Why Africa must become a center of knowledge again | Olúfẹ́mi Táíwò

Translator: masoud paktinat Reviewer: sadegh zabihi

چه چیز بین وضعیت درمانده‌ و به‌خاک‌افتاده‌ی فعلی آفریقا

What stands between Africa's current prostrate condition

and a future of prosperity and abundance for its long-suffering populations?

ویک آینده‌ی سرشار از موفقیت برای جمعیت آن که دیرزمانی دررنج بوده‌اند قرار گرفته است؟

One word:

یک کلمه:

knowledge.

دانش.

If Africa is to become a continent that offers the best life for humans,

اگر آفریقا قرار است قاره‌‌ای بشود که نویدبخش بهترین زندگی برای انسان‌ها باشد،

it must become a knowledge society

باید فوراَ به یک جامعه علمی

immediately.

تبدیل شود.

This is what I have called "Africa's knowledge imperative."

این چیزی است که من آن را "دستورکار ضروری آفریقا" نامیده‌ام.

Our universities must reduce emphasis on producing manpower

دانشگاه های ما باید تأکید خود را روی تولید نیروی انسانی

for running our civil society,

برای به کار انداختن جامعه مدنی

our economy

اقتصادمان

و مؤسسات سیاسی ما کاهش دهند.

and our political institutions.

آنها باید خودشان را به طورعمده وقف تولید علم کنند.

They should be dedicated mainly to knowledge production.

چه چیزِ تولید مهندسان عمران با عقل جور در می‌آید

What sense is there in producing civil engineers

وقتی توسط دانشمندان خاک و زمین‌شناسان،

who are not supported by soil scientists and geologists,

who make it their business to create knowledge about our soil

و آنهایی که تولید دانش درباره‌ی خاک ما

و صخره های ما را به شغل خودشان تبدیل کرده اند، پشتیبانی نمی‌شوند؟

and our rocks?

What use is there in producing lawyers

چه سودی در تولید وکیل‌ها است

without juries who produce knowledge

بدون هیئت منصفه‌ای که قادر به تولید دانش

of the underlying philosophical foundations of the legal system?

در مورد پایه فلسفی سیستم حقوقی جاری باشد؟

We must seek knowledge.

ما بایستی به دنبال دانش باشیم.

We must approach the matter of knowledge

ما بایستی به مقوله‌ی علم نزدیک شویم

with a maniacal commitment,

با التزامی دیوانه‌وار،

without let or hindrance.

بدون هیچ مانعی یا تأخیری.

Though we must seek knowledge to solve problems we know of,

اگرچه ما باید دانشی را که برای حل مشکلاتی می‌شناسیم دنبال کنیم،

we must also seek knowledge

همچنین می‌بایست در پی دانش باشیم

وقتی که مشکلی را در معرض دید نداریم --

when there is no problem in view --

especially when there is no problem in view.

مخصوصاً وقتی مشکل در معرض دید نیست.

We must seek to know as much of what there is to know of all things,

ما باید هرچه دانستنی درباره هرچیز هست را بدانیم،

limited only by the insufficiency of our human nature,

و تنها محدود کننده باید طبیعت انسانی ما باشد،

and not only when the need arises.

و نه تنها وقتی که نیازی خودش را نشان داده است.

Those who do not seek knowledge when it is not needed

آنها که هنگامی که به آن نیاز ندارند در جست و جوی دانش نیستند

will not have it when they must have it.

آن را وقتی که باید هم، نخواهند داشت.

The biggest crisis in Africa today is the crisis of knowledge:

امروز بزرگ‌ترین بحران در آفریقا بحران علم ودانش است:

how to produce it,

چطور آن را تولید کنیم،

how to manage it,

چگونه آن را مدیریت کنیم،

and how to deploy it effectively.

و چگونه به طرز مؤثری آن را گسترش دهیم.

For instance, Africa does not have a water crisis.

برای مثال، آفریقا بحران آب ندارد.

It has a knowledge crisis regarding its water,

بحران دانش در مورد آب دارد،

where and what types it is,

کجا و چه انواعی از آن هست،

how it can be tapped and made available where and when needed to all and sundry.

چطور می تواند لوله کشی و قابل دسترس شود کجا و کی نیازمند چه و چه است.

چطور می‌شود یک قاره که صاحب

How does a continent that is home

to some of the largest bodies of water in the world --

بعضی از بزرگترین مخازن آب در جهان است --

the Nile,

رود نیل،

the Niger,

رود نیجریه،

the Congo,

رود کنگو،

the Zambezi

رود زامبی

and the Orange Rivers --

و رودخانه ارنج --

be said to have a water crisis,

گفته شود که بحران آب دارد،

خاصه در کشورهایی

including in countries

که این رودها در آنهاست؟

where those rivers are?

And that is only surface water.

و این تنها آب‌های سطحی است.

هنگامی که ما اشتباهاً انرژی‌مان را صرف جنگیدن با بحران نادرست می کنیم،

While we wrongly dissipate our energies fighting the wrong crises,

همه آنهایی که در مقوله دانش مربوط به ما سرمایه‌گذاری می‌کنند

all those who invest in knowledge about us

are busy figuring out how to pipe water from Libya's aquifers

مشغول سردرآوردن ازین هستند که چگونه آب را از آبخوان‌های لیبی لوله کشی کنند

to quench Europe's thirst.

تا عطش تشنگی قاره اروپا را فرو نشانند.

Such is our knowledge of our water resources

همچنین اطلاعات ما از منابع آب خودمان

that many of our countries have given up

که بسیاری از کشورهای خودمان

on making potable water a routine presence

از در دسترس ساختن آب قابل شرب

در زندگی آفریقایی‌ها،

in the lives of Africans,

rich or poor,

غنی یا فقیر،

high and low,

سطح بالا یا پایین،

روستایی یا شهری دست کشیده‌اند هم به همین صورت است.

rural and urban.

We eagerly accept what the merchants of misery

ما مشتاقانه پذیرفته‌ایم آنچه بازرگانان بدبختی

and the global African Studies safari professoriat

و پروفسورهای مطالعات آفریقا گردی

and their aid-addled,

و دستیاران آنها،

autonomy-fearing African minions

دردانه‌های آفریقایی خودمختار و ترسو

در دولت، دانشگاه‌ها و جوامع انسانی

in government, universities and civil society

tell us regarding how nature has been to stinting towards Africa

به ما می‌گویند چطور طبیعت در حال مضایقه کردن از آفریقا بوده است

when it comes to the distribution of water resources in the world.

وقتی بحث به تقسیم منابع آب در جهان می‌رسد.

We are content to run our cities and rural dwellings alike

ما خوشنود هستیم که شهرها و روستاهامان را یکسان اداره می کنیم

on boreholes.

با آبکشی از چاه‌ها.

How does one run metropolises on boreholes and wells?

چگونه می‌شود کسی کلان شهرها را با آب کشی از چاه و چشمه اداره کند؟

آیا آفریقا با بحران غذا رو به روست؟

Does Africa have a food crisis?

Again, the answer is no.

جواب دوباره نه است.

It is yet another knowledge crisis regarding Africa's agricultural resources,

این باز هم یک بحران دانش دیگر است با توجه به منابع کشاورزی آفریقا،

what and where they are,

چی و کجا ها وجود دارند،

and how they can be best managed to make Africans live more lives

و چطور می‌توانند به بهترین وجه مدیریت شوند تا برای آفریقایی‌ها زندگی بهتری بسازند

that are worth living.

که سزاوار آنها باشد.

Otherwise, how does one explain the fact

در غیر این صورت، آیا کسی می‌تواند توضیح دهد

that geography puts the source of the River Nile in Ethiopia,

که چطور سر چشمه رود نیل از لحاظ جغرافیایی در اتیوپی قرار گرفته،

and its people cannot have water for their lives?

و مردمانش نمی توانند آب مورد نیازشان را تأمین کنند؟

And the same geography puts California in the desert,

و چطور کالیفرنیا که از نظر جغرافیایی در صحرا واقع شده،

but it is a breadbasket.

الان یک ناحیه حاصل خیز است.

The difference, obviously, is not geography.

تفاوت، مشخصاً به جغرافی این مناطق بر نمی‌گردد.

It is knowledge.

بلکه تفاوت در دانش است.

Colorado's aquifers

آبخوان‌های ایالت کلورادو

grow California's pistachios.

باغ‌های پسته ی کالیفرنیا را سرسبز کردند.

Why can't Libya's aquifers

چرا آبخوان های لیبی نمی‌توانند

خوشه های ذرت را در شمال نیجریه آبیاری کنند؟

grow sorghum in northern Nigeria?

Why does Nigeria not aspire

چرا نیجریه نتواند دنیا را

to feed the world,

از نظر غذایی تأمین کند،

not just itself?

و نه تنها خودش را؟

If Africa's land is so poor, as we are often told,

اگر زمین‌های آفریقا، طبق چیزهایی که معمولاً می‌شنویم فقیر است،

why are outsiders,

چرا خارجی‌ها،

from the United Arab Emirates all the way to South Korea,

از امارات متحده عربی گرفته تا کره ی جنوبی،

در حال خرید مناطق وسیعی از زمین‌های ما هستند،

buying up vast acreages of our land,

to grow food, no less,

برای کشت غذا و نه چیزی کمتر،

to feed their people

تا غذای مردمان خودشان را تأمین کنند

in lands that are truly more geographically stinting?

در سرزمین‌هایی که حقیقتاً از نظر جغرافیایی هیچ مزیتی ندارند؟

The new landowners are not planning to import new topsoil

مالکان جدید برنامه ندارند که خاک جدیدی وارد این زمین‌ها بکنند

to make their African acquisitions more arable.

تا زمین‌های آفریقایی‌شان را بارور سازند.

Again, a singular instance of knowledge deficiency.

این بار نیز، یک مثال مبرهن از کمبود دانش.

In the 19th century,

در قرن نوزدهم،

our predecessors,

پیشینیان ما،

just years removed from the ravages of slavery and the slave trade,

تنها چند سال پس از برچیده شدن برده داری،

were exploring the Niger and Congo Rivers

رودهای نیجر و کنگو را کاوش می‌کردند

و دنبال راهی بودند تا منابع آفریقا را به نفع مردم آفریقا به کار گیرند

with a view to turning Africa's resources to the advantage of its people

و به نفع بقیه جامعه بشری،

and to the rest of humanity,

and their 20th-century successors were dreaming of harnessing

و خلف قرن بیستمی آنها در آرزوی مهار کردن

the powers of the River Congo

توان و انرژی رود کونگو

to light up the whole continent.

در جهت روشن کردن سراسر قاره بودند.

Now only buccaneer capitalists from Europe

حال فقط دزدان دریایی سرمایه دار از اروپا،

دارند نقشه می‌ریزند تا همان کار را انجام دهند،

are scheming of doing the same,

but for exports to Europe and South Africa.

منتها برای صادر کردن آن به اروپا و آفریقای جنوبی.

And they are even suggesting

و حتی پیشنهاد می‌دهند

that Congolese may not benefit from this scheme,

که ممکن است کنگو ازین طرح سودی نبرد،

چون، طبق آنچه می‌گویند، جوامع کنگو زیادی کوچک هستند

because, according to them, Congolese communities are too small

برای آنکه فراهم کردن الکتریسیته آنها را

to make providing them with electricity

به یک دغدغه سودمند تبدیل کند.

a viable concern.

راه حل؟

The solution?

Africa must become a knowledge society,

آفریقا باید یک جامعه دانش محور شود،

a defining characteristic of the modern age.

تعریف مشخصی از عصر مدرن.

We neither are, nor are we on the path to becoming,

ما قطعاً در مسیر تبدیل شدن

a knowledge society.

به یک جامعه دانش محور نیستیم.

وضع همیشه این طور نبوده است

Things have not always been this way

when it comes to knowledge production and Africa.

وقتی به مسئله تولید علم و دانش در آفریقا می‌رسیم

In antiquity, the world went to Africa for intellectual enrichment.

در روزگار باستان، جهانیان به آفریقا می‌رفتند برای غنای فکری‌اش

There were celebrated centers of learning,

آنجا به عنوان مهد آموختن ستوده می‌شد،

attracting questers from all parts of the then-known world,

جویندگان از همه جای دنیای آن زمان،

seeking knowledge about that world.

به دنبال یادگیری دانش درباره‌ی آن جهان جذب می‌شدند.

What happened then has implications for our present.

آنچه رخداد پیامدهایی برای الان ما دارد.

For example,

برای مثال،

how Roman Africa managed the relationship between settlers and natives

آنگونه که آفریقای لاتین روابط بین مهاجران و بومیان را مدیریت کرد

between the second and fourth centuries of our era

بین دومین و چهارمین قرن ازعصر حاضر

می تواند نکاتی برای آموختن داشته باشد وقتی که مسئله به تقابل می‌رسد

might have something to teach us when it comes to confronting

not-too-dissimilar problems at the present time.

مشکلات حال حاضر چندان متفاوت نیستند.

But how many classics departments do we have in our universities?

اما ما چند دانشکده باستان شناسی در دانشگاه‌هایمان داریم؟

Because we do not invest in knowledge,

چون ما برای علم سرمایه‌گذاری نمی‌کنیم،

people come to Africa now

الان مردم به آفریقا می‌آیند

نه به عنوان محلی برای خردورزی،

not as a place of intellectual enrichment,

بلکه برای اینکه تشنگی خود را برای چیزهای عجیب و غریب بر طرف کنند.

but as a place where they sate their thirst for exotica.

Yet for the last half-millennium,

در ۵۰۰ سال گذشته هنوز هم

Africa has been hemorrhaging and exporting knowledge

آفریقا در حال تراوش و صدور دانش بوده است

به بقیه دنیا.

to the rest of the world.

Regardless of the popular description of it as a trade in bodies,

صرف نظر از تعریف معمول آن به عنوان تجارت بدن،

the European trans-Atlantic slave trade and slavery

تجارت برده‌ی اروپاییان آن طرف اقیانوس اطلس

was one of the most radical and longest programs

یکی از برنامه‌های اصلی و بلند مدت

of African brains export in history.

برای صادرات مغزهای آفریقا در تاریخ بوده است.

American slave owners may have pretended that Africans were mere brutes,

برده داران آمریکایی احتمالا وانمودکرده اند که آفریقا کاملاً وحشی بوده است،

beasts of burden,

جانوران بارکش،

almost as inert and dumb as other farm implements

تقریباً به همان اندازه خنگ و لال که دیگر اجزای مزرعه

they classified them with in their ledgers.

آنها را بر اساس پهنای شانه دسته بندی کردند.

و این کاریست که آنها کردند.

And that's what they did.

در سوی دیگر اما آفریقایی‌های به بردگی در آمده

The enslaved Africans, on the other hand,

knew their were embodiments of knowledge.

می‌دانستند که متضمن علم و دانش هستند

They were smiths, they were poets,

آنها آهنگر بودند، آنها شاعر بودند،

they were political counselors, they were princes and princesses,

آنها مشاوران سیاسی بودند، آنها زنان و مردان شاهزاده بودند،

they were mythologists, they were herbologists,

آنها اسطوره شناسان بودند، آنها گیاه شناسان بودند،

they were chefs.

آنها آشپز بودند.

The list is endless.

این لیست پایان ندارد.

They, to take a single example,

آنها، اگر بخواهیم یک مثال بزنیم،

brought the knowledge of rice cultivation

دانش کشت برنج را

to the American South.

به آمریکای جنوبی آوردند.

آنها برخی از اصلی ترین عناصر تمدن را ساختند

They created some of the most original civilizational elements

for which the United States is now celebrated.

که اکنون آمریکا آن را جشن می‌گیرد.

They deployed their knowledge, for the most part,

آنها دانش خود را گسترش دادند، بیشتر آن هم،

without compensation.

بدون هیچ پاداشی.

For the last half-millennium, beginning with the slave trade,

برای ۵۰۰ سال گذشته که با تجارت برده آغاز می‌شود،

Africa has been exporting brains

آفریقا در حال صدور مغز بوده است

در حالی که همزمان مشغول شکستن زنجیرهای ترجمه دانش

while simultaneously breaking the chains of knowledge transmission

on the continent itself,

در خود قاره،

with dire consequences for the systems of knowledge production in Africa.

با پیامدهای شوم برای سیستم‌های تولید دانش در آفریقا بوده است.

Successive generations are cut off from the intellectual production

نسل‌های پی در پی از تولید فکری اجدادشان

of their predecessors.

قطع شده اند.

We keep producing for external markets

ما به تولید برای بازارهای خارجی ادامه داده ایم

while beggaring our own internal needs.

در حالی که مشغول گدایی برای نیازهای داخلی خود بوده‌ایم.

At present,

در حال حاضر،

much of the best knowledge about Africa

مقدار زیادی از بهترین دانش درباره‌ی آفریقا

is neither produced nor housed there,

نه در آنجا تولید و نه نگهداری می شود،

even when it is produced by Africans.

حتی موقعی که توسط آفریقایی‌ها تولید می‌شود.

Because we are dominated by immediate needs

از آنجا که ما با نیازهای فوری احاطه شده‌ایم

و وقتی که راه حل‌های لازم به دانش ما وابسته است،

and relevant solutions when it comes to what we should know,

we are happy to hand over to others

ما خوشحالیم

که مسئولیت تولید دانش را به دوش دیگران بیاندازیم،

the responsibility to produce knowledge,

including knowledge about, of and for us,

شامل دانش‌ها، درباره‌ی ما و برای ما

and to do so far away from us.

و اینکار در فاصله بسیار دور از ما انجام می‌شود.

We are ever eager to consume knowledge

ما همیشه مشتاقیم تا دانش را مصرف کنیم

و هیچ سهمی در آن نداشته باشیم

and have but a mere portion of it

without any anxiety about ownership and location.

بدون اینکه تشویشی در مورد مالکیت و محل تولیدش داشته باشیم.

African universities are now all too content

دانشگاه‌های آفریقایی الان خیلی راضی هستند

to have e-connections with libraries elsewhere,

که با کتابخانه‌ها در هر جا ارتباط الکترونیکی داشته باشند،

having given up ambitions on building libraries

و از آرزوی ساختن کتابخانه‌هایی

to which the world would come for intellectual edification.

که جهانیان برای تهذیب تفکر به آنجا بیایند دست کشیده‌اند.

Control over who decides what should be stocked on our shelves

کنترل روی کسی که تصمیم می‌گیرد چه چیزی باید در قفسه‌های ما موجود باشد

and how access to collections should be determined

و چگونه دسترسی به مجموعه‌ها مشخص گردد

are made to rest on our trust in our partners' good faith

به دیگران سپرده شده بر اساس اعتماد ما به نیت خوب والدینمان

که آنها ما را کنار جاده رها نخواهند کرد.

that they will not abandon us down the road.

This must change.

این بایستی تغییر کند.

آفریقا باید دوباره مهد دانش بشود.

Africa must become a place of knowledge again.

Knowledge production actually expands the economy.

تولید دانش در حقیقت باعث بزرگ شدن اقتصاد می‌شود.

Take archaeological digs, for instance,

کاوش‌های باستان شناسانه، برای مثال

and their impact on tourism.

و اثر آن بر روی گردشگری.

Our desires to unearth our antiquity,

تمایلات ما برای کشف دوران باستان

especially those remote times of which we have no written records,

مخصوصاً آن زمان‌های دور که ما هیچ ثبت و ضبط نوشتاری از آن نداریم

requires investment in archaeology and related disciplines,

نیازمند سرمایه گذاری در باستان شناسی و رشته‌های مرتبط،

e.g., paleoanthropology.

به عنوان مثال، انسان شناسی باستانی است.

Yet, although it is our past we seek to know,

هنوز اگر چه، این گذشته‌ی ماست که در جستجوی آنیم

by sheer serendipity,

با رویکردی خالص و مثبت،

archaeology may shed light on the global human experience

باشد که باستان شناسی بر تجربیات جهانی انسان نور بیاندازد

and yield economic payoffs

و همچنین مزایای اقتصادی در پی داشته باشد

اگرچه از دلایل اصلی این کاوش نبوده است.

that were no part of the original reasons for digging.

We must find a way to make knowledge and its production sexy and rewarding;

ما باید راهی پیدا کنیم تا دانش و تولیدش را جذاب و بصرفه سازیم؛

rewarding, not in the crass sense of moneymaking

بصرفه نه از جهت مفهوم کثیف پول سازی

but in terms of making it worthwhile to indulge in the pursuit of knowledge,

بلکه از جهتی که کسب و تعقیب این دانش ارزشمند است،

حمایت از موجودیت

support the existence

of knowledge-producing groups and intellectuals,

گروه های تولید علم و خردمندان

ensuring that the continent

تضمین می‌کند که قاره

becomes the immediate locus of knowledge production,

فوراً به مکان تولید،

distribution and consumption,

توزیع و مصرف علم تبدیل شود،

and that instead of having its depositories

و اینکه به جای سپرده گذاران،

beyond Africa's boundaries,

آن سوی مرزهای آفریقا،

people once more come from the rest of the world,

مردم یک بار دیگر از بقیه جهان بیایند،

even if in virtual space, to learn from us.

حتی در فضای مجازی، تا از ما بیاموزند.

همه‌ی اینها را ما به عنوان نگهبانان از طرف بشریت انجام می دهیم.

All this we do as custodians on behalf of common humanity.

ساختن یک جامعه علمی در آفریقا،

Creating a knowledge society in Africa,

for me, would be one way to celebrate and simultaneously enhance diversity

برای من، راهی خواهد بود که همزمان گوناگونی را بالا ببرم و آن را جشن بگیرم

by infinitely enriching it with material and additional artifacts --

با غنی سازی بی حد آن با مواد اولیه و مصنوعات افزوده --

artifacts that we furnish

مصنوعاتی که ما در اثاثیه استفاده می‌کنیم

با تلاش‌هایمان

by our strivings

در زمینه علم ودانش

in the knowledge field.

خیلی ممنون از شما.

Thank you very much.

(Applause)

(تشویق)