English Conversation Exercise - Is Rachel Stressed? Ben Franklin Exericse

>> Here with my friend Tom, my favorite Rachel’s English teacher, besides myself.

>> اینجا با دوستم تام، معلم انگلیسی مورد علاقه ام راشل ، به غیر از خودم.

>> Of course. >> We’re going to have a little conversation

>> البته. >> ما یک مکالمه کوچک خواهیم داشت

and then turn it into a Ben Franklin exercise.

و سپس آن را به تمرین بن فرانکلین تبدیل می کنیم.

>> Are you stressed about anything, Rach? Can I call you Rach?

>> آیا در مورد چیزی استرس دارید، راچ؟ می توانم شما را راچ صدا کنم؟

>> You can call me Rach. >> Um, sort, of, but in a very good way. You

>> می توانید مرا راچ صدا کنید. >> ام، به نوعی، اما به روشی بسیار خوب. شما

know I’m leaving for Europe. >> Yes, that’s right. How long are you going

می دانید که من به اروپا می روم. >> بله، درست است. تا کی قراره نباشی

to be gone for? >> I’m going to be gone for five weeks.

؟ >> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم.

>> That’s a good long time. >> It’s a good long time. I’m leaving

>> این مدت زمان طولانی است. >> زمان خوبی است.

in 10 days. So it feels like there’s a lot to be done.

10 روز دیگه میرم بنابراین به نظر می رسد که کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.

>> Are you stressed about anything, Rach? [2x]

>> آیا در مورد چیزی استرس دارید، راچ؟ [2x] آیا

Are you stressed about anything, Rach? Every word there was quite fast except for the word

در مورد چیزی استرس دارید، راچ؟ همه کلمات در آنجا بسیار سریع بودند به جز کلمه

‘you’. It’s a little uncommon to stress a function word like this. Normally, I think

"تو". تاکید بر یک کلمه تابعی مانند این کمی غیر معمول است. به طور معمول، فکر می‌کنم روی

I would stress the word ‘stressed’. Are you stressed about anything, Rach? But the

کلمه "تشریک" تاکید کنم. آیا در مورد چیزی استرس داری، راچ؟ اما

reason why Tom stressed the word ‘you’ is because I had just asked him if he was

دلیل اینکه تام روی کلمه "تو" تاکید کرد این است که من از او پرسیده بودم که آیا او

stressed about anything. So now, he was turning the question to me, and he stressed ‘you’.

در مورد چیزی استرس دارد یا خیر. خب حالا داشت سوال رو به من بر می گردوند و تاکید می کرد "تو".

Are you stressed about anything, Rach?

آیا در مورد چیزی استرس داری، راچ؟

>> Are you stressed about anything, Rach? [2x]

>> آیا در مورد چیزی استرس دارید، راچ؟ [2x]

A couple other things I notice about this sentence, Tom turns the T into a D, making

چند نکته دیگر که در مورد این جمله متوجه شدم ، تام T را به D تبدیل می کند و

it a flap. About anything, about anything. He’s doing this because it’s a T coming

آن را به یک فلپ تبدیل می کند. در مورد هر چیزی، در مورد هر چیزی. او این کار را انجام می دهد زیرا یک T است که

between two vowel sounds. Even though it’s two separate words, the T still comes between

بین دو صدای مصوت می آید. اگرچه این دو کلمه مجزا است، اما T هنوز بین

two vowel sounds, which means it’s a great opportunity to link the two words together

دو صدای مصوت قرار می‌گیرد، به این معنی که فرصتی عالی برای پیوند دادن این دو کلمه

with a Flap T (which sounds like the American D).

با یک Flap T (که شبیه D آمریکایی است) است.

About anything [3x]. Are you stressed about anything, Rach?

در مورد هر چیزی [3x]. آیا در مورد چیزی استرس داری ، راچ؟

>> Are you stressed about anything, Rach? [2x]

>> آیا در مورد چیزی استرس دارید، راچ؟ [2x] آیا

Did you notice how the intonation went up at the end? About anything Rach? Rach? Rach?

متوجه شدید که چگونه لحن در پایان بالا رفت؟ در مورد هر چیزی راچ؟ راچ؟ راچ؟

That’s because this is a yes/no question. And yes/no questions go up in pitch at the

این به این دلیل است که این یک سوال بله / خیر است. و سوالات بله/خیر در پایان بالا می‌آیند

end.

.

>> Are you stressed about anything, Rach? Can I call you Rach?

>> آیا در مورد چیزی استرس دارید، راچ؟ می توانم شما را راچ صدا کنم؟

>> You can call me Rach.

>> می توانید مرا راچ صدا کنید.

>> Can I call you Rach? >> You can call me Rach.

>> می توانم شما را راچ صدا کنم؟ >> می توانید مرا راچ صدا کنید.

These next two sentences are great examples of reducing the word ‘can’.

این دو جمله بعدی نمونه های عالی برای کاهش کلمه "می توانم" هستند.

>> Can I call you Rach? >> You can call me Rach.

>> می توانم شما را راچ صدا کنم؟ >> می توانید مرا راچ صدا کنید.

The word ‘can’ is so fast there, as if it has no vowels at all. Just the K sound

کلمه "can" در آنجا بسیار سریع است، گویی اصلا مصوت ندارد. فقط صدای K

and the N sound. Kn, kn, kn. Can I call you Rach? You can call me Rach.

و صدای N. Kn، Kn، Kn. می توانم شما را راچ صدا کنم؟ می تونی منو راچ صدا کنی

>> Can I call you Rach? >> You can call me Rach. [2x]

>> می توانم شما را راچ صدا کنم؟ >> می توانید مرا راچ صدا کنید. [2x]

Notice how everything flows together. We don’t feel like we have five separate words in this

توجه کنید که چگونه همه چیز با هم جریان دارد. ما احساس نمی کنیم که پنج کلمه جداگانه در این

sentence. Can I call you Rach? Can I call you Rach? It’s just like one long word.

جمله داریم. می توانم شما را راچ صدا کنم؟ می توانم شما را راچ صدا کنم؟ درست مثل یک کلمه طولانی است.

We do that by linking words together. When a word begins with a vowel, and the word before

ما این کار را با پیوند دادن کلمات به یکدیگر انجام می دهیم. هنگامی که یک کلمه با یک مصوت شروع می شود و کلمه قبل

ends in a consonant, this is an easy time to link. Just like up here, when we used a

به یک صامت ختم می شود، این زمان آسانی برای پیوند دادن است. درست مانند اینجا، زمانی که از

Flap T to link. Can I. [3x] Linking an ending consonant to a beginning vowel helps smooth

Flap T برای پیوند استفاده کردیم. می توانم. [3x] پیوند یک صامت پایانی به یک مصوت آغازین به صاف

out the line. Can I. Can I call you Rach? You can call me Rach. Again, the word ‘can’

کردن خط کمک می کند. آیا می توانم شما را راچ صدا کنم؟ می تونی منو راچ صدا کنی باز هم، کلمه "می توان"

is almost lost here. Kn, kn. You can call me Rach.

تقریباً در اینجا گم شده است. Kn، Kn. می تونی منو راچ صدا کنی

>> Can I call you Rach? >> You can call me Rach. [2x]

>> می توانم شما را راچ صدا کنم؟ >> می توانید مرا راچ صدا کنید. [2x]

We reduce the word ‘can’ like this when it’s not the only verb in the sentence.

ما کلمه "can" را اینگونه کاهش می دهیم در حالی که تنها فعل در جمله نیست.

In these two sentences, the main verb is ‘call’. That means the word ‘can’ is a helping

در این دو جمله، فعل اصلی «صدا» است. این بدان معناست که کلمه "can" یک فعل کمک کننده است

verb. That’s a function word, it’s not as important as the main verb ‘call’.

. این یک کلمه تابعی است، به اندازه فعل اصلی "تماس" مهم نیست.

The word ‘can’ is usually a helping verb. When you pronounce it reduced, kn, kn, it

کلمه "can" معمولاً یک فعل کمک کننده است. هنگامی که آن را کاهش می‌دهید، kn، kn، به

will help you sound more American. Can I call you Rach? You can call me Rach. Kn, kn.

شما کمک می‌کند آمریکایی‌تر به نظر برسید. می توانم شما را راچ صدا کنم؟ می تونی منو راچ صدا کنی Kn، Kn.

>> Can I call you Rach? >> You can call me Rach.

>> می توانم شما را راچ صدا کنم؟ >> می توانید مرا راچ صدا کنید.

>> Um, sort of, but in a very good way.

اوم، به نوعی، اما به روشی بسیار خوب.

Did you notice? Another Flap T here, linking the word ‘sort’ and ‘of’. Sort of,

متوجه شدید؟ یکی دیگر از Flap T در اینجا، پیوند کلمه "مرتب" و "از". به نوعی،

sort of, sort of. So it sounded like an American D. I just said that when the T comes between

نوعی، نوعی. بنابراین شبیه D آمریکایی بود. من فقط گفتم که وقتی T بین

two vowel sounds, it turns into a Flap T and can link words. But R is not a vowel sound.

دو صدای مصوت قرار می گیرد، به Flap T تبدیل می شود و می تواند کلمات را به هم پیوند دهد. اما R صدای مصوت نیست.

The rule is, if the T comes between two vowels, or after an R, before a vowel, that it becomes

قاعده این است که اگر T بین دو مصوت، یا بعد از R، قبل از یک مصوت قرار گیرد،

a Flap T. Sort of. [3x] If we think of this as one word, stress is on the first syllable.

تبدیل به Flap T می شود. [3x] اگر این را یک کلمه بدانیم، تاکید بر هجای اول است.

Sor-duv. And the second syllable is very fast. It has the schwa, not a full vowel. Sort of. [2x]

Sor-duv. و هجای دوم بسیار سریع است. schwa دارد، نه یک مصوت کامل. به نوعی [2x]

>> Um, sort of, but in a very good way.

>> ام، به نوعی، اما به روشی بسیار خوب.

Let’s go back for a second. I left something important out. The word ‘um’. This is

یک لحظه به عقب برگردیم من یک چیز مهم را کنار گذاشتم. کلمه "ام". این

the word we use when we’re thinking. Um or uh. These thinking sounds use the UH as

کلمه ای است که ما هنگام فکر کردن از آن استفاده می کنیم. ام یا اوه این صداهای فکری از UH مانند مصوت BUTTER استفاده می کنند

in BUTTER vowel. Uh, uh. I call this the core sound of American English. Everything in the

. اوه، اوه من این را صدای اصلی انگلیسی آمریکایی می نامم. همه چیز در

mouth, face, neck, throat is extremely relaxed. Uh, um. That allows the placement to be lower

دهان، صورت، گردن، گلو بسیار آرام است. اوه، ام این اجازه می دهد تا محل قرارگیری در بدن پایین تر باشد

in the body, less in the face. Very American. Um, uh.

، کمتر در صورت. خیلی آمریکایی اوم، اوه

>> Um, sort of, but in a very good way. [2x]

اوم، به نوعی، اما به روشی بسیار خوب. [2x]

The first syllable of the word ‘very’, ver-, and the word ‘way’, but in a very

هجای اول کلمه «بسیار»، « ور-» و «راه»، اما به

good way, are the most stressed. Do you hear how fast this string of function words is?

شکل بسیار خوب، بیشترین تاکید را دارند. آیا می شنوید که سرعت این رشته از کلمات تابع چقدر است؟

But in a. [4x] But in a very good way. They all link together. Again, we have ending consonant

اما در یک. [4x] اما به روشی بسیار خوب. همه آنها با هم پیوند دارند. باز هم، پیوند صامت پایانی

linking into a beginning vowel, ending consonant linking into a beginning vowel. Both of these

به واکه آغازین، پیوند صامت پایانی به واکه آغازین را داریم. هر دوی این

links help to make it sound like one word, very smooth. But in a, but in a. Again, this

پیوندها کمک می کنند تا آن را مانند یک کلمه، بسیار روان به نظر برسانید. اما در a، اما در a. دوباره، این

T is turning into a Flap T, or, a D sound. But in a, but in a. But in a very good way.

T در حال تبدیل شدن به یک Flap T یا صدای D است. اما در a، اما در a. اما در یک راه بسیار خوب.

>> Um, sort of, but in a very good way. You know I’m leaving for Europe.

اوم، به نوعی، اما به روشی بسیار خوب. شما می دانید که من به اروپا می روم.

You know I’m leaving for Europe. What do you hear as the most stressed syllables in

شما می دانید که من به اروپا می روم. بیشترین هجاها را در

this sentence? I hear ‘know’, ‘leav-‘, ‘Eur-‘. You know I’m leaving for Europe.

این جمله می شنوید؟ من می شنوم "می دانم"، "ترک-"، "Eur-". شما می دانید که من به اروپا می روم.

>> You know I’m leaving for Europe. [2x]

>> می دانید که من به اروپا می روم. [2x]

These are all the most important parts of the sentence, the content words. Content words

اینها همه مهم ترین بخش های جمله، کلمات محتوا هستند. کلمات محتوایی

are nouns, verbs, adjectives, and adverbs. Here we have verb, verb, and proper noun.

اسم، فعل، صفت و قید هستند. در اینجا فعل، فعل و اسم خاص داریم.

You know I’m leaving for Europe. Notice that in a content word, for example, leaving,

شما می دانید که من به اروپا می روم. توجه داشته باشید که در یک کلمه محتوایی، مثلاً ترک،

that only the stressed syllable is stressed. Even though this is an important word, and

فقط هجای تاکید شده تاکید می شود. اگرچه این یک کلمه مهم است، و

it’s a stressed word in the sentence, the unstressed syllable, the –ing ending, is

یک کلمه تاکیدی در جمله است، هجای بدون تاکید، پایان –ing،

not stressed. So, unstressed syllables, even in stressed words, are still unstressed syllables.

تاکیدی ندارد. بنابراین، هجاهای بدون تأکید، حتی در کلمات تأکید شده، همچنان هجاهای بدون تأکید هستند.

>> You know I’m leaving for Europe. [2x]

>> می دانید که من به اروپا می روم. [2x]

Notice I use the contraction I’m. Some of my students don’t like to use contractions

توجه کنید که من از انقباض I'm استفاده می کنم. برخی از دانش آموزان من دوست ندارند از انقباضات استفاده کنند

because they don’t think they’re clear enough. They will say ‘I am’. You know

زیرا فکر می کنند به اندازه کافی واضح نیستند. آنها خواهند گفت "من هستم". شما می دانید که

I’m leaving for Europe. But using a contraction, like I’m, is just like up here, where we

من به اروپا می روم. اما استفاده از یک انقباض، مانند من، درست مانند اینجاست، جایی که ما

took these three words and linked them together and made them very fast. But in a. So, contractions

این سه کلمه را برداشتیم و آنها را به هم مرتبط کردیم و آنها را بسیار سریع ساختیم. اما در یک. بنابراین، انقباضات

are words we reduce and link together in writing and in speech. I’m, I’m.

کلماتی هستند که ما در نوشتار و گفتار آنها را کاهش داده و به هم پیوند می دهیم . من هستم، من هستم.

>> You know I’m leaving for Europe. [2x]

>> می دانید که من به اروپا می روم. [2x]

Reducing and contracting words will help you sound very American. There’s actually one more

کاهش و انقباض کلمات به شما کمک می کند بسیار آمریکایی به نظر برسید. در واقع یک

example of a reduction in this sentence. It’s the word ‘for’. For Europe. For Europe.

مثال دیگر از کاهش در این جمله وجود دارد. این کلمه "برای" است. برای اروپا برای اروپا

I reduced that vowel to the schwa. And the schwa-R together make one sound, rr. Rr, rr,

من آن مصوت را به schwa کاهش دادم. و schwa-R با هم یک صدا ایجاد می کنند، rr. رر، رر،

fr, fr. For Europe, for Europe. And again, here we have an ending consonant linking into

فر، فر. برای اروپا، برای اروپا. و دوباره، در اینجا ما یک صامت پایانی داریم که به

a beginning vowel. For Europe. [3x] So those two words glide together very easily. For

یک مصوت آغازین متصل می شود. برای اروپا [3x] بنابراین این دو کلمه خیلی راحت کنار هم می‌چرخند. برای

Europe, for Europe.

اروپا، برای اروپا.

>> You know I’m leaving for Europe. >> Yes, that’s right. How long are you going

>> می دانید که من به اروپا می روم. >> بله، درست است. تا کی قراره نباشی

to be gone for?

؟

This was all very fast. Yes, that’s right. How long are you going to be gone for? Wow.

این همه خیلی سریع بود. بله درست است. تا کی قراره نباشی؟ وای.

Tom didn’t even really finish the word ‘right’. Yes that’s right how long? He certainly

تام حتی کلمه "درست" را تمام نکرد. بله درسته تا کی؟ او مطمئناً

didn’t pronounce a full T. He moved on to the next sentence before he even finished

یک T کامل را تلفظ نکرده است. او حتی قبل از اینکه آن کلمه را تمام کند به جمله بعدی رفت

that word.

.

>> Yes, that’s right. How long are you going to be gone for?

>> بله، درست است. تا کی قراره نباشی ؟

So there was no real break here between sentences. You probably noticed he took ‘going to’

بنابراین هیچ وقفه واقعی در اینجا بین جملات وجود نداشت. احتمالاً متوجه شدید که او "going to" را گرفت

and turned it into ‘gonna’. How long are you gonna? You gonna? [3x] How long are you

و آن را به "gonna" تبدیل کرد. تا کی میخوای میخوای؟ [3x] برای چه مدتی

gonna be gone for?

قرار است نباشی؟

>> Yes, that’s right. How long are you going to be gone for? [2x]

>> بله، درست است. تا کی قراره نباشی ؟ [2x]

Did you notice Tom did not reduce the word ‘for’ to the schwa. Well, I just said

آیا متوجه شدید که تام کلمه "for" را به schwa تقلیل نداد. خوب، من فقط گفتم

that that’s something that we want to do with this word in order to make it sound more

که این چیزی است که ما می خواهیم با این کلمه انجام دهیم تا آن را آمریکایی تر کنیم

American. But, I do need to add: we don’t reduce words like ‘for’ when they’re

. اما، لازم است اضافه کنم: ما کلماتی مانند "برای" را زمانی که

at the end of a sentence.

در انتهای یک جمله هستند کاهش نمی دهیم.

>> Yes, that’s right. How long are you going to be gone for?

>> بله، درست است. تا کی قراره نباشی ؟

There, they need to be fully pronounced. Even though it was still very fast, it wasn’t

در آنجا، آنها باید به طور کامل تلفظ شوند. با وجود اینکه هنوز خیلی سریع بود،

a stressed word, it did have the full vowel.

کلمه‌ای با تاکید نبود، واکه کامل را داشت.

>> Yes, that’s right. How long are you going to be gone for?

>> بله، درست است. تا کی قراره نباشی ؟

>> I’m going to be gone for five weeks.

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم.

I’m going to be gone for five weeks. [2x] Again, I used ‘I’m’ instead of ‘I

من پنج هفته می روم. [2x] دوباره، من از «من» به جای «من

am’. That helped me make it fast and less important, compared to the more important

هستم» استفاده کردم. این به من کمک کرد در مقایسه با کلمات مهم تر

words in the sentence.

جمله، آن را سریع و کم اهمیت تر کنم.

>> I’m going to be gone for five weeks. [2x]

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم. [2x]

You also may have noticed, I also took ‘going to’ and pronounced it ‘gonna’.

شما نیز ممکن است متوجه شده باشید، من نیز "going to" را گرفتم و آن را "gonna" تلفظ کردم.

I’m gonna [3x].

من می خواهم [3x].

>> I’m going to be gone for five weeks. [2x]

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم. [2x]

How do you hear this word ‘for’? Listen again.

چگونه این کلمه "برای" را می شنوید؟ دوباره گوش کن .

>> I’m going to be gone for five weeks. [2x]

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم. [2x]

You’re right, it’s reduced. For, for, for, for five, for five. For five weeks.

حق با شماست، کاهش یافته است. برای، برای، برای، برای پنج، برای پنج. به مدت پنج هفته

>> I’m going to be gone for five weeks. [2x]

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم. [2x]

So, the most important words there, the loudest, the clearest, are ‘gone’, ‘five’,

بنابراین، مهم‌ترین واژه‌ها، بلندترین، واضح‌ترین واژه‌ها «رفت»، «پنج»

and ‘weeks’. Those are the words that carry the actual meaning of the sentence.

و «هفته» هستند. اینها کلماتی هستند که معنای واقعی جمله را دارند.

So, we don’t reduce these more important words. But if we say all the other words fast,

بنابراین، ما این کلمات مهم تر را کاهش نمی دهیم . اما اگر همه کلمات دیگر را سریع بگوییم،

reduce them, then it makes these more important words stand out the most. I’m going to be

آن‌ها را کاهش دهیم، این کلمات مهم‌تر را بیشتر برجسته می‌کند. من

gone for five weeks.

پنج هفته می روم.

>> I’m going to be gone for five weeks. >> That’s a good long time.

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم. >> این مدت زمان طولانی است.

That’s a good long time. Tom didn’t really pronounce the TH here. He reduced the word

این مدت طولانی است. تام واقعاً در اینجا TH را تلفظ نکرد. او کلمه

‘that’s’ to just the schwa-TS sound. Utsa, utsa, utsa good long time. [2x]

«این» را فقط به صدای schwa-TS تقلیل داد. Utsa، utsa، utsa خیلی وقت است. [2x]

>> I’m going to be gone for five weeks. >> That’s a good long time. [2x]

>> من به مدت پنج هفته نمی روم. >> این مدت زمان طولانی است. [2x]

We reduce that’s, it’s, what’s, at the beginning of a sentence like this a lot. And

در ابتدای جمله‌ای مانند این مقدار آن را بسیار کاهش می‌دهیم. و

look, we have an ending consonant beginning vowel to link. That’s a, [3x]

نگاه کنید، ما یک مصوت صامت پایانی برای پیوند داریم. این یک، [3x]

that’s a good long time. He stressed the last three words.

زمان طولانی است. او بر سه کلمه آخر تاکید کرد.

>> I’m going to be gone for five weeks. >> That’s a good long time. [2x]

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم. >> این مدت زمان طولانی است. [2x]

We have adjective, adjective, noun.

صفت، صفت، اسم داریم.

The three content words are stressed, longer, clearer.

سه کلمه محتوا تاکید دارند، طولانی تر، واضح تر.

>> I’m going to be gone for five weeks. >> That’s a good long time.

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم. >> این مدت زمان طولانی است.

>> It’s a good long time. I’m leaving in ten days.

>> زمان خوبی است. ده روز دیگه میرم

I reduced the word ‘it’s’ by dropping the vowel. Tsa, tsa, it’s a good long time.

با انداختن واکه کلمه "it's" را کم کردم . تسا، تسا، مدت زمان زیادی است.

>> It’s a good long time. I’m leaving in ten days.

>> زمان خوبی است. ده روز دیگه میرم

It’s a good long time. Linking the TS cluster into the schwa. Tsa, tsa, it’s a good long

زمان خوبی است. پیوند دادن خوشه TS به schwa. تسا، تسا،

time. It’s a good long time. Again, these three words are stressed, good long time.

مدت زمان زیادی است. زمان خوبی است. باز هم این سه کلمه تاکید دارند، خیلی وقت است.

I stressed the word ‘good’ the most. It’s a good long time. It’s a good long time.

من بیشتر از همه روی کلمه "خوب" تاکید کردم. زمان خوبی است. زمان خوبی است.

Just like Tom did earlier, I didn’t really leave a sentence break here, did I? I went

درست همانطور که تام قبلاً انجام داد، من واقعاً یک جمله را اینجا نگذاشتم، درست است؟

straight on to my next thought.

مستقیم به فکر بعدی ام رفتم.

>> It’s a good long time. I’m leaving in ten days.

>> زمان خوبی است. ده روز دیگه میرم

Look. Another contraction. The most important syllables in that sentence: leav-, ten, days.

نگاه کن انقباض دیگر مهم ترین هجاهای آن جمله: ترک-، ده، روز.

I’m leaving in ten days. [4x] Again, they’re the most important parts of the sentence for

ده روز دیگه میرم [4x] باز هم، آنها مهمترین بخش های جمله برای

content. The verb leaving, and the time amount, ten days.

محتوا هستند. فعل ترک و مقدار زمان ده روز.

>> I’m leaving in ten days, so it feels like there’s a lot to be done.

>> من ده روز دیگر می روم، بنابراین به نظر می رسد کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.

I notice the word ‘it’ is not very clear. So it feels. [2x]

متوجه شدم کلمه "آن" خیلی واضح نیست. بنابراین احساس می شود. [2x]

>> I’m leaving in ten days, so it feels like there’s a lot to be done.

>> من ده روز دیگر می روم، بنابراین به نظر می رسد کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.

So it feels like. The word ‘it’ begins with a vowel. Here, the word before ends with

بنابراین احساس می شود. کلمه "آن" با یک مصوت شروع می شود. در اینجا کلمه قبل با

a vowel. So we can link vowel to vowel. So it. [3x] So it feels like. It’s a very smooth

یک مصوت به پایان می رسد. بنابراین می توانیم واکه را به مصوت پیوند دهیم. بنابراین آن را. [3x] بنابراین به نظر می رسد. این یک انتقال بسیار آرام است

transition. And it can feel like I go through the glide consonant W. So it. [3x] That helps

. و می‌تواند احساس کند که از صامت سر خوردن W می‌گذرم. [3x] این به من کمک می کند

me link them together. So it feels like.

آنها را به هم پیوند دهم. بنابراین احساس می شود.

What’s happening with the T in ‘it’? It’s a Stop T. So it, so it, so it feels.

با T در «آن» چه اتفاقی می‌افتد؟ این یک توقف T است.

So it feels like. The T is not fully pronounced, tt. So it, so it. But instead, I stop the

بنابراین احساس می شود. T به طور کامل تلفظ نمی شود، tt. پس همینطور است. اما در عوض، هوا را متوقف می کنم

air. So it. In general, we pronounce T’s this way when the next sound is a consonant.

. بنابراین آن را. به طور کلی، زمانی که صدای بعدی صامت باشد، T’s را به این شکل تلفظ می کنیم.

So it feels like there’s a lot to be done. And the ending Z sound of ‘there’s’

بنابراین به نظر می رسد که کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد. و صدای پایانی Z از پیوندهای "there's"

links right into the schwa sound uh. There’s a, there’s a, there’s a lot to be done.

مستقیماً به صدای شوا متصل می شود. وجود دارد ، a وجود دارد، کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.

>> There’s a lot to be done. [2x]

>> کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد. [2x]

How are these two words pronounced? Lot to, lot to. This is clearly not an ‘oo’ vowel,

این دو کلمه چگونه تلفظ می شوند؟ خیلی به، خیلی به. این به وضوح یک مصوت «oo» نیست،

it’s a schwa. Lot to. But what about the T’s? Lot to. I’m making the first T a

یک schwa است. خیلی به. اما در مورد T ها چطور؟ خیلی به. من اولین T a

Stop T. Lot. So I’m just stopping the air for a second—lot to, lot to—before releasing

Stop T. Lot را می سازم. بنابراین من فقط برای یک ثانیه پخش را متوقف می کنم - خیلی به، خیلی - قبل از انتشار

to make the second T. There’s a lot to be done.

تا دومین T را بسازم. کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.

>> There’s a lot to be done. [2x]

>> کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد. [2x]

We use these three words together, a lot to, quite a bit. Let’s do a quick comparison

ما از این سه کلمه با هم استفاده می کنیم، بسیار تا، بسیار کمی. بیایید یک مقایسه سریع

to ‘a lot of’, which we also use together frequently. Here we have an ending T consonant

با «خیلی از» انجام دهیم، که اغلب با هم استفاده می کنیم . در اینجا ما یک صامت پایانی T

and beginning vowel. The T comes between two vowels, so it’s a Flap T or a D sound. A

و مصوت ابتدایی داریم. T بین دو مصوت می آید ، بنابراین صدای Flap T یا D است.

lot of, a lot of. So the T in ‘lot’ is pronounced one way in this phrase, a lot to,

بسیاری از، بسیاری از. بنابراین T در «lot» در این عبارت یک‌طرفه تلفظ می‌شود، a lot to،

and a different way in this phrase, a lot of. Let’s listen to the whole bit of conversation

و به‌صورتی متفاوت در این عبارت، a lot of تلفظ می‌شود. بیایید یک بار دیگر به کل مکالمه گوش دهیم

one more time.

.

>> Are you stressed about anything, Rach? Can I call you Rach?

>> آیا در مورد چیزی استرس دارید، راچ؟ می توانم شما را راچ صدا کنم؟

>> You can call me Rach. >> Um, sort, of, but in a very good way. You

>> می توانید مرا راچ صدا کنید. >> ام، به نوعی، اما به روشی بسیار خوب. شما

know I’m leaving for Europe. >> Yes, that’s right. How long are you going

می دانید که من به اروپا می روم. >> بله، درست است. تا کی قراره نباشی

to be gone for? >> I’m going to be gone for five weeks.

؟ >> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم.

>> That’s a good long time. >> It’s a good long time. I’m leaving

>> این مدت زمان طولانی است. >> زمان خوبی است.

in 10 days. So it feels like there’s a lot to be done.

10 روز دیگه میرم بنابراین به نظر می رسد که کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.

Even with just a little bit of speech, there’s a lot to study. Thanks for studying with me.

حتی با اندکی گفتار، چیزهای زیادی برای مطالعه وجود دارد. ممنون که با من مطالعه کردید

That’s it, and thanks so much for using Rachel’s English.

همین، و از اینکه از زبان انگلیسی راشل استفاده کردید بسیار سپاسگزارم.