The story of a parent's transition and a son's redemption | Paula Stone and Jonathan Williams

Gözden geçirme: Cihan Ekmekçi

Paula Stone Williams: So, I was the CEO of a large, religious nonprofit,

Paula Stone Williams: Büyük, kâr amacı gütmeyen dini bir kuruluşun CEO'suydum,

spoke at some of the largest churches in America,

Amerika'nın en büyük kiliselerinde konuşmalar yaptım,

was on television in 70 different markets,

70'ten faklı piyasada televizyona çıktım

but more than anything else,

ama hepsinden daha çok

I just wanted to be a good parent.

iyi bir ebeveyn olmak istiyordum.

I told all three of my children,

Üç çoçuğuma da şunu derdim,

"When the going gets tough,

"Yolculuk zorlaştığında

you have to choose the road less traveled,

daha az gidilen yolu seçmen gerek,

the narrow path."

dar olan yolu."

I had no idea how difficult that was going to become.

Bunun ne kadar zor olacağına dair hiçbir fikrim yoktu.

I knew from the time I was three or four years of age

Üç veya dört yaşımdan beri

that I was transgender.

transseksüel olduğumu biliyordum.

I knew if I came out, I would lose everything.

Cinsel kimliğimi açıklarsam her şeyi kaybedeceğimi de biliyordum.

But the call toward authenticity is sacred

Özgünlüğe giden yol kutsaldır

and for the greater good,

ve herkesin iyiliği için

and it asks you to trust that the truth not only sets you free,

gerçeğin sadece sizi değil

it will set everyone free.

herkesi özgür kılacağına güvenmenizi ister.

I decided to stake my life on it.

Hayatımı bu amaca adamaya karar verdim.

So I came out.

Bu yüzden açıkladım.

Turns out, if you spend most of your life

Görünen o ki hayatınızın çoğunu

working in the conservative religious world,

muhafazakâr, dini dünyada çalışarak geçirirseniz

coming out as transgender is not all that great for your career.

transseksüel olarak açılmanız kariyeriniz için hiç de iyi değil.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Who knew?

Kim bilebilirdi ki?

(Laughter)

(Kahkahalar)

Within seven days, I lost every single one of my jobs.

Yedi gün içinde işlerimin her birini kaybettim.

My family was supportive but struggling.

Ailem destekliyor fakat mücadelede ediyordu.

Most of my friends and coworkers had rejected me;

Arkadaşlarımın çoğu ve iş ortaklarım beni kabullenmedi;

the rest were confused.

diğerlerinin ise kafası karışıktı.

One friend said, "You really messed with me."

Arkadaşımın biri dedi ki "Benimle gerçekten dalga geçtin."

I said, "Yeah, well, get in line."

Ben de "Evet. Sıraya gir" dedim.

They said, "You were my only example of an alpha male who was gentle."

Dediler ki "Benim tanıdığım tek nazik alfa erkektin."

And I thought, "Oh. You're right."

Ben de "Ah. Haklısın" dedim.

I was an alpha male.

Ben bir alfa erkektim.

And I was gentle.

Ve naziktim.

And if it was hard for him,

Onun için bu çok zorsa

how much more difficult was it for my own son?

öz oğlum için bu ne kadar zor olurdu?

Jonathan Williams: Estrangement was not an option.

Jonathan Williams: Uzaklaşmak bir seçenek değildi.

It was Father's Day and my girls brought me craft beer

Babalar günüydü ve kızım bana craft birayla

and a homemade jar of pickles, which, in my estimation,

ev yapımı bir kavanoz turşu verdi ki bu bana göre

is the perfect Father's Day gift.

harika bir babalar günü hediyesiydi.

(Laughter)

(Kahkahalar)

But the question remained:

Ancak bir sorun vardı:

Do I call my own father?

Babamı aramalı mıydım?

To call him, and I continue down this spiral of denial,

Onu aramak ve bu inkâr döngüsüne devam etmek,

pretending that my dad was still --

babam hâlâ...

well, my dad.

...babammış gibi davranmak.

To not call was to acknowledge that everything had changed.

Aramamak ise her şeyin değiştiğini kabullenmekti.

It meant that I was in for years of pain and mourning and sadness,

Demek istediğim yıllarca acı, yas ve üzüntü içindeydim

but ultimately, hope for reconciliation.

ama eninde sonunda kabullenmeyi bekliyordum.

There's no playbook for when one's father of 30 plus years decides to transition

30 küsur yıllık babanızın cinsiyet değişimiyle ilgili

ne yapacağınızı anlatan bir kitap yok.

to the female gender.

But my dad did teach me one thing.

Fakat babam bana bir şey öğretmişti.

He said the road to redemption always comes from choosing the narrow path.

Kefaret yolunun daima dar patikayı seçmekten geçtiğini söylerdi.

And so I decided not to call that day,

Bu yüzden o gün aramamaya karar verdim.

and a few months later, Paula flew out and met me at a hotel in New York,

Ve bir kaç ay sonra Paula bir otelde eşim ve benimle tanışmak için

my wife and I.

New York'a geldi.

I knocked on the door, and this woman answered.

Kapıyı çaldım ve bir kadın açtı.

It definitely wasn't my dad.

Kesinlikle babam değildi.

"It's good to see you," she said.

"Seni görmek çok güzel." dedi.

It didn't sound like my dad, either.

Babamın sesi gibi de değildi?

We went to lunch, and the waiter came to take our order.

Öğlen yemeğe çıktık ve garson siparişlerimizi almaya geldi.

"Önce hanımlardan başlayalım." dedi.

He said, "Let's start with the ladies,"

but there was only one lady at the table and it was my wife,

Fakat masada bir tane kadın vardı ve o da benim eşimdi

and -- oh my God, there are two women at the table.

ve... Tanrım, masada iki kadın var.

And my dad ordered something like lettuce,

Babam yeşil salata gibi bir şey sipariş etti,

and I was like, I have fries on my plate.

benim tabağımda patates kızartması vardı.

Did my dad like fries? I don't remember.

Babam patates kızartması sever miydi? Hatırlamıyorum.

I think he liked them.

Sanırım severdi.

But she wasn't eating them.

Ama onlardan yemiyordu.

Here's this woman who knew everything about me,

Buradaki kadın benim hakkımda her şeyi biliyor

and I knew nothing about her.

ve ben onun hakkında hiçbir şey bilmiyordum.

I don't even remember saying goodbye.

Hoşça kal dediğimi bile hatırlamıyorum.

PSW: All I could think about that day

PSW: O gün tek düşünebildiğim,

was that it was late September in New York,

New York'ta Eylül ayının sonu

and I was wearing white jeans.

ve beyaz bir kot pantolon giyiyor olduğum.

(Laughter)

(Kahkahalar)

You don't wear white after Labor Day in New York.

New York'ta İşçi Bayramı sonrası beyaz giymiyorsunuz.

There was a knock at the door,

Kapı çalmıştı

and all I could think about was, here I stand in my wrong jeans.

ve tek düşünebildiğim burada yanlış kot pantolonla duruyor olduğumdu.

And then I saw these big, blue eyes I love so much,

Sonra da çok sevdiğim o büyük, mavi gözleri gördüm

and they were staring back at me in disbelief.

ve bana şüpheyle bakıyorlardı.

And I thought, "Oh, this is not going to be easy."

Bende "Bu hiç kolay olmayacak." diye düşündüm.

When one person in a family transitions,

Bir ailede cinsiyet değiştiren bir kişi olduğunda

the entire family transitions whether they want to or not.

bütün aile istesin ya da istemesin değişim geçiriyor.

Now, for those on the fringes it was easy.

Bu marjinaller için oldukça kolaydı.

The liberals said, "Oh, wonderful!

Liberallar "Harika!

She's found her truth, how delightful."

Kendini buldu, nasıl da mutlu." dedi.

And the conservatives said, "That's messed up, I'm out of here."

Muhafazakârlar "Bu saçmalık, gidelim." dediler.

(Laughter)

(Kahkahalar)

But for my family, neither extreme was going to work.

Ailem için bu aşırılıklar hiçbir işe yaramayacaktı.

Their anger, their hurt,

Onların öfkesi, onların kızgınlığı,

their love and loyalty --

onların sevgisi ve sadakati...

all of it had to be brought on to the road of trials.

Bütün hepsi bu yargılama sürecinden geçmek zorundaydı.

JW: Was it all a lie?

JW: Her şey yalan mıydı?

Every game of catch in the front yard, the Mets season tickets --

Ön bahçedeki her yakalamaç oyunu, Mets takımının sezonluk biletleri

was that with my dad or was that with her?

babamla mıydı yoksa onunla mıydı?

I remember this one time,

Bir keresinde hatırlıyorum,

my dad took me on a bike ride through Heckscher Park

babam beni bisiklet sürüşüne Heckscher park'a götürüp

to teach me about sex.

seks konusunu anlatmıştı.

He explained the parts of the body that I now know he wished weren't hers.

Şimdi biliyorum ki onun vücudunda olmasını istemediği bölümleri anlatmıştı.

Had my father ever even existed?

Babam hiç var olmuş muydu?

Now, grief --

Acı...

grief is without rules.

Acı kuralsızdır.

Grief borrows your car without asking,

Size sormadan arabanızı ödünç alır,

wrecks it

onu parçalar

and then doesn't apologize.

ve sonra özür dilemez.

And I was a wreck.

Ve ben yıkılmıştım.

This was heavy.

Çok ağırdı.

I retreated into myself.

Kendi köşeme çekildim.

I was angry.

Kızgındım.

I felt betrayed.

İhanete uğramış gibiydim.

And I guess I should have known

Ve beni Mets fanı olmak için cesaretlendirdiğin gerçeğinden

by the fact that you encouraged me to be a Mets fan

beni hayatın büyük hayal kırıklıklarına hazırladığını anlamalıydım.

that you were preparing me for life's really big disappointments.

(Kahkahalar)

(Laughter)

That's true.

Bu doğru.

And yet, there were the games of catch,

Yine de yakalamaç oyunları,

and there were the season tickets

sezonluk maç biletleri

ve Long Island'ın en iyi çörekçisinde her Cumartesi pastırmalı, yumurtalı

and bacon, egg and cheese sandwiches every Saturday

from the best bagel place on Long Island.

ve peynirli sandviçler vardı.

My father lived this life he didn't want to live,

Babam yaşamayı istemeden bu hayatı yaşamıştı

but he lived it so that I could have a dad.

fakat bir babam olabilmesi için bunu yaşadı.

I stopped wondering if my dad had ever existed.

Babam hiç var olmuş muydu diye düşünmekten vazgeçtim.

He had existed -- willfully, consciously, intentionally --

O kasten, isteyerek, bile bile

each and every day of my growing up.

büyüdüğüm her an ve her günde yanımdaydı.

For that, I was thankful.

Bunun için minnettarım.

Paula's body was hers now and her transformation was complete,

Paula'nın vücudu artık onundu ve onun dönüşümü tamamlanmıştı

fakat benim dönüşümüm daha yeni başlıyordu.

but my transformation was just beginning.

I had another trial, another journey, another choice to heed my father's advice

Başka bir yol, başka bir yolculuk, babamın tavsiyesine uymak ayrı bir seçenek

and continue down that narrow path.

ve bu dar yolda devam ediyorum.

PSW: So most days I believe there is a God.

PSW: Bu yüzden çoğu gün Tanrı'nın varlığına inanırım.

Tuesdays and Thursdays can be tough,

Salı ve Perşembe günleri zor olabilir

and any day that you're on the New Jersey Turnpike.

ve New Jersey Turnpike'ta herhangi bir günde.

Gerçekten, biliyor muydunuz?

I mean, really, you know?

(Laughter)

(Kahkahalar)

It's hard to believe in God when your soul is in the wrong body.

Ruhunuz yanlış bir bedendeyken Tanrı'ya inanmak zor.

Still, somehow I ended up in ministry.

Bir şekilde kendimi papazlık mesleğinde buldum.

When I lost all my jobs, it was nothing personal.

Tüm işlerimi kaybettiğimde hiçbir şey kişisel sebepten değildi.

It's what religious tribes do.

Dini toplulukların yaptığı da budur.

They believe an enemy is necessary for the tribe to survive,

Topluluğu hayatta tutmak için bir düşmanın olması gerektiğine inanır,

so where no enemy exists,

bu yüzden de var olmayan

they create one.

bir tane yaratırlar.

Right now, sexual minorities are the enemy;

Şu an cinsel azınlıklar düşman;

my departure was swift and sure.

benim ayrılışım da hızlı ve netti.

I was surprised when my son left his job teaching in West Philadelphia

Oğlumun papaz olabilmek için

Batı Philadelphia'daki eğitmenlik işini bırakmasına şaşırmıştım.

to go into the ministry.

I did not see that one coming.

Bunun olacağını görememiştim.

And now I wondered:

Merak ediyordum:

What would he do?

O ne yapacaktı?

I didn't have to wait that long to find an answer.

Cevabı öğrenmek için fazla beklemek zorunda kalmadım.

Six months after that first visit,

İlk ziyaretten altı ay sonra

he invited me back to New York.

beni New York'a davet etti.

JW: The designers of the Brooklyn Bridge,

JW: Brooklyn Köprüsü tasarımcıları

they had their share of bad luck.

kötü şanslarından paylarını aldılar.

John Roebling, he died shortly after the bridge's construction began.

John Roebling, köprü inşaatı başladıktan kısa bir süre sonra öldü.

His son Washington took over,

Oğlu Washington işi devraldı

but he suffered from decompression sickness.

ancak o da dekompresyon rahatsızlığı yaşadı.

His wife Emily became the surrogate executive engineer

Karısı Emily, köprünün tamamlanmasını denetleyen

who oversaw the bridge's completion.

vekil idari mühendis oldu.

Father and son,

Baba ve oğul

John and Washington,

-John ve Washington-

done in by their work.

işlerinin başında tükendiler.

It was this sunny day in May

Mayıs ayı güneşli bir günde

and my father and I sat in the shadow of that Brooklyn Bridge.

babam ve ben Brooklyn köprüsü gölgesinde oturuyorduk.

Hayatımızı Roebling'lerin izinden giderek

Would our lives follow the Roeblings' --

father and son, done in by our work?

-baba ve oğul- işimiz başında tüketecek miyiz?

My father thought that her friends in church

Babam kilisedeki arkadaşlarının

would carry her through her transition,

onun dönüşümünü kabullenebileceğine inandı

and they did not.

ama onlar kabullenmediler.

They ditched her and they clung to me.

Onu çukura ittiler ve bana tutundular.

I was the pastor of a new church in Brooklyn.

Brooklyn'de yeni bir kilisenin papazıydım.

This wonderful group of forward-thinking people,

İleri görüşlü insanlardan oluşan bu harika grup

and yet, we were financially tied to really conservative churches.

yine mali olarak gerçekten muhafazakâr kiliselere bağlıydı.

To hold space for Paula meant jeopardizing our own church's livelihood.

Paula'yı aramıza almak kilisenin gelirini riske atmak anlamına geliyordu.

I sort of straddled the line between these warring worlds.

Bu dünyalar savaşında iki sınır arasında kalmıştım.

So I said to my dad,

Bu yüzden babama dedim ki

"Dad, I still live and work in your old world.

''Baba, hâlâ senin eski dünyanda yaşıyor ve çalışıyorum.

Is it possible that you might extend an olive branch for my sake?"

Amacıma ulaşmak için senin bir zeytin dalı uzatman mümkün mü?''

And her response was impassioned.

Ve tepkisi sert oldu.

You said to me, "Do you have any idea what it feels like

Bana dedi ki "En sonunda en yakın arkadaşlarına kendini açıklamanın

to finally show yourself to your true friends

ve seni hiç kabullenmemelerinin

and have them completely reject you?

nasıl bir his olduğu hakkında fikrin var mı?

To ask you to live a lie?

Bir yalanı yaşamak için mi?

Do you know what that feels like?"

Bunun nasıl bir his olduğunu biliyor musun?''

And I didn't know what that felt like.

Nasıl bir his olduğunu bilmiyordum.

But I knew I had a decision to make.

Fakat bir karar almam gerektiğini biliyordum.

It was the decision to continue down that narrow path through nights,

Geceleri o dar patikada yürümeye devam etmeye karar verdim

but for the first time,

ancak ilk defa

I caught a glimpse of light.

bir ışık yakaladım.

I cannot ask my father to be anything other than her true self.

Onun kendisinden başka hiçbir şey olmasını isteyemezdim.

(Applause)

(Alkışlar)

PSW: So as we sat by the river that day,

PSW: O gün nehir kenarında otururken

Jonathan talked about his pain, his suffering, his grief, his confusion.

Jonathan acısından, ızdırabından, kederinden, şaşkınlığından bahsetti.

He brought all of himself to that conversation,

Onun bu sohbette kendiyle iligili söyledikleri

and it tore at me

beni içten parçalamıştı,

to be the cause of such pain.

bu kadar acıya sebep olmak.

But as he talked, there was something redemptive going on,

Ama o konuşmaya devam ederken sözlerinde bir çıkış yolu vardı,

full of tension but possibility,

gerginlikle ama imkânlarla dolu,

grounded in that narrow path.

o dar patika içerisinde.

He said, "This is always going to be hard.

Dedi ki "Bu her zaman zor olacak.

It always will be.

Her zaman olduğu gibi.

But Dad,

Ama baba,

I love you."

seni seviyorum."

My son is the best of me and more.

Oğlum benden daha iyidir.

He's bold and strong,

Cesur ve güçlü,

sensitive and thoughtful.

duyarlı ve düşünceli.

I guess you could say,

Sanırım şunu diyebilirsiniz,

he's an alpha male who's gentle.

O nazik bir alfa erkeği.

JW: It was time for my daughters to meet their -- Paula.

JW: Sıra kızlarımı Paula ile tanıştırmaya gelmişti.

We went back to my apartment,

Daireme geri döndük,

and my daughters were coloring at the dining room table,

kızlarım yemek masasında boyama yapıyorlardı

and there was this awkward silence.

ve masada garip bir sessizlik oldu.

And finally, my youngest asked a single, confident question.

Nihayetinde küçük kızım tek bir net soru sordu:

"So, Grandpa, do you have a penis?"

"Büyükbaba, senin penisin var mı?"

(Laughter)

(Kahkahalar)

And after the tension abated and the laughter subsided,

Gerginliğin azalmasından sonra gülüşmeler de azaldı,

my girls took their grandpa back into their room

kızlarım büyükbabasını kendi odalarına götürdü

and showed her their new toys,

yeni oyuncaklarını gösterdiler

and they christened her with a new name.

ve ona yeni bir isim koydular.

They called her "GrandPaula."

Ona "Büyük Paula" dediler.

(Laughter)

(Kahkahalar)

PSW: So this past summer, I had all five of my granddaughters at my home,

PSW: Geçtiğimiz yaz beş torunumun hepsiyle

there in the foothills of the Rocky Mountains.

Rocky dağlarının eteklerindeki evimde birlikteydik.

We went swimming in the cool waters of the river

Küçük kasabamızın içinde akan nehrin soğuk sularında

that flows through our little town.

yüzmeye gittik.

And one day, one of Jonathan's girls said to me,

Ve bir gün Jonathan'ın kızlarından biri bana

"GrandPaula, can we go tubing on the river?"

"Grand Paula, nehirde tubing yapmaya gidebilir miyiz?"

And I said, "Well, you know,

Ben de dedim ki: "Biliyorsun,

I'd really wait until your daddy gets here for that.

bunun için baban buraya gelene kadar bekleyeceğim.

That feels to me like that ought to be his call."

Bu kararı onun vermesi gerektiğini düşünüyorum."

And she said, "Oh, but GrandPaula,

Ve o da bana, "Grand Paula,

he'll exactly make the same decision you would.

zaten o da senin aldığın kararın aynısını alacak.

He's a lot like you, you know."

O da aynı senin gibi."

(Laughter)

(Kahkahalar)

And I thought, yeah, he is a lot like me,

Evet. Sanırım o da benim gibi,

both of us determined to find the narrow path

ikimizde dar patika yolu bulmak

and follow it through the long, dark night,

ve şafağın ışığına giden yol boyunca uzun, karanlık gecede

all the way to the light of dawn.

yolu izlemeye kararlıyız.

JW: Have you ever noticed that a child who is secure,

JW: Güvende olduğunu bilen çocuğun,

sevildiğini bilen bir çocuğun

a child who knows love,

that child will dance?

dans ettiğini hiç fark ettiniz mi?

They wave their arms,

Kollarını sallarlar,

they kick their legs to music that only they can hear.

sadece kendi duyabildikleri bu müzikle tepinirler.

It's the music of a child who is safe and unharmed

İşte bu müzik...

güven içinde ve tamamen sevilen bir çocuğun müziği.

and wholly loved.

The day after my children met their GrandPaula,

Çocuklarım Grand Paula ile tanıştıktan sonraki gün

she took them to go get doughnuts,

onları donat almaya götürdü

and I watched as they walked down the street,

ve caddede yürürken onları izledim

and my girls took my father's arms,

ve kızlarım babamın kollarından tutmuş

and they danced.

ve dans ediyorlardı.

My father's arms swung wildly.

Babamın kolları sertçe sallanıyordu.

You bought them one too many doughnuts, because you always do --

Sen onlara birden fazla donat aldın çünkü bunu hep yaparsın...

(Laughter)

(Kahkahalar)

I watched my older daughter take a bite of her doughnut,

Büyük kızımın donattan büyük bir ısırık alışını

and she unleashed two jumps and a twirl.

ve ardından iki zıplayış ve bir dönüşünü izledim.

It was perfect.

Harikaydı.

That narrow path,

Bu dar patika,

it always has its share of burdens and challenges.

daima kendi sorumluluk ve zorluklarına sahip.

But I was certain that we were going to see this through to redemption.

Fakat bunu kurtuluşa kadar yaşayacağımızdan emindim.

I looked at my dad

Babama baktım,

and I looked at my girls who were dancing and eating their doughnuts,

Donat yiyen ve dans eden kızlarıma baktım

and I said aloud to no one in particular,

ve yüksek sesle dikkat çekmeden dedim ki

I said, "This ...

"Bu...

this is how God sees my dad."

Bu Tanrı'nın babamı yaratış şekliydi."

My father was literally born again.

Babam yeniden doğmuştu.

And by choosing the narrow path of redemption,

Ve kurtuluşa giden bu dar patikayı seçerek

I was born again with her.

ben de onunla yeniden doğdum.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause and cheers)

(Alkışlar ve Tezahüratlar)