The One Question Every Aspiring Leader Needs To Ask | Constance Hockaday | TED

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Myo Aung

Most of what we know about performing leadership

ခေါင်းဆောင်မှု လုပ်ဆောင်တာနဲ့ပတ်သက်ပြီး ကျွန်မတို့ သိထားတာ အများစုကတော့

is made up of these practiced postures

လူဖြူ၊ ပုရိသ၊ အာဏာရဲ့ ပြယုဂ်ကနေ အနောက်တိုင်းမှာ

passed down in the West through a white, male embodiment of power.

လက်ဆင့်ကမ်းခဲ့တဲ့ ဒီလေ့ကျင့်ထားတဲ့ ကိုယ်ဟန်တွေနဲ့ ဖွဲ့စည်းထားတာပါ။

These have become so intertwined with actually having power,

ဒီအပြုအမူတွေကို တုပတာက အခွင့်အာဏာကို ပြသဖို့

that imitating these behaviors

တစ်ခုတည်းသော နည်းလမ်းလိုမျိုး

kind of feels like the only way to show up with authority.

ခံစားရလောက်အောင် ဒါတွေက အာဏာနဲ့ အမှန်တကယ် ယှက်နွယ်လာတယ်။

We can obviously do better than that.

ကျွန်မတို့ ဒါထက် ပိုကောင်းကောင်း လုပ်နိုင်တာ ထင်ရှားပါတယ်။

I work in organizational and leadership development

ကျွန်မက အဖွဲ့အစည်းနဲ့ ခေါင်းဆောင်မှု ဆိုင်ရာ ဖွံ့ဖြိုးရေးမှာ

and I'm an artist.

အလုပ်လုပ်ပြီး အနုပညာရှင်တစ်ယောက်ပါ။

I believe artists are leaders in expressing things

အနုပညာရှင်တွေဟာ လူသားတွေ ဘယ်လို ပြောရမယ်ဆိုတာ မသိသေးတာတွေကို

that humankind often doesn't know how to say yet.

ဖော်ပြရာမှာ ခေါင်းဆောင်တွေလို့ ယုံကြည်တယ်။

So that's why I invited a bunch of artists

ဒါကြောင့် ခေါင်းဆောင်မှု ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေး လုပ်ဖို့

to do a leadership makeover.

အနုပညာရှင် တစ်ပြုံကြီးကို ဖိတ်ခေါ်ခဲ့တာပါ။

သူတို့က လူထု မိန့်ခွန်းတွေကို ရေးခဲ့ကြတယ်။

They wrote public addresses.

They made leadership portraits.

သူတို့က ခေါင်းဆောင်မှု ပုံတူတွေ ဖန်တီးခဲ့တယ်။

I call them the Artists in Presidents.

သမ္မတတွေထဲက အနုပညာရှင်တွေလို့ ကျွန်မ ခေါ်ပါတယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

Since 2020,

၂၀၂၀ ခုနှစ် ကတည်းက

over 70 Artists in Presidents have contributed to the digital archive.

သမ္မတတွေထဲက အနုပညာရှင် ၇၀ ကျော်ဟာ ဒစ်ဂျစ် တယ်မော်ကွန်းတိုက်အတွက် ပံ့ပိုးပေးခဲ့ကြတယ်။

They're North American, Indigenous,

သူတို့ဟာ မြောက်အမေရိကသားတွေ၊ တိုင်းရင်းသားတွေ၊

international and stateless,

နိုင်ငံတကာနဲ့ နိုင်ငံမဲ့သူတွေပါ။

they're artists with disabilities,

မသန်မစွမ်းတဲ့ အနုပညာရှင်တွေ၊

they're queer.

လိင်တူဆက်ဆံသူတွေပါ။

They made beautiful attempts at embodying

သူတို့ဟာ ခေါင်းဆောင်မှုနဲ့ စွမ်းအားရဲ့ အားလုံးပါဝင်တဲ့

inclusive performances of leadership and power.

လုပ်ဆောင်ချက်တွေ ကို သရုပ်ထင်တဲ့ လှပတဲ့ ကြိုးပမ်းမှုတွေ လုပ်ခဲ့တယ်။

Some sung,

တချို့က သီချင်းဆိုတယ်၊

others looked to repair the past,

တချို့က အတိတ်ကို ပြုပြင်ဖို့မျှော်လင့်တယ်၊

one person used artificial intelligence to write her speech,

တစ်ယောက်က သူ့ရဲ့ဟောပြောချက်ကို ရေးသားဖို့ ဉာဏ်ရည်တုကို အသုံးပြုပြီး

and one person just straight up wrote a curse.

လူတစ်ယောက်ကတော့ ကျိန်စာတစ်စောင် ရေးလိုက်တယ်။

And so many more.

ဒီထက်မက အများကြီးရှိသေးတယ်။

But what really surprised me,

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မလ တကယ့်ကို အံ့ဩတာက

was that a lot of us struggled to say something new.

ကျွန်မတို့ အများစုဟာ အသစ်တစ်ခုခုကို ပြောဖို့ ရုန်းကန်နေကြတာပါ။

To articulate what we want with authority.

ကျွန်မတို့လိုချင်ရာကို အခွင့်အာဏာနဲ့ ထုတ်ဖော်ပြောဖို့ပါ။

Blame it on the millennia of humans colonizing humans,

လူသား အချင်းချင်း ကိုလိုနီပြုတဲ့ ထောင်စုနှစ်အပေါ် အပြစ်တင်ပါ၊

but it seems like we don't believe we can have the things we want.

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မတို့ လိုချင်တာတွေ ရနိုင်တယ်လို့ ကျွန်မတို့ ယုံကြည်ပုံမရဘူး။

The things that we need to live and work with dignity.

ကျွန်မတို့ နေထိုင်ပြီး ဂုဏ်သိက္ခာနဲ့ တွဲလုပ်ဖို့ လိုတဲ့အရာတွေပါ။

So I think as leaders

ဒီတော့ မျှတတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုမှာ

interested in investing in an equitable society,

ရင်းနှီးမြှုပ်နှံဖို့ စိတ်ဝင်စားတဲ့ ခေါင်းဆောင်တွေအနေနဲ့

modeling agency is one of the most important things

ကိုယ်ဟန်ပြ အေဂျင်စီဟာ ကျွန်မတို့ရဲ့ ရပ်ရွာတွေနဲ့ အဖွဲ့အစည်းတွေအတွက်

that we can do for our communities and organizations.

ကျွန်မတို့ လုပ်ပေးနိုင်တဲ့ အရေးကြီးဆုံး အရာတွေထဲက တစ်ခုလို့ ထင်တယ်။

But it's hard.

ဒါပေမဲ့ ခက်ခဲပါတယ်။

How do you move towards believing in your own agency?

သင့်ရဲ့ကိုယ်ပိုင် အေဂျင်စီကို ယုံကြည်တာဆီ သင် ဘယ်လို ရှေ့ဆက်သွားလဲ။

The way that I learned to do this

ဒီလိုလုပ်ဖို့ သင်ယူခဲ့တဲ့ နည်းက

came in a really unusual place.

တကယ့်ကို ထူးခြားတဲ့ နေရာတစ်ခုမှာ ရောက်လာခဲ့တာပါ။q

When I was in my early 20s,

ကျွန်မ အသက် ၂၀ ကျော်တုန်းက

I met Captain Betsy.

မာလိန်မှူး ဘက်စီနဲ့ တွေ့ဆုံခဲ့တယ်။

I was queer, depressed, feeling totally alone

မက္ကဆီကို ပင်လယ်ကွေ့မှာရှိတဲ့ တက္ကဆက် တောင် ပိုင်း မြို့ ငယ်လေးမှာ

in my tiny south Texas town on the Gulf of Mexico.

မအီမသာ စိတ်ကျဝေဒနာဖြစ်ကာ လုံးဝ အထီးကျန်တယ်လို့ ခံစားရတုန်းပေါ့။

And by the time Betsy landed in my town,

ကျွန်မမြို့ကို ဘက်စီရောက်တဲ့အချိန်မှာ

she had been living on homemade rafts for decades,

သူဟာ လက်ဖြစ် ဖောင်တွေပေါ်မှာ၊ Floating Neutrinos လို့ခေါ်တဲ့

with a group called the Floating Neutrinos.

အုပ်စုတစ်စုနဲ့အတူ နေထိုင်ခဲ့တာ ဆယ်စုနှစ်ချီပြီ။

She had captained over a dozen rafts,

သူက အတ္တလန္တိတ် သမုဒ္ဒရာကို ဖြတ်တာတစ်ခု အပါအဝင်၊

including one across the Atlantic Ocean.

ဖောင် တစ်ဒါဇင်ကျော်ကို ဦးဆောင်တယ်။

In that thing.

ဒီကိစ္စမှာတော့

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

So the Floating Neutrinos believe

ဒီတော့ လူတစ်ယောက် သိဖို့ အရေးကြီးဆုံးအရာက

that the most important thing a person needs to know how to do

သူ့ဆန္ဒတွေကို ဘယ်လို ထုတ်ဖော်ပြမလဲဆိုတာလို့ Floating

is articulate their own desires.

Neutrinos တွေက ယုံကြည်တယ်။

To break out of being solely in reaction to the systems that contain us,

စီးပွားရေးစနစ်နဲ့ ပညာရေးစနစ်လိုမျိုး ကျွန်မတို့ ပါဝင်တဲ့ စနစ်တွေကို

like the economic system and the education system.

တုံ့ပြန်ရာမှာ ထီးတည်း ဖြစ်နေတာကနေ ရုန်းထွက်ဖို့ပါ။

So that we can allow our deepest desires

အနက်ရှိုင်းဆုံး ဆန္ဒတွေကို ဘဝအတွက်

to be the thing that bring direction and urgency to our lives.

ဦးတည်ရာနဲ့ အရေးတကြီးဖြစ်မှု ဆောင်ကြဉ်းပေးတာ ဖြစ်နိုင်စေဖို့ပါ။

The rafts were a tool that the Neutrinos used

ဒီဖောင်တွေက Neutrinos တွေကို

to bring themselves closer to their desires.

သူတို့ရဲ့ ဆန္ဒတွေနဲ့ ပိုနီးကပ်လာစေတဲ့ ကိရိယာတစ်ခုပါ။

So obviously, I was very taken by this,

ဒီတော့ ကျွန်မက ဖောင်တစ်စင်းပေါ်မှာ ထာဝစရ နေထိုင်ချင်လို့မဟုတ်ဘဲ၊

not because I wanted to permanently live on a raft,

ထူးခြားတဲ့ဘဝတစ်ခုကို ယုံကြည်ချင်လို့ဆိုတာရဲ့

but because I wanted to believe in an extraordinary life.

ဖမ်းစားတာ ခံလိုက်ရတာက ရှင်းနေပါတယ်။

And Betsy was the first person to ever ask me

ပြီးတော့ ဘက်စီက ကျွန်မ လိုချင်တာက ဘာလဲလို့

what it is that I wanted.

မေးခဲ့တဲ့ ပထမဆုံး ပုဂ္ဂိုလ်ပါ။

အနက်ရှိုင်းဆုံး ဆန္ဒ သုံးခုဆိုတဲ့ အလေ့အကျင့်ကို သုံးပြီး ဒါကို သူလုပ်ခဲ့တယ်။

And she did this using a practice called the three deepest desires.

She’d say, “Pretend you’re gonna die.”

သူ ပြောမှာက ““ရှင် သေတော့မယ်လို့ ဟန်ဆောင်လိုက်ပါ၊

You’re gonna die, you’re all gonna die.

ရှင် သေတော့မယ်၊ ရှင်တို့အားလုံး သေတော့မယ်၊

“Pretend that you’re gonna die tomorrow.

မနက်ဖြန်မှာ သေတော့မယ်လို့ ဟန်ဆောင်လိုက်ပါ”တဲ့။

What is one thing that you need to do before you die?"

ရှင်တို့ မသေခင် လုပ်ဖို့လိုတဲ့ တစ်ခုက ဘာလဲ” တဲ့။

And then I would have full-on drama meltdowns

ဒီနောက်မှာ ဒီမေးခွန်းကို ဖြေဆိုရာမှာ ဗာရာဏသီချဲ့တာတွေ

around answering this question,

ကျွန်မမှာ ပြည့်နေမှာက

because it was impossible for me to believe that I had any authority

ကျွန်မရဲ့ ဘဝမှာ အခွင့်အာဏာ တစ်ခုခု ရှိတယ်ဆိုတာ ယုံကြည်ဖို့

over my own life.

မဖြစ်နိုင်လို့ပါ။

That I could want things

မိဘတွေနဲ့ ယဉ်ကျေးမှုက

outside of what my parents and our culture had told us to want.

ကျွန်မတို့ကို ရှိစေချင်တယ်လို့ ပြောတာတွေ ရဲ့ အပြင်က အရာတွေကို လိုချင်လာနိုင်တာပါ။

So Betsy finally said, "Look,

ဒါနဲ့ နောက်ဆုံးမှာ ဘက်စီက “ကြည့်ပါ၊

all you have to do is answer this question for today.

ရှင်တို့ လုပ်ရမှာက ဒီနေ့အတွက် ဒီမေးခွန်းကို ဖြေဖို့ပဲ။

You could say, 'I want to eat the biggest hamburger in the world.'

‘ကမ္ဘာ့ အကြီးဆုံး ဟမ်ဘာဂါကို စားချင်တယ်’ လို့ ပြောနိုင်ပါတယ်။

OK, great. Whatever, write it down.

ကောင်းလိုက်တာ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ရေးချထားလိုက်ပါ။

Because you're going to answer this question again tomorrow

ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဒီမေးခွန်းကို မနက်ဖြန် ပြန်ဖြေမှာဖြစ်ပြီး၊

and it's how you answer this question over time that matters."

ကြာလာတာနဲ့အမျှ ဒီမေးခွန်းကို ဖြေပုံက အရေးပါတာကြောင့်ပါ။”

And so then I said something super weird, like,

ဒီတော့ ထူးဆန်းတာတစ်ခု ကျွန်မ ပြောလိုက်တယ်၊ ဥပမာ၊

တက္ကဆက် တောင်ပိုင်းမှာ ရေတံခွန်တွေ မရှိတော့

"I want to see a waterfall,"

because there's no waterfalls in south Texas.

“ရေတံခွန်တစ်ခုကို မြင်ချင်တယ်” လို့ပါ။

And I got much better at it.

ဒီမှာ ကျွန်မ အများကြီး ပိုတော်လာတယ်။

Saying what we want out loud

လိုချင်တာကို ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ပြောတာက

is something that we have to practice.

လေ့ကျင့်ရမယ့် အရာတစ်ခုပါ။

But the crux of this learning is the believing part.

ဒါပေမဲ့ ဒီသင်ယူမှုရဲ့ အခရာက ယုံကြည်ခြင်း အပိုင်းပါပဲ။

Believing. Faith.

ယုံကြည်ခြင်းပါ။ ယုံကြည်မှုပါ။

It's not something that we learn in isolation.

ဒါက သီးခြား သင်ယူရတာ တစ်ခု မဟုတ်ဘူး။

It's something that we learn through imitation.

ဒါက တုပမှုကနေ သင်ယူရတာပါ။

Like, leadership and language.

ဥပမာ ခေါင်းဆောင်မှုနဲ့ ဘာသာစကားပါ။

So in my life,

ဒီတော့ ကျွန်မ ဘဝမှာ

Betsy modeled for me what it meant to articulate my desires

ဘက်စီက ဆန္ဒတွေကို ထုတ်ဖော်ပြတာက ဘာကိုဆိုလိုတာအတွက် စံနမူနာဖြစ်ခဲ့ပြီး

and in lending her faith to me,

သူ့ရဲ့ယုံကြည်မှုကို နားစိုက်ထောင်ရာမှာ

she was also giving it back to herself.

သူ့ကိုယ်သူလည်း ယုံကြည်မှု ပြန်ပေးခဲ့တယ်။

But she did another thing.

ဒါပေမဲ့ သူ နောက်တစ်ခု လုပ်ခဲ့တယ်။

And this is something that leaders often forget to do.

ဒါက ခေါင်းဆောင်တွေ မကြာခဏ မေ့တတ်တာတစ်ခုပါ။

She listened.

သူ နားထောင်ခဲ့တယ်။

She sat with me

သူက ကျွန်မ ဖြစ်စဉ်ရဲ့ နာကျင်မှုနဲ့

in the pain and discomfort of my process

အဆင်မပြေမှုမှာ ကျွန်မနဲ့အတူ ထိုင်ခဲ့ပြီး

and it's from that place, my current reality,

ဒါ အဲဒီနေရာကနေ၊ ကျွန်မရဲ့ လက်ရှိ ဖြစ်ရပ်မှန်ကနေဖြစ်ပြီး၊

that she guided me towards a vision

သူက ဒီကမ္ဘာထဲက ဖြစ်နိုင်ခြေနဲ့

of possibility and agency in this world.

အကျိုးဆောင်မှုရဲ့ အမြင်တစ်ခုဆီ လမ်းညွှန်ပေးခဲ့တယ်။

We can choose to model our leadership styles in similar ways.

ခေါင်းဆောင်မှုပုံစံတွေကို အလားတူ နည်းလမ်းတွေမှာ စံထားဖို့ ရွေးချယ်နိုင်တယ်။

It's a commitment to relationality.

ဒါက ဆက်ဆံရေးအတွက် ကတိကဝတ်တစ်ခုပါ။

ဒါဟာ ဘယ်တော့မှ မဆုံးတဲ့ ဖြစ်စဉ်တစ်ခုပေမဲ့၊

It's a process that never ends,

but it pays off because it grows empowered, engaged

ဒါက အားထက်ကာ စိတ်ဝင်စားပြီး စေ့ဆော်မှု ခံရတဲ့ လူအုပ်စုတွေ တိုးလာစေပြီး

and inspired groups of people, focused on a shared vision.

မျှဝေထားတဲ့ အမြင်ကို အာရုံစိုက်လာတဲ့အတွက် အကျိုးရှိပါတယ်။

So if what we want is to connect people's priorities

ဒီတော့ ကျွန်မတို့လိုချင်တာက ပိုကြီးမားတဲ့ ကောင်းကျိုးအတွက် အမြင်တွေရှိတဲ့ လူတွေရဲ့

with our visions for the greater good,

ဦးစားပေးတွေကို ဆက်သွယ်ဖို့ဆိုရင်၊

we have to commit to mediating between the truth that is in the room

အခန်းထဲမှာရှိတဲ့ အမှန်တရားနဲ့ ရည်မှန်းချက်ကြီးတဲ့ အနာဂတ်ကြား

and the aspirational future.

ကွင်းဆက် ပုံဖော်ပေးဖို့ ရည်စူးရမယ်။

You’re all gonna die.

သင်တို့အားလုံး သေတော့မယ်။

You could die tomorrow.

မနက်ဖြန်မှာ သင် သေသွားနိုင်ပါတယ်။

What's one thing that you want to do before you die?

မသေခင် လုပ်ချင်တာတစ်ခုက ဘာလဲ။

What kind of leader do you want to be?

ဘယ်လို ခေါင်းဆောင်မျိုး ဖြစ်ချင်သလဲ။

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)