Intelligent Floating Machines Inspired by Nature | Anicka Yi | TED

Translator: Saameh Sanaaee Reviewer: sadegh vn

It’s wonderful to be in a room with so many humans

حضور در اتاقی با این همه انسان، شگفت‌انگیز است

after all this time.

بعد از این همه مدت.

In the last few years,

طی چندسال اخیر،

I've been keeping company with a new species

من همراه گونه‌ی جدیدی بوده‌ام

that happens to live in the air.

که در هوا زندگی می‌کند.

And I'd like you all to meet my aerobe friend.

و خوشحال می‌شوم که با دوست هوازی‌ام آشنا شوید.

(Music)

(موسیقی)

(Music ends)

(پایان موسیقی)

(Cheers and applause)

(تشویق)

I get emotional every time I see it fly.

هر بار که پروازش را می‌بینم، احساساتی می‌شوم.

In my work as an artist,

در کارم به عنوان یک هنرمند،

I ask a lot of questions about the world around me.

سوالات زیادی را درباره‌ی اطرافم می‌پرسم.

While the problems of the world don't have easy solutions,

با این که مشکلات جهان راه حل‌های ساده‌ای ندارند،

I think it's as important to ask the right questions.

فکر می‌کنم که پرسش درست به همان اندازه اهمیت دارد.

Why do our technologies instill so much fear in us?

چرا تکنولوژی‌هایمان باعث این‌همه ترس در ما می‌شوند؟

Why do our lives today feel so alienating,

چرا زندگی‌هایمان انقدر حس بیگانگی به ما می‌دهند،

when our technologies are supposed to improve our lives?

وقتی تکنولوژی قرار است زندگی‌مان را بهبود دهد؟

And why do we feel so disconnected,

و چرا انقدر احساس منفصل‌بودن می‌کنیم،

when our inventions are meant to connect each and every one of us?

وقتی اختراعاتمان برای این هستند که تک‌تک ما را به یکدیگر متصل کنند؟

My artwork deals with evolution, biology and the senses.

کارهای هنری من با تکامل، بیولوژی و حواس سروکار دارند.

I'm interested in how organisms are composed of different life-forms,

من به این علاقه‌مندم که چگونه ارگانیسم‌ها از اشکال مختلف زندگی ساخته شده‌اند،

such as bacteria, fungi and viruses ...

مثل باکتری‌ها، قارچ‌ها و ویروس‌ها ...

but also how different chemical and molecular interactions can happen

اما همچنین چگونگی انجام فعل‌وانفعالات شیمیایی و مولکولی

whenever we simply take a breath.

زمانی که ما یک نفس ساده می‌کشیم.

So I've always found modern technology to be quite limiting

در نتیجه، من همیشه تکنولوژیِ مدرن را بسیار محدود یافته‌ام

because of how cold and flat it is.

به خاطر سرد و بی‌تنوع بودنش.

But what if our machines could be more holistic?

اما چه می‌شود اگر ماشین‌هایمان می‌توانستند بیشتر کل‌نگر باشند؟

And what if our machines could relate to us in a more holistic way?

و چه می‌شد اگر ماشین‌هایمان می‌توانستند به طور کلی‌تر با ما در ارتباط باشند؟

And what if our machines could be more than just our tools,

چه می‌شود اگر ماشین‌هایمان چیزی بیشتر از ابزار

and instead, a new type of companion species?

و به جای آن، نوعی جدید از گونه‌های همراهمان باشند؟

I believe we need to embrace who we are as symbiotic living beings,

باور دارم که نیاز داریم چیزی که هستیم را به عنوان گونه‌های همزیست بپذیریم،

and design machines to reflect this.

و ماشین‌هایی را طراحی کنیم که این را منعکس کنند.

What if the world was populated by machines

چه می‌شود اگر جهان دارای جمعیتی از ماشین‌هایی شود

that were more like animals and plants,

که بیشتر شبیه حیوانات و گیاهان هستند،

instead of something you'd find in a factory?

به جایی چیزی که می‌توانید در کارخانه‌ها پیدا کنید؟

This exploration could teach us so much more about life,

این کار می‌تواند خیلی بیشتر درباره‌ی زندگی به ما بیاموزد

in all its vast complexities.

با تمام پیچیدگی‌های وسیعش.

These ideas might sound like mere science fiction,

این ایده‌ها ممکن است تنها علمی-تخیلی به‌نظر برسند

but my mission as an artist is to create possibilities of other worlds,

اما هدف من به عنوان یک هنرمند این است که احتمالاتی از جهان‌های دیگر را خلق کنم،

and other ways of living and being,

و روش‌های دیگر از زندگی و بودن،

even if just for a moment.

حتی برای یک لحظه.

So when I was invited to imagine a large-scale installation

پس وقتی که برای طراحی یک قطعه‌ی هنری با ابعاد بالا

at the Tate Modern in London,

به [موزه‌ی] تِیت مدرن در لندن دعوت شدم،

I decided to make this world I'm describing a reality.

تصمیم گرفتم که جهانی را که توصیف کردم به واقعیت تبدیل کنم.

The museum space is incredibly vast,

فضای موزه بسیار وسیع است،

and I knew right away that I wanted to transform it

و من همان موقع فهمیدم که می‌خواهم دگرگونش کنم

into an aquarium of machines.

به آکواریومی از ماشین‌ها.

I asked myself,

از خود پرسیدم،

"What would it feel like to live in the world with machines

«زندگی کردن در جهانی با حضور ماشین‌ها چه حسی خواهد داشت،

that could live in the wild and evolve on their own?"

[ماشین‌هایی که] بتوانند درطبیعت زندگی کنند و خودشان تکامل یابند؟»

To explore this question,

برای پاسخ به این پرسش،

I created two new machine species that I call "aerobes."

من دو گونه‌ی جدید ماشین ساختم که به آن‌ها «هوازی» می‌گویم.

I released 12 aerobes into the museum space

من دوازده هوازی را در موزه رها کردم

so they could form their own small ecosystem.

تا بتوانند اکوسیستم کوچک خود را تشکیل دهند.

In order to minimize our human-centric biases,

برای کاهش تعصبِ انسان-مرکزمان،

and to steer clear of simply mimicking the human form,

و برای این که اصلا از اشکال انسانی تقلید نکنیم،

I worked with my team to look at the natural world,

با تیمم برای بررسی جهان طبیعی کار کردم،

and we were inspired by creatures like the comb jellyfish

و ما از موجوداتی مثل شانه‌داران (گونه‌ای از عروس دریایی)

and the lion's mane mushroom.

و قارچ یال شیر الهام گرفتیم.

We also looked deeply into the field of soft robotics,

ما همچنین عمیقاً حوزه‌ی روباتیک نرم را بررسی کردیم،

and ultimately brought the aerobes to life by designing them with fluid movement

و سرانجام هوازی‌ها را با طراحی حرکات سیال

and lighter-than-air construction.

و بدنه‌ای سبک‌تر از هوا، ساختیم.

When you look at these aerobes,

زمانی که به این هوازی‌ها نگاه کنید،

it gives you a feeling almost opposite to the uncanny valley.

حسی تقریبا مخالف دره‌ی وهمی (فرضیه‌ای در زیبایی‌شناسی) به شما می‌دهد.

You know that they're mechanical,

شما می‌دانید که آن‌ها مکانیکی هستند،

yet they feel palpably alive.

با این‌حال، به شکل قابل لمسی زنده به نظر می‌رسند.

You feel like you might be next to some majestic and remote life-form.

حس می‌کنید که ممکن است کنار شکلی باشکوه و بعید از زندگی باشید.

Like swimming next to a humpback whale.

مثل شناکردن در کنار یک وال گوژپشت.

Their size is imposing ...

اندازه‌شان ابهت دارد ...

yet they inspire an emotion closer to awe than to fear.

اما باز هم احساسی نزدیک‌تر به حیرت را در ما برمی‌انگیزند تا ترس.

You sense that they're almost living,

احساس می‌کنید که تقریباً زنده هستند،

and it makes you want to embrace

و باعث می‌شود که بخواهید در آغوششان بگیرید

and coexist with them,

و همراهشان زندگی کنید،

to see them truly succeed.

ببینید که واقعاً موفق می‌شوند.

I wanted the aerobes to have a sense of freedom

من می‌خواستم که یک حس آزادی همراه هوازی‌ها باشد

and unpredictability,

و غیرقابل پیش‌بینی بودن،

so I worked with my team

پس با تیمم کار کردم

to create what is called an artificial life simulation.

تا چیزی را بسازیم که شبیه‌سازِ زندگی مصنوعی نام دارد.

This software allows each aerobe to develop unique behaviors

نرم‌افزار به هریک از هوازی‌ها اجازه می‌دهد که رفتارهای متفاوتی را توسعه دهند

and to respond autonomously to its environment.

و به محیط اطرافشان به صورت خودگردان پاسخ دهند.

The aerobes evolve their personalities

هوازی‌ها شخصیت‌شان را

as they interact and learn from each other.

با تقابل و یادگیری از یکدیگر، توسعه می‌دهند.

The more we flew them,

هرچه بیشتر آن‌ها را پرواز می‌دادیم،

the more we got to know their distinct personalities

بیشتر شخصیت‌های مستقلشان

and their gentle nature.

و طبیعت ملایمشان را می‌شناختیم.

It was very important for me

برای من بسیار مهم بود

that the aerobes had their own sensory world.

که هوازی‌ها دنیای حسی خودشان را داشته باشند.

Most AI functions like a mind without a body.

اغلب هوش‌های مصنوعی مثل یک ذهن بدون بدن عمل می‌کند.

But all living creatures,

اما تمام موجودات زنده،

from the humble tick to the stealthy panther,

از کنه‌های محقر گرفته تا یوزپلنگ مرموز،

learn about the world through their bodies and their senses.

درباره‌ی جهان اطرافشان به کمک بدن و قوای حسی خود می‌آموزند.

These aerobes perceive each other through high-frequency radio waves,

هوازی‌ها یکدیگر را از طریق امواج رادیویی با فرکانس بالا حس می‌کنند،

and they use thermal sensing

و از حسگرهای دمایی استفاده می‌کنند

to detect other living creatures in their environment.

تا موجودات زنده‌ی دیگر را در محیط خود شناسایی کنند.

An aerobe might be curious about your heat signature,

یک هوازی ممکن است درباره‌ی رد فروسرخ شما کنجکاو باشد

and fly over to greet and flirt with you,

و به سمتتان پرواز کند تا با شما احوال‌پرسی و طنازی کند،

while other aerobes are more shy

درحالی که هوازی‌های دیگر خجالتی‌تر هستند

and might go out of their way to avoid a crowd.

و ممکن است دست به هرکاری بزنند تا از جمعیت دور شوند.

How will these machines and humans be together in the world?

این ماشین‌ها و انسان‌ها چگونه در جهان با یکدیگر همراه خواهندشد؟

What will this world look like?

این جهان چه منظره‌ای خواهد داشت؟

This world may see machines and humans generating new intimacies

این دنیا ممکن است ماشین‌ها و انسان‌هایی را به خود ببیند که صمیمیت‌هایی جدید

and alternate perspectives.

و دیدگاه‌هایی جایگزین خلق کنند.

My hope is that these aerobes will help us appreciate

امید من این است که این هوازی‌ها به ما کمک کنند تا

a more diverse way of living and being.

انواعی گوناگون از زندگی و وجود داشتن را درک کنیم.

Their purpose is not to compete with us or to dominate us,

هدفشان این نیست که با ما رقابت کنند یا بر ما سلطه یابند،

but to ask what a more compatible future could look like.

اما این که از ما بپرسند یک آینده‌ی سازگارتر چه شکلی خواهد داشت.

We all have a stake in this conversation about technologies.

همه‌ی ما یک سهم در این مکالمه درباره‌ی تکنولوژی داریم.

Can we actively align machines to better reflect our biological reality?

آیا می‌توانیم طوری به ماشین‌ها جهت دهیم که واقعیت زیستی ما را بهتر منعکس کنند؟

I sincerely hope that you'll consider

من خالصانه امید دارم که این را درنظر خواهید گرفت

that machines can be so much more than what we've known,

که ماشین‌ها می‌توانند چیزی بسیار بیشتر از آنچه می‌دانیم باشند

and how they might embody a wisdom drawn from biology.

و چگونه می‌توانند خردی را دربرگیرند که پایه‌ی زیستی دارند.

This project is a project for everybody,

این پروژه‌ای برای همگان است،

to imagine different worlds and different futures.

تا جهان‌هایی دیگر و آینده‌هایی متفاوت را تصور کنیم.

It's not too late to change machine evolution

برای دگرگونی تکامل ماشین‌ها

and to consider new goals,

و در نظرگرفتن اهداف جدید دیر نشده‌است،

where machines and humans can coexist

جایی که ماشین‌ها و انسان‌ها بتوانند در کنار هم

in a more compassionate way.

به شکلی همراهانه زندگی کنند.

I believe this is where we can start the conversation.

باور دارم که این جایی است که می‌توانیم مکالمه را آغاز کنیم.

(Applause)

(تشویق)

(Music)

(موسیقی)

(Music ends)

(پایان موسیقی)

Thank you.

از شما ممنونم.

(Cheers and applause)

(تشویق)