «داشت» یا «نبود» به اضافه مضارع استفاده می کنیم،

it's a mistake in the past.

اشتباه در گذشته است.

So, in English we have present, past, and then future.

بنابراین، در انگلیسی ما حال ، گذشته و سپس آینده داریم.

When we use future, we're going to use the modal verb "would".

وقتی از future استفاده می کنیم، از فعل معین "would" استفاده می کنیم.

So, I can say: "They wish"-so many people wish-"they would", a base verb and the noun;

بنابراین، می توانم بگویم: "آنها آرزو می کنند" - خیلی از مردم آرزو می کنند - "می خواهند"، یک فعل پایه و اسم.

something in the future.

چیزی در آینده

Something in the future that they want.

چیزی در آینده که آنها می خواهند.

So: "They wish they would go to Spain."

بنابراین: "آنها آرزو می کنند که به اسپانیا بروند."

Ah, but they can't.

آه، اما آنها نمی توانند.

Okay?

باشه؟

"They wish they would have more food tomorrow", but they can't.

"آنها آرزو می کنند که فردا غذای بیشتری داشته باشند "، اما نمی توانند.

So, depending on what kind of verb we use will depend on how we talk about our wishes.

بنابراین، بسته به نوع فعل ما بستگی به نحوه صحبت ما در مورد خواسته های خود دارد.

If we use the simple past, we're talking about something we want now; if we use past perfect,

اگر از گذشته ساده استفاده کنیم، در مورد چیزی صحبت می کنیم که اکنون می خواهیم. اگر از گذشته کامل استفاده

we're talking about something that happened in the past that is a mistake; and if we talk

کنیم، در مورد چیزی صحبت می کنیم که در گذشته اتفاق افتاده است که اشتباه است. و اگر در

about the future, we're going to use "would".

مورد آینده صحبت کنیم، از "wild" استفاده خواهیم کرد.

What's your wish?

آرزوی شما چیست؟

What's your dream?

رویات چیه؟

Tell me your wish and tell me your hope.

آرزویت را بگو و امیدت را بگو.

What's something that you hope you can actually do?

کاری که امیدوارید بتوانید واقعاً انجام دهید چیست؟

Dreams are not unobtainable; you follow your goal and you don't give up.

رویاها دست نیافتنی نیستند؛ شما هدف خود را دنبال می کنید و تسلیم نمی شوید.

And make a wish when you're at it; maybe that star will answer you.

و هنگامی که در آن هستید آرزو کنید. شاید آن ستاره به شما پاسخ دهد.

I'm out of here.

من از اینجا خارج شده ام.

Wishing you a great day.

روز خوبی را برایت آرزومندم.