Writing Letters: formal & informal English

Hello, my name is Emma, and in today's lesson we are going to learn about writing. What

سلام نام من اِما است و در درس امروز قصد داریم با نوشتن آشنا شویم. چه

kind of writing? Writing letters. Okay? So this is important for people who work in business.

نوع نوشته ای؟ نوشتن نامه. باشه؟ بنابراین این برای افرادی که در تجارت کار می کنند مهم است.

It's also important for people who like to write letters to their friends maybe or to

همچنین برای افرادی که دوست دارند به دوستان خود یا به

their grandparents in English. Also, it is very... It is a very useful video for anyone

پدربزرگ و مادربزرگ خود به زبان انگلیسی نامه بنویسند نیز مهم است. درضمن خیلی ... ویدیوی بسیار کاربردی برای هرکسی

who is taking the general IELTS test. So if you're taking not academic, but general, this

که در آزمون عمومی آیلتس شرکت می کند. بنابراین، اگر در حال گرفتن آکادمیک نیست، بلکه عمومی هستید،

is an important video. And also, if you plan to immigrate to Canada and you want to do

این یک ویدیو مهم است. و همچنین اگر قصد مهاجرت به کانادا را دارید و می خواهید

the Canadian immigration test which is called: "the CELPIP", this video is also... It will

آزمون مهاجرت به کانادا را انجام دهید که به آن CELPIP می گویند، این ویدیو

also be useful and helpful to you. Okay?

نیز ... برای شما مفید و مفید خواهد بود. باشه؟

So let's get started. What do I mean by "formal" and "informal"? "Informal" means something

پس بیایید شروع کنیم. منظور من از "رسمی" و "غیررسمی" چیست؟ «غیررسمی» به معنای چیزی است که

you would write to your friends, something you would write to your parents, - well, probably

شما برای دوستانتان می‌نویسید، چیزی که برای والدینتان می‌نویسید، - خوب،

your parents unless you're afraid of your parents, then you might be more formal -, your

احتمالاً والدینتان، مگر اینکه از والدینتان نترسید، پس ممکن است رسمی‌تر باشید -،

classmates, your coworkers. Okay? So this is... It means it's not formal; it's for people

همکلاسی‌هایتان، همکارهایتان. باشه؟ پس این است ... یعنی رسمی نیست. این برای افرادی است

you know well. On the other hand, "formal" English we use with strangers, we use with

که شما خوب می شناسید. از سوی دیگر، انگلیسی "رسمی" را با غریبه ها استفاده می کنیم،

our boss, in the workplace, we use it in these different ways. So it's the English you really

با رئیس خود، در محل کار، از آن به این روش های مختلف استفاده می کنیم. بنابراین این انگلیسی است که شما واقعاً

have to think about, whereas informal is kind of the relaxed English. So relaxed, serious. Okay?

باید به آن فکر کنید، در حالی که غیررسمی نوعی انگلیسی آرام است. خیلی آرام، جدی باشه؟

So, sometimes you will have to write a letter formally, maybe to your boss or your company,

بنابراین، گاهی اوقات مجبور می شوید نامه ای رسمی بنویسید، شاید برای رئیس یا شرکتتان،

other times maybe you're on holiday and you want to write a letter to your friend, you'll

گاهی اوقات ممکن است در تعطیلات هستید و می خواهید برای دوست خود نامه بنویسید،

use informal English. So what is the difference? Let's see.

از انگلیسی غیررسمی استفاده می کنید. خوب فرقش چیست؟ اجازه بدید ببینم.

Informal English uses contractions. What are contractions? "Didn't", "wouldn't", "couldn't",

انگلیسی غیررسمی از انقباضات استفاده می کند. انقباضات چیست؟ "نکردم"، "نمی خواستم"، "نمی توانستم"،

"haven't", "hasn't". So if you see a verb with an apostrophe and then a "t", that is

"نداشتم"، "نداشتم". پس اگر یک فعل با آپاستروف و سپس «ت» دیدید، این

a contraction. Okay? It's very important to know this because in formal writing, you don't

یک انقباض است. باشه؟ دانستن این موضوع بسیار مهم است زیرا در نگارش رسمی،

use contractions. "Didn't" would be: "Did not". I can write that for you. "Did not".

از انقباضات استفاده نمی کنید. «نکردم» این خواهد بود: « نکرد». من می توانم آن را برای شما بنویسم. "کار را نکرد".

Couldn't: could not, haven't: have not, can't: cannot. Okay? So that's one major difference.

نتوانستم: نتوانستم، نداشتم: نداشتم، نمی توانم: نمی توانم. باشه؟ بنابراین این یک تفاوت عمده است.

Another major difference between formal and informal writing is the use of idioms; the

یکی دیگر از تفاوت های عمده بین نگارش رسمی و غیر رسمی، استفاده از اصطلاحات است.

use of certain expressions. If I'm writing to my friend, maybe I'll say: "Oh, you know,

استفاده از عبارات خاص اگر برای دوستم نامه می نویسم شاید بگویم: "اوه، می دانید،

I've been very under the weather lately." Meaning: I've been very sick. If I'm writing

من اخیراً خیلی زیر آب و هوا بودم." معنی: من خیلی مریض شده ام. اگر

to my boss, I won't use idioms. If I'm writing a formal letter, I will not use idioms. Those

برای رئیسم می نویسم، از اصطلاحات استفاده نمی کنم. اگر من نامه رسمی بنویسم، از اصطلاحات استفاده نمی کنم. اینها

aren't good to use in formal writing.

برای استفاده در نوشتار رسمی خوب نیستند.

Phrasal verbs, this is another thing we find in informal writing. What is a phrasal verb?

افعال عبارتی، این چیز دیگری است که در نوشتار غیررسمی می یابیم. فعل عبارتی چیست؟

It's a verb that has a preposition. Okay? So, for example: "find out", "find" is a verb,

این فعل است که حرف اضافه دارد. باشه؟ بنابراین، برای مثال: "پیدا کردن"، "یافتن" یک فعل است،

"out" is the preposition. "Go" is the verb, "up" is the preposition. So the... The preposition

"بیرون آمدن" حرف اضافه است. «برو» فعل است، «بالا » حرف اضافه است. بنابراین حرف

adds a different meaning to the verb. Phrasal verbs are very difficult to learn; we have

اضافه معنای دیگری به فعل اضافه می کند. یادگیری افعال عبارتی بسیار دشوار است. ما

so many of them in English. My students have told me phrasal verbs are one of the hardest

تعداد زیادی از آنها را به زبان انگلیسی داریم. دانش‌آموزانم به من گفته‌اند که افعال عبارتی یکی از سخت‌ترین

parts of learning English, but it's possible, you can do it.

بخش‌های یادگیری زبان انگلیسی است، اما ممکن است، شما می‌توانید آن را انجام دهید.

So, in informal writing, we use phrasal verbs, whereas in formal writing: what do we use?

بنابراین، در نوشتار غیر رسمی، از افعال عبارتی استفاده می کنیم، در حالی که در نوشتار رسمی: از چه چیزی استفاده می کنیم؟

We don't use phrasal verbs. We usually use longer words that mean the same thing. Example:

ما از افعال عبارتی استفاده نمی کنیم. ما معمولاً از کلمات بلندتری استفاده می کنیم که معنی یکسانی دارند. مثال:

"find out": "discover". "Discover" is more formal. "Go up", for example: "Prices have

"یافتن": "کشف". "کشف" رسمی تر است . «برو بالا»، مثلاً: «قیمت ها

gone up.": "Prices have increased." "Increased" is more formal. Okay. For more of these examples,

بالا رفته است».: «قیمت ها افزایش یافته است». "افزایش یافته" رسمی تر است. باشه. برای نمونه های بیشتر،

there will be a list in the resource section of the engVid website.

لیستی در بخش منابع وب سایت engVid وجود خواهد داشت.

I'll talk more about that later.

بعداً در مورد آن بیشتر صحبت خواهم کرد.

Next: imperatives. Imperatives are sentences that start with a verb. "Don't talk to me

بعدی: الزامات. دستورات جملاتی هستند که با فعل شروع می شوند. «اینطوری با من حرف نزن

that way.", "Help your mother more.", "Do your homework." Okay? Parents love to use

»، «به مادرت بیشتر کمک کن»، « تکلیف خود را انجام بده». باشه؟

imperatives and so do teachers. So, if you're writing to your friends, you can use imperatives.

والدین و معلمان نیز عاشق استفاده از دستورات هستند. بنابراین، اگر برای دوستان خود می نویسید، می توانید از دستورات ضروری استفاده کنید.

"Send it soon!" Maybe your friend has to mail you a package, you write: "Send it soon! I

"به زودی بفرست!" شاید دوستت باید بسته ای را برایت پست کند، می نویسی: "زود بفرست! من

want it, send it soon!" In formal writing, we do not use imperatives; they're too strong.

می خواهم، زود بفرست!" در نگارش رسمی، ما از دستورات استفاده نمی کنیم. آنها خیلی قوی هستند

We like to use more polite sentences: "You may send it at your earliest convenience."

ما دوست داریم از جملات مؤدبانه تری استفاده کنیم: "شما می توانید آن را در اولین فرصت خود ارسال کنید."

Do you see how much longer the formal is than the informal? Formal writing is usually a

می بینید رسمی چقدر طولانی تر از غیر رسمی است؟ نوشتن رسمی معمولاً

lot longer than informal writing; it's not simple sentences, it's long complex sentences.

بسیار طولانی تر از نوشتن غیر رسمی است. این جملات ساده نیستند، جملات پیچیده طولانی هستند.

And you often see words like: "may", "could", "would" instead of: "want", "can". Okay. So

و اغلب کلماتی مانند: "ممکن است"، "می‌تواند"، "می‌خواهد" به جای: "خواستن"، "می‌توانم" را مشاهده می‌کنید. باشه. بنابراین

this is one of the main differences.

این یکی از تفاوت های اصلی است.

All right, so what are some more examples? For informal, words like: "very". "He's very

بسیار خوب، پس چند نمونه دیگر چیست؟ برای غیر رسمی، کلماتی مانند: "خیلی". "او خیلی

cool.", "He's really great.", "He's totally hot." Okay, these are things you would never

باحال است."، "او واقعا عالی است."، "او کاملا داغ است." خوب، اینها چیزهایی هستند که هرگز

say in the workplace, but you might say to your friend. So if you see: "very", "really",

در محل کار نمی گویید، اما ممکن است به دوستتان بگویید. بنابراین اگر می بینید: "بسیار"، "واقعا"،

"totally" - informal English. Okay? It's... It's okay to use these in letter writing,

"کاملا" - انگلیسی غیر رسمی. باشه؟ اشکالی ندارد که از اینها در نامه نویسی استفاده کنید،

but not when you're writing to a client, to your boss, in the workplace, on the IELTS

اما نه زمانی که به مشتری، به رئیس خود، در محل کار، در مورد آیلتس می نویسید

if it says, you know: "A formal letter", don't use these words.

، اگر می گوید: "یک نامه رسمی" از این کلمات استفاده نکن

What about formal? "Strongly". "I strongly advise you to clean your room." You'd never

در مورد رسمی چطور؟ "به شدت". اکیداً به شما توصیه می کنم اتاقتان را تمیز کنید. شما

write that to anyone, but that's an example of "strongly". It gives emphasis just like

هرگز آن را برای کسی نمی نویسید، اما این نمونه ای از "به شدت" است. درست مانند

"really", "very", and "totally" do. Okay? So: "I strongly agree.", "We strongly recommend

"واقعا"، "خیلی" و "کاملا" تأکید می کند. باشه؟ بنابراین: "کاملاً موافقم."، "اکیداً توصیه می

that you send in your order form as soon as possible." Okay? So you might see the word

کنیم که فرم سفارش خود را در اسرع وقت ارسال کنید." باشه؟ بنابراین ممکن است کلمه

"strongly" used in formal writing.

"به شدت" را در نوشتن رسمی مشاهده کنید.

Okay. Informal writing, you can use these as connectors. Okay? So if you're connecting

باشه. نوشتن غیررسمی، می توانید از آنها به عنوان رابط استفاده کنید. باشه؟ بنابراین اگر

one idea to another idea, one paragraph to another paragraph. "To top it all off,", "On

یک ایده را به ایده دیگری متصل می کنید، یک پاراگراف به پاراگراف دیگر. "به همه چیز،"، "در

top of it all,". "To top it all off, my vacation was ruined because of a blizzard.", "To top

بالای همه،". «در کل، تعطیلاتم به خاطر کولاک خراب شد.»،

it all off, there was a fly in my salad.", "To top it all off, the actor in the movie

«در آخر، یک مگس در سالاد من بود.»، «در کنار همه چیز، بازیگر فیلم

was horrible." Okay? "On top of it all," these sort of mean like the last thing you say,

وحشتناک بود. " باشه؟ "علاوه بر همه" اینها به معنای آخرین چیزی است که می گویید

the last word on something. "On top of it all, she was very rude to me." So these are

، آخرین کلمه در مورد چیزی. "علاوه بر همه چیز، او با من بسیار بی ادب بود." بنابراین اینها

informal expressions to connect ideas.

عبارات غیر رسمی برای پیوند ایده ها هستند.

Here, we have some formal equivalents: "Furthermore,". "Furthermore, she was rude to me.", "Furthermore,

در اینجا، ما چند معادل رسمی داریم: "به علاوه،". "علاوه بر این، او با من بی ادب بود."، "علاوه بر این

the actor was terrible." Okay? So it's the formal way of saying things. "Moreover," and

، بازیگر وحشتناکی بود." باشه؟ بنابراین این روش رسمی گفتن چیزها است. «به‌علاوه» و

all of these are another way to say: "and", so don't let these words scare you; it's just

همه این‌ها راه دیگری برای گفتن است: «و»، پس اجازه ندهید این کلمات شما را بترسانند. این فقط

another way to say: "also", "and", you add another piece of information.

یک راه دیگر برای گفتن است: "همچنین"، "و"، شما اطلاعات دیگری را اضافه می کنید.

Okay, next idea for what's informal use: "TV". "TV", what is "TV"? It's an abbreviation;

بسیار خوب، ایده بعدی برای استفاده غیررسمی: "تلویزیون". «تلویزیون»، «تلویزیون» چیست؟ این یک مخفف است.

it's the short form of a word. The full word is: "television". So what does this mean?

این شکل کوتاه یک کلمه است. کلمه کامل این است: "تلویزیون". خوب این به چه معنا است؟

Do not use abbreviations in formal writing. You can use "TV" in informal writing. Don't

در نوشتن رسمی از اختصارات استفاده نکنید. می توانید از «تلویزیون» در نوشتار غیررسمی استفاده کنید.

use abbreviations in formal writing.

در نوشتن رسمی از اختصارات استفاده نکنید.

Next idea: "!". In informal writing, you can write: "!", it's okay. In formal writing:

ایده بعدی: "!". در نوشتن غیررسمی می توانید بنویسید: «!»، اشکالی ندارد. در نوشتن رسمی:

can you do this? No. So no "!".

آیا می توانید این کار را انجام دهید؟ نه پس نه "!".

Another difference: in informal writing, you can use the word: "a lot". "I have a lot of

تفاوت دیگر: در نوشتار غیر رسمی می توان از کلمه: «خیلی زیاد» استفاده کرد. "من دوستان زیادی دارم

friends.", "I have a lot of hobbies.", "I have a lot to say to you.", "I have a lot

."، "سرگرمی های زیادی دارم"، " خیلی چیزها برای گفتن به تو دارم"، "خیلی چیزها

to teach you." In formal writing, the better thing to use is: "much/many". Okay, so if

برای یاد دادن به تو دارم." در نوشتار رسمی، بهترین چیز برای استفاده این است: "خیلی/خیلی". بسیار خوب، پس

you write a letter in your company: "much/many" better idea. They all mean: "a lot".

اگر در شرکت خود نامه ای بنویسید: ایده "بسیار/خیلی" بهتر است. همه آنها به معنای "خیلی زیاد" هستند.

Finally, in informal writing, non-Latin words are common. Now, why do I say: "non-Latin"?

در نهایت، در نوشتار غیر رسمی، کلمات غیر لاتین رایج است. حالا چرا می گویم: «غیر لاتین»؟

For those of you who speak Spanish, French, Italian, these are Latin-based languages.

برای کسانی از شما که اسپانیایی، فرانسوی، ایتالیایی صحبت می کنند ، این زبان ها بر پایه لاتین هستند.

For example: "intelligente" in French, the English word... The English equivalent: "intelligent".

به عنوان مثال: "intelligente" در فرانسه، کلمه انگلیسی ... معادل انگلیسی: "intelligent".

So you can see that many words in English have a Latin root. Now, these words are usually

بنابراین می توانید ببینید که بسیاری از کلمات در انگلیسی ریشه لاتین دارند. در حال حاضر، این کلمات معمولا

more formal, so you don't want to use Latin words. You want to use common words. Okay?

رسمی تر هستند، بنابراین شما نمی خواهید از کلمات لاتین استفاده کنید . شما می خواهید از کلمات رایج استفاده کنید. باشه؟

So non-Latin words/common words, this is in informal writing, but you don't want to use

بنابراین کلمات غیر لاتین / کلمات رایج، این در نوشتار غیر رسمی است، اما شما نمی خواهید از

it in formal writing.

آن در نوشتار رسمی استفاده کنید.

In formal writing: use Latin based words, use uncommon words. Okay? That's a characteristic.

در نگارش رسمی: از کلمات مبتنی بر لاتین استفاده کنید، از کلمات غیر معمول استفاده کنید. باشه؟ این یک ویژگی است.

So I would use the word: "intelligent", I would use the word... Instead of "smart".

بنابراین من از کلمه "هوشمند" استفاده می کردم، به جای "هوشمند" از کلمه ... استفاده می کردم.

Maybe with my friends, I write: "smart", here, I might use: "intelligent".

شاید با دوستانم بنویسم: «هوشمند»، در اینجا شاید از «هوشمند» استفاده کنم.

Okay, so for a full list of some of these words I'm talking about, - you know, another

بسیار خوب، بنابراین برای فهرست کامل برخی از این کلماتی که در مورد آنها صحبت می کنم، - می دانید،

example would be: "kids", "children" -, phrasal verbs, expressions to use in informal writing

مثال دیگری می تواند این باشد: "بچه ها"، "کودکان" -، افعال عبارتی ، عباراتی برای استفاده در نوشتار غیررسمی

versus formal writing, for a longer list, you can come visit our website at www.engvid.com.

در مقابل نوشتار رسمی، برای یک لیست طولانی تر، می توانید از وب سایت ما در www.engvid.com دیدن کنید.

You can also visit our website to do our quiz to see how much of this you remember.

شما همچنین می توانید از وب سایت ما دیدن کنید تا امتحان ما را انجام دهید تا ببینید چقدر از این موارد را به خاطر دارید.

Until next time.

تا دفعه بعد.