The future of water - BBC Learning English

As pressure on our water supplies continues to build,

با افزایش فشار بر منابع آب ما ،

we'll show you how the law aims to protect people's human rights

به شما نشان خواهیم داد که چگونه هدف قانون حمایت از حقوق بشر مردم

and set up new frameworks for a new world.

و ایجاد چارچوب های جدید برای دنیای جدید است.

What could the increasing demand for water do to society?

افزایش تقاضا برای آب چه می تواند برای جامعه بیاورد؟

And how can the law help?

و قانون چگونه می تواند کمک کند؟

Plus – building for the future...

به علاوه – ساختن برای آینده...

how the law will provide support to vital technology.

چگونه قانون از فناوری حیاتی پشتیبانی می کند.

The need for water globally is expected to increase

انتظار می رود که نیاز به آب در سطح جهان

by 55% between 2000 and 2050.

بین سال های 2000 تا 2050 به میزان 55 درصد افزایش یابد.

Much of the demand is driven by farming,

بیشتر تقاضا به دلیل کشاورزی است

which takes 70% of global freshwater use.

که 70 درصد از آب شیرین جهانی مصرف می کند.

Food production will need to grow by 69% by 2035

تولید مواد غذایی تا سال 2035 باید 69 درصد رشد کند

to feed the growing population.

تا جمعیت رو به رشد تغذیه کند.

And the quality of our water is getting worse.

و کیفیت آب ما بدتر می شود.

Pollution from industry and the plastic we throw away

آلودگی ناشی از صنعت و پلاستیکی که دور

are poisoning the limited amount we have.

می اندازیم، مقدار محدودی که داریم را مسموم می کند.

All that could mean disagreements over water could get worse.

همه اینها می تواند به معنای بدتر شدن اختلافات در مورد آب باشد.

The Grand Renaissance Dam on the River Nile:

سد بزرگ رنسانس بر روی رودخانه نیل:

Ethiopia built it to create electricity.

اتیوپی آن را برای تولید برق ساخته است.

But downstream, Egyptians are worried

اما در پایین دست، مصری ها نگران هستند که این

it will cut their water supply

امر باعث قطع شدن آب آنها

and threaten the existence of their country.

و تهدید موجودیت کشورشان شود.

This is the Mekong River:

این رودخانه مکونگ است:

eleven dams sit on top of it as it passes through China.

در حالی که از چین می گذرد یازده سد روی آن قرار دارد.

But some countries further down the river

اما برخی از کشورهای پایین‌تر رودخانه

have said they're worried China could use those dams

گفته‌اند که نگران هستند چین از این سدها

to cut their water supply.

برای قطع منابع آب خود استفاده کند.

And this is just the start.

و این تازه شروع کار است.

What can the law do to help with the future of water?

قانون برای آینده آب چه کمکی می تواند بکند ؟

We spoke with Francesco Sindico, from the University of Strathclyde,

ما با فرانچسکو سندیکو از دانشگاه استراثکلاید صحبت کردیم

who explained why having a right to water

که توضیح داد چرا داشتن حق آب

doesn't mean free water in the future.

به معنای آب رایگان در آینده نیست.

Everybody has a human right to water,

هرکسی حق انسانی آب دارد،

so countries do have to do something.

بنابراین کشورها باید کاری انجام دهند.

But, let's be careful – human right to water

اما، بیایید مراقب باشیم - حق بشر برای آب

doesn't mean 'water free for everybody'.

به معنای "آب رایگان برای همه" نیست.

What it means is that the countries have to do everything they can

معنی آن این است که کشورها باید هر کاری که می توانند انجام دهند

to give affordable water – access to water –

تا آب مقرون به صرفه - دسترسی به آب - را

to all their people.

به همه مردم خود بدهند.

The human right to water only means

حق بشر بر آب فقط به این معناست که

countries have to give affordable access to water,

کشورها باید دسترسی مقرون به صرفه به آب داشته باشند،

not free water for everyone.

نه آب رایگان برای همه.

He explained one part of international law

او بخشی از حقوق بین الملل را توضیح داد

which helps look after the world's future.

که به آینده جهان کمک می کند.

International law has a rule called the No Harm Rule,

حقوق بین الملل قاعده ای به نام قانون بدون ضرر دارد

which says that you cannot do an activity

که می گوید شما نمی توانید فعالیتی را انجام دهید

that will cause significant damage to your neighbouring country,

که به کشور همسایه شما آسیب قابل توجهی وارد کند

and that applies also water.

و این نیز برای آب اعمال می شود.

But one thing is very important: you don't only have surface water,

اما یک چیز بسیار مهم است: شما فقط آب های سطحی

you also have groundwater

ندارید، بلکه آب های زیرزمینی نیز دارید

and it's much more difficult to see when that is being polluted

و تشخیص اینکه چه زمانی آلوده است

or when it's being overexploited.

یا زمانی که بیش از حد مورد بهره برداری قرار می گیرد، بسیار دشوارتر است.

States are meant to follow the 'No Harm Rule',

دولت‌ها باید از «قاعده بدون آسیب» پیروی کنند،

which is a principle of international law

که یک اصل حقوق بین‌الملل است

which stops countries harming others –

که از آسیب رساندن کشورها به دیگران جلوگیری می‌کند –

and that includes water supplies.

و این شامل منابع آب نیز می‌شود.

Does he think that – and other current laws – are enough?

آیا او فکر می کند که - و سایر قوانین فعلی - کافی است؟

International law has to harden their approach

حقوق بین‌الملل باید رویکرد خود را نسبت

to our human right to water

به حقوق بشر ما نسبت به آب

and especially the relationship between water and climate change,

و به‌ویژه رابطه بین آب و تغییرات آب و هوایی سخت‌تر کند،

because that's really where the future generations have more to lose –

زیرا این واقعاً جایی است که نسل‌های آینده چیزهای بیشتری برای از دست دادن دارند -

but also to gain if international law goes in the right direction.

اما اگر قوانین بین‌المللی در جهت درست پیش برود، به دست خواهند آورد.

Francesco wants water and climate change laws

فرانچسکو می خواهد قوانین آب و تغییرات آب و هوایی

to be more connected and to be tougher in the future.

به هم مرتبط تر و در آینده سخت تر شوند.

But won't small countries always come off worse

اما آیا کشورهای کوچک همیشه در مورد

when it comes to these disputes?

این اختلافات بدتر نمی شوند؟

This is where we slip from international law

اینجاست که ما از حقوق

to international politics,

بین‌الملل به سیاست بین‌الملل می‌لغزیم،

so clearly a smaller state will have less power

بنابراین به وضوح یک کشور کوچک‌تر قدرت کمتری

to enforce a decision of an international court.

برای اجرای تصمیم یک دادگاه بین‌المللی خواهد داشت.

However, no country, however big,

با این حال، هیچ کشوری، هر چند بزرگ،

likes to see its name tarnished

دوست ندارد با نقض قانون، نام خود را مخدوش

by having violated the law.

کند.

When it comes to court cases,

وقتی صحبت از پرونده های قضایی به میان می آید،

big countries might have more power

کشورهای بزرگ ممکن است قدرت بیشتری داشته

but they don't want to get a reputation for breaking international laws.

باشند اما نمی خواهند به دلیل نقض قوانین بین المللی شهرت پیدا کنند.

The 'No Harm' principle protects our future access to water,

اصل "بدون آسیب" از دسترسی آینده ما به آب محافظت می کند،

but Francesco said the law might need to be made stronger in the future.

اما فرانچسکو گفت ممکن است این قانون در آینده قوی تر شود.

So, in the future how can the law help people

بنابراین، در آینده چگونه قانون می تواند به افرادی که

on the hunt for ever more water?

در جستجوی آب بیشتر هستند کمک کند؟

A city that's sinking:

شهری که در حال غرق شدن است:

this is Jakarta, capital of Indonesia.

اینجا جاکارتا، پایتخت اندونزی است.

It's hard to imagine, but parts of Jakarta

تصورش سخت است، اما بخش‌هایی از جاکارتا

are dropping by 25cm a year.

25 سانتی‌متر در سال کاهش می‌یابد.

So much water has been taken from the ground under the city,

آنقدر آب از زمین زیر شهر برداشته شده است

that the surface is collapsing into the space it leaves behind.

که سطح آن در فضایی که پشت سر گذاشته است فرو می ریزد.

Can the law stop this happening in other growing cities?

آیا قانون می تواند جلوی این اتفاق را در شهرهای دیگر در حال رشد بگیرد؟

Here's another solution:

در اینجا یک راه حل دیگر

there's something like a billion trillion litres of water on Earth.

وجود دارد: چیزی در حدود یک میلیارد تریلیون لیتر آب روی زمین وجود دارد.

Most of that is salty sea water, which you can't drink.

بیشتر آن آب شور دریا است که نمی توانید آن را بنوشید.

But this is a desalinisation plant,

اما این یک گیاه نمک زدایی است

which makes seawater drinkable.

که آب دریا را قابل شرب می کند.

This technology is still expensive,

این فناوری هنوز گران است،

but technology improves all the time.

اما فناوری همیشه در حال بهبود است.

The challenge for the law might be

چالش پیش روی این قانون ممکن است

making sure that countries with water

اطمینان از این باشد که کشورهای دارای آب

share it fairly with those who need it most.

به طور عادلانه آن را با کسانی که بیشتر به آن نیاز دارند تقسیم کنند.

To find out how the law could be used to share this,

برای اینکه بفهمیم چگونه می توان از قانون برای به اشتراک گذاشتن این

and any other new technology,

و هر فناوری جدید دیگری استفاده کرد،

we spoke to Mark Zeitoun,

با مارک زیتون،

Professor of Water Security and Policy

استاد امنیت و سیاست آب

at the University of East Anglia in the UK.

در دانشگاه آنگلیا شرقی در بریتانیا صحبت کردیم.

He wasn't sure countries could be forced to share.

او مطمئن نبود که کشورها را مجبور به اشتراک گذاری کنند.

I don't think international water law could ever be enforced to that degree,

فکر نمی‌کنم قوانین بین‌المللی آب تا این حد قابل اجرا باشد،

but I would certainly like to see more fair water sharing.

اما مطمئناً مایلم که شاهد تقسیم عادلانه‌تر آب باشم.

I think that comes about through soft law:

من فکر می کنم که این امر از طریق قانون نرم به دست می آید:

through persuasion and through diplomacy, rather than enforcement.

از طریق متقاعدسازی و از طریق دیپلماسی، به جای اجرا.

I think that's where we should lay our hopes.

من فکر می کنم اینجاست که باید امیدمان را داشته باشیم.

He thinks diplomacy and talks will be used to share water;

او فکر می کند که از دیپلماسی و گفتگو برای تقسیم آب استفاده خواهد شد. اجبار

it would be too hard to legally force countries to do so.

قانونی کشورها به انجام این کار بسیار سخت خواهد بود .

What about stopping countries

در مورد ممانعت

drying out their own ground, like in Jakarta?

از خشک شدن زمین خود کشورها، مانند جاکارتا، چطور؟

If the boreholes are tapping into water

اگر گمانه‌ها به آبی وارد می‌شوند

that's only within that country, then international water law has no bearing.

که فقط در داخل آن کشور است، قوانین بین‌المللی آب هیچ ارتباطی ندارد.

A country has the right to do what it wants to

یک کشور حق دارد

with the water resources that are strictly within its territorial limits.

با منابع آبی که کاملاً در محدوده سرزمینی آن است، آنچه را که می خواهد انجام دهد.

But if those boreholes take water from an aquifer,

اما اگر آن گمانه‌ها آب را از

or the groundwater from across the border,

سفره‌های زیرزمینی یا آب‌های زیرزمینی از آن سوی مرز می‌گیرند

then international water law certainly could... can be of help.

، قطعاً قوانین بین‌المللی آب می‌تواند کمک‌کننده باشد.

If water is taken across national borders,

اگر آب از مرزهای ملی خارج شود،

international law could help,

قوانین بین المللی می تواند کمک کند،

but if a country is only using water from within its territory,

اما اگر کشوری فقط از داخل خاک خود از آب استفاده می کند،

other countries can't stop them.

دیگر کشورها نمی توانند جلوی آنها را بگیرند.

Looking to the future, what laws could help us

با نگاهی به آینده، چه قوانینی می تواند به ما کمک کند

  share the water we do have?

تا آبی را که داریم به اشتراک بگذاریم؟

So, international water law is not perfect,

بنابراین، قانون بین‌المللی آب کامل نیست،

but I think it's the least worst measure of fairness that's out there.

اما من فکر می‌کنم این بدترین معیار انصافی است که وجود دارد.

I don't think that any new institution has to be set up

من فکر نمی‌کنم که هیچ نهاد جدیدی

to try to govern international water conflicts,

برای مدیریت مناقشات

you know, in Latin America, or in Asia or in the Middle East.

بین‌المللی آب در آمریکای لاتین، آسیا یا خاورمیانه ایجاد نشود.

He doesn't think any new institution or group needs to be set up:

او فکر نمی‌کند که هیچ نهاد یا گروه جدیدی نیازی به راه‌اندازی نداشته باشد:

international law is good enough to handle conflicts.

قوانین بین‌الملل به اندازه کافی برای رسیدگی به درگیری‌ها خوب است.

We've seen that there aren't many international laws that

ما شاهد بودیم که قوانین بین المللی زیادی وجود ندارد که

directly make sure the future of our water supplies are safe.

مستقیماً از ایمن بودن آینده منابع آب ما اطمینان حاصل کند.

However, the international laws that we do have,

با این حال، قوانین بین المللی که ما داریم،

such as the right to water and the No Harm principle,

مانند حق بر آب و اصل بدون آسیب،

should be strong enough, with work,

باید به اندازه کافی قوی باشد و

to protect us all.

از همه ما محافظت کند.