When NOT to use 'to' in English

"Are you going to home?" "Are you going home?" "Where are you going?" "What are you doing?"

"آیا شما به خانه می روید؟" "به خانه می روی؟" "کجا میری؟" "چه کار می کنی؟"

You're watching a video. My name's Ronnie. I'm going to teach you one trick. Finally,

شما در حال تماشای یک فیلم هستید. اسم من رونی است من قصد دارم یک ترفند را به شما آموزش دهم. سرانجام،

you will understand why in English, we say "I'm going to school" or "I'm going to work."

ما می گویم چرا به زبان انگلیسی ، ما می گوییم "من به مدرسه می روم" یا "من به سر کار می روم".

But when we talk about our beautiful, warm, and cozy home we don't say "to".

اما وقتی در مورد زیبایی خود صحبت می کنیم ، گرم و گرم خانه دنج ما نمی گویم "به".

Why, why, why, I don't know. It's just English, isn't it? I can give you some clues. I'll

چرا ، چرا ، چرا ، من نمی دانم. این فقط انگلیسی است ، اینطور نیست؟ من می توانم سرنخهایی را برای شما تعریف کنم. من

give you some words. You will get this right away. It will be easy for you to do. So if

چند کلمه به شما بگویم شما این کار را فوراً دریافت خواهید کرد. انجام این کار برای شما آسان خواهد بود. پس اگر

you look at this sentence, "Are you going home?" A very, very big mistake that everyone

شما به این جمله نگاه می کنید ، "می روید؟ خانه؟ "اشتباه بسیار خیلی بزرگی که همه

says will be, "Are you going to home?" And I go, "No, no 'to'. Don't say 'to'.

می گوید: "آیا شما به خانه می روید؟" و من می گویم ، "نه ، نه" به ". نگویید" به ".

Don't say 'to', no!"

نگو "نه" ، نه! "

Okay, okay, okay, "Are you going home?" Yes, don't say "to", but why? You learned that

باشه ، باشه ، باشه ، "می آیی خونه؟" آره، نگویید "به" ، اما چرا؟ این را یاد گرفتید

when you are going someplace, you say "to". For example, "Are you going to bed?" We don't

وقتی به جایی می روید ، "به" می گویید. به عنوان مثال ، "آیا شما به رختخواب می روید؟" ما نمی کنیم

say "to the bed", by the way. We just say bed. "Are you going to bed?" "Are you going to work?"

به هر حال بگویید "به رختخواب" ما فقط می گویم رختخواب. "آیا شما می خواهید به رختخواب؟" "آیا درحال رفتن به سر کار هستی؟"

Or you can use the past tense, "Did you go to work?" "Did you go to school?" "Did you

یا می توانید از تنش گذشته استفاده کنید ، "آیا رفتید کار کنی؟ "" آیا به مدرسه رفتی؟ "" آیا بودی؟

go to engvid.com today, and check out a new lesson?" But when you say "home", you do not

امروز به engvid.com بروید ، و یک مورد جدید را ببینید درس؟ "اما وقتی می گویید" خانه "، شما چنین نمی کنید

use "to". So you know the rule, maybe that this is a noun.

عادت داشتن". بنابراین شما می دانید این قانون ، شاید که این یک اسم باشد.

This is a noun, so when you use going to a place which is a noun, you have to say "to",

این اسم است ، بنابراین وقتی از رفتن به یک استفاده می کنید جایی که یک اسم است ، شما باید بگویید "به" ،

and then you come along, and you find this beautiful home, and Ronnie freaks out, because

و بعد هم می آیید ، و این را می یابید خانه زیبا ، و رونی هجوم می آورد ، زیرا

you say "to" and then you don't understand why. I don't know but I will give you a list

شما می گویید "به" و بعد نمی فهمید که چرا. نمی دانم اما لیستی را به شما خواهم داد

of words that are places.

کلماتی که مکان هستند

But all of these words on this board, you cannot use with "to". So "are you going abroad?"

اما همه این کلمات در این صفحه ، شما نمی توانید استفاده از "به" بنابراین "آیا شما به خارج از کشور می روید؟"

You cannot ask someone, "Are you going to abroad?" If you look in the dictionary; the

شما نمی توانید از کسی بپرسید ، "آیا شما می روید در خارج از کشور؟ "اگر به فرهنگ لغت نگاه کنید؛

dictionary, one of those books. If you look at an online dictionary it'll tell you that

فرهنگ لغت ، یکی از آن کتابها. اگر نگاه کنید در یک فرهنگ لغت آنلاین این را به شما می گوید

these are adverbs of location, whereas the other ones you've learned are nouns.

اینها قید مکان است ، در حالی که سایر مواردی که یاد گرفته اید اسمی هستند.

But hold on, "home" is a noun. Home is just this big exception going, "No, I am a noun.

اما نگه دارید ، "خانه" اسمی است. خانه فقط است این استثناء بزرگ در جریان است ، "نه ، من یک اسم هستم.

I don't want to have "to". All of these ones are not proper nouns, they're adverbs of location.

من نمی خواهم "به" داشته باشم. همه این موارد هستند اسمهای مناسب نیستند ، آنها قید مکان هستند.

Let's go through underground, underneath the surface of the land.

بیایید از زیر زمین برویم ، زیر سطح زمین قرار دارد.

If you have ever been to London, there's a big system called the Tube. It's also called

اگر تا به حال در لندن بوده اید ، یک مورد وجود دارد سیستم بزرگی به نام لوله. آن را نیز می گویند

the "underground". Most places in the world call it the "underground". In Canada, we call

زیر زمین". بیشتر جاهای دنیا آن را "زیر زمین" بنامید. در کانادا با ما تماس می گیریم

it the subway -- "sub" means "under".

آن مترو - "فرعی" به معنی "زیر" است.

So you can say, "I'm going underground. I'm going underground." If you know The Jam -- "Wow,

بنابراین می توانید بگویید ، "من به زیر زمین می روم. من می روم زیرزمینی. "اگر جم را می شناسید -" وای ،

what an amazing band, Ronnie," I know. You will know this song called "I'm Going Underground."

چه گروه شگفت انگیزی ، رونی ، "من می دانم. شما خواهید کرد این آهنگ را با نام "دارم می روم زیرزمینی" را بشناس.

Maybe by the magic of video, we'll put on that video for you.

شاید با جادوی ویدیو ، ما آن فیلم را برای شما قرار خواهیم داد.

"I'm going underground." "I'm going downtown," or you can say "uptown". I would just sing

"من به زیر زمین می روم." "من به مرکز شهر می روم" یا می توانید "uptown" بگویید. من فقط می خواندم

songs for everything, "Uptown Girls" -- little bit of Billy Joel for you. Uptown, downtown

آهنگ برای همه چیز ، "دختران بالا" - کمی کمی از بیلی ژول برای شما. در پایین شهر ، مرکز شهر

-- you don't need the "to".

- شما به "به" نیاز ندارید.

There, here, anywhere, nowhere, somewhere -- you don't need "to". In, inside, out, outside,

آنجا ، اینجا ، هر جا ، هیچ جا ، جایی - شما لازم نیست "به" در ، داخل ، خارج ، بیرون ،

upstairs, downstairs don't use "to". They're not nouns. They're places.

طبقه بالا ، طبقه پایین از "به" استفاده نمی کند. آنها اسم نیستند. آنها مکان هستند.

One other thing to be very careful about, please, when you say this you want to say

یک چیز دیگر که باید بسیار مراقب باشید ، لطفاً وقتی این حرف را می زنید می خواهید بگویید

"upstairs" and "downstairs." Too many times I hear people say, "I went down-stair."

"طبقه بالا" و "طبقه پایین". خیلی اوقات من بشنوید مردم بگویند ، "من از پله پایین رفتم."

Only one, just one stair, I made it.

من فقط یک ، فقط یک پله ، آن را ساختم.

"I went up-stair." And then what did you do? You just stood there? Wow, don't say "down-stair,

"من از پله بالا رفتم." و بعد چه کردی؟ شما فقط آنجا ایستاده؟ وای ، نگو "پایین پله ،

up-stair". Please use all of the stairs. Go up, okay? That'll be fun, more exciting. You

لطفا از همه پله ها استفاده کنید. بالا بروید ، خوب؟ این سرگرم کننده ، هیجان انگیز تر خواهد بود. شما

can fall down the stairs too, that's fun. But again, we don't say "to". "I'm going downstairs."

سرگرم کننده است ولی دوباره ، ما نمی گویم "به". "من به طبقه پایین می روم."

"I'm coming upstairs."

"من به طبقه بالا می روم."

If you are confused, or if you have ever been confused about when to use "to",

اگر گیج هستید ، یا اگر تا به حال بوده اید اشتباه در مورد استفاده از "به" ،

the only advice I can give you is please remember this list of words. Once you have remembered this

تنها توصیه ای که می توانم به شما بدهم این است که این لیست از کلمات را بخاطر بسپارید. پس از یادآوری این موضوع

list, you'll go, "Oh that was easy."

لیست ، شما بروید ، "اوه آسان بود."

[That was easy.]" Yes, it was. Thank you, goodbye.

[این آسان بود.] "بله ، همینطور بود. ممنون ، خداحافظ