Who owns water? - BBC Learning English

Water. It's vital for all life. So, who owns it?

اب. برای تمام زندگی حیاتی است. پس صاحب آن کیست؟

Some of the answers to that might surprise you.

برخی از پاسخ های آن ممکن است شما را شگفت زده کند.

We'll explain how, despite the different ways water is controlled,

ما توضیح خواهیم داد که چگونه، با وجود روش های مختلف کنترل آب

the law can help you.

، قانون می تواند به شما کمک کند.

Should companies profit from something we all need?

آیا شرکت ها باید از چیزی که همه ما به آن نیاز داریم سود ببرند؟

And... big trouble: how water ownership

و... دردسر بزرگ: چگونه مالکیت آب

nearly brought down a government.

نزدیک بود یک دولت را سرنگون کند.

Can water be owned? It falls from the sky,

آیا می توان آب را مالک شد؟ از آسمان می افتد،

so should it be free for all?

پس آیا باید برای همه رایگان باشد؟

And if we all need it to live,

و اگر همه ما برای زندگی به آن نیاز داریم،

shouldn't the law make sure that no one can stop us from having it?

آیا قانون نباید اطمینان حاصل کند که هیچ کس نمی تواند ما را از داشتن آن باز دارد؟

Lots of international agreements recognise how important it is.

بسیاری از قراردادهای بین المللی اهمیت آن را تشخیص می دهند.

The United Nations says all its member states have to make sure

سازمان ملل می گوید همه کشورهای عضو آن باید اطمینان حاصل کنند که

vulnerable people have access to drinking water.

افراد آسیب پذیر به آب آشامیدنی دسترسی دارند.

And, in lots of cases, countries own it –

و در بسیاری از موارد، کشورها مالک آن هستند -

sharing it out among the people who live there.

آن را بین مردمی که در آنجا زندگی می کنند به اشتراک می گذارند.

So, why do we often have to pay for it?

بنابراین، چرا ما اغلب مجبوریم برای آن هزینه کنیم؟

Private water companies often own the things that bring water to you:

شرکت‌های خصوصی آب اغلب صاحب چیزهایی هستند که آب را به شما

pipes, pumps and dams. So, they can charge for it.

می‌رسانند: لوله‌ها، پمپ‌ها و سدها. بنابراین، آنها می توانند برای آن هزینه کنند.

And sometimes, if a river starts in one country but goes through another,

و گاهی اگر رودخانه ای از کشوری شروع شود اما از کشوری دیگر عبور کند،

they can argue about whose water it is.

می توانند در مورد آب آن بحث کنند.

So, how does the law keep us all supplied with water?

بنابراین، چگونه قانون همه ما را با آب تامین می کند؟

Amanda Loeffen, from the campaigning organisation Human Right to Water,

آماندا لوفن، از سازمان مبارزاتی حقوق بشر برای آب،

explained which big international laws protect your access to water.

توضیح داد که کدام قوانین بزرگ بین المللی از دسترسی شما به آب محافظت می کند.

Well, the original Declaration on Human Rights,

خب، اعلامیه اولیه حقوق بشر،

after the Second World War,

بعد از جنگ جهانی دوم،

didn't explicitly mention the right to water

به صراحت به حق آب

but it is included in a lot of the more recent treaties,

اشاره نکرده است، اما در بسیاری از معاهدات اخیر،

especially in general... General Comment Number 15, in 2003,

به ویژه به طور کلی، گنجانده شده است... نظر عمومی شماره 15، در سال 2003

which was the specifically on water and sanitation,

که به طور خاص در مورد آب و فاضلاب

and in some of the other recent treaties,

و در برخی از معاهده های اخیر دیگر

like the ones on the rights of the child,

مانند معاهده حقوق کودک،

persons with disabilities and non-discrimination against women.

افراد دارای معلولیت و عدم تبعیض علیه زنان بود.

And those include clauses that address water and sanitation directly.

و اینها شامل بندهایی است که مستقیماً به آب و فاضلاب می پردازد.

A right to water wasn't in the original human rights declaration,

حق بر آب در اعلامیه اولیه حقوق بشر وجود

but it has been put in more recent agreements.

نداشت، اما در توافقنامه های اخیر آمده است.

General Comment 15 recognised the right to water

نظر عمومی 15 حق آب را

in 2003 at the United Nations.

در سال 2003 در سازمان ملل به رسمیت شناخت.

So, what gets in the way of giving everyone access to water?

بنابراین، چه چیزی مانع دسترسی همه به آب می شود؟

Land rights and property rights often make access to water more difficult,

حقوق زمین و حقوق مالکیت اغلب دسترسی به آب را دشوارتر می کند

and the rights... water... onto the use of water

و حقوق... آب بر استفاده از

is often tied to the ownership of the land.

آب اغلب به مالکیت زمین مرتبط است.

This is particularly relevant for people that live in informal settlements

این به ویژه برای افرادی که در سکونتگاه های غیررسمی زندگی می کنند

or that have used the land for...

یا برای مدت طولانی از زمین استفاده کرده

for a long time, but don't actually own it.

اند، اما در واقع مالک آن نیستند، مربوط می شود.

Getting access to water can be made difficult by land ownership rules:

دسترسی به آب را می توان با قوانین مالکیت زمین دشوار کرد:

if you don't own the land the water is on,

اگر مالک زمینی نباشید که آب در

it's harder to get the water you need.

آن وجود دارد، به دست آوردن آب مورد نیاز دشوارتر می شود.

Amanda explained what to do if you had a problem getting water.

آماندا توضیح داد که اگر در تامین آب مشکل داشتید چه کاری انجام دهید.

Well, the first thing you would do is to see whether or not

خوب، اولین کاری که باید انجام دهید این است که ببینید

there is a national law that states that you have the right to water,

آیا یک قانون ملی وجود دارد که بیان می کند شما حق آب دارید

or that your particular problem is dealt with in national law,

یا مشکل خاص شما در قوانین ملی بررسی شده است،

in which case you can potentially take it to a court of law.

در این صورت می توانید به طور بالقوه آن را به یک دادگاه حقوقی

But I think for most people,

اما من فکر می کنم برای اکثر مردم،

that's a little bit outside of their ability or budget

این کمی خارج از توانایی یا بودجه آنها است

and so it's much easier for them if they approach their local ombudsman

و بنابراین اگر به بازپرس محلی

or national human rights institution, whose job is to help them.

یا نهاد ملی حقوق بشر خود مراجعه کنند، که وظیفه آنها کمک به آنهاست، برای آنها بسیار آسان تر است.

Going to court can be expensive.

رفتن به دادگاه ممکن است گران تمام شود.

Amanda says you should go to an ombudsman –

آماندا می‌گوید که باید نزد یک بازرس

an official who looks at complaints –

– مقامی که به شکایات رسیدگی می‌کند –

or a national human rights organisation.

یا یک سازمان ملی حقوق بشر مراجعه کنید.

So, is the law enough on its own to protect your right to water.

بنابراین، آیا قانون به تنهایی برای محافظت از حق آب شما کافی است.

There also needs to be a system to make sure that it's complied with.

همچنین باید سیستمی وجود داشته باشد تا از رعایت آن اطمینان حاصل شود.

So, just because it's written in law

بنابراین، صرف اینکه در قانون نوشته شده است

doesn't mean that it exists in practice,

به این معنی نیست که در عمل وجود دارد،

so there needs to be monitoring

بنابراین باید نظارت

and tracking to make sure that people still have access to those services.

و ردیابی وجود داشته باشد تا اطمینان حاصل شود که مردم همچنان به آن خدمات دسترسی دارند.

Although laws exist to make sure we get water,

اگرچه قوانینی برای اطمینان از دریافت آب وجود دارد،

we need people to check that laws are being followed

اما به افرادی نیاز داریم که بررسی کنند که قوانین رعایت می شوند

and people are getting access.

و مردم دسترسی دارند.

We should all be provided with water, thanks to major international laws.

همه ما باید به لطف قوانین بین المللی عمده آب داشته باشیم.

Getting people the water they need

تامین آب مورد نیاز مردم

should be a priority for any government.

باید در اولویت هر دولتی باشد.

But the ways in which water is owned

اما شیوه های مالکیت آب

can sometimes threaten governments themselves.

گاهی اوقات می تواند خود دولت ها را تهدید کند.

The Bolivian city of Cochabamba:

شهر کوچابامبا در بولیوی:

in the late 20th century, it was affected by water shortages.

در اواخر قرن بیستم تحت تأثیر کمبود آب قرار گرفت.

Many poor residents didn't have a connection to the water network.

بسیاری از ساکنان فقیر به شبکه آب وصل نبودند.

The government signed a deal with Aguas del Tunari

دولت قراردادی را با آگواس دل توناری

of International Water Limited.

از اینترنشنال واتر لیمیتد امضا کرد.

The group agreed to supply the city with water.

این گروه با تامین آب شهر موافقت کردند.

But then prices went up and violent protests broke out.

اما پس از آن قیمت ها افزایش یافت و اعتراضات خشونت آمیز آغاز شد.

Demonstrations got so bad that they were called the Water War.

تظاهرات آنقدر بد شد که به آنها جنگ آب می گفتند.

Eventually, the deal with Aguas del Tunari was abandoned

در نهایت، معامله با Aguas del Tunari کنار گذاشته شد

and the water supply was returned to the public –

و منبع آب به عموم بازگردانده شد -

with little improvement.

با کمی بهبود.

Still in South America: Peru.

هنوز در آمریکای جنوبی: پرو.

Most of its rain falls into the Amazon,

بیشتر باران آن به آمازون می‌بارد،

but most people live in coastal cities.

اما بیشتر مردم در شهرهای ساحلی زندگی می‌کنند.

And the Andes mountain range separates the water from the people.

و رشته کوه آند آب را از مردم جدا می کند.

So, the water that is available needs to be carefully managed

بنابراین، آبی که در دسترس است باید به دقت مدیریت شود

to make sure everyone gets some.

تا اطمینان حاصل شود که همه مقداری از آن را دریافت می کنند.

Here, the water belongs to the state.

اینجا آب مال دولت است.

In this system, your responsibility

در این سیستم مسئولیت شما

to use the water properly is really important.

برای استفاده صحیح از آب بسیار مهم است.

An ideal water citizen takes care of the water,

یک شهروند آب ایده آل از آب مراقبت می کند،

uses it efficiently, does not spill it,

به نحو احسن از آن استفاده می کند، سرریز نمی کند

and pays for the right to use the water.

و حق استفاده از آب را می پردازد.

But does that mean that if you don't own the water,

اما آیا این بدان معناست که اگر شما مالک آب

you might not get the water you need?

نباشید، ممکن است آب مورد نیاز خود را دریافت نکنید؟

Maude Barlow, a water rights campaigner,

ماود بارلو، یک مبارز حقوق آب،

explained how national and international law work with water –

توضیح داد که قوانین ملی و بین‌المللی چگونه با آب کار می‌کنند –

and which was most important.

و این که از همه مهمتر بود.

No, there's no international law that overrules

نه، هیچ قانون بین‌المللی وجود ندارد که

a nation state's right to water –

حق یک دولت ملی برای آب را نادیده بگیرد -

to guide its own water laws.

برای هدایت قوانین آب خود.

There are trade agreements that have investor-state rights in them,

توافق‌نامه‌های تجاری وجود دارند که حقوق سرمایه‌گذار-دولت را در خود دارند،

and that gives corporations the right to sue governments,

و این به شرکت‌ها این حق را می‌دهد که از دولت‌ها شکایت کنند،

so that gives corporations – kind of...

به طوری که به شرکت‌ها می‌دهد - به نوعی...

a leg up, if you will, on... on governments.

اگر بخواهید، روی... از دولت‌ها.

But, no, there's...

اما، نه، وجود دارد...

it's very hard to tell governments how they should govern

خیلی سخت است که به دولت ها بگوییم چگونه باید

their environmental responsibilities.

مسئولیت های زیست محیطی خود را اداره کنند.

There is no international law that overrules a national law on water.

هیچ قانون بین المللی وجود ندارد که قانون ملی در مورد آب را نقض کند.

Maude says it's very hard to tell governments how to be responsible.

ماود می گوید خیلی سخت است که به دولت ها بگوییم چگونه مسئولیت پذیر باشند.

She explained how companies have been able to get control of water

او توضیح داد که چگونه شرکت‌ها توانسته‌اند کنترل آب را در دست بگیرند،

even though it's a human right.

حتی اگر این یک حق انسانی است.

Well, that's the problem of course, because a lot of this was done

خب، البته مشکل همین است، زیرا بسیاری از این کارها

before there was the concept of the human right to water,

قبل از اینکه مفهوم حق بشر بر آب وجود داشته باشد، انجام شده است

and in the end governments are responsible for looking after

و در نهایت دولت ها مسئول مراقبت

the water rights of their citizens.

از حقوق آب شهروندان خود هستند.

But you do get countries – Australia, Chile, parts of the United States –

اما کشورهایی - استرالیا، شیلی، بخش‌هایی از ایالات متحده - را دریافت می‌کنید

that actually separate water from land and sell it to developers,

که در واقع آب را از زمین جدا می‌کنند و آن را به توسعه‌دهندگان،

to private interests and to investors, and that's a huge problem.

منافع خصوصی و سرمایه‌گذاران می‌فروشند، و این یک مشکل بزرگ است.

Many deals between companies and countries on water ownership

بسیاری از معاملات بین شرکت ها و کشورها در مورد مالکیت

were set up before water was recognised as a human right.

آب قبل از به رسمیت شناخته شدن آب به عنوان یک حقوق بشر منعقد شد.

So, if a company raises their water prices,

بنابراین، اگر شرکتی قیمت آب خود را افزایش دهد

is there anything you can do legally to get help?

، آیا کاری وجود دارد که از نظر قانونی می توانید برای دریافت کمک انجام دهید؟

This is a problem... when a private company gets a hold of water –

این یک مشکل است... وقتی یک شرکت خصوصی آب را در اختیار می گیرد -

either a municipal water service, like your drinking water, your waste water,

یا یک سرویس آب شهری، مانند آب آشامیدنی شما، فاضلاب شما،

and there are many, many private companies running these services –

و شرکت های خصوصی بسیار زیادی این خدمات را ارائه می دهند -

they sign a contract with the government saying

آنها قراردادی را با شرکت امضا می کنند. دولت می‌گوید

this is, you know, what we'll charge.

این چیزی است که ما می‌گیریم.

But then they put the rates up and they say to the government

اما بعد نرخ ها را بالا می برند و به دولت

we have no choice. We can show you study, after study, after study

می گویند چاره ای نداریم. ما می‌توانیم مطالعه، پس از مطالعه، پس از مطالعه را به شما

that shows private companies charge way more money

نشان دهیم که نشان می‌دهد شرکت‌های خصوصی بسیار بیشتر

for water services than... than public agencies or governments.

از سازمان‌های دولتی یا دولت‌ها برای خدمات آب پول می‌گیرند.

Maude is saying that private companies charge more for water

Maude می‌گوید که شرکت‌های خصوصی بیشتر از دولت‌ها برای آب هزینه

than governments do, and they're allowed to raise their prices.

می‌گیرند و اجازه دارند قیمت‌های خود را افزایش دهند.

So, is international law flexible enough

بنابراین، آیا قوانین بین المللی به اندازه کافی انعطاف پذیر است

to deal with different systems of water ownership around the world?

تا با سیستم های مختلف مالکیت آب در سراسر جهان مقابله کند؟

No, international law is not flexible enough to deal with

نه، حقوق بین الملل به اندازه کافی انعطاف پذیر نیست که بتواند

the individual countries and nation states.

با تک تک کشورها و دولت های ملی مقابله کند.

They do... they make their own laws.

آنها انجام می دهند ... آنها قوانین خود را وضع می کنند.

When the governments come together to sign a treaty,

وقتی دولت‌ها گرد هم می‌آیند تا معاهده‌ای را امضا

it's kind of a gentleperson's agreement, if you will:

کنند ، اگر بخواهید، این به نوعی توافق‌نامه‌ای است که اگر بخواهید:

you're agreeing to the concept.

شما با این مفهوم موافق هستید.

But... you know, you might have a change of government to something

اما... می‌دانید، ممکن است دولت را به چیزی تغییر دهید

that is fairly progressive to something much more right-wing,

که نسبتاً مترقی است و به چیزی بسیار راست‌گراتر تبدیل می‌شود،

and they're saying to heck with any agreement.

و آنها می‌گویند با هر توافقی برخورد کنید.

In Maude's opinion, international law is not flexible enough

به نظر ماود، حقوق بین‌الملل به اندازه کافی انعطاف‌پذیر نیست

to deal with the different systems countries have for water ownership.

تا بتواند با سیستم‌های مختلف کشورها برای مالکیت آب برخورد کند.

International law might struggle to force countries

حقوق بین الملل ممکن است برای وادار کردن کشورها

to directly provide water to their people.

به تامین مستقیم آب برای مردم خود تلاش کند.

But there are laws that can help, like our basic human rights.

اما قوانینی وجود دارد که می تواند کمک کند، مانند حقوق اولیه انسانی ما.

And there are people fighting to make sure that those laws are followed.

و افرادی هستند که برای اطمینان از رعایت آن قوانین مبارزه می کنند.