ENGLISH CONVERSATION – INTERVIEWING MY FRIEND

You guys love Ben Franklin videos.

They're one of the best ways for you to improve listening comprehension and learn tricks to

sound more natural when speaking English, like using specific reductions.

This January, you're getting five all new Ben Franklin videos where we do a full analysis

of real American English conversations.

Today's topic: interview with my friend Chris.

Let's get started with this analysis.

First, the whole conversation.

- Yeah we have two dogs. - Yeah.

Yeah. Big ones.

Big dogs. Okay, Daisy and let me see if I can remember.

Oh, I can't.

- Banjo. - Banjo! That's right.

And they made the move with you guys from Texas.

Mmm hmm. They did.

How long have you guys had them?

Daisy, about five years.

Banjo, four.

Now, the analysis.

- Yeah we have two dogs. - Yeah.

Yeah.

Yeah we have two dogs.

Yeah we have two dogs.

What are the most stressed words you hear there?

I hear 'two' and 'dogs' as being the two content words here, the most stressed words, longer.

Yeah also. Yeah.

'We have', these are both said really quickly.

And we have two- and we have two- we have two-

And actually the word 'have' reduces.

He drops the H sound.

It's common to do this in function words that begin with an H like: have, had, his, her, him.

We have- we have- So the EE vowel goes right into the AH vowel, smoothly connected:

we have- we have- we have- we have-

This allows him to say these two words more quickly and we want to do that

because we want contrast with the longer words.

So we want our less important function words to be said really really as quickly as possible.

We have- we have- we have two dogs-

we have two- we have two-

- We have two dogs. - Yeah.

Yeah. Yeah.

I respond. I'm pretty sure I knew that.

It's like just a way of saying I'm listening to what you're saying.

- We have two dogs. - Yeah.

Yeah.

Yeah. You'll hear this word in conversation a lot.

Yeah. Yeah.

It's a stressed word.

It will generally have an up-down shape of stress and be a little bit longer. Yeah.

Yeah.

Rather than: yeah. Yeah. Yeah.

Which is how it would be pronounced if it was unstressed. Yeah.

Big ones.

- We have two dogs. - Yeah.

Yeah.

- We have two dogs. - Yeah.

Yeah.

- We have two dogs. - Yeah.

Yeah. Big ones.

Big ones.

Big ones.

So these are both stressed words. Big ones.

They're both longer than a function word like we have up here. Big ones.

'Big' is more stressed than 'ones'.

The pitch is a little bit higher.

Big ones.

The pitch for 'ones' falls away from the stressed 'big', from the peak of 'big'.

Big ones.

Big ones.

Big ones.

Big ones.

Big ones.

Big dogs.

Big dogs.

So again, two stressed words and I'm sort of stretching them out even more.

Big dogs.

I'm doing this for emphasis.

Big dogs.

Big dogs.

- Big dogs. Okay. - Mmm hmm.

He says mm-hmm.

And you can see his mouth doesn't open at all.

This is an affirmation, a way of saying yes or yeah.

We say it a lot in conversation.

Mmm hmm. Mmm hmm.

- Okay. - Mmm hmm.

- Okay. - Mmm hmm.

Okay Daisy and--

Okay Daisy and--

So in this thought group, 'dai' is definitely the most stressed.

It's a proper noun and it's the name of the dog so the stressed syllable of this word

will be very clear: Daisy.

Okay, Daisy-

Okay, Daisy-

Okay, Daisy-

Okay, Daisy and-

And- So this is unusual, this is a function word.

We usually reduce it which means we drop or change some of the sounds.

I say the whole word clearly. The AH as in bat vowel transitioning into the N consonant

and the D sound.

We almost always drop the D but I'm thinking here, I can't remember the name of his other dog.

And....

So by drawing out the word like that, I'm taking more time showing that I'm uncertain

trying to remember that dog's name.

And-- and-- and let me see if I can remember.

Let me see if I can remember.

Let me see if I can remember.

See and the stressed syllable of remember are the most stressed words there.

The rest are said very quickly.

And we do have some reductions: 'let me' becomes lemme.

We drop the T completely.

You might have seen people write it this way before: lemme.

I don't recommend writing reductions but we use them in spoken English all the time.

Let me see- Let me see-

let me see if-- let me see if-- let me see if I can remember--

If I can-- If I can-- If I can remember.

So 'if I can' and actually even the first syllable of 'remember' because it's unstressed.

If I can re-- are all said really quickly, lower in pitch, a little flatter in pitch:

If I can re-- all of them linked together smoothly.

If i can re-- If i can re--

Notice the word 'can'. I'm not pronouncing it fully pronounced which would have the AH vowel

but I'm reducing it: can- can- can- K schwa N. Can- can- can-

This is because 'can' is a helping verb here.

That means it's not the main verb.

'Remember' is the main verb.

'Remem--' and it does have stress

but 'can' when it's not the main word,

which is most of the time, when it's not the main verb, is reduced.

So instead of 'can' it becomes: can, can, can, said very quickly.

Practice that with me now.

Can- can- if I can- if I can- if I can- if I can- if I can remember.

if I can- if I can- if I can remember.

So there's a big difference between the unstressed words: if I can- and the stressed word 'remember'

which has that clear up-down shape, full pronunciation, long stressed syllable.

If I can remember.

If I can remember. If I can remember. If I can remember.

Oh...I can't.

I say: Oh, I can't.

I can't.

I can't.

A stop here at the end where we stop the air: can't-- nt-- nt-- nt--

An abrupt stop. The air stops in my nose because N is a nasal constant.

I can't-- I can't--

I can't--

I can't--

شما بچه ها عاشق ویدیوهای بن فرانکلین هستید. آنها یکی از بهترین راه‌ها برای بهبود درک شنیداری و یادگیری ترفندهایی هستند که در هنگام صحبت کردن انگلیسی، مانند استفاده از کاهش‌های خاص، طبیعی‌تر به نظر برسند. این ژانویه، پنج ویدیوی جدید بن فرانکلین را دریافت می‌کنید که در آن‌ها تجزیه و تحلیل کاملی از مکالمات واقعی انگلیسی آمریکایی انجام می‌دهیم. موضوع امروز: مصاحبه با دوستم کریس. بیایید با این تحلیل شروع کنیم. اول، کل گفتگو. - آره ما دو تا سگ داریم. - آره آره بزرگ ها سگ های بزرگ باشه دیزی و بذار ببینم یادم میاد یا نه. اوه، من نمی توانم. - بانجو - بانجو! درست است. و آنها این حرکت را با شما بچه های تگزاس انجام دادند. ممم هوم انجام دادند. چند وقت است که آنها را دارید؟ دیزی، حدود پنج سال. بانجو، چهار. حالا تحلیل - آره ما دو تا سگ داریم. - آره آره آره ما دو تا سگ داریم آره ما دو تا سگ داریم پر استرس ترین کلماتی که در آنجا می شنوید چیست؟ من می شنوم که "دو" و "سگ" دو کلمه محتوایی در اینجا هستند، کلماتی که بیشترین تاکید را دارند، طولانی تر. آره همینطور آره "ما داریم"، این هر دو خیلی سریع گفته می شود. و ما دو داریم و دو داریم - دو داریم و در واقع کلمه "داشتن" کاهش می یابد. او صدای H را رها می کند. انجام این کار در کلمات تابعی که با یک H شروع می شوند، معمول است: have, had, his, her, he. ما داریم- داریم- بنابراین مصوت EE مستقیماً به مصوت AH می رود، به آرامی متصل می شود: داریم- داریم- داریم- داریم- این به او اجازه می دهد این دو کلمه را سریعتر بگوید و ما می خواهیم این کار را انجام دهیم زیرا ما کنتراست با کلمات طولانی تر را می خواهم. بنابراین ما می‌خواهیم که کلمات تابع کمتر مهم ما واقعاً در سریع‌ترین زمان ممکن گفته شوند. ما داریم - داریم - دو تا سگ داریم - دو تا داریم - دو تا سگ داریم. - آره آره آره جواب میدهم. من تقریباً مطمئن هستم که این را می دانستم. مثل این است که بگویم من به آنچه شما می گویید گوش می دهم. - ما دو تا سگ داریم. - آره آره آره این کلمه را در مکالمه زیاد خواهید شنید. آره آره این یک کلمه تاکیدی است. به طور کلی یک شکل استرس بالا به پایین خواهد داشت و کمی طولانی تر خواهد بود. آره آره به جای: بله. آره آره که اگر بدون تنش بود تلفظ می شد. آره بزرگ ها - ما دو تا سگ داریم. - آره آره - ما دو تا سگ داریم. - آره آره - ما دو تا سگ داریم. - آره آره بزرگ ها بزرگ ها بزرگ ها پس این هر دو کلمه تاکیدی هستند. بزرگ ها آنها هر دو طولانی تر از یک کلمه تابعی هستند که در اینجا داریم. بزرگ ها "بزرگ" بیشتر از "آنهایی" استرس دارد. زمین کمی بالاتر است. بزرگ ها زمین برای "یکی" از "بزرگ" تاکید شده، از اوج "بزرگ" دور می شود. بزرگ ها بزرگ ها بزرگ ها بزرگ ها بزرگ ها سگ های بزرگ سگ های بزرگ بنابراین دوباره، دو کلمه تاکید شده و من به نوعی آنها را حتی بیشتر گسترش می دهم. سگ های بزرگ من این کار را برای تاکید انجام می دهم. سگ های بزرگ سگ های بزرگ - سگ های بزرگ باشه. - ممم هوم او می گوید mm-hmm. و می بینید که دهانش اصلا باز نمی شود. این یک تأیید است، راهی برای گفتن بله یا بله. ما در گفتگو زیاد می گوییم. ممم هوم ممم هوم - باشه. - ممم هوم - باشه. - ممم هوم Okay Daisy and-- Okay Daisy and-- بنابراین در این گروه فکری، "dai" قطعا بیشترین استرس را دارد. این یک اسم خاص است و نام سگ است، بنابراین هجای تاکید شده این کلمه بسیار واضح خواهد بود: دیزی. Okay, Daisy- Okay, Daisy- Okay, Daisy- Okay, Daisy and- And- بنابراین این غیرعادی است، این یک کلمه تابعی است. ما معمولا آن را کاهش می دهیم به این معنی که برخی از صداها را رها یا تغییر می دهیم. من کل کلمه را واضح می گویم. AH مانند مصوت خفاش که به صامت N و صدای D تبدیل می شود. ما تقریبا همیشه D را می اندازیم، اما من اینجا فکر می کنم، نام سگ دیگرش را به خاطر نمی آورم. و .... بنابراین با بیرون کشیدن این کلمه، زمان بیشتری صرف می کنم و نشان می دهم که مطمئن نیستم که نام آن سگ را به خاطر بسپارم. و---- و بگذار ببینم یادم می آید یا نه. بذار ببینم یادم میاد یا نه بذار ببینم یادم میاد یا نه ببینید و هجای تاکید شده به خاطر داشته باشید بیشترین تاکید را در آنجا دارد. بقیه خیلی سریع گفته می شود. و ما برخی کاهش‌ها داریم: «بگذار به من» تبدیل شود. T را کاملا رها می کنیم. شاید قبلاً دیده باشید که مردم آن را به این شکل نوشته اند: lemme. من کاهش نوشتن را توصیه نمی‌کنم، اما همیشه از آن‌ها در انگلیسی گفتاری استفاده می‌کنیم. بگذار ببینم - بگذار ببینم - بگذار ببینم اگر - بگذار ببینم اگر - بگذار ببینم آیا می توانم به خاطر بیاورم - اگر می توانم - اگر می توانم - اگر بتوانم به خاطر بیاورم. بنابراین «اگر بتوانم» و در واقع حتی هجای اول «به خاطر بسپار» زیرا بدون تاکید است. اگر بتوانم دوباره - همه خیلی سریع گفته می‌شوند، در زیر و بمی پایین‌تر، کمی صاف‌تر: اگر بتوانم دوباره - همه آنها به آرامی به هم متصل شدند. اگر می توانم دوباره - اگر می توانم دوباره - به کلمه "می توانم" توجه کنید. من آن را کاملاً تلفظ نمی‌کنم که مصوت AH داشته باشد، اما آن را کاهش می‌دهم: can- can- can- K schwa N. Can- can- can- این به این دلیل است که «can» در اینجا یک فعل کمکی است. یعنی فعل اصلی نیست. "به خاطر بسپار" فعل اصلی است. 'Remem--' و استرس دارد، اما وقتی کلمه اصلی نیست، 'می توانم' کاهش می یابد، که بیشتر اوقات، زمانی که فعل اصلی نیست، کاهش می یابد. بنابراین به جای "می توانم" می شود: می تواند، می تواند، می تواند، خیلی سریع گفته می شود. همین الان با من تمرین کن می توانم- اگر می توانم- اگر می توانم- اگر بتوانم- اگر بتوانم- اگر بتوانم به خاطر بیاورم. اگر بتوانم- اگر بتوانم- اگر بتوانم به یاد بیاورم. بنابراین تفاوت زیادی بین کلمات بدون تاکید وجود دارد: اگر می‌توانم- و کلمه تاکیدی "به خاطر بسپار" که دارای شکل واضح بالا به پایین، تلفظ کامل، هجای طولانی تاکید شده است. اگه یادم بیاد اگه یادم بیاد اگه یادم بیاد اگه یادم بیاد اوه...نمیتونم می گویم: اوه، نمی توانم. من نمی توانم. من نمی توانم. توقفی اینجا در انتهای جایی که هوا را متوقف می کنیم: نمی توانم-- nt-- nt-- nt-- توقف ناگهانی. هوا در بینی من متوقف می شود زیرا N یک ثابت بینی است. من نمی توانم-- نمی توانم-- نمی توانم-- نمی توانم---

- I can't-- - Ba- Banjo.

نمی توانم --- با- بانجو.

And I say this at the same time that he is taking me out of my misery

و این را در همان حال می گویم که مرا از بدبختی بیرون می آورد

and giving me the right answer: Ban- Banjo.

و جواب درستی به من می دهد: بان- بانجو.

Banjo.

بانجو.

Again, it's a proper noun so it's going to be stressed.

باز هم، این یک اسم خاص است، بنابراین بر آن تاکید می شود.

The first syllable is the stressed syllable: Ban-- jo.

هجای اول هجای تاکید شده است: Ban--jo.

Banjo.

بانجو.

Banjo.

بانجو.

Banjo.

بانجو.

Banjo.

بانجو.

Banjo. That's right.

بانجو. درست است.

Banjo. That's right.

بانجو. درست است.

So I'm being dramatic here spending more time on the name.

بنابراین من در اینجا دراماتیک هستم و زمان بیشتری را صرف این نام می کنم.

Of course, I remember as soon as he said it.

البته به محض گفتن یادم هست.

I've seen Banjo on Instagram many times.

من بانجو را بارها در اینستاگرام دیده ام.

Banjo.

بانجو.

Banjo.

بانجو.

Banjo.

بانجو.

Banjo. That's right.

بانجو. درست است.

That's right. That's right. That's right.

درست است. درست است. درست است.

These two words a little bit mumbled.

این دو کلمه کمی زمزمه کرد.

Not as clear I definitely drop the TH in 'that's'.

آنقدر واضح نیست که من قطعاً TH را در «آن» رها می کنم.

at's right. at's right. at's right.

در سمت راست در سمت راست در سمت راست

That's pretty common.

این بسیار رایج است.

In fact, I could have even dropped the vowel and just put the TS sound in front of the R consonant.

در واقع، من حتی می توانستم صدادار را رها کنم و فقط صدای TS را جلوی همخوان R قرار دهم.

T's right. T's right.

تی درسته تی درسته

We do that quite a bit with that, it's, let's, and what's.

ما این کار را تا حد زیادی با آن انجام می دهیم، این است، اجازه دهید، و چیست.

Reducing those words to just the TS sound.

کاهش آن کلمات فقط به صدای TS.

But here I don't do that. I keep the AH vowel but I do drop the beginning consonant. That's right.

اما اینجا من این کار را نمی کنم. من مصوت AH را حفظ می کنم اما صامت آغازین را حذف می کنم. درست است.

That's right.

درست است.

This is pretty normal.

این کاملا طبیعی است.

You'll hear this quite a bit in normal conversation, casual conversation.

این را در مکالمه معمولی، مکالمه معمولی، کمی خواهید شنید .

That's right. That's right.

درست است. درست است.

That's right. And they made the move with you guys.

درست است. و آنها این حرکت را با شما بچه ها انجام دادند.

And they made the move with you guys.

و آنها این حرکت را با شما بچه ها انجام دادند.

So notice I definitely dropped the D here and that is a more normal pronunciation of the word 'and'.

بنابراین توجه کنید که من قطعاً D را در اینجا انداختم و این تلفظ عادی تر کلمه "and" است.

And they made the move.

و این حرکت را انجام دادند.

I keep the full AH vowel.

من مصوت کامل ق را حفظ می کنم.

Could have reduced it to the schwa:

می توانست آن را به schwa تقلیل دهد:

And they made the move--

و آنها این حرکت را انجام دادند -

And they made the move--

و آنها حرکت کردند -

And they made the move--

و آنها حرکت کردند -

And they made the move with you guys from Texas.

و آنها حرکت را با شما بچه های تگزاس انجام دادند.

And they made the move with your guys--

و آنها این حرکت را با بچه های شما انجام دادند -

A little stressed there.

کمی در آنجا استرس داشتند.

From Texas-- So the stressed words more clear, more time, up-down shape of stress.

از تگزاس-- بنابراین کلمات تاکید شده واضح تر، زمان بیشتر، شکل استرس بالا به پایین.

The unstressed words flatter in pitch, said more quickly, less important.

كلمات بدون تاكيد به صورت واضح تر، تندتر گفته شده، كم اهميت تر است.

And they made the move with you guys from Texas.

و آنها این حرکت را با شما بچه های تگزاس انجام دادند.

The word 'from' reduced.

کلمه "از" کاهش یافت.

It's not: from but: from- from- from Texas-

این نیست: from but: from- from- from Texas-

So the vowel changes to the schwa.

بنابراین مصوت به schwa تغییر می کند.

So we can see that word really quickly: from- from Texas-

بنابراین ما می توانیم آن کلمه را واقعاً سریع ببینیم: from- from Texas-

- From Texas. - Mmm hmm they...

- from Texas. - ممم هوم آنها...

- From Texas. - Mmm hmm they...

- از تگزاس. - ممم هوم آنها...

- From Texas. - Mmm hmm they did.

- از تگزاس. - ممم هوم آنها انجام دادند.

Mmm hmm. Again, an affirmation.

ممم هوم باز هم یک تایید.

Like saying: Yes, they did.

مثل این که بگوییم: بله کردند.

They did.

انجام دادند. "

'Did' more stressef than 'they'.

بیشتر از "آنها" استرس داشتند.

They did.

انجام دادند.

- From Texas. - Mmm hmm. They did.

- از تگزاس. - ممم هوم انجام دادند.

- From Texas. - Mmm hmm. They did.

- از تگزاس. - ممم هوم انجام دادند.

- From Texas. - Mmm hmm. They did.

- از تگزاس. - ممم هوم انجام دادند.

- From Texas. - Mmm hmm. They did.

- از تگزاس. - ممم هوم انجام دادند.

How long have you guys had them?

چند وقت است که آنها را دارید؟

How long have you guys had them?

چند وقت است که آنها را دارید؟

That is definitely the longest word in the sentence, the most stressed.

این قطعا طولانی ترین کلمه در جمله است، بیشترین تاکید را.

The other words a little less clear.

کلمات دیگر کمی واضح تر است.

In fact, I reduced the word 'have' by dropping the H consonant.

در واقع، من با حذف همخوان H، کلمه "دار" را کاهش دادم.

How long have you guys-

چند وقته بچه ها-

Have-- have-- have--

Have-- have-- have--

I also changed the vowel from AH to the schwa.

من هم مصوت رو از AH به schwa تغییر دادم .

So it's just schwa V. Long have- long have- long have-

بنابراین فقط schwa V. Long have- long have- long have-

And whenever we do reductions, we want to make sure that we link them in.

و هر زمان که ما کاهش می دهیم، می خواهیم مطمئن شویم که آنها را به هم مرتبط کرده ایم.

So this is just linked right on to the next word, to the word before, and the next word:

بنابراین این فقط مستقیماً به کلمه بعدی، به کلمه قبل، و کلمه بعدی:

how long have- long have- Practice that with me now.

چه مدت است- مدتهاست- همین الان با من تمرین کن.

Long have- long have- long have you- long have you- How long have you guys had them?

خیلی وقته-خیلی وقته- خیلی وقته دارم

How long have you-- How long have you-- How long have you guys had them?

چند وقت است که شما - چند وقت است که شما - چند وقت است که آنها را دارید؟

'Had' also has a little bit of stress.

"داشت" نیز کمی استرس دارد.

Had them- had them- 'Them' is another word that often reduces by dropping the TH.

Had them- had them- «آنها» کلمه دیگری است که اغلب با انداختن TH کاهش می یابد.

I did not do that here.

من اینجا این کار را نکردم.

How long have you guys had them?

چند وقت است که آنها را دارید؟

Even though I didn't do it, it's still not stressed. It's lower in pitch.

با اینکه اینکارو نکردم بازم استرس نداره. صدایش پایین تره

The intonation doesn't have the up-down shape of stress, that curve in the voice.

لحن، شکل تنش بالا به پایین، آن منحنی در صدا را ندارد.

How long have you guys had them?

چند وقت است که آنها را دارید؟

Them? Them? Them?

آنها؟ آنها؟ آنها؟

Had them? Had them? Had them?

آنها را داشت؟ آنها را داشت؟ آنها را داشت؟

Daisy, about five years. Banjo, four.

دیزی، حدود پنج سال. بانجو، چهار.

Daisy, about five years.

دیزی، حدود پنج سال.

Dai-, five, and Banjo, about four.

دای-، پنج، و بانجو، حدود چهار.

So again, our two proper nouns Daisy and Banjo stressed.

بنابراین دوباره، دو اسم خاص ما دیزی و بانجو تاکید کردند.

Here, we're talking about, we've already established that that's who were talking about.

در اینجا، ما در مورد آن صحبت می کنیم، ما قبلاً ثابت کرده ایم که این کسانی هستند که در مورد آن صحبت می کردند.

And now we're asking about something different.

و اکنون ما در مورد چیز متفاوتی می پرسیم.

We're asking about how long Chris has had these dogs.

ما در مورد مدت زمانی که کریس این سگ ها را دارد می پرسیم.

So I think the word 'five' is even more stressed than Daisy.

بنابراین من فکر می کنم کلمه "پنج" حتی بیشتر از دیزی استرس دارد.

Daisy, about five years.

دیزی، حدود پنج سال.

Because this is the new information.

زیرا این اطلاعات جدید است.

This is the information I'm asking about.

این اطلاعاتی است که من در مورد آن می پرسم.

Daisy, about five years.

دیزی، حدود پنج سال.

Daisy, about five years.

دیزی، حدود پنج سال.

Daisy, about five years.

دیزی، حدود پنج سال.

Five years.

پنج سال.

Five years.

پنج سال.

'About' with a stop T because the next word begins with a consonant.

"درباره" با یک توقف T زیرا کلمه بعدی با یک صامت شروع می شود.

About five years.

حدود پنج سال.

About five years.

حدود پنج سال.

About five years.

حدود پنج سال.

About five years.

حدود پنج سال.

Five years.

پنج سال.

The intonation for the word 'years' is a little high and he holds it out a little bit.

لحن کلمه "سال" کمی زیاد است و او آن را کمی حفظ می کند.

That says to me that it's an estimate.

این به من می گوید که این یک تخمین است.

It's like not exactly five years.

انگار نه دقیقا پنج سال.

Five years.

پنج سال.

Five years.

پنج سال.

Five years.

پنج سال.

Five years.

پنج سال.

And he's also thinking: How, how would I say that? Is that true?

و او همچنین فکر می کند: چگونه، چگونه این را بگویم؟ آیا این درست است؟

Maybe he's also thinking about Banjo.

شاید او هم به بانجو فکر می کند.

He's about to tell me Banjos age.

او می خواهد سن بانجو را به من بگوید.

Maybe he's not quite sure how long they've had Banjo.

شاید او کاملاً مطمئن نیست که چه مدت بانجو داشته اند.

Five years. Banjo, four.

پنج سال. بانجو، چهار.

Four.

چهار

Four.

چهار

So we have a bit of this quality...

پس ما کمی از این کیفیت داریم...

which is called popcorn we have a bit of a popcorn sound in the voice.

که به آن پاپ کورن می گویند ما کمی صدای پاپ کورن در صدا داریم.

And that's pretty normal for final words in a thought group.

و این برای کلمات پایانی در یک گروه فکری کاملاً طبیعی است.

The general trend of phrases in American English is that they go down in pitch

روند کلی عبارات در انگلیسی آمریکایی به این صورت است که آنها به سرعت پایین می آیند

and they lose energy towards the end.

و تا پایان انرژی خود را از دست می دهند. به همین

That's why it's very common for there to be that popcorn quality at the end of a sentence.

دلیل بسیار معمول است که در انتهای جمله با آن کیفیت پاپ کورن وجود داشته باشد.

Four.

چهار

Four.

Instead of: four, four.

چهار

به جای: چهار، چهار.

Four.

چهار

Four.

چهار

Four.

چهار

If you notice this, pay attention to this.

اگر متوجه این موضوع شدید، به این نکته توجه کنید.

You don't want to have this popcorn quality in your voice all the time.

شما نمی خواهید همیشه این کیفیت پاپ کورن را در صدای خود داشته باشید.

But if you do bring it in at the ends of phrases, it can definitely help you sound more natural

اما اگر آن را در انتهای عبارات وارد کنید، قطعاً می تواند به شما کمک کند

when speaking English.

هنگام صحبت کردن انگلیسی طبیعی تر به نظر برسید.

Let's listen to the whole conversation one more time.

بیایید یک بار دیگر به کل مکالمه گوش کنیم .

- Yeah we have two dogs. - Yeah.

- آره ما دو تا سگ داریم. - آره

Yeah. Big ones.

آره بزرگ ها

Big dogs.

سگ های بزرگ

Okay, Daisy and let me see if I can remember.

باشه دیزی و بذار ببینم یادم میاد یا نه.

- Oh, I can't. - Ban-banjo.

- اوه، نمی توانم. - بان-بانجو.

Banjo! That's right. And they made the move with you guys from Texas.

بانجو! درست است. و آنها این حرکت را با شما بچه های تگزاس انجام دادند.

Mmm hmm. They did.

ممم هوم انجام دادند.

How long have you guys had them?

چند وقت است که آنها را دارید؟

Daisy, about five years. Banjo, four.

دیزی، حدود پنج سال. بانجو، چهار.

That analysis is really fun and helpful, right?

آن تحلیل واقعا سرگرم کننده و مفید است، درست است؟

Click here to see other Ben Franklin videos on my YouTube channel.

برای دیدن سایر ویدیوهای بن فرانکلین در کانال یوتیوب من اینجا را کلیک کنید.

But if you're ready to go even further, even bigger, I challenge you this January, to start

اما اگر آماده‌اید حتی فراتر بروید، حتی بزرگ‌تر، من شما را در این ژانویه به چالش می‌کشم تا

the new year off right with a new commitment to your English Studies.

سال جدید را با تعهدی جدید به مطالعات انگلیسی خود شروع کنید. به

Join my online school Rachel's English Academy.

آکادمی انگلیسی راشل مدرسه آنلاین من بپیوندید.

There, you will find tons of Ben Franklin speech analysis videos just like this one

در آنجا، هزاران ویدیوی تحلیل گفتار بن فرانکلین را خواهید یافت، درست مانند این

that you can't get anywhere else.

که در هیچ جای دیگری نمی‌توانید آن‌ها را دریافت کنید.

They're longer, they cover more conversation, and I add more each month.

آنها طولانی تر هستند، مکالمات بیشتری را پوشش می دهند، و من هر ماه موارد بیشتری را اضافه می کنم.

You have to have the interest, you have tomake the time to watch the videos, to work with the audio.

شما باید علاقه داشته باشید، باید برای تماشای فیلم ها و کار با صدا وقت بگذارید. آیا

Can you do this?

می توانید این کار را انجام دهید؟

To help you get in the door, to help you get started, I'm offering a discount for the month of January.

برای کمک به شما برای ورود به در، برای کمک به شما برای شروع، من برای ماه ژانویه یک تخفیف ارائه می دهم.

You can get the first month of the Academy for just $5.

شما می توانید ماه اول آکادمی را فقط با 5 دلار دریافت کنید.

Use the code start2018 at check out.

هنگام تسویه حساب از کد start2018 استفاده کنید.

The fee is normally $14 a month which is a steal for what you get:

این هزینه معمولاً 14 دلار در ماه است که برای چیزی که به دست می آورید دزدی است:

tools and support for self-study, to make a real difference in how you sound.

ابزار و پشتیبانی برای خودآموزی، برای ایجاد تفاوت واقعی در صدای شما.

If you sign up and this method doesn't help you, no problem.

اگر ثبت نام کردید و این روش به شما کمکی نکرد، مشکلی نیست.

Just email me within 30 days and you'll get a full refund.

فقط ظرف 30 روز به من ایمیل بزنید و بازپرداخت کامل دریافت خواهید کرد .

This is a subscription and you will be charged every month with continuous access to everything.

این یک اشتراک است و هر ماه با دسترسی مداوم به همه چیز هزینه از شما دریافت می شود.

But you can cancel at any time.

اما شما می توانید در هر زمان لغو کنید.

Just email me and I will make that happen for you.

فقط به من ایمیل بزنید و من این کار را برای شما انجام خواهم داد.

So get this deal and in 2018, get the accent you want.

بنابراین این معامله را دریافت کنید و در سال 2018 لهجه مورد نظر خود را بدست آورید.

More fluency, more ease in American conversation.

تسلط بیشتر، سهولت بیشتر در مکالمه آمریکایی.