English Conversation

You guys love Ben Franklin videos.

They're one of the best ways for you to improve listening comprehension and learn tricks to sound more natural

when speaking English, like using specific reductions.

This January, you're getting five all new Ben Franklin videos

where we do a full analysis of real American English conversations.

Today's topic, dinner at a friend's house.

Let's get started with this analysis. First, the whole conversation.

The sauce is on the table. So we’ve got eggs and the rice.

And usually the som tum would, would have sticky rice with it,

but I couldn’t quite imagine eating this, with, without this kind of rice.

So I, we just went with it. Fluffy jasmine.

Ollie, what do you think of the food?

It’s definitely on point.

Now, the analysis.

The sauce is on the table. So we’ve got eggs and the rice.

The sauce is on the table.

What do you think are the two most stressed words there?

I hear ‘sauce’ and ‘table’.

The stressed syllable of ‘table’.

The sauce is on the table. The sauce is on the table. The sauce is on the table.

The other word just said very quickly. The word 'the' pronounced with the schwa:

the— the— the— the— the—

Said really quickly, low in pitch, less clear. It's not ‘the’ but: the— the— the—

This is how we pronounce function words in conversation.

The less important words.

This provides contrast with the stress words

which we want to be clear and longer and have an up-down shape of stress intonation in the voice.

The sauce— the sauce— is on the— is on the—

The sauce is on the table. The sauce is on the table. The sauce is on the table.

These three words linked together very quickly.

The ending Z sound links into the vowel: is— is on the—

the N consonant goes right into the TH sound with no break,

and again the word ‘the’ pronounced with the schwa very quickly.

Is on the— is on the— is on the—

So it's not: is on the— all of those are stressed and that's not right,

but it's: is on the— is on the— is on the— is on the—

A little mumbled, a little bit less clear, because they are function words.

‘Sauce’ and ‘table’, the two content words, are longer.

And all of the words and all of the sounds flow together smoothly with no jumps and pitch and no choppiness.

The sauce is on the table.

The sauce is on the table. The sauce is on the table. The sauce is on the table.

So we’ve got eggs and the rice.

So we’ve got eggs and the rice.

Okay, what is the most stressed there?

'Eggs’ and ‘rice’.

Both longer than the rest of the words.

So we've got the— So we've got the—

So we've got the— So we've got the— So we've got the—

So we've got the— So we've got the— So we've got the—

The vowel here is almost dropped, it's almost like we're just linking the S sound in.

So we've got the— so we've got the— so we've got the—

That helps to say this word more quickly in this string of words that are said so quickly.

So you've got the very quick V sound before the G

then we have a stop T.

So we don't say: got the— got the—

with a true T, but we say: got the— got the— got the—

where we stop the air really quickly in the throat.

This symbolizes the stop T.

The word ‘the’ here she pronounces it with the schwa.

The rule is that if the next word begins with a vowel sound, like this word,

that the E in 'the' is pronounced as the EE as in She sound. The— the— the—

But I’ve noticed that this is not a rule that Americans necessarily follow all the time.

The— the— the eggs— the eggs—

She says it with the schwa. It still sounds normal.

Nobody would hear that and think she mispronounced 'the'.

Eggs— Eggs— Eggs and the rice—

And the rice— and the rice—

‘And’ and ‘the’ between the two content words, we have two more function words which will be said more quickly.

The word ‘and’ is reduced: and the— and the— and the—

We drop the vowel, put it into the schwa vowel instead.

We drop the D altogether.

So schwa N. You don't need to try to make a schwa sound.

It just gets absorbed by the N. Just make the N.

Eggs and the— eggs and— eggs and— eggs and the rice— and the rice—

And the— and the— and the— and the— and the—

eggs and the rice— eggs and the rice— eggs and the rice—

Making this reduction helps us say this word really quickly and we want to do that because it's not

an important word, it's a function word. Those are less important.

The more important words are the content words

and we want the stressed syllable of the content words to be longer.

For example: rice— and the rice—

and the— and the— and the—

Those two words said much more faster than ‘rice’

where we take a little bit more time and we have the up-down shape of stress.

And the rice—

And the rice— And the rice— And the rice—

And usually the som tum would, would have sticky rice with it.

And usually— So here, she doesn't reduce the vowel. She keeps the full vowel but she does drop the D.

We almost never say the D unless we’re thinking or holding out the word 'and' for some reason.

Usually— us—

The stressed syllable there.

Usually the som tum would—

is the most stressed syllable of the sentence.

And usually—

usually— usually— usually—

Usually— So this word can be pronounced as four syllables: usually—

or more commonly, three syllables and that's what she does:

usually— usually— usually— usually—

Usually-- yoo--

So the JU as in Few diphthong stressed, usual—

The djz sound, schwa L, it's just a dark L sound. Usually—

And the ending IH vowel: usually— usually—

It's easier to pronounce this word as three syllables than four

so I suggest that you practice it this way and use this pronunciation: usually—

usually— usually— usually the som tum would have sticky rice with it.

The som tum— ‘The’ said quickly with the schwa,

then we have a couple words that are a little bit more stressed.

Of course this is not English, this is Thai, she's making a Thai dessert, I'm sorry a Thai salad here.

The word ‘would’, L is always silent.

Usually the som tum would have sticky rice with it—

would have sticky rice with it—

would have sticky rice with it—

So ‘stick’ the most stressed syllable there. Again, there's no L sound in the word ‘would’.

Would have— would have— would have sticky rice with it—

Would have— would have— would have sticky rice with it—

A Stop T at the end of ‘it’

so we stop the air in our throat: it- it- it- it-

and this abrupt end signifies the T.

Everything in this phrase is smoothly linked together.

The D goes right into the H sound.

She could have dropped to the H but she didn't. Would have— would have—

The V sounds smoothly right into the ST cluster,

the EE vowel right into the R, the S sound right next to the W.

Rice with— rice with—

And the ending TH links right into the beginning vowel IH: with it— with it— with it—

would have a sticky rice with it—

would have a sticky rice with it— would have a sticky rice with it— would have a sticky rice with it—

But I couldn’t quite imagine eating this—

But I couldn’t quite imagine eating this—

‘This’ the most stressed as she is pointing to something.

But I couldn't quite imagine eating this—

So she puts a little break here between ‘but’ and ‘I’.

If she didn't, she would have flapped the T: but I couldn't— but I— but I couldn't—

Since she doesn't, she puts a break separating these into two thought groups. We have a stop T: but I couldn't—

but I couldn't—

but I couldn't— but I couldn't— but I couldn’t quite imagine eating this

couldn't quite— couldn't quite—

You can link the ending N right into the K sound while dropping the T. Couldn't quite— couldn't quite—

Or you can make a little stop in your throat: couldn't quite— couldn't quite— to signify the T there.

Either one is okay, and just like with ‘would’, the L in ‘could’ is silent.

Both of these have the UH as in Push vowel. Would— could— couldn't--

but I couldn’t quite imagine eating this

but I couldn’t quite imagine eating this

Quite imagine— quite imagine— Here we have an ending T sound

linking into beginning vowel sound

and because the sound before the T was also a vowel or diphthong, it becomes a flap

شما بچه ها عاشق ویدیوهای بن فرانکلین هستید. آنها یکی از بهترین راه‌ها برای بهبود درک شنیداری و یادگیری ترفندهایی هستند که در هنگام صحبت کردن انگلیسی، مانند استفاده از کاهش‌های خاص، طبیعی‌تر به نظر برسند. این ژانویه، پنج ویدیوی جدید بن فرانکلین را دریافت می‌کنید که در آن‌ها تجزیه و تحلیل کاملی از مکالمات واقعی انگلیسی آمریکایی انجام می‌دهیم. موضوع امروز شام در خانه دوست. بیایید با این تحلیل شروع کنیم. اول، کل گفتگو. سس روی میز است. بنابراین ما تخم مرغ و برنج داریم. و معمولاً سوم توم، برنج چسبناک همراهش می‌داشت، اما من نمی‌توانستم تصور کنم که این را، با، بدون این نوع برنج بخورم. بنابراین من، ما فقط با آن رفتیم. یاس کرکی. اولی، نظرت در مورد غذا چیه؟ قطعاً سرجای خود است. حالا تحلیل سس روی میز است. بنابراین ما تخم مرغ و برنج داریم. سس روی میز است. به نظر شما دو کلمه ای که بیشترین استرس را در آنجا دارند کدامند؟ من "سس" و "میز" را می شنوم. هجای تاکید شده «جدول». سس روی میز است. سس روی میز است. سس روی میز است. کلمه دیگر خیلی سریع گفته شد. کلمه "the" که با schwa تلفظ می شود: the- the- the- the- the- واقعاً سریع، کم صدا، کمتر واضح گفت. این «the» نیست، بلکه: the— the— the— اینگونه کلمات تابع را در مکالمه تلفظ می‌کنیم. کلمات کم اهمیت تر این تضاد را با کلمات استرسی که می‌خواهیم واضح و طولانی‌تر باشند و در صدا دارای شکل تنش به سمت بالا باشد، ایجاد می‌کند. سس - سس - روی میز است - سس روی میز است. سس روی میز است. سس روی میز است. این سه کلمه خیلی سریع به هم پیوند خوردند. صدای پایانی Z به مصوت پیوند می خورد: is- is on the- همخوان N مستقیماً به صدای TH می رود و بدون گسست، و دوباره کلمه "the" با schwa خیلی سریع تلفظ می شود. روشن است- روی- روی- است- پس اینطور نیست: روشن است- همه آن ها تحت فشار هستند و این درست نیست، اما این است: روی- است- روی- روی- است- روی- است کمی زمزمه، کمی کمتر واضح، زیرا آنها کلمات تابعی هستند. "سس" و "میز"، دو کلمه محتوا، طولانی تر هستند. و همه کلمات و همه صداها به آرامی و بدون جهش و زیر و بم و بدون لرزش در کنار هم جریان دارند. سس روی میز است. سس روی میز است. سس روی میز است. سس روی میز است. بنابراین ما تخم مرغ و برنج داریم. بنابراین ما تخم مرغ و برنج داریم. خوب، بیشترین استرس در آنجا چیست؟ "تخم مرغ" و "برنج". هر دو طولانی تر از بقیه کلمات است. پس ما داریم— پس داریم— پس داریم— پس داریم— پس داریم— پس داریم— پس داریم— پس داریم ما باید - صدادار در اینجا تقریباً حذف شده است، تقریباً مثل این است که ما فقط صدای S را به داخل پیوند می دهیم. در این رشته کلماتی که خیلی سریع گفته می شود این کلمه را سریعتر بگویید. بنابراین شما صدای V بسیار سریع را قبل از G دریافت می کنید، سپس ما یک توقف T داریم. بنابراین نمی گوییم: با یک T واقعی، دریافت کردم- را گرفتم، بلکه می گوییم: دریافت کردم- دریافت کردم- - جایی که ما خیلی سریع هوا را در گلو متوقف می کنیم. این نماد توقف T است. کلمه "the" در اینجا آن را با schwa تلفظ می کند. قانون این است که اگر کلمه بعدی با صدای مصوت شروع شود، مانند این کلمه، E در 'the' به صورت EE مانند صدای She تلفظ می شود. اما من متوجه شده ام که این قانونی نیست که آمریکایی ها همیشه از آن پیروی کنند. The- the- the eggs- the eggs- او آن را با شوا می گوید. هنوز هم عادی به نظر می رسد. هیچ کس آن را نمی شنید و فکر نمی کرد که او "the" را اشتباه تلفظ کرده است. Eggs— Eggs— Eggs and the rice— And the rice— and the rice— ‘And’ و ‘the’ بین دو کلمه محتوا، دو کلمه کاربردی دیگر داریم که سریعتر گفته می شود. کلمه «و» کاهش می یابد: و «و» و «و» مصوت را رها می کنیم، به جای آن در واکه schwa قرار می دهیم. D را به طور کلی رها می کنیم. بنابراین schwa N. شما نیازی به تلاش برای ایجاد صدای schwa ندارید. فقط توسط N جذب می شود. فقط تخم مرغ و تخم مرغ و تخم مرغ و تخم مرغ و برنج و برنج را درست کنید. برنج— تخم مرغ و برنج— تخم مرغ و برنج— انجام این کاهش به ما کمک می کند این کلمه را خیلی سریع بیان کنیم و می خواهیم این کار را انجام دهیم زیرا کلمه مهمی نیست، یک کلمه کاربردی است. اینها اهمیت کمتری دارند. کلمات مهمتر کلمات محتوایی هستند و می خواهیم هجای تاکیدی کلمات محتوا طولانی تر باشد. به عنوان مثال: برنج— و برنج— و— و— و— این دو کلمه خیلی سریعتر از «برنج» گفته می‌شوند، جایی که کمی زمان بیشتری می‌گیریم و شکل استرس بالا به پایین داریم. و برنج - و برنج - و برنج - و برنج - و معمولاً سام توم، برنج چسبناک همراه خود داشت. و معمولاً- بنابراین در اینجا، او مصوت را کاهش نمی دهد. او مصوت کامل را نگه می دارد اما D را حذف می کند. ما تقریباً هرگز D را نمی گوییم مگر اینکه به دلایلی کلمه "and" را در نظر داشته باشیم یا نگه داریم. معمولا- ما- هجای تاکید شده وجود دارد. معمولاً som tum would— بیشترین هجای جمله است. و معمولاً—معمولا—معمولا—معمولا—معمولا—بنابراین این کلمه را می توان به صورت چهار هجا تلفظ کرد: معمولاً—یا معمولاً سه هجا و این کاری است که او انجام می دهد: معمولا—معمولا—معمولا—معمولا—معمولا-- yoo-- ​​بنابراین JU همانطور که در چند دیفتونگ تاکید شده است، معمول - صدای djz، schwa L، فقط یک صدای L تیره است. معمولا— و مصوت پایانی IH: معمولا—معمولا— تلفظ این کلمه به صورت سه هجا راحت تر از چهار هجا است، بنابراین پیشنهاد می کنم آن را به این صورت تمرین کنید و از این تلفظ استفاده کنید: معمولا—معمولا—معمولا—معمولاً som tum می چسبد. برنج با آن som tum- «The» به سرعت با شوا گفت، سپس چند کلمه داریم که کمی استرس بیشتری دارند. البته این انگلیسی نیست، این تایلندی است، او یک دسر تایلندی درست می کند، متاسفم که اینجا سالاد تایلندی است. کلمه "wild"، L همیشه ساکت است. معمولاً som tum برنج چسبنده همراه خود دارد - برنج چسبنده همراه خود دارد - برنج چسبنده همراه خود دارد - بنابراین بیشترین هجا را در آنجا "چسبانید". باز هم، صدای L در کلمه "wild" وجود ندارد. با آن برنج چسبنده همراه داشت- باید- داشت- برنج چسبناک همراهش می‌داشت. - it- و این پایان ناگهانی نشان دهنده T است. همه چیز در این عبارت به خوبی به هم مرتبط است. D مستقیماً به صدای H می رود. او می توانست به H بیفتد اما این کار را نکرد. صدای V درست در خوشه ST، صدادار EE درست در R، صدای S درست در کنار W. Rice با- برنج با- و انتهای TH درست به مصوت ابتدایی IH متصل می شود. : با آن— با آن— با آن— یک برنج چسبنده همراه داشت— یک برنج چسبنده همراه داشت— یک برنج چسبنده همراه داشت— یک برنج چسبنده همراه داشت— اما من اصلا نمی توانستم تصور کنم که بخورم این - اما من نمی توانستم تصور کنم که این را بخورم - "این" بیشترین استرس را دارد زیرا او به چیزی اشاره می کند. اما نمی‌توانستم تصور کنم که این را بخورم—بنابراین او در اینجا کمی استراحت بین «اما» و «من» قرار می‌دهد. اگر او این کار را نمی کرد، او T را می زد: اما من نمی توانستم - اما من - اما نمی توانستم - چون او این کار را نمی کند، او اینها را به دو گروه فکری تقسیم می کند. ما یک ایستگاه T داریم: اما من نمی‌توانستم—اما نمی‌توانستم—اما نمی‌توانستم—اما نمی‌توانستم—اما نمی‌توانستم کاملاً تصور کنم که این را بخورم نمی‌توانم کاملاً—نمی‌توانم کاملاً- شما می تواند انتهای N را مستقیماً به صدای K مرتبط کند در حالی که T را رها می کند. آنجا. هر کدام اشکالی ندارد، و درست مانند "wild"، L در "could" ساکت است. هر دوی اینها دارای UH مانند واکه Push هستند. می‌توانستم- نمی‌توانستم-- اما نمی‌توانستم کاملاً خوردن این را تصور کنم، اما نمی‌توانم کاملاً تصور کنم که این را بخورم. T همچنین یک مصوت یا دیفتونگ بود، به یک فلپ تبدیل می‌شود

which sounds like the D in American English.

که در انگلیسی آمریکایی شبیه D است.

It might sound like the R in your language, depending on the language.

بسته به زبان ممکن است در زبان شما مانند R به نظر برسد.

Quite imagine— quite— The tongue just flaps once against the roof of the mouth:

کاملاً تصور کنید - کاملاً - زبان فقط یک بار به سقف دهان می‌چرخد:

Quite imagine—

کاملاً تصور کنید - کاملاً تصور کنید -

Quite imagine— quite imagine— quite imagine eating this—

کاملاً تصور کنید - کاملاً تصور کنید که این را می‌خورید - تصور کنید

quiet imagine eating—

آرام غذا می‌خورید -

Another flap T here, because it comes between two vowel sounds. Eating— eating this--

فلپ T دیگر در اینجا، زیرا بین دو صدای مصوت می‌آید. خوردن - خوردن این -

Quite imagine eating this— Quite imagine eating this— Quite imagine eating this—

کاملا تصور کنید که این را بخورید - کاملا تصور کنید این را بخورید - کاملا تصور کنید این را بخورید -

with, without this kind of rice.

با، بدون این نوع برنج.

with, without--

با، بدون--

So she repeats herself, with,

پس خودش را تکرار می‌کند، با،

she starts the word without, she pauses while she's thinking, then she says the full word: without— without—

کلمه بدون را شروع می‌کند، در حالی که فکر می‌کند مکث می‌کند، سپس کلمه کامل را می‌گوید: بدون—بدون—

Stop T at the end because the next word begins with a consonant.

T را در پایان متوقف کنید زیرا کلمه بعدی با یک صامت شروع می‌شود.

This kind of rice—

این نوع برنج -

‘This’ again, a little bit stressed because we're comparing. This—

دوباره "این"، کمی استرس دارد زیرا ما در حال مقایسه هستیم. این -

This kind of rice with that kind of rice.

این نوع برنج با آن نوع برنج.

Because it's the word that we're using to compare: this, that, those, these.

زیرا این کلمه ای است که ما از آن برای مقایسه استفاده می کنیم: این، آن، آن ها، این ها.

It's a little stressed.

کمی استرس دارد.

This kind of rice.

این نوع برنج

This kind of rice. This kind of rice. This kind of rice.

این نوع برنج این نوع برنج این نوع برنج

kind of rice. kind of rice.

نوعی برنج نوعی برنج

The word ‘of’ often pronounced without a consonant but I do hear a light V sound here.

کلمه "of" اغلب بدون صامت تلفظ می شود، اما من صدای V سبک را در اینجا می شنوم.

However, the word is said quickly: kind of rice— of- of- of- of-

با این حال، این کلمه به سرعت گفته می شود: نوع برنج - از- از- از--

It's a function word, it's not as important as the content words like ‘this’ and ‘rice’.

این یک کلمه کاربردی است، به اندازه کلمات محتوایی مانند "این" و "برنج" مهم نیست.

So it's a little bit more mumbled. It’s said very quickly.

بنابراین کمی بیشتر زیر لب است. خیلی سریع گفته شده

Kind of rice.

نوعی برنج.

Kind of rice. Kind of rice. Kind of rice.

نوعی برنج. نوعی برنج. نوعی برنج.

Rice. Rice. Her intonation goes up a little bit at the end because she's going to keep going.

برنج. برنج. لحن او در پایان کمی بالا می رود زیرا او به راه خود ادامه می دهد.

Making the intonation of her voice go up is a signal to us that she's not finished her sentence yet.

بالا بردن لحن صدای او به ما نشان می دهد که او هنوز جمله اش را تمام نکرده است.

Rice. Rice. Rice.

برنج. برنج. برنج.

So I, we. Just went with it.

پس من، ما فقط باهاش ​​رفت

So I, we. Just went with it.

پس من، ما فقط باهاش ​​رفت

So why-- she changes her mind, decides to say something different, we just went with it.

پس چرا - او نظرش را تغییر می دهد، تصمیم می گیرد چیز دیگری بگوید، ما فقط با آن رفتیم.

This is the end of her thought and at the end of her thought, her voice trails off a little bit

این پایان فکر اوست و در پایان فکرش صدایش کمی رد می شود

and we get a little bit less air in it.

و کمی هوای کمتری در آن می گیریم.

So the last word sounds like this: went with it-- went with it--

بنابراین کلمه آخر اینگونه به نظر می رسد: با آن رفتیم-- با آن رفتیم--

We just went with it. We just went with it. We just went with it.

ما فقط با آن رفتیم. فقط باهاش ​​رفتیم فقط باهاش ​​رفتیم

This is called a popcorn quality and it comes in a lot at the ends of phrases in American English.

این کیفیت پاپ کورن نامیده می شود و در انتهای عبارات انگلیسی آمریکایی بسیار آمده است.

So we just went with it.

بنابراین ما فقط با آن رفتیم.

Let's talk about the pronunciation of ‘we just went with it’.

بیایید در مورد تلفظ "ما فقط با آن رفتیم" صحبت کنیم.

We have an ST cluster followed by a consonant. In this case, we almost always drop the T sound. She does.

ما یک خوشه ST داریم که یک صامت دنبال می شود. در این حالت تقریبا همیشه صدای T را رها می کنیم. او انجام می دهد.

So instead of: just went— It's: just went— just went— just went—

بنابراین به جای: فقط رفت - این است: فقط رفت - فقط رفت - فقط رفت -

Right from the S sound into the W sound.

درست از صدای S به صدای W.

We just went with it. We just went with it. We just went with it.

فقط باهاش ​​رفتیم فقط باهاش ​​رفتیم فقط باهاش ​​رفتیم

Went. Went with it. Went with it.

رفت. باهاش ​​رفت باهاش ​​رفت

Stop sound, we have a nasal N sound which we stopped in the throat: went. Went. Went.

صدای بس کن، صدای N بینی داریم که در گلو بند آمدیم: رفت. رفت. رفت.

That signifies the stop T. With it.

که نشان دهنده توقف T. با آن است.

Everything links together. T links into the IH vowel and we have another stop T because it's a T at the end of a phrase.

همه چیز به هم پیوند می خورد. T به واکه IH متصل می شود و ما یک توقف دیگر داریم زیرا در انتهای عبارت یک T است.

We just went with it.

فقط باهاش ​​رفتیم

We just went with it. We just went with it. We just went with it.

فقط باهاش ​​رفتیم فقط باهاش ​​رفتیم فقط باهاش ​​رفتیم

The phrase ‘to go with something’ means to go ahead with something, with an idea, or with the situation,

عبارت «رفتن با چیزی» به معنای پیش رفتن با چیزی، با یک ایده یا موقعیت است،

even if it's not what you originally imagined.

حتی اگر آن چیزی که در ابتدا تصور می‌کردید نباشد.

So she's saying this is not the kind of rice she would usually imagine with this dish,

بنابراین او می‌گوید این نوع برنجی نیست که او معمولاً با این غذا تصور می‌کرد،

but because of another dish, she decided to just go with it.

اما به دلیل یک غذای دیگر، تصمیم گرفت فقط با آن غذا بخورد.

We just went with it, she says.

او می گوید ما فقط با آن رفتیم.

We just went with it.

فقط باهاش ​​رفتیم

It shows flexibility, being able to 'go with the flow', to use another idiom.

انعطاف‌پذیری را نشان می‌دهد، می‌تواند «با جریان حرکت کند» و از اصطلاح دیگری استفاده کند.

So if something comes up that's unplanned or unusual for you,

بنابراین اگر چیزی پیش بیاید که برای شما برنامه ریزی نشده یا غیرمعمول است،

but you move forward anyway, then you can say: you know what? I'm just going to go with it.

اما به هر حال به جلو می روید، می توانید بگویید: می دانید چیست؟ من فقط قصد دارم با آن همراه شوم.

Or in the past tense: I just went with it.

یا در زمان گذشته: من فقط با آن رفتم.

We just went with it. We just went with it. Fluffy jasmine.

فقط باهاش ​​رفتیم فقط باهاش ​​رفتیم یاس کرکی.

Fluffy jasmine.

یاس کرکی.

Now, someone else is talking in the background. It's a little hard to hear, but these are two two-syllable words

حالا یک نفر دیگر در پس زمینه صحبت می کند. شنیدن آن کمی سخت است، اما این دو کلمه دو هجایی هستند که

with stress on the first syllable. Fluffy jasmine.

روی هجای اول تاکید دارند. یاس کرکی.

Fluffy jasmine.

یاس کرکی.

All linked together, all part of the same thought group where we have one steady line of intonation, of pitch.

همه به هم مرتبط هستند، همه بخشی از یک گروه فکری هستند که در آن ما یک خط ثابت از لحن، از زیر و بم داریم.

Fluffy jasmine.

یاس کرکی.

Nothing choppy, nothing broken up, this is important in American English.

هیچ چیز متلاطم، هیچ چیز شکسته نیست، این در انگلیسی آمریکایی مهم است.

Fluffy jasmine. Fluffy jasmine. Fluffy jasmine.

یاس کرکی. یاس کرکی. یاس کرکی.

Ollie, what do you think of the food?

اولی، نظرت در مورد غذا چیه؟

Ollie, what do you think of the food?

اولی، نظرت در مورد غذا چیه؟

This is me speaking here behind the camera.

این من هستم که اینجا پشت دوربین صحبت می کنم.

Everything is linked together. Again, we have that smooth intonation.

همه چیز به هم مرتبط است. باز هم، ما آن لحن صاف را داریم.

Ollie, what do you think of the food?

اولی، نظرت در مورد غذا چیه؟

These are the three most stressed words.

این سه کلمه پر استرس هستند.

Ollie, what do you think of the food?

اولی، نظرت در مورد غذا چیه؟

Ollie, what do you think of the food?

اولی، نظرت در مورد غذا چیه؟

Ollie, what do you think of the food?

اولی، نظرت در مورد غذا چیه؟

‘What do you’ becomes: wha dya— wha dya— wha dya—

«What do you» می‌شود: wha dya— wha dya— wha dya—

So I drop the T, linked the vowel into the D of ‘do’. Wha dya—

بنابراین T را رها می‌کنم، مصوت را به D «do» پیوند می‌دهم. Wha dya—

And I've reduced the vowel here to the schwa in all three of these words: what do ya—

و من در این سه کلمه واکه را به schwa کاهش داده‌ام: what do ya—

This helps me say them more quickly.

این به من کمک می‌کند آنها را سریع‌تر بیان کنم.

They all link together. What do you—

همه آنها با هم پیوند دارند. چه کار داری—

What do you— Try that with me. What do you—

چیکار داری— با من امتحان کن. تو چه می‌کنی—

So it's definitely not: What do you—

پس قطعاً اینطور نیست: تو چه می‌کنی—

That's way too well pronounced.

این خیلی خوب تلفظ می‌شود.

This is not how we pronounce function words like this.

اینگونه کلمات تابعی را مانند این تلفظ نمی کنیم.

Function words like these need to be lower in pitch, less clear, simplified mouth movements.

کلمات کارکردی مانند اینها باید با صدای کمتر، شفافیت کمتر و حرکات دهان ساده تر باشند.

What do ya— what do ya— what do ya—

What do ya— what do ya— what do ya—

So that the stressed words pop out of the line more.

تا کلمات تاکید شده بیشتر از خط خارج شوند.

It is this difference, this contrast between the stressed words which are longer, clearer, louder, higher in pitch,

این تفاوت، این تضاد بین کلمات تاکید شده است که در برابر این کلمات بدون تاکید طولانی تر، واضح تر، بلندتر، بلندتر هستند

against these unstressed words.

.

It's this contrast that makes American English clear.

این تضاد است که انگلیسی آمریکایی را واضح می کند.

What do you think of the food?

نظر شما در مورد غذا چیست؟

What do you think of the food?

نظر شما در مورد غذا چیست؟

What do you think of the food?

نظر شما در مورد غذا چیست؟

What do you think of the food?

نظر شما در مورد غذا چیست؟ «

‘Of’ and ‘the’, two more function words together, said very quickly,

Of» و «the»، دو کلمه کاربردی دیگر با هم، خیلی سریع گفتند،

uh-- just the schwa, I don't pronounce the V sound at all,

اوه--فقط schwa، من اصلاً صدای V را تلفظ نمی‌کنم، «

‘the’ pronounced with the schwa: othe— othe— othe— othe—

the» که با schwa تلفظ می‌شود: othe—

It's not ‘of the’ but: othe—othe— othe—

«از» نیست، اما: othe—othe— دیگری—

This is how we pronounce this in conversation. Of the food—

اینگونه در مکالمه تلفظ می کنیم. درباره غذا -

What do you think of the food?

نظر شما در مورد غذا چیست؟

‘Think’ and ‘food’ both being clear and longer.

«فکر» و «غذا» هر دو واضح و طولانی‌تر هستند.

What do you think of the food?

نظر شما در مورد غذا چیست؟

What do you think of the food?

نظر شما در مورد غذا چیست؟

What do you think of the food?

نظر شما در مورد غذا چیست؟

It's definitely on point.

این قطعا در نقطه است.

It's definitely on point.

این قطعا در نقطه است.

'Def' and 'point'.

"دف" و "نقطه".

Most stressed words there, the word ‘it's’ is reduced, he doesn't really say a vowel,

بیشترین کلماتی که در آنجا تاکید دارند، کلمه "it's" کاهش یافته است، او واقعاً یک مصوت نمی گوید،

he just makes the T S sound. It's definitely—

او فقط صدای T S را در می آورد. قطعاً

It's common to do this with the word: it's, that's, what's, and let's.

این کار را با کلمه انجام می‌دهند: آن است، آن است، چیست و بگذاریم.

We just make the TS sound and attach it to the beginning of the next word.

فقط صدای TS را در می آوریم و به ابتدای کلمه بعدی وصل می کنیم.

It's definitely—

قطعاً -

It’s definitely on point. It’s definitely on point. It’s definitely on point.

قطعاً در نقطه‌نظر است. قطعاً سرجای خود است. قطعاً سرجای خود است.

definitely— A little stop T in there: definitely—

قطعاً- یک توقف کوچک T در آنجا: قطعاً-

because the next sound is a consonant. Definitely on point.

زیرا صدای بعدی یک صامت است. قطعا در نقطه.

It’s definitely on point.

قطعاً سرجای خود است.

On point. And he doesn't really release the T. It's certainly not a true T.

در نقطه. و او واقعاً T را منتشر نمی کند. مطمئناً T.

On point. Point— nnnn---

On point واقعی نیست. نقطه- nnnn---

A nasal N sound, little bit of an abrupt stop,

صدای N بینی، کمی توقف ناگهانی،

that's how we know it's a stop T. On point. On point.

اینطوری می دانیم که یک توقف T است. در نقطه. در نقطه.

This is an idiom. What does the phrase ‘on point’ mean?

این یک اصطلاح است. عبارت «در نقطه» به چه معناست؟

It means perfect, really good, high-quality, excellent,

یعنی عالی، واقعا خوب، باکیفیت، عالی

and I will say: I have this food and it was delicious.

و من می گویم: این غذا را دارم و خوشمزه بود.

Let's listen to the whole conversation one more time.

بیایید یک بار دیگر به کل مکالمه گوش کنیم.

The sauce is on the table. So we’ve got eggs and the rice.

سس روی میز است. بنابراین ما تخم مرغ و برنج داریم.

And usually the som tum would, would have sticky rice with it,

و معمولاً سوم توم، برنج چسبناک همراهش می‌داشت،

but I couldn’t quite imagine eating this, with, without this kind of rice.

اما من نمی‌توانستم تصور کنم که این را، با، بدون این نوع برنج بخورم.

So I, we just went with it. Fluffy jasmine.

بنابراین من، ما فقط با آن رفتیم. یاس کرکی.

Ollie, what do you think of the food?

اولی، نظرت در مورد غذا چیه؟

It’s definitely on point.

قطعاً سرجای خود است.

That analysis is really fun and helpful. Right?

آن تحلیل واقعا سرگرم کننده و مفید است. درست؟

Click here to see other Ben Franklin videos on my YouTube channel.

برای دیدن سایر ویدیوهای بن فرانکلین در کانال یوتیوب من اینجا را کلیک کنید.

But if you're ready to go even further, even bigger,

اما اگر آماده‌اید حتی فراتر بروید، حتی بزرگ‌تر،

I challenge you this January, to start the new year off right

من شما را در این ژانویه به چالش می‌کشم تا سال جدید را

with a new commitment to your English studies.

با تعهدی جدید به مطالعات انگلیسی خود شروع کنید. به

Join my online school, Rachel's English Academy.

مدرسه آنلاین من، آکادمی انگلیسی راشل بپیوندید.

There, you will find tons of Ben Franklin speech analysis videos just like this one that you can't get anywhere else.

در آنجا، هزاران ویدیوی تحلیل گفتار بن فرانکلین را خواهید یافت، درست مانند این که در هیچ جای دیگری نمی‌توانید آن‌ها را دریافت کنید.

They're longer, they cover more conversation, and I add more each month.

آنها طولانی تر هستند، مکالمات بیشتری را پوشش می دهند، و من هر ماه موارد بیشتری را اضافه می کنم.

You have to have the interest.

شما باید علاقه داشته باشید.

You have to make the time to watch the videos, to work with the audio.

باید برای تماشای فیلم ها، کار با صدا وقت بگذارید. آیا

Can you do this?

می توانید این کار را انجام دهید؟

To help you get in the door, to help you get started,

برای کمک به شما برای ورود به در، برای کمک به شما برای شروع،

I'm offering a discount for the month of January.

من برای ماه ژانویه یک تخفیف ارائه می دهم.

You can get the first month of the Academy for just $5.

شما می توانید ماه اول آکادمی را فقط با 5 دلار دریافت کنید.

Use the code start2018 at checkout.

هنگام پرداخت از کد start2018 استفاده کنید.

The fee is normally 14 dollars a month, which is a steal for what you get.

این کارمزد معمولاً 14 دلار در ماه است، که برای آنچه شما دریافت می کنید، دزدی است.

Tools and support for self-study to make a real difference in how you sound.

ابزار و پشتیبانی برای خودآموزی برای ایجاد تفاوت واقعی در نحوه صدای شما.

If you sign up and this method doesn't help you, no problem!

اگر ثبت نام کردید و این روش به شما کمک نکرد، مشکلی نیست!

Just email me within 30 days and you'll get a full refund.

فقط ظرف 30 روز به من ایمیل بزنید و بازپرداخت کامل دریافت خواهید کرد.

This is a subscription and you will be charged every month with continuous access to everything.

این یک اشتراک است و هر ماه با دسترسی مداوم به همه چیز هزینه از شما دریافت می شود.

But you can cancel at any time.

اما شما می توانید در هر زمان لغو کنید.

Just email me and I will make that happen for you.

فقط به من ایمیل بزنید و من این کار را برای شما انجام خواهم داد.

So get this deal and in 2018, get the accent you want!

بنابراین این معامله را دریافت کنید و در سال 2018، لهجه مورد نظر خود را بدست آورید!

More fluency, more ease in American conversation.

تسلط بیشتر، سهولت بیشتر در مکالمه آمریکایی.