Karen Eber: How your brain responds to stories -- and why they're crucial for leaders | TED

Transcriber: Ivana Korom Reviewer: Joanna Pietrulewicz

Çeviri: ece cengiztekin Gözden geçirme: Ramazan Şen

Maria iş yerinde asansöre bindi.

Düğmeye basmak için uzandığında telefonu elinden kayıp düştü.

Telefon yerde sekti ve

Maria walked into the elevator at work.

She went to press the button when her phone fell out of her hand.

asansörle zemin arasındaki o küçük aralıktan aşağıya düştü.

It bounced on the floor and --

Ve farketti ki sadece telefonu değil

içinde ehliyeti, kredi kartı

went straight down that little opening between the elevator and the floor.

ve tüm hayatı olan cüzdanı da gitmişti.

And she realized it wasn't just her phone,

Güvenlik görevlisi Ray ile konuşmak için Danışma’ya gitti.

it was her phone wallet that had her driver's license,

Ray onu gördüğüne gerçekten çok sevindi.

Maria, her gün durup ona merhaba diyen

her credit card, her whole life.

She went to the front desk to talk to Ray, the security guard.

birkaç kişiden biri.

Aslında o doğumgünü,

Ray was really happy to see her.

Maria is one of the few people

en sevdiğin yemeği, son seyahatini hatırlayan insanlardan.

that actually stops and says hello to him each day.

Tuhaf olduğundan değil,

insanları gerçekten sever ve görüldüklerini hissetmelerinden hoşlanır.

In fact, she's one of these people that knows your birthday

and your favorite food, and your last vacation,

Ray’e neler olduğunu anlattı

ve Ray ona telefonunu ordan çıkarmanın

not because she's weird,

she just genuinely likes people and likes them to feel seen.

en az 500 dolara mal olacağını söyledi

ve Maria masasına geri dönerken o fiyat teklifi almaya gitti.

She tells Ray what happened,

20 dakika sonra aradı ve dedi ki, “Maria,

and he said it's going to cost at least 500 dollars

to get her phone back

and he goes to get a quote while she goes back to her desk.

asansörün muayene belgesine bakıyordum.

Twenty minutes later, he calls her and he says, "Maria,

Aslında önümüzdeki ay yıllık muayenesi yapılacakmış

Bugün gidip arayacağım

I was looking at the inspection certificate in the elevator.

ve telefonunu oradan alabileceğiz ve sana hiçbir maliyeti olmayacak.

It's actually due for its annual inspection next month.

Bunun olduğu gün,

Charles Schwab’ın CEO’su Walter Bettinger hakkında bir makale okudum.

I'm going to go ahead and call that in today

and we'll be able to get your phone back and it won't cost you anything."

Tüm notlarının A olduğu üniversite kariyerini,

The same day this happened,

100 çekmeyi umduğu son sınavına girdiğini ve

I read an article about the CEO of Charles Schwab, Walter Bettinger.

Profesörün tek bir soru sorduğunu anlatıyor:

He's describing his straight-A career at university

“Bu odayı temizleyen kişinin adı ne?”

going in to his last exam expecting to ace it,

Ve sınavdan kalıyor.

when the professor gives one question:

Onu görmüştü ama onunla daha önce tanışmamıştı

"What is the name of the person that cleans this room?"

Adı Dottie’ydi ve o gün hayatındaki

And he failed the exam.

tüm Dottie’leri tanıyacağına yemin etti.

He had seen her, but he had never met her before.

Çünkü Walter ve Maria insanların görüldüklerini

hissetmeleri için onlara yardımcı olmanın gücünü anlıyorlar

Her name was Dottie and he made a vow that day

özellikle bir lider olarak.

to always know the Dotties in his life

Bu hikayeyi General Electric’te çalışırken kullandım.

because both Walter and Maria

understand this power of helping people feel seen,

150 ülkede 90.000 çalışanı olan bir işletmenin kültürünü

especially as a leader.

I used that story back when I worked at General Electric.

şekillendirmekten sorumluydum.

Ve hikâyelerin insanlarla bağlantı kurmanın

I was responsible for shaping culture in a business of 90,000 employees

ve onların düşünmelerini sağlamanın

harika bir yolu olduğunu farkettim.

“Bu durumda ben ne yapardım?

in 150 countries.

And I found that stories were such a great way

Dottie’yi tanır mıydım?

veya hayatımda tanımam gereken Dottie’ler kimler?”

to connect with people

and have them think,

İnsanların cinsiyeti, kuşağı

"What would I do in this situation?

veya memleketi ne olursa olsun,

Would I have known Dottie

or who are the Dotties I need to know in my life?"

hikâyelerin yankı uyandırdığını ve işe yaradığını gördüm.

Ancak liderlerle yaptığım çalışmalarda,

I found that no matter people's gender or their generation

onların hikâye anlatmaya alerjileri olduğunu da gördüm.

or their geography in the world,

Nereden bulacaklarını bilmiyorlar,

the stories resonated and worked.

nasıl anlatacaklarını bilmiyorlar

But in my work with leaders,

veya veri sunmaları gerektiğini

I've also found they tend to be allergic to telling stories.

ve hikâye anlatmak için yerleri olmadığını düşünüyorlar.

They're not sure where to find them,

Ve bugün odaklanmak istediğim yer burası.

or they're not sure how to tell them,

Hikâye anlatmak ve veri sunmak aslında

or they think they have to present data

and that there's just not room to tell a story.

iki ayrı konu değil, birlikte duygusal güçlü bir şarkı oluşturabilirler

And that's where I want to focus today.

ve bu sizi bilgiye farklı bir şekilde ulaştırır.

Because storytelling and data is actually not this either-or.

Nasıl olduğunu anlamak için

önce bir hikâyeyi ve verileri dinlerken

It's an "and," they actually create this power ballad

nörolojik olarak ne olduğunu anlamamız gerekir.

that connects you to information differently.

Bir dersteyken veya bir toplantıdayken,

To understand how,

we have to first understand what happens neurologically

beyninizin iki küçük bölümü aktive olur.

when you're listening to a story and data.

Wernicke ve Broca bölgesi.

Burası bilgiyi işlediğiniz yer

So as you're in a lecture or you're in a meeting,

ve aynı zamanda duyduktan hemen sonra

two small parts of your brain are activated,

yüzde 50′sini unutmaya meyilli olmanızın nedeni de bu.

Wernicke and Broca's area.

Bir hikâye dinlediğinizde,

This is where you're processing information,

tüm beyniniz harekete geçmeye başlar.

and it's also why you tend to forget 50 percent of it

Duyularınız ve duygularınız devreye girdikçe

right after you hear it.

When you listen to a story,

loblarınızın her biri harekete geçer.

your entire brain starts to light up.

Ben düşen ve bir gümbürtüyle yere çarpan bir telefondan bahsederken,

Each of your lobes will light up

oksipital ve şakak loblarınız sanki o düşen telefonu görüyormuşsunuz

as your senses and your emotions are engaged.

ve bir gümbürtüyle çarptığını

As I talk about a phone falling and hitting the ground with a thud

duyuyormuşsunuz gibi hareketlenir.

your occipital and your temporal lobes are lighting up

Nöral eşleşme diye bir terim var;

buna göre, dinleyici olarak,

as though you are actually seeing that falling phone

beyniniz hikâye anlatıcısı kadar

and hearing it hit with a thud.

hareketlenir.

There's this term, neural coupling,

Bu aktiviteyi, sanki bunları gerçekten

which says, as the listener,

yaşıyormuşsunuz gibi yansıtır.

your brain will light up exactly as mine

Hikâye anlatıcılığı size bu yapay gerçekliği verir.

as the storyteller.

It mirrors this activity

Size karda yürümekten

as though you are actually experiencing these things.

ve her adımda

ayakkabılarımın altında çatırdayan kardan

Storytelling gives you this artificial reality.

ve yanaklarıma düşen büyük, ıslak kar tanelerinden bahsetsem,

If I talked to you about, like, walking through the snow

beyniniz şimdi karda yürüyormuşsunuz

and with each step,

the snow is crunching under my shoes,

ve bunları yaşıyormuşsunuz gibi hareketlenir.

and big, wet flakes are falling on my cheeks,

Bir aksiyon filminde oturup

hareket etmemenizin nedeni budur,

your brains are now lighting up

as though you are walking through the snow and experiencing these things.

ancak sanki ekrandaki yıldız sizmişsiniz gibi kalbiniz atar

çünkü bu sinirsel bağlantı,

It's why you can sit in an action movie

beyninizi sanki o aktiviteyi yapıyormuşsunuz gibi hareketlendirir.

and not be moving,

but your heart is racing as though you're the star on-screen

Hikâyeleri dinledikçe,

because this neural coupling has your brain lighting up

hikâye anlatıcısına karşı otomatik olarak empati duyarsınız.

as though you are having that activity.

Ne kadar çok empati duyarsanız,

beyninizde o kadar oksitosin serbest bırakılır.

As you listen to stories,

you automatically gain empathy for the storyteller.

Oksitosin iyi hissettme kimyasalıdır

The more empathy you experience,

ve ne kadar oksitosin varsa

konuşmacıyı o kadar güvenilir görürsünüz.

the more oxytocin is released in your brain.

Oxytocin is the feel-good chemical

Hikâye anlatmanın bir lider için bu kadar önemli bir beceri olmasının nedeni budur

and the more oxytocin you have,

çünkü hikâye anlatmak

the more trustworthy you actually view the speaker.

insanların size daha fazla güvenmesini sağlar.

This is why storytelling is such a critical skill for a leader

Bilgi almaya başladığınızda, farklı bazı şeyler olur.

because the very act of telling a story

Anlaşılması gereken bazı yanlış yorumlamalar var.

makes people trust you more.

Birincisi, davranışlarımızı bilgi almak değiştirmez,

As you begin to listen to data, some different things happen.

duygular değiştirir.

There are some misconceptions to understand.

Bilgi almak davranışlarımızı değiştirseydi,

her gün sekiz saat uyuyup egzersiz yapar, diş ipi kullanır,

And the first is that data doesn't change our behavior,

8 bardak su içerdik.

emotions do.

Ama aslında kararlarımızı böyle vermiyoruz.

If data changed our behavior,

we would all sleep eight hours and exercise and floss daily

Sinirbilimciler karar vermek üzerine çalıştılar,

and drink eight glasses of water.

amigdalamızda başlıyor.

But that's not how we actually decide.

Burası duyguları deneyimleme becerisine sahip olduğumuz

Neuroscientists have studied decision-making,

duygusal merkez üssümüz.

Burada, bilinçaltı bir seviyede karar vermeye başlıyoruz

and it starts in our amygdala.

This is our emotional epicenter

Zevk peşinde koşmak

where we have the ability to experience emotions

veya riskten kaçınmak için seçimler yaparız,

and it's here at a subconscious level where we begin to decide.

bunların hepsi daha biz farkına varmadan olur.

Farkına varmaya başladığımız anda,

We make choices to pursue pleasure

konu bilinç düzeyine geldiğinde,

or to avoid risk,

makulleştirmeye ve mantığa uygun hâle getirmeye başlarız,

all before we become aware of it.

bu yüzden kararları mantık çerçevesinde verdiğimizi düşünürüz,

At the point we become aware,

where it comes to the conscious level,

ancak kararların zaten bilinçaltımızda verildiğini fark etmeyiz.

we start to apply rationalization and logic,

which is why we think we're making these rationally-based decisions,

Bir sinirbilimci olan Antonio Damasio,

amigdalalarında hasar olan hastaları incelemeye başlamış.

not realizing that they were already decided in our subconscious.

Her yönden işlevleri tam çalışıyor

Antonio Damasio is a neuroscientist

ancak duygusal deneyimler yaşayamıyorlar.

that started to study patients that had damage to their amygdala.

Ve sonuç olarak karar alamıyorlar.

Fully functioning in every way,

“Şu taraftan mı gitsem bu taraftan mı” gibi

except they could not experience emotions.

basit bir şeyi bile yapamıyorlar

And as a result, they could not make decisions.

çünkü duyguları deneyimleyemiyorlar.

Something as simple as "do I go this way or this way"

Bu insanlar amigdalaları zarar görmeden önce

çok başarılı olan insanlardı.

they were incapable of doing,

Şimdi hiçbir projelerini tamamlayamıyorlar

because they could not experience emotions.

ve kariyerleri büyük bir darbe aldı

These were people that were wildly successful

çünkü karar vermek için duygusal deneyim yaşayamıyorlar.

before they had the damage to their amygdala

and now they couldn't complete any of their projects

Veri ile ilgili başka bir yanlış kanı.

and their careers took big hits,

all because they couldn't experience emotions where we decide.

Veri hiç bir zaman apaçık ortada değildir.

Beynimiz tahmin etmeyi sever

Another data misconception.

ve tahmin ederek

gördüklerimiz veya duyduklarımız arasındaki boşlukları

Data never speaks for itself.

kendi bilgimiz, tecrübemiz

ve önyargılarımızla dolduruyoruz.

Our brains love to anticipate

Bu, benim bilgi anlayışımın sizinkinden

and as we anticipate,

we fill in the gaps on what we're seeing or hearing

ve sizinkinden farklı olacağı anlamına geliyor,

with our own knowledge and experience

çünkü eğer bize rehberlik edecek bir yol yoksa

and our own bias.

Which means my understanding of data is going to differ from yours,

hepimiz kendi yorumumuzu yapacağız.

Şimdi bilginin kötü, hikâyenin iyi olduğunu söylemiyorum.

and it's going to differ from yours,

because we're all going to have our own interpretation

İkisi de kilit bir rol oynuyor.

if there isn't a way to guide us through.

Ve nasıl olduğunu anlamak için,

harika bir hikâyenin ne olduğunu görmelisiniz.

Now I'm not suggesting that data is bad and story is good.

Şu üç soruya cevap verecektir:

They both play a key role.

Birincisi:

And to understand how,

İçerik nedir?

you have to see what makes a great story.

Yani nerede geçiyor, kimler var,

It's going to answer three questions.

neden önemsemeliyim?

The first is:

Çatışma nedir?

What is the context?

Her şeyin değiştiği o an nedir?

Meaning, what's the setting, who is involved,

Ve sonuç nedir?

why should I even care?

What is the conflict,

Neresi farklı, ana düşüncesi nedir?

where is that moment where everything changes?

İyi bir hikâyenin ayrıca üç özelliği vardır:

And what is the outcome?

İlki, gerilim yaratıp sonra bırakmasıdır.

Where is it different, what is the takeaway?

Beynimiz tahmin etmeyi sevdiğinden,

A good story also has three attributes,

harika bir hikâye sizde merak uyandırarak gerilim yaratır:

the first being it is going to build and release tension.

“Bunun sonu nereye varacak?”

So because our brains love to anticipate,

“Sonra ne oluyor?” değil mi?

a great story builds tension by making you wonder:

İyi bir hikâye sizi çeker, dikkatinizi tutar.

"Where is she going with this?"

Ve beklenmedik bir şeyi paylaşarak onu serbest bırakır

"What's happening next," right?

ve bunu hikâye boyunca tekrar tekrar yapar.

A good story keeps you, keeps your attention going.

Harika bir hikâye aynı zamanda bir fikir oluşturur.

And it releases it by sharing something unexpected

Göremediğiniz bir şeyi görmenize yardımcı olur,

and it does this over and over throughout the story.

sizi değiştirir,

A great story also builds an idea.

çünkü hikâyeler sizi gerçekten değiştirir.

It helps you see something that you can no longer unsee,

Ve harika bir hikâye değerleri aktarır.

Stanford, organizasyon kültürünü şekillendirmenin

leaving you changed,

because stories actually do leave you changed.

en iyi yollarından biri hakkında yaptığı araştırmada

hikâye anlatıcılığı çıktı.

And a great story communicates value.

Çünkü bu, neye değer verdiğinizi ve teşvik ettiğinizi

Stanford has done research on one of the best ways

ya da neye değer vermediğinizi ve neyi teşvik etmediğinizi gösterir.

to shape organizational culture,

and it is storytelling,

Duygusal şarkınızı yazmaya başladığınızda,

because it's going to demonstrate what you value and encourage

çoğu insan işe verilerle başlamak ister.

or what you don't value and what you discourage.

Kazmak isterler

çünkü çoğu zaman veri yığınlarımız vardır.

As you start to write your power ballad,

Ama bunu yaparken yaptığımız yaygın bir hata var.

most people want to start with the data.

Bir CEO ile çalışıyordum.

They want to dig in,

because we often have piles of data.

Yıllık şirket toplantısına hazırlanmak için bana geldi

But there's a common mistake we make when we do that.

ve elinde 45 dakikalık bir sunum için

I was working with a CEO.

45 veri slaydı vardı.

She came to me to prepare for her annual company-wide meeting

Unutulmayacak sıkıcı bir konuşmanın tarifi.

and she had 45 slides of data

Ve çoğu insanın yaptığı da bu,

for a 45-minute presentation.

tüm bu bilgilerle donanmış bir şekilde geliyorlar

ve büyük resim olmadan

A recipe for a boring, unmemorable talk.

ayıklamaya çalışıyorlar

And this is what most people do,

ve sonra yollarını kaybediyorlar.

they come armed with all of this data

Verileri bir kenara koyduk ve ona sordum,

and they try to sort their way through

“Çözmeye çalıştığın mesele ne?”

without a big picture

and then they lose their way.

Sonucunda, insanların ne düşünmesini, nasıl farklı hissetmesini

We actually put the data aside and I asked her,

neyi farklı yapmasını istiyorsun?

Verinin ve hikâye anlatıcılığının başladığı yer burasıdır.

"What's the problem you're trying to solve?

What do you want people to think and feel different

Hem hikâyede hem de verilerde

yol göstermek için bir çerçeve oluşturursunuz.

and what do you want people to do different at the end of this?"

That is where you start with data and storytelling.

Onun durumunda,

şirketinin yeni pazarlara girebilmesini,

You come up with this framework to guide the way through

rekabetçi kalmasını istiyor.

Burs için yarışan jimnastikçi kızı

both the story and the data.

In her case,

hakkında bir hikâye anlatarak bitirdi

she wants her company to be able to break into new markets,

ve onun rekabet edebilmek için artan zorluk seviyelerinde

to remain competitive.

yeni rutinler öğrenmek zorunda kaldığını anlattı.

She ended up telling a story about her daughter,

who's a gymnast who's competing for a scholarship,

Bu sizin seçiminiz.

Veriler hakkında mı hikâye anlatıyorsunuz

and she had to learn new routines with increasing difficulty

yoksa verileri güçlendirmek için çıkarımlar yaptığınız

to be competitive.

paralel bir hikâye mi anlatıyorsunuz?

This is one of your choices.

Do you tell a story about the data itself

Bu şarkıya başladığınızda,

or do you tell a parallel story,

verilerin ve hikâye anlatımının melodisi ve uyumu,

where you pull out points from the story to reinforce the data?

uzun zaman sizinle kalacak şekilde bir araya geliyor.

As you begin this ballad,

this melody and harmony of data and storytelling come together

Briana bir üniversite danışmanıydı.

in a way that will stay with you long after.

Otizmli öğrencilerin büyük bir bölümünün

Briana was a college adviser.

mezun olmadığını fark ettikten sonra

üniversite başkanlığına bunu sunması istendi.

And she was asked to present to her university leadership

Bana geldi çünkü yöneticileri sürekli ona

“Verileri sun, verilere odaklan” dedi.

when she realized that a large population of their students with autism

Ama üniversite yetkilileri verileri zaten almıştır diye düşündü.

were not graduating.

She came to me because her leaders kept saying,

Bağlantı kurmalarına nasıl yardım edeceğini bulmaya çalıştı.

"Present the data, focus on the data,"

Bu yüzden Michelle hakkındaki hikâyeyi anlatması için birlikte çalıştık.

but she felt like university officials already had the data.

Michelle, üniversiteye gitme hayalleri olan

She was trying to figure out how to help them connect with it.

ve lisede tüm notları A olan bir öğrenciydi.

So we worked together to help her tell the story about Michelle.

Michelle aynı zamanda otizmi olan

ve üniversitedeki değişiklikleri nasıl yönetebileceğinden

Michelle was a straight-A student in high school

who had these dreams of going to university.

korkan bir öğrenciydi.

Michelle was also a student with autism

En büyük korkuları,

danışmanıyla yaptığı ilk telefon görüşmesinde

who was terrified about how she would be able to navigate

karşılaştığı sorularla gerçek oldu:

the changes of university.

“Kendini beş yıl sonra nerede görüyorsun?”

Her worst fears came true on her first phone call

“Kariyer hedeflerin nelerdir?”

with her adviser,

when he asked her questions like,

Bunlar herkes için zor olan sorular.

"Where do you see yourself in five years?"

Fakat otizmli bir kişinin

and "What are your career aspirations?"

sözlü olarak cevap vermek zorunda olması?

Questions that are hard for anybody.

Felç edici.

Telefonu kapattı, okulu bırakmaya hazırdı,

But for a person with autism

ta ki ailesi onunla oturup

to have to respond to verbally?

danışmanına bir e-posta yazmasına yardım edene kadar.

Paralyzing.

Ona otizmli bir öğrenci olduğunu söyledi

She got off the phone, was ready to drop out,

ve bunu paylaşmak onun için gerçekten zordu

until her parents sat down with her

and helped her write an email to her adviser.

çünkü bunu paylaştığında damgalanacakmış gibi geliyordu.

She told him that she was a student with autism,

Yazılı iletişim kurmayı tercih ettiğini,

which was really hard for her to share

sorularını önceden gönderebilirse

because she felt like there was a stigma associated just by sharing that.

farklı bir konuşma yapmak için telefona çıkmadan önce

kendisine cevapları gönderebileceğini söyledi.

She told him that she preferred to communicate in writing,

if he could send her questions in advance,

Danışmanı ona uydu

ve birkaç hafta içinde,

she would be able to send replies back to him

aralarında pek çok ortak nokta buldular,

before they got on the phone to have a different conversation.

Japon anime sevgisi gibi.

He followed her lead

Üç dönem sonra,

Michelle üniversitede tüm notları A olan bir öğrenci oldu.

and within a few weeks,

they found all of these things they have in common,

like a love for Japanese anime.

Bu noktada Briana, otizmli öğrencilerin

After three semesters,

yüzde 20′sinden daha azının mezun olduğu bazı verileri

Michelle is a straight-A student thriving in the university.

paylaşmaya başladı.

Ve bunun sebebi dersleri becerememeleri değil.

At this point, Briana starts to share some of the data

Üniversitede nasıl yol alacaklarını

that less than 20 percent of the students with autism

çözememeleri.

are graduating.

Tam da bir danışmanın yardım etmesi gereken şey budur.

And it's not because they can't handle the coursework.

Ömür boyunca bir kişinin

It's because they can't figure out

how to navigate the university,

üniversite diplomasıyla para kazanma potansiyeli

the very thing an adviser is supposed to be able to help you do.

lise diplomasına göre

bir milyon dolar daha fazla.

That over the course of a lifetime

Bu büyük bir miktar.

Ancak ailesinden bağımsız yaşayabilmek isteyen

the earning potential of someone with a college degree

otizmli bir kişi için

over a high school degree

bu hayatı değiştiren bir olay.

is a million dollars.

Which is a big amount.

Şöyle bitirdi:

But for a person with autism

“Bütün tutkumuzun ve amacımızın

that wants to be able to live independent from their family

insanların ellerinden gelenin en iyisini yapmasına,

it's life changing.

başarılı olmasına yardım etmek olduğunu söylüyoruz.

She closed with,

Ancak bu basmakalıp yaklaşımı uygulayarak

"We say our whole passion and purpose

ve insanların bu çatlaklardan düşmesine izin vererek

is to help people be their best,

elimizden gelenin en iyisini yapmıyoruz.

to help them be successful.

Daha iyisini yapabiliriz ve yapmalıyız.

But we're hardly giving our best service

Dışarıda daha çok Michelle var,

by applying this one-size-fits-all approach

biliyorum çünkü Michelle benim kızım.”

and just letting people fall through the cracks.

Ve o anda, insanların ağzı açık kaldı.

We can and we should do better.

There are more Michelles out there,

Hatta biri gözyaşlarını sildi,

and I know because Michelle is my daughter."

çünkü yapmıştı,

bilgiyi insanlara farklı bir yoldan aktarmıştı.

And in that moment, the jaws in the room went --

Göremedikleri bir şeyi görmelerine yardımcı olmuştu.

And someone even wiped away tears,

Bunu sadece verilerle yapabilir miydi?

because she had done it,

she had connected them to information differently,

Belki, ama mesele şu ki, verilere zaten sahiplerdi.

she helped them see something they couldn't unsee.

Bu sefer verileri gözden kaçırmamak için bir sebepleri yoktu.

Could she have done that with data alone?

Bu, hikâye anlatmanın ve verilerin gücüdür.

Maybe, but the things is, they already had the data.

They didn't have a reason not to overlook the data this time.

Fikir üretmeye yardımcı olmak,

göremediğiniz şeyleri görmenize yardımcı olmak için

That is the power of storytelling and data.

bu şekilde bir araya gelirler.

Değerli olanı iletmeye yardımcı olmak

That together, they come together in this way

ve hepimizin karar verdiği duygusal yoldan yararlanmaya yardımcı olmak için.

to help build ideas,

to help you see things you can't unsee.

Hepiniz ilerlerken,

To help communicate what's valued

lider olarak tutkuyu ve amacı şekillendirirken

and to help tap into that emotional way that we all decide.

sadece verileri kullanmayın.

Hikâyeleri kullanın.

As you all move forward,

Ve mükemmel hikayeyi beklemeyin.

shaping the passion and purpose of others as leaders,

Hikâyenizi alın ve mükemmel hâle getirin.

don't just use data.

Teşekkürler

(Alkışlar)

Use stories.

And don't wait for the perfect story.

Take your story and make it perfect.

Thank you.

(Applause)