The future of companies - BBC Learning English

Multinational companies are getting bigger and bigger.

شرکت های چند ملیتی بزرگ و بزرگتر می شوند.

This show will look at what the future might hold.

این نمایش به آنچه در آینده ممکن است نگاه کند.

Will countries start to use that power for themselves?

آیا کشورها شروع به استفاده از این قدرت برای خود خواهند کرد؟

And could the law make companies a force for good?

و آیا قانون می تواند شرکت ها را به نیرویی برای خیر تبدیل کند؟

Huawei: the company that many fear is being

هواوی: شرکتی که بسیاری از آن می ترسند

used by China - for spying.

توسط چین استفاده شود - برای جاسوسی.

And how could the immense power of corporations and their billionaires

و چگونه می توان از قدرت عظیم شرکت ها و میلیاردرهای

be used to help people around the world?

آنها برای کمک به مردم در سراسر جهان استفاده کرد؟

Of course, countries will still be powerful in 50 years' time.

البته تا 50 سال دیگر کشورها همچنان قدرتمند خواهند بود.

Nations will go on competing with each other.

ملت ها به رقابت با یکدیگر ادامه خواهند داد.

Businesses have been used as part of that in the past.

کسب و کارها به عنوان بخشی از آن در گذشته مورد استفاده قرار گرفته اند.

Is Chinese phone company, Huawei, already showing how

آیا شرکت چینی تلفن، هوآوی، در حال حاضر نشان می دهد که

old rivalries might look in the future?

رقابت های قدیمی ممکن است در آینده به نظر برسد؟

Huawei equipment has been used

تجهیزات هواوی

in new mobile networks in many western countries –

در بسیاری از کشورهای غربی در شبکه های تلفن همراه جدید مورد استفاده قرار گرفته است -

you might even own a Huawei phone.

حتی ممکن است صاحب یک گوشی هواوی باشید.

But western intelligence chiefs warn it could be used

اما روسای اطلاعات غربی هشدار می‌دهند که چین می‌تواند از

by China for spying or even sabotage.

آن برای جاسوسی یا حتی خرابکاری استفاده کند.

They're worried the Chinese government controls the company.

آنها نگران هستند که دولت چین این شرکت را کنترل کند.

Lots of nations are banning its technology.

بسیاری از کشورها فناوری آن را ممنوع می کنند.

It goes all the way back to them being founded by a former

این موضوع به تاسیس آنها توسط یک

officer of the Chinese military, to the fact that their organisational

افسر سابق ارتش چین برمی گردد، به این واقعیت که

structure isn't well known, and the fact that there are some

ساختار سازمانی آنها به خوبی شناخته شده نیست، و این واقعیت که برخی از

pretty damning lawsuits out there regarding the theft of trade secrets.

دعواهای حقوقی بسیار خطرناک در مورد سرقت اسرار تجاری وجود دارد. .

Meng Wanzhou, daughter of the company's founder and also

منگ وانژو، دختر موسس شرکت و همچنین

Huawei's chief finance officer, has been charged with stealing

مدیر امور مالی هواوی،

trade secrets by China's main rival, the US.

توسط رقیب اصلی چین، ایالات متحده، به سرقت اسرار تجاری متهم شده است.

So, what can the law do if competing countries

بنابراین، اگر کشورهای رقیب

and their companies become even closer?

و شرکت های آنها حتی نزدیک تر شوند، قانون چه کاری می تواند انجام دهد؟

Dr Russell Buchan from the University of Sheffield explained

دکتر راسل بوکان از دانشگاه شفیلد توضیح داد

how hard it is to prove a country is hiding behind a company:

که اثبات اینکه کشوری در پشت یک شرکت پنهان شده است چقدر سخت است:

A state can be be responsible under international law for

یک دولت می تواند بر اساس قوانین بین المللی در

the acts of non-state actors, actors, such as companies,

قبال اعمال بازیگران غیردولتی، بازیگران، مانند شرکت ها،

where the act of that non-state actor can be attributed to the state.

مسئول باشد. آن بازیگر غیردولتی را می توان به دولت نسبت داد.

Now, attribution is a very particular technical concept of

در حال حاضر، انتساب یک مفهوم فنی بسیار خاص از

international law, but in order for attribution be established,

حقوق بین‌الملل است، اما برای تثبیت انتساب،

certain factors need to be present: for example,

باید عوامل خاصی وجود داشته باشد: برای مثال

the state has to instruct or direct the acts of the non-state actor.

، دولت باید اعمال بازیگر غیردولتی را راهنمایی یا هدایت کند.

The state will will also have to support the acts of the non-state actor:

دولت همچنین باید از اقدامات بازیگر غیردولتی حمایت کند:

for example, through training, through the provision of finances,

برای مثال، از طریق آموزش، از طریق تأمین مالی،

or other forms of technical support.

یا سایر اشکال حمایت فنی.

To prove countries are using companies, states have to be

برای اثبات اینکه کشورها از شرکت‌ها استفاده می‌کنند، باید

shown to be supporting a company and telling them what to do.

نشان داده شود که دولت‌ها از یک شرکت حمایت می‌کنند و به آنها می‌گویند که چه کاری انجام دهند.

Why would a country hide behind a company?

چرا یک کشور باید پشت یک شرکت پنهان شود؟

If a state acts through a company but the acts of that company

اگر دولتی از طریق یک شرکت اقدام کند، اما اعمال آن شرکت

cannot be attributed to the state under international law,

را نتوان طبق قوانین بین‌الملل به آن دولت نسبت داد،

then it follows that the state will not held responsible legally for any

نتیجه آن این است که دولت از نظر قانونی در قبال

violations of international law that that company would otherwise commit.

نقض قوانین بین‌المللی که در غیر این صورت آن شرکت مرتکب می‌شود، مسئول نخواهد بود.

For example, by intervening in the internal affairs of

به عنوان مثال، با مداخله در امور داخلی

other states or, for example, by interfering with the

سایر کشورها یا، برای مثال، با مداخله در

human-rights protection of individuals located elsewhere in the world.

حمایت از حقوق بشر افراد مستقر در سایر نقاط جهان.

Hiding behind behind a company means countries can avoid certain

پنهان شدن پشت یک شرکت به این معنی است که کشورها می توانند از برخی

responsibilities: that includes certain human-rights agreements.

مسئولیت ها اجتناب کنند: این شامل برخی توافق نامه های حقوق بشر است.

Is this something international organisations are worrying about?

آیا این چیزی است که سازمان های بین المللی نگران آن هستند؟

International organisations are very worried about states avoiding

سازمان های بین المللی به شدت نگران این هستند که دولت ها

their legal responsibilities by acting through non-state actors.

با اقدام از طریق بازیگران غیردولتی از مسئولیت های قانونی خود دوری کنند.

And in recent years we've seen international organisations

و در سال‌های اخیر شاهد آن بوده‌ایم که سازمان‌های بین‌المللی

push for different standards, lower standards,

for attributing the acts of non-state actors to states.

برای نسبت دادن اعمال بازیگران غیردولتی به دولت‌ها، استانداردهای متفاوت، استانداردهای پایین‌تری را دنبال می‌کنند.

So, we're moving away from the question of whether states exercise

بنابراین، ما از این سؤال دور می شویم که آیا دولت ها

effective control over non-state actors and looking to more relaxed

کنترل مؤثری بر بازیگران غیردولتی اعمال می کنند و به دنبال استانداردهای آرام تر

and less stringent standards such as, for example, whether the state is

و کمتر سختگیرانه تر هستیم ، مثلاً اینکه آیا دولت

exercising overall control over the acts of non-state actors.

کنترل کلی بر اعمال غیردولتی اعمال می کند یا خیر. بازیگران.

International organisations worry about states hiding from

سازمان های بین المللی نگران پنهان شدن دولت ها

the law behind companies. Some are trying to change the law to

از قانون پشت شرکت ها هستند. برخی در تلاشند تا قانون را تغییر

make it it easier to link a company to a country. Will that happen soon?

دهند تا پیوند یک شرکت به یک کشور آسانتر شود. آیا به زودی این اتفاق خواهد افتاد؟

Including non-state actors within the framework of international

گنجاندن بازیگران غیردولتی در چارچوب حقوق بین‌الملل

law has always been very difficult,

همیشه بسیار دشوار بوده است،

so it's very unlikely that international law will regulate

بنابراین بسیار بعید است که حقوق بین‌الملل به

directly and specifically the acts of of non-state actors.

طور مستقیم و مشخص اعمال بازیگران غیردولتی را تنظیم کند.

However, international law is increasingly looking to establish

با این حال، حقوق بین‌الملل به طور فزاینده‌ای به دنبال ایجاد

a closer relationship between non-state actors and the state

رابطه نزدیک‌تر بین بازیگران غیردولتی و دولت است

and, by doing so, they can ensure that states do not avoid

و با انجام این کار، آنها می‌توانند اطمینان حاصل کنند که دولت‌ها از

their legal responsibilities under international law.

مسئولیت‌های قانونی خود تحت قوانین بین‌الملل دوری نمی‌کنند.

It's very hard to use international law on companies, but lawyers are

استفاده از قوانین بین‌الملل در مورد شرکت‌ها بسیار سخت است، اما وکلا

trying to make sure they follow rules by linking them more to countries.

تلاش می‌کنند با پیوند دادن بیشتر آنها به کشورها از قوانین پیروی کنند.

So, it's hard to prove that a country is hiding behind a company.

بنابراین، اثبات اینکه کشوری پشت یک شرکت پنهان شده است، سخت است.

But lawyers are working to make it easier.

اما وکلا در تلاش هستند تا این کار را آسان تر کنند.

Looking to the future, will companies get more powerful than countries?

با نگاه به آینده، آیا شرکت ها از کشورها قدرتمندتر خواهند شد؟

Tesla founder Elon Musk – at one point the richest person on the planet –

ایلان ماسک، بنیانگذار تسلا - در مقطعی ثروتمندترین فرد روی کره زمین

is so powerful that when he added '#bitcoin' to his

- آنقدر قدرتمند است که وقتی "#bitcoin" را به

Twitter profile page, the online currency's market value rose by 50%.

صفحه پروفایل توییتر خود اضافه کرد، ارزش بازار ارز آنلاین 50٪ افزایش یافت.

Could the opposite happen in future?

آیا ممکن است در آینده برعکس این اتفاق بیفتد؟

Could a giant company ruin a nation by devaluing its currency?

آیا یک شرکت غول پیکر می تواند یک کشور را با کاهش ارزش پول آن کشور ویران کند؟

Or could the opposite be true? A company trading in two countries

یا ممکن است برعکس این موضوع صادق باشد؟ شرکتی که در دو کشور تجارت می

works better if those countries get on well enough to allow easy trade.

کند، اگر آن کشورها به اندازه کافی خوب باشند که تجارت آسان را فراهم کنند، بهتر عمل می کند.

How could companies use their power to promote peace?

چگونه شرکت ها می توانند از قدرت خود برای ترویج صلح استفاده کنند؟

And what about how they behave? Could good working conditions

و چگونه رفتار می کنند؟ آیا شرایط کاری خوب

and fair pay be forced on big companies?

و دستمزد منصفانه می تواند به شرکت های بزرگ تحمیل شود؟

Would they spread good practices around the world?

آیا آنها اقدامات خوب را در سراسر جهان گسترش می دهند؟

So, are companies and their owners getting too powerful for the law?

بنابراین، آیا شرکت‌ها و صاحبان آن‌ها برای قانون بیش از حد قدرتمند هستند؟

Ranjan Agarwal, who's dealt with some huge companies, gave us his opinion:

رنجان آگاروال، که با چند شرکت بزرگ سروکار دارد، نظر خود را به ما ارائه کرد:

In many countries there are laws that make officers and directors liable

در بسیاری از کشورها قوانینی وجود دارد که افسران و مدیران را

for the acts of their companies. I believe that in recent years

مسئول اعمال شرکت های خود می کند. من معتقدم که در سال‌های اخیر

we've seen more and more countries enforce those laws against officers

شاهد هستیم که کشورهای بیشتری این قوانین را علیه افسران

and directors, in order to not only hold the companies,

و مدیران اجرا می‌کنند تا نه تنها شرکت‌ها،

but also the leadership of those companies, accountable for

بلکه رهبری آن شرکت‌ها را نیز در قبال

violations of human-rights law, environmental law and labour laws.

نقض قوانین حقوق بشر، قوانین محیط زیست مسئول بدانند. و قوانین کار

Ranjan says there are lots of laws which limit powerful companies.

رانجان می گوید قوانین زیادی وجود دارد که شرکت های قدرتمند را محدود می کند.

Importantly, many countries are increasingly using their laws against

نکته مهم این است که بسیاری از کشورها به طور فزاینده ای از قوانین خود علیه

big companies and their owners. But how about the future?

شرکت های بزرگ و صاحبان آنها استفاده می کنند. اما آینده چطور؟

I believe that the law is ever-changing.

من معتقدم که قانون همیشه در حال تغییر است.

So, for example, in many countries one tool

بنابراین، به عنوان مثال، در بسیاری از کشورها یکی از ابزارهایی

that is used to hold companies accountable is class actions,

که برای پاسخگویی شرکت ها استفاده می شود،

where a single individual can sue on behalf of an entire community

دعوای دسته جمعی است، که در آن یک فرد می تواند به نمایندگی از کل جامعه شکایت

to hold a company accountable under the domestic law

کند تا یک شرکت را تحت قوانین داخلی مسئول نگه دارد

and hopefully change the behaviour of that company

و امیدواریم رفتار آن شرکت را تغییر دهد.

and other companies like it in the future.

و شرکت های دیگری مانند آن در آینده.

Laws such as class actions, where one person sues

قوانینی مانند دعوای دسته جمعی، که در آن یک نفر

on behalf of many people,

به نمایندگی از افراد زیادی شکایت می کند،

could be used to make companies behave.

می تواند برای رفتار شرکت ها مورد استفاده قرار گیرد .

But are companies trying to influence lawmakers?

اما آیا شرکت ها تلاش می کنند بر قانونگذاران تأثیر بگذارند؟

I believe that many companies see themselves as partners

من معتقدم که بسیاری از شرکت‌ها خود را شریکی

in the process of establishing norms

در فرآیند ایجاد هنجارهایی می‌دانند

that can govern environmental and social governance.

که می‌توانند بر حاکمیت محیطی و اجتماعی حاکم باشند.

Though these companies in some places may have undue influence,

اگرچه این شرکت‌ها در برخی مکان‌ها ممکن است نفوذ نامناسبی داشته باشند،

I believe that many states and many political leaders understand that

من معتقدم که بسیاری از ایالت‌ها و بسیاری از رهبران سیاسی می‌دانند که

this is a project that has to be run and forwarded by nation states,

این پروژه‌ای است که باید توسط دولت‌های ملت،

using companies as partners, as opposed to influencers.

با استفاده از شرکت‌ها به‌عنوان شریک، در مقابل تأثیرگذاران، اداره و ارسال شود.

Companies often work with governments to help shape laws,

شرکت‌ها اغلب با دولت‌ها همکاری می‌کنند تا به شکل‌گیری قوانین کمک کنند،

but he believes lawmakers are trying to limit their influence.

اما او معتقد است که قانون‌گذاران در تلاش هستند تا نفوذ آنها را محدود کنند.

So, is the law good enough to contain big companies in future?

بنابراین، آیا این قانون به اندازه کافی خوب است که شرکت های بزرگ را در آینده در بر بگیرد؟

I believe that the current system that we have developed

من معتقدم که سیستم فعلی که ما

in international law is fit for purpose.

در حقوق بین الملل ایجاد کرده ایم برای هدف مناسب است.

I think that requiring nation states to invoke domestic laws

من فکر می‌کنم که الزام دولت‌ها به استناد به قوانین داخلی

at home that mirror international treaties or international norms

در داخل کشور که منعکس‌کننده معاهدات بین‌المللی یا هنجارهای بین‌المللی

is an effective and efficient way of dealing with the problem.

است، راهی مؤثر و کارآمد برای مقابله با مشکل است.

I think the challenge for the international community

من فکر می‌کنم چالش جامعه بین‌الملل

is establishing agreement or consensus

ایجاد توافق یا اجماع

on what those expectations or norms should be.

در مورد اینکه آن انتظارات یا هنجارها باید باشد، است.

Ranjan believes that international law is fit for purpose:

رنجان معتقد است که قوانین بین‌المللی برای هدف مناسب است:

he says the big challenge is to decide what type of society

او می‌گوید چالش بزرگ این است که تصمیم بگیریم که قانون از چه نوع جامعه‌ای

we want the law to protect.

محافظت کند.

We've seen that countries can sometimes try to hide

دیده‌ایم که کشورها گاهی اوقات سعی می‌کنند

behind companies to get round certain international laws,

پشت شرکت‌ها پنهان شوند تا برخی قوانین بین‌المللی را دور بزنند،

and that the influence of multinational companies is getting ever bigger.

و نفوذ شرکت‌های چند ملیتی روز به روز بیشتر می‌شود.

But we’ve also seen that international law can limit their power

اما همچنین دیده‌ایم که قوانین بین‌المللی می‌تواند قدرت آنها را محدود کند

and help us decide what kind of world we want to live in.

و به ما کمک کند تصمیم بگیریم در چه دنیایی می‌خواهیم زندگی کنیم.