Aja Monet and phillip agnew: A love story about the power of art as organizing | TED

Reviewer: mohammad ali masoum

آجا مونت: داستان ما درست مثل همۀ قصه‌های، عاشقانه بزرگ شروع می‌شود.

فلی‍پ آنگنو: به من در دایرکت پیام داد ...

AM: او 50 تا از عکس هایم را لایک کرد،

Aja Monet: Our story begins like all great, young love stories.

پشت سر هم، ساعت 12 نصفه شب --

PA: فردی دیدم هنرمند، متعهد به صداقت و عدالت --

Phillip Agnew: She slid in my DMs ...

AM: He liked about 50 of my photos,

و زیبا بود، اما من گیج شده بودم.

back-to-back, in the middle of the night --

داستان ما از جاهای مختلف دنیا شروع می‌شود،

PA: What I saw was an artist committed to truth and justice --

از مغلوبه (نوعی غذا) و شراب در فلسطین.

and she's beautiful, but I digress.

ولی چطور به آنجا رسیدیم؟

AM: Our story actually begins across many worlds,

PA:خب, من در شیکاگو به‌دنیا اومدم،

over maqluba and red wine in Palestine.

والدینم یکی معلم و دیگری واعظ بود.

گوش‌هایم اولین بار آواز کلیسا رو صبح‌های شنبه با صدای مادرم شنید.

But how did we get there?

PA: Well, I was born in Chicago,

اندرزهای پدر اهل جنوبم من را فرا می‌خواند.

the son of a preacher and a teacher.

اولین کلماتم بیشتر نت موسیقی بودند تا نقل قول بزرگان.

My ears first rung with church songs sung by my mother on Saturday mornings.

موسیقی بیشتر تاثیر بیشتری روی من داشت.

بعدها برای اولین بار دانشگاه A&M فلوریدا من رو با سازماندهی آشنا کرد.

My father's South Side sermons summoned me.

My first words were more notes than quotes.

سال 2012، مرد سیاهپوستی به نام تریوون مارتین به قتل رسید،

It was music that molded me.

و این قضیه زندگی من و میلیون‌ها انسان دیگر را تغییر داد.

Later on, it was Florida A&M University that first introduced me to organizing.

چند تا دانشجوی شلخته بودیم نه آدم بالغ

In 2012, a young black male named Trayvon Martin was murdered,

که تصمیم گرفته بودیم دیگه کافیه.

هنر و سازماندهی پاسخ ما به اضطراب و خشونت شده بود.

and it changed my life and millions of others'.

We were a ragtag group of college kids and not-quite adults

جنبشی راه انداختیم که در کل دنیا پخش شد

who had decided enough was enough.

و به فلسطین هم رسید، در سال 2015.

Art and organizing became our answer to anger and anxiety.

AM: مادرم موقع بدنیا آمدنم مجرد بود

در پروژه خانه‌های صورتی بروکلین، نیویورک.

We built a movement and it traveled around the world

عصبی از بقا و زنده ماندن،

and to Palestine, in 2015.

جذب کتاب‌ها و اشعار و واکمنی شدم که برادرم بهم داد.

AM: I was born to a single mother

in the Pink House projects of Brooklyn, New York.

در ایستگاه قطار تئاتر می‌دیدم،

Maddened by survival,

خیابان‌های پر ازدحام و نقاشی‌های خیابانی.

I gravitated inwards towards books, poems and my brother's hand-me-down Walkman.

در دبیرستان، گروهی پیدا کردم که جادوگر بودند

I saw train-station theater,

و شاعرانی حقیقت گو

subwoofing streets and hood murals.

در یک موسسه بنام Urban Word NYC.

In high school, I found a community of metaphor magicians

با سرپرستی گروه Black arts movement،

من عنوان the legendary را برنده شدم. Nuyorican Poets Cafe Grand Slam

and truth-telling poets

in an organization called Urban Word NYC.

(تشویق و خنده)

در دانشگاه Sarah Lawrence با هنرمندها کار می‌کردم

Adopted by the Black Arts movement,

برای پاسخ به طوفان کاترینا و زلزله;

I won the legendary Nuyorican Poets Cafe Grand Slam title.

اثر شعر را پیدا کردم

(Applause and cheers)

At Sarah Lawrence College, I worked with artists

و توانایی اینکه فقط احساسمان را بیان نکنیم،

to respond to Hurricane Katrina and the earthquake;

بلکه برای تغییر چیزها به کار بگیریمش

I discovered the impact of poetry

و در موردش یه کاری انجام بدیم،

and the ability to not just articulate our feelings,

وقتی یکی از دوستان، مایتا، به فلسطین دعوتم کرد ...

but to get us to work towards changing things

PA: ما یک گروه از هنرمندان و موسسان بودیم،

که خودمان را در فرهنگ موسیقی و داستان‌های،

and doing something about it,

when a friend, Maytha Alhassen, invited me to Palestine ...

فلسطین غرق کرده بودیم.

شب‌ها دیروقت درباره،

PA: We were a delegation of artists and organizers,

نقش هنر در سیاست و سیاست در هنر

and we immersed ourselves in Palestinian culture,

بحث می‌کردیم.

music, their stories.

آجا و من اختلاف نظر داشتیم.

Late into the night,

AM: اوه، اختلاف نظر داشتیم.

we would have discussions about the role of art in politics

PA: ولی خیلی سریع و قابل پیش بینی عاشق هم شدیم.

and the role of politics in art.

تصویر اول:

Aja and I disagree.

من هستم که دارم به هدفم می‌رسم.

(خنده)

AM: Oh, we disagree.

PA: But we quite quickly and unsurprisingly fell in love.

AM: کاملا مشخص است, اینطورنیست؟

چهار ماه بعد، این هنرمند --

Exhibit A:

me working my magic.

Pa: و این برنامه ریز--

(Laughter)

AM: رفتند به خانه کوچکی با یه حیاط پشتی بزرگ، در میامی،

AM: Obvious, isn't it?

Four months later, this artist --

PA: and this organizer --

PA: (صدای اه کشیدن)

AM: moved into a little home with a big backyard, in Miami.

ببین, 5 ماه قبل از اینکه این اتفاق بیفتد،

من همه را پیش بینی می‌کردم.

باید بهت بگم که --

یکی از دوستام نشاندم و بهم گفت،

PA: (Sighs)

“شما خیلی واسه سازماندهی زحمت کشیدید،

کی می‌خواهی یک مقدار استراحت کنی؟”

Listen, five months before this ever happened,

مستقیم در چشماش نکاه کردم و گفتم

I predicted it all.

I'm going to tell you --

و گفتم، “تنها راهش این است که

a friend sat me down and said,

اگر یک برخورد وجود داشته باشد.

"You've done so much for organizing,

که این خانم مرا به کلی از خواب بیدار کرد.”

when are you going to settle down?"

I looked him straight in the face

و نمی‌دانستم که چه قدر حق با من است.

and I said, "The only way that it would ever happen

(صدای خنده)

ماه‌های اول ما مثل همه‌ جوان‌های عاشق بود:

is if it is a collision.

This woman would have to knock me completely off course."

پر از عشق، شور، همه شب‌ها ...

I didn't know how right I was.

(Laughter)

AM: غیر قابل توقف...

Our first few months were like any between young lovers:

PA: بحث و جدال‌ها.

(خنده) PA: آجا همۀ اطلاعات من دربارۀ دنیا رو به چالش می‌کشید.

filled with hot, passionate, all-night ...

و مجبورم می‌کرد -- AM: البته با عشق -- تا با دید تازه به سازماندهی هامون نگاه کنم

AM: nonstop ...

کمکم کرد نادیدنی‌ها را ببینم و هنرمندان چطور دنیای درونمان را روشن می‌کنند.

PA: discussions.

(Laughter)

PA: Aja challenged everything I knew and understood about the world.

روزهای زیادی بودند که نمی‌خواستم از تخت بیایم بیرون

She forced me --

و با دنیای بیرون مواجه بشوم.

AM: lovingly --

PA: to see our organizing work with new eyes.

نامید شده بودم.

و اطرافم پر بود از مرگ و از دست دادن

She helped me see the unseen things

and how artists illuminate our interior worlds.

و از هنرمندان استفاده می‌کردند برای آرام کردن جو.

با بردن جوایز مختلف و کمک‌های مالی خسارات زیادی را جبران کردند،

AM: There were many days I did not want to get up out of bed

ولی مردم همچنان می‌مردند

and face the exterior world.

I was discouraged.

و من به دنبال اجتماع می‌گشتم.

There was so much loss and death

and artists were being used to numb, lull and exploit.

دیدن فیلیپ به زندگیم لذت,عشق و حقیقت بخشید،

و من را از انزوا نجات داد.

While winning awards, accolades and grants soothed so many egos,

آن به من نشان داد که جامعه و روابط

people were still dying

and I was seeking community.

Meeting Phillip brought so much joy, love, truth into my life,

راجع به ساختن جنبش بزرگ نبود.

and it pulled me out of isolation.

بلکه بخش مهم آن ساخت هنر قدرتمند و با معناست،

He showed me that community and relationships

و هیچ کدام از آن‌ها در تنهایی و انزوا به انجام نمی‌رسید.

wasn't just about building great movements.

PA: بله، ما فهمیدیم که بسیاری از دوستان هنرمند و برنامه ریزمان هم سردرگم هستند

It was integral in creating powerful, meaningful art,

در این چرخه‌های غم،

and neither could be done in solitude.

و ما در جنبش‌هایی بودیم که بیشتر مواقع خودشان را درمراسم‌های ختم پیدا می‌کردند.

PA: Yeah, we realized many of our artist and organizer friends were also lost

از خودمان پرسیدیم:

از یک نسل بسیار آشنا چه چیزی به وجود می‌آید

in these cycles of sadness,

با مرگ‌های نابجا که هرروز در زمانه ما اتفاق می‌افتند؟

and we were in movements that often found themselves at funerals.

در طول یکی از بحث‌های شبانه ما بود

We asked ourselves

what becomes of a generation all too familiar

که ما، ورای هنر و سازماندهی را دیدیم

with the untimely ends of lives streamed daily on our Timelines?

و شروع کردیم به کشف اینکه هنر همان سازماندهی بود.

AM: ایده پرداخته شد:

It was during one of our late-night discussions

هنر یک پشتیبانی بود، و نه وسیله‌ای برای جنبش.

that we saw beyond art and organizing

and began to see that art was organizing.

خانه ما خانه‌ای بود از تخیلات بزرگ;

AM: The idea was set:

یک وسیله برای قلب‌های در حال رشد ما;

art was an anchor, not an accessory to movement.

یک مکان برای ریسک که ما جرات خندیدن، عشق ورزیدن، گریه کردن و بحث کردن داشتیم.

Our home was a home of radical imagination;

هنر،کتاب‌ها، گرامافون‌ها دیوارهای ما را پوشانده بود،

an instrument of our nurturing hearts;

a place of risk where were dared to laugh, love, cry, debate.

و مارمولک ها هم بودند --

Art, books, records and all this stuff decorated our walls,

دیوارهایی از درختان استوایی که مهمانان ما را به سمت حیاط پشتی راهنمایی می‌کرد،

جایی که همسایه‌هایمان می‌آمدند و احساس راحتی می‌کردند.

and there was lizards --

walls of palm trees that guided our guests into our backyard,

باد --

باد یک تایید بود برای آدم‌هایی که در آن فضا قدم می‌گذاشتند.

where our neighbors would come and feel right at home.

و ما یاد گرفتیم که در یک جهان --

یک جهان پیچیده که پر از حواس پرتیست --

The wind --

the wind was an affirmation for the people who walked into the space.

ما توانسته بودیم فضایی را آماده کنیم که مردم می‌آمدند و در حال زندگی می‌کردند،

And we learned that in a world --

و هنرمندان و سازماندهان می توانستند پناه پیدا کنند.

a bewildering world of so much distraction --

we were able to cultivate a space where people could come and be present,

PA: این تبدیل به استودیو علائم دود شد.

AM: درحالیکه تلاش می‌کردیم به اجتماعمان خانه، خوراک، پوشاک و تحصیلات بدهیم;

and artists and organizers could find refuge.

روح‌هایمان تشنه لذت، ارتباط، و هدف بودند;

PA: This became Smoke Signals Studio.

AM: As we struggle to clothe, house, feed and educate our communities;

و با اینکه پوسته بیرونی را بدن‌هایمان تشکیل می‌دهند،

روح‌هایمان نیز نیاز به ارضا شدن دارند،

our spirits hunger for connection, joy and purpose;

و گرنه ما تسلیم ناامیدی و افسردگی می‌شویم.

and as our bodies are out on the front lines,

هنر ما دارای ارتباط ریتمیک است،

our souls still need to be fed,

که با سیگنال‌های احساسی کد گذاری شده بود،

or else we succumb to despair and depression.

همراه با احساس بداهه تفکر انتقادی.

Our art possesses rhythmic communication,

جنبش اجتماعی ما باید مثل (موسیقی) جاز باشه:

coded emotional cues,

شهامت بخش مشارکت فعال،

improvised feelings of critical thought.

شنونده،

خود انگیخته و آزاد.

Our social movements should be like jazz:

چیزی که مردم به عنوان جشن می‌بینند ...

PA: در واقع یک جنبش ملاقات هست.

encouraging active participation,

listening,

ببینید، ما تماما اعتراض و درد نیستیم.

spontaneity and freedom.

اینجا جایی برای دوست داشته شدن است،

What people see as a party ...

برای احساس شدن، شنیده شدن،

PA: is actually a movement meeting.

و جایی که برای تاثیرگذارترین مشکلات سیاسی آماده می‌شویم

See, we aren't all protest and pain.

در همسایگی ما.

Here's a place to be loved,

ببینید، قوانین هیچوقت فرهنگ را تغییر نمی‌دهند،

to be felt, to be heard,

and where we prepare for the most pressing political issues

اما فرهنگ، همیشه قوانین رو تغییر می‌دهد.

in our neighborhoods.

هنر --

(تشویق)

See, laws never change culture,

هنر به عنوان سازماندهی حتی تغییر دهنده و گشاینده درها است

but culture always changes laws.

در مکان‌هایی که به عنوان مخالف آزادی دیده می‌شوند.

Art --

سری هفتگی شعر ما

(Applause)

در حال تغییر زندگی مردهای زندانی درکانون اصلاح dade هست،

Art as organizing is even changing and opening doors

و ما بسیار هیجان زده‌ایم که برای شما کار تالیف شده یکی از آن مردها را بیاوریم،

in places seen as the opposite of freedom.

Our weekly poetry series

اکو مارتینز.

در شروع، می‌گوید ...

is transforming the lives of men incarcerated at Dade Correctional,

AM: «شعر برای مردم یک آمپول پنی سیلین است.

and we're so excited to bring you all the published work of one of those men,

یک کلید دستبند برای رویاهای یک زندانی است.

Echo Martinez.

In the intro, he says ...

مولوتوف (سیاستمدار) در جوهر.

(شعر) دانش است، پافشاری است،

AM: "Poetry for the people is a sick pen's penicillin.

مزه کردن مواد اولیه است در هر چیزی که به زور به شما خورانده می‌شود،

It's a cuff key to a prisoner's dreams.

اما بیش تر از همه، یک یادآوری است که همه ما صدا داریم،

The Molotov in the ink.

همه ما می‌توانیم شنیده شویم حتی اگر وادار به فریاد زدن شویم.»

It is knowledge, it is overstanding,

it is tasting ingredients in everything you've been force-fed,

در سال 2018 ما اولین فستیوال شهر مارون خودمان را بنا کردیم

but most of all, it's a reminder that we all have voices,

we all can be heard even if we have to scream."

در مرکزTACOLCY در شهر آزادی(لیبرتی سیتی).

In 2018, we created our first annual Maroon Poetry Festival

در آنجا، شاعران معاصر، سونیا سانچز،اموری داگلس

و در آخر، انتزاکی شانگه بزرگ،

at the TACOLCY Center in Liberty City.

اجرا کردند و با هنرمندان و سازماندهان محلی دیدار کردند.

There, the Last Poets, Sonia Sanchez, Emory Douglas

ما توانستیم که آنها را بزرگ بداریم

and the late, great Ntozake Shange,

به خاطر تعهد به صداقت زیاد.

performed and met with local artists and organizers.

و علاوه بر آن،

یک پارک عمومی را تبدیل به

We were able to honor them

تظاهرات حضوری جهانی که در آن زندگی می‌کنیم کردیم.

for their commitment to radical truth-telling.

And in addition to that,

هر چیزی که در شعر قرار دادیم،

we transformed a public park

در هنر و خلاقیت قرار دادیم،

into the physical manifestation of the world we are organizing for.

در بازی‌های اصلاح شده کودکان

و در طراحی فوق العاده صحنه.

Everything that we put into poetry,

کار ما در یک صف بزرگ از سازماندهان فرهنگی است

we put into the art, into the creativity,

که فهمیدند که از هنر برای شکل دادن به یک آینده مهم استفاده کنند.

into the curated kids' games

and into the stunning stage design.

هنرمندانی مثل جون جوردن،

PA: Our work is in a long line of cultural organizers

اموری داگلس

و نینا سایمون.

that understood to use art to animate a radical future.

آنها خیلی از چیزهایی که ما الان داریم می‌فهمیم را فهمیدند --

آن‌ها فهمیدند که برای وادار کردن مردم به ساختن یک کشتی،

Artists like June Jordan,

Emory Douglas

باید آن‌ها را به درازای دریا بکشید;

and Nina Simone.

این اطلاعات به ندرت کسی را متاثر می‌کند اما هنر خوب همیشه تحت تاثیر قرار می‌دهد.

They understood what many of us are just now realizing --

that to get people to build the ship,

این دریافت --

(تشویق)

you've got to get them to long for the sea;

این دریافت فکر پشت

that data rarely moves people, but great art always does.

روزنامه‌های آزادی مدافعان رویاها را شکل داد،»

This understanding --

یک دید مهم سیاسی برای آینده فلوریدا

(Applause)

که درباره مردم پیش از سود حرف می‌زد.

This understanding informed the thinking

حالا می‌توانستیم یک روزنامه رسمی چاپ کنیم.

behind the Dream Defenders' "Freedom Papers,"

a radical political vision for the future of Florida

در عوض، سازماندهان و هنرمندان کنار هم در شعرشان جمع شده بودند

that talked about people over profits.

که ارزش‌های فوق العاده ای بسازند

و ویدیویی که پشت سر ما می‌بینیم را درست کردند.

Now, we could have done a policy paper.

Instead, artists and organizers came together in their poetry

ما به جشن برنامه سیاسی بلک پنتر پیوستیم

to create incredible murals

و شعر زیبای پورتوریکویی از مارتین اسپادا

and did the video that we see behind us.

که دید سیاسی ما را زنده کند.

We joined the political precision of the Black Panther Party

حالا هزاران نفر از مردم فلوریدا مستقل ازسن، نژاد، جنسیت و طبقه

and the beautiful poetry of Puerto Rican poet Martín Espada

to bring our political vision to life.

«روزنامه آزادی» را یک تصویر از آینده خودشون می‌دانند.

AM: Now thousands of Floridians across age, race, gender and class

برای دهه‌ها، هنرمندان و هنر ما برای آرام کردن جو استفاده می‌شدند،

see the "Freedom Papers" as a vision for the future of their lives.

بی حس کردن، آرامش دادن،

فروختن اجناس به ما

For decades, our artists and our art has been used to exploit,

و جایگذاری غلط اجتماع ما،

اما ما باور داریم که هر چیز شخصی سیاسی است

lull, numb,

sell things to us

و قلب با کارهایی که انجام شده اندازه گیری می‌شود،

and to displace our communities,

but we believe that the personal is political

نه چیزهایی که احساس شده است.

پس سازماندهی و هنر فقط درگیر هدف هنرمند نیستند،

and the heart is measured by what is done,

بلکه درگیر تاثیر حقیقیشان هم هستند.

not what one feels.

هنر بزرگ مونولوگ نیست.

And so art as organizing is not just concerned with artists' intentions,

هنر بزرگ یک دیالوگ بین هنرمند و مردم است.

but their actual impact.

PA: در 4 سال پیش، این هنرمند ...

Great art is not a monologue.

AM: و این سازمان دهنده ...

Great art is a dialogue between the artist and the people.

PA: فهمیدند که ما فقط یک جفت نیستیم.

AM: ما یک آینه هستیم.

PA: Four years ago, this artist ...

PA: دنیاهای ما واقعا برخورد کردند،

AM: and this organizer ...

و به شیوه های مختلف...

PA: found that we were not just a match.

AM: ترکیب شدند.

PA: ما درباره جنبش چیزهای زیادی آموختیم،

AM: We were a mirror.

درباره عشق و هنر و بیشترین تاثیر آن:

PA: Our worlds truly did collide,

and in many ways ...

زمانی که ناممکن را نشان می‌دهد و وقتی که تقسیم بندی را نابود می‌کند،

AM: they combined.

PA: We learned so much about movement,

وقتی در مکان های خاکستری بازی می کند یا در دنیاهای سیاه و سفید ما،

about love and about art at its most impactful:

when it articulates the impossible and when it erodes individualism,

وقتی کاری را انجام می‌دهد که دموکراسی ما انجامش نمی‌دهد،

وقتی به ما یادآوری می‌کند که ما جزیره نیستیم،

when it plays into the gray places of our black and white worlds,

وقتی همه خیابان‌ها را بجز وال استریت و مدیسون می‌پوشاند،

when it does what our democracy does not,

وقتی به ما یادآوری می‌کند که ما جزیره نیستیم

when it reminds us that we are not islands,

و دربرابر تسلیم مقابل بی حسی مقاومت می‌کند،

when it adorns every street but Wall Street and Madison Avenue,

وقتی امپراطوری را بازخواست می‌کند

و به هریک از ما الهام می‌بخشد که عشق بورزیم،

when it reminds us that we are not islands

صادق باشیم

and refuses to succumb to the numbness,

و انقلاب را غیرقابل مقاومت کنیم.

when it indicts empire

AM: برای جادوگران --

and inspires each and every one of us to love,

(تشویق)

tell the truth

and make revolution irresistible.

AM: برای جادوگران و راه‌های پس زدن ما،

AM: For the wizards --

(Applause)

تصاویر عاشقانه برخاستن ما، و برخاسته ما، اشخاص را بلند می‌کند.

AM: For the wizards and ways of our defiance,

ایمان پیروز --

آتش‌ها، زبان‌های تلخ،

love-riot visions of our rising, risen, raised selves.

هوشمند مثل صندلی‌های راحتی،

درد کشیده از آسمان‌های نمکی و شنی.

The overcoming grace --

خاطرات بی زنجیر و بخیه‌های درخشنده

fires, bitter tongues,

wise as rickety rocking chairs,

روی یک قلب پر ترک.

suffering salt and sand skies.

برای گل‌هایی که در خرابه‌های شبانه جوانه زدند.

Memories unshackled and shining stitches

چگونه درد کشیدن ما به دنبال ستاره شمالی.

on a stretch-marked heart.

جایی که هیچ نوری نبود، ما درخشیدیم.

For the flowers that bloom in midnight scars.

این خوشحالی را با جرقه‌ای نشان دادیم،

How we suffered and sought a North Star.

این شادی به حق را.

ما یک دلیل برای شرکت در لذت داشتیم.

When there was no light, we glowed.

چگونه پرتاب شدیم و مقاومت کردیم،

We sparked this rejoice,

سرسخت،

this righteous delight.

بی هیچ برگشت سنگی.

We have a cause to take joy in.

چگونه شاهد وحشت نوع بشر بودیم

How we weathered and persisted,

و آن چیزی نشدیم که ما را ترساند.

tenacious,

no stone unturned.

PA: ممنونم.

How we witnessed the horror of mankind

AM: ممنونم.

(تشویق)

and did not become that which horrified us.

PA: Thank you.

AM: Thank you.

(Applause)