ENGLISH CONVERSATION – GROCERY STORE

You guys love Ben Franklin videos.

They're one of the best ways for you to improve listening comprehension and

learn tricks to sound more natural when speaking English, like using specific reductions.

This January, you're getting five all new Ben Franklin videos

where we do a full analysis of real American English conversations.

Today's topic: grocery shopping.

Let's get started with this analysis.

First, the whole conversation.

I just got my first weird look.

But you know what? At the end of the day,

- it doesn't matter. - I know.

At the end of the day, it's the students who matter.

That's right.

- Ok green beans. - Ooo.

- Cranberries. Fresh. - Oh yeah.

Oh, and I was hoping that we wouldn't have to buy a huge bag.

How many do we need?

Now, The analysis.

I just got my first weird look.

I just got my first weird look.

The words that I hear being the most stressed there are just, weird, and look.

They're a little bit longer: So I just got my first weird look.

Let's talk about the pronunciations of T here. They're interesting.

First, we have a stop T in 'got my'.

This is how we usually pronounce an ending T when the next word begins with a consonant.

Got my-- So it's not: gah my-- gah my-- with a continuous flow of sound

but it's: got my-- got-- an abrupt stop for the word, then the word 'my'.

Got my- We stopped the air in our throat and that signifies the stop T.

Got my--

Got my-- Got my-- Got my--

The other two T's are also ending T's but now they're part of a cluster, the ST cluster

and it's very common when a T is between two other consonants, to drop that T.

So if you look, when we link the two words together, which we always do

with a thought group, the T's now come between two consonants.

So we will drop them. This is so common with ST ending clusters.

When the next word begins the consonant, we drop it.

So the word 'just' is a very common word and when it is followed by a consonant word, we drop that T sound.

So instead of 'I just got' it becomes 'I just got'

Just got- The S sound right into the G.

Does this sound familiar to you?

Do you think you've heard Americans doing this?

It's really common.

Just got-

Just got- Just got- Just got my first weird look.

And for 'first weird', we pronounce that: first weird- firsts weird-

Right from the S into the W

and this helps us link the two words more smoothly,

and we always like a smooth line in American English.

First weird look. First weird look. First weird look.

But you know what? At the end of the day, it doesn't matter.

She's speaking really quickly here:

But you know what? At the end of the day, it doesn't matter.

So even though she's speaking really quickly,

some of the syllables are a little bit longer and that's what helps make it clear to a native listener.

Let's just look at the first sentence: But you know what?

'Know' and 'what' both a little bit longer, we have a stop T at the end of 'what'.

But you know what?

The intonation goes up at the end, it's a yes/no question.

But you know what? But you know what? But you know what?

What about 'but' and 'you'?

She pronounces that so quickly: but you- but you-

She actually drops the T which isn't that common in general

but in this phrase, which is pretty common,

But you know what? Or You know what?

We say that quite a bit and in a phrase that's more common,

we tend to do even more reductions because of the familiarity.

We know that it will still be understood.

So it's very common to pronounce this phrase: But you know what?

But you- But you- But you- But you-

These two words linked together, said very quickly, become just the B sound and the schwa,

buh- buh- buh-

then the Y sound, and the schwa, a common reduction of the word 'you'.

But you- But you- But you- But you know what?

But you know what? But you know what? But you know what? At the end of the day, it doesn't matter.

At the end of the day, it doesn't matter.

'End' a little bit longer.

At the end--

At the end--

Of the day--

It doesn't ma--tter.

So those syllables are a little bit longer

which provides a little contrast with her very fast speech, her very fast unstressed words.

And we do need this contrast of stressed and unstressed to sound natural in American English.

So let's look at the unstressed words 'at' and 'the'.

At the end of the day-

At the end of the day-

At the end of the day-

It's actually 'at the' and the vowel is so fast.

This can either be the whole AH vowel or it can be the schwa:

but- but- but- or at- at- at- at-

At the end of the day--

At the end of the day---

At the end of the day--

It doesn't really matter. What matters is that it said incredibly quickly.

We have a stop T so the word 'at' is cut off a little abrupt.

You stop the air in your throat and the E here is pronounced as the EE as in she vowel

because the next word begins with a vowel or diphthong sound.

If the next word began with a consonant sound,

then it would be: the- which is what we get here.

Here, it's pronounced as the schwa because the next sound is a consonant sound.

So we have 'the end' and 'the day'.

But of course it's not pronounced that clearly, is it?

Because this isn't an important word, so it's: at the-- at the-- at the-- at the--

at the end of the day-- at the end of the day-- at the end of the day--

'Of' and 'the' becomes: of the-- of the--

The whole word 'of' is reduced to just the schwa, which we link on to the word 'the'.

of the-- of the-- of the--

end of the day--

end of the day--

at the end of the day--

end of the day-- the end of the day-- end of the day--

So making these less important words really quickly helps provide the contrast we need.

Practice that with me.

at the- at the- at the-

of the- of the- of the-

at the end of the day-- at the end of the day--

At the end of the day, it doesn't matter.

The words 'it' and 'doesn't' also said pretty quickly.

Another stop T here.

It doesn't matter.

It doesn't matter.

It doesn't matter.

It doesn't matter.

It doesn't matter.

It doesn't matter. Now I think I hear the T here being totally dropped as well.

This is pretty common. We either drop the T or we make it sort of a nasal stop sound to signify the NT:

doesn't-- nt-- nt-- nt-- nt--

But here, I think she's just making the N sound glide right into the M sound:

doesn't matter--

And because of that smooth connection, there's no stop.

It doesn't matter.

It doesn't matter.

The word 'it' very quick stop after 'it'

but these two words are still said pretty quickly: it doesn't-- It doesn't matter.

And then the stressed syllable ah with the AH vowel in 'matter' and then we have a flap T: matter.

- It doesn't matter. - I know.

- It doesn't matter. - I know.

- It doesn't matter. - I know.

I know. I know.

So I said this at the same time she was saying doesn't matter.

I know.

It's a two-word phrase and stress is on the word 'know'

but the pitch of the whole phrase is smooth. It's not: I know.

But it's this smooth line connecting.

I know.

It's the smooth change in pitch. This rise and fall of intonation

that makes one of the characteristics of American English.

Smooth transitions. We want the words to be linked.

We want the change in intonation to be smooth so that nothing's choppy.

I know.

I know. I know. I know.

At the end of the day--

At the end of the day--

Now here I definitely reduce the vowel to the schwa: but at- Stop T.

At the end of the day--

Again, the whole phrase is very smooth.

At the end of the day-

with 'end' and 'day' being a little bit longer, also having that peak in intonation.

Again, the letter E here makes the EE as in she vowel because the next word begins with a vowel sound.

And here it makes the schwa because the next word begins with a consonant.

So we have: at the-- at the end--

and then I also drop the V sound and make just the schwa.

of the--

of the-- of the-- of the--

These two words said very quickly: of the day--

At the end of the day--

At the end of the day-- At the end of the day--

At the end of the day, it's the students who matter.

It's the students who matter.

And here 'stu-' is the most stressed syllable of that phrase. Ma-- also a little stressed.

Again, we have a flap T here: matter-

It's the students who matter.

It's the- said quickly: it's the- it's the- it's the-

it's the stu-- it's the stu-- it's the stu--

Stu-- dents who-- dents who-- dents who--

Students-- Students-- Students--

Then these two syllables more quickly.

Ma-- another little stretch.

It's the students who matter. Aaahhhh--

Smooth change in intonation with peaks on the stressed syllables.

It's the students who matter.

It's the students who matter.

It's the students who matter.

That's right.

That's right. That's right. That's right.

The TH sound here not terribly clear.

She's not bringing the tongue tip through the teeth for it but she's

pressing the tongue tip on the backs of the teeth where the top and bottom teeth meet.

that's- that's- that's- that's- that's- That's right.

It allows us to make that sound a little bit more quickly: That's right.

That's right. That's right. That's right.

Now here, we have the TS cluster into the R.

All of these sounds are pronounced. we get ts-- and then er--

That's right. That's right.

But this is a stop T where we cut off the air,

the pitch doesn't fall down slowly.

We have an abrupt stop. Right-- right-- That's right.

Right-- right-- right--

Okay, green beans.

Okay, green beans.

'Green' most stressed word in that phrase and the pitch is all smooth.

Okay, green beans.

The pitch goes up, energy builds towards the stressed word, and then it falls away: beans-- afterwards.

Green beans.

Green beans.

Green beans.

While I say that, Laura says: Oooh. Oooh. Oooh.

Just a little exclamation you make when you notice something

or something's important, you want to call attention to it or if you get

excited about something. Oooh. Look at that.

- Green beans. - Oooh.

- Green beans. - Oooh.

- Green beans. - Oooh.

Cranberries.

Cranberries.

Cranberries. Cranberries.

Stress is on the first syllable there. That's a three syllable word,

so the first syllable is 'cran' and the last two syllables are: berries- berries- berries-

They're a little less clear, a little bit more mumbled,

that's how unstressed syllables sound.

Cranberries.

Cranberries.

Cranberries.

Cranberries.

Fresh.

Fresh.

Fresh.

What do you notice about the intonation of that word?

Fresh.

It moves up and down.

And that is the shape of a stressed syllable.

Fresh.

Fresh.

Fresh.

We don't want flat pitches in American English.

Fresh.

Fresh.

- Fresh. - Oh yeah.

Oh yeah.

Oh yeah.

A little unclear because my head is turned so I'm not facing the mic.

Oh yeah.

But you can still hear that the intonation is nice and smooth. Oh yeah.

Oh yeah. The words linked together. There's no separation of the two words.

Oh yeah. Oh yeah. Oh yeah.

Oh, and I was hoping--

Oh. Oh. This is like 'ooh' it's just a filler word, an exclamation: Oh. Oh.

Do you need some lip rounding for the second half of that diphthong? Oh.

Oh. Oh. And I was hoping that we wouldn't have to buy a huge bag.

And I was hoping that we wouldn't have to buy a huge bag.

Ho--. Buy a huge bag.

These are the words that I hear being the most stressed here.

The word 'and' is reduced we dropped the D: And I was-- And I was-- And I was--

And I was-- And I was-- And I was--

And in the word 'was', we reduced the vowel from the UH as in butter to the schwa.

That just means it's said even more quickly with less jaw drop, a little less clarity.

I was-- was-- was-- was--

And I was--

And I was--

And I was-- And I was-- And I was--

So these three words a little less clear

than the stress word: ho- hoping-

Flatter in pitch, said more quickly:

And I was hoping that we wouldn't have to buy--

And I was hoping that we wouldn't have to buy--

And I was hoping that we wouldn't have to buy--

That we wouldn't have to buy--

That we wouldn't have to buy--

What's happening here? We have: that we wouldn't have to--

and then a little bit longer on 'buy'.

So how are we saying these words so quickly?

The word 'that', we reduce the vowel to the schwa

so that we can say it more quickly. That-- that-- that--

Stop T. That we-- That we-- That we--

That we wouldn't have to--

That we wouldn't have to--

That we wouldn't have to--

That we wouldn't have to buy--

wouldn't have to buy--

that we-- that we--

wouldn't have to buy--

wouldn't have to- wouldn't have to-

So again, I think I'm hearing this as a dropped T. Just an N sound going right into the H.

Wouldn't have to-

The vowel here reduces to the schwa and when we have an ending V linking into to,

linking into the word 'to' which begins with the T,

it's often in this two-word combination to change the V sound to an F because T is unvoiced.

So this becomes unvoiced.

The V unvoiced is the F.

have to- have to- have to- have to-

Try that with me.

have to- have to--

have to-- have to-- have to--

that we wouldn't have to-

that we wouldn't have to-

that we wouldn't have to-

that we wouldn't have to- that we wouldn't have to- that we wouldn't have to-

What do you have to do to be able to say those words that quickly?

We have to simplify mouth movements. We have to produce some of the sounds

and the pitch doesn't change as much, it stays lower and flatter. There is not quite as much energy in the voice.

All of these things are part of the important contrast between stressed and unstressed syllables.

That we wouldn't have to-- That we wouldn't have to-- That we wouldn't have to buy a huge bag.

A huge bag- Uh- The schwa said very quickly.

'Huge' a little bit longer and then 'bag' has more of that up-down shape of stress.

a huge bag--

a huge bag-- a huge bag-- a huge bag-- How many do we need?

How many do we need? How- The question word.

How many do we need--

and 'need' are the most stressed there.

Many do we--

these three words are said more quickly.

How many do we-- How many do we-- How many do we--

I don't reduce anything. All of the sounds stay the same.

Some people it could happen that I would reduce 'do' to 'de': How many do we need?

Da-da- Da-da- with the schwa. That's okay.

But I actually keep the OO vowel.

What's more important here than whether or not I make that reduction is that the word is said incredibly quickly

and then it links into the word before and the word after:

many do we-

many do we- many do we-

How many do we-- How many do we-- How many do we--

شما بچه ها عاشق ویدیوهای بن فرانکلین هستید. آنها یکی از بهترین راه‌ها برای بهبود درک شنیداری و یادگیری ترفندهایی هستند که در هنگام صحبت کردن انگلیسی، مانند استفاده از کاهش‌های خاص، طبیعی‌تر به نظر برسند. این ژانویه، پنج ویدیوی جدید بن فرانکلین را دریافت می‌کنید که در آن‌ها تجزیه و تحلیل کاملی از مکالمات واقعی انگلیسی آمریکایی انجام می‌دهیم. موضوع امروز: خرید مواد غذایی. بیایید با این تحلیل شروع کنیم. اول، کل گفتگو. من تازه اولین نگاه عجیبم را دیدم. اما میدونی چیه؟ در پایان روز، - مهم نیست. - میدانم. در پایان روز، این دانش آموزان هستند که مهم هستند. درست است. - باشه لوبیا سبز. - اوو - کران بری. تازه. - اوه بله. اوه، و من امیدوار بودم که مجبور نباشیم یک کیف بزرگ بخریم. چند تا نیاز داریم؟ در حال حاضر، تجزیه و تحلیل. من تازه اولین نگاه عجیبم را دیدم. من تازه اولین نگاه عجیبم را دیدم. کلماتی که می شنوم بیشترین استرس را در آنجا دارند فقط، عجیب و غریب و ظاهر هستند. آنها کمی طولانی تر هستند: بنابراین من به تازگی اولین نگاه عجیب خود را پیدا کردم. بیایید در مورد تلفظ T در اینجا صحبت کنیم. آنها جالب هستند. اول، ما یک توقف T در "got my" داریم. وقتی کلمه بعدی با یک حرف صامت شروع می شود، معمولاً یک پایان T را تلفظ می کنیم. Got my-- پس اینطور نیست: gah my-- gah my-- با یک جریان مداوم صدا، اما این است: got my-- got-- توقف ناگهانی برای کلمه، سپس کلمه 'my'. Got my- ما هوا را در گلویمان متوقف کردیم و این نشان دهنده توقف T است. ، خوشه ST و زمانی که یک T بین دو صامت دیگر قرار می گیرد، خیلی معمول است که T را رها کنیم. بنابراین اگر نگاه کنید، وقتی این دو کلمه را به هم مرتبط می کنیم، که همیشه با یک گروه فکری انجام می دهیم، T اکنون بین دو قرار می گیرد. صامت ها بنابراین ما آنها را کنار می گذاریم. این در خوشه های انتهایی ST بسیار رایج است. وقتی کلمه بعدی حرف صامت را شروع کرد، آن را رها می کنیم. بنابراین کلمه "Just" یک کلمه بسیار رایج است و وقتی یک کلمه همخوان به دنبال آن آمده است، صدای T را حذف می کنیم. بنابراین به جای "I just got" تبدیل به "I just got" می شود. صدای S مستقیماً در G است. آیا این برای شما آشنا به نظر می رسد؟ فکر می کنید شنیده اید که آمریکایی ها این کار را می کنند؟ واقعا رایج است. فقط گرفتم - تازه گرفتم - تازه گرفتم - اولین نگاه عجیبم را دیدم. و برای «اول عجیب»، ما این را تلفظ می‌کنیم: اول عجیب – اول عجیب – درست از S به W و این به ما کمک می‌کند این دو کلمه را راحت‌تر به هم پیوند دهیم، و ما همیشه یک خط صاف را در انگلیسی آمریکایی دوست داریم. اولین نگاه عجیب اولین نگاه عجیب اولین نگاه عجیب اما میدونی چیه؟ در پایان روز، مهم نیست. او اینجا خیلی سریع صحبت می کند: اما می دانید چیست؟ در پایان روز، مهم نیست. بنابراین، اگرچه او واقعاً سریع صحبت می‌کند، برخی از هجاها کمی طولانی‌تر هستند و این چیزی است که کمک می‌کند آن را برای شنونده بومی روشن کند. بیایید فقط به جمله اول نگاه کنیم: اما می دانید چیست؟ "می دانم" و "چه" هر دو کمی طولانی تر، ما یک توقف T در انتهای "چه" داریم. اما میدونی چیه؟ لحن در پایان بالا می رود، این یک سوال بله / خیر است. اما میدونی چیه؟ اما میدونی چیه؟ اما میدونی چیه؟ "اما" و "تو" چطور؟ او آن را خیلی سریع تلفظ می‌کند: اما تو- اما تو- او در واقع T را می‌اندازد که به طور کلی رایج نیست، اما در این عبارت، که بسیار رایج است، اما می‌دانی چیست؟ یا میدونی چیه؟ ما می گوییم که خیلی کم و در عبارتی که رایج تر است، به دلیل آشنایی بیشتر تمایل به کاهش بیشتر داریم. ما می دانیم که هنوز درک خواهد شد. بنابراین تلفظ این عبارت بسیار رایج است: اما می دانید چیست؟ اما تو- اما تو- اما تو- اما تو- این دو کلمه که به هم پیوند خورده اند، خیلی سریع گفته می شود، فقط به صدای B و شوا تبدیل می شوند، بوه-بوه-بوه- سپس صدای Y، و شوا، کاهش رایج کلمه "تو" اما تو - اما تو - اما تو - اما میدونی چیه؟ اما میدونی چیه؟ اما میدونی چیه؟ اما میدونی چیه؟ در پایان روز، مهم نیست. در پایان روز، مهم نیست. "پایان" کمی دیگر. در پایان -- در پایان -- از روز -- مهم نیست -- مهم است. بنابراین این هجاها کمی طولانی تر هستند که کمی تضاد با گفتار بسیار سریع او، کلمات بدون تاکید بسیار سریع او ایجاد می کند. و ما به این تضاد تاکید و بدون تاکید نیاز داریم تا در انگلیسی آمریکایی طبیعی به نظر برسد. بنابراین بیایید به کلمات بدون تاکید «at» و «the» نگاه کنیم. در پایان روز- در پایان روز- در پایان روز- در واقع «در» است و مصوت بسیار سریع است. این می تواند تمام مصوت ق یا می تواند شوا باشد: اما- اما- اما- یا در- در- در- در پایان روز-- در پایان روز--- در پایان روز-- واقعاً مهم نیست. چیزی که مهم است این است که به طرز باورنکردنی سریع گفته شد. ما یک توقف T داریم بنابراین کلمه "at" کمی ناگهانی قطع می شود. شما هوا را در گلوی خود متوقف می کنید و E در اینجا به صورت EE تلفظ می شود، زیرا کلمه بعدی با یک صدادار یا دوفتونگ شروع می شود. اگر کلمه بعدی با صدای صامت شروع می شد، آنگاه این بود: the- که در اینجا به دست می آوریم. در اینجا، به عنوان schwa تلفظ می شود زیرا صدای بعدی یک صدای همخوان است. بنابراین ما "پایان" و "روز" را داریم. اما البته به این وضوح تلفظ نمی شود، اینطور است؟ از آنجا که این کلمه مهمی نیست، بنابراین این است: در -- در -- در -- در -- در -- در پایان روز -- در پایان روز -- در پایان روز -- 'Of' و 'the' می شود: of the-- of the-- کل کلمه "of" فقط به schwa تقلیل می یابد که ما آن را به کلمه "the" پیوند می دهیم. از روز -- از -- از -- پایان روز -- پایان روز -- در پایان روز -- پایان روز -- پایان روز -- پایان روز -- - بنابراین ساختن این کلمات کمتر مهم واقعاً به سرعت به ارائه کنتراست مورد نیاز ما کمک می کند. با من تمرین کن در پایان روز - در پایان روز - در پایان روز، مهم نیست. کلمات «آن» و «نمی‌کند» نیز خیلی سریع گفته می‌شود. یک توقف دیگر در اینجا. مهم نیست. مهم نیست. مهم نیست. مهم نیست. مهم نیست. مهم نیست. حالا فکر می‌کنم می‌شنوم که T اینجا هم کاملاً حذف شده است. این بسیار رایج است. ما یا T را رها می کنیم یا به نوعی صدای توقف بینی برای نشان دادن NT ایجاد می کنیم: نه-- nt-- nt-- nt-- nt-- اما در اینجا، من فکر می کنم او فقط صدای N را درست می کند. به صدای M: مهم نیست - و به دلیل این اتصال صاف، هیچ توقفی وجود ندارد. مهم نیست. مهم نیست. کلمه «آن» خیلی سریع بعد از «آن» متوقف می‌شود، اما این دو کلمه هنوز هم خیلی سریع گفته می‌شوند: اینطور نیست-- مهم نیست. و سپس هجای تاکید شده ah با مصوت AH در "ماده" و سپس یک فلپ T داریم: ماده. - مهم نیست. - میدانم. - مهم نیست. - میدانم. - مهم نیست. - میدانم. میدانم. میدانم. بنابراین من این را در همان زمان گفتم که او می گفت مهم نیست. میدانم. این یک عبارت دو کلمه ای است و تاکید بر کلمه "دانستن" است، اما زیر و بمی کل عبارت صاف است. این نیست: می دانم. اما این خط صاف اتصال است. میدانم. این تغییر آرام در زمین است. این افزایش و کاهش لحن که یکی از ویژگی های انگلیسی آمریکایی را می سازد. انتقال های صاف ما می خواهیم کلمات به هم مرتبط شوند. ما می‌خواهیم تغییر در لحن هموار باشد تا هیچ چیز متلاطم نباشد. میدانم. میدانم. میدانم. میدانم. در پایان روز-- در پایان روز-- حالا اینجا قطعاً مصوت را به schwa تقلیل می دهم: اما در- Stop T. در پایان روز-- باز هم، کل عبارت بسیار روان است. در پایان روز- با «پایان» و «روز» کمی طولانی‌تر، همچنین دارای آن اوج در آهنگ. باز هم حرف E در اینجا EE را در واکه او می سازد زیرا کلمه بعدی با صدای مصوت شروع می شود. و در اینجا schwa را می سازد زیرا کلمه بعدی با یک صامت شروع می شود. بنابراین ما داریم: در-- در انتها-- و سپس صدای V را نیز رها می کنم و فقط schwa را می سازم. از-- از-- از-- از-- این دو کلمه خیلی سریع گفت: از روز-- در پایان روز-- در پایان روز-- در پایان روز -- در پایان روز، این دانش آموزان هستند که مهم هستند. این دانش آموزان هستند که مهم هستند. و در اینجا 'stu-' بیشترین هجای آن عبارت است. Ma-- همچنین کمی استرس دارد. باز هم، ما در اینجا یک فلپ T داریم: ماده - این دانش‌آموزان هستند که اهمیت دارند. این است - سریع گفت: این است - این است - این است - این دانش آموز است - این دانش آموز است - این دانش آموز است - دانش آموزان - دانش آموزان-- سپس این دو هجا سریعتر. Ma-- کشش کوچک دیگری. این دانش آموزان هستند که مهم هستند. Aaahhhh-- تغییر یکنواخت در لحن با اوج در هجاهای تاکید شده. این دانش آموزان هستند که مهم هستند. این دانش آموزان هستند که مهم هستند. این دانش آموزان هستند که مهم هستند. درست است. درست است. درست است. درست است. صدای TH در اینجا خیلی واضح نیست. او نوک زبان را از میان دندان‌ها نمی‌برد، بلکه نوک زبان را روی پشت دندان‌ها، جایی که دندان‌های بالا و پایین به هم می‌رسند، فشار می‌دهد. این - آن - آن - همین است - درست است. این به ما امکان می دهد آن صدا را کمی سریعتر تولید کنیم: درست است. درست است. درست است. درست است. اکنون در اینجا، ما خوشه TS را در R داریم. همه این صداها تلفظ می شوند. ما ts-- و سپس er-- درست است. درست است. اما این یک ایستگاه است که در آن هوا را قطع می کنیم، زمین به آرامی پایین نمی آید. توقف ناگهانی داریم. درست -- درست -- درست است. راست -- راست -- راست -- باشه لوبیا سبز. باشه لوبیا سبز بیشترین کلمه "سبز" در آن عبارت و زمین هموار است. باشه لوبیا سبز گام بالا می رود، انرژی به سمت کلمه تاکید شده ایجاد می شود، و سپس از بین می رود: لوبیا-- پس از آن. لوبیا سبز. لوبیا سبز. لوبیا سبز. در حالی که من این را می گویم، لورا می گوید: اوه. اوه اوه فقط یک تعجب کوچک وقتی متوجه می شوید چیزی یا چیزی مهم است، می خواهید توجه را به آن جلب کنید یا اگر در مورد چیزی هیجان زده شدید. اوه به آن نگاه کنید. - لوبیا سبز. - اوه - لوبیا سبز. - اوه - لوبیا سبز. - اوه کران بری. کران بری. کران بری. کران بری. در آنجا استرس روی هجای اول است. این یک کلمه سه هجایی است، بنابراین هجای اول "کران" است و دو هجای آخر عبارتند از: توت - توت - توت - آنها کمی واضح تر هستند، کمی بیشتر زمزمه می شوند، هجاهای بدون تاکید اینگونه به نظر می رسند. کران بری. کران بری. کران بری. کران بری. تازه. تازه. تازه. چه چیزی در مورد لحن آن کلمه توجه می کنید؟ تازه. بالا و پایین حرکت می کند. و این شکل یک هجای تاکیدی است. تازه. تازه. تازه. ما زمین های مسطح به انگلیسی آمریکایی نمی خواهیم. تازه. تازه. - تازه. - اوه بله. اوه بله. اوه بله. کمی نامشخص است زیرا سرم چرخانده است بنابراین رو به میکروفن نیستم. اوه بله. اما هنوز هم می توانید بشنوید که لحن زیبا و روان است. اوه بله. اوه بله. کلمات به هم پیوند خورده اند هیچ جدایی بین این دو کلمه وجود ندارد. اوه بله. اوه بله. اوه بله. اوه، و من امیدوار بودم - اوه. اوه این مانند "اوه" است، این فقط یک کلمه پرکننده است، یک تعجب: اوه. اوه آیا برای نیمه دوم آن دیفتانگ به کمی گرد کردن لب نیاز دارید؟ اوه اوه اوه و من امیدوار بودم که مجبور نباشیم یک کیف بزرگ بخریم. و من امیدوار بودم که مجبور نباشیم یک کیف بزرگ بخریم. هو--. یک کیف بزرگ بخر اینها کلماتی هستند که می شنوم اینجا بیشترین استرس را دارند. کلمه "و" کاهش می یابد ما D را حذف کردیم: و من بودم-- و من بودم-- و بودم-- و من بودم-- و من بودم-- و من بودم-- و در کلمه "بود" ما واکه را از UH مانند کره به schwa کاهش دادیم. این فقط به این معنی است که حتی سریعتر با افت فک کمتر، کمی شفافیت کمتر گفته می شود. من بودم -- بود -- بود -- بود -- و من بودم -- و بودم -- و من بودم -- و بودم -- و من -- پس این سه کلمه کمی واضح تر از کلمه تاکیدی : hoping- در زمین چاپلوسی، سریعتر گفت: و من امیدوار بودم که مجبور نباشیم بخریم-- و امیدوار بودم که مجبور نباشیم بخریم-- و امیدوار بودم که نخواهیم خرید باید بخریم-- که مجبور نیستیم بخریم-- که مجبور نیستیم بخریم-- اینجا چه خبر است؟ ما داریم: که مجبور نیستیم-- و سپس کمی دیگر در «خرید». پس چگونه این کلمات را به این سرعت بیان می کنیم؟ کلمه «آن» مصوت را به schwa کاهش می دهیم تا بتوانیم آن را سریعتر بیان کنیم. آن-- آن------------------------------------------------------------------------------------------- - اینکه ما مجبور نیستیم بخریم-- مجبور نیستیم بخریم-- که ما-- که ما-- مجبور نیستیم بخریم-- مجبور نیستیم- مجبور نیستیم- پس دوباره فکر می‌کنم این را به‌عنوان یک T حذف شده می‌شنوم. فقط یک صدای N که مستقیماً به H می‌رود. واکه در اینجا به schwa کاهش می‌یابد و وقتی یک V انتهایی داریم که به آن پیوند می‌یابد، به کلمه پیوند می‌دهد. 'to' که با T شروع می شود، اغلب در این ترکیب دو کلمه ای می توان صدای V را به F تغییر داد زیرا T بدون صدا است. بنابراین این بی صدا می شود. V unvoiced F است. باید- باید-- باید-- باید-- باید-- که مجبور نیستیم- که مجبور نیستیم- که مجبور نیستیم- که مجبور نیستیم - که مجبور نیستیم - که مجبور نیستیم - شما باید چه کار کنید تا بتوانید آن کلمات را به این سرعت بیان کنید؟ باید حرکات دهان را ساده کنیم. ما باید برخی از صداها را تولید کنیم و زیر و بم آنقدر تغییر نمی کند، پایین تر و صاف تر می ماند. انرژی چندانی در صدا وجود ندارد. همه این موارد بخشی از تضاد مهم بین هجاهای تاکید شده و بدون تاکید است. این که مجبور نباشیم -- که مجبور نباشیم -- که مجبور نباشیم یک کیف بزرگ بخریم. یک کیسه بزرگ - اوه - شوا خیلی سریع گفت. "بزرگ" کمی طولانی تر و سپس "کیف" بیشتر از آن شکل بالا به پایین استرس دارد. یک کیسه بزرگ-- یک کیسه بزرگ-- یک کیسه بزرگ-- یک کیسه بزرگ-- به چند عدد نیاز داریم؟ چند تا نیاز داریم؟ چگونه - کلمه سوال. به چه تعداد نیاز داریم - و "نیاز" بیشترین استرس را در آنجا دارند. بسیاری از ما -- این سه کلمه با سرعت بیشتری گفته می شود. ما چند نفر هستیم--چند نفر هستیم--چند نفر هستیم-- من چیزی کم نمی کنم. همه صداها ثابت می مانند. برخی از افراد ممکن است اتفاق بیفتد که «do» را به «de» کاهش دهم: به چند نفر نیاز داریم؟ Da-da- Da-da- با شوا. اشکالی ندارد. اما من در واقع مصوت OO را حفظ می کنم. آنچه در اینجا مهم‌تر از این است که این کاهش را انجام دهم یا نه این است که کلمه به‌طور باورنکردنی سریع گفته شود و سپس به کلمه قبل و بعد از آن پیوند پیدا کند: - ما چند نفر هستیم-- چند نفر هستیم--

And that provides a nice contrast with 'how' and 'need'.

و این تضاد خوبی با «چگونه» و «نیاز» ایجاد می کند.

How many do we need?

چند تا نیاز داریم؟

So it's long, short, short, short, long all with a smooth change in intonation.

بنابراین طولانی، کوتاه، کوتاه، کوتاه، بلند و همه با یک تغییر آرام در آهنگ.

How many do we need? How many do we need? How many do we need?

چند تا نیاز داریم؟ چند تا نیاز داریم؟ چند تا نیاز داریم؟

Let's listen to the whole conversation one more time.

بیایید یک بار دیگر به کل مکالمه گوش کنیم.

I just got my first weird look.

من تازه اولین نگاه عجیبم را دیدم.

But you know what? At the end of the day,

اما میدونی چیه؟ در پایان روز،

- it doesn't matter. - I know.

- مهم نیست. - میدانم.

At the end of the day, it's the students who matter.

در پایان روز، این دانش آموزان هستند که مهم هستند.

That's right.

درست است.

- Ok green beans. - Ooo.

- باشه لوبیا سبز. - اووو

Cranberries.

کران بری.

- Fresh. - Oh yeah.

- تازه. - اوه بله.

Oh, and I was hoping that we wouldn't have to buy a huge bag.

اوه، و من امیدوار بودم که مجبور نباشیم یک کیف بزرگ بخریم.

How many do we need?

چند تا نیاز داریم؟

That analysis is really fun and helpful, right?

آن تحلیل واقعا سرگرم کننده و مفید است، درست است؟

Click here to see other Ben Franklin videos on my YouTube channel.

برای دیدن سایر ویدیوهای بن فرانکلین در کانال یوتیوب من اینجا را کلیک کنید.

But if you're ready to go even further, even bigger, I challenge you this January,

اما اگر آماده‌اید حتی فراتر بروید، حتی بزرگ‌تر، من شما را در این ژانویه به چالش می‌کشم

to start the new year off right with a new commitment to your English Studies.

تا سال جدید را با تعهدی جدید به مطالعات انگلیسی خود شروع کنید. به

Join my online school Rachel's English Academy.

آکادمی انگلیسی راشل مدرسه آنلاین من بپیوندید.

There, you will find tons of Ben Franklin speech analysis videos

در آنجا، هزاران ویدیوی تحلیل گفتار بن فرانکلین را خواهید یافت،

just like this one that you can't get anywhere else.

درست مانند این که در هیچ جای دیگری نمی‌توانید آن‌ها را دریافت کنید.

They're longer, they cover more conversation,

آنها طولانی تر هستند، مکالمات بیشتری را پوشش می دهند،

and I add more each month.

و من هر ماه موارد بیشتری را اضافه می کنم.

You have to have the interest,

شما باید علاقه داشته باشید،

you have to make the time to watch the videos, to work with the audio.

باید برای تماشای فیلم ها، کار با صدا وقت بگذارید. آیا

Can you do this?

می توانید این کار را انجام دهید؟

To help you get in the door, to help you get started,

برای کمک به شما برای ورود به در، برای کمک به شما برای شروع،

I'm offering a discount for the month of January.

من برای ماه ژانویه یک تخفیف ارائه می دهم.

You can get the first month of the Academy for just $5.

شما می توانید ماه اول آکادمی را فقط با 5 دلار دریافت کنید.

Use the code start2018 at check out.

هنگام تسویه حساب از کد start2018 استفاده کنید.

The fee is normally $14 a month which is a steal for what you get:

این هزینه معمولاً 14 دلار در ماه است که برای چیزی که به دست می آورید دزدی است:

tools and support for self-study, to make a real difference in how you sound.

ابزار و پشتیبانی برای خودآموزی، برای ایجاد تفاوت واقعی در صدای شما.

If you sign up and this method doesn't help you, no problem.

اگر ثبت نام کردید و این روش به شما کمکی نکرد، مشکلی نیست.

Just email me within 30 days and you'll get a full refund.

فقط ظرف 30 روز به من ایمیل بزنید و بازپرداخت کامل دریافت خواهید کرد.

This is a subscription and you will be charged every month with continuous access to everything.

این یک اشتراک است و هر ماه با دسترسی مداوم به همه چیز هزینه از شما دریافت می شود.

But you can cancel at any time.

اما شما می توانید در هر زمان لغو کنید.

Just email me and I will make that happen for you.

فقط به من ایمیل بزنید و من این کار را برای شما انجام خواهم داد.

So get this deal and in 2018, get the accent you want.

بنابراین این معامله را دریافت کنید و در سال 2018 لهجه مورد نظر خود را بدست آورید.

More fluency, more ease in American conversation.

تسلط بیشتر، سهولت بیشتر در مکالمه آمریکایی.