Visions of Africa's future, from African filmmakers

Translator: Pedram Pourasgari Reviewer: sadegh zabihi

As a child growing up in Nigeria,

به عنوان کودکی که در نیجریه بزرگ شد،

books sparked my earliest imagination,

کتابها جرقه اولیه تخیل را در ذهنم‌ زدند،

but films, films transported me

اما فیلم‌ها، فیلم‌ها من را

to magical places with flying cars,

به مکان‌هایی جادویی با ماشین‌های پرنده،

to infinite space with whole universes of worlds to discover.

به فضای بی‌کران و جهان‌هایی کاملاً جدید بردند.

And my journey of discovery has led to many places and possibilities,

و سفر اکتشافی من، مکان‌ها و اتفاقات زیادی را به من نشان داد،

all linked with ideas and imagination.

که همه با ایده‌ها و تخیل همراه بودند.

A decade and a half ago,

یک دهه و نیم پیش،

I moved from working in law and technology in New York

من کار حقوق و تکنولوژی در نیویورک را رها کردم

to financing, producing and distributing films

و به تهیه‌کنندگی، تولید و توزیع فیلم

in Nairobi, Lagos and Johannesburg.

در نایروبی، لاگوس و ژوهانسبورگ پرداختم.

I've been privileged to see firsthand how in Africa,

من این افتخار را داشتم که ببینم چگونه در آفریقا،

film powerfully explores the marvelous and the mundane,

فیلم با قدرت به کشف اتفاقات عجیب و غریب می‌پردازد،

how it conveys infinite possibilities and fundamental truths.

چگونه احتمالات نامحدود و حقایق اساسی را در خود جای می‌دهد.

Afrofuturist films like "Pumzi,"

فیلم‌های آینده‌گرایی آفریقایی مانند «پومزی»

Wanuri Kahiu's superb sci-fi flick,

فیلم علمی تخیلی فوق‌العاده وانوری کیهو،

paint brilliant pictures of Africa's future,

تصاویری عالی از آینده آفریقا ترسیم می‌کنند،

while Rungano Nyoni's "I Am Not A Witch"

در حالیکه فیلم «من یک جادوگر نیستم» رانگانو نیونی

and Akin Omotoso's "Vaya"

و «وایا» به کارگردانی آکین اوموتوشو

show us and catalogue our present.

وضعیت کنونی را به ما نشان می‌دهند.

These filmmakers offer nuanced snapshots of Africa's imagined and lived reality,

این کارگردانان، تصاویر متنوعی را از آفریقای واقعی و تخیلی نشان می‌دهند،

in contrast to some of the images of Africa that come from outside,

در مقابل بسیاری از تصاویر آفریقا که از بیرون می‌آیند،

and the perspectives that accompany all of these images,

و دیدگاه‌هایی که این تصاویر را همراهی می‌کنند،

whether sympathetic or dismissive, shape or distort

که می‌توانند همراه با دلسوزی یا بی‌اعتنایی باشند

how people see Africa.

و دید مردم نسبت به آفریقا را تغییر داده یا تحریف کنند.

And the truth is,

و واقعیت این است که،

many people think Africa is screwed up.

بسیاری فکر می‌کنند آفریقا اوضاع خوبی ندارد.

Images play a big part of the reason why.

تصاویر نقش مهمی در این طرز فکر دارند.

Many tropes about Africa persist from pictures,

بسیاری از استعاره‌ها در مورد آفریقا، از تصاویر باقی مانده‌اند،

pictures of famine in Ethiopia 30 years ago,

تصاویر قحطی در اتیوپی ۳۰ سال پیش،

pictures of the Biafran war half a century ago.

تصاویری از جنگ بیافرا، نیم قرن پیش.

But on a continent where the average age is 17,

اما در قاره‌ای که میانگین سنی ۱۷ سال است،

these tragic events seem almost prehistoric.

این رویداد‌های غم‌انگیز، تقریباً ماقبل تاریخی به نظر می‌رسند.

Their images are far removed

تصاویر آن‌ها خیلی وقت پیش

from how people in Africa's many countries see themselves and their neighbors.

از حافظه مردم بسیاری از کشور‌های آفریقا پاک شده است.

For them, these images do not represent their reality.

برای آن‌ها، این تصاویر نشان‌دهنده واقعیت نیستند.

So what is Africa's reality,

پس واقعیت آفریقا چیست؟

or rather, which of Africa's many realities do we choose to focus on?

یا ما می‌خواهیم بر روی کدام واقعیت‌های آفریقا تمرکز کنیم؟

Do we accept Emmanuel Macron's imagination of Africa in 2017

آیا ما تصور امانوئل مکرون از آفریقا را در سال ۲۰۱۷ می‌پذیریم؟

as a place in which all women have seven or eight children?

مکانی که در آن همه زنان هفت یا هشت فرزند دارند؟

Or do we instead rely on the UN's account

یا هنوز به گزارش سازمان ملل اعتماد می‌کنیم

that only one of Africa's 54 countries has a fertility rate as high as seven?

که می‌گوید تنها یکی از ۵۴ کشور آفریقایی دارای نرخ باروری هفت فرزند است؟

Do we focus on the fact

آیا بر روی این واقعیت تمرکز می‌کنیم

that infant mortality and life expectancy in Africa today

که نرخ مرگ و میر نوزادان و امید به زندگی در آفریقای امروز

is roughly comparable to the US a hundred years ago,

تقریباً قابل مقایسه با صد سال پیش در آمریکاست،

or do we focus on progress,

یا بر روی پیشرفت تمرکز می‌کنیم

the fact that Africa has cut infant mortality in half

این واقعیت که نرخ مرگ و میر نوزادان

in the last four decades

در چهار دهه گذشته در آفریقا نصف شده

and has raised life expectancy by 10 years since the year 2000?

و امید به زندگی در آن از سال ۲۰۰۰، ۱۰ سال افزایش یافته است.

These dueling perspectives

این دیدگاه‌های دوگانه

are all accurate.

همه دقیق و درست هستند.

Well, aside from Macron's. He's just wrong.

البته به جز دیدگاه مکرون. او فقط اشتباه می‌کند.

(Laughter)

(صدای خنده)

But one version makes it easy to dismiss Africa as hopeless,

اما یک دیدگاه موجب ناامیدی نسبت به آفریقا می‌شود،

while the other fuels hope that a billion people

در حالی که دیگری، امیدها را نسبت به

can continue to make progress towards prosperity.

پیشرفت و شکوفایی این یک میلیارد نفر افزایش می‌دهد.

The fact that Africans

این واقعیت که آفریقایی‌ها

do not have the luxury of turning their gaze elsewhere,

آنقدر لوکس نیستند که سرگرم کار‌های دیگر شوند،

the fact that we must make progress

این واقعیت که ما باید پیشرفت کنیم

or live with the consequence of failure,

یا با پیامد‌های شکست زندگی کنیم،

are the reason we must continue to tell our own stories

دلیل این هستند که ما باید به گفتن داستان‌هایمان ادامه دهیم

and show our own images,

و تصاویر خودمان را نشان دهیم،

with honesty and primarily to an African audience,

همراه با صداقت و در درجه اول برای مخاطبان آفریقایی،

because the image that matters most

چون تصویری که بیش از هر چیز اهمیت دارد،

is the image of Africa in African imaginations.

تصویر آفریقا در تصورات آفریقایی‌ها است.

Now, honesty requires that we acknowledge

اکنون، صداقت نیازمند این است که بپذیریم

that Africa is behind the rest of the world

آفریقا از سایر نقاط جهان عقب‌تر است

and needs to move swiftly to catch up.

و برای همپا شدن، باید سریع حرکت کند.

But thinking of a way forward,

ولی باید توجه به مسیر پیش رو،

I'd like us to engage in a thought exercise.

من دوست دارم یک تمرین فکری انجام دهیم.

What if we could go back a hundred years,

چه می‌شد اگر می‌شد به صد سال پیش بازگردیم،

say to the US in 1917,

مثلاً به ایالات متحده در سال ۱۹۱۷،

but we could take with us all the modern ideas,

اما بتوانیم تمام ایده‌های نوین را به همراه خود به آن زمان ببریم،

innovations, inventions that we have today?

نوآوری‌ها و اختراعاتی که امروزه داریم؟

What could we achieve with this knowledge?

با این دانش به چه چیزی دست می‌یافتیم؟

How richly could we improve quality of life and living conditions for people?

چقدر بهتر می‌توانستیم کیفیت زندگی و شرایط آن را برای مردم بهبود دهیم؟

How widely could we spread prosperity?

چقدر می‌توانستیم رفاه را گسترش دهیم؟

Imagine if a hundred years ago,

تصویر کنید اگر صد سال پیش،

the education system had all the knowledge we have today,

نظام آموزشی، دانش امروزه را داشت،

including how best to teach.

از جمله بهترین روش‌های تدریس.

And doctors and scientists knew all we do

و پزشک‌ها و دانشمندان، چیزهایی که ما می‌دانیم را

about public health measures, surgery techniques,

در مورد سلامت عمومی، روش‌های جراحی،

DNA sequencing, cancer research and treatment?

توالی DNA، تحقیق و درمان سرطان می‌دانستند؟

If we had access then to modern semiconductors,

اگر آن زمان به نیمه‌رساناهای مدرن دسترسی داشتیم،

computers, mobile devices, the internet?

کامپیوترها، دستگاه‌های موبایل، اینترنت؟

Just imagine.

فقط تصور کنید.

If we did, we could take a quantum leap forward, couldn't we.

اگر چنین بود، می‌توانستیم جهشی به آینده داشته باشیم، نمی‌توانستیم؟

Well, Africa can take a leap of that magnitude today.

خب، امروزه آفریقا می‌تواند چنین جهشی داشته باشد.

There's enough untapped innovation

نوآوری‌های استفاده نشده زیادی وجود دارند

to move Africa a century forward in living conditions

که می‌توانند آفریقا را از نظر شرایط زندگی، یک قرن به جلو ببرند

if the will and commitment is there.

اگر اراده و تعهد کافی وجود داشته باشد.

This is not just a possibility; it's an imperative for Africa's future,

این فقط یک امکان نیست؛ این یک ضرورت برای آینده آفریقاست،

a future that will see Africa's population double

آینده‌ای که جمعیت آفریقا در آن دوبرابر شده

to two and a half billion people in just three decades,

و در تنها سه دهه به دو و نیم میلیارد نفر می‌رسد،

a future that will see Africa have the world's largest workforce,

آینده‌ای که در آن آفریقا بزرگ‌ترین نیروی کار جهان را دارد،

just as the idea of work itself is being radically reconsidered.

آن هم زمانی که خود ایده کار کردن، به طور اساسی مورد تجدید نظر قرار گرفته است.

Now taking the leap forward isn't that far-fetched.

این جهش خیلی دور از ذهن نیست.

There are tons of examples that demonstrate the potential

مثال‌های زیادی هستند که نشان‌دهنده پتانسیل

for change in Africa.

تغییر در آفریقا هستند.

Just 20 years ago,

تنها ۲۰ سال قبل،

Nigeria had fewer than half a million working phone lines.

نیجریه کمتر از نیم میلیون خط تلفن داشت.

Today it has a hundred million mobile phone subscriptions,

امروزه صد میلیون مشترک تلفن موبایل دارد،

and this mobile miracle is mirrored in every African country.

و این معجزه موبایل در تمام کشور‌های آفریقایی تجلی یافته است.

There are over three quarters of a billion mobile phones in use in Africa today,

امروزه حدود ۷۵۰ میلیون گوشی موبایل در آفریقا وجود دارد،

and this has spurred justified excitement about leapfrogging,

و این هیجان موجهی در مورد جهش ایجاد کرده است،

about bringing the sharing economy, artificial intelligence,

در مورد آوردن اقتصاد اشتراکی، هوش مصنوعی،

autonomous machines to Africa.

دستگاه‌های خودمختار به آفریقا.

And this is all promising,

و تمام این‌ها نویدبخش هستند،

but we need to think about sequencing.

اما ما باید به ترتیب فکر کنیم.

Forget putting the cart before the horse.

با فراموش کردن قرار دادن گاری پشت اسب‌ها،

You can't put the self-driving car before the roads.

نمی‌توان خودروی بدون راننده را در جاده‌ها قرار داد.

(Applause)

(تشویق)

There's a whole infrastructural and logical layer to innovation

یک لایه کامل زیربنایی و منطقی برای نوآوری وجود دارد

that we take for granted,

که ما آن را پذیرفته‌ایم،

but we have to triage for Africa,

اما باید آن را برای آفریقا فراهم کنیم،

because some of the biggest infrastructure gaps

چرا که برخی از بزرگ‌ترین شکاف‌های زیرساختی

are for things that are so basic

در مورد موضوعات بسیار ابتدایی هستند

that Westerners rarely have to think about them.

که غربی‌ها به ندرت حتی به آن‌ها فکر می‌کنند.

So let's explore this.

پس اجازه دهید آن را بررسی کنیم.

Imagine your internet access went off for a day,

تصور کنید یک روز دسترسی شما به اینترنت قطع شود،

and when it came back,

و زمانی که مجدداً وصل شود،

it only stayed on for three hours at a time,

تنها برای سه ساعت در روز برقرار باشد،

with random 15-hour outages?

با ۱۵ ساعت قطعی بدون برنامه.

How would your life change?

زندگی‌تان چگونه تغییر می‌کند؟

Now replace internet access with electricity.

حالا دسترسی به اینترنت را با برق عوض کنید.

Think of your fridges, your TVs, your microwaves,

به یخچال‌هایتان، تلویزیون‌ها، مایکروویوهایتان فکر کنید،

just sitting idly for days.

که روزها بدون استفاده خواهند بود.

Now extend this nightmare to government offices,

حالا این کابوس را به ادارات دولتی گسترش دهید،

to businesses, to schools,

به کسب‌وکارها، به مدرسه‌ها،

to hospitals.

به بیمارستان‌ها.

This, or worse,

این وضعیت یا بدتر از آن،

is the type of access that hundreds of millions of Africans

نوع دسترسی صدها میلیون آفریقایی

have to electricity,

به برق،

and to water,

به آب،

and to healthcare,

به درمان،

and to sanitation,

به بهداشت،

and to education.

و به آموزش است.

We must fix this.

ما باید این را درست کنیم.

We must fix this because ensuring widespread and affordable access

ما باید درستش کنیم چون اطمینان از دسترسی گسترده و مقرون به صرفه

to decent infrastructure and services

به زیرساخت‌ها و خدمات مناسب

isn't just low-hanging fruit:

به راحتی قابل دست‌یابی نیست:

it's fundamental to achieving the hundred-year leap.

بلکه برای آن جهش صد ساله ضروری است.

And when we fix it,

و زمانی که آن را درست کنیم،

we might find some unexpected benefits.

شاید مزایای غیرمنتظره‌ای بیابیم.

One unexpected benefit of the mobile miracle

یکی از مزیت‌های غیرمنتظره معجزه موبایل

was that it led to what is perhaps the greatest cultural resurgence

این بود که منجر شد به شاید بزرگترین تجدید حیات فرهنگی

that Africa has seen in a generation:

که آفریقا در یک نسل دیده است:

the rebirth of African popular music.

تولید دوباره موسیقی پاپ آفریقایی.

For musicians like P-Square,

برای نوازندگانی مانند پی-اسکوئر،

Bongo Maffin

بانگو مافین

and Wizkid,

و ویزکید،

mobile phones paved the path to local dominance

گوشی‌های موبایل مسیر را برای تسلط بر مخاطبان محلی

and global stardom.

و تبدیل شدن به ستاره جهانی هموار کردند.

And the impact isn't limited just to music.

و این تأثیر تنها محدود به موسیقی نبوده است.

It extends to film, too.

به فیلم هم گسترش می‌یابد.

Beautiful, engaging films

فیلم‌های زیبا و درگیرکننده‌ای

like these stills of "Pumzi,"

مثل این تصاویر از «پومزی»،

"Vaya," and "I Am Not A Witch" show.

«وایا» و برنامه «من یک جادوگر نیستم».

For while its external image might be dated,

در حالی که تصویر بیرونی آن ممکن است قدیمی به نظر برسد،

Africa continues to evolve, as does African film.

آفریقا و همینطور فیلم‌های آفریقایی به تکامل ادامه می‌دهند.

Now, every now and again, the rest of the world catches on,

حالا، گاهگاه سایر نقاط جهان آگاه می‌شود،

perhaps with Djo Munga's hard-hitting "Viva Riva!"

شاید از طریق فیلم تأثیرگذار «ویوا ریوا» ساخته جو مونگا،

with Newton Aduaka's intense "Ezra,"

یا فیلم خشن «عزرا» ساخته نیوتون ادواکا،

or with Abderrahmane Sissako's poetic "Timbuktu."

یا با فیلم شاعرانه «تیمبوکو» ساخته عبدالرحمن سیساکو.

With mobile, Africans are discovering more and more of these films,

با موبایل، آفریقایی‌ها تعداد بیشتری از این فیلم‌ها را کشف می‌کنند،

and what that means is that it really matters less in Kinshasa or Cotonou

و این یک واقعیت است که در کینشاسا (پایتخت کنگو) و کوتونو (بزرگترین شهر بنین)

what Cannes thinks of African film,

نگاه جشنواره کن به فیلم‌های آفریقایی اهمیت چندانی ندارد،

or if those opinions are informed or fair.

یا این که نظرات این جشنواره آگاهانه یا منصفانه است.

Who really cares what the "New York Times" thinks?

چه کسی اهمیت می‌دهد که «نیویورک تایمز» چه فکر می‌کند؟

What matters is that Africans are validating African art and ideas,

این مهم است که آفریقایی‌ها اعتبار هنر و ایده‌های آفریقایی را تأیید می‌کنند،

both critically and commercially,

از منظر انتقادی و تجاری،

that they are watching what they want,

این که چیزی را که می‌خواهند تماشا می‌کنند،

and that African filmmakers are connecting with their core audiences.

و این که فیلم‌سازان آفریقایی به مخاطبان اصلی خود متصل می‌شوند.

And this is important.

و این مهم است.

It's important because film can illuminate and inspire.

مهم است چون فیلم می‌تواند روشنگر و الهام‌بخش باشد.

Film can bring visions of the future to us here in the present.

فیلم می‌تواند چشم‌اندازهایی از آینده را به زمان حال بیاورد.

Films can serve as a conveyor belt for hope.

فیلم می‌تواند امید را منتقل کند.

And film can change perspectives faster than we can build roads.

و فیلم می‌تواند دیدگاه‌ها را با سرعت بیشتری از ساختن جاده‌ها تغییر دهد.

In just over a decade,

در طول تنها یک دهه،

Nigeria's film industry, Africa's largest,

صنعت فیلم‌سازی نیجریه، که بزرگترین در آفریقاست،

has taken the country's words and languages

کلمات و زبان این کشور را

into the vocabulary and imaginations of millions

به واژگان و تصورات میلیون‌ها نفر

in many other African countries.

در بسیاری از کشورهای آفریقایی دیگر برده است.

It has torn down borders,

مرزها را از میان برداشته است،

perhaps in the most effective way since the Berlin Conference

شاید به مؤثرترین شکل از زمانی که کنفرانس برلین

sowed linguistic and geographic division across Africa.

بذر جدایی زبانی و جغرافیایی را در آفریقا کاشت.

Film does speak a universal language,

فیلم به یک زبان بین‌المللی صحبت می‌کند،

and boy, Nigerian film speaks it loudly.

و فیلم‌های آفریقایی آن را با صدای بلند صحبت می‌کند.

Making Africa's hundred-year leap

ایجاد جهش صد ساله در آفریقا

will require that Africans summon the creativity to generate ideas

نیازمد این است که آفریقایی‌ها از خلاقیت برای ایده‌پردازی استفاده کنند

and find the openness to accept and adapt ideas from anywhere else in the world

و با دید باز، ایده‌ها را از سایر نقاط جهان بپذیرند و خود را با آن‌ها انطباق دهند

to solve our pervasive problems.

تا مشکلات فراگیرمان را حل کنیم.

With focus on investment,

با تمرکز بر سرمایه‌گذاری،

films can help drive that change in Africa's people,

فیلم‌ها می‌توانند پیشران این تغییر در مردم آفریقا باشند،

a change that is necessary to make the hundred-year leap,

تغییری که برای جهش صد ساله لازم است،

a change that will help create a prosperous Africa,

تغییری که به ایجاد یک آفریقای موفق کمک خواهد کرد،

an Africa that is dramatically better than it is today.

آفریقایی که بسیار بهتر از امروز خواهد بود.

Thank you.

سپاسگزارم.

Asante sana.

سپاس فراوان..

(Applause)

(تشویق)