ENGLISH CONVERSATION: In-Depth Conversation Analysis | Rachel’s English

You've told me one of your favorite exercises is a Ben Franklin exercise,

where we study everything about American English pronunciation,

to help you improve your listening comprehension and understand how to sound more American.

So today, we're going to do a Ben Franklin exercise on a monologue about going out to dinner.

First, we'll listen to the full monologue, then there will be an in-depth analysis after that.

You study everything about stress, reductions, and linking.

There will be a listen and repeat section.

This is where you get to practice out loud and see if you can imitate what I’ve done.

First, the monologue.

Tonight, David and I are going out to dinner with two friends, a double-date.

We both got sitters and we got a reservation at Park at six forty-five.

I already know what I’m going to get.

They have the best French onion soup I’ve ever had.

I don't know how long it takes them to make it, but it's worth every minute.

It's going to be so great to enjoy a nice meal catching up with these friends.

Now, the analysis.

Tonight David and I are going out to dinner with two friends, a double date.

Tonight David and I are going out to dinner.

Tonight.

I stress that, the time, when this was gonna happen.

David and I, a little bit longer, going out to dinner, go, a little bit longer,

din, a little bit longer, with two friends, two, I stressed that, I bring the pitch of my voice up,

two friends, friends, a little bit longer.

Tonight David and I are going out to dinner with two friends.

Tonight David and I are going out to dinner with two friends.

Tonight David and I are going out to dinner with two friends.

And the rest of the words are said pretty quickly.

Please notice the word 'tonight' is pronounced with a schwa in the first syllable.

So many people pronounce that: to-- tonight, today, tomorrow, but they're all: te, te, just the T and the schwa.

To-- tonight, tonight.

Tonight, tonight, tonight.

The second T is a stop T because it's followed by a word that begins with a consonant, that would be David.

Tonight, David--

Tonight David and I are--

Tonight David and I are--

Tonight David and I are--

David and I.

Now whenever we have two things that were putting together with 'and', it's very common

to reduce the word 'and' which I did, I changed, the vowel to the schwa and we drop the D.

And, David and I, David and I.

And then the N links right into the next word which is the AI as in buy diphthong.

David and I.

David and I.

David and I

David and I

David and I

The word 'are'.

David and I are.

'Are' is more like rr--.

David and I are.

David and I are going out.

Rrrrr--

Said more quickly.

David and I are going out.

David and I are going out.

David and I are going out.

I’m going to put a little bit more length on 'out' as well.

Out to dinner.

So here we have two Ts and I combined those with just one true T.

Out to, out to.

So a stop and then a release.

Out to dinner.

And the word 'to' is reduced.

We use the schwa instead of the OO vowel so it's not 'to' it's 'te'.

Out to dinner.

Are going out to dinner.

Are going out to dinner.

Are going out to dinner with two friends.

The word 'with' said very quickly.

With, with, with, with, with.

So the TH is made very simply here.

It's very fast.

With two, with two.

Now here, TWO is pronounced with the OO vowel and this word never reduces,

unlike this word which is pronounced with the OO vowel, which almost always reduces.

So it's actually the schwa instead of the OO vowel.

With two friends, with two friends.

With two friends, a double date.

A double date.

A double date.

With a stop T.

So we have the word 'a' with a schwa, a, a, a double date.

And in this thought group, these three words are very linked together.

We have an unstressed syllable, then a stressed syllable, then an unstressed syllable, and a stressed syllable.

Da-da, da-da, a double date.

A double date.

A double date.

A double date.

A double date.

We both got sitters.

We both got sitters.

Both and sit are the most stressed word there.

Sitters. The double T there is a flap T,

that's short for a babysitter, someone to watch our kids.

We both got sitters.

The T in got, a stop T.

Why?

Because the next word begins with a consonant.

We both got sitters.

We both got sitters.

We both got sitters.

We both got sitters and we got a reservation at park at six forty-five.

And we got a reservation at park at six forty-five.

Park, probably the most stressed word in that whole sentence.

The word 'and' reduces, did you hear that?

I dropped the T.

And we got our reservation at--

And we got our reservation at--

And we got our reservation at--

And we got a reservation, and we got a, and we got a, and we got a.

Dropped the D, the T here turned into a flap to connect the words, linking right into the schwa,

got a, and we got a, and we got a, and we got a.

Those four words are all flatter in pitch.

They're unstressed, and they all link together.

And we got a reservation.

The stressed syllable of 'res' is a little bit longer, a little bit clearer.

Reservation. Notice the letter S here makes the Z sound.

Rezzzz, reservation.

And we got a reservation at Park at six forty-five.

And we got a reservation at Park at six forty-five.

And we got a reservation at park at six forty-five.

So I have the word 'at' twice.

Both times, it’s reduced.

It's not the AH vowel but it's the schwa, and it's a stop T, at park, at park at six forty-five.

At, at, at, at, at, at.

So it's not at but: at, at, at.

Both times it's a stop T because the next word begins with a consonant.

Here, it's a P, and here, it's the S sound.

At park at six forty-five.

At park at six forty-five.

At park at six forty-five.

Six forty-five.

Six forty-five.

Whenever you're giving a time, it's the end of the time, the last part of the time that's stressed.

So forty-five.

If I was going to say, let's say this, then I would say: seven thirty, and the final word 'thirty'

would be the most stressed.

Here, the final word is 'five' so it's: six forty-five, 'five' being the most stressed.

Six forty-five

Six forty-five

Six forty-five

And notice the T in 'forty' is a flap T.

We flap the T if it comes after an R before a vowel.

Forty, forty.

Six forty-five.

Six forty-five.

Six forty-five.

I already know what I’m going to get.

I stress the word 'already' the most.

I already know what I’m going to get.

I already know what I’m going to get.

This is a little unusual. I’m stressing it because

we haven't even arrived at the restaurant and I’ve already chosen what I’m gonna eat.

So that's why 'already' is coming out the most.

Now this word is normally stressed.

Already.

I already know.

But sometimes, we do stress the first syllable.

I already know.

I already knew that.

I already know.

I already know what I’m going to get.

I already know what I’m going to get.

I already know what I’m going to get.

I pronounce this word without an L.

Already. Already.

It's like a tighter AW as in law vowel.

Already.

I already know.

You can do this as well.

I think it simplifies the word for non-native speakers and it's a good little shortcut to that word.

Already.

Already.

I already know.

I already know.

I already know.

I think I also make 'know' a little bit longer.

Know what I’m.

Know what I’m.

Know what I’m.

What and I’m, both flattened, said faster, not as clear.

Flap T connecting the two words.

Know what I’m, know what I’m.

I already know what I’m going to get.

I already know what I’m going to get.

I already know what I’m going to get.

I definitely could have said: what I’m gonna get, gonna, gonna, gonna.

'Going to' is such a good candidate for getting reduced.

Gonna.

But instead, I said: going to get, going to get, going.

So I did a full OH as in no diphthong.

Going.

Then I made a flap T.

And we make a flap T in the word 'to' quite a bit when the sound before is voiced.

And here, it's the NG sound that is voiced, so rather than saying: going to, I said: going, going.

So my tongue is in position for the NG.

That's the back of the tongue and then the front of the tongue flaps.

Going to get.

Going to get.

Stop T at the end of 'get', why?

Because it's at the end of a thought group.

Going to get.

Going to get.

Going to get.

Going to get.

They have the best French onion soup I’ve ever had.

Okay I really stress the word 'best', don't I?

They have the best French onion soup I’ve ever had.

Ever.

They have the best French onion soup I’ve ever had.

They have the best French onion soup I’ve ever had.

They have the best French onion soup I’ve ever had.

They have the, they have the, they have the.

These three words, a little less clear, flatter in pitch, and then I bring out the word 'best',

and I emphasize the B and I move my head as I say the word to say: This is an important word, it is the best.

They have the best, they have the best, they have the best French onion soup I’ve ever had.

Soup I’ve ever had.

So I noticed I closed my lips for the P, but I don't really release.

Soup, soup.

You don't hear that escape of air right into the next word 'I’ve'.

Soup I’ve ever had.

Soup I’ve ever had.

So there was no release of the P there.

Soup.

P is a stop consonant.

Soup I’ve ever had.

Soup I’ve ever had.

Soup I’ve ever had.

I don't know how long it takes them to make it.

I don't know how long it takes them to make it.

I don't know how long it takes them to make it.

Those are my two longer most stressed words there.

I emphasize the H. I make it a little stronger than normal to bring out the stressed word.

Let's look at this phrase.

I don't know.

There are several ways we can pronounce that.

We can say: I don't know, I don't know, I don't know.

That's the most conversational, the least clear.

That's not how I do it, and make it a little bit more clear.

I don't know how long it takes them to make it.

I don't know how long it takes them to make it.

I don't know how long it takes them to make it.

I don't know.

I don't know.

I don't know.

I don't know.

Don't, a little bit longer, the higher stress there, the higher pitch.

I don't know.

Don't, end a little stop for the T there.

I don't know. I don't know.

If I didn't make that tiny break, it would sound like this: I don't know, don't know,

but instead, there is a tiny break: I don't know, don't know, don't know, I don't know, I don't know, I don't know.

I don't know how long it takes them to make it.

Them becomes them.

How long it takes them to make it.

Them. Them.

I could have dropped the TH sounds.

That's a common reduction.

I didn't, but I did reduce the vowel.

Them.

How long it takes them.

How long it takes them.

How long it takes them.

How long it takes them to make it.

The word 'to' reduced, I keep it true T but I make a schwa.

Takes them to make it.

Takes them to make it.

So even though the sound before was voiced, I did not make that a flap T.

Honestly, it's probably because I was speaking in front of a camera,

and even though I don't mean to, I often speak just a little bit more clearly in front of a camera.

But when I do a normal English conversation.

Takes them to make it.

Takes them to make it.

Takes them to make it.

To make it.

Short, long, short.

To make it.

Stop T at the end because it's the end of my thought group.

To make it.

To make it.

To make it but it's worth every minute.

But it's worth every minute.

But it's worth every minute.

My two most stressed words there even though the word 'minute'

is one of the most stressed words, it still ends in a stop T because it's the end of the thought group.

But it's worth every minute.

But it's worth every minute.

But it's worth every minute.

But it's, but it's, but it's.

These three words said quickly.

Flap T connecting, but it's, and then I actually say a contraction

even though it's written out here as two words.

I definitely reduce that into a contraction.

But it's, but it's, but it's, but it's.

Flap T linking the two together.

But it's, but it's, but it's.

It sounds funny on its own, doesn't it?

But it's, but it's, but it's, but it's.

However, in the context of the whole sentence, where we have that against the longer more stressed words,

it sounds very natural to a native speaker.

But it's worth every minute. But it's worth every minute.

But it's worth every minute.

But it's worth every minute.

It's gonna be so great to enjoy a nice meal.

It's gonna be so great to enjoy a nice meal.

It's gonna be so great to enjoy a nice meal.

Okay, we do have a couple reductions here, don't we?

Going to.

How did I pronounce that?

Gonna.

It's gonna be so great.

It's gonna be so great.

It's gonna be so great.

It's gonna be so great to enjoy a nice meal.

So great to enjoy. To enjoy.

So here, I don't reduce the vowel in 'to' because it’s linking into another vowel.

To enjoy, to enjoy. To, to, to.

However, it's still said very quickly.

Very much so unstressed.

To enjoy, to enjoy, to enjoy, to enjoy, to enjoy.

The first vowel in 'enjoy' is the EH vowel, which is unstressed.

And unstressed EH and schwa sound the same, so if I had made this vowel into the schwa,

there would be no definition between these two words, we would lose the word 'to'.

So that's why the vowel OH is not changed it's because of the next sound.

Now, we have a true T connecting these.

Great to enjoy.

Great, stop, then release of the true T into the vowel to.

Great to, great to, great to enjoy, great to enjoy a nice meal catching up with these friends.

Nice meal catching up with these friends.

I didn't say the word 'and', did I?

I wrote it in here but I don't hear it at all.

Nice meal catching up with these friends.

Nice meal catching up with these friends.

Nice meal catching up with these friends.

A nice meal catching up with these friends.

To 'catch up' means to tell each other your news.

Tell each other what's been going on in your lives.

We do this with friends or family that we haven't seen for some time.

We catch them up on what has happened since the last time we saw them.

Phrasal verb.

Catching up with these friends.

Catching up with these friends.

Catching up with these friends.

'Up' has a little bit more length compared to 'with these'.

It has a little bit more height to the pitch.

Catching up with these friends.

So I’m going to give it that little curve so that we know it was a little higher in pitch.

Catching up with these.

With these.

With these.

Lower in pitch, less clear, and then friends.

Catching up with these friends.

Catching up with these friends.

Catching up with these friends.

The word with and an unvoiced TH.

It can be pronounced a voiced, but unvoiced is much more common.

The word 'this' is pronounced with a voiced TH

but when we have one word that ends in a consonant and the next word that begins in the consonant,

if they're very similar, then they'll link together with one sound.

And in this case, it's the unvoiced sound that wins.

Unvoiced sounds are considered stronger than voiced sounds.

So when S and Z link together, S the unvoiced sound wins.

When unvoiced TH and voiced TH link together, it's the unvoiced sound that wins.

So you can link these together: with these, with these, and drop your voiced TH,

just make one unvoiced TH consonant to link the words together.

With these, with these, with these, with these, with these.

With these friends, with these friends, with these friends, with these friends, with these friends.

Let's listen one more time.

Tonight, David and I are going out to dinner with two friends, a double-date.

We both got sitters and we got a reservation at Park at six forty-five.

I already know what I’m going to get. They have the best French onion soup I’ve ever had.

I don't know how long it takes them to make it, but it's worth every minute.

It's going to be so great to enjoy a nice meal catching up with these friends.

And now, the imitation exercise.

You'll hear each phrase three times then there will be a break for you to repeat it.

Repeat it out loud and try to match exactly what you hear.

Then I’ll say it one more time and you say it with me.

Try not to think about what you're saying and how to pronounce it.

Instead, just focus on imitating what you hear.

It's not a bad idea to practice this section several times.

This is where you can really change some of your speaking habits.

Tonight David and I are going out to dinner

Tonight David and I are going out to dinner

Tonight David and I are going out to dinner

Tonight David and I are going out to dinner

with two friends a double-date

With two friends a double-date

With two friends a double date

With two friends a double-date

We both got sitters

We both got sitters

We both got sitters

We both got sitters

and we got a reservation at Park

شما به من گفتید که یکی از تمرینات مورد علاقه شما تمرین بن فرانکلین است، که در آن همه چیز در مورد تلفظ انگلیسی آمریکایی را مطالعه می کنیم تا به شما کمک کنیم درک شنیداری خود را بهبود ببخشید و درک کنید که چگونه آمریکایی تر به نظر برسد. بنابراین امروز، ما یک تمرین بن فرانکلین را در یک مونولوگ در مورد بیرون رفتن برای شام انجام می دهیم. ابتدا به مونولوگ کامل گوش می دهیم، سپس تجزیه و تحلیل عمیقی انجام می شود. شما همه چیز را در مورد استرس، کاهش و ایجاد ارتباط مطالعه می کنید. بخش گوش دادن و تکرار وجود خواهد داشت. اینجاست که می‌توانید با صدای بلند تمرین کنید و ببینید آیا می‌توانید کارهایی که من انجام داده‌ام را تقلید کنید. اول، مونولوگ. امشب، دیوید و من با دو دوست برای شام بیرون می رویم، یک قرار دو نفره. ما هر دو نفر نشسته داشتیم و ساعت شش و چهل و پنج در پارک رزرو کردیم. من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم. آنها بهترین سوپ پیاز فرانسوی را که تا به حال خورده ام دارند. نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند، اما ارزش هر دقیقه را دارد. لذت بردن از یک وعده غذایی خوب در کنار این دوستان بسیار عالی خواهد بود. حالا تحلیل امشب من و دیوید با دو دوست برای شام بیرون می رویم، یک قرار دو نفره. امشب من و دیوید برای شام بیرون می رویم. امشب تاکید می کنم زمانی که این اتفاق می افتاد. من و دیوید یه کم دیگه رفتیم بیرون شام برویم یه کم دیگه دینی یه کم دیگه با دو تا دوست دوتا تاکید کردم که صدایم رو بالا میارم دوتا دوست دوستان، کمی طولانی تر امشب من و دیوید با دو دوست برای شام بیرون می رویم. امشب من و دیوید با دو دوست برای شام بیرون می رویم. امشب من و دیوید با دو دوست برای شام بیرون می رویم. و بقیه کلمات خیلی سریع گفته می شود. لطفا توجه داشته باشید که کلمه "امشب" در هجای اول با یک schwa تلفظ می شود. بسیاری از مردم این جمله را تلفظ می کنند: to-- امشب، امروز، فردا، اما همه آنها هستند: te، te، فقط T و schwa. به-- امشب، امشب. امشب، امشب، امشب. T دوم یک توقف T است زیرا پس از آن کلمه ای که با یک صامت شروع می شود، دیوید است. امشب، دیوید-- امشب دیوید و من هستیم-- امشب دیوید و من هستیم-- امشب دیوید و من هستیم-- دیوید و من. حالا هر زمان که دو چیز داریم که با "و" کنار هم قرار می گیرند، کاهش دادن بسیار معمول است. کلمه "and" را که انجام دادم، واکه را به schwa تغییر دادم و D را حذف می کنیم. دیفتنگ دیوید و من. دیوید و من. دیوید و من دیوید و من دیوید و من کلمه "هستند". من و دیوید هستیم. 'A' بیشتر شبیه rr-- است. من و دیوید هستیم. من و دیوید داریم بیرون می رویم. Rrrrr-- سریعتر گفت. من و دیوید داریم بیرون می رویم. من و دیوید داریم بیرون می رویم. من و دیوید داریم بیرون می رویم. همچنین می خواهم کمی طول بیشتری روی "out" بگذارم. بیرون رفتن برای شام. بنابراین در اینجا ما دو T داریم و من آنها را با یک T واقعی ترکیب کردم. Out to, out to. بنابراین توقف و سپس رهایی. بیرون رفتن برای شام. و کلمه "به" کاهش می یابد. ما از schwa به جای واکه OO استفاده می کنیم، بنابراین "to" نباشد بلکه "te" باشد. بیرون رفتن برای شام. برای شام بیرون میروند برای شام بیرون میروند با دو دوست برای شام بیرون می رویم. کلمه "با" خیلی سریع گفته شد. با، با، با، با، با. بنابراین TH در اینجا بسیار ساده ساخته شده است. خیلی سریع است. با دو، با دو. حال در اینجا TWO با مصوت OO تلفظ می شود و این کلمه هرگز کاهش نمی یابد، بر خلاف این کلمه که با مصوت OO تلفظ می شود که تقریباً همیشه کاهش می یابد. بنابراین در واقع schwa به جای واکه OO است. با دو دوست، با دو دوست. با دو دوست، یک قرار دو نفره. یک قرار دو نفره یک قرار دو نفره با یک توقف T. بنابراین ما کلمه 'a' را با schwa، a، a، تاریخ دوگانه داریم. و در این گروه فکری، این سه کلمه بسیار به هم مرتبط هستند. ما یک هجای بدون تاکید داریم، سپس یک هجای تاکیدی، سپس یک هجای بدون تاکید و یک هجای تاکیدی. دا-دا، دا-دا، یک قرار مضاعف. یک قرار دو نفره یک قرار دو نفره یک قرار دو نفره یک قرار دو نفره ما هر دو نفر نشسته داشتیم. ما هر دو نفر نشسته داشتیم. هر دو و بنشین پر استرس ترین کلمه آنجاست. نشسته. دو T وجود دارد یک فلپ T، که کوتاه برای پرستار بچه، کسی که بچه های ما را تماشا کند. ما هر دو نفر نشسته داشتیم. T در گرفت، یک توقف T. چرا؟ زیرا کلمه بعدی با حرف صامت شروع می شود. ما هر دو نفر نشسته داشتیم. ما هر دو نفر نشسته داشتیم. ما هر دو نفر نشسته داشتیم. ما هر دو نفر نشسته داشتیم و ساعت شش و چهل و پنج در پارک رزرو کردیم. و ما در ساعت شش و چهل و پنج در پارک رزرو کردیم. پارک، احتمالاً پر استرس ترین کلمه در کل جمله. کلمه "و" کم می کند، شنیدید؟ من T را انداختم و ما رزرومان را در - و رزرومان را در - و رزرومان را در - و رزرو کردیم، و یک گرفتیم، و یک گرفتیم، و یک دریافت کردیم. D را انداختیم، T در اینجا به یک فلپ تبدیل شد تا کلمات را به هم متصل کند، درست به schwa پیوند می‌خورد، a دریافت کردیم، و ما a گرفتیم، و ما a گرفتیم، و ما a گرفتیم. این چهار کلمه همگی از نظر سطح صاف تر هستند. آنها بدون استرس هستند و همه با هم ارتباط دارند. و ما رزرو کردیم. هجای تاکید شده "res" کمی طولانی تر، کمی واضح تر است. رزرو. توجه کنید حرف S در اینجا صدای Z را ایجاد می کند. Rezzzz، رزرو. و ما در ساعت شش و چهل و پنج در پارک رزرو کردیم. و ما در ساعت شش و چهل و پنج در پارک رزرو کردیم. و ما در ساعت شش و چهل و پنج در پارک رزرو کردیم. بنابراین من کلمه "at" را دو بار دارم. هر دو بار، کاهش یافته است. این مصوت AH نیست، بلکه schwa است، و یک توقف T است، در پارک، در پارک در شش و چهل و پنج. در، در، در، در، در، در. بنابراین در اما: در، در، در نیست. هر دو بار یک توقف T است زیرا کلمه بعدی با یک صامت شروع می شود. در اینجا، آن یک P است، و اینجا، آن صدای S است. در پارک ساعت شش و چهل و پنج. در پارک ساعت شش و چهل و پنج. در پارک ساعت شش و چهل و پنج. شش و چهل و پنج. شش و چهل و پنج. هر وقت وقت می گذارید، آخر زمان است، آخرین قسمت زمان است که استرس دارد. پس چهل و پنج اگر می خواستم بگویم بیایید این را بگویم، می گویم: هفت سی و کلمه پایانی «سی» بیشترین استرس را دارد. در اینجا، کلمه پایانی "پنج" است، پس این است: شش چهل و پنج، "پنج" بیشترین استرس را دارد. شش چهل و پنج شش چهل و پنج شش چهل و پنج و توجه کنید که T در "چهل" یک فلپ T است. اگر بعد از یک R قبل از مصوت باشد، T را تکان می دهیم. چهل، چهل. شش و چهل و پنج. شش و چهل و پنج. شش و چهل و پنج. من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم. من بیشتر بر کلمه "از قبل" تاکید می کنم. من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم. من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم. این کمی غیر معمول است. من روی آن تاکید دارم زیرا ما حتی به رستوران نرسیده ایم و من قبلاً انتخاب کرده ام که چه بخورم. بنابراین به همین دلیل است که "از قبل" بیشتر از همه ظاهر می شود. حالا این کلمه معمولاً تاکید دارد. قبلا، پیش از این. من در حال حاضر می دانم. اما گاهی اوقات، ما روی هجای اول تاکید می کنیم. من در حال حاضر می دانم. من از قبل اونو می دونستم. من در حال حاضر می دانم. من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم. من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم. من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم. من این کلمه را بدون L تلفظ می کنم. قبلا، پیش از این. مانند یک AW محکم تر مانند واکه قانون است. قبلا، پیش از این. من در حال حاضر می دانم. شما هم می توانید این کار را انجام دهید. من فکر می کنم این کلمه را برای افراد غیر بومی ساده می کند و میانبر کوچک خوبی برای آن کلمه است. قبلا، پیش از این. قبلا، پیش از این. من در حال حاضر می دانم. من در حال حاضر می دانم. من در حال حاضر می دانم. فکر می‌کنم کمی طولانی‌تر «می‌دانم». بدان که من چیستم بدان که من چیستم بدان که من چیستم چه و من، هر دو صاف، سریع تر، نه چندان واضح گفت. فلپ T دو کلمه را به هم وصل می کند. بدانید که من چیستم، بدانید که من چیستم. من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم. من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم. من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم. قطعاً می‌توانستم بگویم: چیزی که می‌خواهم به دست بیاورم، می‌خواهم، می‌خواهم. «رفتن به» نامزد خوبی برای کاهش است. میخوام. اما در عوض گفتم: رفتن به گرفتن، رفتن به گرفتن، رفتن. بنابراین من یک OH کامل را بدون دیفتونگ انجام دادم. رفتن سپس یک فلپ T ساختم. و زمانی که صدای قبل از آن بلند شد، یک فلپ T در کلمه 'to' درست می کنیم. و در اینجا، این صدای NG است که صدا می شود، بنابراین به جای اینکه بگویم: رفتن به، گفتم: رفتن، رفتن. بنابراین زبان من در موقعیت NG قرار دارد. این قسمت پشت زبان و سپس جلوی زبانه است. رفتن برای گرفتن. رفتن برای گرفتن. T را در پایان «دریافت» متوقف کنید، چرا؟ زیرا در انتهای یک گروه فکری قرار دارد. رفتن برای گرفتن. رفتن برای گرفتن. رفتن برای گرفتن. رفتن برای گرفتن. آنها بهترین سوپ پیاز فرانسوی را که تا به حال خورده ام دارند. خوب من واقعاً روی کلمه "بهترین" تاکید می کنم، اینطور نیست؟ آنها بهترین سوپ پیاز فرانسوی را که تا به حال خورده ام دارند. همیشه. آنها بهترین سوپ پیاز فرانسوی را که تا به حال خورده ام دارند. آنها بهترین سوپ پیاز فرانسوی را که تا به حال خورده ام دارند. آنها بهترین سوپ پیاز فرانسوی را که تا به حال خورده ام دارند. آنها دارند، آنها دارند، آنها دارند. این سه کلمه، کمی واضح تر، صاف تر، و بعد کلمه «بهترین» را بیرون می آورم و بر B تأکید می کنم و سرم را تکان می دهم که کلمه را می گویم تا بگویم: این کلمه مهمی است، بهترین. آنها بهترین ها را دارند، بهترین ها را دارند، بهترین سوپ پیاز فرانسوی را که من تا به حال خورده ام دارند. سوپی که تا حالا خوردم بنابراین متوجه شدم که لب هایم را برای P بستم، اما واقعا رها نمی کنم. سوپ، سوپ. شما آن فرار هوا را درست در کلمه بعدی «من» نمی شنوید. سوپی که تا حالا خوردم سوپی که تا حالا خوردم بنابراین هیچ انتشار P در آنجا وجود نداشت. سوپ. P یک همخوان توقف است. سوپی که تا حالا خوردم سوپی که تا حالا خوردم سوپی که تا حالا خوردم نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند. نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند. نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند. این دو کلمه طولانی تر من در آنجا هستند. من بر H تأکید می کنم. من آن را کمی قوی تر از حد معمول می کنم تا کلمه تأکید شده را بیرون بیاورم. بیایید به این عبارت نگاه کنیم. من نمی دانم. روش های مختلفی وجود دارد که می توانیم آن را تلفظ کنیم. می توان گفت: نمی دانم، نمی دانم، نمی دانم. این مکالمه ترین، کمتر واضح است. من اینطوری انجامش نمی‌دهم، و آن را کمی واضح‌تر بیان کنم. نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند. نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند. نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند. من نمی دانم. من نمی دانم. من نمی دانم. من نمی دانم. نگذارید، کمی طولانی تر، هر چه استرس بیشتر باشد، گام بالاتر است. من نمی دانم. نکن، یک توقف کوچک برای T در آنجا تمام کن. من نمی دانم. من نمی دانم. اگر آن شکست کوچک را نمی‌کردم، به این صورت می‌شد: نمی‌دانم، نمی‌دانم، اما در عوض، یک شکست کوچک وجود دارد: نمی‌دانم، نمی‌دانم، نمی‌دانم می دانم، نمی دانم، نمی دانم، نمی دانم. نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند. آنها تبدیل به آنها می شود. چقدر طول می کشد تا آن را بسازند. آنها آنها من می توانستم صداهای TH را حذف کنم. این یک کاهش رایج است. نکردم، اما مصوت را کم کردم. آنها چقدر طول می کشد آنها. چقدر طول می کشد آنها. چقدر طول می کشد آنها. چقدر طول می کشد تا آن را بسازند. کلمه "به" کاهش یافته است، من آن را درست نگه می دارم T اما من یک schwa می سازم. آنها را می برد تا آن را بسازند. آنها را می برد تا آن را بسازند. بنابراین حتی با وجود اینکه صدای قبلی صداگذاری شده بود، من آن را یک فلپ T درست نکردم. به وضوح جلوی دوربین اما وقتی یک مکالمه عادی انگلیسی انجام می دهم. آنها را می برد تا آن را بسازند. آنها را می برد تا آن را بسازند. آنها را می برد تا آن را بسازند. برای ساختن آن. کوتاه، بلند، کوتاه. برای ساختن آن. T را در پایان متوقف کنید زیرا این پایان گروه فکری من است. برای ساختن آن. برای ساختن آن. برای ساختنش اما ارزش هر دقیقه را دارد. اما ارزش هر دقیقه را دارد. اما ارزش هر دقیقه را دارد. دو کلمه پر استرس من در آنجا حتی با وجود اینکه کلمه "دقیقه" یکی از پر استرس ترین کلمات است، هنوز به یک توقف T ختم می شود زیرا پایان گروه فکری است. اما ارزش هر دقیقه را دارد. اما ارزش هر دقیقه را دارد. اما ارزش هر دقیقه را دارد. اما هست، اما هست، اما هست. این سه کلمه به سرعت گفت. Flap T در حال اتصال است، اما همینطور است، و سپس من در واقع یک انقباض می گویم، حتی اگر در اینجا به صورت دو کلمه نوشته شده است. من قطعا آن را به یک انقباض کاهش می دهم. اما هست، اما هست، اما هست، اما هست. فلپ T که این دو را به هم متصل می کند. اما هست، اما هست، اما هست. به خودی خود خنده دار به نظر می رسد، اینطور نیست؟ اما هست، اما هست، اما هست، اما هست. با این حال، در متن کل جمله، جایی که ما در مقابل کلمات طولانی‌تر تاکید داریم، برای یک زبان مادری بسیار طبیعی به نظر می‌رسد. اما ارزش هر دقیقه را دارد. اما ارزش هر دقیقه را دارد. اما ارزش هر دقیقه را دارد. اما ارزش هر دقیقه را دارد. لذت بردن از یک غذای خوب بسیار عالی خواهد بود. لذت بردن از یک غذای خوب بسیار عالی خواهد بود. لذت بردن از یک غذای خوب بسیار عالی خواهد بود. خوب، ما اینجا چند کاهش داریم، اینطور نیست؟ قصد دارم به. چگونه آن را تلفظ کردم؟ میخوام. خیلی عالی میشه خیلی عالی میشه خیلی عالی میشه لذت بردن از یک غذای خوب بسیار عالی خواهد بود. بسیار عالی برای لذت بردن. برای لذت بردن. بنابراین، در اینجا، مصوت را در «to» کاهش نمی‌دهم زیرا به واکه دیگری پیوند می‌خورد. لذت بردن، لذت بردن. به، به، به. با این حال، هنوز هم خیلی سریع گفته می شود. خیلی بدون استرس لذت بردن، لذت بردن، لذت بردن، لذت بردن، لذت بردن. اولین مصوت در "لذت بردن" مصوت EH است که بدون تاکید است. و EH و schwa بدون تاکید یکسان هستند، بنابراین اگر من این مصوت را به schwa تبدیل می کردم، بین این دو کلمه تعریفی وجود نداشت، کلمه "to" را از دست می دادیم. به همین دلیل است که واکه OH تغییر نمی کند به دلیل صدای بعدی است. اکنون، یک T واقعی داریم که اینها را به هم متصل می کند. عالی برای لذت بردن. عالی، توقف کنید، سپس T واقعی را در واکه به رها کنید. عالی است، عالی است، لذت بردن از آن عالی است، برای لذت بردن از یک وعده غذایی خوب در کنار این دوستان عالی است. یک وعده غذایی خوب در کنار این دوستان. من کلمه "و" را نگفتم، نه؟ اینجا نوشتم ولی اصلا نمیشنوم. یک وعده غذایی خوب در کنار این دوستان. یک وعده غذایی خوب در کنار این دوستان. یک وعده غذایی خوب در کنار این دوستان. یک غذای خوب با این دوستان. «پیشگیری» به معنای این است که اخبار خود را به یکدیگر بگویید. به همدیگر بگویید در زندگی شما چه می گذرد. ما این کار را با دوستان یا خانواده ای که مدتی است ندیده ایم انجام می دهیم. ما آنها را از آخرین باری که آنها را دیدیم چه اتفاقی افتاده است مطلع می کنیم. فعل چند قسمتی. رسیدن به این دوستان. در ارتباط با این دوستان. در ارتباط با این دوستان. "بالا" در مقایسه با "با اینها" کمی طول بیشتری دارد. ارتفاع کمی بیشتر از زمین دارد. در ارتباط با این دوستان. بنابراین من آن منحنی کوچک را به آن می‌دهم تا بدانیم که در زیر و بم کمی بالاتر بوده است. رسیدن به اینها با اینها. با اینها. در زیر و بمی پایین تر، کمتر شفاف، و سپس دوستان. در ارتباط با این دوستان. در ارتباط با این دوستان. در ارتباط با این دوستان. کلمه با و یک TH بدون صدا. می توان آن را به صورت صدادار تلفظ کرد، اما بدون صدا بسیار رایج تر است. کلمه "this" با یک TH تلفظ می شود، اما وقتی یک کلمه داریم که به صامت ختم می شود و کلمه بعدی که با صامت شروع می شود، اگر خیلی شبیه باشند، با یک صدا به هم مرتبط می شوند. و در این مورد، این صدای بی صدا است که برنده می شود. صداهای بدون صدا قوی تر از صداهای صوتی در نظر گرفته می شوند. بنابراین وقتی S و Z به هم پیوند می خورند، صدای S برنده می شود. وقتی TH بدون صدا و TH صدادار به هم پیوند می خورند، این صدای بدون صدا است که برنده می شود. بنابراین می‌توانید اینها را به هم پیوند دهید: با اینها، با اینها، و TH صدادار خود را رها کنید، فقط یک صامت TH بدون صدا بسازید تا کلمات را به هم پیوند دهید. با اینها، با اینها، با اینها، با اینها، با اینها. با این دوستان، با این دوستان، با این دوستان، با این دوستان، با این دوستان. بیایید یک بار دیگر گوش کنیم. امشب، دیوید و من با دو دوست برای شام بیرون می رویم، یک قرار دو نفره. ما هر دو نفر نشسته داشتیم و ساعت شش و چهل و پنج در پارک رزرو کردیم. من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم. آنها بهترین سوپ پیاز فرانسوی را که تا به حال خورده ام دارند. نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند، اما ارزش هر دقیقه را دارد. لذت بردن از یک وعده غذایی خوب در کنار این دوستان بسیار عالی خواهد بود. و حالا تمرین تقلید. هر عبارت را سه بار می شنوید، سپس برای تکرار آن یک وقفه وجود دارد. آن را با صدای بلند تکرار کنید و سعی کنید دقیقاً با آنچه می شنوید مطابقت داشته باشد. بعد من یک بار دیگر می گویم و شما با من بگویید. سعی کنید به آنچه می گویید و نحوه تلفظ آن فکر نکنید. در عوض، فقط بر تقلید آنچه می شنوید تمرکز کنید. بد نیست این بخش را چندین بار تمرین کنید. اینجاست که شما واقعاً می توانید برخی از عادات صحبت کردن خود را تغییر دهید. امشب من و دیوید برای شام بیرون می رویم امشب من و دیوید می رویم بیرون شام با دو دوست یک قرار ملاقات دو نفره با دو دوست یک قرار دو نفره ما هر دو نشیمن گرفتیم هر دو نشیمن گرفتیم هر دو نشسته گرفتیم و در پارک رزرو کردیم و در

And we got a reservation at Park

پارک رزرو کردیم

And we got a reservation at Park

و در پارک رزرو کردیم

And we got a reservation at Park

و ما یک رزرو در پارک

at six forty-five

در ساعت شش چهل و پنج

At six forty-five

در شش چهل و پنج

At six forty-five.

در شش و چهل و پنج گرفتیم.

At six forty-five.

در شش و چهل و پنج.

I already know what I’m going to get.

من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم.

I already know what I’m going to get.

من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم.

I already know what I’m going to get.

من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم.

I already know what I’m going to get.

من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم.

They have the best

آنها بهترین ها را دارند

They have the best

آنها بهترین ها را

They have the best

دارند آنها بهترین ها را

They have the best

دارند بهترین

French onion soup I’ve ever had.

سوپ پیاز فرانسوی را که من تا به حال خورده ام دارند.

French onion soup I’ve ever had

سوپ پیاز فرانسوی من تا به حال

French onion soup I’ve ever had

سوپ پیاز فرانسوی خوردم من تا به حال

French onion soup I’ve ever had

سوپ پیاز فرانسوی خوردم من تا به حال خوردم

I don't know how long it takes them to make it.

نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را درست کنند.

I don't know how long it takes them to make it.

نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند.

I don't know how long it takes them to make it.

نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند.

I don't know how long it takes them to make it

نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند،

but it's worth every minute.

اما ارزش هر دقیقه را دارد.

But it's worth every minute.

اما ارزش هر دقیقه را دارد.

But it's worth every minute.

اما ارزش هر دقیقه را دارد.

But it's worth every minute.

اما ارزش هر دقیقه را دارد.

It's going to be so great to enjoy a nice meal

لذت بردن از یک غذای خوب بسیار عالی خواهد بود

It's going to be so great to enjoy a nice meal

لذت بردن از یک غذای خوب بسیار عالی خواهد

It's going to be so great to enjoy a nice meal

بود لذت بردن از یک غذای خوب بسیار

It's going to be so great to enjoy a nice meal

عالی خواهد بود لذت بردن از یک وعده غذایی خوب در

catching up with these friends.

ارتباط با این دوستان بسیار عالی خواهد بود.

Catching up with these friends.

در ارتباط با این دوستان.

Catching up with these friends.

در ارتباط با این دوستان.

Catching up with these friends.

در ارتباط با این دوستان.

Great job!

کارت عالی بود!

If you want to see other Ben Franklin videos, check out this playlist.

اگر می‌خواهید ویدیوهای دیگر بن فرانکلین را ببینید ، این لیست پخش را بررسی کنید.

If you liked this video, please share it with a friend.

اگر این ویدیو را دوست داشتید، لطفا آن را با یک دوست به اشتراک بگذارید.

That's it and thanks so much for using Rachel's English.

تمام و سپاس فراوان برای استفاده از زبان انگلیسی راشل.