Learn English! | Perfect Pronunciation of Common English Vocabulary 6/11

What are the most common words in American English,

رایج ترین کلمات در انگلیسی آمریکایی کدامند

and how exactly do you pronounce them?

و دقیقا چگونه آنها را تلفظ می کنید؟

Today, you’re getting the next video in the 100 most common words in English series,

امروز، ویدیوی بعدی را از 100 کلمه رایج در مجموعه های انگلیسی دریافت می کنید،

this is video 6.

این ویدیو 6 است.

In this series, we’re studying the real pronunciation.

در این مجموعه، ما در حال مطالعه تلفظ واقعی هستیم.

This is likely different from what you learned in English class.

این احتمالاً با آنچه در کلاس انگلیسی آموخته اید متفاوت است.

You see, in American English, we have all sorts of words that are unstressed or even reduced:

ببینید، در انگلیسی آمریکایی، ما انواع و اقسام کلماتی داریم که بدون تاکید یا حتی کاهش یافته اند:

that means we change the pronunciation.

این به این معنی است که تلفظ را تغییر می دهیم.

The set of the 100 most common words in American English contains many, many words that reduce.

مجموعه 100 کلمه رایج در انگلیسی آمریکایی حاوی کلمات بسیار زیادی است که کاهش می دهند.

If you haven’t already seen video 1 and the other videos in this series, I suggest you start there.

اگر قبلاً ویدیو 1 و سایر ویدیوهای این مجموعه را ندیده اید، پیشنهاد می کنم از آنجا شروع کنید.

These videos build one on top of the next, so click here to watch video one.

این ویدیوها یکی بر روی بعدی ساخته می شوند، بنابراین برای تماشای ویدیوی اول اینجا را کلیک کنید.

Number 51: the word WHEN.

شماره 51: کلمه WHEN.

This word definitely reduces.

این کلمه قطعا کاهش می دهد.

Fully pronounced, it’s the W sound,

به طور کامل تلفظ می شود، این صدای W،

the EH as in BED vowel, and the N consonant.

EH مانند مصوت BED، و همخوان N است.

When.

چه زمانی.

You may be thinking, I’ve heard this word pronounced differently.

ممکن است فکر کنید، من شنیده ام که این کلمه متفاوت تلفظ می شود.

You may have heard it pronounce hhwen.

شاید تلفظ hhwen را شنیده باشید.

Hhh— when.

هه - چه زمانی

WH- words can be pronounced with a “hh”

WH- کلمات را می توان با صدای "hh"

sound before the W.

قبل از W تلفظ کرد.

It’s not necessary, and it’s not my preference.

این لازم نیست و ترجیح من نیست.

I think, just keep it simple, just use a clean W sound.

من فکر می کنم، فقط آن را ساده نگه دارید، فقط از صدای W تمیز استفاده کنید.

When.

چه زمانی.

But in a sentence, this word can be unstressed and said more quickly.

اما در یک جمله می توان این کلمه را بدون تاکید و سریعتر گفت.

Then you could write the vowel with the schwa or the IH as in SIT vowel in IPA.

سپس می توانید مصوت را با schwa یا IH مانند واکه SIT در IPA بنویسید.

“When”

«وقتی»

becomes: when,

می شود: وقتی که

said very quickly.

خیلی سریع گفته می شود.

If you don’t know what IPA, the International Phonetic Alphabet is,

اگر نمی‌دانید IPA، الفبای آوایی بین‌المللی چیست،

I have a playlist of videos that goes over that.

من یک لیست پخش از ویدیوها دارم که بیش از آن است.

Click here or in the description.

اینجا یا در توضیحات کلیک کنید.

Let’s look at some example sentences.

بیایید به چند جمله مثال نگاه کنیم.

When are you going to stop by?

کی قراره توقف کنی؟

When,

کی،

when are you—

کی هستی-

I said that very quickly, unstressed.

خیلی سریع و بدون استرس گفتم.

When, when,

کی، کی،

when are you going to stop by?

کی قراره بری؟ یک

Another sentence:

جمله دیگر:

It was better when we were kids.

بچه که بودیم بهتر بود.

When, when, when, when,

کی، کی، کی، کی، وقتی

when we were, when we were,

بودیم، وقتی بودیم،

Unstressed. Said very quickly.

بدون استرس. خیلی سریع گفت.

It was better when we were kids.

بچه که بودیم بهتر بود می

You see, we don’t want every word in American English to be fully pronounced,

بینید، ما نمی خواهیم هر کلمه در انگلیسی آمریکایی به طور کامل تلفظ شود،

when.

چه زمانی.

Some of the understandability of English depends on the contrast

مقداری از قابل درک بودن زبان انگلیسی به تضاد

of stressed and unstressed syllables, clear and less clear.

هجاهای تاکید شده و بدون تاکید، واضح و کمتر واضح بستگی دارد.

Let’s look at number 52, the word ‘make’.

بیایید به شماره 52، کلمه "ساختن" نگاه کنیم.

Now, this is a stressed word.

حالا این یک کلمه تاکیدی است.

We have two categories of words in American English:

ما در انگلیسی آمریکایی دو دسته از کلمات داریم:

Content Words and Function Words.

Content Words و Function Words.

Content words are nouns, verbs, like this verb ‘make’,

کلمات محتوایی اسم، افعال هستند، مانند این فعل "ساختن"،

adjectives, and adverbs, and content words are what are generally stressed in a sentence.

صفت ها و قیدها، و کلمات محتوایی آن چیزی است که به طور کلی در یک جمله تاکید می شود.

“Make”:

"Make":

M consonant, AY diphthong,

صامت M، دوفتوننگ AY

and the K sound,

و صدای K

is usually stressed in a sentence.

معمولاً در جمله تاکید می شود.

Make.

بسازید.

Make.

بسازید.

It has an up-down shape.

شکلی از بالا به پایین دارد.

That’s the stressed shape of intonation.

این شکل تاکیدی لحن است.

Make.

بسازید.

That’s different from:

این متفاوت است از: چه

when, when, when,

زمانی، چه زمانی، چه زمانی،

which was flatter in pitch and lower.

که در زمین صاف تر و پایین تر بود.

Make,

longer,

طولانی تر،

shape of stress,

شکل استرس را

more clear.

واضح تر کنید.

Sentences:

جملات:

I’ll make you one.

من تو را یکی خواهم کرد.

Make. Make.

بسازید. بسازید.

It would make things easier.

کار را آسان تر می کرد.

Make. Make.

بسازید. بسازید.

Number 53.

شماره 53.

Here, we have a beautiful reduction.

در اینجا، ما یک کاهش زیبا داریم. این

It’s the word ‘can’.

کلمه "می توانم" است.

If ‘can’ is a main verb, then it’s not reduced.

اگر "can" یک فعل اصلی باشد، کاهش نمی یابد.

Who can help tomorrow?

چه کسی می تواند فردا کمک کند؟

I can.

من میتوانم.

Also, it doesn’t reduce if it’s a noun:

همچنین، اگر اسم باشد کم نمی‌شود:

a can of soup.

یک قوطی سوپ.

But most of the time, ‘can’ is a helping verb, not a main verb,

اما بیشتر اوقات، "can" یک فعل کمک کننده است، نه یک فعل اصلی،

and that means it reduces.

و این بدان معنی است که کاهش می دهد.

We change a sound.

صدایی را تغییر می دهیم.

Let’s go back to the example:

بیایید به مثال برگردیم:

Who can help tomorrow?

چه کسی می تواند فردا کمک کند؟

I can.

من میتوانم.

In the question:

در این سوال:

Who can help tomorrow?

فردا چه کسی می تواند کمک کند؟

‘Help’ is the main verb.

"کمک" فعل اصلی است.

‘Can’ is the helping verb.

"can" فعل کمک کننده است.

Did you hear how I pronounced it?

شنیدی چطوری تلفظش کردم؟

Who can help tomorrow?

چه کسی می تواند فردا کمک کند؟

Who can help?

چه کسی می تواند کمک کند؟

It’s no longer ‘can’, but ‘kn’.

این دیگر "می تواند" نیست، بلکه "kn" است.

Who can—

چه کسی می تواند -

Who can help?

چه کسی می تواند کمک کند؟

Short, flat, no vowel.

کوتاه، مسطح، بدون صدادار.

We write it in IPA with the schwa.

ما آن را در IPA با schwa می نویسیم.

Kn, kn, kn.

Kn، Kn، Kn.

Try that.

امتحانش کن.

Kn,

Kn، چه

who can help?

کسی می تواند کمک کند؟

I can see you.

میتونم ببینمت

‘See’

"دیدن"

the main verb, ‘can’ the helping verb.

فعل اصلی، "can" فعل کمک کننده.

Kn, kn.

Kn، Kn.

I can, I can see you.

من می توانم، می توانم شما را ببینم.

That’s quite a reduction.

این کاملاً کاهش است.

Very common.

بسیار شایع.

Number 54: The word ‘like’.

شماره 54: کلمه "مانند".

This word can be used lots of different ways, so it can be an adverb,

این کلمه را می توان به روش های مختلف استفاده کرد، بنابراین می تواند یک قید،

a noun, or an adjective, which would mean it’s stressed,

یک اسم یا صفت باشد، که به معنای تاکید است،

or it can be a preposition or conjunction,

یا می تواند حرف اضافه یا ربط باشد،

which means it will be a function word and is unstressed.

به این معنی که یک کلمه تابعی خواهد بود و بدون تاکید است. . با

However, even when it’s unstressed,

این حال، حتی زمانی که بدون استرس باشد،

this word does not reduce.

این کلمه کاهش نمی یابد.

Let’s look at an example where it’s stressed.

بیایید به مثالی نگاه کنیم که در آن تاکید شده است.

I don’t like it.

من آن را دوست ندارم.

Like.

پسندیدن.

I don’t like it.

من آن را دوست ندارم.

Here, it’s stressed.

اینجا، استرس دارد.

Like. Like.

پسندیدن. پسندیدن.

Up-down shape of stress.

شکل استرس بالا به پایین

But what about this sentence?

اما در مورد این جمله چطور؟

He acted like nothing happened.

او طوری رفتار کرد که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است.

He acted like—

او مانند،

like, like, lower in pitch, much faster.

مانند، مانند، پایین تر، بسیار سریع تر عمل می کرد.

He acted like nothing happened.

او طوری رفتار کرد که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است.

He acted like nothing happened.

او طوری رفتار کرد که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است.

Like.

پسندیدن.

Unstressed.

بدون تاکید.

None of the sounds change so it doesn’t reduce,

هیچ یک از صداها تغییر نمی کند بنابراین کاهش نمی یابد،

but it’s pretty different from the stressed version.

اما بسیار متفاوت از نسخه استرس است.

Like,

مانند،

like.

مانند.

Like, like, like.

مانند، مانند، مانند.

One more example, and this is a really common use of the word.

یک مثال دیگر، و این یک استفاده بسیار رایج از این کلمه است.

We use this when we’re telling a story,

ما از این زمانی استفاده می‌کنیم که داستانی را تعریف می‌کنیم، اتفاقی

something that happened to us,

که برایمان افتاده است،

and we’re talking about what someone said or someone’s reaction.

و در مورد صحبت‌های کسی یا واکنش کسی صحبت می‌کنیم.

For example:

به عنوان مثال:

Yesterday I saw Jim walking home from school,

دیروز جیم را دیدم که از مدرسه به خانه راه می رفت،

and I was like,

و گفتم:

“Do you need a ride?”

"به سواری احتیاج داری؟"

And he was like, “No, I’m just going to walk.”

و او چنین گفت: "نه، من فقط می روم."

I was like,

من مثل

he was like,

she was like,

او بودم، او

مثل بود،

you were like,

تو مثل، مثل، مثل

like, like, like, like, like.

، مثل، مثل، مثل.

All of these are examples of ‘like’ unstressed.

همه اینها نمونه هایی از "مانند" بدون تاکید هستند.

Number 55: Time.

شماره 55: زمان.

Now this word, a noun, an adjective, a verb, is always a content word.

حالا این کلمه، یک اسم، یک صفت، یک فعل، همیشه یک کلمه محتوایی است.

That means it will likely be stressed.

این بدان معنی است که به احتمال زیاد استرس خواهد داشت.

This is only the 6th word in this list so far that is always stressed.

این تنها ششمین کلمه در این لیست است که همیشه بر آن تاکید شده است.

We’re on number 55.

ما در شماره 55 هستیم.

That’s crazy.

این دیوانه است.

So if you thought every word you spoke needed to be clear and fully pronounced,

بنابراین اگر فکر می‌کردید که هر کلمه‌ای که به زبان می‌آورید باید واضح و کاملاً تلفظ شود،

I hope this series is helping to change your mind.

امیدوارم این مجموعه به تغییر نظر شما کمک کند.

This word is pronounced with the True T, because it’s stressed,

این کلمه با T True تلفظ می شود، زیرا تاکید دارد

and it has the AI as in BUY diphthong, and don’t forget that M.

و هوش مصنوعی آن مانند BUY diphthong است، و فراموش نکنید که M.

Time.

Time.

Lips have to come together.

لب ها باید به هم برسند.

Time.

زمان.

There is no case where the lips don’t come together for the M.

هیچ موردی وجود ندارد که لب ها برای M. Always به هم نرسند

Always.

.

Time, time.

زمان، زمان

Crisp, clear True T, teeth come together for it:

True T واضح و شفاف، دندان‌ها برای آن به هم می‌رسند:

ttt— time,

ttt- زمان،

up-down shape of stress.

شکل استرس بالا به پایین.

Let’s look at a sentence.

بیایید به یک جمله نگاه کنیم.

What time is it?

ساعت چند است؟

Time.

زمان.

A noun.

اسم.

Or, you do sit ups for a minute, and I’ll time you.

یا، شما یک دقیقه بنشینید، و من برای شما وقت می گذارم.

Time, time.

زمان، زمان

There, it’s a verb, still stressed, same pronunciation.

در آنجا، این یک فعل است، همچنان تاکید دارد، همان تلفظ.

Number 56: No.

شماره 56: نه.

Another word, the seventh word, that will generally always be stressed.

یک کلمه دیگر، کلمه هفتم، که عموما همیشه تاکید می شود.

There is not a case where it would usually reduce or be unstressed.

موردی وجود ندارد که معمولاً کاهش یابد یا بدون استرس باشد.

No. No.

نه

Up-down shape:

No.

And please don’t ever forget the lip rounding that goes into this diphthong:

oohhh.

.

No.

نه.

No.

نه.

I have no idea.

هیچ نظری ندارم.

He voted ‘no’ on the sugar tax.

او به مالیات شکر رای منفی داد.

No, no.

نه نه.

That was a simple one, wasn’t it?

این ساده بود، اینطور نیست؟

What about 57?

57 چطور؟

57 is interesting.

57 جالبه

The word ‘just’.

کلمه "فقط".

It’s either an adjective or an adverb,

این یا یک صفت است یا یک قید،

and those are both content words, so it will generally be stressed.

و هر دو کلمه محتوایی هستند، بنابراین به طور کلی تاکید می شود.

And for the most part, we don’t reduce stressed words.

و در بیشتر موارد، ما کلمات تاکیدی را کاهش نمی دهیم.

They’re important.

آنها مهم هستند

We only reduce and say quickly the words that are a little less important, the function words.

ما فقط کلماتی را که کمی اهمیت کمتری دارند، کلمات تابعی را کاهش می دهیم و سریع می گوییم.

BUT.

ولی.

This word is interesting because it has a T,

این کلمه به این دلیل جالب است که یک T دارد

and T has its own set of funny rules.

و T هم مجموعه قوانین خنده دار خودش را دارد.

If you’ve seen many of my videos, you know them.

اگر بسیاری از ویدیوهای من را دیده اید، آنها را می شناسید.

I talk about the T pronunciations a lot.

من در مورد تلفظ T زیاد صحبت می کنم.

If the T comes between two consonants,

اگر T بین دو صامت قرار گیرد،

we often drop that T.

ما اغلب آن T را حذف می کنیم.

Well, that’s a reduction.

خب، این یک کاهش است.

Let me show you what I mean.

بگذارید منظورم را به شما نشان دهم.

When the word ‘just’ is followed by a word that starts with a consonant,

وقتی کلمه "just" با کلمه ای همراه شود که با یک صامت شروع می شود،

there is a good chance that a native speaker will drop the T,

احتمال زیادی وجود دارد که یک گوینده بومی T را حذف کند

and just say: jus.

و فقط بگوید: jus.

Jus’ instead of ‘just’.

جوس به جای «فقط».

I just thought, why not?

فقط فکر کردم چرا که نه؟

Just, just, just thought.

فقط، فقط، فقط فکر کردم

Just thought—

Just think—

just—

just— پس از

The ST ending is followed by TH,

پایان ST TH آمده است،

the T comes between two consonants,

T بین دو صامت می آید،

we drop it:

آن را رها می کنیم:

jus’ thought, just’ thought.

jus’ think, just’ think.

I just missed the bus.

من همین الان اتوبوس را از دست دادم.

I just missed—

من فقط از دست دادم—

just missed the bus—

فقط اتوبوس را از دست دادم—

S-T-M, drop the T.

S-T-M، T.

Jus’ missed, jus’ missed, I just missed the bus.

Jus’ missed, jus’ missed, I just miss thebus.

Now, if ‘just’ is followed by a word that begins with a vowel or diphthong, don’t drop the T.

حالا، اگر پس از «just» کلمه‌ای وجود دارد که با یک مصوت یا دو خط شروع می‌شود، T را رها نکنید. فقط آن را به یک

Just make it a light, True T.

نور تبدیل کنید،

For example,

it’s just Alex.

T True.

Just Alex— just, tt, tt, just Alex.

فقط الکس - فقط، tt، tt، فقط الکس.

It’s just Alex.

این فقط الکس است.

Number 58, another word that reduces.

شماره 58، کلمه دیگری که کاهش می دهد.

This one is a function word: him.

این یک کلمه تابعی است: او.

And just like number 9, “have”,

و دقیقاً مانند شماره 9، "داشتن"،

number 16, “he”,

شماره 16، "او"،

number 23, “his”,

شماره 23، "او"،

number 29, “her”,

شماره 29، "او"،

we often drop the H and link this to the word before.

ما اغلب H را رها می کنیم و این را به کلمه قبلی مرتبط می کنیم.

For example, I gave him another one.

مثلا یکی دیگه بهش دادم. به

Gave ‘im, gave ‘im, gave ‘im.

من داد، به من داد، به من داد.

A very common reduction.

کاهش بسیار رایج

We do this with these function words that begin with an H.

ما این کار را با این کلمات تابعی انجام می دهیم که با یک H شروع می شوند.

Simply schwa-M.

Simply schwa-M. به

Gave ‘im.

من داد. به

Gave ‘im.

من داد.

Another example:

مثال دیگر:

We want him to succeed.

ما می خواهیم او موفق شود.

Want him, want him.

او را بخواه، او را بخواه

Wait, what’s happening to the T in ‘want’?

صبر کنید، چه اتفاقی برای T در "خواستن" می افتد؟

I’m dropping the H,

من H را رها می کنم،

so it doesn’t come between two consonants.

بنابراین بین دو صامت قرار نمی گیرد.

Well, we’ll find out soon,

خوب، ما به زودی متوجه خواهیم شد،

because that’s number 93 on the list of the 100 most common words in English.

زیرا این شماره 93 در لیست 100 کلمه رایج در زبان انگلیسی است.

59: Know.

59: بدانید.

You’re thinking, wait, we already did that.

شما فکر می کنید، صبر کنید، ما قبلاً این کار را انجام دادیم.

That was number 56.

این شماره 56 بود.

Yes, but, different word.

بله، اما، کلمه متفاوت است.

‘No’ and ‘know’ are homophones.

«نه» و «می دانم» همخوان هستند.

That’s right. That means they sound exactly the same,

درست است. این بدان معنی است که آنها دقیقاً یکسان هستند،

even though they are two different words and they’re spelled differently.

حتی اگر دو کلمه متفاوت باشند و املای آنها متفاوت باشد.

Know.

بدانید.

Know.

بدانید.

A verb. Usually stressed in a sentence.

یک فعل معمولا در یک جمله تاکید می شود.

N consonant, OH diphthong:

N صامت، OH دوفتنگ:

know.

دانستن. با

However, with really common phrases, we often make some reductions,

این حال، با عبارات واقعاً رایج، ما اغلب مواردی را کاهش می‌دهیم،

like how ‘going to’ becomes ‘gonna’.

مانند اینکه چگونه «رفتن به» به «می‌خواهد» تبدیل می‌شود.

And with the really common phrase “I don’t know”,

و با عبارت واقعاً رایج "نمی دانم"،

we make a reduction.

کاهش می دهیم.

I dunno, I dunno, I dunno.

نمی دانم، نمی دانم، نمی دانم.

And, this can sound like the last sound is not OH:

و، این می تواند به نظر برسد که صدای آخر OH نیست:

I dunno, I dunno, I dunno, I dunno, o, o, o, o, o, o.

نمی دانم، نمی دانم، نمی دانم، نمی دانم، o، o، o، o، o، o.

It’s more like a quick ‘uh’ there.

آنجا بیشتر شبیه یک «آه» سریع است.

Certainly not: know, oh, oh, with a full and stressed OH diphthong.

مطمئناً نه: می دانم، اوه، اوه، با یک دیفتانگ OH کامل و تاکید شده.

I don’t know.

من نمی دانم.

Number 60,

شماره 60،

the last word for this video, the word “take”.

آخرین کلمه برای این ویدیو، کلمه "گرفتن".

Usually a verb, sometimes a noun, it’s a content word.

معمولاً یک فعل، گاهی اوقات یک اسم، یک کلمه محتوایی است.

And generally, it’s going to be stressed in a sentence.

و به طور کلی، در یک جمله تاکید می شود.

Just like ‘time’,

درست مانند «زمان»،

it’s a one-syllable stressed word that begins with a True T,

یک کلمه تک هجای تاکید شده است که با T True،

tt, AY, then the AY diphthong, and the K sound.

tt، AY، سپس دیفتونگ AY و صدای K شروع می شود.

Take.

بگیر.

Sentences:

جملات:

Can you take me there?

می توانید مرا به آنجا ببرید؟

Take, take, take.

بگیر، بگیر، بگیر

Or, I need to take it back.

یا، باید آن را پس بگیرم.

Take.

بگیر.

Take.

بگیر.

Take.

بگیر.

Longer, up-down shape, more time, a stressed syllable.

بلندتر، شکل بالا به پایین، زمان بیشتر، هجای تاکیدی.

Okay,

خوب،

so, we’ve gotten through our first 60 words in the 100 most common words in English list.

پس، ما 60 کلمه اول خود را در 100 کلمه رایج در لیست انگلیسی بررسی کردیم.

So far, there were only seven where I could say,

تا اینجا فقط هفت مورد بود که می‌توانستم بگویم،

never do we reduce any part of this word in any case.

به هیچ وجه هیچ بخشی از این کلمه را کم نمی‌کنیم.

Wow!

وای!

I expect as we keep going that we’ll get more content words, but let’s see!

من انتظار دارم همانطور که ادامه می دهیم کلمات محتوای بیشتری دریافت کنیم، اما ببینیم!

Let’s keep going down this list of the 100 most common words in English,

بیایید به پایین آوردن این لیست از 100 کلمه رایج در انگلیسی ادامه دهیم، تلفظ

studying the pronunciation, and I don’t mean the full official pronunciation,

تلفظ را مطالعه کنیم، و منظور من تلفظ رسمی کامل نیست،

I mean how the word is actually used in a sentence in American English.

منظورم این است که چگونه این کلمه واقعاً در یک جمله در انگلیسی آمریکایی استفاده می شود. به

Look for the next installment in this series, coming soon.

دنبال قسمت بعدی این مجموعه باشید که به زودی منتشر می شود.

That’s it, and thanks so much for using Rachel’s English.

همین، و از اینکه از زبان انگلیسی راشل استفاده کردید بسیار سپاسگزارم.