Can you "see" images in your mind? Some people can't - Adam Zeman

Translator: Reihaneh Golpayegani Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

When reading Lewis Carroll’s “Alice’s Adventures in Wonderland,”

هنگام خواندن «ماجراهای آلیس در سرزمین عجایب» از لوئیس کارول،

most readers visualize the Queen's croquet game play out in their heads.

بیشتر خوانندگان بازی کروکت ملکه را در ذهن خود مجسم می‌کنند.

“...it was all ridges and furrows;

«...همه جا پستی و بلندی بود؛

the balls were live hedgehogs, the mallets live flamingos,

توپ‌ها جوجه‌تیغی‌های زنده و چوگان‌ها فلامینگوهای زنده بودند،

and the soldiers had to double themselves up and to stand on their hands and feet,

و سربازها باید خودشان را خم می‌کردند و روی دست‌ها و پاهایشان می‌ایستادند

to make the arches.”

تا طاق‌ها را تشکیل بدهند.»

A few might see vivid details,

عده‌ای ممکن است جزئیات واضحی را

such as the pattern of the hedgehog's quills or the flush of the queen's face.

مانند طرح خارهای جوجه تیغی یا سرخ شدن صورت ملکه ببینند.

However, a small fraction of readers have a drastically different experience.

اما بخش کوچکی از خوانندگان تجربه‌ی به شدت متفاوتی دارند.

As the scene plays out on the page, within their heads,

هنگامی که صحنه روی صفحه رقم می‌‌خورد، آن‌ها در ذهن‌ خود

they “see” absolutely nothing.

مطلقاً چیزی «نمی‌بینند».

This inability to clearly visualize images in the mind’s eye

این ناتوانی در تجسم واضح تصاویر در چشم ذهن

is known as aphantasia,

به عنوان آفانتازیا شناخته می‌شود،

and it applies to around 4% of the world’s population.

و حدود چهار درصد از جمعیت جهان را شامل می‌شود.

It was first characterized by a psychologist in the 19th century,

[آفانتازیا] اولین بار توسط یک روان‌شناس در قرن نوزدهم توصیف شد،

who asked study participants to visualize their breakfast table

که از شرکت‌کنندگان در مطالعه درخواست کرد که میز صبحانه خود را مجسم کنند

and then rate the vividness and color of this mental picture.

و سپس وضوح و رنگ این تصویر ذهنی را ارزیابی کنند.

He determined that mental imagery exists on a spectrum.

او تعیین کرد که تصویرسازی ذهنی در یک طیف وجود دارد.

At one end are people with aphantasia,

در یک سر طیف افراد دارای آفانتازیا قرار دارند،

and at the other are people with hyperphantasia,

و در یک سر دیگر افراد دارای هایپرفانتازیا،

with imagery so real, it rivals seeing.

که تصویرسازی آن‌ها آنقدر واقعی است که با دیدن رقابت می‌کند.

And most people land somewhere in between these two extremes.

بیشتر افراد در جایی بین دو سر طیف قرار می‌گیرند.

But how do we know if someone with aphantasia

اما از کجا می‌دانیم که فرد دارای آفانتازیا

isn’t describing the same experience as someone with mental imagery,

همان تجربه‌ی شخص قادر به تصویرسازی ذهنی را

just in different terms?

فقط با زبانی متفاوت توصیف نمی‌کند؟

In other words, how does one objectively measure

به عبارت دیگر، چگونه می‌توان به صورت عینی اندازه‌گیری کرد

what’s going on in someone else’s mind?

که در ذهن دیگری چه می‌گذرد؟

In one study, scientists looked for clues in people's eyes.

در یک مطالعه، دانشمندان به دنبال سرنخ‌هایی در چشم‌های افراد گشتند.

They investigated differences in pupillary light reflexes,

آن‌ها تفاوت‌ها در بازتاب‌‌های نوری مردک را بررسی کردند،

or how the pupil automatically constricts in response to light.

یعنی اینکه چگونه مردمک به صورت خودکار در واکنش به نور منقبض می‌شود.

Even just imagining that you are looking into a light

حتی صرف تصور اینکه به نور نگاه می‌کنید

will cause the pupil to narrow—

باعث تنگ شدن مردمک می‌شود—

or at least it will if you have mental imagery.

یا حداقل در صورت داشتن تصویرسازی ذهنی چنین می‌شود.

They found that the eyes of people with aphantasia don’t constrict

آن‌ها دریافتند که چشم‌های افراد دارای آفانتازیا با تصور کردن نور

when imagining light.

منقبض نمی‌شود.

Brain-imaging studies may help decipher another perplexing phenomenon:

مطالعات تصویربرداری مغزی ممکن است به رمزگشایی پدیده‌ی پیچیده‌ی دیگری کمک کند:

people with aphantasia can see mental imagery when they dream.

افراد دارای آفانتازیا هنگام خواب دیدن می‌توانند تصاویر ذهنی را ببینند.

How this happens is likely explained by the contrasting ways

چگونگی وقوع این پدیده احتمالاً با شیوه‌های متضاد ذهن

the brain generates deliberate visualization versus dream imagery.

در تولید تجسم عمدی در مقابل تصاویر در خواب قابل توضیح است.

Typically, conjuring a mental image involves multiple brain regions,

معمولاً، ایجاد یک تصویر ذهنی چندین ناحیه‌‌ی ذهن را درگیر می‌کند

and is sometimes referred to as a top-down process.

و گاهی به عنوان یک فرایند از بالا به پایین شناخته می‌شود.

First, actively trying to visualize an object

ابتدا، تلاش فعالانه برای تجسم یک شیء

activates cognitive control regions of our brain.

نواحی کنترل شناختی مغز ما را فعال می‌کند.

This then drives activity in regions of the brain

سپس این امر موجب فعالیت آن نواحی در مغز می‌شود

associated with memory and vision, creating a mental picture.

که مرتبط با حافظه و بینایی هستند، و یک تصویر ذهنی ساخته می‌شود.

People with hyperphantasia tend to have stronger connections between these regions

افراد دارای هایپرفانتازیا معمولاً ارتباطات قوی‌تری بین این نواحی

compared to those with aphantasia.

نسبت به افراد داری آفانتازیا دارند.

As for dreaming,

در مورد خواب دیدن،

many scientists believe this imagery is produced by a different bottom-up pathway,

بسیاری از دانشمندان معتقدند این تصاویر از طریق یک مسیر متفاوت از پایین به بالا،

through activity deep in the brain

با فعالیت در اعماق مغز تولید می‌شود

spontaneously activating visual and memory systems.

که به صورت خود به‌ خود سیستم‌های بینایی و حافظه را فعال می‌کند.

So, what causes the spectrum of mental imagery to develop?

پس چه چیزی باعث ایجاد طیف در تصویرسازی ذهنی می‌شود؟

Aphantasia often runs in families,

آفانتازیا اغلب در خانواده‌ها به ارث می‌رسد

suggesting that the vividness of your mental canvas

که نشان می‌دهد وضوح بوم ذهنی‌ شما

may be influenced by your genes.

ممکن است تحت تأثیر ژن‌هایتان باشد.

While most people with aphantasia have it their entire lives,

با اینکه بیشتر افراد دارای آفانتازیا در تمام عمر این شرایط را دارند،

some people can develop it later in life—

ممکن است برخی بعداً در زندگی به آن دچار شوند—

often due to brain injury or psychological conditions.

که اغلب به خاطر آسیب مغزی یا شرایط روانی است.

But in most cases, imagery extremes aren’t considered disorders

اما در بیشتر موارد، حالت‌های افراطی تصویرسازی به عنوان اختلالات نیازمند درمان

in need of treatment,

به شمار نمی‌‌روند،

but rather intriguing variations in human experience.

بلکه تفاوت‌های جالبی در تجربه‌ی انسانی هستند.

For example, for those with a mind's eye,

برای مثال، برای افراد دارای چشم ذهن،

the excitement of a thrilling story will cause them to sweat a little,

هیجان یک داستان مهیج باعث می‌شود کمی عرق کنند،

even if they don't notice it.

حتی اگر خودشان متوجه آن نشوند.

People with aphantasia, however, lack this sweat response—

اما افراد دارای آفانتازیا فاقد این واکنش تعریق هستند—

presumably because it depends on the emotional effect

احتمالاً به این دلیل که این واکنش به اثر احساسی ناشی از تصور داستان

of imagining the the storyline.

وابسته است.

At the same time, scientists have speculated that aphantasia

در همین حال، دانشمندان گمانه‌زنی کرده‌اند که آفانتازیا

may be protective against certain mental health disorders,

می‌تواند در مقابل بعضی از اختلالات سلامت روان محافظت‌کننده باشد؛

specifically those related to negative imagery, like PTSD—

مخصوصاً آن‌هایی که مرتبط با تصاویر منفی هستند، مانند اختلال اضطراب پس از سانحه—

though more research is needed.

البته تحقیقات بیشتری لازم است.

Recalling details, like the food served at last year’s holiday party,

به یاد آوردن جزئیات، مانند غذای سرو شده در مهمانی تعطیلات سال پیش،

may not be as difficult for people with hyperphantasia,

ممکن است برای افراد دارای هایپرفانتازیا چندان دشوار نباشد،

as they tend to have a richer memory of past events

زیرا آن‌ها معمولاً حافظه‌ی قوی‌تری از اتفاقات گذشته دارند

and can “relive” these experiences in greater detail.

و می‌توانند این تجربیات را با جزئیات بیشتری «دوباره زندگی کنند».

Differences in mental imagery may even influence your career choice.

تفاوت‌ها در تصویرسازی ذهنی ممکن است حتی انتخاب شغلی شما را تحت تأثیر قرار دهد.

A survey of over 2,000 people found that those with aphantasia

یک نظرسنجی از بیش از دو هزار نفر نشان داد افراد دارای آفانتازیا بیشتر احتمال دارد

are more likely to work in STEM professions,

در رشته‌های علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات کار کنند.

while people with hyperphantasia tend to gravitate towards jobs

در حالیکه افراد دچار هایپرفانتازیا بیشتر به مشاغلی در حوزه‌‌های

in the arts, media, and design.

هنری، رسانه و طراحی گرایش پیدا می‌کنند.

We may never be able to fully understand what’s happening

ممکن است هیچ وقت نتوانیم به طور کامل بفهمیم

in another person's mind.

که در ذهن فرد دیگر چه می‌گذرد.

The inner worlds of those around you might be quite different from your own.

دنیای درونی اطرافیان‌‌تان ممکن است بسیار متفاوت از دنیای درونی شما باشد.