Present Real Conditionals: English Grammar - IF clauses

[title]

[title]

Welcome back! Let’s go over the answers to the task from the first lesson. Are you ready?

خوش آمدید! بیایید پاسخ های تکلیف درس اول را مرور کنیم. اماده ای؟

In Part One, I asked you to decide if each sentence is about a real or an unreal situation.

در قسمت اول، از شما خواستم تصمیم بگیرید که آیا هر جمله در مورد یک موقعیت واقعی است یا غیر واقعی.

[reads]

[می خواند]

REAL – This is about a very likely situation in the future.

REAL - این در مورد یک وضعیت بسیار محتمل در آینده است.

[reads]

[می خواند]

UNREAL – Here I’m just imagining a situation. It’s an impossible or unlikely future. Tomorrow, of course, the sun will rise.

غیرواقعی - در اینجا من فقط یک موقعیت را تصور می کنم. این یک آینده غیرممکن یا بعید است. البته فردا خورشید طلوع خواهد کرد.

[reads]

[می خواند]

REAL – This is practical advice for an everyday situation. I’m speaking generally about the present.

REAL - این توصیه عملی برای یک موقعیت روزمره است. من به طور کلی در مورد زمان حال صحبت می کنم.

[reads]

[خوانده می شود]

UNREAL – Here I’m imagining the past differently. If the past had been different, then something else would be different right now.

غیرواقعی - در اینجا من گذشته را متفاوت تصور می کنم. اگر گذشته متفاوت بود، در حال حاضر چیز دیگری متفاوت بود.

So I’m talking about how the past influences the present. The situation is unreal or what some would call counterfactual.

بنابراین من در مورد اینکه چگونه گذشته بر زمان حال تأثیر می گذارد صحبت می کنم. وضعیت غیرواقعی یا چیزی است که برخی آن را خلاف واقع می نامند.

[reads]

[می خواند]

REAL – I’m talking about something that is possible or very likely to happen in the near future.

REAL - من در مورد چیزی صحبت می کنم که ممکن است یا بسیار محتمل است در آینده نزدیک اتفاق بیفتد.

How did you do in the first part?

قسمت اول چطور بود؟

It’s important to understand when people are talking about fact and real possibilities and when people are just speaking hypothetically,

این مهم است که بفهمیم چه زمانی مردم در مورد واقعیت و احتمالات واقعی صحبت می کنند و چه زمانی افراد فقط به صورت فرضی صحبت می کنند،

meaning they’re just imagining situations in a different way, different from reality.

به این معنی که آنها فقط موقعیت ها را به گونه ای متفاوت و متفاوت از واقعیت تصور می کنند.

Now let’s talk about Part Two. Did you take time to think about your answers?

حالا بیایید در مورد قسمت دوم صحبت کنیم. آیا برای فکر کردن به پاسخ های خود وقت گذاشتید؟

A. I asked if both sentences are correct.

الف. پرسیدم که آیا هر دو جمله صحیح است؟

The answer is YES. Both are correct.

پاسخ بله است. هر دو صحیح هستند.

When we make conditional sentences, we have two parts: a condition and a result.

وقتی جملات شرطی می سازیم دو قسمت داریم: شرط و نتیجه.

The result is the main idea or the main clause. The condition is a dependent clause. Together they make a complex sentence.

نتیجه ایده اصلی یا بند اصلی است. شرط یک بند وابسته است. آنها با هم یک جمله پیچیده می سازند.

What’s important to understand is that the result only happens when the condition is met.

آنچه که درک آن مهم است این است که نتیجه فقط زمانی اتفاق می افتد که شرط برآورده شود.

It doesn’t matter which clause...which part comes first. But…when we write, we need to pay attention to punctuation. Let’s look at the second question.

فرقی نمی کند کدام بند... کدام قسمت اول می آید. اما وقتی می نویسیم، باید به نقطه گذاری توجه کنیم. بیایید به سوال دوم نگاه کنیم.

B. Is a comma needed when I write these sentences?

ب- آیا هنگام نوشتن این جملات کاما لازم است؟

No. A comma is only needed in the first sentence. When the if-clause or condition is first, then we need a comma.

خیر. کاما فقط در جمله اول لازم است. هنگامی که شرط if یا شرط اول است، به یک کاما نیاز داریم.

Remember this rule because it will help you with pronunciation, too.

این قانون را به خاطر بسپارید زیرا در تلفظ نیز به شما کمک می کند.

When the if clause is second, there’s (usually) no pause in the middle of the sentence. Listen.

وقتی بند if دوم است، (معمولا) هیچ مکثی در وسط جمله وجود ندارد. گوش کنید.

[reads]

[خوانده می شود]

BUT when that if-clause is first, this is (often) a pause.

اما هنگامی که آن بند اگر اول است، این (اغلب) مکث است.

You often hear a change in pitch at the end of that first clause.

شما اغلب تغییر در زمین را در پایان همان بند اول می شنوید.

Listen to my intonation. You'll hear a pause in the middle, between the two clauses.

به لحن من گوش کن یک مکث در وسط، بین دو بند خواهید شنید.

And the two clauses have different intonation patterns.

و این دو بند دارای الگوهای لحنی متفاوتی هستند.

[reads]

[می خواند]

All right. Now we’re going to look at different types of conditionals, starting with REAL conditionals about the present.

بسیار خوب. اکنون می‌خواهیم انواع مختلف شرطی‌ها را بررسی کنیم، از شرطی‌های واقعی در مورد حال شروع می‌کنیم.

These are situations about habits, routines, facts, and general truths.

اینها موقعیت هایی در مورد عادات، روال ها، حقایق و حقایق کلی هستند.

Here's an example. [reads]

در اینجا یک مثال است. [می خواند]

We all know this because it happens to all of us.

همه ما این را می دانیم زیرا برای همه ما اتفاق می افتد.

Remember my bonus question in Lesson 1?

سوال پاداش من در درس 1 را به خاطر دارید؟

I asked what do you do if you forget someone’s name. Here I was asking for advice.

پرسیدم اگر نام کسی را فراموش کنی چه کار می کنی؟ اینجا داشتم راهنمایی میخواستم

REAL conditionals in the present can be for advice and instructions. Let’s look at some of your answers to my question.

شرط های واقعی در حال حاضر می تواند برای مشاوره و دستورالعمل باشد. بیایید به برخی از پاسخ های شما به سوال من نگاه کنیم.

I’m going to go on my computer.

من می روم با کامپیوترم.

Okay. Marat starts us off with his example:

باشه. مارات ما را با مثال خود شروع می کند:

Good example. Good approach.

مثال خوب. رویکرد خوب

My question uses the present tense in both parts, in both clauses

سوال من در هر دو قسمت از زمان حال استفاده می کند، در هر دو بند

and Mara uses the present tense in both parts, in both clauses.

و مارا در هر دو قسمت از زمان حال استفاده می کند، در هر دو بند.

That's good advice, too.

این هم توصیه خوبی است.

This is correct, but it's making the situation seem like a likely possible situation in the future.

این درست است، اما باعث می‌شود که وضعیت در آینده یک موقعیت محتمل به نظر برسد.

So if we want to answer the question and keep this as a present factual conditional,

بنابراین اگر می‌خواهیم به سؤال پاسخ دهیم و این را به عنوان یک واقعیت فعلی مشروط نگه داریم،

let's change this to the present.

بیایید این را به حال تغییر دهیم.

Okay. Gabriel wrote, "When..."

باشه. جبرئیل نوشت: "وقتی..."

"Buddy"..."dude."

"رفیق"... رفیق."

Yes. That's a good strategy. Very clever.

آره. این یک استراتژی خوب است. بسیار باهوش.

And I like that Gabriel actually chose to use "when" in his answer, not "if."

و من دوست دارم که گابریل در پاسخ خود از «وقتی» استفاده کند، نه «اگر».

These are common situations. There are habits.

اینها موقعیت های رایج هستند. عادت هایی وجود دارد.

And we can use "when" or "if" with very little different in meaning.

و می‌توانیم از «وقتی» یا «اگر» با معنای بسیار کمی استفاده کنیم.

If I forget someone's name...When I forget someone's name...

اگر نام کسی را فراموش کنم ... وقتی نام کسی را فراموش کنم ...

I usually call them "friend" or something like that.

معمولاً او را "دوست" یا چیزی شبیه به آن صدا می کنم.

Yes, you could do that.

بله، شما می توانید این کار را انجام دهید.

But that would be an unreal situation. You're imagining the possibility.

اما این یک وضعیت غیر واقعی خواهد بود. شما در حال تصور این احتمال هستید.

Let's change it to a real situation.

بیایید آن را به یک وضعیت واقعی تغییر دهیم.

If I forget someone's name, I ask somebody else who remembers it.

اگر نام کسی را فراموش کنم، از دیگری می پرسم که آن را به خاطر می آورد.

That's good. I ask them politely...to do what?

خوبه. من از آنها مودبانه می خواهم ... چه کار کنند؟

To remind me. Or I ask them what their name is.

برای یادآوری من یا ازشون می پرسم اسمشون چیه؟

Good, Susana.

خوب سوزانا

Let's go like this so we can separate it.

اینجوری بریم تا جداش کنیم.

Yes, you can do that.

بله، شما می توانید انجام دهید.

Again, that would be a real or likely situation in the future.

باز هم، این یک وضعیت واقعی یا محتمل در آینده خواهد بود.

Let's stick to the present for this exercise.

بیایید برای این تمرین به زمان حال بچسبیم.

What do you do when this happens? In general.

وقتی این اتفاق می افتد چه می کنید؟ به طور کلی.

If you'd like to see more of my corrections to student examples, then visit me on Facebook.

اگر می‌خواهید اصلاحات بیشتری را در نمونه‌های دانش‌آموز ببینید، از من در فیس‌بوک دیدن کنید.

So real conditionals about the present, factual conditionals about the present use the present tense in both clauses. The condition and the result.

بنابراین شرط های واقعی در مورد حال، شرط های واقعی در مورد حال از زمان حال در هر دو بند استفاده می کنند. شرایط و نتیجه.

But you can also use modal verbs in the result clause. For example, CAN for ability or SHOULD for advice:

اما می توانید از افعال مدال نیز در عبارت نتیجه استفاده کنید. به عنوان مثال، CAN برای توانایی یا SHOULD برای مشاوره:

If you forget someone’s name, you can ask them politely to remind you. If you forget someone’s name, you shouldn’t be too embarrassed. Just apologize.

اگر نام شخصی را فراموش کردید، می توانید مؤدبانه از او بخواهید که به شما یادآوری کند. اگر نام کسی را فراموش کردید، نباید خیلی خجالت بکشید. فقط عذرخواهی کن

You can also use imperatives in the result clause: If you forget someone’s name, politely ask them to remind you. If you forget someone’s name, don’t be too embarrassed.

همچنین می‌توانید از دستورات ضروری در بند نتیجه استفاده کنید: اگر نام کسی را فراموش کردید، مؤدبانه از او بخواهید که به شما یادآوری کند. اگر نام کسی را فراموش کردید، خیلی خجالت نکشید.

And note that with these real and factual conditionals, we can also use WHEN or WHENEVER instead of IF. The meaning doesn’t really change.

و توجه داشته باشید که با این شرط های واقعی و واقعی می توانیم به جای IF از WHEN یا WHENEVER نیز استفاده کنیم. معنی واقعاً تغییر نمی کند.

Perhaps the use of WHEN more easily recognizes that these situations are common and they happen.

شاید استفاده از WHEN به راحتی تشخیص دهد که این موقعیت‌ها رایج هستند و اتفاق می‌افتند.

Here are two examples. They’re questions.

در اینجا دو نمونه آورده شده است. آنها سوال هستند

Here are some answers to those questions from my Facebook page.

در اینجا چند پاسخ به این سوالات از صفحه فیس بوک من آمده است.

This post reached over 4,000 people and quite a lot of you posted your ideas.

این پست به بیش از 4000 نفر رسید و تعداد زیادی از شما ایده های خود را ارسال کردید.

Let's look at just a few.

بیایید فقط به چند مورد نگاه کنیم.

And his second suggestion was to wolf it down, eat it quickly.

و دومین پیشنهاد او این بود که آن را گرگ کنید، سریع بخورید.

Andrei answered the second question with a bit of humor.

آندری با کمی طنز به سوال دوم پاسخ داد.

Well, that's just a suggestion. Or you skip breakfast, right?

خب این فقط یه پیشنهاده یا صبحانه را حذف می کنید، درست است؟

There are some wonderful responses here, and if you'd like to read more, please come to my Facebook page and check them out.

پاسخ های فوق العاده ای در اینجا وجود دارد، و اگر می خواهید بیشتر بخوانید، لطفاً به صفحه فیس بوک من بیایید و آنها را بررسی کنید.

And note that many people often use "then" in the result clause.

و توجه داشته باشید که بسیاری از مردم اغلب از "سپس" در عبارت نتیجه استفاده می کنند.

You don't have to, but you can.

شما مجبور نیستید، اما می توانید.

[reads]

[می خواند] آیا

Are you ready for your next task?

برای کار بعدی خود آماده هستید؟

Finish my sentences.

جمله هایم را تمام کن

[reads]

[خوانده می شود] در

Here’s a bonus question you can answer in the comments.

اینجا یک سوال جایزه وجود دارد که می توانید در نظرات به آن پاسخ دهید.

[reads]

[می خواند] از

I want you to write your example two ways.

شما می خواهم که مثال خود را به دو صورت بنویسید.

With the if-clause first, and then with the if-clause second.

ابتدا با بند if و سپس با بند if دوم.

Here's my example. [reads]

در اینجا مثال من است. [می خواند]

That’s all for now. I'll see you again soon for our next lesson on conditionals.

فعلاً همین. به زودی دوباره شما را برای درس بعدی ما در مورد مشروط می بینم.

If you found this helpful, pease remember to like this video, and if you haven't already, please subscribe.

اگر این را مفید یافتید، به یاد داشته باشید که این ویدیو را لایک کنید، و اگر قبلاً این کار را نکرده اید، لطفاً مشترک شوید.

As always, thanks for watching and happy studies!

مثل همیشه، برای تماشا و مطالعات شاد متشکریم!