English Pronunciation Study: What did you do Today?

In this American English pronunciation exercise, we're going to study some conversation. Today

در این تمرین تلفظ انگلیسی آمریکایی، قصد داریم چند مکالمه را مطالعه کنیم. امروز

it's going to be a Ben Franklin exercise, where we analyze the speech together. Today's

قرار است تمرین بن فرانکلین باشد که در آن سخنرانی را با هم تحلیل می کنیم.

topic: what did you do today?

موضوع امروز: امروز چه کردید؟

Great. Let's get started.

عالی. بیا شروع کنیم.

>> Tom, what did you do today?

>> تام، امروز چه کار کردی؟

Tom, what did you do today? Lots of interesting things happening here. I noticed first of

تام، امروز چه کار کردی؟ اتفاقات جالب زیادی اینجا می افتد. اول از همه متوجه شدم

all that I've dropped the T here: what did, what did, what did you do? I'm also noticing

که T را اینجا انداخته ام: چه کرد، چه کرد، چه کردی؟ من همچنین متوجه شده ام که در

I'm getting more of a J sound here, j-ou, j-ou. Whuh-dih-jou, dih-jou. So the D and

اینجا صدای جی بیشتر می شود، j-ou، j-ou. ووه دیه جو، دیه جو. بنابراین D و

the Y here are combining to make the J sound. So we have wuh-dih-jou, what did you [3x].

Y در اینجا با هم ترکیب می شوند تا صدای J را ایجاد کنند. پس ما ووه دیه جو داریم، چه کردی [3x].

Tom, what did you do today? The other thing I notice is that the T here is really more

تام، امروز چه کار کردی؟ نکته دیگری که من متوجه شدم این است که T در اینجا واقعا بیشتر

of a flap sound, a D, do duh-, do duh-, do today, this is most definitely a schwa, so

یک صدای فلپ است، یک D، do duh-، do duh-، امروز انجام دهید، این قطعاً یک schwa است، بنابراین

we're reducing this unstressed syllable to be the schwa. Today, today, do today, to today.

ما این هجای بدون تاکید را کاهش می دهیم. شوا امروز، امروز، انجام امروز، به امروز.

Tom, what did you do today?

تام، امروز چه کار کردی؟

>> Tom, what did you do today? >> Today? >> Today.

>> تام، امروز چه کار کردی؟ >> امروز؟ >> امروز.

>> Today I woke up...

>> امروز از خواب بیدار شدم...

Now here we have 'today' three times. Always, the first syllable is reduced to the schwa

حالا اینجا سه ​​بار "امروز" داریم. همیشه، هجای اول به صدای schwa کاهش می یابد

sound, but I'm noticing that these T's are all True T's, and not Flap T's. That's because

، اما من متوجه می شوم که این T ها همه T True T هستند، نه Flap T. دلیلش این است که

they are beginning sentences. So, we're not going to reduce that to a Flap T. In the case

آنها در حال شروع جملات هستند. بنابراین، ما آن را به یک Flap T تقلیل نمی‌دهیم. در مورد

up here, 'do today', it came, the T in 'today', came in between a vowel, 'do', the OO vowel,

اینجا، 'do today'، T در 'امروز'، بین یک مصوت، 'do'، واکه OO آمده است.

and the schwa sound. And that's why we made this a flap sound. But here we're beginning

و صدای شوا و به همین دلیل است که ما این صدای فلپ را ایجاد کردیم. اما در اینجا ما

a sentence, so we're going to go ahead and give it the True T sound---though we will

یک جمله را شروع می کنیم، بنابراین می خواهیم به آن صدای True T بدهیم --- هرچند که

most definitely reduce to the schwa. Today.

قطعاً به schwa تقلیل خواهیم داد. امروز.

>> Today? >> Today. [3x] >> Tom, what did you do today?

>> امروز؟ >> امروز. [3x] >> تام، امروز چه کار کردی؟

>> Today? >> Today. >> Today I woke up...

>> امروز؟ >> امروز. >> امروز از خواب بیدار شدم...

Everything was very connected there, and I know that when we have something ending in

همه چیز در آنجا بسیار به هم متصل بود، و می دانم که وقتی چیزی داریم که به

a vowel or diphthong sound, and the next word beginning in a vowel or diphthong sound, that

یک مصوت یا صدای دوگانه ختم می شود، و کلمه بعدی که با صدای مصوت یا دوفونگ شروع می شود،

we want that to really glide together, today I [3x]. And anytime we have a word that begins

ما می خواهیم که واقعاً سر بخورد. با هم، امروز من [3x]. و هر زمان که کلمه ای داریم که

with a vowel, we want to say, hmm, does the word before end in a consonant sound? It does.

با یک مصوت شروع می شود، می خواهیم بگوییم، هوم، آیا کلمه قبل به صامت ختم می شود؟ این کار را انجام می دهد.

It ends in the K consonant sound, woke up, woke up. So, to help us link, we can almost

به صدای همخوان K ختم می شود، بیدار شدم، بیدار شدم. بنابراین، برای کمک به ما در پیوند، تقریباً می‌توانیم

think of it as beginning the next word, wo-kup, woke up. Today I woke up.

آن را به عنوان شروع کلمه بعدی، wo-up، wake up در نظر بگیریم. امروز از خواب بیدار شدم.

>> Today? >> Today. >> Today I woke up, and I went for a run.

>> امروز؟ >> امروز. >> امروز از خواب بیدار شدم و برای دویدن رفتم.

And I went for a run. Tom dropped the D here, connected this word 'and' to 'I', 'and I' [3x]

و من برای دویدن رفتم. تام D را در اینجا انداخت، این کلمه "and" را به "I"، "and I" وصل کرد [3x]

This was the schwa sound, so he's reduced 'and'. And I, and I, and I went for a run.

این صدای schwa بود، بنابراین او "and" را کاهش داد. و من و من و برای دویدن رفتم.

For a, for a. Tom reduced the vowel in the word 'for' to the schwa. And we've connected

برای یک، برای یک. تام مصوت در کلمه "for" را به schwa کاهش داد. و ما

these two function words together, for a, for a, for a, this is also a schwa. For a,

این دو کلمه تابع را به هم متصل کرده ایم، برای a، برای a، برای a، این نیز یک schwa است. برای یک،

for a, for a run, for a run, and I went for a run. Can you pick out the two stressed words

برای یک، برای یک دویدن، برای یک دویدن، و من برای دویدن رفتم. آیا می توانید دو کلمه تاکید شده را

here? Went, run. Those are the words that have the most shape in the voice. The most

در اینجا انتخاب کنید؟ رفت، فرار کن آن کلماتی هستند که بیشترین شکل را در صدا دارند. بیشترین

length: and I went for a run. And I went for a run. Again, he's got the intonation going

طول: و برای دویدن رفتم. و من برای دویدن رفتم. باز هم، او لحنی را

up here at the end, because, comma, he's giving us a list here. And there's more information

در پایان اینجا بالا می‌برد، زیرا با کاما، او فهرستی را در اینجا به ما می‌دهد. و اطلاعات بیشتری

about to come.

در مورد آینده وجود دارد.

>> Today I woke up, and I went for a run. [3x]

>> امروز از خواب بیدار شدم و برای دویدن رفتم. [3x]

And, um, then I just worked.

و اوم، سپس من فقط کار کردم.

And, um... Now here, Tom did pronounce the D, he linked it to the next word, beginning

و اوم... حالا در اینجا، تام D را تلفظ کرد ، او آن را به کلمه بعدی مرتبط کرد، که

with a vowel, which is just this thought-word that we say when we're thinking, and um, and

با یک مصوت شروع می‌شود، که فقط همین کلمه فکری است که وقتی فکر می‌کنیم، و ام، و

um. Again, the intonation of the voice is going up at the end, and um, signaling, comma,

امم می‌گوییم. باز هم لحن صدا در پایان بالا می‌رود، و اوم، علامت، کاما،

not a period, more information coming.

نه نقطه، اطلاعات بیشتری در راه است.

And, um, [3x] then I just worked.

و اوم، [3x] سپس من فقط کار کردم.

Worked, worked, then I just worked. Here, finally, we have the intonation of the voice

کار کردم، کار کردم، بعد فقط کار کردم. در اینجا، در نهایت، ما زیر و بمی صدا

going down at the end. So we know, period, end of the sentence, end of the thought. Then

در انتها پایین می آید. بنابراین می دانیم، نقطه، پایان جمله، پایان فکر. سپس

I: he connected this ending consonant to the beginning vowel, the diphthong 'ai', I, to

I: او این صامت پایانی را به مصوت آغازین، دوفتانگ 'ai'، I وصل کرد تا

smooth that out. Then I, then I, then I just worked. Did you notice? Tom dropped the T

آن را صاف کند. بعد من، بعد من، بعد فقط کار کردم. متوجه شدید؟ تام T را

here. We did not get 'just worked', 'just worked'. He didn't release it. This happens

اینجا انداخت. ما "فقط کار" نکردیم، "فقط کار کردیم". او آن را آزاد نکرد. این

often when we have a word that ends in a cluster with a T when the next word also begins with

اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که کلمه‌ای داریم که به یک خوشه با T ختم می‌شود، در حالی که کلمه بعدی نیز با

a consonant. In these cases, often, the T will get dropped. I just worked. [3x] Do you

یک صامت شروع می‌شود. در این موارد، اغلب، T کاهش می یابد. من فقط کار کردم [3x] آیا

notice that the -ed ending is pronounced as a T sound. That's because the sound before,

متوجه شده اید که پایان -ed به صورت صدای T تلفظ می شود. این به این دلیل است که صدای قبلی،

the K, is unvoiced. So this ending will also be unvoiced. Worked, worked.

K، بدون صدا است. بنابراین این پایان نیز بی صدا خواهد بود. کار کرد، کار کرد.

...and I went for a run. And, um, then I just worked. [3x]

... و من برای دویدن رفتم. و اوم، پس من فقط کار کردم. [3x]

>> So, where do you run?

>> بنابراین، کجا می دوید؟

So, where do you run? Now, this is a question, but did you notice the intonation went down

پس کجا فرار می کنی؟ حالا این یک سوال است، اما متوجه شدید که لحن

at the end? Run, run. That's because it's a question that cannot be answered with just

در پایان پایین آمد؟ بدو بدو. این به این دلیل است که این سؤالی است که نمی توان فقط با

'yes' or 'no'. Yes/no questions go up in pitch at the end. All other questions tend to go

«بله» یا «نه» به آن پاسخ داد. سوالات بله/خیر در پایان بالا می‌آیند. تمام سؤالات دیگر

down in pitch at the end. Where do you run? Do you hear the stressed words in that question?

در انتها پایین می‌آیند. کجا می دوی؟ آیا کلمات تاکید شده در آن سوال را می شنوید؟

Where, run. So, where do you run? Longer words, more up/down shape of the voice. Where, run.

کجا، فرار کن پس کجا فرار می کنی؟ کلمات طولانی تر، شکل صدای بالا/پایین بیشتر. کجا، فرار کن

So where do you run?

پس کجا فرار می کنی؟

>> So, where do you run? [3x] >> I run in Fort Greene Park.

>> بنابراین، کجا می دوید؟ [3x] >> من در فورت گرین پارک می دوم.

What do you hear as being the stressed syllables there?

چه چیزی به عنوان هجاهای تاکید شده در آنجا می شنوید؟

>> I run in Fort Greene Park. [3x]

>> من در پارک فورت گرین می دوم. [3x]

I run in Fort Greene Park. I hear da-da-da-DAA-DAA-DAA. Definitely I hear 'Fort', 'Greene', and 'Park'

من در فورت گرین پارک می دوم. من da-da-da-DAA-DAA-DAA را می شنوم. قطعاً «فورت»، «گرین» و «پارک» را می‌شنوم که

all being longer, all having that shape in the voice. I run in Fort Greene Park. Also,

همگی طولانی‌تر هستند و همگی در صدا آن شکلی دارند . من در فورت گرین پارک می دوم. همچنین،

'I' is a little more stressed than 'run in'. I, I, DA-da-da, DA-da-da, I run in, I run

«من» کمی بیشتر از «دویدن در» استرس دارد. I, I, DA-da-da, DA-da-da, I run in, I run in

in, run in, run in. So those two words are really linked together because we have and

, run in, run in. بنابراین این دو کلمه واقعاً به هم مرتبط هستند زیرا ما

ending consonant and a beginning vowel. Run in, run in, I run in, I run in Fort Greene Park.

صامت و پایان و یک مصوت آغازی داریم. بدوید، بدوید، من دویدم، من در پارک فورت گرین می دویدم.

>> I run in Fort Greene Park. [3x] In Brooklyn.

>> من در پارک فورت گرین می دوم. [3x] در بروکلین.

In Brooklyn. Brooklyn, a two syllable word. One of the syllables will be stressed. What

در بروکلین بروکلین، کلمه ای دو هجا. یکی از هجاها تاکید می شود. چه چیزی

do you hear as being stressed? Brooklyn, Brooklyn. Definitely it's that first syllable. Brook-,

به عنوان استرس می شنوید؟ بروکلین، بروکلین. قطعاً همان هجای اول است. بروک-،

Brook-, Brooklyn, Brooklyn.

بروک-، بروکلین، بروکلین.

>> In Brooklyn. [3x] >> So, what are you doing after this?

>> در بروکلین. [3x] >> خب، بعد از این چه کار می کنید؟

So, what are you doing after this? How was I able to say so many words quickly, but still

خب بعد از این چیکار میکنی؟ چطور توانستم این همه کلمه را سریع بگویم، اما باز هم

be clear? First of all, I'm dramatically reducing the word 'are' to the schwa-R sound, er, er.

واضح باشم؟ اول از همه، من به طور چشمگیری کلمه "are" را به صدای schwa-R تقلیل می دهم.

That means the T here is now coming between two vowel sounds, and I'm making that a flap

این به این معنی است که T اینجا بین دو صدای مصوت می آید، و من آن

T sound, which sounds like the D between vowels. What are [3x]. Also the word 'you' is unstressed,

صدای فلپ T را ایجاد می کنم که مانند D بین مصوت ها به نظر می رسد. [3x] چیست. همچنین کلمه "شما" بدون تاکید است،

so it's going to be in that same line, what are you [4x], very fast, quite flat, lower

بنابراین در همان خط خواهد بود، شما چه هستید [4x]، بسیار سریع، کاملا صاف،

in volume. What are you doing? Now here we have a stressed word, do-, doing. Doing, what

حجم کمتری دارد. چه کار می کنی؟ اکنون در اینجا ما یک کلمه تاکید داریم، انجام-، انجام دادن. انجام می دهید، چه

are you doing? Do you hear how the syllable 'do' sticks out of that phrase more than anything

کار می کنید؟ آیا می شنوید که چگونه هجای "do" بیش از هر چیز دیگری از آن عبارت بیرون می آید

else? What are you doing? [2x] After this. Another stressed word here.

؟ چه کار می کنی؟ [2x] پس از این. یک کلمه تاکیدی دیگر در اینجا.

>> So, what are you doing after this? [5x] >> After this, nothing.

>> بنابراین، پس از این چه می کنید؟ [5x] >> بعد از این، هیچ چیز.

Tom's speaking a little bit more slowly than I am here. After this, nothing. We have two

تام کمی آهسته تر از من اینجا صحبت می کند. بعد از این هیچی ما در

2-syllable words here. Which syllable is stressed? Let's take first the word 'after'. If you

اینجا دو کلمه 2 هجا داریم. کدام هجا تاکید دارد؟ بیایید ابتدا کلمه «بعد» را در نظر بگیریم. اگر

think you hear the first syllable as being stressed, you're right. Af-, after, -ter,

فکر می کنید که هجای اول را به عنوان استرس می شنوید، حق با شماست. اف-، پس از، -تر،

-ter, -ter. The second syllable: very low in pitch, flat, and quick. After. What about

-تر، -تر. هجای دوم: بسیار کم ، صاف و سریع. بعد از. در مورد

the word 'nothing'? Again, it's the first syllable. ING endings, even though this isn't

کلمه "هیچ" چطور؟ باز هم هجای اول است . پایان های ING، حتی اگر این

an ING verb, will be unstressed. Nothing, no-, no-, nothing.

یک فعل ING نیست، بدون تاکید خواهند بود. هیچی، نه، نه، هیچی.

>> After this, nothing. [3x] >> No plans. >> No plans.

>> بعد از این، هیچ چیز. [3x] >> بدون برنامه. >> بدون برنامه

Nothing reduces in this phrase. I'm really hearing this as two different stressed words.

در این عبارت چیزی کم نمی کند. من واقعاً این را به عنوان دو کلمه متفاوت با تاکید می شنوم.

They're both one syllable, no plans. No plans.

هر دو یک هجا هستند، بدون برنامه. بدون برنامه.

>> No plans. >> No plans. [3x] >> Should we get dinner? >> Yeah.

>> بدون برنامه >> بدون برنامه [3x] >> آیا باید شام بخوریم؟ >> آره

Should we get dinner? One of the things that I notice is that I'm dropping the D sound:

باید شام بخوریم؟ یکی از چیزهایی که متوجه می‌شوم این است که صدای D را می‌ریزم:

should we, should we. Should we get [3x]. That's helping me say this less-important

باید، باید. آیا باید [3x] را دریافت کنیم. این به من کمک می کند تا این کلمه کمتر مهم را

word even faster. Should we get dinner?

سریع تر بیان کنم. باید شام بخوریم؟

>> Should we get dinner? [3x]

>> آیا باید شام بخوریم؟ [3x]

I notice that the T here is a Stop T, I don't release it. It's not 'get dinner', it's get,

متوجه شدم که T در اینجا Stop T است، من آن را رها نمی کنم. "شام بگیر" نیست، بگیر، بگیر

get, get, get dinner, get dinner. Should we get dinner?

، بگیر، شام بگیر، شام بگیر. باید شام بخوریم؟

>> Should we get dinner? [3x]

>> آیا باید شام بخوریم؟ [3x]

Do you notice, in this question my voice does go up in pitch at the end. Dinner, dinner.

آیا متوجه شدید، در این سوال صدای من در پایان بالا می رود. شام، شام

That's because this is a yes/no question. Pitch goes up. Should we get dinner? Yeah.

این به این دلیل است که این یک سوال بله / خیر است. زمین بالا می رود. باید شام بخوریم؟ آره

As you probably know, a more casual way to say 'yes'. Should we get dinner? Yeah.

همانطور که احتمالاً می دانید، یک روش معمولی تر برای "بله" گفتن است. باید شام بخوریم؟ آره

>> Should we get dinner? >> Yeah.

>> آیا باید شام بخوریم؟ >> آره

Working this way with any video or audio clip can help improve your listening comprehension

کار کردن به این روش با هر کلیپ ویدیویی یا صوتی می تواند به بهبود درک شنیداری

and your pronunciation.

و تلفظ شما کمک کند.

That's it, and thanks so much for using Rachel's English.

همین، و از اینکه از زبان انگلیسی راشل استفاده کردید بسیار سپاسگزارم.