Mixed Verb Tenses in English: Conditionals and IF clauses

Hi again. Welcome to www.engvid.com. I'm Adam.

سلام دوباره به www.engvid.com خوش آمدید. من آدام هستم.

Today's lesson is a little bit tricky. It's grammar,

درس امروز کمی مشکل است. این دستور زبان است

it's conditionals, but we're going to look at "Mixed Conditionals". Now, before

، شرطی است، اما ما قصد داریم به «شرط مختلط» نگاه کنیم. اکنون، قبل از

I get into the different types of ways that you can mix tenses and the conditionals, I

اینکه به انواع روش‌هایی بپردازم که می‌توانید زمان‌ها و شرط‌ها را با هم ترکیب کنید،

want to do a very quick review of the conditionals that most of you learn in your ESL classes

می‌خواهم یک مرور سریع از شرط‌هایی که بیشتر شما در کلاس‌های ESL یا انگلیسی خود یاد می‌گیرید انجام دهم

or your English... Other English classes, because these are the ones that are most commonly

... کلاس‌های دیگر انگلیسی، زیرا اینها معمولاً

taught, and everybody, all your teachers want you to memorize these structures.

آموزش داده می شوند و همه، همه معلمان شما از شما می خواهند که این ساختارها را حفظ کنید.

The problem is then you might see mixed conditionals in other places, and you get all confused. Okay?

مشکل اینجاست که ممکن است در جاهای دیگر شرایط مختلط را مشاهده کنید و همه گیج شوید. باشه؟

I'm not going to get too deep into these, because you can find other good lessons by

من قصد ندارم خیلی عمیق به این موارد بپردازم، زیرا می توانید درس های خوب

other engVid teachers who have already covered some of these on the site. I'm just going

دیگری را توسط معلمان دیگر engVid که قبلاً برخی از آنها را در سایت پوشش داده اند بیابید. من فقط

to do a quick review, and then I'll get into... Deeper into the mixed conditionals.

می خواهم یک بررسی سریع انجام دهم، و سپس وارد ... عمیق تر به شرط های مختلط می شوم.

So here are the four main types of conditionals you learn:

بنابراین در اینجا چهار نوع اصلی شرطی را که یاد می گیرید آورده شده است:

"If I won the lottery, I'd buy a house."

"اگر در لاتاری برنده شوم، خانه ای می خرم."

So this, just so we are clear, is "would", I've contracted it to "I'd".

بنابراین این، فقط برای اینکه ما واضح باشیم، «می‌خواهد» است، من آن را به «من» قرارداده‌ام.

"If I won", I have simple past tense, plus "would" in the second clause, in the condition clause,

"اگر برنده شدم"، زمان گذشته ساده به اضافه "wild" در بند دوم، در شرط شرط،

in the result clause.

در بند نتیجه دارم.

"If I had known she was coming, I'd have come too." Okay?

"اگر می دانستم او می آید، من هم می آمدم." باشه؟

Here I have the past perfect, plus "would have" plus PP, past participle verb.

در اینجا من گذشته کامل، به اضافه "wild have" به اضافه PP، فعل ماضی دارم.

Now, these are both unreal,

حالا اینها هر دو غیر واقعی هستند، مذموم

mean... Meaning that they are hypothetical, they are imaginary. This

... یعنی فرضی هستند، خیالی هستند. این

is about a future or present unreal situation. I didn't win the lottery, I'm not buying a

در مورد یک وضعیت غیر واقعی آینده یا فعلی است. من در قرعه کشی برنده نشدم، خانه نمی خرم

house; this is all just imagination. This is about the past. Now, the reason it is unreal

. این همه فقط تخیل است این مربوط به گذشته است. حالا دلیل غیر واقعی بودنش

is because I can't go and change the past. So, this didn't happen, and so this didn't

اینه که نمیتونم برم گذشته رو عوض کنم. بنابراین، این اتفاق نیفتاد، و بنابراین این

happen. This is, again, imagination, but we're looking at the past. Okay?

اتفاق نیفتاد. این دوباره تخیل است، اما ما به گذشته نگاه می کنیم. باشه؟

"If you boil water, it evaporates."

اگر آب را بجوشانید ، تبخیر می شود.

If you notice here, I have simple present verb and

اگر در اینجا توجه کرده باشید، من فعل حال ساده و

simple present verb. This is a real conditional. It means it's true.

فعل ساده دارم. این یک شرط واقعی است. یعنی درسته

Whenever you have a fact-okay?-a result is based on this condition and it's always true...

هر زمان که شما یک واقعیت دارید - باشه؟ - یک نتیجه بر اساس این شرط است و همیشه درست است ...

By the way, "evaporates" means

اتفاقا "تبخیر" یعنی

becomes steam, it goes away. Right? If you boil water, eventually you have no more water

بخار می شود، می رود. درست؟ اگر آب را بجوشانید، در نهایت آب دیگری

in the pot. So this is a real conditional, always true. Simple present, simple present.

در قابلمه ندارید. بنابراین این یک شرط واقعی است، همیشه درست است. حال ساده، حال ساده.

Lastly: "If you study hard, you will pass the test." Simple present verb, "will", verb,

در آخر: "اگر زیاد درس بخوانی، در آزمون موفق می شوی." فعل حال ساده، «ویل»، فعل،

like future. So, again, this is a real situation, because this is true. If you do this, this

مانند آینده. بنابراین، دوباره، این یک وضعیت واقعی است، زیرا این درست است. اگر این کار را انجام دهید،

will happen as a result. So these are the ones that you mostly learn.

در نتیجه این اتفاق می افتد. بنابراین اینها مواردی هستند که بیشتر یاد می گیرید.

If you have any questions, again, go to www.engvid.com, find the lessons about these that can explain

اگر سؤالی دارید، مجدداً به www.engvid.com بروید ، دروسی را در مورد آنها بیابید که می تواند

it in more detail. But now we're going to see other situations, other sentences with

آن را با جزئیات بیشتر توضیح دهد. اما اکنون می‌خواهیم موقعیت‌های دیگری را ببینیم، جملات دیگری با

"if" conditionals that are not like these. Sometimes we can mix tenses, sometimes you

شرط‌های «اگر» که مانند اینها نیستند. گاهی اوقات می توانیم زمان ها را با هم مخلوط کنیم، گاهی اوقات شما

can... Sorry. Let me stop myself, here. Sometimes your teachers tell you: "Never put 'will'

می توانید ... ببخشید. بگذار جلوی خودم را بگیرم، اینجا گاهی اوقات معلمان به شما می گویند: "هرگز "اراده" را

with the 'if' clause." Well, what I'm going to show you is that sometimes, yeah, you can.

با بند "اگر" قرار ندهید. خوب، چیزی که من به شما نشان خواهم داد این است که گاهی اوقات، بله، می توانید.

This is the problem with English: There's always exceptions to the rules. Today we're

این مشکل در زبان انگلیسی است: همیشه استثناهایی برای قوانین وجود دارد. امروز

going to look at some of those exceptions. Okay? Let's see what happens.

قصد داریم برخی از این استثناها را بررسی کنیم. باشه؟ بزار ببینیم چی میشه.

Okay. So now we're going to look at a few different types of mixtures, if you want to

باشه. بنابراین اکنون ما قصد داریم به چند نوع مختلف از مخلوط ها نگاه کنیم، اگر می خواهید

call it that, with the "if" clauses. But before I start to show you these examples, I want

آن را به این نام بنامید، با بندهای "اگر". اما قبل از اینکه این مثال‌ها را به شما نشان دهم،

you to understand that these mixed conditionals are all about context. You can generally understand

می‌خواهم بفهمید که این شرط‌های مختلط همه در مورد زمینه هستند. شما به طور کلی می توانید

what is going on, what the relationship between the two verbs are by looking at the context,

با نگاه کردن به زمینه،

looking at the time, looking at the place, looking at the situation that's going on,

نگاه کردن به زمان، نگاه کردن به مکان، نگاه کردن به موقعیتی که در حال وقوع است،

and should... It usually should be very clear, but in case you're wondering how to construct

و باید بفهمید که چه اتفاقی می افتد، رابطه بین دو فعل چیست. بسیار واضح است، اما در صورتی که نمی‌دانید چگونه

these so you can use them yourselves, I'll show you with a few examples. Okay?

اینها را بسازید تا بتوانید خودتان از آنها استفاده کنید، من با چند مثال به شما نشان خواهم داد. باشه؟

These are in no particular order. They're just examples, and we're going to look at them individually.

اینها ترتیب خاصی ندارند. آنها فقط یک نمونه هستند و ما آنها را به صورت جداگانه بررسی خواهیم کرد.

"If you didn't study computers in high school, you might find this course difficult."

"اگر در دبیرستان کامپیوتر نخوانده باشید، ممکن است این درس برای شما دشوار باشد."

So now you're thinking: "Okay, here I have a simple past. Okay? And here I have a future.

حالا شما فکر می کنید: "خوب، اینجا من یک گذشته ساده دارم. خوب؟ و اینجا من آینده ای دارم.

Well, that's a little bit confusing. Oh, how can you mix past and future?"

خوب، این کمی گیج کننده است. اوه، چگونه می توان گذشته و آینده را با هم ترکیب کرد؟"

But what you have to realize is that this is a past situation that if you didn't complete something, if

اما چیزی که باید متوجه شوید این است که این یک وضعیت گذشته است که اگر چیزی را کامل نکردید، اگر

you didn't study computers, when you... You're starting a new course today, and this course

کامپیوتر مطالعه نکردید، وقتی ... امروز یک دوره جدید را شروع می کنید، و این

is going to be very difficult for you because you don't have the previous knowledge. So,

دوره قرار است برای شما بسیار سخت است زیرا دانش قبلی را ندارید. بنابراین،

a past situation has a present result. Okay? So one of the things you also need to think

یک وضعیت گذشته یک نتیجه فعلی دارد. باشه؟ بنابراین یکی از چیزهایی که باید

about mixed conditionals: A lot of it is a relationship between condition and result,

در مورد شرط‌های مختلط نیز فکر کنید: بسیاری از آن‌ها رابطه‌ای است بین شرط و نتیجه

as opposed to a condition and something happening depending on that condition. Okay? So this

، برخلاف شرط و اتفاقی که بسته به آن شرط اتفاق می‌افتد. باشه؟ بنابراین این

doesn't depend on this; this is a result of this. I'm not sure if that's exactly clear.

به این بستگی ندارد. این نتیجه این است. من مطمئن نیستم که دقیقاً واضح است یا خیر.

When you say: "If you study hard, you will pass the test."

وقتی می گویید: «اگر زیاد درس بخوانی، در آزمون موفق می شوی».

You will pass the test...

تو امتحان رو قبول میشی...

Your passing depends on what you did before. This doesn't depend on this. You can still

قبولی تو بستگی به کاری که قبلا انجام دادی داره. این به این بستگی ندارد شما هنوز هم می توانید

do well, you can still find the course easy if you didn't study hard, but there's a possibility

خوب انجام دهید، اگر سخت مطالعه نکرده باشید هنوز هم می توانید دوره را آسان بیابید ، اما این احتمال وجود دارد

that this situation will have this result. Okay? So, simple past with future. And I use

که این وضعیت این نتیجه را داشته باشد. باشه؟ بنابراین، گذشته ساده با آینده. و من از

"might", "might" generally talks about the future. I could use "will" as well with this.

"شاید" استفاده می کنم، "ممکن است" به طور کلی در مورد آینده صحبت می کند. من می توانم از "اراده" نیز با این استفاده کنم.

So this is one example of a mixed conditional. And again, in context, you understand that

بنابراین این یکی از نمونه های شرطی مختلط است. و مجدداً، در زمینه، متوجه می‌شوید

the person is starting this course now

که آن شخص اکنون این دوره را

without the background information, so it should be pretty clear.

بدون اطلاعات پیش‌زمینه شروع می‌کند، بنابراین باید کاملاً واضح باشد.

Let's look at the next example.

بیایید به مثال بعدی نگاه کنیم.

"If you didn't want to buy that shirt, you shouldn't have (bought it)."

"اگر نمی خواستی آن پیراهن را بخری ، نباید آن را می خریدی."

Like, normally, we would end the sentence here, but just so you understand

مثل اینکه، به طور معمول، جمله را اینجا به پایان می‌رسانیم ، اما فقط برای اینکه

the complete idea. "If you didn't want to", past. When we're talking about a specific

ایده کامل را بفهمید. "اگر نمی خواستی"، گذشته. وقتی در مورد یک

situation, we're talking about the time that you bought this shirt, so it's a simple past

موقعیت خاص صحبت می کنیم، در مورد زمانی صحبت می کنیم که شما این پیراهن را خریده اید، بنابراین این یک گذشته ساده است

because it's a definite past time. And "shouldn't have", again, "you should not have bought it",

زیرا زمان گذشته مشخصی است. و "نباید داشت"، دوباره، "نباید آن را می خریدی"

it's a present perfect about an indefinite time, which is a little bit of a weird mix

، یک زمان حال کامل در مورد یک زمان نامحدود است ، که کمی ترکیب عجیبی است

because in... That's you talking about your experience. When we're using the present perfect,

زیرا در ... این شما در مورد تجربه خود صحبت می کنید . وقتی از زمان حال کامل استفاده می

we're talking about the experience, here, we're talking about a specific action happening

کنیم، در مورد تجربه صحبت می کنیم، در اینجا، در مورد یک عمل خاص صحبت می کنیم که

in the past. Why did you buy it? Maybe somebody talked you into it. Okay? You didn't really

در گذشته اتفاق افتاده است. چرا خریدی؟ شاید کسی با شما صحبت کرده است. باشه؟ شما واقعاً نمی

want to, but you did. But you shouldn't have bought it. Okay? That should have been the

خواستید، اما کردید. اما شما نباید آن را می خریدید. باشه؟ این باید

experience that you had, but it wasn't. So, again, it's not necessarily a condition, here,

تجربه ای باشد که شما داشتید، اما اینطور نبود. بنابراین، باز هم، لزوماً یک شرط نیست، در اینجا

it's just the relationship between two ideas. One doesn't depend on the other. Okay.

، فقط رابطه بین دو ایده است. یکی به دیگری وابسته نیست باشه.

Simple past, again, and "should not have", and again, in present perfect. Okay.

گذشته ساده، دوباره، و «نباید داشتن»، و دوباره، در حال کامل. باشه.

Let's go to the other one. "If you go, I'll go too."

بریم سراغ یکی دیگه اگر تو بروی من هم می روم.

Now you're thinking: "Well, no, it's not a mixed. Right?" Because I have a simple present,

حالا شما فکر می کنید: "خب، نه، این مخلوط نیست. درست است؟" زیرا من یک حال ساده

and I have the "will", future.

دارم و "اراده" آینده را دارم.

But what you have to understand is that here, this is being used as a future. Okay? We're

اما چیزی که باید درک کنید این است که در اینجا، از این به عنوان آینده استفاده می شود. باشه؟ ما

using the simple present tense to talk about the future.

از زمان حال ساده برای صحبت در مورد آینده استفاده می کنیم.

"If you go to the party next week, I will go too."

اگر هفته آینده به مهمانی بروید، من هم می روم.

Okay? So, future, future. Okay? Now, another thing: real, real, real.

باشه؟ بنابراین، آینده، آینده. باشه؟ حالا یک چیز دیگر: واقعی، واقعی، واقعی.

None of these are imaginary. Okay? All of this is actual real situations; we're not

هیچ کدام از اینها خیالی نیستند. باشه؟ همه اینها موقعیت های واقعی واقعی هستند. ما

imagining anything. So, future with simple present and future with "will".

چیزی را تصور نمی کنیم پس آینده با حال ساده و آینده با «اراده».

Next: "If I had won the competition, I'd have a great job now."

بعدی: "اگر در مسابقه برنده شده بودم، اکنون کار بزرگی داشتم."

So here we have, again, the present... Sorry, we have the past perfect.

پس اینجا، دوباره، اکنون داریم... متأسفیم، ما گذشته کامل را داریم.

Okay? And now, it should be: "I would have",

باشه؟ و حالا باید اینطور باشد: "I would have"

plus another verb, a past participle, a PP verb, right? But here I have only "would have".

به اضافه یک فعل دیگر، یک فعل ماضی، یک فعل PP، درست است؟ اما در اینجا من فقط "باید" را دارم.

"I would have", this is the main verb. This is not the "would have done", not the "have"

"I would have" این فعل اصلی است. این «انجام می‌کردم»، «داشتن

of the whole mix. Right? This is its own verb. If you want, I'll give you another one:

» کل ترکیب نیست. درست؟ این فعل خودش است. اگر بخواهی، یکی دیگر به تو می‌دهم:

"I'd land a great job now". "Land" means get. It's another way to say... When you get a job,

«الان یک کار عالی پیدا می‌کنم». «زمین» به معنای بدست آوردن است. این یک راه دیگر برای گفتن است... وقتی کار پیدا می کنید

you land a good job. So why am I using the two mixes, here? "If I had won the competition",

، شغل خوبی پیدا می کنید. پس چرا من از این دو میکس در اینجا استفاده می کنم؟ "اگر مسابقه را برده بودم"،

so there was a competition in the past, I'm going to that situation. If I had won it...

بنابراین در گذشته رقابتی وجود داشت، من به آن وضعیت می روم. اگر آن را برده بودم...

This is a past unreal, because I didn't win it, then now I would have this job.

این گذشته غیر واقعی است، چون آن را نبردم، حالا این شغل را داشتم.

But because this didn't happen, this is no longer a real situation. Okay? I didn't win the competition,

اما چون این اتفاق نیفتاد، این دیگر یک وضعیت واقعی نیست. باشه؟ من در مسابقه برنده نشدم،

so now I don't have a great job now. Okay? So you've got past, and you have hypothetical,

بنابراین اکنون کار بزرگی ندارم. باشه؟ پس شما گذشته اید و زمان فرضی

and you have present time. So all these things are mixed, but again, it's all about context.

دارید و زمان حال دارید. بنابراین، همه این چیزها مخلوط شده اند، اما دوباره، همه چیز در مورد زمینه است.

What you have to understand: "If I had won, but I didn't, I would have, but I don't."

آنچه شما باید درک کنید: "اگر برنده بودم، اما نشدم، می کردم، اما نمی کنم."

Okay? So this is the whole idea of mixing conditionals and getting the idea across,

باشه؟ بنابراین این کل ایده اختلاط شرطی ها و رساندن ایده است،

without having a very set expression. It's all about the big idea, the relationship between

بدون داشتن یک بیان بسیار تنظیم شده. همه چیز در مورد ایده بزرگ، رابطه بین

the two. Okay? We're going to look at a few more examples.

این دو است. باشه؟ ما قصد داریم چند نمونه دیگر را بررسی کنیم.

Okay, now we have a few more. Some of these are very exceptional, means you're not going

خوب حالا چندتا دیگه داریم برخی از این موارد بسیار استثنایی هستند، به این معنی که شما

to hear them too often; they're specific situations. The first one, as an example.

اغلب آنها را نمی شنوید. آنها موقعیت های خاصی هستند اولی به عنوان نمونه

"If you will please follow me, I'll show you to your table."

"اگر لطفا من را دنبال کنید، من شما را سر میزتان نشان خواهم داد."

Or: "If you would, please follow... If you would, follow me please, I'll show you to your table."

یا: "اگر می‌خواهی، لطفاً دنبال کن... اگر می‌خواهی، لطفاً مرا دنبال کن، من تو را سر میزت نشان می‌دهم."

This is not a conditional. This is just an expression, a very formal expression.

این مشروط نیست. این فقط یک بیان است، یک بیان بسیار رسمی.

You go to a restaurant, a very fancy restaurant.

شما به یک رستوران می روید، یک رستوران بسیار شیک.

The host checks your name on the reservations.

میزبان نام شما را در رزروها بررسی می کند.

"Very good. If you will please follow me, I'll show you to your table."

"بسیار خوب. اگر لطفاً مرا دنبال کنید، شما را سر میزتان نشان می دهم."

It's just a polite way to say: "Please follow me." Okay?

این فقط یک روش مودبانه برای گفتن است: "لطفاً من را دنبال کنید." باشه؟

And I'm using "if" plus "will", or "if" plus "would", and "will" in the second one. Okay?

و من از "اگر" به علاوه "خواهد" یا "اگر" به اضافه "wild" و "will" در مورد دوم استفاده می کنم. باشه؟

It's not a conditional. It means: "Please come this way." Okay. It's a very specific

مشروط نیست یعنی: «لطفاً از این طرف بیایید». باشه. این یک وضعیت بسیار خاص

situation. You're not going to use this too often.

است. قرار نیست زیاد از این استفاده کنید.

"If it will help my case, I'll take the test."

"اگر به پرونده من کمک کند، در آزمون شرکت خواهم کرد."

Now, here, I have: "If" and "will", and then

حالا، اینجا، من دارم: «اگر» و «خواهد»، و سپس

"will" again. Now, you've always been told:

دوباره «خواهد شد». اکنون ، همیشه به شما گفته اند:

"No, don't do that." Right? Don't put "will"

"نه، این کار را نکن." درست؟ "اراده" را

with the "if" clause, but again, this is not a conditional.

با بند "اگر" قرار ندهید، اما باز هم این یک شرط نیست.

This is the result, this is what I will do to get this result. Okay?

این نتیجه است، این کاری است که من انجام خواهم داد تا به این نتیجه برسم. باشه؟

This does not depend on this.

این به این بستگی ندارد.

For example: The police... Sorry. The police arrested me, and they said:

مثلا: پلیس... متاسفم. پلیس من را دستگیر کرد و گفتند

"We think you killed Mr. X and Mr. Y."

: ما فکر می کنیم شما آقای X و آقای Y را کشتید.

I say: "No, I didn't do it."

می گویم: نه، این کار را نکردم.

And they said: "Well, I think... We think you're lying."

و آنها گفتند: "خب، من فکر می کنم ... ما فکر می کنیم که شما دروغ می گویید."

And my lawyer says: "Take the polygraph test."

و وکیلم می گوید: در تست پلی گرافی شرکت کن.

You know, like the test they put on you, and

میدونی مثل تستی که برات گذاشتن و

if you're lying, the machine goes up and down like crazy.

اگه دروغ بگی ماشین دیوانه وار بالا و پایین میره.

So I say: "Okay, you know what? If it will help my case, I will take the test."

بنابراین من می گویم: "خوب، می دانید چیست؟ اگر به پرونده من کمک کند، من در آزمون شرکت می کنم."

If I can get this result, I will do this action.

اگر بتوانم این نتیجه را بگیرم، این عمل را انجام خواهم داد.

Okay? So the relationship is not of... One of condition and not of dependency. Result

باشه؟ پس رابطه از ... یکی شرط و نه از وابستگی نیست. نتیجه

and action. Okay? But:

و عمل. باشه؟ اما:

"If it helps, I'll take the test."

"اگر کمک کرد، در آزمون شرکت می کنم."

Here, we have the regular conditional.

در اینجا، ما شرطی منظم را داریم.

If it helps, this is what I will do. So if I want,

اگر کمک کند، این کاری است که انجام خواهم داد. پس اگر بخواهم

for this condition, I'll do this action. Okay?

برای این شرط این عمل را انجام می دهم. باشه؟

Now: "If I knew how to cook, I'd have made you dinner instead."

حالا: "اگر آشپزی بلد بودم، به جای آن برایت شام درست می کردم."

So last week, I took a girl out on a date, we went to a restaurant, the food was terrible.

بنابراین هفته گذشته، من یک دختر را برای قرار ملاقات بیرون آوردم، به یک رستوران رفتیم، غذا وحشتناک بود.

She thought, you know, maybe I'm not such a good guy, she doesn't want to date me again. And I say:

او فکر کرد، می دانید، شاید من آنقدرها هم پسر خوبی نیستم ، او نمی خواهد دوباره با من قرار بگذارد. و من می گویم:

"No, no, no. I'm a very good guy. I took you to a restaurant because I don't know how to cook.

"نه، نه، نه. من خیلی پسر خوبی هستم. من تو را به رستوران بردم چون آشپزی بلد نیستم.

If I knew how to cook,"-unreal, imaginary-"I would have taken you to dinner last week instead."

اگر آشپزی بلد بودم" - غیر واقعی، خیالی - "من در عوض هفته گذشته شما را به شام ​​می بردم."

Right? So, past. "I would have made", so past situation, "would have made",

درست؟ بنابراین، گذشته. "من می ساختم"، پس وضعیت گذشته، "می ساختم"،

but with an unreal condition,

اما با یک شرایط غیر واقعی،

with an unreal situation now. "If I knew how to cook". I don't know how to cook, but I

با یک وضعیت غیر واقعی اکنون. «اگر آشپزی بلد بودم». من آشپزی بلد نیستم، اما

still want to tell you what I would have done in the past. Okay? So it's a little bit of

هنوز هم می خواهم به شما بگویم که در گذشته چه کار می کردم . باشه؟ بنابراین

a mixed, simple past with "would have made".

کمی گذشته ساده و ترکیبی با «می‌ساخت».

Last one: "If I weren't so busy, I would go with you."

آخری: "اگه اینقدر سرم شلوغ نبود باهات میرفتم."

If I weren't so busy, but I am

اگه اینقدر سرم شلوغ نبود ولی

very busy now, I would go with you. So because this is the situation: "If I weren't so busy,"

الان خیلی سرم شلوغه باهات میرفتم. بنابراین چون این وضعیت است: "اگر من خیلی شلوغ نبودم"

-it's real, I am busy-"I would go with you." Now it's a hypothetical. Now it's unreal because

- واقعی است، من مشغول هستم - "با تو می رفتم." حالا این یک فرضیه است. حالا غیر واقعی است چون

I can't go with you. Why? Because I'm so busy.

نمی توانم با تو بروم. چرا؟ چون خیلی سرم شلوغه

"If my parents weren't going away next weekend, I would have invited you yesterday." Okay?

"اگر پدر و مادرم آخر هفته آینده نمی رفتند، دیروز شما را دعوت می کردم." باشه؟

So now, again, we're mixing. I'm still using the past, but I'm talking about the future,

بنابراین اکنون، دوباره، ما در حال مخلوط کردن هستیم. من هنوز از گذشته استفاده می‌کنم، اما درباره آینده صحبت می‌کنم،

and I'm talking about what I would have done yesterday

و درباره کارهایی که دیروز انجام می‌دادم

if this weren't true about next weekend. Okay?

اگر این موضوع در مورد آخر هفته آینده صادق نبود، صحبت می‌کنم. باشه؟

So, again, all you need to realize is that the verbs don't necessarily tell you what's

بنابراین، دوباره، تنها چیزی که باید بدانید این است که افعال لزوماً از نظر زمان به شما نمی‌گویند که چه اتفاقی می‌افتد

going on in terms of time, especially when you have adverb clauses.

، به خصوص وقتی که بند قید دارید.

It's not only with this. It sometimes happens with other adverb clauses,

فقط با این نیست. گاهی اوقات در مورد قیدهای دیگر اتفاق می افتد،

but especially with "if" it's confusing,

اما به خصوص با "اگر" دوباره گیج کننده است

again, because you're mostly being taught those first four that I showed you the...

، زیرا بیشتر در حال آموزش آن چهار نفر اولی هستید که من به شما نشان دادم...

At the beginning. Okay? You can mix them. This is a past verb, talking about the future.

در ابتدا. باشه؟ می توانید آنها را مخلوط کنید. این یک فعل گذشته است و در مورد آینده صحبت می کند.

Okay? The situation right now is that my parents are going away.

باشه؟ وضعیت الان این است که پدر و مادرم در حال رفتن هستند.

But yesterday when I spoke to you, I didn't invite you because I know they're going.

اما دیروز که با شما صحبت کردم، شما را دعوت نکردم زیرا می دانم که آنها می روند.

But if they weren't going, I would have invited you yesterday. Okay?

اما اگر آنها نمی رفتند، من شما را دیروز دعوت می کردم. باشه؟

I know it's a little bit confusing, but you may want to watch the video a couple more times.

می دانم که کمی گیج کننده است، اما ممکن است بخواهید چند بار دیگر ویدیو را تماشا کنید.

Please ask me questions in the forum at www.engvid.com; I will be happy to answer

لطفا سوالات خود را در انجمن در www.engvid.com بپرسید. من خوشحال خواهم شد که به

all your questions. There is a quiz, go try it out, see how you do with that.

تمام سوالات شما پاسخ دهم. یک مسابقه وجود دارد، بروید آن را امتحان کنید، ببینید چگونه با آن کار می کنید.

Of course, subscribe to my YouTube channel, and... If you like.

البته در کانال یوتیوب من سابسکرایب کنید و ... اگر دوست دارید.

And come back again and we'll do this again. Thanks.

و دوباره برگرد و ما دوباره این کار را انجام خواهیم داد. با تشکر.