Lady Meng Jiang: The legend of the woman who outwitted an evil emperor - Juwen Zhang

Translator: zahra sadeghkoohestani Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

According to legend, an emperor long ago declared that he would build

در افسانه‌ها آمده است، در زمان‌های دور، امپراتوری اعلام کرد

a great wall spanning thousands of kilometers

که برای حفاظت از امپراتوری جدید و تضمین قدرت پایدارش،

to protect his new empire and ensure his sustained power.

دیوار بزرگی به طول هزاران کیلومتر خواهد ساخت؛ و به مردان زیادی

He ordered many men across China to leave their homes

از سراسر چین، دستور داد تا خانه‌هایشان را ترک کنند؛

and submit to the grueling labor required for its construction.

و به کار طاقت‌فرسای ساختن دیوار تن دهند.

As years passed and the wall grew, few returned home.

با گذشت سال‌ها و بالا آمدن دیوار، افراد کمی به خانه بازگشتند.

Nestled in the foothills of a remote mountain,

خانواده منگ‌ همراه با همسایه‌هایشان، خانواده جیانگ‌

the Mengs and their neighbors, the Jiangs,

در دامنه‌ کوهی دورافتاده، زندگی می‌کردند.

hadn’t yet had to worry about being drafted by the emperor’s soldiers.

و هنوز نگران سربازان امپراتور نبودند.

One year, the Mengs grew gourds that flourished along their shared fence.

یک سال منگ‌ها کدوهایی کاشتند که در طول حصار مشترکشان با خانواده جیانگ رشد کرد.

One particular gourd crossed the fence and extended into the Jiang’s yard,

یک کدوی خاص، از حصار عبور کرد و به حیاط خانواده جیانگ کشیده شد؛

so they cared for it.

و آنها از آن مراقبت کردند.

The gourd grew to be the biggest of all.

آن کدو از همه بزرگتر شد.

At harvest, the Mengs and the Jiangs decided to take equal halves.

هنگام برداشت محصول، خانواده منگ و جیانگ توافق کردند بخشهای مساوی از کدو را بگیرند.

But as they went to split the gourd, something remarkable happened.

اما وقتی می‌خواستند کدو را نصف کنند، اتفاق شگفت‌انگیزی رخ داد.

It cracked open to reveal a beautiful baby curled inside,

کدو ترک خورد و نوزاد زیبایی را نشان داد که درون آن مچاله شده بود،

smiling up at them.

و به آنها لبخند می‌زد.

They agreed to raise her together

آنها موافقت کردند که او را با هم بزرگ کنند،

and named their magical, boundary-breaking daughter, Meng Jiang.

و نام دختر جادویی و متفاوت خود را منگ جیانگ گذاشتند.

She grew into a virtuous, accomplished young woman who infused life with joy.

او به یک خانم جوان نجیب و باکمالات تبدیل شد که به زندگی شادی می‌بخشید.

She cared for her elderly parents and their land with dedication.

او با از خودگذشتگی، از والدین سالخورده و زمین آنها نگهداری می‌کرد.

But the surrounding world remained turbulent.

اما جهان اطراف همچنان آشفته بود.

One day, Meng Jiang stumbled upon a young man hiding in the garden.

یک روز منگ جیانگ اتفاقی، به مرد جوانی برخورد که در باغ مخفی شده بود.

The emperor’s soldiers had come to conscript him into building the wall.

سربازان امپراتور آمده بودند تا او را برای ساختن دیوار به خدمت بگیرند.

But he had an elderly mother to care for

اما او مادر مسنی داشت که از او مراقبت می‌کرد

and knew that obeying the soldiers’ orders would mean almost certain death,

و می‌دانست که اطاعت از دستور سربازان، به معنای مرگ تقریباً حتمی است.

so he escaped.

بنابراین فرار کرد.

Meng Jiang and Fan Xiliang connected instantly,

منگ جیانگ و فان زیلیانگ بلافاصله با هم ارتباط برقرار کردند،

and soon enough, they married.

و خیلی زود با هم ازدواج کردند.

But their happiness wouldn’t last long.

اما شادی آنها زیاد دوام نیاورد.

When the emperor’s soldiers descended the next time,

هنگامی که سربازان امپراتور بار دیگر آمدند،

they captured Fan Xiliang.

فان زیلیانگ را با خود بردند.

For months, she watched the horizon,

او ماه‌ها به افق چشم دوخته بود،

hoping the world would do right and deliver her love back to her safely.

و امیدوار بود که جهان، عادلانه عمل کند و عشقش را سالم به او برگرداند.

But he never came.

اما او هرگز نیامد.

And as the air grew frigid, Meng Jiang’s worries only grew,

و با سردتر شدن هوا، نگرانی‌های منگ جیانگ نیز بیشتر می‌شد؛

so she set out to find him herself.

بنابراین تصمیم گرفت خودش او را پیدا کند.

Through bitter snow and howling winds, across rivers and mountains,

از میان برف و بادهای شدید و سنگین، از میان رودخانه‌ها و کوه‌ها،

she undertook the dangerous journey that many others had been forced to complete.

سفر خطرناکی را انجام داد که بسیاری دیگر نیز مجبور به انجام آن شده بودند.

Finally, she reached the construction site,

سرانجام، به محل ساخت‌وساز رسید،

where thousands of workers toiled, day and night,

جایی که هزاران کارگر شبانه روز،

to realize the emperor’s vision.

برای محقق کردن رویای امپراتور سخت کار می‌کردند.

Stealing into the fray, Meng Jiang whispered her husband’s name

منگ جیانگ با مخفی شدن در شلوغی، نام شوهرش را برای کارگران زمزمه کرد؛

to the workers until, eventually, one man’s eyes glimmered with recognition—

تا اینکه در نهایت، یک مرد که شوهرش را می‌شناخت چشمانش برق زد؛

only for him to reveal the tragic news that Fan Xiliang had recently died.

و به او این خبر غم‌انگیز را داد که فان زیلیانگ به‌تازگی درگذشته است.

He was rumored to be buried under the wall alongside many others.

ظاهرا، او در کنار بسیاری دیگر، زیر دیوار مدفون شده است.

Heartbroken beyond words, Meng Jiang could only weep.

منگ جیانگ دل‌شکسته‌تر از آنچه بتوان توصیف کرد، فقط توانست گریه کند.

As her tears filled the construction halls,

وقتی اشک‌هایش راهروهای سازه را پر می‌کرد،

seeped into the cracks of the wall, and soaked its stone,

به درون ترک‌های دیوار نفوذ کردند، و سنگ‌های آن را خیس کردند،

whole portions crumbled and washed away in the flood of her grief.

قسمت‌های کاملی فرو ریختند و در سیلاب اندوهش شسته شدند.

Livid, the emperor ordered that the person who’d sabotaged his grand project

امپراتور، خشمگین و عصبانی دستور داد شخصی که پروژه بزرگ او را خراب کرده

be captured and brought to his palace for punishment.

دستگیر کرده و برای مجازات، به کاخ او بیاورند.

But when he beheld the otherworldly beauty and virtue Meng Jiang radiated,

اما زمانی که زیبایی فوق‌العاده و نجابت منگ جیانگ را دید،

his plan changed.

نقشه‌اش تغییر کرد.

Leering at the devastated widow,

امپراتور که به بیوه داغدار خیره شده بود،

the emperor instead suggested that she become one of his imperial concubines.

پیشنهاد کرد که او یکی از صیغه‌های امپراتوری او شود.

She had few options, but she realized she could leverage the wretched proposal

او گزینه‌های کمی داشت، اما فهمید که می‌تواند از این پیشنهاد بی‌شرمانه،

to honor Fan Xiliang and humiliate the emperor.

برای احترام به فان زیلیانگ و تحقیر امپراتور استفاده کند.

She said she agreed—

او گفت که موافقت می‌کند،

but only if the emperor gave her deceased husband a grand funeral

اما بدین شرط که امپراتور برای همسر مرحومش، مراسم خاکسپاری باشکوهی برگزار کند؛

and that the emperor attend dressed in the traditional mourning attire

و امپراتور جوری که انگار فان زیلیانگ پدر خودش بود؛

he would wear had Fan Xiliang been his own father.

با لباس سنتی عزاداری، در مراسم حاضر شود.

The emperor begrudgingly made the arrangements

امپراتور با اکراه مقدمات را فراهم کرد؛

and Meng Jiang bid her beloved farewell.

و منگ جیانگ با معشوقش وداع کرد.

Finally, with her wish carried out, she refused to either submit to the emperor,

سرانجام، پس از برآورده شدن خواسته‌اش از تسلیم شدن به امپراتور

who now awaited her in his palace, or to face his punishment.

که اکنون در قصر منتظر او بود، و همچنین از رویارویی با مجازات او امتناع کرد.

Instead, she cast herself into the nearby water,

در عوض، خودش را در آب نزدیک، به اندازه اشک‌های خودش،

as all-enveloping as her own tears, never to emerge again.

پرت کرد که دیگر هرگز بیرون نیاید.

She had left an unjust world as mysteriously as she’d entered it.

او همانطور که به طرز مرموزی وارد دنیای ناعادلانه شده بود، آن را ترک کرد.

But her tears flowed on, a reminder of her virtue and defiance.

اما اشک‌هایش جاری بودند، یادگاری از نجابت و مقاومت او.