There is only ONE English Language! - (Spoken English vs Accents)

You know, one of the most confusing things about the English language relates

می دانید، یکی از گیج کننده ترین چیزها در مورد زبان انگلیسی

to how it is used in England, and the way it has evolved in the United States.

به نحوه استفاده از آن در انگلستان و نحوه تکامل آن در ایالات متحده مربوط می شود.

The thing with many students is that if they learn one version, then they will be unable to use the other.

نکته ای که در مورد بسیاری از دانش آموزان وجود دارد این است که اگر یک نسخه را یاد بگیرند، دیگر نمی توانند از نسخه دیگر استفاده کنند.

Of course, this is not true.

البته این درست نیست.

Many of the differences between British English and American English are quite small.

بسیاری از تفاوت های بین انگلیسی بریتانیایی و انگلیسی آمریکایی بسیار کوچک است.

Yes, the spelling of certain words in American English is different.

بله، املای برخی از کلمات در انگلیسی آمریکایی متفاوت است.

Colour and labour have no you.

رنگ و کار شما را ندارد.

License has an S instead of the second C.

مجوز به جای C دوم یک S دارد.

Double letters in words become single.

حروف دوتایی در کلمات تک می شوند.

Centre becomes centre with E-R at the end.

مرکز با E-R در پایان تبدیل به مرکز می شود.

Spelt becomes spelled.

املا می شود املا.

Aluminium becomes aluminium.

آلومینیوم تبدیل به آلومینیوم می شود.

You may have noticed there that despite the different spelling, most of the words are pronounced the same.

شاید در آنجا متوجه شده باشید که با وجود املای متفاوت، اکثر کلمات یکسان تلفظ می شوند.

But, Mr.

اما، آقای

Duncan, Americans have a different accent.

دانکن، آمریکایی ها لهجه دیگری دارند.

That is utter rubbish.

این یک مزخرف مطلق است.

Accents exist within all languages.

لهجه ها در همه زبان ها وجود دارد.

In Great Britain, the English language is spoken with a variety of accents all over this country.

در بریتانیای کبیر، زبان انگلیسی با لهجه‌های مختلف در سراسر این کشور صحبت می‌شود.

English is being used in many ways.

انگلیسی در بسیاری از موارد مورد استفاده قرار می گیرد.

The spelling is the same, but the accents are not.

املا یکسان است، اما لهجه ها اینطور نیست.

In the USA there are various accents too, from one state to another.

در ایالات متحده نیز لهجه های مختلفی وجود دارد، از یک ایالت به ایالت دیگر.

Just like here in the UK, English is spoken with different accents.

درست مانند اینجا در بریتانیا، انگلیسی با لهجه های مختلف صحبت می شود.

I have said this before and I know it annoys many English teachers.

من قبلاً این را گفته ام و می دانم که بسیاری از معلمان انگلیسی را آزار می دهد.

There is only one version of spoken English.

تنها یک نسخه از انگلیسی گفتاری وجود دارد.

Accents are not languages.

لهجه ها زبان نیستند.

During my time in China.

در مدتی که در چین بودم.

I had a few awkward moments with teachers from the USA who took offence at the fact that I was being allowed to judge an English

چند لحظه ناخوشایند با معلمانی از ایالات متحده داشتم که از اینکه اجازه داوری در یک

speaking contest.

مسابقه انگلیسی زبان را به من می دادند، ناراحت شدند.

Why is he doing it?

چرا این کار را می کند؟

He's British.

او بریتانیایی است.

There is a certain amount of arrogance that goes with that statement.

مقدار مشخصی از غرور همراه با این گفته وجود دارد.

I often found myself on the receiving end of hateful comments and, for want of a better word, prejudice from other English teachers.

من اغلب خود را در معرض نظرات نفرت انگیز و به دلیل نیاز به یک کلمه بهتر، تعصب سایر معلمان انگلیسی می دیدم.

I see no rivalry between British and American English as far as I can tell when spoken.

من هیچ رقابتی بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی نمی بینم تا جایی که وقتی صحبت می شود بگویم.

They are pretty much the same.

آنها تقریباً یکسان هستند.

When I watch a US TV show, I don't have the subtitles active.

وقتی یک برنامه تلویزیونی ایالات متحده را تماشا می کنم، زیرنویس آن را فعال ندارم.

I can understand it because it's English.

من می توانم آن را درک کنم زیرا انگلیسی است.

One English language.

یک زبان انگلیسی

One way.

یک راه.

No confusion.

بدون سردرگمی.

For some reason, we always seem to get a little emotional when talking about accents.

به دلایلی، به نظر می رسد که ما همیشه هنگام صحبت در مورد لهجه ها کمی احساساتی می شویم.

The notion is that a person's accent defines them.

تصور این است که لهجه یک فرد آنها را تعریف می کند.

But this is not true.

اما این درست نیست.

Language is a means. It is not who you are.

زبان وسیله است. این چیزی نیست که شما هستید.

All this talk of division in spoken English just ends up putting unnecessary pressure on those learning it.

تمام این صحبت ها در مورد تقسیم بندی در زبان انگلیسی گفتاری فقط به فشار غیر ضروری بر کسانی که آن را یاد می گیرند، ختم می شود.

For English students, this pressure can make learning English daunting.

برای دانش آموزان انگلیسی، این فشار می تواند یادگیری زبان انگلیسی را دلهره آور کند.

Modern communication has broken down this divide between languages.

ارتباطات مدرن این شکاف بین زبان ها را از بین برده است.

We can grasp things much faster these days.

این روزها می‌توانیم چیزها را خیلی سریع‌تر درک کنیم.

So remember there is only one spoken English one way only.

بنابراین به یاد داشته باشید که تنها یک صحبت انگلیسی فقط یک طرفه وجود دارد.

No confusion. Accents exist in all languages.

بدون سردرگمی. لهجه ها در همه زبان ها وجود دارد.

They are all as varied as each other.

همه آنها به اندازه یکدیگر متفاوت هستند.