Companies vs countries - BBC Learning English

Multinational corporations can be really big –

شرکت های چند ملیتی می توانند واقعاً بزرگ باشند -

bigger even than some countries.

حتی از برخی کشورها بزرگتر.

But does that mean they're more powerful than a country?

اما آیا این بدان معناست که آنها از یک کشور قدرتمندتر هستند؟

We'll show you how the law keeps things balanced.

ما به شما نشان خواهیم داد که چگونه قانون همه چیز را متعادل نگه می دارد.

How can countries stop multinational companies if they break the law?

چگونه کشورها می توانند شرکت های چند ملیتی را در صورت نقض قانون متوقف کنند؟

And why do they end up fighting each other in court?

و چرا آنها در دادگاه با یکدیگر دعوا می کنند؟

And... let's find out how companies structure themselves

و... بیایید دریابیم که شرکت ها چگونه ساختار خود را

to limit the power of a state.

برای محدود کردن قدرت یک ایالت تشکیل می دهند.

They're used to getting away with it.

آنها عادت کرده اند که با آن کنار بیایند.

For decades, no one's held them to account.

برای چندین دهه، هیچ کس آنها را به حساب نیاورد.

They've never been subject to any serious pressure.

آنها هرگز تحت فشار جدی قرار نگرفته اند.

So, as these companies grow, is the law keeping up?

بنابراین، با رشد این شرکت ها ، آیا قانون ادامه دارد؟

Do countries or companies have more power, legally?

آیا کشورها یا شرکت ها از نظر قانونی قدرت بیشتری دارند؟

Let's look at Canada, one of the most sued countries in the world.

بیایید به کانادا نگاه کنیم، یکی از کشورهایی که بیشترین شکایت را در جهان دارند.

Canada has been sued lots, because of something called

کانادا به دلیل چیزی به نام

the North American Free Trade Agreement: NAFTA.

توافقنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی : نفتا مورد شکایت بسیاری قرار گرفته است.

NAFTA was the free trade deal between Canada, the USA and Mexico.

نفتا قرارداد تجارت آزاد بین کانادا، ایالات متحده آمریکا و مکزیک بود.

But, it also made it easier for investors to sue governments

اما، اگر سرمایه‌گذاران

if they thought the deal was broken.

فکر می‌کنند که این معامله شکسته شده است، شکایت از دولت‌ها را برایشان آسان‌تر می‌کند.

  Canada soon became the most sued developed country in the world –

کانادا به زودی با 35 شکایت علیه خود، به بزرگترین کشور توسعه یافته جهان تبدیل

with 35 claims against it.

شد.

Foreign companies forced changes in Canadian law on toxic waste imports

شرکت‌های خارجی تغییراتی را در قوانین کانادا در مورد واردات زباله‌های سمی اعمال کردند

and sued for millions of dollars over oil drilling regulations.

و میلیون‌ها دلار به خاطر مقررات حفاری نفت شکایت کردند.

Campaigners were unhappy and it was eventually replaced

کمپین‌ها ناراضی بودند و سرانجام

by the United States-Mexico-Canada agreement,

با توافق ایالات متحده-مکزیک-کانادا جایگزین شد

which limited the power of multinational companies

که قدرت شرکت‌های چندملیتی را

to take countries to court.

برای کشاندن کشورها به دادگاه محدود می‌کرد.

Maude Barlow campaigned against the trade agreement,

ماود بارلو علیه توافق تجاری

which she saw as deeply unfair.

که به نظر او عمیقاً ناعادلانه بود، مبارزه کرد.

She explained how she thinks companies got to be so powerful.

او توضیح داد که چگونه فکر می کند شرکت ها تا این حد قدرتمند هستند.

These corporations just expanded out

این شرکت ها فقط گسترش پیدا

so that their production is in this country,

کردند تا تولیدشان در این کشور باشد،

and their tax haven's in this country,

و پناهگاه های مالیاتی شان در این کشور باشد،

and their administration's here, and so on...

و اداره شان اینجا باشد، و غیره

their head office might be somewhere else.

... ممکن است دفتر مرکزی شان جای دیگری باشد.

And so they truly are global corporations:

و بنابراین آنها واقعاً شرکت های جهانی هستند:

they really don't belong to nations... nation states.

آنها واقعاً به ملت ها... دولت های ملی تعلق ندارند.

And they want to influence law –

و آن‌ها می‌خواهند بر قانون تأثیر بگذارند -

both nation-state law, but international law,

هم بر قوانین دولت-ملت، اما قوانین بین‌المللی

or lack of international law – so that they can do what they want.

یا فقدان حقوق بین‌الملل - تا بتوانند آنچه را که می‌خواهند انجام دهند.

Maude thinks some multinational companies use their size and spread

ماود فکر می کند که برخی از شرکت های چند ملیتی از اندازه و گسترش خود

to influence and avoid the law.

برای نفوذ و اجتناب از قانون استفاده می کنند.

She explained whether she thought laws

او توضیح داد که آیا فکر می کند قوانین

helped countries or companies more.

به کشورها یا شرکت ها کمک بیشتری می کند یا خیر.

And here's the important thing: that what...

و نکته مهم اینجاست:

the kind of laws that corporations get, in free trade agreements,

قوانینی که شرکت‌ها در قراردادهای تجارت آزاد دریافت می‌کنند،

give them legal right to sue governments

به آنها حق قانونی می‌دهد که از دولت‌ها شکایت کنند،

if they don't like their laws, if they can...

اگر قوانینشان را دوست ندارند،

if they show that their laws can... are affecting their...

اگر بتوانند... قوانین آنها می تواند...

their right to profit – negatively affecting their right to make money.

بر حق سود آنها تأثیر می گذارد - بر حق آنها برای کسب درآمد تأثیر منفی می گذارد.

Whereas there's nothing currently internationally, at the...

در حالی که در حال حاضر هیچ چیزی در سطح بین المللی،

at the treaty level, at the UN level,

در سطح معاهده، در سطح سازمان ملل،

that really does impose restrictions on these corporations.

وجود ندارد که واقعاً محدودیت هایی را بر این شرکت ها اعمال کند.

Maude says corporations can get rights from trade agreements,

ماود می‌گوید شرکت‌ها می‌توانند از توافق‌نامه‌های تجاری حقوق بگیرند،

but aren't limited as much by treaties.

اما با معاهدات محدود نمی‌شوند.

She thinks companies have ended up with more power than countries.

او فکر می کند که شرکت ها در نهایت قدرت بیشتری نسبت به کشورها داشته اند.

She explained how:

او توضیح داد:

That's the interesting thing: it's not that all the countries got together

نکته جالب این است: این نیست که همه کشورها دور هم جمع شدند

and said, 'Let's give these corporations legal rights that we don't have.'

و گفتند بیایید به این شرکت ها حقوق قانونی بدهیم که ما نداریم.

It happened piece by piece by piece.

تکه تکه اتفاق افتاد.

It started with this North American Free Trade Agreement,

با این توافقنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی شروع شد،

but since then there are more than 3,000 bilateral investment agreements

اما از آن زمان تاکنون بیش از 3000 قرارداد سرمایه گذاری دوجانبه

between countries – so, that's between any two countries and they...

بین کشورها وجود دارد - بنابراین، این بین هر دو کشور است و آنها...

then the corporation of this country can sue that government,

سپس شرکت این کشور می تواند از آن دولت

and the corporations of that country can sue that government.

و شرکت ها شکایت کند. آن کشور می تواند از آن دولت شکایت کند.

Maude says companies have gradually gained power

ماود می‌گوید که شرکت‌ها به تدریج

through lots of trade agreements.

از طریق بسیاری از قراردادهای تجاری به قدرت رسیده‌اند.

So, some strong opinions there from the campaigner, Maude Barlow.

بنابراین، برخی از نظرات قوی از طرف مبارز، ماود بارلو، وجود دارد.

States and multinationals often disagree.

دولت ها و شرکت های چندملیتی اغلب با هم موافق نیستند.

Does the way the companies are made protect them from the law?

آیا نحوه تشکیل شرکت ها از آنها در برابر قانون محافظت می کند؟

For instance, a company is based in the United States,

به عنوان مثال، یک شرکت در ایالات متحده مستقر است،

but it owns several 'subsidiary companies' in another country,

اما دارای چندین "شرکت تابعه " در کشور دیگری

like China and Russia, that are registered in those countries.

مانند چین و روسیه است که در آن کشورها ثبت شده اند.

This kind of structure means the main company is protected from being sued

این نوع ساختار به این معنی است که شرکت اصلی در برابر شکایت محافظت می

because it's harder to sue a parent company

شود زیرا شکایت از شرکت مادر

for the actions of a subsidiary in another country.

به دلیل اقدامات یک شرکت تابعه در کشور دیگر دشوارتر است.

So, what does that actually mean in reality?

بنابراین، این در واقع به چه معناست؟

Daniel Leader has taken major companies to court.

دانیل لیدر شرکت های بزرگ را به دادگاه کشانده است.

He explains how hard it is to punish a parent company

او توضیح می دهد که چقدر سخت است که یک شرکت مادر را

for the actions of a subsidiary.

به خاطر اقدامات یک شرکت تابعه مجازات کنیم.

It is hard. We've had long legal battles

سخت است. ما درگیری‌های حقوقی طولانی‌ای

that have gone all the way to the Supreme Court,

داشته‌ایم که به دیوان عالی کشور رسیده است،

where parent companies try to limit

جایی که شرکت‌های مادر سعی می‌کنند

the principle of parent company liability.

اصل مسئولیت شرکت مادر را محدود کنند.

But, happily, the Supreme Court now has twice rejected

اما خوشبختانه دادگاه عالی اکنون دو بار

the company's attempt to narrow parent company liability,

تلاش شرکت برای محدود کردن مسئولیت شرکت مادر را رد

and has in fact unanimously expanded the scope

کرده است و در واقع به اتفاق آرا

of parent company liability,

دامنه مسئولیت شرکت مادر را گسترش داده است

and gone so far as to say if a parent company makes a public commitment

و تا آنجا پیش رفته است که می گوید آیا شرکت مادر تعهدی عمومی

about supervising or assisting its subsidiary and it fails to do so,

در مورد نظارت دارد یا خیر. یا کمک به شرکت فرعی خود و در انجام آن کوتاهی می کند،

that in itself can give rise to legal liability.

که خود می تواند موجب مسئولیت قانونی شود.

It is hard to punish a parent company, but some courts,

مجازات یک شرکت مادر سخت است ، اما برخی از دادگاه ها،

like the UK Supreme Court,

مانند دادگاه عالی بریتانیا

are doing more to hold parent companies responsible.

، تلاش بیشتری برای مسئول دانستن شرکت های مادر انجام می دهند.

How effective is the law in dealing with companies that break the rules?

قانون در برخورد با شرکت هایی که قوانین را زیر پا می گذارند چقدر موثر است؟

It's getting more effective. It's...

داره موثرتر میشه این

the fundamental problem is you've had corporate impunity for decades,

... مشکل اساسی این است که شما برای چندین دهه،

if not longer: corporations have not been held to account

اگر نه بیشتر، معافیت از مجازات شرکتی داشته اید: شرکت ها

for very serious human rights and environmental abuses.

مسئول نقض بسیار جدی حقوق بشر و محیط زیست نیستند.

But what's increasingly happening is the courts in many jurisdictions

اما آنچه که به طور فزاینده ای اتفاق می افتد این است که دادگاه ها در بسیاری از حوزه های قضایی

are saying this is no longer acceptable and they are indicating that

می گویند که این دیگر قابل قبول نیست و آنها نشان می دهند

they are willing to hold parent companies to account

که مایلند شرکت های مادر را

for the harms that their subsidiaries have caused.

برای پاسخگویی به آسیب هایی که شرکت های تابعه آنها ایجاد کرده اند، نگه دارند.

Daniel thinks for many years companies have avoided being punished

دانیل فکر می‌کند سال‌هاست که شرکت‌ها از مجازات

for very serious things, but that is changing.

برای چیزهای بسیار جدی اجتناب کرده‌اند، اما این در حال تغییر است.

So, how does a company use its structure to avoid legal responsibility?

بنابراین، چگونه یک شرکت از ساختار خود برای اجتناب از مسئولیت قانونی استفاده می کند؟

Well, historically what they've done is

خوب، از نظر تاریخی، کاری که آنها انجام داده‌اند این است

they've hidden behind what's called the 'corporate veil'.

که پشت آنچه که "حجاب شرکتی" نامیده می‌شود، پنهان شده‌اند.

They've said that the subsidiary is the one that's legally responsible

آنها گفته اند که شرکت فرعی است که از نظر قانونی مسئول است

and the parent company should have no legal liability

و شرکت مادر نباید هیچ مسئولیت قانونی

at all for what happened.

در قبال آنچه اتفاق افتاده باشد.

But that is what we were unable...

اما این چیزی است که ما نتوانستیم...

we were able to unpick with the Supreme Court,

ما توانستیم با دادگاه عالی انتخاب کنیم،

where the Supreme Court said, 'Absolutely not.

جایی که دادگاه عالی گفت: «مطمئناً نه.

We are not going to allow corporations

در صورتی که خود شرکت مادر در آسیبی که مرتکب شده دخیل بوده باشد، به شرکت‌ها اجازه نمی‌دهیم در

to hide behind their structures,

پشت ساختارهای خود پنهان شوند

if the parent company itself has been involved

in the harm that has been committed.'

.

Something called the 'corporate veil'

چیزی به نام "حجاب شرکتی"

meant subsidiary companies were the only ones responsible

به این معنی بود که شرکت‌های تابعه تنها کسانی هستند که در

if they broke the law and were the only ones punished.

صورت نقض قانون مسئول هستند و تنها کسانی هستند که مجازات می‌شوند.

How is this actually changing?

این در واقع چگونه تغییر می کند؟

Historically, companies have sat back:

از لحاظ تاریخی، شرکت‌ها عقب نشسته‌اند:

they haven't really concerned themselves too much

آنها واقعاً به این موضوع اهمیت نمی‌دهند

about what the working conditions are in factories or in...

که شرایط کار در کارخانه‌ها یا

within their subsidiaries. They've just let it happen.

شرکت‌های تابعه چگونه است. آنها فقط اجازه داده اند این اتفاق بیفتد.

And they've certainly never felt that they could be held to account.

و مطمئناً هرگز احساس نکرده اند که می توان آنها را مورد بازخواست قرار داد.

But what we are seeing is a real change in attitude:

اما چیزی که ما شاهد آن هستیم یک تغییر واقعی در نگرش است:

you're getting more and more lawyers willing to take cases,

شما وکلای بیشتری را دریافت می‌کنید که مایل به رسیدگی به پرونده‌ها هستند،

more and more organisations that are monitoring compliance.

سازمان‌های بیشتری که بر رعایت مقررات نظارت می‌کنند.

He says where once companies felt they could do what they liked,

او می‌گوید زمانی که شرکت‌ها احساس می‌کردند می‌توانند کاری را که دوست دارند انجام دهند،

now more and more lawyers are willing to fight for your rights

اکنون وکلای بیشتری حاضرند برای حقوق شما

against these big companies.

علیه این شرکت‌های بزرگ مبارزه کنند.

We've seen how multinational companies can try to use the law

ما دیده‌ایم که چگونه شرکت‌های چند ملیتی می‌توانند با استفاده از قانون

to force countries to do what they want.

، کشورها را مجبور به انجام آنچه می‌خواهند بکنند.

But this episode has also shown the power of the law –

اما این قسمت همچنین قدرت قانون -

and the determination of lawyers –

و عزم وکلای دادگستری -

to make sure even these huge corporations follow the rules

را نشان داد تا مطمئن شوند که حتی این شرکت‌های بزرگ از قوانینی پیروی می‌کنند

that keep us all safe.

که همه ما را ایمن نگه می‌دارد.