What the World Can Learn From China’s Innovation Playbook | Keyu Jin | TED

Translator: Mohammad Badsar Reviewer: sadegh vn

So when I was born in China in the early 1980s,

خوب وقتی من در اوایل دهه ۱۹۸۰ متولد شدم،

my country was still a place of scarcity.

کشورم همچنان با کمبودها دست و پنجه نرم می‌کرد.

We lived on rationed food, cooked from communal kitchens

با غذاهای سهمیه‌ای که در آشپزخانه‌های اشتراکی پخت می‌شد زندگی می‌کردیم

and even in Beijing had three nights of blackouts every week.

و حتی پکن در هر هفته سه شب برق نداشت.

I remember reading poems with my father by candlelight.

خاطرم هست با پدرم زیر نور شمع اشعار را می‌خواندیم.

A special memory from times when Chinese people had little.

خاطرات خاصی از زمان‌هایی که مردم چین کم‌نقش بودند.

And fast forward three decades,

و پس از سه دهه،

China has turned into a country of abundance,

چین به کشوری از فراوانی نعمت تبدیل شد،

especially when it comes to technological power.

خصوصاً در حوزه قدرت فناورانه.

From high tech to business tech to everyday tech,

از فناوری‌های سطح بالا، فناوری کسب و کار تا فناوری‌های روزمره،

there isn't anything you can't find, only things you can't imagine.

چیزی نیست که یافت نشود، مگر چیزی که نتوانید تصور کنید.

I can buy a can of Coke by scanning my face.

می‌توان با اسکن صورت یک قوطی نوشابه خرید.

A few years ago,

چند سال قبل،

I called for toothpaste from my hotel room,

من از اتاقم در هتل درخواست خمیردندان کردم،

and it was delivered to me by a robot.

و توسط یک روبات به من تحویل داده شد.

I've seen people live in remote Tibetan mountains blast off cool music

من افرادی را دیده‌ام که در کوهستان‌های دور تبت موسیقی‌های خوشایند پخش می‌کردند

with Walkmans powered by solar cells

با واکمن‌هایی که با انرژی خورشیدی کار می‌کرد

and Chinese solar technology light up homes for African kids

و فناوری خورشیدی چین خانه‌های کودکان آفریقایی را روشن می‌کند،

who used to study by candlelight, just like me when I was growing up.

کودکانی که قبلاً مثل زمان کودکی من با نور شمع درس می‌خواندند.

So this striking swell of innovation happened

خوب این رشد سریع فناوری با اینکه چین همچنان

even though China remains a developing country,

یک کشور در حال توسعه باقی مانده است،

with just a little more than 10,000 dollars of per capita GDP.

سرانه تولید ناخالص ملی آن کمی بیش از ۱۰/۰۰۰ دلار است.

So today I want to offer you a different lens to look through,

خوب امروز می‌خواهم نگاهی متفاوت را عرضه کنم،

one that shows a unique model that has fostered innovation

نگاهی که مدل منحصر به فردی برای تقویت نوآوری

and technological growth.

و رشد فناوری را شرح می‌دهد.

Now the system is far from perfect.

خوب، نظام از ایده‌آل خیلی فاصله دارد.

And like you, I worry about the rising tensions of a tech race and beyond.

و مثل شما، من هم نگران افزایش تنش‌ها در رقابت فناورانه و حواشی آن هستم.

But I also believe that, as in any relationship,

اما همچنین معتقدم که در هر ارتباطی،

a better understanding of each other

فهم بهتر یکدیگر

is going to help us more likely to find common goals to work on

برای یافتن اهداف مشترک می‌تواند به ما کمک کند،

rather than a downward spiral that harms all.

تا چرخه معیوبی که به همه ما آسیب بزند.

So I'm an economist,

خوب من یک اقتصاددان هستم،

straddling multiple worlds, as it turns out.

و از قضا با جهان‌های مختلف ارتباط دارم.

One foot in London, where I do my research.

یک پایم در لندن برای پژوهش

And one foot in China,

و یک پا در چین،

where I spend time with my family and also do a bit of work.

برای گذران اوقات با خانواده و اندکی هم کار.

And if I had a third foot,

و اگر پای سومی داشتم،

it would be in the US, where I was educated.

در آمریکا قرار داشت که از آنجا فارغ‌التحصیل شده‌ام.

So I can totally see why there's so much misunderstanding

خوب کاملاً می‌بینم که چرا اینقدر بدفهمی

and incomprehension about this megacountry

و عدم درک در مورد این ابرکشور وجود دارد

that has defied conventional wisdom.

که از قضاوت حکیمانه جلوگیری می‌کند.

So let's start out with how China's innovating.

خوب بگذارید با نحوه ابتکار چین آشنا شویم.

Now, innovation isn't just about inventing the next new thing,

خوب ابتکار فقط اختراع چیز جدید نیست،

like the iPhone or 3D printing or sending people to Mars.

مثل آیفون، یا چاپ سه‌بعدی یا فرستادن مردم به مریخ.

Technologies that go from zero to one.

فناوری‌هایی که از صفر به یک می‌رسد.

It could be new applications, business models,

می‌تواند کاربردهای جدید، مدل‌های کسب و کار،

better processes that lower costs.

فرآیندهای بهتری باشد که هزینه‌ها را کاهش دهد.

These one-to-n innovations are just as important.

این ابتکارات یک تا n بسیار مهم هستند.

Whatever makes us leaner, cleaner and more productive,

هر چیزی که ما را اقتصادی‌تر، تمیزتر و مفیدتر سازد،

all count.

همه به حساب می‌آید.

So TikTok might not be the first short-video app,

خوب تیک‌تاک شاید اولین برنامه ویدئوی کوتاه نباشد،

but it has garnered more than a billion users around the world.

اما بیش از یک میلیارد کاربر را در جهان جذب کرده است.

The Chinese EV company, BYD, didn't make the first prototype.

شرکت چینی خودرو برقی، بی‌وای‌دی، اولین نمونه را نساخته است.

But compared to Tesla's price point,

اما در مقایسه با قیمت تسلا،

the 15,000-dollars EV cabs that I've taken

خودرو سواری ۱۵/۰۰۰ دلاری که من خریده‌ام

with half a million kilometers of range

با برد نیم میلیون کیلومتر

can meaningfully lead to lower emissions and mass adoption.

می‌تواند به شکل معناداری به میزان کمتر انتشارات و مصرف مواد منجر شود.

And in the same way,

و به همین روش،

Chinese mobile phones might not be as revolutionary as iPhone,

گوشی‌های همراه چینی شاید به اندازه آیفون انقلابی نباشند،

but in African countries, their market share is well over half.

اما در کشورهای آفریقایی، سهم بازارشان بیش از نصف است.

So this actually solves one big problem for developing countries,

خوب این موضوع یک مشکل بزرگ کشورهای در حال توسعه را حل می‌کند،

which is the lack of access to suitable technologies that they can actually use.

آن هم فقدان دسترسی به فناوری‌های مناسبی است که واقعاً به کارشان می‌آید.

And even if China doesn't do many zero-to-one technologies yet --

و اگر چه چین هنوز کار زیادی برای رساندن فناوری‌ها از صفر به یک انجام نداده است --

at least not yet --

حداقل هنوز نه --

it doesn't mean that it can't master high tech, right?

این به این معنا نیست که نمی‌تواند در فناوری‌های سطح بالا سرآمد باشد، درست است؟

It conducted the first quantum video call,

چین اولین تماس تصویری کوانتومی را ترتیب داد،

and it launched the first drone that can carry a passenger in air.

و اولین پهپادی را که می‌تواند یک مسافر را در هوا حمل کند، راه انداخت.

So let's go behind the scenes.

خوب بگذارید برویم پشت صحنه.

Now, yes, many of you would say China's got money, markets, talent

خوب بله بسیاری از شما می‌گویید چین پول، بازار، استعداد

and troves of data, which is so critical in this information age.

و حجم بزرگی از داده در اختیار دارد که برای این عصر اطلاعات حیاتی است.

But it wasn't just that.

اما فقط این نیست.

Part of the success was also a "whole nation" approach,

بخش دیگر این موفقیت، رویکرد «کل ملت» بود،

or what they call a "juguo" system.

چیزی که خودشان به آن نظام «جوگوئو» می‌گویند.

So turning an idea or scientific discovery into commercial success

خوب تبدیل کردن یک ایده یا کشف علمی به موفقیت تجاری

requires an innovation ecosystem.

نیازمند یک اکوسیستم نوآوری است.

The collaboration of universities, national labs and industries,

همکاری دانشگاه‌ها، آزمایشگاه‌های ملی و صنایع

not to mention enormous amount of funding

فارغ از حجم عظیم بودجه‌دهی

that covers long and uncertain investment cycles.

که چرخه‌های طولانی و نامطمئن سرمایه‌گذاری را پوشش می‌دهد.

Now, many of you might think

بسیاری از شما شاید فکر کنید

that groundbreaking technologies are the products of stars,

که این فناوری‌های خارق‌العاده محصول ستاره‌هایی است،

the likes of Steve Jobs or Elon Musks.

مانند استیو جابز یا ایلان ماسک.

But every time you use the internet,

اما هر باری که شما از اینترنت و جی‌پی‌اس استفاده می‌کنید،

the GPS or yell at your Alexa,

یا سر الکسا داد می‌زنید،

you have the US government to thank for.

شما باید از دولت آمریکا تشکر کنید.

We often forget that the Apollo program, the Manhattan Project,

ما اغلب فراموش می‌کنیم که برنامه آپولو، پروژه منهتن،

even Japan's rise to semiconductor stardom,

حتی رشد چشمگیر ژاپن در نیم‌رساناها،

were all horizontal systems with critical state backing.

همه، نظام‌هایی افقی با حمایت حیاتی بودند.

Now, China's "juguo" system is an entire nation

خوب، در نظام «جوگوئوی» چین هم کل یک ملت

behind one strategic goal.

پشت یک هدف استراتژیک است.

Mobilizing national resources, casting the net wide,

تحرک‌بخشی به منابع ملی، بسیج کردن همه ظرفیت‌ها،

not tallying costs.

نه فقط افزودن هزینه‌ها.

And it’s the same system that’s used to reap

و این همان نظامی است که حداکثر ممکن

as many Olympic gold medals as possible.

از مدال‌های طلای المپیک را جمع می‌کند.

And so thanks to this ecosystem,

و خوب به لطف این اکوسیستم،

China became the largest consumer and producers of EVs

چین در کمتر از یک دهه به بزرگترین تولیدکننده و مصرف‌کننده خودروهای برقی

in less than a decade.

تبدیل شد.

With more cars sold there

بطوری که در سال ۲۰۲۰

than in the rest of the world combined in 2020.

از کل مابقی جهان بیشتر بود.

Now in the West,

اکنون در غرب،

we often talk about "nudging" consumers to make better choices.

ما اغلب در مورد «ترغیب» مصرف‌کننده به انتخاب بهتر حرف می‌زنیم.

But in China, mass adoption of next-gen transportation happened like that.

اما در چین، پذیرش جمعی حمل و نقل توسط نسل جدید خود به خود رخ می‌دهد.

Well, in part thanks to the state rolling out four million charging stations

خوب، بخشی از آن به لطف راه‌اندازی چهار میلیون جایگاه شارژ

around the country,

در سراسر کشور است که

coordinating supply chains from battery makers to control systems

زنجیره تأمین از سازندگان باتری تا سیستم‌های کنترلی و تولیدکنندگان

and manufacturers.

را با هم هماهنگ می‌کند.

Today, there are 140,000 chargers in the US in the entire country.

امروز در کل کشور آمریکا ۱۴۰/۰۰۰ جایگاه شارژ وجود دارد.

So that is kind of, the "whole nation" approach.

خوب یعنی رویکرد «کل ملت» است.

But that's not actually the story I want to tell you.

اما این داستانی نیست که می‌خواهم به شما بگویم.

There's an even more nuanced story that happens on the ground.

حتی یک قضیه ظریف‌تر هم دارد رخ می‌دهد.

We call it the “mayor economy,”

به آن «اقتصاد شهرداری» می‌گوییم،

and it's a decentralized economic model

و این یک مدل اقتصادی تمرکززداست

that galvanizes creativity from the ground up.

که خلاقیت را از همان ابتدا تحریک می‌کند.

And contrary to popular perception,

و بر خلاف پذیرش عمومی،

it isn't a centralized approach dominated by an almighty state.

این یک رویکرد متمرکز توسط یک دولت مقتدر نیست.

And so here's how it works.

و خوب اینگونه کار می‌کند.

So Nio is one of the top three EV companies in China.

خوب نیو یکی از سه شرکت برتر خودروی برقی در چین است.

Its cars are driven everywhere on the streets of Beijing and Shanghai.

خودروهای آن همه جا در خیابان‌های پکن و شانگهای جولان می‌دهند.

Now, two years after it was listed on Nasdaq in 2018,

حالا، دو سال پس از آن در بورس نَزدَک سال ۲۰۱۸ قرار گرفت،

it was on the verge of bankruptcy.

در آستانه ورشکستگی بود.

Now, at this point,

حالا، در این نقطه،

the local government of Hefei,

دولت محلی هفئی،

a small town in eastern China with five million people,

یک شهر کوچک در چین شرقی با پنج میلیون جمعیت،

convinced it to move its headquarters there.

این شرکت را قانع کرد که مرکزیت را به آنجا منتقل کند.

The local government injected a billion dollars

دولت محلی یک میلیارد دلار

in exchange for a 25-percent stake,

در عوض ۲۵ درصد از سهام تزریق کرد،

arranged more loans for the company

وام‌های بیشتری برای شرکت ترتیب داد

and most importantly,

و مهمتر اینکه،

organized an entire supply chain around Nio.

یک زنجیره تأمین کامل حول نیو ساماندهی کرد.

It took only a year before Nio's production grew by 81 percent,

و در عرض یکسال تولیدات نیو ۸۱ درصد افزایش یافت،

its market cap went from four to 100 billion dollars.

سهم بازار آن از چهار به ۱۰۰ میلیارد دلار رسید.

And the local government of Hefei cashed out within a year,

و دولت محلی هفئی در عرض یکسال نقدینگی خود را خارج کرد،

and Nio's life was saved.

و زندگی نیو نجات پیدا کرد.

And so for every local government behind a Nio,

و برای هر دولت محلی پشت یک نیو،

there's another mayor behind a competitor.

شهردار دیگری برای رقابت وجود دارد.

And there are literally hundreds of EV companies vying for survival

و صدها شرکت خودرو برقی وجود دارند که برای نجات آنها رقابت‌های بیرحمانه

in ruthless competition.

و چشم و همچشمی صورت می‌گیرد.

So,

خوب،

if you are actually a promising tech company,

اگر شما یک شرکت فناور امیدوارکننده باشید،

local governments will move mountains to help.

دولت‌های محلی برای کمک به شما کوه‌ها را جابه‌جا می‌کنند.

Remove red tape, check.

حذف تشریفات دست و پاگیر، انجام شد.

Find you more financing, check.

تأمین مالی بیشتر، انجام شد.

Get a job for your spouse, check.

پیدا کردن شغل برای همسرتان، انجام شد.

Piece of cake.

به همین سادگی.

They are a one-stop shop, as they like to call themselves.

اینها یک پنجره واحد هستند که دوست دارند اینگونه نامیده شوند.

Now in the vigorous bid for Amazon's second headquarters,

حالا در مزایده شدید برای ساختمان مرکزی دوم آمازون،

there were some creative offers.

چند پیشنهاد خلاقانه وجود داشت.

One state sent a giant cactus as a gift.

یک استان یک کاکتوس بزرگ را بعنوان هدیه فرستاد.

Another state offered to rename a town Amazon.

استان دیگر پیشنهاد داد نام یکی از شهرها را به آمازون تغییر دهد.

But it basically came to some tax breaks,

اما اساساً موضوع به کاهش مالیات‌ها مربوط است،

not quite like what the Chinese mayors had to offer.

نه دقیقاً چیزی که شهرداران چینی باید پیشنهاد دهند.

اما البته،

But of course,

دولت آمریکا هم در حمایت از شرکت‌های برتر کم نمی‌گذارد

the US government is no stranger to supporting big-shot companies

like SpaceX and Tesla, offering billions in benefits.

به شرکت‌هایی مثل اسپیس‌ایکس و تسلا، میلیاردها دلار سود را پیشنهاد می‌دهند.

But in China, it's really this marriage between hyper-charged local officials

اما در چین، این تزویج بین مسئولین رده بالای محلی

and intrepid entrepreneurs of all ilk

و کارآفرینان جسور از هر طبقه و نژاد

that is at the heart of its model.

در قلب این مدل قرار دارد.

And here's why.

و علتش این است.

So the local government of Hefei,

خوب دولت محلی هفئی،

the one that made a killing with Nio,

که این موفقیت عظیم را نصیب نیو کرد،

well, it wasn't just after the return on investment, per se.

خوب فقط بحث بازگشت سرمایه نبود.

But it was by luring companies like Nio

بلکه روشی بود برای جلب شرکت‌هایی مثل نیو

that it’s looking to create a mini Silicon Valley of sorts.

که چیزی شبیه یک سیلیکون ولی کوچک را خلق کنند.

An industrial clutter, a talent pool,

یک جمع صنعتی، مجموعه‌ای از استعداد‌ها،

a flourishing retail and service industry

یک صنعت خرده‌فروشی و خدمات در حال رشد

that gets them more jobs, more tax revenues.

که شغل بیشتری ایجاد کرده و درآمد مالیاتی بیشتری حاصل می‌کند.

And guess what?

چه حدسی می‌زنید؟

Even the real estate and land they own are suddenly worth more,

حتی املاک و زمینی که دارند بطور ناگهانی ارزش پیدا می‌کند،

all because of the economics of agglomeration and multiplier effects,

همه بخاطر اقتصاد جمعی و تأثیرات تضاربی است،

because the local mayors are actually an equity stakeholder of the entire city.

چون شهرداران محلی در واقع سهامدار خالص کل شهر هستند.

So in sum,

پس در مجموع،

it's this political centralization

این تمرکز سیاسی

and economic decentralization

و تمرکززدایی اقتصادی است

that is actually a simple representation of China's model.

که شکل ساده‌ای از مدل چین را شرح می‌دهد.

It's the same model used to urbanize, to grow and now to innovate.

همین مدل برای رشد شهرسازی و فناوری به کار می‌رود.

Now, for all of its successes,

خوب، برای همه موفقیت‌هایش،

there were huge costs, I admit.

قبول دارم که هزینه گزافی صرف شده است.

Waste left in the wake,

اتلاف در وقت گذاشتن زیاد،

inefficient investments, wrong bets.

سرمایه‌گذاری‌های ناکارآمد و قراردادهای غلط.

Now, some of these challenges are being addressed, thankfully,

خوب خوشبختانه برخی از این چالش‌ها در حال رفع است،

like environmental degradation,

مثل آسیب‌های زیست‌محیطی،

but there are others that remain in urgent need of fixing.

اما ایراداتی هستند که باید سریعاً برطرف شوند.

So I'm not suggesting that there's some universal recipe

خوب نمی‌گویم که یک دستورالعمل جهانی

or that it's perfect

و کامل وجود دارد

or that it can be easily replicated.

یا به سادگی قابل تقلید است.

But what we do know is that there's more than one way of making things work.

اما چیزی که قطعاً می‌دانیم این است که برای کارآمدی بیش از یک راه وجود دارد.

And recognizing that there is some wisdom to China's approach

و شناخت اینکه در رویکرد چین پندهایی وجود دارد

doesn't mean endorsing all of it.

به معنای پذیرش کل آن نیست.

But I guess there's something to learn from each other.

اما حدس می‌زنم چیزی برای یادگیری از یکدیگر وجود دارد.

And for one,

و اول اینکه،

China didn't sit on the tarmac waiting for a technological takeoff.

چین منتظر این نیست که یک جهش فناوری صورت گیرد.

Instead, it was the big push from the ground up.

در عوض، حرکت بزرگی از صفر بوده است.

So I came to the US as an exchange student in 1997,

خوب من در سال ۱۹۹۷ بعنوان دانشجوی انتقالی به آمریکا آمدم،

and I was mesmerized.

و هیپنوتیزم (مجذوب) شدم.

I saw enormous possibility between the East and the West,

فرصت‌های بزرگی بین شرق و غرب می‌دیدم،

as they competed, collaborated and spurred each other forward.

که می‌توانند در عین رقابت، همکاری کنند و یکدیگر را جلو برانند.

I still believe in this,

هنوز بر این باور هستم،

even though frost has set in

اگر چه روابط سرد شده است

and there may be chill in the air for some time

و در مقاطعی از زمان ممکن است در فضای ارتباطی

between the two largest economies in the world.

بین دو اقتصاد بزرگ جهان حرارتی دمیده شود.

Some may fear China's juggernaut innovation.

برخی ممکن است از نوآوری عظیم چین بهراسند.

Some may not like competition, which is rarely comfortable.

برخی ممکن است رقابت را نپسندند زیرا به ندرت خوشایند است.

But having someone in your rearview mirror

اما اگر کسی را در آینه عقب خودرو ببینید

helps you keep up the pace.

به شما کمک می‌کند که سریعتر برانید.

Japan's technological rise in the 1980s

رشد فناورانه ژاپن در دهه ۱۹۸۰

pushed the US to overhaul its innovation system

آمریکا را واداشت تا نظام نوآوری خود را بازسازی کند

and regain the lead in the 1990s.

و در دهه ۱۹۹۰ دوباره پیشتازی خود را باز یابد.

The US subsequently did the same for Japan,

در ادامه آمریکا همین کار را با ژاپن انجام داد،

and as a result, we all have cheaper and better products.

و در نتیجه همه ما محصولات بهتر و ارزان‌تری در دست داریم.

Today, Chinese EV company BYD is pushing Tesla to new heights and vice versa.

امروز شرکت خودرو برقی بی‌وای‌دی چین تسلا را به جلو می‌راند و برعکس.

Tesla opted for a Chinese battery maker,

تسلا یک سازنده باتری چینی را برگزیده است،

which is pushing the German government to do more in that space.

که دولت آلمان را وادار می‌کند در این حوزه بیشتر بجنبد.

And it's that mutual learning

و این، آموزش متقابل

and constant threat of being overtaken

و تهدید مداوم شکست خوردن است

that pushes the technology frontier further and beyond.

که مرزهای فناوری را بیش از پیش جلو می‌برد.

But one thing's for sure, true,

اما یک چیز مطمئناً درست است

it just doesn't happen in geographical isolation.

اینکه این موضوع در انحصار جغرافیایی محقق نمی‌شود.

So ...

خوب ...

I’ve come here, and I imagine the possibilities

من اینجا آمده‌ام و فرصت‌های بین

between the two countries,

دو کشور را تصور می‌کنم،

and I understand that there are national security concerns

و درک می‌کنم که نگرانی‌های امنیتی وجود دارد

that countries will have to respect.

که باید محترم شمرده شود.

But not everything is about national security.

اما همه چیز به امنیت ملی ربط ندارد.

The trillion dollars or more at stake with the economic disengagement

فارغ از وجود تریلیون‌ها دلار یا بیشتر در سهام

between the two largest countries

بین این دو کشور بزرگ

can do so much as eradicate malaria, end world hunger,

می‌توان کارهای زیادی مثل ریشه‌‎کن کردن مالاریا، پایان دادن به گرسنگی جهانی،

conserve biodiversity and more.

حفظ تنوع زیستی و غیره را انجام داد.

So let's not forget that there are more sacred things in life.

فراموش نکنیم که چیزهای مقدس‌تری در زندگی وجود دارند.

Such as a brighter future for our children and a cleaner Earth.

مثل آینده درخشان‌تر برای فرزندان و زمین پاکیزه‌تر.

Let's not forget that in the developing world,

فراموش نکنیم که در جهان در حال توسعه،

there's still so much unnecessary misery.

همچنان بیچارگی‌های غیرضروری زیادی وجود دارد.

And that its people also have the right to enjoy the dignity in life

و مردم آن جهان هم حق لذت بردن از عزت در زندگی را دارند،

as those who are more fortunate.

مانند کسانی که غنی‌تر هستند.

And so for all of this to happen,

و برای اینکه همه اینها محقق شود،

it seems to me

به نظر من

that what we ultimately need is the cheapest and best technologies,

در نهایت چیزی که نیاز داریم ارزان‌ترین و بهترین فناوری‌ها هستند،

rather than worry about where they come from

فارغ از اینکه نگران این باشیم که از کجا می‌آیند

or who will dominate.

یا چه کسی مالک آنها است.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)