Is lack of access to water discriminatory? - BBC Learning English

This episode will show you how simply getting hold of water

این قسمت به شما نشان خواهد داد که چگونه گرفتن

is often deeply unfair...

آب اغلب عمیقاً ناعادلانه است...

...and how campaigners are using the law to fight this.

...و چگونه مبارزان از قانون برای مبارزه با آن استفاده می کنند.

We look at the relationships between race, gender and water...

ما به روابط بین نژاد، جنسیت و آب نگاه می کنیم

and how the law can help overcome everyday discrimination.

و چگونه قانون می تواند به غلبه بر تبعیض های روزمره کمک کند.

Why fetching water usually falls to women,

چرا آوردن آب معمولاً به دست زنان می‌افتد

and how that furthers inequality...

و چگونه این امر نابرابری را بیشتر می‌کند...

And the US state that had to pay $600 million

و ایالت ایالات متحده که پس از مسموم شدن منبع آب شهری مجبور به پرداخت 600 میلیون دلار

after a town's water supply was poisoned...

شد...

Everyone needs water, but is the way we get it causing problems unfairly?

همه به آب نیاز دارند، اما آیا روشی که ما آن را دریافت می‌کنیم به طور ناعادلانه مشکلاتی را ایجاد می‌کند. ?

In Sub-Saharan Africa, many houses don't have a water supply.

در کشورهای جنوب صحرای آفریقا، بسیاری از خانه ها منبع آب ندارند.

The organisation UNICEF says in 71% of those houses,

سازمان یونیسف می گوید در 71 درصد از این خانه ها،

women or girls are mainly responsible for getting water.

زنان یا دختران عمدتاً مسئول تامین آب هستند.

That means long walks, carrying heavy loads.

این به معنای پیاده روی طولانی، حمل بارهای سنگین است.

UNICEF estimates that women in Sub-Saharan Africa

یونیسف تخمین می زند که زنان در جنوب صحرای آفریقا

spend 16 million hours collecting water each day.

روزانه 16 میلیون ساعت را صرف جمع آوری آب می کنند.

And this has implications for women's safety and health,

و این پیامدهایی برای ایمنی و سلامت زنان دارد

a pattern repeated around the world.

، الگویی که در سراسر جهان تکرار شده است.

Often they're vulnerable to attack.

اغلب آنها در برابر حمله آسیب پذیر هستند.

And the weight they have to carry can be very damaging for their bodies.

و وزنی که آنها باید تحمل کنند می تواند برای بدن آنها بسیار مضر باشد.

As well as having to fetch water for their families,

علاوه بر این که مجبورند برای خانواده خود آب بیاورند،

when children or relatives get sick from consuming poor-quality water,

زمانی که کودکان یا اقوام به دلیل مصرف آب بی کیفیت بیمار می شوند،

it's the women who normally have to care for them.

معمولاً این زنان هستند که باید از آنها مراقبت کنند.

And all of this takes time away from opportunities

و همه اینها زمان را از فرصت

for education, leisure, or even sleep.

های تحصیل، فراغت یا حتی خواب می گیرد.

Amanda Loeffen from the campaign group Human Right to Water

آماندا لوفن از گروه کمپین حقوق بشر برای آب

explains which laws deal with this problem.

توضیح می دهد که کدام قوانین با این مشکل سروکار دارند.

There is an international treaty that protects women specifically.

یک معاهده بین المللی وجود دارد که به طور خاص از زنان حمایت می کند.

It's from the Committee on the Elimination

این کمیته از طرف کمیته

of all forms of Discrimination against Women – CEDAW –

رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان - CEDAW - است

and it determines that impairing the enjoyment, by women,

و تعیین می کند که آسیب رساندن به برخورداری زنان

of human rights and fundamental freedoms is a form of discrimination.

از حقوق بشر و آزادی های اساسی نوعی تبعیض است.

An international treaty and work by

یک معاهده بین المللی و

the Committee on the Elimination of Discrimination against Women,

کار کمیته رفع تبعیض علیه زنان،

known as CEDAW, protects the rights of women.

معروف به CEDAW، از حقوق زنان حمایت می کند.

How can anti-discrimination laws be used?

چگونه می توان از قوانین ضد تبعیض استفاده کرد؟

There's the formal route, which is when international organisations

یک مسیر رسمی وجود دارد، زمانی که سازمان‌های بین‌المللی

can exert pressure on states through official complaints systems,

می‌توانند از طریق سیستم‌های رسمی شکایت بر دولت‌ها فشار بیاورند،

and in that you have that the different UN treaty committees

و در این مسیر شما کمیته‌های مختلف معاهدات سازمان ملل

and advocacy forums like the Human Rights Council.

و انجمن‌های حمایتی مانند شورای حقوق بشر را در اختیار دارید.

But then, on a more informal basis, they can work to empower people

اما پس از آن، بر مبنای غیررسمی تر، آنها می توانند برای توانمندسازی افراد

with education, capacity building,

با آموزش، ظرفیت سازی

and helping people to be aware of their rights and how to claim them.

و کمک به مردم برای آگاهی از حقوق خود و نحوه مطالبه آنها تلاش کنند.

International organisations can either put pressure

سازمان‌های بین‌المللی می‌توانند مستقیماً

on states directly, by complaining to governments,

با شکایت از دولت‌ها بر دولت‌ها فشار بیاورند

or help people through education, so they understand their rights.

یا از طریق آموزش به مردم کمک کنند تا حقوق خود را درک کنند.

What does this education actually look like?

این آموزش در واقع چگونه به نظر می رسد؟

At the community level, we can focus on empowering local people,

در سطح جامعه، ما می توانیم بر توانمندسازی مردم محلی،

helping them to be aware of their rights,

کمک به آنها برای آگاهی از حقوق خود،

how to promote human rights in their own communities

چگونگی ارتقای حقوق بشر در جوامع خود

and how to claim them in a court of law if necessary.

و نحوه مطالبه آنها در دادگاه در صورت لزوم تمرکز کنیم.

And much of the real change is happening at the very local level,

و بسیاری از تغییرات واقعی در سطح محلی اتفاق می افتد،

as communities take water service provision into their own hands

زیرا جوامع تامین خدمات آب را به دست خود می گیرند

and find local solutions.

و راه حل های محلی پیدا می کنند.

This education means making things happen at a small scale:

این آموزش به معنای ایجاد اتفاقات در مقیاس کوچک است:

making people understand they have a legal right to water,

به مردم بفهمانیم که حق قانونی آب دارند،

and how they can actually go to court to get the water they need.

و اینکه چگونه می توانند برای دریافت آب مورد نیاز خود به دادگاه مراجعه کنند.

So, does the law need to change to help vulnerable people get water?

بنابراین، آیا قانون باید برای کمک به افراد آسیب پذیر برای تامین آب تغییر کند؟

To reach these people, the majority of the 2.2 billion

برای دستیابی به این افراد ، اکثریت 2.2 میلیاردی

that are without safe water, there needs to be a constructive effort

که فاقد آب سالم هستند، باید تلاش سازنده ای

to target vulnerable groups as a priority

برای هدف قرار دادن گروه های آسیب پذیر در اولویت

and give them more attention.

و توجه بیشتر به آنها صورت گیرد.

Otherwise they'll continue to be left out of the equation.

در غیر این صورت آنها همچنان از معادله کنار گذاشته می شوند.

Amanda says more work needs to be done to target the vulnerable people

آماندا می‌گوید برای هدف قرار دادن افراد آسیب‌پذیری

who don't have access to water,

که به آب دسترسی ندارند، باید کار بیشتری انجام شود،

so they aren't forgotten by the law.

بنابراین آنها توسط قانون فراموش نمی‌شوند.

Laws are there to help stop women being discriminated against,

قوانین برای جلوگیری از تبعیض علیه زنان

when it comes to water.

در مورد آب وجود دارد.

And water problems don't just happen in poorer countries.

و مشکلات آب فقط در کشورهای فقیرتر اتفاق نمی افتد.

Let's look at the American town of Flint, in Michigan.

بیایید به شهر فلینت آمریکا در میشیگان نگاه کنیم.

Flint is a majority African-American city,

فلینت یک شهر اکثریت آفریقایی-آمریکایی است

where over 40% of the residents live in poverty.

که بیش از 40 درصد از ساکنان آن در فقر زندگی می کنند.

And at least twelve people died there

و حداقل دوازده نفر در آنجا

after the water supply was poisoned with lead.

پس از مسموم شدن منبع آب با سرب جان خود را از دست دادند.

In 2014, to save money, the town switched its water supply

در سال 2014، برای صرفه جویی در هزینه، این شهر منبع آب خود را تغییر داد

and began taking it from the Flint River.

و شروع به برداشت آن از رودخانه فلینت کرد.

Tap water sometimes came out blue or yellow,

آب لوله کشی گاهی اوقات آبی یا زرد می شود

and many residents lost hair or developed rashes.

و بسیاری از ساکنان موهای خود را از دست می دهند و یا جوش می زنند.

The water from the river was not treated properly

آب رودخانه به درستی تصفیه نشد

and reacted with the city's pipes.

و با لوله های شهر واکنش نشان داد.

That reaction put lead, a powerful poison, into the water supply.

این واکنش سرب را که یک سم قدرتمند بود ، وارد منبع آب کرد.

Local officials and leaders denied anything was wrong

مقامات و رهبران محلی

for over a year.

بیش از یک سال اشتباه را انکار کردند.

Thousands of residents filed lawsuits against the state of Michigan.

هزاران نفر از ساکنان این شهر علیه ایالت میشیگان شکایت کردند.

The state agreed to pay a settlement of $600 million to the victims,

ایالت موافقت کرد 600 میلیون دلار به قربانیان،

mainly children, who were exposed to the toxic water.

عمدتا کودکانی که در معرض آب سمی بودند، پرداخت کند.

The city has since switched back to using Detroit's water system.

این شهر از آن زمان به استفاده از سیستم آب دیترویت بازگشته است.

Water campaigner Meera Karunananthan

میرا کارونانتان، فعال در زمینه آب

explained why some see what happened in Flint as discrimination.

توضیح داد که چرا برخی اتفاقات رخ داده در فلینت را تبعیض می دانند.

You see this level of criminal negligence and state abandon

شما این سطح از سهل انگاری جنایتکارانه و رها شدن دولت را

in the United States only in cities like Flint,

در ایالات متحده فقط در شهرهایی مانند فلینت می بینید

which are predominantly poor and predominantly black –

که عمدتاً فقیر و عمدتاً سیاهپوست هستند –

that you wouldn't see this in wealthier, white neighbourhoods.

که در محله های ثروتمندتر و سفیدپوستان چنین چیزی را نخواهید دید .

And the residents of Flint,

و ساکنان فلینت

who are now taking the state of Michigan

که اکنون ایالت میشیگان

and the city of Flint to court,

و شهر فلینت را به دادگاه می کشند،

are fighting for the human right to water.

برای حق بشر در مورد آب مبارزه می کنند.

Campaigners say that this kind of thing

کمپین‌ها می‌گویند که این نوع چیزها

only happens in cities where mostly black people live

فقط در شهرهایی اتفاق می‌افتد که اکثراً سیاه‌پوستان در آن زندگی می‌کنند

and it wouldn't happen in mostly white cities in America.

و در شهرهای عمدتاً سفیدپوست آمریکا اتفاق نمی‌افتد.

Meera explained the importance of an agreement,

میرا اهمیت توافق

or resolution, signed in 2015 at the United Nations.

یا قطعنامه امضا شده در سال 2015 در سازمان ملل را توضیح داد.

First time we had global consensus

اولین بار ما اجماع جهانی داشتیم

that water and sanitation were indeed human rights –

که آب و فاضلاب واقعاً حقوق بشر است -

or access to water and sanitation were human rights.

یا دسترسی به آب و فاضلاب حقوق بشر است.

Since then, there's also been the Sustainable Development Goals,

از آن زمان، اهداف توسعه پایدار نیز وجود دارد

launched in 2015, that affirmed

که در سال 2015 راه‌اندازی شد و تاکید کرد

that all governments must provide universal access

که همه دولت‌ها باید تا سال 2030 دسترسی همگانی

  to water and sanitation by 2030.

به آب و بهداشت را فراهم کنند.

Although it was officially recognised as a right in 2010,

اگرچه در سال 2010 به طور رسمی به عنوان یک حق به رسمیت شناخته شد،

access to water was more widely agreed

دسترسی به آب به طور گسترده‌تری مورد توافق قرار گرفت.

as a human right at the UN in 2015.

یک حقوق بشر در سازمان ملل در سال 2015.

The Sustainable Development Goals say that

اهداف توسعه پایدار می گوید که

all governments must provide access by 2030.

همه دولت ها باید تا سال 2030 دسترسی داشته باشند.

But do countries listen to international laws about this?

اما آیا کشورها در این مورد به قوانین بین المللی گوش می دهند؟

There's been a huge push to have national governments codify,

فشار زیادی وجود دارد تا دولت های ملی

or recognise, the human right to water and sanitation in national law.

حق بشر در مورد آب و فاضلاب را در قوانین ملی تدوین یا به رسمیت بشناسند.

That's always very important because that's, you know,

این همیشه بسیار مهم است زیرا، می دانید،

the most powerful outcome

این قوی ترین نتیجه

in terms of ensuring that local courts,

از نظر تضمین این است که دادگاه های محلی،

that national courts recognise the human right to water and sanitation.

دادگاه های ملی حق بشر در مورد آب و فاضلاب را به رسمیت می شناسند.

The international law does carry weight;

حقوق بین الملل دارای وزن است.

it depends on the country and depends on the court.

بستگی به کشور دارد و به دادگاه بستگی دارد.

Getting national courts to follow international law

واداشتن دادگاه های ملی به پیروی از قوانین بین

is the most important step.

المللی مهمترین گام است.

And there's been a big effort to make this happen.

و تلاش زیادی برای تحقق این امر صورت گرفته است.

How are people actually getting help with this issue?

مردم واقعاً چگونه برای این موضوع کمک می گیرند؟

There are multiple strategies that are being pursued –

راهبردهای متعددی در حال پیگیری هستند –

many... often simultaneously,

بسیاری... اغلب به طور همزمان،

so you can go to court and you can, at the same time,

بنابراین می توانید به دادگاه مراجعه کنید و همزمان می توانید

file a complaint with the Special Rapporteur.

شکایتی را با گزارشگر ویژه ارائه کنید.

You can also push for local policies: you can push for cities

همچنین می‌توانید سیاست‌های محلی را تحت فشار قرار دهید: می‌توانید برای شهرها تلاش کنید

to recognise the human right to water and sanitation.

تا حق بشر در مورد آب و فاضلاب را به رسمیت بشناسند.

This is something we are pushing for in...

این چیزی است که ما به

increasingly through a project that we call the Blue Communities Project:

طور فزاینده ای از طریق پروژه ای که آن را پروژه جوامع آبی می

we're calling for cities around the world to recognise

نامیم، برای آن اصرار می کنیم: ما از شهرهای سراسر جهان می خواهیم

the human right to water and sanitation.

که حق بشر برای آب و فاضلاب را به رسمیت بشناسند.

People try many different things: they go to court,

مردم چیزهای مختلفی را امتحان می کنند: به دادگاه می روند،

they complain to the United Nations Special Rapporteur

به گزارشگر ویژه سازمان ملل شکایت می کنند و به

and they campaign locally in their cities.

صورت محلی در شهرهای خود کمپین می کنند.

Meera argues that the fact cases like Flint

میرا استدلال می کند که این واقعیت که مواردی مانند فلینت

only happen in largely black towns

فقط در شهرهای عمدتا سیاهپوست اتفاق می افتد

shows water access is linked to racism.

نشان می دهد که دسترسی به آب با نژادپرستی مرتبط است.

But she also talked about important bits of law that can help.

اما او همچنین در مورد قطعات مهم قانون صحبت کرد که می تواند کمک کند.

This includes the UN resolution from 2015.

این شامل قطعنامه سازمان ملل از سال 2015

And we've also seen that the first step

نیز می شود. و ما همچنین دیدیم که اولین گام

in overcoming discrimination is the law,

برای غلبه بر تبعیض، قانون است

which makes it clear that everyone should have the water they need.

که روشن می کند که همه باید آب مورد نیاز خود را داشته باشند.