World Space Week: Junk in space

Hundreds of new satellites are launched every year,

هر ساله صدها ماهواره جدید به فضا پرتاب می شوند،

but what happens to the old ones?

اما تکلیف ماهواره های قدیمی چه می شود؟

Space is getting crowded...

فضا در حال شلوغ شدن است...

so we'll show you what the law says about who is responsible

بنابراین ما به شما نشان خواهیم داد که قانون در مورد اینکه چه کسی مسئول است

and what happens if things start crashing into each other.

و چه اتفاقی می افتد اگر همه چیز با یکدیگر برخورد کند، چه می گوید.

Is space junk putting our way of life at risk?

آیا زباله های فضایی راه زندگی ما را به خطر می اندازد؟

And what happened when NASA's Skylab fell from the sky...

و چه اتفاقی افتاد که Skylab ناسا از آسمان سقوط کرد...

The European Space Agency estimates there are currently

آژانس فضایی اروپا تخمین می‌زند که در حال حاضر

170 million bits of rubbish orbiting the Earth.

170 میلیون زباله در مدار زمین در حال چرخش است.

How did they get there?

اونها چجوری به اونجا رسیدند؟

And could they be a more serious problem than you think?

و آیا آنها می توانند مشکل جدی تر از آنچه فکر می کنید باشند؟

Space travel is not something to take for granted.

سفر فضایی چیزی نیست که بتوان آن را بدیهی دانست.

It could actually become impossible,

در واقع ممکن است غیرممکن شود و

dramatically impacting our daily lives.

به طور چشمگیری بر زندگی روزمره ما تأثیر بگذارد.

In 1978, NASA scientist Donald J Kessler predicted

در سال 1978، دانشمند ناسا، دونالد جی کسلر، پیش‌بینی

that as we keep launching things into orbit,

کرد که با پرتاب کردن اشیا به مدار،

more and more of them could hit each other,

تعداد بیشتری از آنها می‌توانند به یکدیگر برخورد کنند

breaking up into smaller bits.

و به قطعات کوچک‌تری تقسیم شوند.

Those bits hit other objects and break again...

آن بیت ها به اشیاء دیگر برخورد می کنند و دوباره...

...and again.

...و دوباره می شکنند.

Eventually, the amount of space debris

در نهایت، مقدار زباله های فضایی

could make it unsafe for any space travel –

می تواند آن را برای هر سفر فضایی ناامن کند -

or even satellites for things like GPS,

یا حتی ماهواره ها برای چیزهایی مانند GPS،

television, or weather forecasts.

تلویزیون، یا پیش بینی آب و هوا.

This is called the Kessler syndrome.

به این سندرم کسلر می گویند.

Professor Moriba Jah is taking this very seriously.

پروفسور موریبا جاه این موضوع را بسیار جدی می گیرد.

His map tracks all known human-made objects in space

نقشه او تمام اشیاء ساخته شده توسط انسان را در فضا ردیابی

to help scientists monitor and predict their behaviour.

می کند تا به دانشمندان کمک کند تا رفتار آنها را نظارت و پیش بینی کنند.

This is what I call a super-spreader event:

این چیزی است که من آن را یک رویداد فوق‌العاده می‌نامم:

large rocket bodies that have been up there for decades,

راکت‌های بزرگی که ده‌ها سال در آنجا بوده‌اند،

that are pretty much ticking time-bombs

که تقریباً بمب‌های ساعتی هستند

and that at some point, they will either explode

و در نقطه‌ای یا منفجر می‌شوند

or something will hit them

یا چیزی به آنها برخورد می‌کند

and they'll become many tens of thousands of pieces.

و تبدیل می‌شوند. ده ها هزار قطعه

The map is tracking 200 potential 'super-spreader events'.

این نقشه 200 رویداد بالقوه ابر پخش کننده را ردیابی می کند.

These rocket bodies belong to at least three different countries.

این اجساد موشک متعلق به حداقل سه کشور مختلف است.

So, with the danger of satellites crashing increasing,

بنابراین، با افزایش خطر سقوط ماهواره‌ها،

here's space lawyer Jessica Noble

جسیکا نوبل، وکیل فضایی،

to explain what that means and who is responsible.

توضیح می‌دهد که این به چه معناست و چه کسی مسئول است.

Right now, if...

در حال حاضر، اگر...

if a satellite crashes into another...

اگر ماهواره ای با جسم دیگری... برخورد

another object, whether that is in space or on Earth,

کند، خواه در فضا باشد یا روی زمین

the state that launched that satellite is the one

، دولتی که آن ماهواره را پرتاب

who is responsible for that damage and for any clean-up.

کرده است، مسئول آن آسیب و هر گونه پاکسازی است.

However, right now there are no explicit laws

با این حال، در حال حاضر هیچ قانون صریحی

regarding removal of debris or dead satellites in orbit.

در مورد حذف زباله ها یا ماهواره های مرده در مدار وجود ندارد.

However, there have been norms and guidelines

با این حال، هنجارها و دستورالعمل

that states have been working on to address that very issue.

هایی وجود داشته است که دولت ها روی آن کار کرده اند تا به این موضوع رسیدگی کنند.

When a country launches a satellite, it is responsible for it

زمانی که کشوری ماهواره ای را پرتاب می کند، مسئول آن

and any damage it might cause,

و هر آسیبی است که ممکن است ایجاد کند،

though the law does not fully address this issue yet.

هرچند قانون هنوز به طور کامل به این موضوع رسیدگی نکرده است.

What about the environment in space?

در مورد محیط در فضا چطور؟

Does the law protect it from damage?

آیا قانون آن را از آسیب محافظت می کند؟

In the Outer Space Treaty, one of the articles addresses

در معاهده فضای ماورای جو، یکی از مواد به

protection of the outer space environment

حفاظت از محیط فضای بیرونی می

and requires that states conducting activities

پردازد و از کشورهایی می خواهد که فعالیت های خود را

in outer space do so in a manner

در فضای خارج از جو انجام می دهند به گونه ای انجام دهند

which avoids harmful contamination of the...

که از آلودگی

the moon and other celestial bodies.

مضر ماه و سایر اجرام آسمانی جلوگیری شود.

However, this term 'harmful contamination' is not really...

با این حال، این اصطلاح " آلودگی مضر" واقعاً ...

is not well understood at this point.

در این مرحله به خوبی درک نشده است.

We don't know exactly what that means,

ما دقیقاً نمی دانیم این به چه معناست،

as it relates to conducting activities in outer space

زیرا مربوط به انجام فعالیت ها در فضای بیرونی است

and that's something that we're...

و این چیزی است که ما در

there we're trying to figure out right now.

حال تلاش برای کشف کردن آن هستیم.

The Outer Space Treaty, one of the oldest bits of international space law,

معاهده فضای بیرونی، یکی از قدیمی‌ترین بخش‌های حقوق بین‌الملل فضایی

was created to protect the space environment,

، برای حفاظت از محیط فضا ایجاد شد،

but it's not exactly clear on what it means about pollution.

اما معنای آن در مورد آلودگی دقیقاً مشخص نیست .

So, has the situation changed since the treaty was written?

بنابراین، آیا وضعیت از زمان نگارش معاهده تغییر کرده است؟

Is it still good enough?

آیا هنوز به اندازه کافی خوب است؟

The treaty might have come about in 1967,

این معاهده ممکن است در سال 1967 به وجود آمده باشد،

but the authors of the treaty did a good job

اما نویسندگان معاهده کار خوبی انجام دادند

of leaving the language broad enough

و زبان را به اندازه کافی گسترده گذاشتند

to account for different types of activities in space.

تا انواع مختلف فعالیت ها در فضا را توضیح دهد.

It is still the backbone of all of our activities

هنوز هم ستون فقرات همه فعالیت های ما

around the globe, in space,

در سراسر جهان، در فضا است

and has provided a good platform for those activities.

و بستر خوبی برای این فعالیت ها فراهم کرده است.

There's always room for... for change

when we think about norms

زمانی که به هنجارها

or how we approach those activities,

یا نحوه برخورد با آن فعالیت‌ها فکر می‌کنیم، همیشه جا برای تغییر وجود دارد،

but the treaty itself as the foundational law

اما خود معاهده به‌عنوان قانون اساسی

is still relevant and still applicable today.

هنوز هم مرتبط است و امروز نیز قابل اجرا است.

Jessica's opinion is that the Outer Space Treaty was written in a way

عقیده جسیکا این است که پیمان فضایی به گونه ای نوشته شده است

that makes it flexible enough to cope with all the changes

که به اندازه کافی انعطاف پذیر است تا بتواند با همه تغییرات

and the new problems we face in space.

و مشکلات جدیدی که در فضا با آن روبرو هستیم کنار بیاید.

So, laws make it clear who's responsible for crashes,

بنابراین، قوانین مشخص می‌کنند که چه کسی مسئول تصادفات است،

but there's still work to be done on pollution.

اما هنوز کارهایی برای انجام دادن آلودگی وجود دارد.

But what happens when something falls out of orbit...

اما چه اتفاقی می‌افتد وقتی چیزی از مدار...

...and down to Earth?

... خارج می‌شود و به زمین می‌افتد؟

That's exactly what happened to the US space laboratory Skylab.

این دقیقاً همان چیزی است که برای آزمایشگاه فضایی ایالات متحده Skylab رخ داد.

At the end of its life in 1979,

در پایان عمرش در سال 1979

it was supposed to break apart and fall into the sea.

قرار بود از هم بپاشد و به دریا بیفتد.

That didn't go to plan.

که طبق برنامه پیش نرفت.

Most of it did end up in the Indian Ocean,

بیشتر آن به اقیانوس هند ختم شد،

but some, including this bit, landed in Western Australia.

اما برخی، از جمله این قطعه، در استرالیای غربی فرود آمدند.

No one was hurt, luckily, but what laws dealt with this?

خوشبختانه به کسی آسیبی نرسید، اما چه قوانینی با این موضوع برخورد کرده است؟

Has the law changed since then?

آیا از آن زمان تاکنون قانون تغییر کرده است؟

The law regarding damages from...

قانون مربوط به خسارات

from space to Earth is contained in the liability convention.

از فضا به زمین در کنوانسیون مسئولیت موجود است.

And that convention – that was a treaty that came into force in 1972

و آن کنوانسیون - آن معاهده‌ای بود که در سال 1972 لازم‌الاجرا شد

and that is still the same today.

و امروز هم همینطور است.

It... it relates to...

این... مربوط به...

it deals with space objects hitting the Earth

برخورد اجرام فضایی با زمین

and it deals with space objects hitting each other up in space.

و برخورد اشیاء فضایی با یکدیگر در فضا است.

But there's a different type of liability

اما نوع دیگری از مسئولیت وجود دارد

that applies in space to one that applies on Earth.

که در فضا نسبت به مسئولیتی که روی زمین اعمال می شود اعمال می شود.

A law called the Liability Convention of 1972

قانونی به نام کنوانسیون مسئولیت سال 1972

still deals with space objects hitting the Earth,

هنوز در مورد برخورد اجرام فضایی به زمین است،

so the law hasn't changed since Skylab crashed.

بنابراین قانون از زمان سقوط Skylab تغییر نکرده است.

So, if something hit my house, what could I do?

بنابراین، اگر چیزی به خانه ام برسد، چه می توانم بکنم؟

The law does permit you to sue what's known as the launching state,

این قانون به شما اجازه می‌دهد که در صورت آسیب دیدن از کشوری که به عنوان کشور پرتاب کننده شناخته می‌شود،

who is responsible for that piece of space junk

که مسئول آن زباله فضایی است

that crashed into a house or landed on your property,

که به خانه‌ای برخورد کرده یا در ملک شما فرود آمده است، شکایت

if... if you incur damage.

کنید.

If you have damage as a result – that's....

اگر در نتیجه خسارتی به شما وارد شده است - یعنی ....

that's physical injury or damage to property –

این صدمه فیزیکی یا آسیب به دارایی است - در این

then you have a right to claim compensation for that damage.

صورت شما حق دارید برای آن خسارت جبران خسارت کنید.

And you can do it in one of two ways:

و شما می توانید این کار را به یکی از دو روش انجام دهید:

you can have your country, your state,

می توانید کشور خود، ایالت شما،

make a claim against that other state who was responsible for that damage;

علیه آن کشور دیگری که مسئول آن خسارت بوده است، ادعایی داشته باشد.

or you can go to that state's own courts

یا می توانید به دادگاه های خود آن ایالت مراجعه کنید

and you can make a claim yourself.

و خودتان می توانید ادعا کنید.

But you cannot do both at the same time.

اما شما نمی توانید هر دو را همزمان انجام دهید.

If your house gets hit by something from space,

اگر خانه شما از فضا مورد اصابت قرار گرفت،

you can claim damages in one of two ways:

می توانید به یکی از این دو روش ادعای خسارت کنید:

either through your own government or via the other country's courts.

یا از طریق دولت خود یا از طریق دادگاه های کشور دیگر.

So, what about protecting the environment

بنابراین، در مورد حفاظت از محیط زیست در

from crashes and accidents?

برابر تصادفات و تصادفات چطور؟

Many states require you to get a licence,

بسیاری از ایالت ها از شما می خواهند که مجوز دریافت کنید،

to provide them with an environmental protection plan.

تا یک طرح حفاظت از محیط زیست به آنها ارائه دهید.

They need to see what you're going to do,

آنها باید ببینند که شما

with respect to protecting the environment,

با توجه به حفاظت از محیط زیست،

before they issue you with a licence.

قبل از صدور مجوز، چه کاری انجام خواهید داد.

So, in that regard states

بنابراین، در این زمینه، دولت‌ها

and their domestic national concerns

و نگرانی‌های ملی داخلی

are ahead of the game, regarding international law,

آن‌ها در مورد قوانین بین‌المللی

which doesn't impose those same requirements.

که همان الزامات را تحمیل نمی‌کند، جلوتر از بازی هستند.

Yet, because of that though, I think it's only a matter of time

با این حال، به همین دلیل، من فکر می‌کنم که

before these environmental controls that are imposed nationally

این کنترل‌های زیست‌محیطی که در سطح ملی اعمال می‌شوند

will find international expression

، بیانی بین‌المللی پیدا کرده

and be part of international law.

و بخشی از حقوق بین‌الملل شوند، فقط مسئله زمان است.

Some countries require that you have a licence to launch a spacecraft.

برخی از کشورها برای پرتاب فضاپیما از شما مجوز دارند.

To get this, you need an environmental protection plan,

برای به دست آوردن این، شما نیاز به یک طرح حفاظت از محیط زیست دارید،

but there isn't an international law about this yet.

اما هنوز یک قانون بین المللی در این مورد وجود ندارد.

The law tries to keep our satellites and spacecraft safe from junk,

قانون سعی می‌کند ماهواره‌ها و فضاپیماهای ما را در برابر آشغال‌ها در امان نگه دارد،

and tries to protect us, here on Earth.

و سعی می‌کند از ما در اینجا روی زمین محافظت کند.

But it's clear there's still work to be done for lawyers!

اما واضح است که هنوز برای وکلا جای کار وجود دارد!