Test your PHRASAL VERB skills! Can you get all 9 correct?

Hi.

سلام.

I'm Vanessa from SpeakEnglishWithVanessa.com.

من ونسا هستم از SpeakEnglishWithVanessa.com.

Do you know when to use phrasal verbs?

آیا می دانید چه زمانی از افعال عبارتی استفاده کنید؟

Let's talk about it.

بیایید در مورد آن صحبت کنیم.

I have a secret to tell you.

من یک رازی دارم که باید به شما بگویم.

Before I became an English teacher, I had never heard the express "phrasal verb," and

قبل از اینکه معلم زبان انگلیسی شوم، هرگز اصطلاح "فعل عبارتی" را نشنیده بودم و

I can bet you $50 that if you went on the street and you asked anyone in the US what's

می توانم با شما 50 دلار شرط ببندم که اگر به خیابان بروید و از هر کسی در ایالات متحده

a phrasal verb, I bet that they wouldn't know.

بپرسید که فعل عبارتی چیست، شرط می بندم که آنها نخواهند گفت. دانستن

I tell you this because sometimes when you try to focus on concepts and put them into

من این را به شما می گویم زیرا گاهی اوقات وقتی سعی می کنید روی مفاهیم تمرکز کنید و آنها را در

little categories like phrasal verbs, flap T, past perfect, present perfect, it can feel

دسته بندی های کوچکی مانند افعال عبارتی، flap T، گذشته کامل، حال کامل قرار دهید، می تواند

really stressful and make you feel a little more stressed about English than you need

واقعاً استرس زا باشد و باعث شود کمی بیشتر از آنچه نیاز دارید در مورد انگلیسی استرس داشته باشید.

to.

به.

Of course, it's great to have tools in your metaphorical toolbox to know what those concepts

البته، داشتن ابزارهایی در جعبه ابزار استعاری خود برای دانستن اینکه آن مفاهیم چیست

are, but don't let them stress you out.

، بسیار خوب است، اما اجازه ندهید که شما را تحت فشار قرار دهند.

When I was living in Paris, my French teacher was the most amazing teacher that I've ever

زمانی که در پاریس زندگی می‌کردم، معلم فرانسوی من شگفت‌انگیزترین معلمی بود که تا

had, and I always try to be like him.

به حال داشته‌ام، و من همیشه سعی می‌کنم مانند او باشم.

Let me give you an example about what he would do.

اجازه دهید برای شما مثالی بزنم که او چه خواهد کرد.

Every English speaker has a fear of the subjunctive tense in French.

هر انگلیسی زبانی از زمان فاعل در زبان فرانسه ترس دارد.

For some reason, because we don't really use it that often in English, it is just really

بنا به دلایلی، چون ما واقعاً آن را اغلب در انگلیسی استفاده نمی‌کنیم،

stressful to learn this in French, so my teacher had a unique way to help us learn this without

یادگیری آن به زبان فرانسوی واقعاً استرس‌زا است، بنابراین معلم من روشی منحصربه‌فرد برای کمک به ما داشت که این را بدون استرس یاد بگیریم

stress.

.

I really remember at the end of that lesson, I felt like, "Oh.

واقعاً یادم می آید که در پایان آن درس، احساس کردم: "اوه

It's not that bad.

، آنقدرها هم بد نیست.

Why did I think that the subjunctive tense was that bad?"

چرا فکر کردم که زمان فاعلی آنقدر بد است؟"

This is what he did.

این کاری است که او انجام داد.

He went around the room, and he asked each student a question.

دور اتاق رفت و از هر دانش آموز سوالی پرسید.

We knew that we needed to answer that question using the subjunctive tense.

می دانستیم که باید با استفاده از زمان فاعلی به آن سوال پاسخ دهیم.

He didn't give us the rule you need to use it for, desire, will, or wanting, these types

او قاعده‌ای را به ما نداده است که شما باید از آن برای استفاده، تمایل، اراده یا خواستن، این

of things.

نوع چیزها استفاده کنید.

He just said, "Your answer needs to be in the subjunctive tense.

او فقط گفت: "جواب شما باید در زمان فاعل باشد

Here's my question."

. سوال من این است."

He asked me, "What do you need to do today?"

او از من پرسید: امروز چه کاری باید انجام دهی؟

I said, "[French 00:01:48]," blah, blah, blah.

من گفتم، "[فرانسوی 00:01:48]"، بل، بل، بلا.

This is using the subjunctive tense in French.

این در حال استفاده از زمان فاعلی در فرانسه است.

I didn't know the exact rule behind this yet, but in real life, when someone asked me, "What

من هنوز قانون دقیق پشت این موضوع را نمی دانستم، اما در زندگی واقعی، وقتی یکی از من پرسید: "امروز چه

do you need to do today?"

کاری باید انجام دهی؟"

I knew I need to use the subjunctive because I already had this real-life situation where

می دانستم که باید از فاعل استفاده کنم زیرا قبلاً این موقعیت واقعی را

I used it in the classroom.

داشتم که در کلاس درس از آن استفاده می کردم.

I hope that today's lesson will be similar.

امیدوارم درس امروز هم همینطور باشد.

I hope that you'll be able to use these phrasal verbs intuitively before I teach you a rule

من امیدوارم که بتوانید قبل از اینکه یک قانون در مورد آن به شما آموزش دهم از این افعال عبارتی به طور مستقیم استفاده

about it.

کنید.

What I'm going to do is I'm going to show you nine pairs of sentences, and I want you

کاری که می‌خواهم انجام دهم این است که نه جفت جمله را به شما نشان می‌دهم و

to guess should you use the phrasal verb or should you use the simple verb.

می‌خواهم حدس بزنید که آیا از فعل عبارتی استفاده می‌کنید یا باید از فعل ساده استفاده کنید.

Let's take a look at a quick example.

بیایید به یک مثال سریع نگاهی بیندازیم.

Here we have two verbs, "try" and "try out."

در اینجا دو فعل داریم، "try" و "try out".

"Try out" is the phrasal verb, and "try" is the simple verb.

"امتحان" فعل عبارتی است و "تلاش" فعل ساده است.

Here are two sentences.

در اینجا دو جمله وجود دارد.

"I need to... the cake before I buy it," "I need to... the program before I buy it."

"من باید ... کیک را قبل از خرید آن"، "من باید ... برنامه را قبل از خرید آن."

The only difference here is the cake or the program.

تنها تفاوت اینجا کیک یا برنامه است.

Which one is best with just "try," the simple verb, "try," and which one's best with the

کدام یک فقط با «سعی»، فعل ساده «تلاش» و کدام یک با

phrasal verb, "try out"?

فعل عبارتی «سعی کردن» بهترین است؟

Think about it for a moment.

یک لحظه درباره آن فکر کن.

Did you say, "I need to try the cake before I buy it," and, "I need to try out the program

آیا گفتید، "قبل از خرید کیک باید آن را امتحان کنم" و "

before I buy it."

قبل از خرید باید برنامه را امتحان کنم."

If you said this, you're correct.

اگه اینو گفتی درست میگی

Did you know we use "try out" to test some kind of program or experience?

آیا می‌دانستید که ما برای آزمایش نوعی برنامه یا تجربه از "امتحان" استفاده می‌کنیم ؟

Maybe you didn't know that specific rule, but "try out" just intuitively felt right

شاید شما آن قانون خاص را نمی دانستید، اما "امتحان کنید" فقط به طور مستقیم

with the word "program."

با کلمه "برنامه" درست احساس می شود.

That's what I want you to do.

این کاری است که من از شما می خواهم.

I want you to look inside your heart and guess the best answer for these next pairs of sentences.

از شما می خواهم به درون قلب خود نگاه کنید و بهترین پاسخ را برای این جفت جملات بعدی حدس بزنید.

Afterwards, I'll tell you a quick rule about it, but hopefully, in the future, you'll be

پس از آن، یک قانون سریع در مورد آن به شما خواهم گفت ، اما امیدوارم در آینده،

able to use these naturally.

بتوانید به طور طبیعی از این موارد استفاده کنید.

All right, let's go on to our first pair of sentences.

خوب، بیایید به اولین جفت جملات خود برویم.

Pair number one: brings or brings up.

جفت شماره یک: می آورد یا بالا می آورد.

"He always... his wife in conversation," "He always... some wine to my house."

"او همیشه ... همسرش در گفتگو" ، "او همیشه ... مقداری شراب به خانه من."

The main difference here is the end of the sentence, of course, so take a look at this

تفاوت اصلی در اینجا البته انتهای جمله است، پس به این نگاه کنید

and feel in your heart which one is the most correct for each of these sentences.

و در دل خود احساس کنید که کدام یک برای هر یک از این جملات صحیح تر است.

Did you say, "He always brings up his wife in conversation," "He always brings some wine

گفتی: "او همیشه همسرش را در گفتگو بزرگ می کند"، "او همیشه مقداری شراب

to my house."

به خانه من می آورد."

I hope so.

امیدوارم.

That's the correct answer.

این پاسخ صحیح است.

We use the phrasal verb to "bring up" something to talk about entering a topic into a conversation.

ما از فعل عبارتی برای "برآوردن" چیزی برای صحبت در مورد وارد کردن یک موضوع به گفتگو استفاده می کنیم.

That means that this man often talks about his wife in conversation hopefully because

این بدان معناست که این مرد اغلب در مکالمه در مورد همسرش صحبت می کند، زیرا

he loves her so much, so he brings up his wife in conversation, or you could bring up

او را بسیار دوست دارد، بنابراین او همسرش را در گفتگو مطرح می کند، یا شما می توانید

politics in conversation.

سیاست را در گفتگو مطرح کنید.

You are bringing up a topic in a conversation.

شما در یک گفتگو موضوعی را مطرح می کنید.

Of course, we use the word "bring" to physically give something to someone else.

البته ما از کلمه «آوردن» برای دادن فیزیکی چیزی به دیگری استفاده می کنیم.

He brings a bottle of wine to my house.

او یک بطری شراب به خانه من می آورد.

Pair number two: fill or fill out.

جفت شماره دو: پر یا پر کنید.

"You should... your mind with facts," "You should... the form with facts."

"شما باید ... ذهن خود را با حقایق"، "شما باید... فرم با حقایق."

The only difference is your mind and the form.

تنها تفاوت ذهن و فرم شماست.

Think about this for a moment.

برای لحظه ای به این فکر کنید.

I'll give you three seconds.

سه ثانیه بهت فرصت میدم

Three, two, one.

سه دو یک.

"You should fill your mind with facts," "You should fill out the form with facts."

"شما باید ذهن خود را با حقایق پر کنید"، "شما باید فرم را با حقایق پر کنید."

Did you know that we use "fill out a form" to talk about writing some information on

آیا می دانستید که ما از "پر کردن فرم" برای صحبت در مورد نوشتن برخی اطلاعات در

a form?

یک فرم استفاده می کنیم؟

I use the simple verb "fill" in this more metaphorical way.

من از فعل ساده «پر کردن» به این شکل استعاری تر استفاده می کنم.

Of course, you can fill a glass of water, but when you fill your mind with facts, your

مطمئناً می توانید یک لیوان آب پر کنید، اما وقتی ذهن خود را با واقعیت ها پر می کنید،

mind has a lot of factual information in it.

ذهن شما اطلاعات واقعی زیادی در خود دارد.

It is filled with facts.

پر از حقایق است.

Pair number three: found and found out.

جفت شماره سه: یافت و فهمید.

This is the past tense of find and find out.

این زمان گذشته پیدا کردن و پیدا کردن است.

"I... how to avoid the traffic," "I... a better road to avoid traffic."

"من... چگونه از ترافیک اجتناب کنم"، "من... جاده بهتری برای جلوگیری از ترافیک."

Which one of these needs the phrasal verb, and which one of these needs the phrasal verb?

کدام یک از اینها به فعل عبارتی و کدام یک از اینها به فعل عبارتی نیاز دارد؟

Think about it for three seconds.

سه ثانیه در مورد آن فکر کنید.

Three, two, one.

سه دو یک.

Did you say, "I found out how to avoid the traffic."

آیا شما گفتید، "من فهمیدم که چگونه از ترافیک جلوگیری کنم ."

Did you say, "I found a better road to avoid the traffic."

آیا گفتی، "برای جلوگیری از ترافیک، راه بهتری پیدا کردم ."

I hope so.

امیدوارم.

We use "find out" to talk about solving a problem, especially when we say "find out

ما از «دریابید» برای صحبت در مورد حل یک مشکل استفاده می کنیم، به خصوص وقتی می گوییم «دریابید

how" or "find out why."

چگونه» یا «پیدا کنید چرا».

Those are your keywords, how and why when we use "find out."

اینها کلمات کلیدی شما هستند، چگونه و چرا وقتی از "دریابید" استفاده می کنیم.

For a longer video about "find out" and "figure out," you can check out this link up here,

برای یک ویدیوی طولانی تر در مورد «پیدا کردن» و « فهمیدن»، می‌توانید این پیوند را در اینجا ببینید،

which is a video that I made about two years ago comparing these two similar and yet different

که ویدیویی است که من حدود دو سال پیش ساختم و این دو فعل عبارتی مشابه و در عین حال متفاوت را با هم مقایسه کردم

phrasal verbs.

.

Pair number four: read, read over.

جفت شماره چهار: بخوانید، بخوانید.

Now, this pair of words here looks like "read" and "read over," but the present and the past

اکنون، این جفت کلمه در اینجا شبیه "خوانده" و "خواندن دوباره" است، اما زمان حال و

tense are spelled exactly the same.

گذشته دقیقاً یکسان است.

They're just pronounced differently.

آنها فقط متفاوت تلفظ می شوند.

We need the context here.

ما در اینجا به زمینه نیاز داریم.

Let's take a look at the sentences.

بیایید نگاهی به جملات بیندازیم.

"She... the article three times," "She... the newspaper this morning."

"او... مقاله سه بار"، "او ... روزنامه امروز صبح."

Which one should have "read," and which one should have "read over"?

کدام یک باید «خوانده شود» و کدام یک باید «بیش از حد خوانده شود»؟

Think about it for a moment.

یک لحظه درباره آن فکر کن.

Three, two, one.

سه دو یک.

It is best to say "she read over the article three times" and "she read the newspaper this

بهتر است بگویید "او مقاله را سه بار خواند" و "او امروز صبح روزنامه را

morning."

خواند".

For this one, it's okay to say "she read the article three times," but if you want to emphasize

برای این مورد، اشکالی ندارد که بگویید "او مقاله را سه بار خوانده است"، اما اگر می خواهید تأکید کنید

that she read it in detail, this is "read over," to look at something in detail, then

که او آن را با جزئیات خوانده است، این " بیش از خوانده شده" است تا به چیزی با جزئیات نگاه کنید،

you can use the phrasal verb "read over."

می توانید از عبارت عبارت استفاده کنید. فعل "خواندن دوباره".

She read over the article three times in detail to find out everything.

او مقاله را سه بار با جزئیات خواند تا همه چیز را بفهمد.

Pair number five: used or used up.

جفت شماره پنج: استفاده شده یا تمام شده.

The sentences are, "Dan... the cream for his coffee," "Dan, the cream for his coffee.

جملات عبارتند از: "Dan... the cream for his coffee"، "Dan, the cream for his coffee.

Oh, no."

اوه، نه."

The only difference here is "oh, no."

تنها تفاوت اینجا "اوه، نه" است.

Which one evokes the feeling of "oh, no."

کدام یک حس "اوه، نه" را برمی انگیزد.

Think about it for a moment.

یک لحظه درباره آن فکر کن.

Three, two, one.

سه دو یک.

Did you say, "Dan used the cream for his coffee," and, "Dan used up the cream for his coffee.

آیا گفتی "دن از خامه برای قهوه اش استفاده کرد" و "دن از خامه برای قهوه اش استفاده کرد.

Oh, no."

اوه، نه."

I hope so.

امیدوارم.

If Dan uses cream for his coffee, cool.

اگر دن برای قهوه اش از خامه استفاده می کند، خنک باشید.

Okay.

باشه.

Doesn't bother me.

اذیتم نمیکنه

I don't care.

برام مهم نیست

But if Dan uses up the cream for his coffee, this is a problem because it means that I

اما اگر دن از خامه برای قهوه اش استفاده کند، این یک مشکل است زیرا به این معنی است که من

don't get any.

هیچی دریافت نمی کنم.

"Use up" means to finish something completely.

«استفاده کردن» به معنای تمام کردن کامل چیزی است.

In the morning, when Dan makes his coffee, if he uses up the cream, I might be a little

صبح وقتی دن قهوه‌اش را درست می‌کند، اگر خامه را مصرف کند، ممکن است

bit upset because then I don't get any in my drink, so that's why I said, "Oh, no."

کمی ناراحت شوم چون در نوشیدنی‌ام چیزی نمی‌خورد، برای همین گفتم: "اوه، نه."

Let's go to the next one.

بریم سراغ بعدی.

Number six: call, call on.

شماره شش: تماس بگیرید، تماس بگیرید.

Let's look at the sentences.

بیایید به جملات نگاه کنیم.

"If you don't listen, the teacher will... your parents after class," "If you don't listen,

"اگر گوش ندهی، معلم... والدینت بعد از کلاس"، "اگر گوش ندهی

the teacher will... you in class."

، معلم... تو در کلاس."

Which one feels the most correct for the phrasal verb?

کدام یک برای فعل عبارتی صحیح تر است ؟

Three, two, one.

سه دو یک.

Did you say, "If you don't listen, the teacher will call your parents after class," "If you

آیا گفتی: "اگر گوش ندهی، معلم بعد از کلاس با والدینت تماس می گیرد"، "

don't listen, the teacher will call on you in class."

اگر گوش ندهی، معلم در کلاس با شما تماس می گیرد ."

For me, this seems like it's a universal truth, that if you're not listening, if you're about

برای من، این یک حقیقت جهانی به نظر می‌رسد، که اگر گوش نمی‌دهی، اگر

to fall asleep, the teacher will always call on you.

می‌خواهی بخوابی، معلم همیشه تو را صدا می‌زند.

The teacher knows who's sleepy, who's not paying attention, and they'll say, "Vanessa.

معلم می داند چه کسی خواب آلود است، چه کسی توجهی نمی کند، و آنها می گویند: "ونسا

What's number six?"

، شماره شش چیست؟"

Then you feel really scared.

آن وقت واقعاً احساس ترس می کنید.

When you call on someone, you ask them to answer a question.

وقتی با کسی تماس می گیرید، از او می خواهید به یک سوال پاسخ دهد.

Have you ever experienced this in school that when you're not paying attention, the teacher

آیا تا به حال این را در مدرسه تجربه کرده اید که وقتی حواستان نیست، معلم

always calls on you?

همیشه شما را صدا می کند؟

But if you call someone, "The teacher called my parents," this means that she's making

اما اگر به کسی زنگ بزنید "معلم به پدر و مادرم زنگ زد" این بدان معناست که او در

a phone call.

حال تماس تلفنی است.

When someone makes a phone call to your parents, it's always a bad thing, so if you're not

وقتی کسی با والدین شما تماس تلفنی برقرار می کند، همیشه چیز بدی است، بنابراین اگر

listening in class, the teacher might call your parents.

در کلاس گوش نمی دهید، ممکن است معلم با والدین شما تماس بگیرد.

She's not calling on your parents.

او به پدر و مادرت زنگ نمی زند.

That feels a little bit weird.

این احساس کمی عجیب دارد.

She's just simply calling your parents.

او فقط به پدر و مادرت زنگ می زند.

Number seven is "got" and "got into."

شماره هفت «به» و «به» است.

The verb "got" is the past tense of "get" here, so let's think about which one of these

فعل "got" در اینجا زمان گذشته "get" است، پس بیایید فکر کنیم که کدام یک از

fits into these sentences.

اینها در این جملات قرار می گیرد.

"I...

"من...

English last year when I found Vanessa's lessons," "I finally...

انگلیسی پارسال وقتی درس های ونسا را ​​پیدا کردم"، "بالاخره...

English last year when I found Vanessa's lessons."

انگلیسی سال گذشته وقتی درس های ونسا را ​​پیدا کردم."

The only difference here is the word "finally."

تنها تفاوت اینجا کلمه "بالاخره" است.

Think about which one of these words is correct.

فکر کنید کدام یک از این کلمات صحیح است.

Three, two, one.

سه دو یک.

"I got into English last year when I found Vanessa's lessons," "I finally got English

"من سال گذشته وقتی درس های ونسا را ​​پیدا کردم به زبان انگلیسی وارد شدم "، "بالاخره

last year when I found Vanessa's lessons."

سال گذشته وقتی درس های ونسا را ​​پیدا کردم انگلیسی را آموختم."

Why did we say, "I got into English last year."

چرا گفتیم "من پارسال انگلیسی شدم."

That means that you started to become interested in English when you found my lessons, maybe

این بدان معناست که شما با پیدا کردن دروس من شروع به علاقه مندی به انگلیسی کردید، شاید

that was true for you, I hope so, so you started to become interested in something, but the

این برای شما صادق بود، امیدوارم اینطور باشد، بنابراین شروع به علاقه مند شدن به چیزی کردید، اما

word "get" or in the past tense, "got," by itself, has a lot of different meanings.

کلمه "get" یا در زمان گذشته "got" "به خودی خود معانی مختلفی دارد.

In this sentence, it means simply understood.

در این جمله به معنای ساده فهمیدن است.

Maybe you've never understood another native English speaker before, and then you watched

شاید قبلاً هیچ وقت انگلیسی زبان مادری دیگری را درک نکرده باشید ، و سپس

my lessons and thought, "I can understand her.

درس های من را تماشا کرده اید و فکر کرده اید، "من می توانم او را درک کنم.

This is amazing," so you might say, "I finally got English.

این شگفت انگیز است"، بنابراین ممکن است بگویید، " بالاخره انگلیسی را یاد گرفتم.

It finally made sense to me when I found Vanessa's lessons," so you would say, "I finally got

در نهایت برای من معنی پیدا کرد که وقتی من درس‌های ونسا را ​​پیدا کردم ، بنابراین می‌گویید: «بالاخره

English when I found Vanessa's lessons."

وقتی درس‌های ونسا را ​​پیدا کردم، انگلیسی را گرفتم».

Number eight: keep and keep on.

شماره هشت: نگه دارید و ادامه دهید.

Let's look at the sentences.

بیایید به جملات نگاه کنیم.

"Make sure that you...

"مطمئن شوید که شما...

studying every day," "Make sure that you...

هر روز مطالعه می کنید"، "مطمئن شوید که شما...

studying every day."

هر روز مطالعه می کنید."

Which one of these is correct?

کدام یک از اینها درست است؟

Think about it for a moment.

یک لحظه درباره آن فکر کن.

Do both of these sentences look exactly the same to you?

آیا هر دوی این جملات دقیقاً به نظر شما یکسان هستند؟

This is a trick question.

این یک سوال گول زننده است.

I'm sorry.

متاسفم.

It's because "keep" and "keep on" have exactly the same meaning.

به این دلیل است که "حفظ" و "ادامه دادن" دقیقاً به یک معنی هستند.

"Make sure that you keep studying every day," "Make sure that you keep on studying every

"مطمئن شوید که هر روز به مطالعه ادامه می دهید"، "مطمئن شوید که هر روز به مطالعه ادامه می دهید

day."

."

This is exactly the same meaning.

این دقیقاً همان معناست.

You could say, "Keep on running.

می توانید بگویید: "به دویدن ادامه بده.

Go, go, go," or, "Keep running.

برو، برو، برو" یا "به دویدن ادامه بده.

Go, go, go."

برو، برو، برو."

Same meaning.

همان معنا.

No problem.

مشکلی نیست

You can use keep or keep on, and they're the same.

می توانید از نگه داشتن یا ادامه دادن استفاده کنید، و آنها یکسان هستند.

Let's go to the next one and the final question, number nine.

بریم سراغ سوال بعدی و سوال آخر شماره نه.

Number nine: show and show up.

شماره نه: نشان دادن و نشان دادن.

"Why does she always... us pictures of her cats?"

"چرا او همیشه عکس گربه هایش را به ما می دهد ؟"

"Why does she always...

"چرا همیشه...

10 minutes late?"

10 دقیقه دیر می کند؟"

Which one is best with the simple verb, which one is best with the phrasal verb?

کدام یک با فعل ساده بهتر است، کدام یک با فعل عبارتی بهتر است؟

Think about it for just a moment.

فقط یک لحظه در مورد آن فکر کنید.

Three, two, one.

سه دو یک.

"Why does she always show us pictures of her cats?"

"چرا او همیشه عکس های گربه هایش را به ما نشان می دهد ؟"

Probably because they're really cute and she loves them and she wants you to love them

احتمالاً به این دلیل که آنها واقعاً ناز هستند و او آنها را دوست دارد و می خواهد شما هم آنها را دوست داشته

too.

باشید.

"Why does she always show up 10 minutes late?"

"چرا او همیشه 10 دقیقه دیر حاضر می شود؟"

When someone shows up, they appear, they arrive at 10 minutes late.

وقتی کسی ظاهر می شود، ظاهر می شود، 10 دقیقه دیر می رسد.

It's pretty rude depending on the situation, but if it's at work, do not show up 10 minutes

بسته به موقعیت بسیار بی ادب است، اما اگر در محل کار است، 10 دقیقه دیر حاضر نشوید

late.

.

Not a good idea if you want to keep your job.

اگر می خواهید شغل خود را حفظ کنید ایده خوبی نیست.

All right, how did you do?

خیلی خوب، چطور شد؟

Did you add the phrasal verbs to the right sentence and the simple verbs to the right

آیا افعال عبارتی را به جمله درست و افعال ساده را به جمله درست اضافه

sentence?

کردید؟

I hope you did.

امیدوارم انجام داده باشید.

I hope you learned something new.

امیدوارم چیز جدیدی یاد گرفته باشید

Let me know in the comments what was your score on this test, or maybe you'd like to

در نظرات به من اطلاع دهید که نمره شما در این آزمون چقدر بوده است یا شاید بخواهید

use one of these phrasal verbs in the comments.

از یکی از این افعال عبارتی در نظرات استفاده کنید.

Thanks so much for learning English with me, and I'll see you again next Friday for a new

از اینکه انگلیسی را با من یاد گرفتید بسیار سپاسگزارم، و جمعه آینده دوباره شما را برای یک

lesson here on my YouTube channel.

درس جدید در کانال YouTube من می بینم.

Bye.

خدا حافظ.

The next step is to download my free ebook, 5 Steps to Becoming a Confident English Speaker.

گام بعدی دانلود کتاب الکترونیکی رایگان من، 5 مرحله برای تبدیل شدن به یک سخنران مطمئن انگلیسی است.

You'll learn what you need to do to speak confidently and fluently.

شما یاد خواهید گرفت که برای صحبت کردن با اعتماد به نفس و روان باید چه کاری انجام دهید .

Don't forget to subscribe to my YouTube channel for more free lessons.

فراموش نکنید که برای دروس رایگان بیشتر در کانال یوتیوب من مشترک شوید .

Thanks so much.

خیلی ممنون.

Bye.

خدا حافظ.