What is a multinational? BBC Learning English

Multinational corporations

شرکت‌های چندملیتی

– from the clothes we wear, to the technology we use,

– از لباس‌هایی که می‌پوشیم، تا فناوری‌هایی که استفاده می‌کنیم،

they influence and control our lives

آن‌ها بر زندگی ما تأثیر می‌گذارند و آن‌ها را کنترل

in ways we possibly don't even understand.

می‌کنند، به گونه‌ای که ما احتمالاً حتی نمی‌دانیم.

We'll show you how the law shapes their behaviour to keep us safe.

ما به شما نشان خواهیم داد که چگونه قانون رفتار آنها را شکل می دهد تا ما را ایمن نگه دارد.

In this first episode... they're bigger than many countries,

در این قسمت اول... آنها از بسیاری از کشورها بزرگتر هستند،

but what exactly is a multinational corporation?

اما واقعاً یک شرکت چند ملیتی چیست؟

With huge resources and growing power, what keeps them in line?

با منابع عظیم و قدرت رو به رشد ، چه چیزی آنها را در خط نگه می دارد؟

And... is the law keeping up as these companies change themselves

و... آیا با تغییر خود

and the world around us?

و دنیای اطراف ما این شرکت ها قانون ادامه دارد؟

Multinational corporations –

شرکت های چند ملیتی - شرکت های

private companies which operate in many nations –

خصوصی که در بسیاری از کشورها فعالیت می کنند -

can be richer than some countries...

می توانند از برخی کشورها ثروتمندتر باشند...

and they're getting richer.

و در حال ثروتمندتر شدن هستند.

Food and drinks maker Nestlé, famous for Kit Kats and Cheerios,

نستله، سازنده غذا و نوشیدنی، معروف به کیت کاتس و چیریوس،

was worth around 350 billion dollars in 2020.

در سال 2020 حدود 350 میلیارد دلار ارزش داشت.

That's more than the economic output of Portugal.

این بیشتر از تولید اقتصادی پرتغال است.

Oil company Shell is worth 87 billion dollars –

ارزش شرکت نفتی شل 87 میلیارد دلار است که

more than the Democratic Republic of Congo.

بیشتر از جمهوری دموکراتیک کنگو است.

And Apple, whose products you might be using now, is worth two trillion dollars.

و اپل، که ممکن است اکنون از محصولاتش استفاده کنید، دو تریلیون دلار ارزش دارد.

That puts its wealth ahead of both Russia and Canada!

این باعث می شود که ثروت آن از روسیه و کانادا جلوتر باشد!

How have companies got so big recently?

چگونه شرکت ها اخیراً اینقدر بزرگ شده اند؟

Well, in part the growth of the internet means that a company

خوب، تا حدی رشد اینترنت به این معنی است که یک شرکت

can be based in one place, but sell around the world.

می تواند در یک مکان مستقر شود، اما در سراسر جهان بفروشد.

And that means it can grow and become very powerful.

و این بدان معناست که می تواند رشد کند و بسیار قدرتمند شود.

Another aspect is China: it has opened up in recent decades

جنبه دیگر چین است: این کشور در دهه های اخیر باز شده است

and so has been able to attract investment from around the world,

و بنابراین توانسته است سرمایه گذاری را از سراسر جهان جذب کند و

helping these companies to grow bigger.

به این شرکت ها کمک کند تا بزرگتر شوند.

The world is changing. These powerful international organisations

دنیا در حال تغییر است. این سازمان‌های بین‌المللی قدرتمند

can know what we buy, who our friends are

می‌توانند بدانند ما چه چیزهایی می‌خریم، دوستانمان چه کسانی هستند

and virtually everything else about us.

و تقریباً هر چیز دیگری درباره ما وجود دارد.

Questions have already been raised about how they're using this power.

قبلاً سؤالاتی در مورد نحوه استفاده آنها از این قدرت مطرح شده است.

If they chose to abuse that power and even break the law,

اگر آنها تصمیم بگیرند از این قدرت سوء استفاده کنند و حتی قانون را زیر پا بگذارند،

what would stop them? We spoke to lawyer Mark Stephens

چه چیزی مانع آنها می شود؟ ما با وکیل مارک استفنز صحبت کردیم

and asked how the law is changing as multinationals get bigger.

و پرسیدیم که چگونه با بزرگتر شدن شرکت های چندملیتی، قانون در حال تغییر است .

The law's had to adapt and change from a nationally based system where,

قانون باید از یک سیستم مبتنی بر ملی که در آن

you know, a company would only work in one country, where...

، یک شرکت فقط در یک کشور کار می‌کند، تطبیق می‌داد و تغییر می‌کرد،

to the modern day, where companies will have multitudes of jurisdictions

به روز مدرن، که در آن شرکت‌ها دارای حوزه‌های قضایی متعددی هستند

that they operate in and therefore they need

که در آن فعالیت می‌کنند و بنابراین نیاز دارند.

some kind of almost global control

نوعی کنترل تقریباً جهانی

and that's where international law comes in,

و اینجاست که قانون بین‌المللی وارد می‌شود،

because it sets the standards – the basic minimum standards –

زیرا استانداردهایی را تعیین می‌کند - حداقل استانداردهای اساسی -

that they have to comply with.

که آنها باید با آن‌ها مطابقت داشته باشند.

Mark thinks the law needs to develop

مارک فکر می کند که قانون باید

to set basic standards for multinational corporations.

برای تعیین استانداردهای اساسی برای شرکت های چند ملیتی توسعه یابد.

Many laws were designed when companies were in just one country.

بسیاری از قوانین زمانی طراحی شدند که شرکت ها فقط در یک کشور بودند.

So, how effective is the law in dealing with multinationals?

بنابراین، قانون چقدر در برخورد با شرکت های چند ملیتی موثر است؟

I think the complexity of companies today, on an internationalised basis,

من فکر می‌کنم پیچیدگی شرکت‌های امروزی، بر مبنای بین‌المللی

makes the law very difficult to be enforced against them.

، اجرای قانون را در برابر آنها بسیار دشوار می‌کند.

So, I've got one client, which has 748 companies

بنابراین، من یک مشتری دارم که دارای 748 شرکت

in about 47 different countries,

در حدود 47 کشور مختلف است

and so getting an oversight of that, getting control of that

، بنابراین نظارت بر آن ، کنترل آن

from a legal and regulatory side, can be very challenging.

از جنبه قانونی و نظارتی، می تواند بسیار چالش برانگیز باشد.

And that's the opportunity that international law provides,

و این فرصتی است که حقوق بین‌الملل فراهم می‌کند،

because essentially it's giving the minimum standards

زیرا اساساً حداقل استانداردهایی

to which they need to operate.

را ارائه می‌کند که آنها باید به آن عمل کنند.

Companies are very complex

شرکت ها بسیار پیچیده هستند،

so sometimes it's hard to enforce the law

بنابراین گاهی اوقات اجرای قانون

when they are spread out around the world.

زمانی که در سراسر جهان پخش می شوند دشوار است.

Can we punish a parent company

آیا ما می توانیم یک شرکت مادر را به

for something it's responsible for in another country?

خاطر چیزی که در کشور دیگری مسئول آن است مجازات کنیم؟

It's becoming easier to punish a... a mother company –

تنبیه یک شرکت مادر

the holding company, if you will –

– در صورت تمایل، شرکت هلدینگ –

for the actions of its subsidiaries. But on the face of it,

برای اقدامات زیرمجموعه هایش آسان تر می شود. اما در ظاهر،

it's the subsidiary that is going to be liable.

این شرکت فرعی است که مسئول خواهد بود.

It's only if you can show that there was a controlling mind

تنها در صورتی که بتوانید نشان دهید که یک ذهن کنترل کننده

back at the headquarters, or that in some way they should be accountable,

در دفتر مرکزی وجود دارد، یا اینکه آنها باید به نحوی پاسخگو باشند،

that you can hold the parent company to account.

می توانید شرکت مادر را مورد بازخواست قرار دهید.

Lawyers are becoming increasingly ingenious

وکلا به طور فزاینده‌ای

in the way in which they are visiting accountability on the parent companies,

در روشی که از طریق آن‌ها از مسئولیت‌پذیری شرکت‌های مادر بازدید می‌کنند، مبتکر می‌شوند ،

and that's only got to be a good thing because if they're accountable,

و این فقط چیز خوبی است زیرا اگر آنها پاسخگو

they will behave better.

باشند، رفتار بهتری خواهند داشت.

It is becoming easier to punish companies

در کشورهای مختلف مجازات شرکت‌ها

for wrongdoing in different countries,

به‌خاطر تخلفات آسان‌تر می‌شود

and if they are accountable, it will influence their behaviour.

و اگر آنها پاسخگو باشند، بر رفتار آنها تأثیر می‌گذارد.

Of course, many companies do what's right without being forced to,

البته، بسیاری از شرکت‌ها بدون اجبار کاری را که درست است انجام می‌دهند،

but it can take something shocking happening to start change.

اما ممکن است برای شروع تغییر، اتفاقی تکان‌دهنده رخ دهد.

In 2013, the Rana Plaza building in Bangladesh collapsed,

در سال 2013، ساختمان رانا پلازا در بنگلادش فروریخت

killing more than a thousand people.

و بیش از هزار نفر کشته شدند.

It was the worst of many such incidents in the country.

این بدترین حادثه در بین بسیاری از حوادث در کشور بود.

The following month, international clothing manufacturers quickly

ماه بعد، تولیدکنندگان بین‌المللی لباس به

made a legal agreement to improve safety in factories in Bangladesh.

سرعت توافقنامه‌ای قانونی برای بهبود ایمنی در کارخانه‌های بنگلادش امضا کردند.

This is what's known as Corporate Social Responsibility or CSR.

این همان چیزی است که به عنوان مسئولیت اجتماعی شرکت یا CSR شناخته می شود.

These are the practices or policies that a business can implement

اینها رویه‌ها یا سیاست‌هایی هستند که یک کسب‌وکار می‌تواند

that do good in the world. Think charity, or volunteering,

اجرا کند و در جهان مفید باشد. به خیریه، یا کار داوطلبانه،

or the environment and it's more than just about profit.

یا محیط زیست فکر کنید و این چیزی بیش از سود است.

But what about when companies don't choose to behave?

اما وقتی شرکت‌ها رفتاری را انتخاب نمی‌کنند چطور؟

How can the law control something that is so big?

چگونه قانون می تواند چیزی را که اینقدر بزرگ است کنترل کند؟

Ranjan Agarwal, a Canadian lawyer who deals with big companies,

رانجان آگاروال، وکیل کانادایی که با شرکت های بزرگ سر و کار دارد،

explained who is responsible for enforcing the law

توضیح داد که چه کسی مسئول اجرای قانون

on multinational companies.

شرکت های چند ملیتی است.

In our system, around the world, we seem to have accepted that

در سیستم ما، در سراسر جهان، به نظر می رسد که ما پذیرفته ایم

the obligation or responsibility to police corporations

که تعهد یا مسئولیت در برابر شرکت های پلیس

is with individual states.

با دولت های فردی است.

In international law, there is no general rule

در حقوق بین‌الملل، هیچ قاعده کلی مبنی بر

that companies are responsible for wrongful acts,

اینکه شرکت‌ها مسئول اعمال نادرست هستند،

even if they're committed internationally or abroad.

حتی اگر در سطح بین‌المللی یا خارج از کشور انجام شده باشند، وجود ندارد.

There are treaties, multilateral treaties,

معاهدات، معاهدات چند جانبه ای وجود دارد

that impose requirements or obligations

که الزامات یا تعهداتی را

on countries, but not on companies.

بر کشورها تحمیل می کند، اما برای شرکت ها نه.

There is no international body that regulates multinationals.

هیچ نهاد بین المللی که شرکت های چند ملیتی را تنظیم کند وجود ندارد.

Instead, there are treaties that impose obligations

در عوض، معاهداتی وجود دارد که تعهداتی را بر دوش کشورها تحمیل می کند

on countries, but not companies.

، اما نه شرکت ها.

So, do these companies have to follow things

بنابراین، آیا این شرکت ها باید از مواردی

like international human rights laws?

مانند قوانین بین المللی حقوق بشر پیروی کنند؟

For the most part, no. In our system,

در بیشتر قسمت ها، نه. در سیستم ما،

we require companies to follow the domestic laws of their states.

ما از شرکت ها می خواهیم که قوانین داخلی ایالت های خود را رعایت کنند.

Those domestic laws may align with international human rights laws,

این قوانین داخلی ممکن است با قوانین بین المللی حقوق بشر

or human rights norms – expectations that we have as a community.

یا هنجارهای حقوق بشر - انتظاراتی که ما به عنوان یک جامعه داریم- همسو باشد.

There are a couple of exceptions, where states...

چند استثنا وجود دارد، که در آن کشورها...

where – sorry – companies may be governed by international treaties,

- متأسفیم - شرکت‌ها ممکن است تحت معاهدات بین‌المللی اداره شوند،

but those are generally exceptions.

اما اینها معمولاً استثنا هستند.

Companies follow the domestic laws of their states,

شرکت ها از قوانین داخلی ایالت های خود پیروی می کنند،

but they don't necessarily have to follow international human rights laws,

اما لزوماً مجبور نیستند از قوانین بین المللی حقوق بشر

which are designed for countries.

که برای کشورها طراحی شده است، پیروی کنند.

How do people decide which state's laws a company follows?

مردم چگونه تصمیم می گیرند که یک شرکت از قوانین ایالتی پیروی کند؟

For the most part, people don't decide

در بیشتر موارد، مردم تصمیم نمی گیرند

where the law's going to be enforced.

که قانون کجا اجرا شود.

We require our governments – sometimes working together –

ما از دولت‌هایمان می‌خواهیم - گاهی با هم کار می‌کنند -

to establish rules.

قوانینی را وضع کنند.

In essence, we have jurisdictional laws across the world:

در اصل، ما در سرتاسر جهان قوانین قضایی داریم:

each country gets to decide where and how

هر کشوری باید تصمیم بگیرد که کجا و چگونه

it's going to take jurisdiction over companies.

صلاحیت شرکت ها را در اختیار بگیرد.

Sometimes it's where the company operates –

گاهی اوقات این جایی است که شرکت در آن فعالیت می کند -

that is, where its headquarters is.

یعنی جایی که دفتر مرکزی آن است.

Sometimes it's where the company does business,

گاهی اوقات این جایی است که شرکت تجارت می کند،

but again we rely on uni...

اما ما دوباره برای اتخاذ این تصمیمات به کشورهای تک تک تکیه می کنیم

individual states to make those decisions.

.

Sometimes governments work together to establish rules,

گاهی اوقات دولت ها با هم همکاری می کنند تا قوانینی را وضع کنند،

but each country gets to decide where

اما هر کشوری باید تصمیم بگیرد که کجا

and how it's going to take legal action over companies.

و چگونه اقدام قانونی در مورد شرکت ها انجام دهد.

So, is international law fit for purpose as these companies develop?

بنابراین، آیا قوانین بین‌الملل برای اهدافی که این شرکت‌ها توسعه می‌دهند مناسب است؟

I believe that international law is moving to a place where

من معتقدم که حقوق بین الملل به جایی می رود که

companies may be held to account.

شرکت ها ممکن است مورد بازخواست قرار گیرند.

For example, several years ago the UN established guiding principles

به عنوان مثال، چندین سال پیش، سازمان ملل متحد اصول راهنما

on business and human rights,

در مورد تجارت و حقوق بشر را ایجاد کرد،

which were intended to create a global standard,

که هدف آن ایجاد یک استاندارد جهانی،

to implement a framework to prevent and address

برای اجرای چارچوبی برای جلوگیری و

the risk of human rights on business activity.

رسیدگی به خطرات حقوق بشر در فعالیت های تجاری بود.

But as long as we have nation states,

اما تا زمانی که دولت ملی داریم،

I believe that we will rely on individual countries to enforce these norms.

من معتقدم که برای اجرای این هنجارها به تک تک کشورها تکیه خواهیم کرد .

Even though the UN established principles

حتی با وجود اینکه سازمان ملل اصولی را

to guide businesses on human rights,

برای هدایت کسب و کارها در زمینه حقوق بشر ایجاد کرده است،

we rely on individual countries to enforce the law on companies.

ما برای اجرای قانون در مورد شرکت ها به کشورها تکیه می کنیم.

So, we've heard that the way multinational corporations

بنابراین، شنیده‌ایم که نحوه انتشار شرکت‌های چند ملیتی

are spread around the world makes them hard for the law to control.

در سراسر جهان، کنترل آنها را برای قانون سخت می‌کند.

We also heard that the law is changing to deal with that.

ما همچنین شنیدیم که قانون برای مقابله با آن تغییر می کند.

But international laws will always depend on countries

اما قوانین بین‌المللی همیشه به کشورها بستگی

to agree to follow them.

دارد که موافقت کنند از آنها پیروی کنند.