IMPOSSIBLE! [or NOT?] – Learn English Conversation in 4 Hours

Understanding native speakers and fast English isn’t about understanding the sounds of

درک زبان مادری و زبان انگلیسی سریع به معنای درک صداهای زبان نیست

American English, it’s about all the other things: linking, reductions. The more you

انگلیسی آمریکایی، درباره همه چیزهای دیگر است: پیوند، کاهش. هر چه بیشتر شما

study them, the more effortlessly you’ll be able to speak fast English and understand

آنها را مطالعه کنید، راحت تر می توانید سریع انگلیسی صحبت کنید و درک کنید

native speakers.

زبان مادری

Today, we’re going to do just that in 18 conversations and monologues. Here’s the

امروز می‌خواهیم این کار را در 18 مکالمه و مونولوگ انجام دهیم. اینجاست

first one we’ll study with the analysis we’ll do together.

ابتدا با تحلیلی که با هم انجام خواهیم داد مطالعه خواهیم کرد.

>> Tom, what did you do today?

>> تام، امروز چه کار کردی؟

>> Today I woke up and I went for a run and um, then I just worked. 

>> امروز از خواب بیدار شدم و برای دویدن رفتم و اوم، سپس فقط کار کردم.

>> So, where do you run?

>> بنابراین، کجا می دوید؟

>> I run in Fort Greene Park, in Brooklyn.

>> من در فورت گرین پارک، در بروکلین می دوم.

>> So, what are you doing after this?

>> بنابراین، پس از این چه می کنید؟

>> After this, nothing.

>> بعد از این، هیچ چیز.

>> No plans. / No plans.

>> بدون برنامه / بدون برنامه.

>> Should we get dinner?

>> آیا باید شام بخوریم؟

>>Yeah.

Now, let's do an in depth analysis to study all these important parts.

>> آره.

حال، بیایید یک تحلیل عمیق برای مطالعه همه این بخش‌های مهم انجام دهیم.

Linking, reductions, flap Ts, stress and so on.

پیوند، کاهش، فلپ Ts، استرس و غیره.

>> Tom, what did you do today?

>> تام، امروز چه کار کردی؟

>> Today I woke up

>> امروز از خواب بیدار شدم

Tom, what did you do today? Lots of interesting things happening here. I noticed first of

تام، امروز چه کار کردی؟ اتفاقات جالب زیادی اینجا می افتد. من اول متوجه شدم

all that I’ve dropped the T here: what did, what did, what did you do? I’m also noticing

همه چیزهایی که من T را اینجا انداخته ام: چه کردی، چه کردی، چه کردی؟ من هم متوجه هستم

I’m getting more of a J sound here, j-ou, j-ou. Whuh-dih-jou, dih-jou. So the D and

من اینجا بیشتر صدای جی می‌گیرم، j-ou، j-ou. ووه دیه جو، دیه جو. بنابراین D و

the Y here are combining to make the J sound. So we have wuh-dih-jou, what did you [3x].

Y در اینجا برای ایجاد صدای J ترکیب می شوند. پس ما ووه دیه جو داریم، چه کردی [3x].

Tom, what did you do today? The other thing I notice is that the T here is really more

تام، امروز چه کار کردی؟ نکته دیگری که من متوجه شدم این است که T در اینجا واقعاً بیشتر است

of a flap sound, a D, do duh-, do duh-, do today, this is most definitely a schwa, so

صدای فلپ، یک D، do duh-، do duh-، امروز انجام دهید، این قطعاً یک شوا است، بنابراین

we’re reducing this unstressed syllable to be the schwa. Today, today, do today, to

ما این هجای بدون تاکید را به schwa کاهش می دهیم. امروز، امروز، انجام امروز، به

today. Tom, what did you do today?

امروز. تام، امروز چه کار کردی؟

>> Tom, what did you do today? >> Today? >> Today.

>> تام، امروز چه کار کردی؟ >> امروز؟ >> امروز.

>> Today I woke up…

>> امروز از خواب بیدار شدم…

Now here we have ‘today’ three times. Always, the first syllable is reduced to the

اکنون در اینجا سه ​​بار "امروز" داریم. همیشه هجای اول به هجا کاهش می یابد

schwa sound, but I’m noticing that these T’s are all True T’s, and not Flap T’s.

صدای schwa، اما من متوجه شده ام که این T ها همه True T هستند، و Flap T نیستند.

That’s because they are beginning sentences. So, we’re not going to reduce that to a

این به این دلیل است که آنها در حال شروع جملات هستند. بنابراین، ما آن را به یک کاهش نمی دهیم

Flap T. In the case up here, ‘do today’, it came, the T in ‘today’, came in between

فلپ T. در مورد اینجا، «امروز را انجام بده»، آمد، T در «امروز»، بین

a vowel, ‘do’, the OO vowel, and the schwa sound. And that’s why we made this a flap

یک مصوت، «do»، مصوت OO و صدای شوا. و به همین دلیل است که ما این را یک فلپ ساختیم

sound. But here we’re beginning a sentence, so we’re going to go ahead and give it the

صدا. اما در اینجا ما یک جمله را شروع می کنیم، بنابراین می خواهیم ادامه دهیم و آن را ارائه دهیم

True T sound—though we will most definitely reduce to the schwa. Today.

صدای T واقعی - اگرچه ما قطعاً به schwa تقلیل خواهیم داد. امروز.

>> Today? >> Today. [3x] >> Tom, what did you do today?

>> امروز؟ >> امروز. [3x] >> تام، امروز چه کار کردی؟

>> Today? >> Today. >> Today I woke up…

>> امروز؟ >> امروز. >> امروز از خواب بیدار شدم…

Everything was very connected there, and I know that when we have something ending in

همه چیز در آنجا بسیار مرتبط بود و من می دانم که وقتی چیزی به پایان می رسد

a vowel or diphthong sound, and the next word beginning in a vowel or diphthong sound, that

یک صدای مصوت یا دو صدا و کلمه بعدی که با صدای مصوت یا دوفونگ شروع می شود، آن است

we want that to really glide together, today I [3x]. And anytime we have a word that begins

ما می خواهیم که واقعاً با هم سر بخوریم، امروز من [3x]. و هر زمان که ما یک کلمه است که شروع می شود

with a vowel, we want to say, hmm, does the word before end in a consonant sound? It does.

با یک مصوت، می خواهیم بگوییم، هوم، آیا کلمه قبل به صامت ختم می شود؟ این کار را انجام می دهد.

It ends in the K consonant sound, woke up, woke up. So, to help us link, we can almost

به صدای همخوان K ختم می شود، بیدار شدم، بیدار شدم. بنابراین، برای کمک به ما در پیوند، تقریباً می توانیم

think of it as beginning the next word, wo-kup, woke up. Today I woke up.

فکر کنید که شروع کلمه بعدی است، wo-up، wake up. امروز از خواب بیدار شدم.

>> Today? >> Today. >> Today I woke up, and I went for a run.

>> امروز؟ >> امروز. >> امروز از خواب بیدار شدم و برای دویدن رفتم.

And I went for a run. Tom dropped the D here, connected this word ‘and’ to ‘I’,

و من برای دویدن رفتم. تام D را در اینجا انداخت، این کلمه "and" را به "من" متصل کرد،

‘and I’ [3x]. This was the schwa sound, so he’s reduced ‘and’. And I, and I,

«و من» [3x]. این صدای شوا بود، بنابراین او «و» را کاهش داد. و من، و من،

and I went for a run. For a, for a. Tom reduced the vowel in the word ‘for’ to the schwa.

و برای دویدن رفتم برای یک، برای یک. تام مصوت در کلمه "for" را به schwa کاهش داد.

And we’ve connected these two function words together, for a, for a, for a, this is also

و ما این دو کلمه تابع را به هم وصل کرده ایم، برای a، برای a، برای a، این نیز هست

a schwa. For a, for a, for a run, for a run, and I went for a run. Can you pick out the

یک شوا برای یک، برای یک، برای یک دویدن، برای یک دویدن، و من برای دویدن رفتم. آیا می توانید انتخاب کنید

two stressed words here? Went, run. Those are the words that have the most shape in

دو کلمه تاکید شده اینجا؟ رفت، فرار کن اینها کلماتی هستند که بیشترین شکل را دارند

the voice. The most length: and I went for a run. And I went for a run. Again, he’s

صدا. بیشترین طول: و برای دویدن رفتم. و من برای دویدن رفتم. باز هم او است

got the intonation going up here at the end, because, comma, he’s giving us a list here.

لحن را در پایان اینجا بالا می‌برد، زیرا با کاما، او فهرستی را در اینجا به ما می‌دهد.

And there’s more information about to come.

و اطلاعات بیشتری در راه است.

>> Today I woke up, and I went for a run. [3x]

>> امروز از خواب بیدار شدم و برای دویدن رفتم. [3x]

And, um, then I just worked.

و اوم، پس من فقط کار کردم.

And, um… Now here, Tom did pronounce the D, he linked it to the next word, beginning

و اوم... حالا در اینجا، تام D را تلفظ کرد، او آن را به کلمه بعدی، آغاز پیوند داد

with a vowel, which is just this thought-word that we say when we’re thinking, and um,

با یک مصوت، که فقط همین کلمه فکری است که وقتی فکر می کنیم می گوییم، و اوم،

and um. Again, the intonation of the voice is going up at the end, and um, signaling,

و ام دوباره، آهنگ صدا در پایان بالا می رود، و اوم، علامت می دهد،

comma, not a period, more information coming.

کاما، نقطه نیست، اطلاعات بیشتری در راه است.

And, um, [3x] then I just worked.

و اوم، [3x] سپس من فقط کار کردم.

Worked, worked, then I just worked. Here, finally, we have the intonation of the voice

کار کردم، کار کردم، بعد فقط کار کردم. در اینجا، در نهایت، ما آهنگ صدا را داریم

going down at the end. So we know, period, end of the sentence, end of the thought. Then

پایین رفتن در پایان بنابراین می دانیم، نقطه، پایان جمله، پایان فکر. سپس

I: he connected this ending consonant to the beginning vowel, the diphthong ‘ai’, I,

من: او این صامت پایانی را به مصوت آغازین، دوفتانگ «آی»، I، وصل کرد.

to smooth that out. Then I, then I, then I just worked. Did you notice? Tom dropped the

برای صاف کردن آن بعد من، بعد من، بعد فقط کار کردم. متوجه شدید؟ تام رها کرد

T here. We did not get ‘just worked’, ‘just worked’. He didn’t release it.

آنجا. ما "فقط کار" نکردیم، "فقط کار کردیم". او آن را آزاد نکرد.

This happens often when we have a word that ends in a cluster with a T when the next word

این اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که کلمه‌ای داشته باشیم که در یک خوشه با یک T در زمان کلمه بعدی به پایان می‌رسد

also begins with a consonant. In these cases, often, the T will get dropped. I just worked. [3x]

همچنین با یک صامت شروع می شود. در این موارد، اغلب، T کاهش می یابد. من فقط کار کردم [3x]

Do you notice that the -ed ending is pronounced as a T sound. That’s because

آیا متوجه شده اید که پایان -ed به صورت صدای T تلفظ می شود. به این دلیل است

the sound before, the K, is unvoiced. So this ending will also be unvoiced. Worked, worked.

صدای قبل، K، بی صدا است. بنابراین این پایان نیز بی صدا خواهد بود. کار کرد، کار کرد.

…and I went for a run. And, um, then I just worked. [3x]

و من برای دویدن رفتم. و اوم، پس من فقط کار کردم. [3x]

>> So, where do you run?

>> بنابراین، کجا می دوید؟

So, where do you run? Now, this is a question, but did you notice the intonation went down

پس کجا فرار می کنی؟ حالا این یک سوال است، اما متوجه شدید که لحن پایین آمد؟

at the end? Run, run. That’s because it’s a question that cannot be answered with just

در پایان؟ بدو بدو. این به این دلیل است که این سؤالی است که نمی توان فقط به آن پاسخ داد

‘yes’ or ‘no’. Yes/no questions go up in pitch at the end. All other questions

'آره یا نه'. سوالات بله/خیر در پایان بالا می‌آیند. تمام سوالات دیگر

tend to go down in pitch at the end. Where do you run? Do you hear the stressed words

تمایل به پایین آمدن در زمین در پایان. کجا می دوی؟ آیا کلمات تاکیدی را می شنوید؟

in that question? Where, run. So, where do you run? Longer words, more up/down shape

در آن سوال؟ کجا، فرار کن پس کجا فرار می کنی؟ کلمات طولانی تر، شکل بالا/پایین بیشتر

of the voice. Where, run. So where do you run?

از صدا کجا، فرار کن پس کجا فرار می کنی؟

>> So, where do you run? [3x] >> I run in Fort Greene Park.

>> بنابراین، کجا می دوید؟ [3x] >> من در فورت گرین پارک می دوم.

What do you hear as being the stressed syllables there?

چه چیزی به عنوان هجاهای تاکید شده در آنجا می شنوید؟

>> I run in Fort Greene Park. [3x]

>> من در پارک فورت گرین می دوم. [3x]

I run in Fort Greene Park. I hear da-da-da-DAA-DAA-DAA. Definitely I hear ‘Fort’, ‘Greene’,

من در فورت گرین پارک می دوم. من da-da-da-DAA-DAA-DAA را می شنوم. قطعاً "فورت"، "گرین" را می‌شنوم،

and ‘Park’ all being longer, all having that shape in the voice. I run in Fort Greene

و «پارک» همگی طولانی‌تر هستند، و همگی آن شکل را در صدا دارند. من در فورت گرین می دوم

Park. Also, ‘I’ is a little more stressed than ‘run in’. I, I, DA-da-da, DA-da-da,

پارک همچنین، «من» کمی بیشتر از «دویدن در» استرس دارد. من، من، دا-دا-دا، دا-دا-دا،

I run in, I run in, run in, run in. So those two words are really linked together because

من وارد می شوم، وارد می شوم، فرار می کنم، وارد می شوم. بنابراین این دو کلمه واقعاً به هم مرتبط هستند زیرا

we have and ending consonant and a beginning vowel. Run in, run in, I run in, I run in

ما صامت و پایان و یک مصوت آغازی داریم. بدوید، بدوید، وارد شوید، وارد شوید

Fort Greene Park.

پارک فورت گرین

>> I run in Fort Greene Park. [3x] In Brooklyn.

>> من در پارک فورت گرین می دوم. [3x] در بروکلین.

In Brooklyn. Brooklyn, a two syllable word. One of the syllables will be stressed. What

در بروکلین بروکلین، کلمه ای دو هجا. یکی از هجاها تاکید می شود. چی

do you hear as being stressed? Brooklyn, Brooklyn. Definitely it’s that first syllable. Brook-,

آیا می شنوید که استرس دارید؟ بروکلین، بروکلین. قطعاً این اولین هجا است. نهر-،

Brook-, Brooklyn, Brooklyn.

بروک-، بروکلین، بروکلین.

>> In Brooklyn. [3x] >> So, what are you doing after this?

>> در بروکلین. [3x] >> خب، بعد از این چه کار می کنید؟

So, what are you doing after this? How was I able to say so many words quickly, but still

خب بعد از این چیکار میکنی؟ چطور توانستم این همه کلمه را سریع بگویم اما هنوز

be clear? First of all, I’m dramatically reducing the word ‘are’ to the schwa-R

روشن باشد؟ اول از همه، من به طور چشمگیری کلمه "are" را به schwa-R کاهش می دهم

sound, er, er. That means the T here is now coming between two vowel sounds, and I’m

صدا، ایا، آره این بدان معناست که T here اکنون بین دو صدای مصوت قرار دارد و من هستم

making that a flap T sound, which sounds like the D between vowels. What are [3x]. Also

باعث می شود که صدای T flap که مانند D بین مصوت ها باشد. [3x] چیست. همچنین

the word ‘you’ is unstressed, so it’s going to be in that same line, what are you [4x]

کلمه "شما" بدون تاکید است، بنابراین در همان خط خواهد بود، شما چه هستید [4x]

, very fast, quite flat, lower in volume. What are you doing? Now here we have a stressed

، بسیار سریع، کاملا صاف، حجم کمتر. چه کار می کنی؟ حالا اینجا ما یک استرس داریم

word, do-, doing. Doing, what are you doing? Do you hear how the syllable ‘do’ sticks

کلمه، انجام-، انجام دادن. انجام می دهید، چه کار می کنید؟ آیا می شنوید که چگونه هجای "do" می چسبد؟

out of that phrase more than anything else? What are you doing? [2x] After this. Another

از آن عبارت بیش از هر چیز دیگری؟ چه کار می کنی؟ [2x] پس از این. یکی دیگر

stressed word here. So what are you doing after this? [2x]

کلمه تاکید شده در اینجا پس بعد از این چه کار می کنی؟ [2x]

>> So, what are you doing after this? [3x] >> After this, nothing.

>> بنابراین، پس از این چه می کنید؟ [3x] >> بعد از این، هیچ چیز.

Tom’s speaking a little bit more slowly than I am here. After this, nothing. We have

تام کمی آهسته تر از من اینجا صحبت می کند. بعد از این هیچی ما داریم

two 2-syllable words here. Which syllable is stressed? Let’s take first the word ‘after’.

دو کلمه 2 هجا در اینجا. کدام هجا تاکید دارد؟ بیایید ابتدا کلمه "بعد" را در نظر بگیریم.

If you think you hear the first syllable as being stressed, you’re right. Af-, after,

اگر فکر می کنید که هجای اول را به عنوان استرس می شنوید، حق با شماست. اف-، بعد،

-ter, -ter, -ter. The second syllable: very low in pitch, flat, and quick. After. What

-ter، -ter، -ter. هجای دوم: بسیار کم، صاف و سریع. بعد از. چی

about the word ‘nothing’? Again, it’s the first syllable. ING endings, even though

در مورد کلمه "هیچ"؟ باز هم، این هجای اول است. با وجود اینکه پایان های ING

this isn’t an ING verb, will be unstressed. Nothing, no-, no-, nothing.

این یک فعل ING نیست، بدون تاکید خواهد بود. هیچی، نه، نه، هیچی.

>> After this, nothing. [3x] >> No plans. >> No plans.

>> بعد از این، هیچ چیز. [3x] >> بدون برنامه. >> بدون برنامه

Nothing reduces in this phrase. I’m really hearing this as two different stressed words.

در این عبارت چیزی کم نمی کند. من واقعاً این را به عنوان دو کلمه متفاوت با تاکید می شنوم.

They’re both one syllable, no plans. No plans.

هر دو یک هجا هستند، بدون طرح. بدون برنامه.

>> No plans. >> No plans. [3x] >> Should we get dinner? >> Yeah.

>> بدون برنامه >> بدون برنامه [3x] >> آیا باید شام بخوریم؟ >> آره

Should we get dinner? One of the things that I notice is that I’m dropping the D sound:

باید شام بخوریم؟ یکی از چیزهایی که من متوجه شدم این است که صدای D را حذف می کنم:

should we, should we. Should we get [3x]. That’s helping me say this less-important

آیا ما باید. آیا باید [3x] را دریافت کنیم. این به من کمک می کند که بگویم این موضوع کمتر مهم است

word even faster. Should we get dinner?

کلمه حتی سریعتر باید شام بخوریم؟

>> Should we get dinner? [3x]

>> آیا باید شام بخوریم؟ [3x]

I notice that the T here is a Stop T, I don’t release it. It’s not ‘get dinner’, it’s

متوجه شدم که T اینجا یک Stop T است، من آن را رها نمی کنم. این "شام بگیر" نیست، این است

get, get, get, get dinner, get dinner. Should we get dinner?

بگیر، بگیر، بگیر، شام بگیر، شام بگیر. باید شام بخوریم؟

>> Should we get dinner? [3x]

>> آیا باید شام بخوریم؟ [3x]

Do you notice, in this question my voice does go up in pitch at the end. Dinner, dinner.

آیا متوجه شده اید، در این سوال صدای من در پایان بالا می رود. شام، شام

That’s because this is a yes/no question. Pitch goes up. Should we get dinner? Yeah.

این به این دلیل است که این یک سوال بله / خیر است. زمین بالا می رود. باید شام بخوریم؟ آره

As you probably know, a more casual way to say ‘yes’. Should we get dinner? Yeah.

همانطور که احتمالاً می دانید، یک روش معمولی تر برای «بله» گفتن است. باید شام بخوریم؟ آره

>> Should we get dinner? >> Yeah.

>> آیا باید شام بخوریم؟ >> آره

Here’s the conversation again. You’re going to see out markings on screen. You’ll

این گفتگو دوباره علامت‌ها را روی صفحه می‌بینید. شما

actually hear the conversation three times to help you really take in what you’re seeing.

در واقع سه بار مکالمه را بشنوید تا به شما کمک کند واقعاً آنچه را که می بینید درک کنید.

>> Tom, what did you do today? >> Today I woke up and I went for a run and

>> تام، امروز چه کار کردی؟ >> امروز از خواب بیدار شدم و برای دویدن رفتم و

um, then I just worked.

اوم، پس من فقط کار کردم.

>> So, where do you run?

>> بنابراین، کجا می دوید؟

>> I run in Fort Greene Park, in Brooklyn.

>> من در فورت گرین پارک، در بروکلین می دوم.

>> So, what are you doing after this?

>> بنابراین، پس از این چه می کنید؟

>> After this, nothing.

>> بعد از این، هیچ چیز.

>> No plans. / No plans.

>> بدون برنامه / بدون برنامه.

>> Should we get dinner?

>> آیا باید شام بخوریم؟

Page Break

صفحه شکستن

>>Yeah.

>> آره

>> Tom, what did you do today? >> Today I woke up and I went for a run and

>> تام، امروز چه کار کردی؟ >> امروز از خواب بیدار شدم و برای دویدن رفتم و

um, then I just worked.

اوم، پس من فقط کار کردم.

>> So, where do you run?

>> بنابراین، کجا می دوید؟

>> I run in Fort Greene Park, in Brooklyn.

>> من در فورت گرین پارک، در بروکلین می دوم.

>> So, what are you doing after this?

>> بنابراین، پس از این چه می کنید؟

>> After this, nothing.

>> بعد از این، هیچ چیز.

>> No plans. / No plans.

>> بدون برنامه / بدون برنامه.

>> Should we get dinner?

>> آیا باید شام بخوریم؟

>>Yeah.

>> آره

>> Tom, what did you do today? >> Today I woke up and I went for a run and

>> تام، امروز چه کار کردی؟ >> امروز از خواب بیدار شدم و برای دویدن رفتم و

um, then I just worked.

اوم، پس من فقط کار کردم.

>> So, where do you run?

>> بنابراین، کجا می دوید؟

>> I run in Fort Greene Park, in Brooklyn.

>> من در فورت گرین پارک، در بروکلین می دوم.

>> So, what are you doing after this?

>> بنابراین، پس از این چه می کنید؟

>> After this, nothing.

>> بعد از این، هیچ چیز.

>> No plans. / No plans.

>> بدون برنامه / بدون برنامه.

>> Should we get dinner?

>> آیا باید شام بخوریم؟

>>Yeah.

>> آره

That was Tom, my colleague and great friend. You’re going to see some more conversations

تام، همکار و دوست بزرگ من بود. چند مکالمه دیگر را خواهید دید

with him in this video. But first, another dear friend, Laura. We’re grocery shopping.

با او در این ویدیو اما اول، یک دوست عزیز دیگر، لورا. ما در حال خرید مواد غذایی هستیم

Just casual conversation between two friends. Let’s see the conversation and then we’ll

فقط مکالمه معمولی بین دو دوست. بیایید گفتگو را ببینیم و سپس خواهیم کرد

study it.

آن را مطالعه کنید

I just got my first weird look.

من تازه اولین نگاه عجیبم را دیدم.

But you know what? At the end of the day, it doesn’t matter.

اما میدونی چیه؟ در پایان روز، مهم نیست.

I know.

میدانم.

At the end of the day, it’s the students who matter.

در پایان روز، این دانش آموزان هستند که مهم هستند.

That’s right.

درست است.

Ok green beans.

باشه لوبیا سبز

Ooo.

Cranberries.

اووو

کران بری.

Fresh.

Oh yeah.

تازه.

اوه بله.

Oh, and I was hoping that we wouldn’t have to buy a huge bag. How many do we need?

اوه، و من امیدوار بودم که مجبور نباشیم یک کیف بزرگ بخریم. چند تا نیاز داریم؟

And now for that analysis.

و حالا برای آن تحلیل.

I just got my first weird look.

من تازه اولین نگاه عجیبم را دیدم.

But you know what? At the end of the day, it doesn’t matter.

اما میدونی چیه؟ در پایان روز، مهم نیست.

I know.

میدانم.

At the end of the day, it’s the students who matter.

در پایان روز، این دانش آموزان هستند که مهم هستند.

That’s right.

درست است.

Ok green beans.

باشه لوبیا سبز

Ooo.

اووو

Cranberries.

Fresh.

کران بری.

تازه.

Oh yeah.

اوه بله.

Oh, and I was hoping that we wouldn’t have to buy a huge bag. How many do we need?

اوه، و من امیدوار بودم که مجبور نباشیم یک کیف بزرگ بخریم. چند تا نیاز داریم؟

Now, the analysis.

حالا تحلیل

I just got my first weird look.

من تازه اولین نگاه عجیبم را دیدم.

I just got my first weird look. The words that I hear being the most stressed there

من تازه اولین نگاه عجیبم را دیدم. کلماتی که می شنوم بیشترین استرس را آنجا دارند

are just, weird, and look. They’re a little bit longer: So I just got my first weird look.

فقط، عجیب و غریب هستند و نگاه می کنند. آنها کمی طولانی تر هستند: بنابراین من به تازگی اولین نگاه عجیب خود را پیدا کردم.

Let’s talk about the pronunciations of T here. They’re interesting.

بیایید در مورد تلفظ T در اینجا صحبت کنیم. آنها جالب هستند

First, we have a stop T in ‘got my’. This is how we usually pronounce an ending T when

اول، ما یک توقف T در "got my" داریم. به این صورت است که ما معمولاً یک پایان T را وقتی تلفظ می کنیم

the next word begins with a consonant. Got my– So it’s not: gah my– gah my– with

کلمه بعدی با یک صامت شروع می شود. Got my– پس اینطور نیست: gah my– gah my– with

a continuous flow of sound but it’s: got my– got– an abrupt stop for the word,

یک جریان مداوم صدا، اما این است: من - گرفتم - توقف ناگهانی برای کلمه،

then the word ‘my’. Got my- We stopped the air in our throat and that signifies the

سپس کلمه "من". گرفتم- ما هوا را در گلویمان متوقف کردیم و این نشان دهنده این است

stop T.

توقف T.

Got my–

گرفتم -

The other two T’s are also ending T’s but now they’re part of a cluster, the ST

دو T دیگر نیز در حال پایان دادن به T هستند، اما اکنون آنها بخشی از یک خوشه، ST هستند

cluster and it’s very common when a T is between two other consonants, to drop that

خوشه و زمانی که یک T بین دو صامت دیگر قرار دارد، حذف آن بسیار رایج است

T. So if you look, when we link the two words together, which we always do with a thought

T. بنابراین اگر نگاه کنید، وقتی این دو کلمه را به هم پیوند می دهیم، که همیشه با یک فکر انجام می دهیم

group, the T’s now come between two consonants. So we will drop them.

گروه، T در حال حاضر بین دو صامت آمده است. بنابراین ما آنها را کنار می گذاریم.

This is so common with ST ending clusters. When the next word begins the consonant, we

این در خوشه های انتهایی ST بسیار رایج است. وقتی کلمه بعدی با حرف بی صدا شروع می شود، ما

drop it. So the word ‘just’ is a very common word and when it is followed by a consonant

بندازش. بنابراین کلمه "فقط" یک کلمه بسیار رایج است و زمانی که پس از آن یک صامت آمده باشد

word, we drop that T sound. So instead of ‘I just got’ it becomes ‘I just got’

کلمه، ما آن صدای T را رها می کنیم. بنابراین به جای "من فقط گرفتم" تبدیل به "من تازه گرفتم" می شود

Just got- The S sound right into the G.

Just got- صدای S مستقیماً به G.

Does this sound familiar to you? Do you think you’ve heard Americans doing this? It’s

آیا این برای شما آشنا به نظر می رسد؟ فکر می کنید شنیده اید که آمریکایی ها این کار را می کنند؟ این است

really common.

واقعا رایج است

Just got-

فقط گرفتم-

Just got my first weird look.

تازه اولین قیافه عجیبم را دیدم

And for ‘first weird’, we pronounce that: first weird- firsts weird- Right from the

و برای "اول عجیب" تلفظ می کنیم که: اول عجیب - اول عجیب - درست از

S into the W and this helps us link the two words more smoothly, and we always like a

S وارد W می شود و این به ما کمک می کند دو کلمه را راحت تر به هم پیوند دهیم و همیشه a را دوست داریم

smooth line in American English.

خط صاف در انگلیسی آمریکایی.

First weird look.

اولین نگاه عجیب

But you know what? At the end of the day, it doesn’t matter.

اما میدونی چیه؟ در پایان روز، مهم نیست.

She’s speaking really quickly here: But you know what? At the end of the day, it doesn’t

او اینجا خیلی سریع صحبت می کند: اما می دانید چیست؟ در پایان روز، اینطور نیست

matter. So even though she’s speaking really quickly, some of the syllables are a little

موضوع. بنابراین اگرچه او خیلی سریع صحبت می کند، برخی از هجاها کمی هستند

bit longer and that’s what helps make it clear to a native listener. Let’s just look

کمی طولانی تر و این همان چیزی است که به یک شنونده بومی واضح تر کمک می کند. فقط نگاه کنیم

at the first sentence: But you know what? ‘Know’ and ‘what’ both a little bit

در جمله اول: اما می دانید چیست؟ "می دانم" و "چه" هر دو کمی

longer, we have a stop T at the end of ‘what’. But you know what? The intonation goes up

طولانی تر، ما یک توقف T در انتهای «چه» داریم. اما میدونی چیه؟ لحن بالا می رود

at the end, it’s a yes/no question.

در پایان، این یک سوال بله / خیر است.

But you know what?

اما میدونی چیه؟

What about ‘but’ and ‘you’? She pronounces that so quickly: but you- but you- She actually

"اما" و "تو" چطور؟ او این را خیلی سریع تلفظ می کند: اما تو - اما تو - او در واقع

drops the T which isn’t that common in general but in this phrase, which is pretty common,

T را حذف می کند که به طور کلی رایج نیست اما در این عبارت که بسیار رایج است،

But you know what? Or You know what? We say that quite a bit and in a phrase that’s

اما میدونی چیه؟ یا میدونی چیه؟ ما این را کم کم و در یک عبارت می گوییم

more common, we tend to do even more reductions because of the familiarity. We know that it

رایج‌تر، ما تمایل داریم به دلیل آشنایی، کاهش‌های بیشتری را انجام دهیم. ما می دانیم که آن را

will still be understood.

همچنان درک خواهد شد

So it’s very common to pronounce this phrase: But you know what? But you- But you- But you-

بنابراین تلفظ این عبارت بسیار رایج است: اما می دانید چیست؟ اما تو - اما تو - اما تو -

But you- These two words linked together, said very quickly, become just the B sound

اما تو- این دو کلمه که به هم پیوند خورده اند، خیلی سریع گفته می شود، فقط صدای B می شود

and the schwa, buh- buh- buh- then the Y sound, and the schwa, a common reduction of the word

و schwa، buh- buh- buh- سپس صدای Y، و schwa، کاهش رایج کلمه

‘you’. But you- But you- But you- But you know what? But you know what? But you

'شما'. اما تو - اما تو - اما تو - اما میدونی چیه؟ اما میدونی چیه؟ اما شما

know what?

میدونی چیه

But you know what? At the end of the day, it doesn’t matter.

اما میدونی چیه؟ در پایان روز، مهم نیست.

At the end of the day, it doesn’t matter. ‘End’ a little bit longer. At the end–

در پایان روز، مهم نیست. "پایان" کمی دیگر. در پایان-

At the end– Of the day– It doesn’t ma–tter.

در پایان - روز - مهم نیست - مهم نیست.

So those syllables are a little bit longer which provides a little contrast with her

بنابراین این هجاها کمی طولانی تر هستند که کمی تضاد با او ایجاد می کند

very fast speech, her very fast unstressed words. And we do need this contrast of stressed

سخنرانی بسیار سریع، کلمات بدون تاکید بسیار سریع او. و ما به این تضاد استرس نیاز داریم

and unstressed to sound natural in American English. So let’s look at the unstressed

و بدون استرس در انگلیسی آمریکایی طبیعی به نظر برسد. پس بیایید به موارد بدون استرس نگاه کنیم

words ‘at’ and ‘the’.

کلمات "at" و "the".

At the end of the day-

در پایان روز-

It’s actually ‘at the’ and the vowel is so fast. This can either be the whole AH

در واقع "در" است و مصوت بسیار سریع است. این یا می تواند کل ق

vowel or it can be the schwa: but- but- but- or at- at- at- at-

مصوت یا می تواند schwa باشد: but- but- but- یا at- at- at- at-

At the end of the day–

در پایان روز-

It doesn’t really matter. What matters is that it said incredibly quickly. We have a

واقعاً مهم نیست. چیزی که مهم است این است که به طرز باورنکردنی سریع گفته شد. ما یک

stop T so the word ‘at’ is cut off a little abrupt. You stop the air in your throat and

T را متوقف کنید تا کلمه «at» کمی ناگهانی قطع شود. هوا را در گلو می بندید و

the E here is pronounced as the EE as in she vowel because the next word begins with a

E در اینجا به صورت EE در واکه she تلفظ می شود زیرا کلمه بعدی با a شروع می شود

vowel or diphthong sound. If the next word began with a consonant sound, then it would

صدای مصوت یا دیفتونگ اگر کلمه بعدی با صدای همخوان شروع می شد، این کار را می کرد

be: the- which is what we get here.

be: the- که در اینجا به دست می آوریم.

Here, it’s pronounced as the schwa because the next sound is a consonant sound. So we

در اینجا، به عنوان schwa تلفظ می شود زیرا صدای بعدی یک صدای همخوان است. پس ما

have ‘the end’ and ‘the day’. But of course it’s not pronounced that clearly,

"پایان" و "روز" را دارند. اما البته به این وضوح تلفظ نمی شود،

is it? Because this isn’t an important word, so it’s: at the– at the– at the– at the–

آیا آن است؟ از آنجا که این کلمه مهمی نیست، بنابراین عبارت است از: در – در – در – در – در –

at the end of the day–

در پایان روز-

at the end of the day–

در پایان روز-

‘Of’ and ‘the’ becomes: of the– of the– The whole word ‘of’ is reduced

«Of» و «the» می‌شود: از - از - کل کلمه «از» کاهش می‌یابد

to just the schwa, which we link on to the word ‘the’. of the– of the– of the–

فقط به schwa که ما آن را به کلمه "the" پیوند می دهیم. از – از – از –

end of the day– end of the day– at the end of the day–

پایان روز – پایان روز – در پایان روز –

end of the day–

اخر روز-

So making these less important words really quickly helps provide the contrast we need.

بنابراین ساختن این کلمات کمتر مهم واقعاً به سرعت به ارائه کنتراست مورد نیاز ما کمک می کند.

Practice that with me. at the- at the- at the-

با من تمرین کن در- در- در- در-

at the end of the day--

در پایان روز--

At the end of the day, it doesn’t matter.

در پایان روز، مهم نیست.

The words ‘it’ and ‘doesn’t’ also said pretty quickly. Another stop T here.

کلمات «آن» و «نمی‌کند» نیز خیلی سریع گفته می‌شود. یک توقف دیگر در اینجا.

It doesn’t matter. It doesn’t matter.

مهم نیست. مهم نیست.

It doesn’t matter.

مهم نیست.

It doesn’t matter. Now I think I hear the T here being totally dropped as well. This

مهم نیست. حالا فکر می‌کنم می‌شنوم که T اینجا هم کاملاً حذف شده است. این

is pretty common. We either drop the T or we make it sort of a nasal stop sound to signify

بسیار رایج است ما یا T را رها می کنیم یا به نوعی صدای توقف بینی برای نشان دادن آن ایجاد می کنیم

the NT: doesn’t– nt– nt– nt– nt– But here, I think she’s just making the

NT: ندارد – nt – nt – nt – nt – اما در اینجا، من فکر می کنم او فقط دارد

N sound glide right into the M sound: doesn’t matter– And because of that smooth connection,

صدای N مستقیماً به صدای M می رود: مهم نیست - و به دلیل آن اتصال صاف،

there’s no stop. It doesn’t matter. It doesn’t matter.

هیچ توقفی وجود ندارد مهم نیست. مهم نیست.

The word ‘it’ very quick stop after ‘it’ but these two words are still said pretty

کلمه "آن" خیلی سریع بعد از "آن" متوقف می شود، اما این دو کلمه هنوز زیبا هستند

quickly: it doesn’t– It doesn’t matter. And then the stressed syllable ah with the

به سرعت: نمی شود - مهم نیست. و سپس هجای تاکید شده ah با the

AH vowel in ‘matter’ and then we have a

ق مصوت در «ماده» و سپس داریم a

flap T: matter. – It doesn’t matter.

فلپ T: ماده. - مهم نیست.

– I know. – It doesn’t matter.

- میدانم. - مهم نیست.

I know. I know. I know. So I said this at the same time she was saying doesn’t matter.

میدانم. میدانم. میدانم. بنابراین من این را در همان زمان گفتم که او می گفت مهم نیست.

I know. It’s a two-word phrase and stress is on the word ‘know’ but the pitch of

میدانم. این یک عبارت دو کلمه‌ای است و تاکید بر کلمه «دانستن» است، اما میزان آن

the whole phrase is smooth. It’s not: I know. But it’s this smooth line connecting.

کل عبارت صاف است. این نیست: می دانم. اما این خط صاف اتصال است.

I know. It’s the smooth change in pitch.

میدانم. این تغییر آرام در زمین است.

This rise and fall of intonation that makes one of the characteristics of American English.

این افزایش و کاهش لحن که یکی از ویژگی های انگلیسی آمریکایی را می سازد.

Smooth transitions. We want the words to be linked. We want the change in intonation to

انتقال های صاف ما می خواهیم کلمات به هم مرتبط شوند. ما می خواهیم تغییر در لحن به

be smooth so that nothing’s choppy. I know.

صاف باشد تا هیچ چیز متلاطم نباشد. میدانم.

I know.

میدانم.

At the end of the day–

در پایان روز-

At the end of the day. Now here I definitely reduce the vowel to the schwa: but at- Stop

در پایان روز. اکنون در اینجا من قطعاً مصوت را به schwa تقلیل می دهم: اما در- Stop

T. At the end of the day– Again, the whole phrase is very smooth. At the end of the day-

T. در پایان روز - باز هم، کل عبارت بسیار روان است. در پایان روز-

with ‘end’ and ‘day’ being a little bit longer, also having that peak in intonation.

با اینکه «پایان» و «روز» کمی طولانی‌تر هستند، همچنین در لحن آن اوج را دارند.

Again, the letter E here makes the EE as in she vowel because the next word begins with

باز هم حرف E در اینجا EE را در واکه او می سازد زیرا کلمه بعدی با آن شروع می شود

a vowel sound. And here it makes the schwa because the next word begins with a consonant.

یک صدای مصوت و در اینجا schwa را می سازد زیرا کلمه بعدی با یک صامت شروع می شود.

So we have: at the– at the end– and then I also drop the V sound and make just the

بنابراین ما داریم: در - در انتها - و سپس صدای V را نیز رها می کنم و فقط صدای آن را می سازم

schwa. of the– of the– of the– of the– These two words said very quickly: of the

شوا از – از – از – از – این دو کلمه خیلی سریع گفت: از

day–

روز –

At the end of the day–

در پایان روز-

At the end of the day, it’s the students who matter.

در پایان روز، این دانش آموزان هستند که مهم هستند.

It’s the students who matter. And here ‘stu-‘ is the most stressed syllable of that phrase.

این دانش آموزان هستند که اهمیت دارند. و در اینجا "stu-" بیشترین هجای آن عبارت است.

Ma– also a little stressed.

مادر - همچنین کمی استرس دارد.

Again, we have a flap T here: matter- It’s the students who matter. It’s the- said

باز هم، ما در اینجا یک فلپ T داریم: ماده - این دانش‌آموزان هستند که اهمیت دارند. این است - گفت

quickly: it’s the- it’s the- it’s the-

به سرعت: این همان است- آن است- آن است-

it’s the stu–

این استو -

Stu– dents who– dents who– dents who–

دانش آموز – فرورفتگی چه کسی – فرورفته کی – فرورفته که –

Students–

دانش آموزان-

Then these two syllables more quickly. Ma– another little stretch. It’s the students

سپس این دو هجا سریعتر. ما – کشش کوچک دیگری. دانش آموزان است

who matter. Aaahhhh– Smooth change in intonation with peaks on the stressed syllables.

که مهم هستند Aaahhhh– تغییر یکنواخت در لحن با اوج در هجاهای تاکید شده.

It’s the students who matter.

این دانش آموزان هستند که اهمیت دارند.

That’s right.

درست است.

That’s right. That’s right. That’s right. The TH sound here not terribly clear. She’s

درست است. درست است. درست است. صدای TH در اینجا خیلی واضح نیست. او

not bringing the tongue tip through the teeth for it but she’s pressing the tongue tip

نوک زبان را برای آن از میان دندان‌ها نمی‌برد، بلکه نوک زبان را فشار می‌دهد

on the backs of the teeth where the top and bottom teeth meet. that’s- that’s- that’s-

در پشت دندان ها جایی که دندان های بالا و پایین به هم می رسند. این است - همین - همین -

that’s- that’s- That’s right. It allows us to make that sound a little bit more quickly.

این است- این درست است. این به ما اجازه می دهد تا آن صدا را کمی سریعتر تولید کنیم.

That’s right.

درست است.

Now here, we have the TS cluster into the R. All of these sounds are pronounced. we

اکنون در اینجا، ما خوشه TS را در R داریم. همه این صداها تلفظ می شوند. ما

get ts– and then er– That’s right. That’s right. But this is a stop T where we cut off

دریافت ts – و سپس er – درست است. درست است. اما این یک توقف T است که در آن قطع شدیم

the air, the pitch doesn’t fall down slowly. We have an abrupt stop. Right– right–

هوا، زمین به آرامی پایین نمی آید. توقف ناگهانی داریم. راست – راست –

That’s right.

درست است.

Right–

درست-

Okay, green beans.

باشه لوبیا سبز

Okay, green beans. ‘Green’ most stressed word in that phrase and the pitch is all smooth.

باشه لوبیا سبز بیشترین کلمه "سبز" در آن عبارت و زمین هموار است.

Okay, green beans. The pitch goes up, energy builds towards the stressed word, and then

باشه لوبیا سبز گام بالا می رود، انرژی به سمت کلمه تاکید شده افزایش می یابد و سپس

it falls away: beans– afterwards.

می افتد دور: لوبیا – بعد.

Green beans.

لوبیا سبز.

While I say that, Laura says: Oooh. Oooh. Oooh. Just a little exclamation you make when

در حالی که من این را می گویم، لورا می گوید: اوه. اوه اوه فقط یه تعجب کوچولو میزنی

you notice something or something’s important, you want to call attention to it or if you

متوجه می شوید چیزی یا چیزی مهم است، می خواهید توجه خود را به آن جلب کنید یا اگر متوجه شدید

get excited about something. Oooh. Look at that.

در مورد چیزی هیجان زده شدن اوه به آن نگاه کنید.

– Green beans. – Oooh.

- لوبیا سبز. - اوه

Cranberries.

کران بری.

Cranberries. Cranberries. Stress is on the first syllable there. That’s a

کران بری. کران بری. در آنجا استرس روی هجای اول است. این یک

three-syllable word, so the first syllable is ‘cran’ and the last two syllables are:

کلمه سه هجایی است، بنابراین هجای اول «کران» و دو هجای آخر عبارتند از:

berries- berries- berries- They’re a little less clear, a little bit more mumbled, that’s

توت - توت - توت - آنها کمی شفاف هستند، کمی بیشتر زیر لب هستند، این

how unstressed syllables sound. Cranberries.

چگونه هجاهای بدون تاکید به صدا در می آیند کران بری.

Cranberries.

کران بری.

Fresh.

تازه.

Fresh. Fresh. What do you notice about the intonation of that word? Fresh. It moves up

تازه. تازه. چه چیزی در مورد لحن آن کلمه توجه می کنید؟ تازه. به سمت بالا حرکت می کند

and down. And that is the shape of a stressed syllable. Fresh. Fresh. Fresh. We don’t

و پایین. و این شکل یک هجای تاکیدی است. تازه. تازه. تازه. ما نداریم

want flat pitches in American English.

زمین های مسطح به انگلیسی آمریکایی می خواهید.

Fresh.

تازه.

Oh yeah.

اوه بله.

Oh yeah. Oh yeah. A little unclear because my head is turned so I’m not facing the

اوه بله. اوه بله. کمی نامشخص است زیرا سرم چرخانده است بنابراین رو به رو نیستم

mic. Oh yeah. But you can still hear that the intonation is nice and smooth. Oh yeah.

میکروفون اوه بله. اما هنوز هم می توانید بشنوید که لحن زیبا و روان است. اوه بله.

Oh yeah. The words linked together. There’s no separation of the two words.

اوه بله. کلمات به هم پیوند خورده اند هیچ جدایی بین این دو کلمه وجود ندارد.

Oh yeah.

اوه بله.

Oh, and I was hoping–

اوه، و من امیدوار بودم -

Oh. Oh. This is like ‘ooh’ it’s just a filler word, an exclamation: Oh. Oh. Do

اوه اوه این مانند "اوه" است، این فقط یک کلمه پرکننده است، یک تعجب: اوه. اوه انجام دادن

you need some lip rounding for the second half of that diphthong? Oh.

برای نیمه دوم آن دیفتانگ به کمی گرد کردن لب نیاز دارید؟ اوه

Oh.

اوه

Oh. And I was hoping that we wouldn’t have to buy a huge bag.

اوه و من امیدوار بودم که مجبور نباشیم یک کیف بزرگ بخریم.

And I was hoping that we wouldn’t have to buy a huge bag. Ho–. Buy a huge bag. These

و من امیدوار بودم که مجبور نباشیم یک کیف بزرگ بخریم. هو –. یک کیف بزرگ بخر اینها

are the words that I hear being the most stressed here.

کلماتی هستند که می شنوم اینجا بیشترین استرس را دارند.

The word ‘and’ is reduced we dropped the D: And I was– And I was– And I was–

کلمه «و» کاهش می یابد، D را حذف کردیم: و من بودم– و من بودم– و من بودم–

And I was–

و من بودم-

And in the word ‘was’, we reduced the vowel from the UH as in butter to the schwa.

و در کلمه "بود" مصوت را از UH مانند کره به شوا کاهش دادیم.

That just means it’s said even more quickly with less jaw drop, a little less clarity.

این فقط به این معنی است که حتی سریعتر با افت فک کمتر، کمی شفافیت کمتر گفته می شود.

I was– was– was– was–

من بودم-بودم-بودم-بودم

And I was–

و من بودم-

So these three words a little less clear than the stress word: ho- hoping- Flatter in pitch,

بنابراین این سه کلمه کمی واضح تر از کلمه استرس زا هستند: امیدواری- چاپلوسی در زمین،

said more quickly:

سریع تر گفت:

And I was hoping that we wouldn’t have to buy–

و من امیدوار بودم که مجبور نباشیم بخریم -

That we wouldn’t have to buy– That we wouldn’t have to buy—What’s happening

اینکه مجبور نیستیم بخریم – این که مجبور نیستیم بخریم – چه اتفاقی می افتد

here? We have: that we wouldn’t have to– and then a little bit longer on ‘buy’.

اینجا؟ ما داریم: که مجبور نیستیم – و سپس کمی بیشتر در «خرید».

So how are we saying these words so quickly? The word ‘that’, we reduce the vowel to

پس چگونه این کلمات را به این سرعت بیان می کنیم؟ کلمه "آن"، مصوت را به آن کاهش می دهیم

the schwa so that we can say it more quickly. That– that– that– Stop T. That we–

schwa تا بتوانیم آن را سریعتر بگوییم. آن – آن – آن – توقف T. که ما–

That we– That we– That we wouldn’t have to–

اینکه ما – که ما – که مجبور نیستیم –

That we wouldn’t have to–

که ما مجبور نیستیم -

That we wouldn’t have to buy–

که ما مجبور نیستیم بخریم -

Wouldn’t have to buy– that we– that we– wouldn’t have to buy– wouldn’t

مجبور نیستیم بخریم - که ما - که ما - مجبور نیستیم بخریم -

have to- wouldn’t have to- So again, I think I’m hearing this as a dropped T. Just an

مجبورم- مجبور نیستم- بنابراین دوباره، فکر می کنم دارم این را به عنوان یک T می شنوم. فقط یک

N sound going right into the H. Wouldn’t have to- The vowel here reduces to the schwa

صدای N درست به H می رود. واکه در اینجا به schwa کاهش می یابد.

and when we have an ending V linking into to, linking into the word ‘to’ which begins

و هنگامی که یک V انتهایی داریم که به to مرتبط می شود، به کلمه "to" پیوند می خورد که شروع می شود

with the T, it’s often in this two-word combination to change the V sound to an F

با T، اغلب در این ترکیب دو کلمه ای می توان صدای V را به F تغییر داد

because T is unvoiced.

زیرا T بدون صدا است.

So this becomes unvoiced. The V unvoiced is the F. have to- have to- have to- have to-

بنابراین این بی صدا می شود. V unvoiced F. باید - باید - باید - باید

Try that with me. have to- have to– have to–

آن را با من امتحان کنید. باید - باید - باید -

have to–

باید-

that we wouldn’t have to- that we wouldn’t have to- that we wouldn’t have to-

که ما مجبور نیستیم - که مجبور نیستیم - که مجبور نیستیم -

that we wouldn’t have to-

که ما مجبور نیستیم -

What do you have to do to be able to say those words that quickly? We have to simplify mouth

چه کاری باید انجام دهید تا بتوانید این کلمات را به این سرعت بیان کنید؟ ما باید دهان را ساده کنیم

movements. We have to produce some of the sounds and the pitch doesn’t change as much,

حرکات ما باید برخی از صداها را تولید کنیم و زیر و بم آنقدرها تغییر نمی کند،

it stays lower and flatter. There is not quite as much energy in the voice. All of these

پایین تر و صاف تر می ماند. انرژی چندانی در صدا وجود ندارد. همه اینها

things are part of the important contrast between stressed and unstressed syllables.

چیزها بخشی از تضاد مهم بین هجاهای تاکید شده و بدون تاکید هستند.

That we wouldn’t have to–

که ما مجبور نیستیم -

That we wouldn’t have to buy a huge bag.

که مجبور نباشیم یک کیف بزرگ بخریم.

A huge bag- Uh- The schwa said very quickly. ‘Huge’ a little bit longer and then ‘bag’

یک کیسه بزرگ - اوه - شوا خیلی سریع گفت. "بزرگ" کمی طولانی تر و سپس "کیف"

has more of that up-down shape of stress. a huge bag–

بیشتر از آن شکل بالا به پایین استرس دارد. یک کیسه بزرگ -

a huge bag–

یک کیسه بزرگ -

How many do we need?

چند تا نیاز داریم؟

You know, that grocery store made me kind of hungry and this next one does too. This one

می‌دانی، آن خواربارفروشی من را به نوعی گرسنه کرد و این فروشگاه بعدی هم همینطور. این یکی

is just me talking about what I love for breakfast.

فقط من در مورد چیزی که برای صبحانه دوست دارم صحبت می کنم.

Before the conversation, I want to quickly though thank everyone who started supporting

قبل از گفتگو، می خواهم سریعاً از همه کسانی که شروع به حمایت کردند تشکر کنم

my channel through the channel memberships. You guys are awesome! Click the join button

کانال من از طریق عضویت در کانال شما عالی هستید! روی دکمه join کلیک کنید

to find out how you can support my channel and get perks like audio lessons and private

برای اینکه بدانید چگونه می توانید از کانال من حمایت کنید و از مزایایی مانند درس های صوتی و خصوصی برخوردار شوید

posts. Okay here’s the conversation.

نوشته ها. خوب اینجا گفتگو است.

This morning for breakfast, I had Barbara’s Shredded Oats with milk. This is my favorite

امروز صبح برای صبحانه، جو دو سر خرد شده باربارا با شیر خوردم. این مورد علاقه من است

breakfast. But sometimes, I do have eggs.

صبحانه اما گاهی اوقات، من تخم مرغ دارم.

And now for that analysis.

و حالا برای آن تحلیل.

This morning for breakfast. One of the first things I notice is how much this S and M were

امروز صبح برای صبحانه یکی از اولین چیزهایی که متوجه شدم این است که این S و M چقدر بودند

connected. This morning, this morning. It’s almost like the S went on the next word: smorning,

متصل. امروز صبح امروز صبح تقریباً مثل این است که S کلمه بعدی را ادامه داد: smorning,

smorning. This morning.

خندیدن امروز صبح.

This morning for breakfast.

امروز صبح برای صبحانه

Did you notice how I pronounced the word ‘for’? That was reduced to ‘fer’, ‘fer’,

دقت کردید چگونه کلمه "برای" را تلفظ کردم؟ که به «فر»، «فر» کاهش یافت،

‘fer’. Very quick, with the schwa/R sound. For, for, for breakfast.

"فر". بسیار سریع، با صدای schwa/R. برای، برای، برای صبحانه.

This morning for breakfast.

امروز صبح برای صبحانه

Also I notice the rhythm here. Morn and break- are the two stressed syllables. This morning

همچنین من متوجه ریتم اینجا هستم. صبح و استراحت- دو هجای تاکیدی هستند. امروز صبح

for breakfast. They have that swooping up and then down shape of the voice that makes

برای صبحانه. آن‌ها آن شکل بلند و سپس پایین صدایی را دارند که می‌سازد

up a stressed syllable. Let’s listen in slow motion.

یک هجای تاکیدی. بیایید با حرکت آهسته گوش کنیم.

This morning for breakfast.

امروز صبح برای صبحانه

This morning for breakfast, I had Barbara’s Shredded Oats with milk.

امروز صبح برای صبحانه، جو دو سر خرد شده باربارا با شیر خوردم.

What do you hear as being the stressed syllables? I hear Barbara’s, Shredded, and milk. What

چه چیزی را به عنوان هجاهای تاکید شده می شنوید؟ من باربارا، خرد شده و شیر را می‌شنوم. چی

else do you notice?

دیگر متوجه می شوید؟

I had Barbara’s Shredded Oats with milk.

من جو دو سر خرد شده باربارا با شیر خوردم.

I notice that ‘Barbara’s’ is only two syllables, even though it looks like it might

متوجه شدم که "باربارا" فقط دو هجا است، اگرچه به نظر می رسد ممکن است

be three. We sort of leave this middle sound out here. Barb-ra’s, -ra’s. Also note

سه باشد ما به نوعی این صدای میانی را در اینجا ترک می کنیم. Barb-ra’s، -ra’s. همچنین توجه داشته باشید

this apostrophe S is the Z sound. That’s because the sound before is voiced, so the

این آپاستروف S صدای Z است. این به این دلیل است که صدای قبلی صداگذاری شده است، بنابراین

apostrophe S is also voiced. Zzz, zz, -ra’s, -ra’s. Barbara’s. I also notice that the

آپاستروف S نیز صداگذاری شده است. Zzz، zz، -ra’s، -ra’s. باربارا همچنین متوجه می شوم که

ED ending here is pronounced as the IH as in ‘sit’ vowel, D sound. That’s because

پایان ED در اینجا به صورت IH تلفظ می شود، همانطور که در واکه «sit»، صدای D تلفظ می شود. به این دلیل است

the sound before was a D. ED endings are among the few cases in American English that follow

صدای قبل از آن D بود. پایان های ED از جمله موارد معدود در انگلیسی آمریکایی هستند که در ادامه می آیند

regular rules.

قوانین منظم

I had Barbara’s Shredded Oats with milk.

من جو دو سر خرد شده باربارا با شیر خوردم.

I notice that the word ‘with’ is not reduced, but it’s very flat in pitch because it is

من متوجه شدم که کلمه "با" کم نشده است، اما به دلیل این که هست، بسیار صاف است

unstressed. With with, with. It’s also quite fast. With milk, with, with, with, with milk.

بدون تاکید. با با، با. همچنین بسیار سریع است. با شیر، با، با، با شیر.

I had Barbara’s Shredded Oats with milk.

من جو دو سر خرد شده باربارا با شیر خوردم.

Let’s listen in slow motion.

بیایید با حرکت آهسته گوش کنیم.

I had Barbara’s Shredded Oats with milk.

من جو دو سر خرد شده باربارا با شیر خوردم.

This is my favorite breakfast.

این صبحانه مورد علاقه من است.

What was stressed in that sentence? I heard fav- and break-. Also, these three words,

چه چیزی در آن جمله تاکید شده بود؟ من fav- و break- را شنیدم. همچنین این سه کلمه

‘this is my’, those were incredibly fast. Listen again.

"این من است"، آنها فوق العاده سریع بودند. دوباره گوش کن.

This is my favorite breakfast.

این صبحانه مورد علاقه من است.

So this string of three unstressed words, this is my, this is my.this is my,this is

بنابراین این رشته از سه کلمه بدون تاکید، این من است، این من است. این من است، این است

my,very fast, and very connected. I also notice that the word ‘favorite’ was only pronounced

من، بسیار سریع، و بسیار متصل است. همچنین متوجه شدم که کلمه "مورد علاقه" فقط تلفظ می شود

with two syllables, as if this letter was dropped. Fav-rit, favorite, favorite.

با دو هجا، گویی این حرف رها شده است. مورد علاقه، مورد علاقه، مورد علاقه.

This is my favorite breakfast.

این صبحانه مورد علاقه من است.

I’m also noticing this T pronunciation. The final T in ‘favorite’ was pronounced

من همچنین متوجه این تلفظ T هستم. T نهایی در «مورد علاقه» تلفظ شد

as a stop. Favorite, favorite, favorite breakfast. So, there was no release, tt, of the T sound.

به عنوان یک توقف صبحانه مورد علاقه، مورد علاقه، مورد علاقه. بنابراین، هیچ انتشاری، tt، از صدای T وجود نداشت.

Favorite breakfast. Let’s listen in slow motion.

صبحانه مورد علاقه بیایید با حرکت آهسته گوش کنیم.

This is my favorite breakfast.

این صبحانه مورد علاقه من است.

But sometimes, I do have eggs.

اما گاهی اوقات، من تخم مرغ دارم.

Did you notice the lift here, where the comma is? But sometimes, I do have eggs. There was

آیا به بالابر اینجا که کاما است توجه کردید؟ اما گاهی اوقات، من تخم مرغ دارم. وجود داشت

just a little pause there for the punctuation. I also noticed how I stressed the word ‘do’.

فقط کمی مکث برای علائم نگارشی وجود دارد. همچنین متوجه شدم که چگونه روی کلمه "انجام" تاکید کردم.

I do, I do have eggs.

من دارم، من تخم مرغ دارم.

But sometimes, I do have eggs.

اما گاهی اوقات، من تخم مرغ دارم.

The word ‘eggs’, even though it’s a content word, a noun, which is usually stressed,

کلمه "تخم مرغ"، حتی اگر یک کلمه محتوایی، یک اسم است که معمولاً تاکید می شود،

doesn’t have that much stress, I notice, because it’s at the end of a sentence. I

من متوجه شدم که استرس زیادی ندارد، زیرا در انتهای یک جمله است. من

do have eggs. Eggs, eggs, with just a little curve up, and then down in the voice. I do

تخم مرغ دارند تخم مرغ، تخم مرغ، فقط با کمی انحنا به بالا، و سپس پایین در صدا. انجام میدهم

have eggs. Also, the plural ending here, S, is pronounced as a Z. That’s because the

تخم مرغ داشته باشید همچنین، پایان جمع در اینجا، S، به صورت Z تلفظ می شود

sound before, the G sound, is a voiced consonant. Eggs, eggs. Let’s listen in slow motion.

صدای قبل، صدای G، یک صامت صدادار است. تخم مرغ، تخم مرغ بیایید با حرکت آهسته گوش کنیم.

But sometimes, I do have eggs.

اما گاهی اوقات، من تخم مرغ دارم.

So, just three little sentences. But we really were able to study a lot about American English

بنابراین، فقط سه جمله کوچک. اما ما واقعاً توانستیم در مورد انگلیسی آمریکایی زیاد مطالعه کنیم

pronunciation. Let’s listen once in slow motion.

تلفظ بیایید یک بار با حرکت آهسته گوش کنیم.

This morning for breakfast, I had Barbara’s Shredded Oats with milk This is my favorite

امروز صبح برای صبحانه، جو دو سر خرد شده باربارا با شیر خوردم، این مورد علاقه من است

breakfast. But sometimes, I do have eggs.

صبحانه اما گاهی اوقات، من تخم مرغ دارم.

And now, the conversation three times.

و اکنون، مکالمه سه بار.

This morning for breakfast, I had Barbara’s Shredded Oats with milk. This is my favorite

امروز صبح برای صبحانه، جو دو سر خرد شده باربارا با شیر خوردم. این مورد علاقه من است

breakfast. But sometimes, I do have eggs.

صبحانه اما گاهی اوقات، من تخم مرغ دارم.

This morning for breakfast, I had Barbara’s Shredded Oats with milk. This is my favorite

امروز صبح برای صبحانه، جو دو سر خرد شده باربارا با شیر خوردم. این مورد علاقه من است

breakfast. But sometimes, I do have eggs.

صبحانه اما گاهی اوقات، من تخم مرغ دارم.

This morning for breakfast, I had Barbara’s Shredded Oats with milk. This is my favorite

امروز صبح برای صبحانه، جو دو سر خرد شده باربارا با شیر خوردم. این مورد علاقه من است

breakfast. But sometimes, I do have eggs.

صبحانه اما گاهی اوقات، من تخم مرغ دارم.

Have you ever felt nervous about starting or ending a phone conversation. Let’s do

آیا تا به حال از شروع یا پایان یک مکالمه تلفنی عصبی شده اید. انجام دهیم

an analysis. Here are the parts.

یک بررسی. در اینجا قطعات است.

Hey mom! What’s up?

هی مامان! چه خبر؟

Not much. How are you? Pretty good.

زیاد نیست. چطور هستید؟ خیلی خوب.

What are you doing? Roberta and Ernie are here.

چه کار می کنی؟ روبرتا و ارنی اینجا هستند.

Oh, that’s right!

اوه، درست است!

Alright, well, have a good dinner tonight. Okay. We’ll have fun.

خوب، خوب، امشب یک شام خوب داشته باشید. باشه. از آن لذت ببرید.

Alright, well, talk to you guys soon. Enjoy New York.

خوب، خوب، به زودی با شما صحبت کنید. از نیویورک لذت ببرید.

I will. Thank you. Bye.

من خواهم. متشکرم. خدا حافظ.

Alright, bye.

باشه خدافظ.

And now, for that analysis.

و حالا برای آن تحلیل.

Hey mom! What’s up?

هی مامان! چه خبر؟

Not much. How are you?

زیاد نیست. چطور هستید؟

What would you say about the stress of those first two words? Hey mom!

در مورد استرس آن دو کلمه اول چه می گویید؟ هی مامان!

Hey mom!

هی مامان!

To me, those sound like they’re both stressed. Hey– mom!

به نظر من، اینها به نظر می رسد که هر دو استرس دارند. هی - مامان!

Hey mom! Hey mom!

هی مامان! هی مامان!

They both have huh— huh— a little bit of that up down stress in the voice. Hey mom!

هر دوی آنها خخخ- خخ- کمی از این استرس بالا در صدا دارند. هی مامان!

It’s hard to hear my mom’s response because it’s through the phone.

شنیدن پاسخ مادرم سخت است زیرا از طریق تلفن است.

What’s up? What’s up?

چه خبر؟ چه خبر؟

What’s up? With the intonation going up.

چه خبر؟ با بالا رفتن لحن.

What’s up?

چه خبر؟

Very smooth and connected. The TS connected to the UH vowel. What’s up?

بسیار روان و متصل. TS به مصوت UH متصل است. چه خبر؟

Not much. How are you?

زیاد نیست. چطور هستید؟

Not much. How are you? I made a Stop T at the end of ‘not’. We do this when the

زیاد نیست. چطور هستید؟ من یک Stop T در انتهای «نه» ساختم. ما این کار را زمانی انجام می دهیم که

next word begins with a consonant. Not much. How are you?

کلمه بعدی با یک صامت شروع می شود. زیاد نیست. چطور هستید؟

How did I pronounce the word ‘are’? Not much. How are you? I reduced it to the schwa

چگونه کلمه "are" را تلفظ کردم؟ زیاد نیست. چطور هستید؟ من آن را به شوا کاهش دادم

R sound. Howwer– howwer– and connected it to the word before. Howwer– howwer–

صدای R. Howwer– Howwer– و آن را به کلمه قبل وصل کرد. چقدر - چقدر -

Not much. How are you? How are you? How are you? With the pitch going down.

زیاد نیست. چطور هستید؟ چطور هستید؟ چطور هستید؟ با پایین آمدن زمین

Not much. How are you?

زیاد نیست. چطور هستید؟

Pretty good!

خیلی خوب!

Pretty good! How are those Ts pronounced?

خیلی خوب! آن T ها چگونه تلفظ می شوند؟

Pretty good! Pretty good!

خیلی خوب! خیلی خوب!

Like a Flap T or D. Pretty. Pretty. Pretty good!

مانند فلپ T یا D. زیبا. بسیار. خیلی خوب!

These phrases are typical of starting a phone conversation. You ask a person how they are.

این عبارات معمولی برای شروع یک مکالمه تلفنی هستند. از یک نفر می پرسی حالشان چطور است.

How are you? And they ask you how you are. What’s up? Generally, you give little generic

چطور هستید؟ و از تو می پرسند که چطوری؟ چه خبر؟ به طور کلی، شما کلی کمی می دهید

responses. Not much, pretty good. This is small talk.

پاسخ. نه زیاد، خیلی خوبه این صحبت های کوچک است.

Hey mom! What’s up!

هی مامان! چه خبر!

Not much. How are you? Pretty good!

زیاد نیست. چطور هستید؟ خیلی خوب!

What are you doing? Roberta and Ernie are here.

چه کار می کنی؟ روبرتا و ارنی اینجا هستند.

Oh, that’s right.

اوه، درست است.

Again, the word ‘are’. What are you doing?

باز هم کلمه "هستند". چه کار می کنی؟

I reduced it to the schwa R sound whatterr– whatter— So the T became a Flap T between

من آن را به صدای schwa R کاهش دادم whatterr– whatter— بنابراین T تبدیل به یک Flap T بین آن ها شد

vowels. What are you doing? Whatter– it sounds like one word, water. Water. What are

حروف صدادار چه کار می کنی؟ Whatter- به نظر می رسد یک کلمه، آب. اب. چه هستند

you doing? I dropped the G to make just an N sound instead of an NG sound.

شما انجام می دهید؟ من G را رها کردم تا به جای صدای NG فقط یک صدای N ایجاد کنم.

What are you doing? What are you doing?

چه کار می کنی؟ چه کار می کنی؟

Roberta and Ernie are here.

روبرتا و ارنی اینجا هستند.

Roberta and Ernie are here. The word ‘and’ was reduced to nn– Roberta and Ernie are

روبرتا و ارنی اینجا هستند. کلمه "و" به nn کاهش یافت - روبرتا و ارنی هستند

here. Nn– Roberta and Ernie

اینجا. ن- روبرتا و ارنی

Roberta and Ernie are here. Roberta and Ernie are here. Again, R reduced

روبرتا و ارنی اینجا هستند. روبرتا و ارنی اینجا هستند. دوباره R کاهش یافت

to the schwa R sound Ernie –err Roberta and Ernie are here.

به صدای schwa R Ernie-err Roberta و Ernie اینجا هستند.

Roberta and Ernie are here.

روبرتا و ارنی اینجا هستند.

Oh, that’s right.

اوه، درست است.

How is the T pronounced in ‘right’?

T در "راست" چگونه تلفظ می شود؟

Oh, that’s right! –that’s right!

اوه، درست است! -درست است!

It was a Stop T. So we make a Stop T, unreleased, when the next sound is a consonant or at the

این یک Stop T بود. بنابراین ما یک Stop T را می سازیم، منتشر نشده، زمانی که صدای بعدی یک صامت یا در

end of a sentence or thought.

پایان یک جمله یا فکر

Oh, that’s right.

اوه، درست است.

Alright, well have a good dinner tonight. Okay, we’ll have fun.

خوب، امشب شام خوبی داشته باشید. باشه ما خوش می گذرونیم

And now, phrases you use when getting of the phone as you wrap up a conversation.

و اکنون، عباراتی که هنگام گرفتن تلفن هنگام پایان مکالمه استفاده می کنید.

Alright, well, have a good dinner tonight. Okay, we’ll have fun.

خوب، خوب، امشب یک شام خوب داشته باشید. باشه ما خوش می گذرونیم

It’s common for people to ‘have fun’ or ‘have a good time’ with what they’re

برای مردم عادی است که با چیزی که هستند «لذت ببرند» یا «وقت خوبی داشته باشند».

doing next. Here I’m commenting on their plans for dinner tonight.

انجام بعدی در اینجا من در مورد برنامه های آنها برای شام امشب نظر می دهم.

Alright, well, have a good dinner tonight. In order to make this first word very quickly,

خوب، خوب، امشب یک شام خوب داشته باشید. برای اینکه این اولین کلمه را خیلی سریع بیان کنید،

I dropped the L and make a Stop T.

من L را انداختم و یک Stop T ساختم.

Alright, well, have a good dinner tonight. Arright– arright– I also don’t put these

خوب، خوب، امشب یک شام خوب داشته باشید. آره – آره – من هم اینها را نمی گذارم

commas in, do I?

با ویرگول، آیا من؟

Alright, well, have a good dinner tonight.

خوب، خوب، امشب یک شام خوب داشته باشید.

I go straight to them without a pause. The first syllable of ‘dinner’ is stressed.

بدون مکث مستقیم به سمت آنها می روم. هجای اول «شام» تاکید دارد.

Have a good dinner tonight. Have a good dinner tonight. Have a good dinner

امشب شام خوبی داشته باش امشب شام خوبی داشته باش شام خوبی داشته باشی

tonight.

امشب

And it’s the clearest syllable in that phrase. Notice ‘tonight’ is pronounced with the

و این واضح ترین هجا در آن عبارت است. توجه کنید «امشب» با تلفظ تلفظ می‌شود

schwa. We want to do this all the time. Tonight, tomorrow, i both of those words, the letter

شوا ما می خواهیم این کار را همیشه انجام دهیم. امشب، فردا، من هر دو کلمه، نامه

O makes the schwa sound.

O صدای شوا را می دهد.

Tonight. How is the T pronounced?

امشب T چگونه تلفظ می شود؟

Have a good dinner tonight. Tonight–

امشب شام خوبی داشته باش امشب –

Another Stop T at the end of a sentence. Here again we’re entering small talk to get off

یک توقف دیگر در پایان یک جمله. اینجا دوباره وارد گفتگوی کوچک می شویم تا پیاده شویم

the phone. I tell my mom to have a good time. She responds ‘okay, we’ll have fun.’

تلفن. به مامانم میگم خوش بگذره او پاسخ می دهد "باشه، ما لذت خواهیم برد."

Alright, well, have a good dinner tonight. Okay. We’ll have fun.

خوب، خوب، امشب یک شام خوب داشته باشید. باشه. از آن لذت ببرید.

The intonation of ‘okay’ goes up. It shows that she’s not done talking yet. She’s

لحن "خوب" بالا می رود. این نشان می دهد که او هنوز صحبتش را تمام نکرده است. او

going to saw one more thing. Okay. We’ll have fun. The word ‘fun’ then goes down

یک چیز دیگر را می بینم باشه. از آن لذت ببرید. سپس کلمه "سرگرم" پایین می آید

in pitch. So I know it’s the end of her thought.

در زمین بنابراین می دانم که این پایان فکر اوست.

Okay. We’ll have fun. Alright, well, talk to you guys soon.

باشه. از آن لذت ببرید. خوب، خوب، به زودی با شما صحبت کنید.

Enjoy New York. I will, thank you!

از نیویورک لذت ببرید. خواهم کرد، متشکرم!

My next phrase again starts with ‘alright, well,’

عبارت بعدی من دوباره با "خوب، خوب،" شروع می شود

Alright, well, talk to you guys soon. And again, to make that first word very fast,

خوب، خوب، به زودی با شما صحبت کنید. و دوباره، برای اینکه کلمه اول خیلی سریع بیان شود،

I drop the L and make a Stop T. Alright well– alright well–

من L را رها می کنم و یک Stop T می سازم. بسیار خوب - خوب خوب -

Alright, well, talk to you guys soon! Talk to you guys soon.

خوب، خوب، به زودی با شما صحبت کنید! بچه ها به زودی با شما صحبت کنید.

Talk and soon, both stressed, both have the up-down shape. Talk to you guys soon. Talk

صحبت کنید و به زودی، هر دو تحت استرس، هر دو شکل بالا به پایین دارند. بچه ها به زودی با شما صحبت کنید. صحبت

to you guys soon.

به زودی به شما بچه ها

Talk to you guys soon.

بچه ها به زودی با شما صحبت کنید.

The less important words like ‘too’ are very fast. I reduced the vowel into the schwa.

کلمات کم اهمیت تر مانند "too" بسیار سریع هستند. مصوت را به schwa کاهش دادم.

Te– te– talkte– talkte– talk to you guys soon. More small talk. Now, my mom is

Te– te– talkte– talkte– بزودی با شما صحبت کنید. صحبت های کوچک بیشتر. حالا مامانم هست

wishing me well and telling me to enjoy what I’m doing.

برای من آرزوی سلامتی می کند و به من می گوید از کاری که انجام می دهم لذت ببرم.

Alright, well, talk to you guys soon Enjoy New York.

خوب، خوب، به زودی با شما صحبت کنید از نیویورک لذت ببرید.

Enjoy, have fun, these are the kinds of phrases we say when ending a phone conversation.

لذت ببرید، لذت ببرید، اینها عباراتی هستند که هنگام پایان دادن به مکالمه تلفنی می گوییم.

Enjoy New York. I will, thank you!

از نیویورک لذت ببرید. خواهم کرد، متشکرم!

Bye. Alright, bye!

خدا حافظ. باشه خدافظ!

And I just respond generically with a confirmation ‘I will.’

و من فقط به طور کلی با یک تأییدیه پاسخ می‌دهم که «خواهش می‌کنم».

I will, thank you.

خواهم کرد، ممنون

Bye.

خدا حافظ.

My mom actually says buhbye, doesn’t she? She makes the B sound twice. Buh-bye! This

مامانم واقعا میگه بابا، نه؟ او دوبار صدای B را در می آورد. خداحافظ! این

is short for ‘bye’. Bye. Just --

مخفف «بای» است. خدا حافظ. فقط --

And now, the conversation three times.

و اکنون، مکالمه سه بار.

Hey mom. What’s up?

هی مامان چه خبر؟

Not much. How are you? Pretty good.

زیاد نیست. چطور هستید؟ خیلی خوب.

What are you doing? Roberta and Ernie are here.

چه کار می کنی؟ روبرتا و ارنی اینجا هستند.

Oh, that’s right. Alright, well, have a good dinner tonight.

اوه، درست است. خوب، خوب، امشب یک شام خوب داشته باشید.

Okay. We’ll have fun. Alright, well, talk to you guys soon.

باشه. از آن لذت ببرید. خوب، خوب، به زودی با شما صحبت کنید.

Enjoy New York. I will. Thank you.

از نیویورک لذت ببرید. من خواهم. متشکرم.

Bye. Alright, bye.

خدا حافظ. باشه خدافظ.

Hey mom. What’s up?

هی مامان چه خبر؟

Not much. How are you? Pretty good.

زیاد نیست. چطور هستید؟ خیلی خوب.

What are you doing? Roberta and Ernie are here.

چه کار می کنی؟ روبرتا و ارنی اینجا هستند.

Oh, that’s right. Alright, well, have a good dinner tonight.

اوه، درست است. خوب، خوب، امشب یک شام خوب داشته باشید.

Okay. We’ll have fun. Alright, well, talk to you guys soon.

باشه. از آن لذت ببرید. خوب، خوب، به زودی با شما صحبت کنید.

Enjoy New York. I will. Thank you.

از نیویورک لذت ببرید. من خواهم. متشکرم.

Bye. Alright, bye.

خدا حافظ. باشه خدافظ.

Hey mom. What’s up?

هی مامان چه خبر؟

Not much. How are you? Pretty good.

زیاد نیست. چطور هستید؟ خیلی خوب.

What are you doing? Roberta and Ernie are here.

چه کار می کنی؟ روبرتا و ارنی اینجا هستند.

Oh, that’s right. Alright, well, have a good dinner tonight.

اوه، درست است. خوب، خوب، امشب یک شام خوب داشته باشید.

Okay. We’ll have fun. Alright, well, talk to you guys soon.

باشه. از آن لذت ببرید. خوب، خوب، به زودی با شما صحبت کنید.

Enjoy New York. I will. Thank you.

از نیویورک لذت ببرید. من خواهم. متشکرم.

Okay, now let’s play a game. I’m with my family and I have to get them to guess

خوب، حالا بیایید یک بازی انجام دهیم. من با خانواده ام هستم و باید آنها را وادار به حدس زدن کنم

as many words as I can in a minute.

تا جایی که می توانم در یک دقیقه

Team two, listen up. -I’m looking at you.

تیم دو، گوش کن -دارم به تو نگاه میکنم.

-Woot, woot! Three, two, one.

-وووووت! سه دو یک.

Okay. This is something that you use to sweep the floor, and you plug it in.

باشه. این چیزی است که از آن برای جارو کردن زمین استفاده می کنید و آن را به برق وصل می کنید.

– Broom. – No, you plug it in. Vacuum. – Uh, it’s

- جارو. - نه، شما آن را وصل کنید. جاروبرقی. - اوه، این است

two words. – Vacuum cleaner.

دو کلمه. - جارو برقی.

And now, for that analysis.

و حالا برای آن تحلیل.

Team two, listen up. -I’m looking at you.

تیم دو، گوش کن -دارم به تو نگاه میکنم.

-Woot, woot! Three, two, one.

-وووووت! سه دو یک.

Team two, listen up. So we had divided our family into two teams and both ‘team’

تیم دو، گوش کن بنابراین ما خانواده خود را به دو تیم و هر دو "تیم" تقسیم کرده بودیم.

and ‘two’ are stressed. Team two. But ‘two’ is the most stressed because that

و "دو" استرس دارند. تیم دو. اما «دو» بیشترین استرس را دارد زیرا این

is the part that makes it different from team one. And actually, I wrote that poorly. That

بخشی است که آن را از تیم اول متفاوت می کند. و در واقع، من آن را ضعیف نوشتم. که

should look like this. Team two.

باید شبیه این باشد تیم دو.

In English, we don’t want choppy words within a thought group. We don’t want them to feel

در زبان انگلیسی، ما نمی خواهیم کلمات پراکنده در یک گروه فکری وجود داشته باشد. ما نمی خواهیم آنها احساس کنند

separate. We always want them to feel very connected. The intonation, the pitch, always

جداگانه، مجزا. ما همیشه می‌خواهیم که آنها احساس ارتباط زیادی داشته باشند. لحن، زیر و بم، همیشه

changes smoothly. Team two. So the ending M right into the T with no break. Team two, listen up.

به آرامی تغییر می کند. تیم دو. بنابراین پایان M درست به T بدون وقفه. تیم دو، گوش کن

Team two

تیم دو

listen up.

گوش کن

Again here, it links together. Smooth: Listen up. The T in listen is always silent. The

دوباره در اینجا، آن را با هم پیوند می دهد. صاف: گوش کن. T در گوش دادن همیشه ساکت است. را

ending N linking into the beginning vowel. Nup— listen up.

پایان N پیوند دادن به مصوت آغاز. نه - گوش کن

Listen up.

گوش کن

What’s going on with the P here? I’m not releasing it. Up. Ppp– I’m not releasing

در اینجا چه خبر است؟ من آن را آزاد نمی کنم. بالا Ppp- من منتشر نمی کنم

it with a puff of air, my lips closed, that cuts off the sound, that’s the stop part

با یک پف هوا، لب هایم بسته است، که صدا را قطع می کند، این قسمت توقف است

of the stop consonant. But then they don’t open releasing the air.

از صامت توقف اما پس از آن باز نمی شوند و هوا را آزاد می کنند.

This is fairly normal. It’s fairly common to drop the release part of a stop consonant

این نسبتاً عادی است. انداختن قسمت آزاد کننده یک همخوان توقف نسبتاً معمول است

when it comes at the end of a thought group. Listen up. You can see my lips come together.

وقتی در پایان یک گروه فکری می آید. گوش کن می بینید که لب هایم به هم می آیند.

Listen up.

گوش کن

That gives the idea of the P and then that’s it. I move on to my next phrase. ‘Listen

این ایده P را می دهد و بعد تمام می شود. به عبارت بعدی خود می روم. 'گوش کنید

up’ is a phrasal verb. How is it different from ‘listen’? It’s something you would

up’ یک فعل عبارتی است. چه تفاوتی با "گوش دادن" دارد؟ این چیزی است که شما انجام می دهید

use if you’re trying to get the attention of someone or even more often, of a group

اگر می‌خواهید توجه کسی یا حتی بیشتر از یک گروه را به خود جلب کنید، استفاده کنید

of people.

از مردم.

This is something you might say if you feel like people have not been paying attention

این چیزی است که اگر احساس می کنید مردم به آن توجه نکرده اند، می توانید بگویید

and now you really need them to. You’re saying: I need everyone’s attention because

و اکنون شما واقعاً به آنها نیاز دارید. شما می گویید: من به توجه همه نیاز دارم زیرا

what I’m about to say is really important. Listen up. Listen up.

آنچه می خواهم بگویم واقعاً مهم است. گوش کن گوش کن

Listen up. Listen up. I’m looking at you.

گوش کن گوش کن دارم به تو نگاه میکنم.

I’m looking at you. I say this right as someone on my

دارم به تو نگاه میکنم. من این را درست به عنوان کسی که روی من است می گویم

team cheers me on with a little high-pitched: woot woot! That’s just something, a phrase

تیم با کمی صدای بلند مرا تشویق می کند: ووت ووت! این فقط چیزی است، یک عبارت

you might use to show excitement or to cheer someone on in a competition.

ممکن است برای نشان دادن هیجان یا تشویق کسی در مسابقه استفاده کنید.

I’m looking at you.

دارم به تو نگاه میکنم.

So I say I’m looking at you. ‘Look’ and ‘you’ get the most stress in this

بنابراین من می گویم که به شما نگاه می کنم. «نگاه» و «شما» بیشترین استرس را در این مورد می‌گیرید

phrase.

عبارت.

A couple things happen here. First of all, well, we have the contraction ‘I am’ to

چند اتفاق اینجا می افتد. اول از همه، خوب، ما انقباض «من هستم» را داریم

I’m which is said quickly: I’m. I’m. I’m looking— I’m looking— ‘Look’

من که به سرعت گفته می شود: من هستم. من هستم. من نگاه می کنم - من نگاه می کنم - "نگاه کن"

being the stressed syllable there, then I changed the NG sound, I just make it an N

در آنجا هجای تاکیدی است، سپس صدای NG را تغییر دادم، فقط آن را N می‌کنم

sound. Lookin. So I make the sound at the front of my mouth with the front of my tongue

صدا. نگاه کردن. بنابراین من صدا را در جلوی دهانم با جلوی زبانم ایجاد می کنم

rather than at the back of my mouth with the back of my tongue. I’m looking at you. Lookin.

به جای اینکه پشت دهانم با پشت زبانم باشد. دارم به تو نگاه میکنم. نگاه کردن.

I’m looking at you.

دارم به تو نگاه میکنم.

This is a little bit more casual of a pronunciation and we definitely change the NG to the N quite

این یک تلفظ ساده تر است و ما قطعاً NG را کاملاً به N تغییر می دهیم.

a bit in -ing words but I don’t recommend doing it all the time. There’s definitely

کمی با کلمات ساده اما توصیه نمی کنم همیشه این کار را انجام دهید. قطعا وجود دارد

such thing as doing it too much. We tend to do it more with the -ing words that are the

کاری مانند انجام بیش از حد آن ما تمایل داریم این کار را بیشتر با کلمات -ing که the هستند انجام دهیم

most common. What’s going on with ‘at you’?

رایج ترین. با "در تو" چه خبر است؟

First of all, I reduce the vowel in ‘at’ so it’s: uh- uh- uh- the schwa. Then we

اول از همه، مصوت را در «at» کاهش می‌دهم تا این شود: uh- uh-uh- the schwa. سپس ما

hear a CH sound. Where’s that coming from? When a word ends in a T and the next word

صدای CH را بشنوید این از کجا می آید؟ وقتی یک کلمه به T و کلمه بعدی ختم می شود

is ‘you’ or ‘your’, it’s not uncommon to combine those to link them together with

«شما» یا «شما» است، ترکیب آن‌ها برای پیوند دادن آن‌ها با هم غیرمعمول نیست

a CH sound: choo— choo— at you— at you— I’m looking at you. at you—

صدای CH: چو - چو - به تو - به تو - من به تو نگاه می کنم. به تو-

at you— I’m looking at you.

به تو - من به تو نگاه می کنم.

I must have thought that somebody on my team had not been paying very good attention because

من باید فکر می کردم که کسی در تیم من خیلی خوب توجه نکرده است زیرا

I say ‘listen up’ which means what I’m saying next really matters, I’m about to

من می گویم "گوش کن" که به این معنی است که آنچه بعداً می گویم واقعاً مهم است، من در حال انجام آن هستم

start, and then I say ‘I’m looking at you.’ specifically calling out someone on

شروع کنید، و سپس من می گویم "من به شما نگاه می کنم." به طور خاص به کسی زنگ می زنم

my team. I’m looking at you.

تیم من. دارم به تو نگاه میکنم.

Three. Two. One.

سه. دو یکی

Then my nephew gives me a countdown for the timer. Three separate content words. Three.

سپس برادرزاده ام یک شمارش معکوس برای تایمر به من می دهد. سه کلمه محتوای مجزا. سه.

Two. One. All with an up-down shape of stress. Three. Two. One. We never want flat pitches

دو یکی همه با یک شکل استرس بالا به پایین. سه. دو یکی ما هرگز زمین های مسطح نمی خواهیم

in our stressed words. This up-down shape of stress, this change of pitch of intonation,

به قول ما تاکید کرد این شکل استرس از بالا به پایین، این تغییر زیر و بمی لحن،

is what marks a stressed syllable. It’s very natural American English to do this.

چیزی است که یک هجای تاکید شده را مشخص می کند. انجام این کار به انگلیسی آمریکایی بسیار طبیعی است.

Three. Two. One.

سه. دو یکی

Okay this is something that you use…

خوب این چیزی است که شما از آن استفاده می کنید…

Okay this is something– So the words ‘this’ and ‘is’, they would usually be said very

خوب این چیزی است - بنابراین کلمات "این" و "است" معمولاً بسیار گفته می شود

quickly. This is something— but as I read it, I’m still thinking about what to say,

به سرعت. این چیزی است - اما همانطور که آن را می خوانم، هنوز به این فکر می کنم که چه بگویم،

so they get made longer. This is— They’re both turned into stressed syllables but this

بنابراین آنها طولانی تر می شوند. این است - هر دو به هجاهای تاکیدی تبدیل می شوند اما این

is not how it would normally be pronounced. ‘This is’ becomes: this is— this is—

این طور نیست که به طور معمول تلفظ شود. "این است" می شود: این است - این است -

this is something— this is something— That’s the change that’s important in

این چیزی است - این چیزی است - این تغییری است که در آن مهم است

conversational American English. Now here of course it’s not quite conversational.

مکالمه انگلیسی آمریکایی حالا اینجا البته کاملاً محاوره ای نیست.

This is different. I’m playing a game and I’m taking more time as I’m thinking on

این فرق داره. من در حال انجام یک بازی هستم و زمانی که به آن فکر می کنم زمان بیشتری را صرف می کنم

the spot. That means thinking without prior preparation about what to say.

نقطه. این بدان معناست که بدون آمادگی قبلی در مورد آنچه که باید بگویید فکر کنید.

This is something—

این چیزی است -

This is something that you use—

این چیزی است که شما استفاده می کنید -

Something that you use—

چیزی که شما استفاده می کنید -

So here we have a T followed by ‘you’. I do not make it a CH. I make it a Stop T:

بنابراین در اینجا ما یک T داریم که با "شما" دنبال می شود. من آن را CH نمی کنم. من آن را Stop T می کنم:

that you use— but I do reduce the AH vowel. ‘That’ becomes: that— that— that—

که شما استفاده می کنید - اما من مصوت AH را کاهش می دهم. «آن» می‌شود: آن- آن- آن-

This helps me say this word more quickly.

این به من کمک می کند تا این کلمه را سریع تر بیان کنم.

That you use–

که استفاده می کنید -

That you use to sweep the floor.

که برای جارو کردن زمین استفاده می کنید.

To sweep the floor– Okay, another example of an over pronunciation of a word. The word

برای جارو کردن زمین - بسیار خوب، مثال دیگری از تلفظ بیش از حد یک کلمه. کلمه

‘to’ almost never pronounced this way in conversational English. To. Why did I do

«to» تقریباً هرگز به این شکل در مکالمه انگلیسی تلفظ نمی‌شود. به. چرا انجام دادم

that? I was thinking of what is the right word to say.

که داشتم به این فکر می کردم که چه کلمه ای برای گفتن مناسب است.

So in conversational English, it would be: to sweep— to— to— to— The OO vowel

بنابراین در زبان انگلیسی محاوره‌ای، عبارت است از: sweep— to— to— to— واکه OO

reduces to the schwa: to sweep— to sweep— to sweep the floor—

به schwa تقلیل می دهد: جارو کردن- جارو کردن- جارو کردن زمین-

to sweep the floor—

برای جارو کردن زمین -

to sweep the floor and you plug it in.

برای جارو کردن زمین و شما آن را به برق وصل کنید.

To sweep the floor and you plug it in. Sweep. Floor. To sweep the floor. Sweep the floor.

برای جارو کردن زمین و شما آن را به برق وصل کنید. جارو کنید. کف. برای جارو کردن زمین جارو کف.

Sweep the floor. Listen to these three words and pay attention to the stress pattern. It’s

جارو کف. به این سه کلمه گوش دهید و به الگوی استرس توجه کنید. این است

long, short, long.

بلند، کوتاه، بلند

Sweep the floor.

جارو کف.

Sweep the floor. So the word ‘the’ doesn’t have this up-down shape of stress. It’s

جارو کف. بنابراین کلمه "the" این شکل استرس را ندارد. این است

flatter and it’s said very quickly. the– the– the–

چاپلوسی و خیلی سریع گفته می شود. - the - the-

Sweep the–

جارو کردن -

sweep the floor and you plug it in.

کف را جارو کنید و آن را به برق وصل کنید.

And you plug it in— and— Drop the D so even though I hold this word out a little

و شما آن را وصل می‌کنید—و—D را رها کنید، حتی اگر این کلمه را کمی نگه دارم

bit as I think and I don’t reduce the vowel, the vowel is still ah. I do drop the D, just

کمی که فکر می کنم و مصوت را کم نمی کنم، مصوت همچنان آه است. من D را رها می کنم، فقط

a very common reduction of that word. You plug it in—

کاهش بسیار رایج آن کلمه. شما آن را وصل می کنید -

And you plug it in–

و شما آن را وصل می کنید -

So here we have three words: plug it in, where you have two links of ending consonant to

بنابراین در اینجا ما سه کلمه داریم: plug it in، که در آن شما دو پیوند از همخوان انتهایی دارید

beginning vowel: plug it— git— git—

مصوت آغازین: plug it— git— git—

So you can think of the ending consonant G as beginning the next word git— git— plug

بنابراین می توانید حرف صامت پایانی G را به عنوان شروع کلمه بعدی git- git- plug در نظر بگیرید

it— plug it— plug it— That may help you link. It in— it in— it in— Here,

it— plug it— plug it— این ممکن است به شما کمک کند پیوند دهید. آن در - آن در - آن در - اینجا،

again, we link the ending T right into the vowel IH and it changes to a flap T. Why does

دوباره، پایان T را درست به واکه IH متصل می کنیم و به یک فلپ T تغییر می کند

it do that? Because it comes between two vowels. It in— it in— it in— plug it in— plug

آن را انجام دهد؟ زیرا بین دو مصوت می آید. آن را در - آن را - آن را - وصل کردن آن - وصل کنید

it in—

آن در-

plug it in—

وصلش کن-

‘Plug in’ is a phrasal verb and we use this with electronics or things that charge,

"Plug in" یک فعل عبارتی است و ما از آن برای وسایل الکترونیکی یا چیزهایی که شارژ می شوند استفاده می کنیم،

where you have the plug and you either insert it into the socket in the wall, or maybe you’re

جایی که دوشاخه را دارید و یا آن را در پریز دیوار قرار می دهید، یا شاید هم هستید

inserting the plug into the device itself like your phone. This is the phrasal verb

قرار دادن دوشاخه در خود دستگاه مانند گوشی شما. این فعل عبارتی است

to ‘plug in’.

به "وصل کردن"

Plug it in—

وصلش کن-

People guess broom. Broom. No, you don’t plug a broom in. This was my, my main clue:

مردم جارو را حدس می زنند. جارو. نه، شما جارو را به برق وصل نمی کنید. این سرنخ اصلی من بود:

sweep.

جارو کردن.

Of course people are going to guess broom but when I said plug it in, remember this

البته مردم می خواهند جارو را حدس بزنند، اما وقتی گفتم آن را وصل کنید، این را به خاطر بسپارید

has to do with electronics, so that was my big clue. It’s not a broom.

با الکترونیک ارتباط دارد، بنابراین این سرنخ بزرگ من بود. جارو نیست

No, you plug it in.

نه، شما آن را وصل کنید.

Okay so there’s some shouting here. I say ‘no, you plug it in.’ no. No. Just like

خوب پس اینجا فریاد می زنند. من می گویم "نه، شما آن را وصل کنید." نه. نه. درست مثل

‘Three. Two. One.’, it’s a one word thought group, and it has that up-down shape.

'سه. دو یک.، این یک گروه فکری یک کلمه ای است، و آن شکل بالا به پایین را دارد.

No. Then I say ‘you plug it in’ as people are yelling and again we have this nice linking

نه. سپس من می گویم "شما آن را وصل کنید" در حالی که مردم فریاد می زنند و دوباره ما این پیوند خوب را داریم

ending G into the beginning vowel and then the flap T to link these two words. Plug it

با پایان دادن به G به مصوت ابتدایی و سپس فلپ T برای پیوند این دو کلمه. متصل کن

in. And as I do that, they get, they get the idea. ‘Vacuum’, they yell.

و همانطور که من این کار را انجام می دهم، آنها به این ایده می رسند. آنها فریاد می زنند "خلاء".

– Broom.

- جارو.

– Vacuum!

- جارو برقی!

But I need to get them to say ‘vacuum cleaner’ so I give them one more clue.

اما من باید آنها را وادار کنم که بگویند "جاروبرقی" تا یک سرنخ بیشتر به آنها بدهم.

– Broom.

- جارو.

– Vacuum!

- جارو برقی!

Uh, it’s two words.

اوه، دو کلمه است.

It’s two words. ‘Two words’ stress there. ‘The word ‘it’s’ lower in pitch, flatter,

دو کلمه است استرس "دو کلمه" وجود دارد. کلمه "این است" در زیر و بم پایین تر، صاف تر،

faster. Two words. Two words. Two words.

سریعتر دو کلمه. دو کلمه. دو کلمه.

– Two words.

- دو کلمه.

– Vacuum cleaner.

- جارو برقی.

Vacuum cleaner. Vacuum cleaner. So now they’re stressing ‘clean’ because that’s what

جارو برقی. جارو برقی. بنابراین اکنون آنها بر "تمیز بودن" تاکید می کنند زیرا این همان چیزی است

makes the word different from vacuum. Although normally, in a compound word like this, it’s

کلمه را با خلاء متفاوت می کند. اگرچه به طور معمول، در یک کلمه ترکیبی مانند این، این است

the first word that is stressed, so that would be: vacuum cleaner. Other examples of compound

اولین کلمه ای که تاکید می شود این خواهد بود: جاروبرقی. نمونه های دیگر از ترکیب

words: eyeball. First word is stressed. Mailman. First word is stressed. Basketball. First

کلمات: کره چشم کلمه اول تاکید دارد. مامور پست. کلمه اول تاکید دارد. بسکتبال. اولین

word is stressed. In this case, well as always, it’s only the stressed syllable. So bas—

کلمه تاکید شده است در این مورد، مثل همیشه، فقط هجای تاکید شده است. پس بس-

basketball. The first syllable is stressed. Compound words, first word is stressed.

بسکتبال. هجای اول تاکید دارد. کلمات مرکب، کلمه اول تاکید می شود.

And now, the conversation three times.

و اکنون، مکالمه سه بار.

Team two, listen up. -I’m looking at you.

تیم دو، گوش کن -دارم به تو نگاه میکنم.

-Woot, woot! Three, two, one.

-وووووت! سه دو یک.

Okay. This is something that you use to sweep the floor, and you plug it in.

باشه. این چیزی است که از آن برای جارو کردن زمین استفاده می کنید و آن را به برق وصل می کنید.

– Broom. – No, you plug it in. Vacuum. – Uh, it’s

- جارو. - نه، شما آن را وصل کنید. جاروبرقی. - اوه، این است

two words. – Vacuum cleaner.

دو کلمه. - جارو برقی.

Team two, listen up. -I’m looking at you.

تیم دو، گوش کن -دارم به تو نگاه میکنم.

-Woot, woot! Three, two, one.

-وووووت! سه دو یک.

Okay. This is something that you use to sweep the floor, and you plug it in.

باشه. این چیزی است که از آن برای جارو کردن زمین استفاده می کنید و آن را به برق وصل می کنید.

– Broom. – No, you plug it in. Vacuum. – Uh, it’s

- جارو. - نه، شما آن را وصل کنید. جاروبرقی. - اوه، این است

two words. – Vacuum cleaner.

دو کلمه. - جارو برقی.

Team two, listen up. -I’m looking at you.

تیم دو، گوش کن -دارم به تو نگاه میکنم.

-Woot, woot! Three, two, one.

-وووووت! سه دو یک.

Okay. This is something that you use to sweep the floor, and you plug it in.

باشه. این چیزی است که از آن برای جارو کردن زمین استفاده می کنید و آن را به برق وصل می کنید.

– Broom. – No, you plug it in. Vacuum. – Uh, it’s

- جارو. - نه، شما آن را وصل کنید. جاروبرقی. - اوه، این است

two words. – Vacuum cleaner.

دو کلمه. - جارو برقی.

We went to dinner at a friend’s house, and she explained what she made. It was so good.

ما برای شام به خانه یکی از دوستان رفتیم و او توضیح داد که چه چیزی درست کرده است. خیلی خوب بود.

The sauce is on the table. So we’ve got eggs and the rice.

سس روی میز است. بنابراین ما تخم مرغ و برنج داریم.

And usually the som tum would, would have sticky rice with it, but I couldn’t quite

و معمولاً سام توم برنج چسبناک همراهش می‌داشت، اما من نمی‌توانستم

imagine eating this, with, without this kind of rice.

تصور کنید این را با این نوع برنج بخورید.

So I, we just went with it.

بنابراین من، ما فقط با آن رفتیم.

Fluffy jasmine.

یاس کرکی.

Ollie, what do you think of the food?

اولی، نظرت در مورد غذا چیه؟

It’s definitely on point.

قطعاً سرجای خود است.

Now, the analysis. The sauce is on the table. So we’ve got eggs and the rice.

حالا تحلیل سس روی میز است. بنابراین ما تخم مرغ و برنج داریم.

The sauce is on the table. What do you think are the two most stressed words there? I hear

سس روی میز است. به نظر شما دو کلمه ای که بیشترین استرس را در آنجا دارند کدامند؟ می شنوم

‘sauce’ and ‘table’. The stressed syllable of ‘table’.

"سس" و "میز". هجای تاکید شده «جدول».

The sauce is on the table.

سس روی میز است.

The other word just said very quickly. The word ‘the’ pronounced with the schwa:

کلمه دیگر خیلی سریع گفته شد. کلمه "the" که با schwa تلفظ می شود:

the— the— the— the— the— Said really quickly, low in pitch, less clear. It’s

the— the— the— the— the— واقعاً سریع، کم صدا، کمتر واضح گفت. این است

not ‘the’ but: the— the— the—

نه "the" بلکه: the- the- the-

This is how we pronounce function words in conversation. The less important words. This

اینگونه است که ما کلمات تابع را در مکالمه تلفظ می کنیم. کلمات کم اهمیت تر این

provides contrast with the stress words which we want to be clear and longer and have an

با کلمات استرسی که می خواهیم واضح و طولانی تر باشند، تضاد ایجاد می کند

up-down shape of stress intonation in the voice. The sauce— the sauce— is on the—

شکل بالا به پایین تنش در صدا. سس - سس - روی

is on the—

هست روی ...، در ...، بر-

The sauce is on the table.

سس روی میز است.

These three words linked together very quickly.

این سه کلمه خیلی سریع به هم پیوند خوردند.

The ending Z sound links into the vowel: is— is on the— the N consonant goes right into

صدای پایانی Z به مصوت پیوند می خورد: is- is- on the- صامت N درست به داخل می رود

the TH sound with no break, and again the word ‘the’ pronounced with the schwa very

صدای TH بدون شکست، و دوباره کلمه "the" با schwa very تلفظ می شود

quickly. Is on the— is on the— is on the— So it’s not: is on the— all of those are

به سرعت. در- روی- است- روی- است- پس اینطور نیست: روی - همه اینها هستند

stressed and that’s not right, but it’s: is on the— is on the— is on the— is

تاکید شده است و این درست نیست، اما این است: روی - روی - روی - است

on the— A little mumbled, a little bit less clear, because they are function words. ‘Sauce’

روی- کمی زمزمه شده، کمی کمتر واضح است، زیرا آنها کلمات کاربردی هستند. 'سس'

and ‘table’, the two content words, are longer. And all of the words and all of the

و "جدول"، دو کلمه محتوا، طولانی تر هستند. و همه کلمات و همه

sounds flow together smoothly with no jumps and pitch and no choppiness. The sauce is

صداها به آرامی و بدون جهش و زیر و بم و بدون لرزش در کنار هم جریان دارند. سس است

on the table.

روی میز.

The sauce is on the table.

سس روی میز است.

So we’ve got eggs and the rice.

بنابراین ما تخم مرغ و برنج داریم.

So we’ve got eggs and the rice. Okay, what is the most stressed there? ‘Eggs’ and

بنابراین ما تخم مرغ و برنج داریم. خوب، بیشترین استرس در آنجا چیست؟ "تخم مرغ" و

‘rice’. Both longer than the rest of the words. So we’ve got the— So we’ve got

'برنج'. هر دو طولانی تر از بقیه کلمات است. بنابراین ما باید - پس داریم

the—

-

So we’ve got the—

بنابراین ما داریم -

So we’ve got the— So we’ve got the— So we’ve got the— The vowel here is almost

بنابراین ما باید - بنابراین ما باید - بنابراین ما باید - واکه در اینجا تقریباً است

dropped, it’s almost like we’re just linking the S sound in.

حذف شد، تقریباً مثل این است که ما فقط صدای S را به آن متصل می کنیم.

So we’ve got the— so we’ve got the— so we’ve got the— That helps to say this

بنابراین ما باید - پس داریم - پس داریم - این به گفتن این کمک می کند

word more quickly in this string of words that are said so quickly. So you’ve got

کلمه سریعتر در این رشته کلماتی که خیلی سریع گفته می شود. بنابراین شما دارید

the very quick V sound before the G then we have a stop T. So we don’t say: got the—

صدای بسیار سریع V قبل از G و سپس ما یک توقف T داریم. بنابراین نمی گوییم: دریافت کردم-

got the— with a true T, but we say: got the— got the— got the— where we stop

دریافت - با یک T واقعی، اما ما می گوییم: گرفتم- گرفتم- گرفتم- جایی که توقف می کنیم

the air really quickly in the throat. This symbolizes the stop T. The word ‘the’

هوا به سرعت در گلو. این نماد توقف T است. کلمه "the"

here she pronounces it with the schwa.

در اینجا او آن را با schwa تلفظ می کند.

The rule is that if the next word begins with a vowel sound, like this word, that the E

قاعده این است که اگر کلمه بعدی با صدای مصوت شروع شود، مانند این کلمه، E

in ‘the’ is pronounced as the EE as in She sound. The— the— the— But I’ve

در "the" به عنوان EE مانند صدای She تلفظ می شود. - the- the- اما من دارم

noticed that this is not a rule that Americans necessarily follow all the time. The— the—

متوجه شدند که این قانونی نیست که آمریکایی ها لزوماً همیشه از آن پیروی کنند. -

the eggs— the eggs— She says it with the schwa. It still sounds normal. Nobody would

تخم مرغ - تخم مرغ - او آن را با شوا می گوید. هنوز هم عادی به نظر می رسد. هیچ کس نمی خواهد

hear that and think she mispronounced ‘the’.

آن را بشنوید و فکر کنید که او "the" را اشتباه تلفظ کرده است.

Eggs—

تخم مرغ -

Eggs and the rice—

تخم مرغ و برنج -

And the rice— and the rice— ‘And’ and ‘the’ between the two content words,

و برنج - و برنج - "و" و "the" بین دو کلمه محتوا،

we have two more function words which will be said more quickly.

ما دو کلمه تابع دیگر داریم که سریعتر گفته می شود.

The word ‘and’ is reduced: and the— and the— and the— We drop the vowel, put

کلمه «و» کاهش می یابد: و «و» و «و» مصوت را رها می کنیم، قرار می دهیم

it into the schwa vowel instead. We drop the D altogether. So schwa N. You don’t need

به جای آن به واکه schwa وارد می شود. D را به طور کلی رها می کنیم. بنابراین schwa N. شما نیازی ندارید

to try to make a schwa sound. It just gets absorbed by the N. Just make the N. Eggs and

تلاش برای ایجاد صدای شوا. فقط جذب N می شود. فقط تخم N. را درست کنید و

the— eggs and— eggs and— eggs and the rice— and the rice— And the— and the—

- تخم مرغ و - تخم مرغ و - تخم مرغ و برنج - و برنج - و - و -

eggs and the rice—

تخم مرغ و برنج -

Making this reduction helps us say this word really quickly and we want to do that because

انجام این کاهش به ما کمک می کند تا این کلمه را خیلی سریع بیان کنیم و ما می خواهیم این کار را انجام دهیم زیرا

it’s not an important word, it’s a function word. Those are less important. The more important

این یک کلمه مهم نیست، یک کلمه کاربردی است. اینها اهمیت کمتری دارند. مهم تر

words are the content words and we want the stressed syllable of the content words to

کلمات، کلمات محتوایی هستند و ما می خواهیم هجای تاکیدی کلمات محتوا به آن باشد

be longer.

طولانی تر باشد

For example: rice— and the rice— and the— and the— and the— Those two words said

به عنوان مثال: برنج- و برنج- و - و - و - آن دو کلمه گفته شده است

much more faster than ‘rice’ where we take a little bit more time and we have the

بسیار سریعتر از "برنج" که در آن کمی زمان بیشتری را صرف می کنیم و آن را داریم

up-down shape of stress. And the rice—

شکل استرس بالا به پایین و برنج -

And the rice—

و برنج -

And usually the som tum would, would have sticky rice with it. And usually— So here,

و معمولاً سوم توم، برنج چسبناک همراه خود دارد. و معمولاً - پس اینجا،

she doesn’t reduce the vowel. She keeps the full vowel but she does drop the D.

او مصوت را کاهش نمی دهد. او مصوت کامل را حفظ می کند اما D را حذف می کند.

We almost never say the D unless we’re thinking or holding out the word ‘and’ for some

ما تقریباً هرگز D را نمی گوییم مگر اینکه در حال فکر کردن یا نگه داشتن کلمه "و" برای برخی باشیم

reason. Usually— us— The stressed syllable there. Usually the som tum would— is the

دلیل. معمولا- ما- هجای تاکید شده وجود دارد. معمولا som tum would- است

most stressed syllable of the sentence. And usually—

تاکیدی ترین هجای جمله و معمولا-

usually—

معمولا-

Usually— So this word can be pronounced as four syllables: usually— or more commonly,

معمولا- بنابراین این کلمه را می توان به صورت چهار هجا تلفظ کرد: معمولاً یا بیشتر،

three syllables and that’s what she does:

سه هجا و این کاری است که او انجام می دهد:

usually—

معمولا-

Usually– yoo– So the JU as in Few diphthong stressed, usual— The djz sound, schwa L,

معمولا – یو – بنابراین JU مانند چند دیفتونگ تاکید می‌کند، معمولاً – صدای djz، schwa L،

it’s just a dark L sound. Usually— And the ending IH vowel: usually— usually—

این فقط یک صدای L تیره است. معمولا— و مصوت پایانی IH: معمولا—معمولا—

It’s easier to pronounce this word as three syllables than four so I suggest that you

تلفظ این کلمه به صورت سه هجا راحت تر از چهار هجا است، بنابراین به شما پیشنهاد می کنم

practice it this way and use this pronunciation: usually—

این روش را تمرین کنید و از این تلفظ استفاده کنید: معمولا-

usually—

معمولا-

usually the som tum would have sticky rice with it.

معمولاً سوم توم برنج چسبناک همراه خود دارد.

The som tum— ‘The’ said quickly with the schwa, then we have a couple words that

som tum- "The" به سرعت با شوا گفت، سپس ما چند کلمه داریم که

are a little bit more stressed.

کمی استرس بیشتری دارند

Of course this is not English, this is Thai, she’s making a Thai dessert, I’m sorry

البته این انگلیسی نیست، این تایلندی است، او یک دسر تایلندی درست می کند، متاسفم

a Thai salad here. The word ‘would’, L is always silent.

یک سالاد تایلندی اینجا کلمه "wild"، L همیشه ساکت است.

Usually the som tum would have sticky rice with it—

معمولاً سام توم برنج چسبناک همراه خود دارد-

would have sticky rice with it— would have sticky rice with it— So ‘stick’ the

با آن برنج چسبنده خواهد داشت- با آن برنج چسبنده می‌داشت- بنابراین «چسباندن» آن

most stressed syllable there. Again, there’s no L sound in the word ‘would’. Would

بیشترین تاکید هجا وجود دارد. باز هم، صدای L در کلمه "do" وجود ندارد. خواهد شد

have— would have— would have sticky rice with it—

برنج چسبناک همراه داشته باشد-

Would have—

باید -

would have sticky rice with it—

با آن برنج چسبناک خواهد داشت -

A Stop T at the end of ‘it’ so we stop the air in our throat: it- it- it- it- and

یک Stop T در انتهای «it» بنابراین هوا را در گلوی خود متوقف می کنیم: it- it- it- it- و

this abrupt end signifies the T.

این پایان ناگهانی نشان دهنده T است.

Everything in this phrase is smoothly linked together. The D goes right into the H sound.

همه چیز در این عبارت به خوبی با هم مرتبط است. D مستقیماً به صدای H می رود.

She could have dropped to the H but she didn’t. Would have— would have— The V sounds smoothly

او می توانست به سمت H بیفتد اما این کار را نکرد. صدای V راحت است

right into the ST cluster, the EE vowel right into the R, the S sound right next to the

درست در خوشه ST، مصوت EE درست در R، صدای S درست در کنار

W. Rice with— rice with— And the ending TH links right into the beginning vowel IH:

W. Rice with— rice with— و انتهای TH درست به واکه ابتدایی IH پیوند می خورد:

with it— with it— with it— would have a sticky rice with it—

با آن - با آن - با آن - یک برنج چسبناک با آن خواهد داشت-

would have a sticky rice with it—

یک برنج چسبناک با آن خواهد داشت-

But I couldn’t quite imagine eating this—

اما نمی توانستم تصور کنم این را بخورم -

But I couldn’t quite imagine eating this— ‘This’ the most stressed as she is pointing

اما نمی‌توانستم تصور کنم که این را بخورم - همانطور که او اشاره می‌کند «این» بیشترین استرس را دارد

to something. But I couldn’t quite imagine eating this—

به چیزی اما نمی توانستم تصور کنم این را بخورم -

So she puts a little break here between ‘but’ and ‘I’. If she didn’t, she would have

بنابراین او در اینجا کمی بین «اما» و «من» فاصله می‌گذارد. اگر این کار را نمی کرد، می داشت

flapped the T: but I couldn’t— but I— but I couldn’t— Since she doesn’t, she

T را زد: اما من نمی توانستم - اما من - اما نمی توانستم - چون او این کار را نمی کند، او

puts a break separating these into two thought groups. We have a stop T: but I couldn’t—

اینها را به دو گروه فکری جدا می کند. ما ایستگاه T داریم: اما من نتوانستم-

but I couldn’t—

اما من نتوانستم -

but I couldn’t—

اما من نتوانستم -

but I couldn’t quite imagine eating this--

اما نمی توانستم تصور کنم که این را بخورم -

couldn’t quite— couldn’t quite— You can link the ending N right into the K sound

can't pretty— can't very— شما می توانید انتهای N را مستقیماً به صدای K پیوند دهید

while dropping the T. Couldn’t quite— couldn’t quite— Or you can make a little

در حالی که T را انداخته اید

stop in your throat: couldn’t quite— couldn’t quite— to signify the T there.

در گلویت توقف کن: can't very- can't very- برای نشان دادن T وجود دارد.

Either one is okay, and just like with ‘would’, the L in ‘could’ is silent. Both of these

هر کدام اشکالی ندارد، و درست مانند "wild"، L در "could" ساکت است. هر دوی اینها

have the UH as in Push vowel. Would— could— couldn’t–

UH را مانند واکه Push داشته باشید. می شد - می توانست - نمی توانست -

but I couldn’t quite imagine eating this

اما نمی توانستم تصور کنم این را بخورم

Quite imagine— quite imagine— Here we have an ending T sound linking into beginning

کاملاً تصور کنید - کاملاً تصور کنید - در اینجا ما یک صدای T پایانی داریم که به ابتدا متصل می شود

vowel sound and because the sound before the T was also a vowel or diphthong, it becomes

صدای مصوت و چون صدای قبل از T هم مصوت یا دوبله بوده است می شود

a flap which sounds like the D in American English. It might sound like the R in your

فلپ که در انگلیسی آمریکایی شبیه D است. ممکن است مانند R در شما به نظر برسد

language, depending on the language. Quite imagine— quite— The tongue just flaps

زبان، بسته به زبان کاملاً تصور کنید - کاملاً - زبان فقط تکان می خورد

once against the roof of the mouth: Quite imagine—

یک بار مقابل سقف دهان: کاملا تصور کنید-

Quite imagine—

کاملا تصور کنید -

quite imagine eating this—

کاملا تصور کنید که این را بخورید -

Quite imagine eating— Another flap T here, because it comes between two vowel sounds.

کاملاً غذا خوردن را تصور کنید - یک فلپ T دیگر در اینجا، زیرا بین دو صدای مصوت می آید.

Eating— eating this–

خوردن - خوردن این -

Quite imagine eating this—

کاملا تصور کنید که این را بخورید -

with, without this kind of rice.

با، بدون این نوع برنج.

with, without—So she repeats herself, with, she starts the word without, she pauses while

با، بدون—بنابراین خودش را تکرار می کند، با، کلمه را بدون شروع می کند، در حالی که مکث می کند

she’s thinking, then she says the full word: without— without— Stop T at the end because

او فکر می‌کند، سپس کلمه کامل را می‌گوید: بدون- بدون- در پایان T را متوقف کنید زیرا

the next word begins with a consonant. This kind of rice— ‘This’ again, a little

کلمه بعدی با یک صامت شروع می شود. این نوع برنج - "این" دوباره، کمی

bit stressed because we’re comparing. This— This kind of rice with that kind of rice.

کمی استرس دارم زیرا در حال مقایسه هستیم. این - این نوع برنج با آن نوع برنج.

Because it’s the word that we’re using to compare: this, that, those, these. It’s

زیرا این کلمه ای است که ما از آن برای مقایسه استفاده می کنیم: این، آن، آن ها، این ها. این است

a little stressed. This kind of rice.

کمی استرس دارد این نوع برنج

This kind of rice.

این نوع برنج

Kind of rice. Kind of rice. The word ‘of’ often pronounced without a consonant but I do hear a light V sound

نوعی برنج. نوعی برنج. کلمه "of" اغلب بدون صامت تلفظ می شود، اما من صدای V خفیف را می شنوم

here. However, the word is said quickly: kind of rice— of- of- of- of- It’s a function

اینجا. با این حال، این کلمه به سرعت گفته می شود: نوع برنج - از- از- از- این یک تابع است

word, it’s not as important as the content words like ‘this’ and ‘rice’. So it’s

کلمه، به اندازه کلمات محتوایی مانند "این" و "برنج" مهم نیست. که اینطور

a little bit more mumbled. It’s said very quickly. Kind of rice.

کمی بیشتر زمزمه کرد خیلی سریع گفته شده نوعی برنج.

Kind of rice.

نوعی برنج.

Rice. Rice. Her intonation goes up a little bit at the end because she’s going to keep

برنج. برنج. لحن او در پایان کمی بالا می رود زیرا او این را حفظ خواهد کرد

going. Making the intonation of her voice go up is a signal to us that she’s not finished

رفتن بالا بردن لحن صدای او به ما نشان می دهد که کارش تمام نشده است

her sentence yet.

جمله او هنوز

Rice.

برنج.

So I, we. Just went with it.

پس من، ما فقط باهاش ​​رفت

So I, we. Just went with it. So why– she changes her mind, decides to say something

پس من، ما فقط باهاش ​​رفت پس چرا- او نظرش را تغییر می دهد، تصمیم می گیرد چیزی بگوید

different, we just went with it. This is the end of her thought and at the end of her thought,

متفاوت است، ما فقط با آن رفتیم. این پایان فکر اوست و در پایان فکرش،

her voice trails off a little bit and we get a little bit less air in it. So the last word

صدای او کمی خاموش می شود و ما کمی هوای کمتری در آن دریافت می کنیم. پس حرف آخر

sounds like this: went with it– went with it–

به نظر می رسد: با آن رفت - با آن رفت -

We just went with it.

فقط باهاش ​​رفتیم

This is called a popcorn quality and it comes in a lot at the ends of phrases in American

به این کیفیت پاپ کورن می گویند و در آخر عبارات در زبان آمریکایی زیاد آمده است

English. So we just went with it. Let’s talk about the pronunciation of ‘we just

انگلیسی. بنابراین ما فقط با آن رفتیم. بیایید در مورد تلفظ «ما فقط» صحبت کنیم

went with it’. We have an ST cluster followed by a consonant. In this case, we almost always

با آن رفت. ما یک خوشه ST داریم که یک صامت دنبال می شود. در این مورد، ما تقریبا همیشه

drop the T sound. She does.

صدای T را رها کنید او انجام می دهد.

So instead of: just went— It’s: just went— just went— just went— Right from the S

بنابراین به جای: فقط رفت - این است: فقط رفت - فقط رفت - فقط رفت - درست از S

sound into the W sound.

صدا در صدای W.

We just went with it.

فقط باهاش ​​رفتیم

Went. Went with it. Went with it. Stop sound, we have a nasal N sound which we stopped in

رفت. باهاش ​​رفت باهاش ​​رفت صدای توقف، صدای N بینی داریم که در آن متوقف شدیم

the throat: went. Went. Went. That signifies the stop T. With it. Everything links together.

گلو: رفت. رفت. رفت. که نشان دهنده توقف T. با آن است. همه چیز به هم پیوند می خورد.

T links into the IH vowel and we have another stop T because it’s a T at the end of a

T به مصوت IH متصل می شود و ما یک توقف دیگر داریم زیرا T در انتهای a است

phrase.

عبارت.

We just went with it.

فقط باهاش ​​رفتیم

The phrase ‘to go with something’ means to go ahead with something, with an idea,

عبارت "رفتن با چیزی" به معنای پیش رفتن با چیزی، با یک ایده است،

or with the situation, even if it’s not what you originally imagined. So she’s saying

یا با موقعیت، حتی اگر آن چیزی نباشد که در ابتدا تصور می کردید. بنابراین او می گوید

this is not the kind of rice she would usually imagine with this dish, but because of another

این نوع برنجی نیست که او معمولاً با این غذا تصور می کند، بلکه به دلیل دیگری است

dish, she decided to just go with it. We just went with it, she says. We just went with

ظرف، او تصمیم گرفت فقط با آن برود. او می گوید ما فقط با آن رفتیم. تازه با هم رفتیم

it. It shows flexibility, being able to ‘go with the flow’, to use another idiom. So

آی تی. انعطاف‌پذیری را نشان می‌دهد، می‌تواند «با جریان حرکت کند» و از اصطلاح دیگری استفاده کند. بنابراین

if something comes up that’s unplanned or unusual for you, but you move forward anyway,

اگر چیزی پیش می آید که برای شما برنامه ریزی نشده یا غیرعادی است، اما به هر حال به جلو می روید،

then you can say: you know what? I’m just going to go with it. Or in the past tense:

سپس می توانید بگویید: می دانید چیست؟ من فقط می خواهم با آن همراه شوم. یا در زمان گذشته:

I just went with it.

من فقط باهاش ​​رفتم

We just went with it.

فقط باهاش ​​رفتیم

Fluffy jasmine.

یاس کرکی.

Fluffy jasmine. Now, someone else is talking in the background. It’s a little hard to

یاس کرکی. حالا یک نفر دیگر در پس زمینه صحبت می کند. کمی سخت است

hear, but these are two two-syllable words with stress on the first syllable. Fluffy

بشنوید، اما این دو کلمه دو هجایی با تاکید بر هجای اول هستند. کرکی

jasmine. Fluffy jasmine. All linked together, all part of the same thought group where we

یاس یاس کرکی. همه به هم مرتبط هستند، همه بخشی از یک گروه فکری هستند که در آن ما هستیم

have one steady line of intonation, of pitch. Fluffy jasmine. Nothing choppy, nothing broken

یک خط ثابت از لحن، از زیر و بمی داشته باشید. یاس کرکی. هیچ چیز متلاطم، هیچ چیز شکسته نیست

up, this is important in American English.

بالا، این در انگلیسی آمریکایی مهم است.

Fluffy jasmine.

یاس کرکی.

Ollie, what do you think of the food?

اولی، نظرت در مورد غذا چیه؟

Ollie, what do you think of the food? This is me speaking here behind the camera. Everything

اولی، نظرت در مورد غذا چیه؟ این من هستم که اینجا پشت دوربین صحبت می کنم. همه چيز

is linked together. Again, we have that smooth intonation. Ollie, what do you think of the

با هم مرتبط است. باز هم، ما آن لحن صاف را داریم. اولی، نظرت در مورد

food? These are the three most stressed words.

غذا؟ این سه کلمه پر استرس هستند.

Ollie, what do you think of the food?

اولی، نظرت در مورد غذا چیه؟

‘What do you’ becomes: wha dya— wha dya— wha dya—

«تو چه می‌کنی» می‌شود: وا دیا- وا دیا- وا دی-

So I drop the T, linked the vowel into the D of ‘do’. Wha dya— And I’ve reduced

بنابراین T را رها می‌کنم و مصوت را به D «do» پیوند می‌دهم. وای - و من کم کردم

the vowel here to the schwa in all three of these words: what do ya— This helps me say

واکه در اینجا به schwa در هر سه این کلمات: what do ya— این به من کمک می کند بگویم

them more quickly. They all link together. What do you— What do you— Try that with

آنها را سریعتر همه آنها با هم پیوند دارند. چه کار می کنی— چه کار می کنی— آن را با آن امتحان کن

me. What do you— So it’s definitely not: What do you— That’s way too well pronounced.

من چی کار میکنی—پس قطعاً اینطور نیست: تو چی— این خیلی خوب تلفظ میشه.

This is not how we pronounce function words like this. Function words like these need

اینگونه کلمات تابعی را مانند این تلفظ نمی کنیم. کلمات کاربردی مانند این نیاز دارند

to be lower in pitch, less clear, simplified mouth movements. What do ya— what do ya—

گام پایین تر، واضح تر، حرکات دهان ساده تر باشد. چیکار میکنی - چیکار میکنی -

what do ya— So that the stressed words pop out of the line more. It is this difference,

what do ya— تا کلمات تاکید شده بیشتر از خط خارج شوند. این تفاوت است،

this contrast between the stressed words which are longer, clearer, louder, higher in pitch,

این تضاد بین کلمات تاکیدی که طولانی تر، واضح تر، بلندتر، بلندتر هستند،

against these unstressed words. It’s this contrast that makes American English clear.

در برابر این حرف های بدون تاکید این تضاد است که انگلیسی آمریکایی را واضح می کند.

What do you think of the food?

نظر شما در مورد غذا چیست؟

‘Of’ and ‘the’, two more function words together, said very quickly, uh– just

«Of» و «the»، دو کلمه کاربردی دیگر با هم، خیلی سریع گفته شد، اوه-فقط

the schwa, I don’t pronounce the V sound at all, ‘the’ pronounced with the schwa:

schwa، من اصلا صدای V را تلفظ نمی کنم، "the" با schwa تلفظ می شود:

othe—

دیگر-

othe— othe— othe— It’s not ‘of the’ but: othe—othe— othe— This is how we

دیگری - دیگری - دیگری - این "از" نیست، اما: دیگری - دیگری - دیگری - ما اینگونه هستیم

pronounce this in conversation. Of the food— What do you think of the food?

این را در گفتگو تلفظ کنید درباره غذا - نظر شما در مورد غذا چیست؟

‘Think’ and ‘food’ both being clear and longer.

«فکر» و «غذا» هر دو واضح و طولانی‌تر هستند.

What do you think of the food?

نظر شما در مورد غذا چیست؟

It’s definitely on point. It’s definitely on point.

قطعاً سرجای خود است. قطعاً سرجای خود است.

‘Def’ and ‘point’. Most stressed words there, the word ‘it’s’ is reduced, he

"دف" و "نقطه". بیشترین کلماتی که در آنجا تاکید دارند، کلمه "این است" کاهش یافته است، او

doesn’t really say a vowel, he just makes the T S sound. It’s definitely— It’s

در واقع یک مصوت نمی گوید، او فقط صدای T S را در می آورد. قطعاً - این است

common to do this with the word: it’s, that’s, what’s, and let’s. We just make the TS

رایج برای انجام این کار با کلمه: it's, that's, what's و let's. ما فقط TS را می سازیم

sound and attach it to the beginning of the next word. It’s definitely—

صدا کنید و آن را به ابتدای کلمه بعدی وصل کنید. قطعاً -

It’s definitely on point.

قطعاً سرجای خود است.

definitely— A little stop T in there: definitely— because the next sound is a consonant. Definitely

قطعاً- یک توقف کوچک T در آنجا: قطعاً- زیرا صدای بعدی یک صامت است. قطعا

on point.

در نقطه.

It’s definitely on point.

قطعاً سرجای خود است.

On point.And he doesn’t really release the T. It’s certainly not a true T. On point.

در نقطه. و او واقعاً T را منتشر نمی کند. مطمئناً T واقعی نیست.

Point— nnnn— A nasal N sound, little bit of an abrupt stop, that’s how we know it’s

نقطه- nnnn- صدای N بینی، کمی توقف ناگهانی، اینطوری می دانیم که اینطور است

a stop T. On point. On point. This is an idiom. What does the phrase ‘on point’ mean?

یک توقف T. در نقطه. در نقطه. این یک اصطلاح است. عبارت «در نقطه» به چه معناست؟

It means perfect, really good, high-quality, excellent, and I will say: I have this food

یعنی عالی، واقعا خوب، باکیفیت، عالی و من می گویم: این غذا را دارم

and it was delicious. Let’s listen to the whole conversation one more time.

و خوشمزه بود بیایید یک بار دیگر به کل مکالمه گوش کنیم.

The sauce is on the table. So we’ve got eggs and the rice.

سس روی میز است. بنابراین ما تخم مرغ و برنج داریم.

And usually the som tum would, would have sticky rice with it, but I couldn’t quite

و معمولاً سام توم برنج چسبناک همراهش می‌داشت، اما من نمی‌توانستم

imagine eating this, with, without this kind of rice.

تصور کنید این را با این نوع برنج بخورید.

So I, we just went with it.

بنابراین من، ما فقط با آن رفتیم.

Fluffy jasmine.

یاس کرکی.

Ollie, what do you think of the food?

اولی، نظرت در مورد غذا چیه؟

It’s definitely on point.

قطعاً سرجای خود است.

And now, the conversation three times.

و اکنون، مکالمه سه بار.

The sauce is on the table. So we’ve got eggs and the rice.

سس روی میز است. بنابراین ما تخم مرغ و برنج داریم.

And usually the som tum would, would have sticky rice with it, but I couldn’t quite

و معمولاً سام توم برنج چسبناک همراهش می‌داشت، اما من نمی‌توانستم

imagine eating this, with, without this kind of rice.

تصور کنید این را با این نوع برنج بخورید.

So I, we just went with it.

بنابراین من، ما فقط با آن رفتیم.

Fluffy jasmine.

یاس کرکی.

Ollie, what do you think of the food?

اولی، نظرت در مورد غذا چیه؟

It’s definitely on point.

قطعاً سرجای خود است.

The sauce is on the table. So we’ve got eggs and the rice.

سس روی میز است. بنابراین ما تخم مرغ و برنج داریم.

And usually the som tum would, would have sticky rice with it, but I couldn’t quite

و معمولاً سام توم برنج چسبناک همراهش می‌داشت، اما من نمی‌توانستم

imagine eating this, with, without this kind of rice.

تصور کنید این را با این نوع برنج بخورید.

So I, we just went with it.

بنابراین من، ما فقط با آن رفتیم.

Fluffy jasmine.

یاس کرکی.

Ollie, what do you think of the food?

اولی، نظرت در مورد غذا چیه؟

It’s definitely on point.

قطعاً سرجای خود است.

The sauce is on the table. So we’ve got eggs and the rice.

سس روی میز است. بنابراین ما تخم مرغ و برنج داریم.

And usually the som tum would, would have sticky rice with it, but I couldn’t quite

و معمولاً سام توم برنج چسبناک همراهش می‌داشت، اما من نمی‌توانستم

imagine eating this, with, without this kind of rice.

تصور کنید این را با این نوع برنج بخورید.

So I, we just went with it.

بنابراین من، ما فقط با آن رفتیم.

Fluffy jasmine.

یاس کرکی.

Ollie, what do you think of the food?

اولی، نظرت در مورد غذا چیه؟

Here’s Tom again, and I’m introducing him to a friend. I’m pregnant in this one.

اینجا دوباره تام است و من او را به یکی از دوستانم معرفی می کنم. من در این یکی باردارم

R: HaQuyen, this is Tom. HQ: Hi.

ر: هاکوین، این تام است. HQ: سلام.

T: Hi. HQ: Nice to meet you.

ت: سلام. HQ: از آشنایی با شما خوشحالم.

T: How are you? T: Nice to meet you, too.

ت: چطوری؟ ت: از آشنایی با شما هم خوشحالم.

R: Have you guys met before? HQ: Um…

ر: بچه ها قبلاً ملاقات کرده اید؟ HQ: ام…

T: I don’t think so. HQ: No, not, not in person. But you’ve told

ت: من اینطور فکر نمی کنم. HQ: نه، نه حضوری. اما تو گفتی

me about him. R: Okay. It seems like you have because I’ve

من در مورد او ر: باشه. به نظر می رسد شما دارید زیرا من دارم

known both of you for so long, but … T: Yeah.

هر دوی شما را برای مدت طولانی می شناسم، اما... T: بله.

R: Never overlapped. T: Yeah, well, it’s about time!

ر: هرگز همپوشانی نداشت. T: بله، خوب، زمان آن فرا رسیده است!

And now for that analysis.

و حالا برای آن تحلیل.

R: HaQuyen, this is Tom.

ر: هاکوین، این تام است.

Did you notice how the second syllable of ‘HaQuyen’ and the syllable ‘Tom’ were

آیا دقت کردید که هجای دوم «هاکوین» و هجای «تام» چگونه بود؟

the most stressed? They had that up-down shape. Especially ‘Tom’, which came down in pitch

بیشترین استرس؟ آنها آن شکل بالا به پایین را داشتند. به خصوص "تام" که در زمین ظاهر شد

at the end of the sentence.

در پایان جمله

R: HaQuyen, this is Tom.

ر: هاکوین، این تام است.

We want this shape in our stressed syllables. The two words ‘this is’ were flatter and

ما این شکل را در هجاهای تاکیدی خود می خواهیم. دو کلمه "این است" صاف تر بود و

quicker.

سریعتر

R: HaQuyen, this is Tom. HQ: Hi.

ر: هاکوین، این تام است. HQ: سلام.

T: Hi:

T: سلام:

Both words, ‘hi’, ‘hi’, ‘hi’, had that up-down shape. Hi. Hi.

هر دو کلمه، "سلام"، "سلام"، "سلام" آن شکل بالا به پایین را داشتند. سلام. سلام.

HQ: Hi. T: Hi.

HQ: سلام. ت: سلام.

HQ: Nice to meet you.

HQ: از آشنایی با شما خوشحالم.

These two phrases happened at the same time. HaQuyen said, “Nice to meet you.” What’s

این دو عبارت همزمان اتفاق افتاد. هاکوین گفت: "از آشنایی با شما خوشحالم." چه

the most stressed word there? HQ: Nice to meet you.

پر استرس ترین کلمه وجود دارد؟ HQ: از آشنایی با شما خوشحالم.

‘Meet’. ‘Nice’ also had some stress, a little longer. Nice to meet you. The word

'ملاقات'. «نیس» نیز کمی استرس داشت، کمی بیشتر. از ملاقات شما خوشبختم. کلمه

‘to’ was reduced. Rather than the OO vowel, we have the schwa. Nice to, to, to.

"به" کاهش یافت. به جای واکه OO، ما schwa را داریم. خوش به حال، به، به.

HQ: Nice to meet you.

HQ: از آشنایی با شما خوشحالم.

Nice to meet you. What did you notice about the pronunciation of this T?

از ملاقات شما خوشبختم. در مورد تلفظ این T به چه چیزی توجه کردید؟

HQ: Nice to meet you.

HQ: از آشنایی با شما خوشحالم.

It was a Stop T. Meet you. There was no release of the T sound.

Stop T. Meet you. صدای T منتشر نشد.

HQ: Nice to meet you.

HQ: از آشنایی با شما خوشحالم.

Tom’s phrase, “How are you?” How are you?

جمله تام، "چطوری؟" چطور هستید؟

T: How are you?

ت: چطوری؟

He stressed the word ‘are’. How are you?

او بر کلمه "هستند" تاکید کرد. چطور هستید؟

T: How are you?

ت: چطوری؟

You’ll also hear this with the word ‘you’ stressed. How are you?

شما همچنین این را با کلمه "شما" استرس می شنوید. چطور هستید؟

T: How are you? Nice to meet you, too.

ت: چطوری؟ از آشنایی با شما هم خوشحالم

Tom really stressed the word ‘too’.

تام واقعاً روی کلمه "بیش از حد" تأکید کرد.

T: Nice to meet you, too.

ت: از آشنایی با شما هم خوشحالم.

It was the loudest and clearest of the sentence.

این بلندترین و واضح ترین جمله بود.

T: Nice to meet you, too.

ت: از آشنایی با شما هم خوشحالم.

He, like HaQuyen, also reduced the word ‘to’ to the schwa. To, nice to, nice to meet you.

او نیز مانند HaQuyen، کلمه "to" را به schwa تقلیل داد. خوشحالم، از آشنایی با شما خوشحالم.

T: Nice to meet you, too. [2x]

ت: از آشنایی با شما هم خوشحالم. [2x]

Also, again like HaQuyen, he made a Stop T here. He did not release the T sound. Meet

همچنین، دوباره مانند HaQuyen، او یک Stop T در اینجا ساخت. او صدای T را منتشر نکرد. ملاقات

you.

شما.

T: Nice to meet you, too. R: Have you guys met before?

ت: از آشنایی با شما هم خوشحالم. ر: بچه ها قبلاً ملاقات کرده اید؟

I put a little break here, between ‘guys’ and ‘met’, while I thought about what

من یک استراحت کوچک در اینجا، بین "بچه ها" و "ملاقات" گذاشتم، در حالی که به چه چیزی فکر می کردم

I was going to say.

میخواستم بگم.

R: Have you guys met before?

ر: بچه ها قبلاً ملاقات کرده اید؟

Did you notice my pronunciation of T? A Stop T.

آیا متوجه تلفظ T من شده اید؟ A Stop T.

R: Met before?

ر: قبلاً ملاقات کرده اید؟

We tend to make T’s Stop T’s when the next word begins with a consonant. Or, when

زمانی که کلمه بعدی با یک حرف صامت شروع می شود، تمایل داریم که T's Stop T's بسازیم. یا، چه زمانی

the word is at the end of a thought or sentence.

کلمه در انتهای یک فکر یا جمله است.

R: Met before? R: Have you guys met before?

ر: قبلاً ملاقات کرده اید؟ ر: بچه ها قبلاً ملاقات کرده اید؟

What do you notice about the intonation of the sentence? How does it end?

چه چیزی در مورد لحن جمله توجه می کنید؟ چگونه به پایان می رسد؟

R: Have you guys met before?

ر: بچه ها قبلاً ملاقات کرده اید؟

Before? It goes up in pitch.

قبل از؟ در زمین بالا می رود.

R: Have you guys met before?

ر: بچه ها قبلاً ملاقات کرده اید؟

That’s because this is a yes/no question. A question that can be answered with yes or

این به این دلیل است که این یک سوال بله / خیر است. سوالی که می توان با بله یا پاسخ داد

no goes up in pitch at the end. Other questions, and statements, go down in pitch.

نه در پایان به زمین می رود. سایر سؤالات و اظهارات، به صورت واضح مطرح می شوند.

T: I don’t think so.

ت: من اینطور فکر نمی کنم.

I don’t think so, I don’t think so. Again, there was a clear stop in sound here. I don’t

من اینطور فکر نمی کنم، من اینطور فکر نمی کنم. در اینجا دوباره یک توقف واضح در صدا وجود داشت. من نه

think so.

اینطور فکر کن

T: I don’t thinks so.

ت: من اینطور فکر نمی کنم.

I don’t think so. The words were not connected. I don’t, I don’t, I don’t think. I don’t

من اینطور فکر نمی کنم. کلمات به هم متصل نبودند. من نه، نه، نه فکر نمی کنم. من نه

think so. ‘Think’ was the most stressed word there. I don’t think so. Feel your

اینطور فکر کن «فکر کن» پر استرس ترین کلمه آنجا بود. من اینطور فکر نمی کنم. خودت را احساس کن

energy to towards it and then away from it in the sentence. I don’t think so.

انرژی به سمت آن و سپس دور از آن در جمله. من اینطور فکر نمی کنم.

T: I don’t think so. HQ: No, not, not in person.

ت: من اینطور فکر نمی کنم. HQ: نه، نه، نه حضوری.

The first ‘not’ was a Stop T, as HaQuyen did not continue. Not, not. Not in person.

اولین "نه" یک Stop T بود، زیرا HaQuyen ادامه نداد. نه نه. نه حضوری

The second T, though, was a Flap T because it links two vowels together. The AH vowel,

اما T دوم یک Flap T بود زیرا دو مصوت را به هم پیوند می دهد. مصوت ق،

and the IH as in SIT vowel. Most Americans will make the T between vowels a Flap T, which

و IH مانند مصوت SIT. اکثر آمریکایی ها T بین حروف صدادار را Flap T می سازند که

sounds like a D between vowels. Not in [3x]. Not in person.

بین حروف صدادار شبیه D است. نه در [3x]. نه حضوری

HQ: Not in person.

HQ: نه حضوری.

‘Person’ is a two-syllable word. Which syllable is stressed?

"شخص" یک کلمه دو هجایی است. کدام هجا تاکید دارد؟

HQ: Not in person.

HQ: نه حضوری.

The first syllable. PER-son. The second syllable doesn’t really have a vowel in it. It’s

هجای اول. PER پسر. هجای دوم واقعاً صدادار ندارد. این است

the schwa sound. But when the schwa is followed by N, you don’t need to try to make a separate

صدای شوا اما وقتی schwa با N دنبال می‌شود، نیازی به ایجاد جدایی ندارید

vowel, -son, -son, person, person.

مصوت، -son، -son، شخص، شخص.

HQ: Not in person

HQ: نه حضوری

but you’ve told me about him.

اما تو درباره او به من گفتی

How is the T pronounced in ‘but’?

T چگونه در "اما" تلفظ می شود؟

HQ: But you’ve told me about him.

HQ: اما تو درباره او به من گفتی.

It’s a Stop T, but you’ve, but you’ve. What’s the most stressed, the most clear

این یک Stop T است، اما شما دارید، اما دارید. چه چیزی بیشترین استرس را دارد، واضح ترین

word in this phrase?

کلمه در این عبارت؟

HQ: But you’ve told me about him.

HQ: اما تو درباره او به من گفتی.

It’s the verb ‘told’. But you’ve told me about him. The sentence peaks with that

این فعل "گفتم" است. اما تو درباره او به من گفتی جمله با آن به اوج می رسد

word.

کلمه.

HQ: But you’ve told me about him.

HQ: اما تو درباره او به من گفتی.

HaQuyen dropped the H in ‘him’. We do this often with the words ‘him’, ‘he’,

هاکوین حرف H را در «او» انداخت. ما اغلب این کار را با کلمات "او"، "او" انجام می دهیم،

‘his’, ‘her’, for example. Also, ‘have’ and ‘had’.

برای مثال «او»، «او». همچنین «داشتن» و «داشتن».

HQ: But you’ve told me about him.

HQ: اما تو درباره او به من گفتی.

Now the T comes between two vowels. What’s that going to be? A Flap T. About him, about

حالا T بین دو مصوت می آید. اون چی میشه؟ A Flap T. درباره او، در مورد

him. Just flap the tongue on the roof of the mouth.

به او. فقط زبان را روی سقف دهان تکان دهید.

HQ: But you’ve told me about him. R: Okay.

HQ: اما تو درباره او به من گفتی. ر: باشه.

I didn’t really pronounce the OH diphthong here, it was more like a schwa, okay, okay.

من واقعاً دیفتونگ OH را اینجا تلفظ نکردم، بیشتر شبیه شوا بود، باشه، باشه.

‘-Kay’ had the shape of a stressed syllable. Okay.

"-Kay" شکل یک هجای تاکید داشت. باشه.

R: Okay.

ر: باشه.

It seems like you have…

انگار داری…

In the first part of this sentence, what is the most clear, the most stressed syllable?

در قسمت اول این جمله، واضح ترین و پر تاکید ترین هجا چیست؟

R: It seems like you have

ر: به نظر می رسد که دارید

It’s the word ‘seems’. It seems like you have

این کلمه "به نظر می رسد" است. به نظر می رسد که شما دارید

R: It seems like you have

ر: به نظر می رسد که دارید

because I’ve known both of you for so long, but.

چون من هر دوی شما را خیلی وقت است می شناسم، اما.

What about in the second half of the sentence. What’s the most stressed syllable?

در نیمه دوم جمله چطور. بیشترین تاکید هجا چیست؟

R: because I’ve known both of you for so long, but.

ر: چون من هر دوی شما را خیلی وقت است می شناسم، اما.

Known. Because I’ve known both of you for so long. ‘Long’ is also stressed, it’s

شناخته شده. چون من هر دوی شما را خیلی وقت است می شناسم. "طولانی" نیز تاکید دارد، این است

also a longer word.

همچنین یک کلمه طولانی تر

R: because I’ve known both of you for so long, but.

ر: چون من هر دوی شما را خیلی وقت است می شناسم، اما.

Even though this sentence is very fast, it still has longer stressed words, ‘seems’,

با وجود اینکه این جمله بسیار سریع است، اما هنوز کلمات تاکیدی طولانی تری دارد، "به نظر می رسد"،

‘known’, ‘long’. It’s important to keep your stressed words longer, even when

"شناخته"، "طولانی". مهم است که کلمات تحت استرس خود را طولانی تر نگه دارید، حتی زمانی که

you’re speaking quickly. This is what’s clear to Americans.

شما سریع صحبت می کنید این چیزی است که برای آمریکایی ها واضح است.

R: because I’ve known both of you for so long, but.

ر: چون من هر دوی شما را خیلی وقت است می شناسم، اما.

The less important words, the function words, will be less clear and very fast. And sometimes,

کلمات کم اهمیت تر، کلمات تابع، کمتر واضح و بسیار سریع خواهند بود. و گاهی اوقات،

we’ll change the sounds. For example, in the word ‘for’. That was pronounced with

ما صداها را تغییر خواهیم داد به عنوان مثال، در کلمه "برای". که با تلفظ شد

the schwa, for, for, for. It’s very fast.

شوا، برای، برای، برای. خیلی سریع است

R: For so long,

ر: برای مدت طولانی،

but.

ولی.

How did I pronounce the T in ‘but’?

چگونه T را در "اما" تلفظ کردم؟

R: For so long, but.

ر: برای مدت طولانی، اما.

It was the end of my thought, it was a Stop T. But, but. I stopped the air.

این پایان فکر من بود، یک توقف T. اما، اما. هوا را قطع کردم.

R: For so long, but. T: Yeah.

ر: برای مدت طولانی، اما. ت: آره

Tom’s interjection, ‘yeah’: stressed. Up-down shape. Yeah, yeah, yeah.

حرف تام، «بله»: تاکید شده است. شکل بالا به پایین. آره، آره، آره

T: Yeah. R: Never overlapped.

ت: آره ر: هرگز همپوشانی نداشت.

Can you tell which is the stressed syllable in ‘never’? Which is longer?

آیا می توانید بگویید هجای تاکید شده در «هرگز» کدام است؟ کدام طولانی تر است؟

R: Never overlapped.

ر: هرگز همپوشانی نداشت.

It’s the first syllable. Ne-ver. What about in the next word?

این هجای اول است. هرگز. در کلمه بعدی چطور؟

R: Never overlapped.

ر: هرگز همپوشانی نداشت.

Again, it’s the first syllable. O-verlapped. Never overlapped. Uh-uh. Never overlapped.

باز هم، این هجای اول است. O-همپوشانی. هرگز همپوشانی نداشت. اوه هرگز همپوشانی نداشت.

R: Never overlapped.

ر: هرگز همپوشانی نداشت.

Notice the –ed ending here is pronounced as a T, an unvoiced sound. That’s because

توجه داشته باشید که پایان –ed در اینجا به صورت T تلفظ می شود، صدایی بدون صدا. به این دلیل است

the sound before, P, was also unvoiced. Overlapped, overlapped.

صدای قبل، P، نیز بی صدا بود. همپوشانی، همپوشانی.

R: Never overlapped. T: Yeah, well, it’s about time.

ر: هرگز همپوشانی نداشت. T: بله، خوب، زمان آن فرا رسیده است.

Did you notice that Tom didn’t really make a vowel here. Tsabout, tsabout. He connected

آیا متوجه شدید که تام واقعاً در اینجا واکه نمی سازد. تسابوت، تسابوت. او وصل شد

the TS sound into the next sound.

صدای TS به صدای بعدی.

T: Well, it’s about time.

T: خوب، زمان آن فرا رسیده است.

How is this T pronounced?

این T چگونه تلفظ می شود؟

T: Well, it’s about time.

T: خوب، زمان آن فرا رسیده است.

A Stop T, because the next sound is a consonant.

A Stop T، زیرا صدای بعدی یک صامت است.

And now, the conversation three times.

و اکنون، مکالمه سه بار.

R: HaQuyen, this is Tom. HQ: Hi.

ر: هاکوین، این تام است. HQ: سلام.

T: Hi. HQ: Nice to meet you.

ت: سلام. HQ: از آشنایی با شما خوشحالم.

T: How are you? T: Nice to meet you, too.

ت: چطوری؟ ت: از آشنایی با شما هم خوشحالم.

R: Have you guys met before? HQ: Um…

ر: بچه ها قبلاً ملاقات کرده اید؟ HQ: ام…

T: I don’t think so. HQ: No, not, not in person. But you’ve told

ت: من اینطور فکر نمی کنم. HQ: نه، نه، نه حضوری. اما تو گفتی

me about him. R: Okay. It seems like you have because I’ve

من در مورد او ر: باشه. به نظر می رسد شما دارید زیرا من دارم

known both of you for so long, but … T: Yeah.

هر دوی شما را برای مدت طولانی می شناسم، اما... T: بله.

R: Never overlapped. T: Yeah, well, it’s about time!

ر: هرگز همپوشانی نداشت. T: بله، خوب، زمان آن فرا رسیده است!

R: HaQuyen, this is Tom. HQ: Hi.

ر: هاکوین، این تام است. HQ: سلام.

T: Hi. HQ: Nice to meet you.

ت: سلام. HQ: از آشنایی با شما خوشحالم.

T: How are you? T: Nice to meet you, too.

ت: چطوری؟ ت: از آشنایی با شما هم خوشحالم.

R: Have you guys met before? HQ: Um…

ر: بچه ها قبلاً ملاقات کرده اید؟ HQ: ام…

T: I don’t think so. HQ: No, not, not in person. But you’ve told

ت: من اینطور فکر نمی کنم. HQ: نه، نه، نه حضوری. اما تو گفتی

me about him. R: Okay. It seems like you have because I’ve

من در مورد او ر: باشه. به نظر می رسد شما دارید زیرا من دارم

known both of you for so long, but … T: Yeah.

هر دوی شما را برای مدت طولانی می شناسم، اما... T: بله.

R: Never overlapped. T: Yeah, well, it’s about time!

ر: هرگز همپوشانی نداشت. T: بله، خوب، زمان آن فرا رسیده است!

R: HaQuyen, this is Tom. HQ: Hi.

ر: هاکوین، این تام است. HQ: سلام.

T: Hi. HQ: Nice to meet you.

ت: سلام. HQ: از آشنایی با شما خوشحالم.

T: How are you? T: Nice to meet you, too.

ت: چطوری؟ ت: از آشنایی با شما هم خوشحالم.

R: Have you guys met before? HQ: Um…

ر: بچه ها قبلاً ملاقات کرده اید؟ HQ: ام…

T: I don’t think so. HQ: No, not, not in person. But you’ve told

ت: من اینطور فکر نمی کنم. HQ: نه، نه حضوری. اما تو گفتی

me about him. R: Okay. It seems like you have because I’ve

من در مورد او ر: باشه. به نظر می رسد شما دارید زیرا من دارم

known both of you for so long, but … T: Yeah.

هر دوی شما را برای مدت طولانی می شناسم، اما... T: بله.

Now, here’s a conversation with my dad.

اکنون، این یک گفتگو با پدرم است.

Now, we were trying to think when was the last time we were out here?

حالا، ما سعی می‌کردیم فکر کنیم آخرین باری که اینجا بودیم کی بود؟

When was the last time you came out?

آخرین باری که بیرون آمدی کی بود؟

I think we came out last winter.

فکر کنم زمستان پارسال اومدیم بیرون.

Okay.

باشه.

So probably, yeah.

بنابراین احتمالا، بله.

Yeah.

آره

--uh, 12 months ago.

--اوه، 12 ماه پیش.

Yeah. You haven’t been out yet this year?

آره امسال هنوز بیرون نرفته اید؟

No, I think this is the first time.

نه فکر کنم اولین بار باشه

And now for that analysis.

و حالا برای آن تحلیل.

Now, we were trying to think when was the last time we were out here?

حالا، ما سعی می‌کردیم فکر کنیم آخرین باری که اینجا بودیم کی بود؟

This sentence was very fast. So how did I make it fast, what did I shorted? I noticed

این جمله خیلی سریع بود. پس چطور سریع درستش کردم، چی شورت کردم؟ من متوجه شدم

I dropped the g here and I made an n sound instead of an ng sound trying trying. This

من g را اینجا انداختم و به جای اینکه صدای ng را امتحان کنم، صدای n تولید کردم. این

is something that can happen a lot in the South although really everybody does it with

چیزی است که می تواند در جنوب زیاد اتفاق بیفتد، اگرچه واقعاً همه آن را انجام می دهند

very common ing words sometimes. I tell my students not to do this in general because

کلمات بسیار رایج گاهی اوقات من به دانش آموزانم می گویم که این کار را به طور کلی انجام ندهید زیرا

sometimes they do it too much but look, here we’re studying real conversation and I did

گاهی اوقات آنها این کار را بیش از حد انجام می دهند، اما ببینید، اینجا ما در حال مطالعه مکالمه واقعی هستیم و من انجام دادم

it.

آی تی.

were trying to think

سعی می کردند فکر کنند

The word to, that was very fast I made a flap t and a schwa so that it could be even faster,

کلمه به، که خیلی سریع بود، من یک فلپ تی و یک شوا درست کردم تا حتی سریعتر شود،

trying to dudududu.

تلاش برای دودودودو.

were trying to think

سعی می کردند فکر کنند

You can make that word incredibly short and then you know we want to link it to the word

می‌توانید آن کلمه را به‌طور باورنکردنی کوتاه کنید و سپس می‌دانید که می‌خواهیم آن را به کلمه پیوند دهیم

before, trying to trying to. So it doesn’t sound like a separate word, it just sounds

قبل، سعی در تلاش برای. بنابراین مانند یک کلمه جداگانه به نظر نمی رسد، بلکه فقط به نظر می رسد

like another syllable at the end of trying

مانند هجای دیگری در پایان تلاش

were trying to think

سعی می کردند فکر کنند

when was the last time we were out here?

آخرین باری که اینجا بودیم کی بود؟

Another reduction I noticed is ‘was’, rather than having the uh as un butter vowel,

کاهش دیگری که من متوجه شدم این است که به جای داشتن حرف uh به عنوان واکه un butter.

it also had the schwa, was was. So then it could be really fast, when was, when was the

آن را نیز تا به حال schwa، بود بود. بنابراین می تواند واقعا سریع باشد، چه زمانی بود، چه زمانی بود

last time.

آخرین بار.

when was the last time

آخرین بار چه زمانی بود

Last time were both a little bit longer. They are content words so they are more important

دفعه قبل هر دو کمی طولانی تر بودند. آنها کلمات محتوایی هستند بنابراین اهمیت بیشتری دارند

when was the last time

آخرین بار چه زمانی بود

we were out here?

ما اینجا بودیم؟

I noticed a stop t here in and out, out here. So that saves a little tome because I’m

متوجه توقفی در اینجا و بیرون و اینجا شدم. بنابراین این باعث صرفه جویی در مقدار کمی می شود زیرا من هستم

skipping the release t, out here, out here, that takes time and makes it feel very choppy

پرش از انتشار t، در اینجا، اینجا، که زمان می برد و باعث می شود که آن را بسیار متلاطم کنید

but out here, out here. A stop t makes it a little smoother.

اما اینجا، بیرون اینجا توقف t آن را کمی صاف تر می کند.

we were out here?

ما اینجا بودیم؟

When was the last time we were out there?

آخرین باری که آنجا بودیم کی بود؟

When was the last time you came out?

آخرین باری که بیرون آمدی کی بود؟

I think we came out last winter.

فکر کنم زمستان پارسال اومدیم بیرون.

My dad also made a stop t. Out last, out last winter.

بابام هم توقف کرد. آخرین بیرون، زمستان گذشته.

we came out last

آخرش اومدیم بیرون

we came out last winter.

ما زمستان گذشته بیرون آمدیم.

Now he made a true t sound here, winter tttt. Sometimes Americans will drop a t when it

حالا او صدای تی واقعی را اینجا درآورد، زمستان tttt. گاهی اوقات آمریکایی ها زمانی که T را رها می کنند

comes after n and then it becomes winner and it sounds like this word. But my dad didn’t

بعد از n می آید و سپس برنده می شود و شبیه این کلمه می شود. اما پدرم این کار را نکرد

do that, he made a true t.

انجام این کار، او یک تی واقعی ساخته است.

last winter.

زمستان گذشته.

Okay.

باشه.

So probably.

پس احتمالا

My dad said the word probably as a three-syllable word with stress on the first syllable. Probably,

پدرم این کلمه را احتمالاً به صورت یک کلمه سه هجایی با تأکید بر هجای اول گفت. شاید،

probably. He’s speaking extra well here because I’ve definitely caught him on camera

شاید. او اینجا خیلی خوب صحبت می کند زیرا من قطعا او را در دوربین گرفته ام

before saying prolly, reducing the words to just two syllables.

قبل از گفتن prolly، کلمات را فقط به دو هجا کاهش دهید.

So probably, yeah.

بنابراین احتمالا، بله.

Yeah.

آره

--uh, 12 months ago.

--اوه، 12 ماه پیش.

My dad did a very common reduction with the word months. And he didn’t make a th sound

پدر من یک کاهش بسیار رایج با کلمه ماه انجام داد. و او صدایی در نیاورد

but just a t sound. So that goes together with the s to make it a ts ending. Months,

اما فقط صدای تی بنابراین با s همراه می شود تا آن را به پایانی ts تبدیل کند. ماه ها،

months, months. That helps to make it faster, it’s a little bit of simple tongue movement

ماه ها، ماه ها این به سرعت بخشیدن به آن کمک می کند، این حرکت کمی ساده زبان است

rather than making the th, lots of Americans do this. Months, months.

بسیاری از آمریکایی ها به جای ساختن این کار، این کار را انجام می دهند. ماه ها، ماه ها

12 months ago.

12 ماه پیش

Yeah. You haven’t been out yet this year?

آره امسال هنوز بیرون نرفته اید؟

It’s a little hard to tell but I’m pretty sure I dropped the h in haven’t. We dropped

گفتنش کمی سخت است اما مطمئنم که h را رها نکرده ام. افتادیم

the h at the befinning of function words like have, him, her, he a lot. That helps us make

h در ابتدای کلمات تابعی مانند have, he, her, he a lot. که به ما کمک می کند بسازیم

it quicker, it’s less important and we can link it to the word before, you haven’t,

سریعتر است، اهمیت کمتری دارد و ما می توانیم آن را به کلمه قبلی پیوند دهیم، شما نکرده اید،

you haven’t, you haven’t.

نداشتی، نداشتی

You haven’t been out yet this year?

امسال هنوز بیرون نرفته اید؟

You haven’t been out yet? Another stop t here in out . Why are we making all of these

هنوز بیرون نرفتی؟ توقفی دیگر اینجا در بیرون. چرا همه اینها را درست می کنیم

stop t’s? Remember when a word end in a vowel or diphthong and then a t and the next

توقف t's؟ زمانی را به خاطر بسپارید که یک کلمه به یک مصوت یا دیفتونگ ختم می‌شود و سپس با t و بعدی

word is a consonant, ye, this is the y consonant that we make t’s in general we skip the

کلمه یک صامت است، شما، این همخوان y است که ما t را می سازیم به طور کلی ما از آن می گذریم

release out yet. It helps to make the transition more smoothly.

هنوز آزاد شود این کمک می کند تا انتقال راحت تر انجام شود.

You haven’t been out yet this year?

امسال هنوز بیرون نرفته اید؟

I also noticed the intonation for the phrase goes up at the end. This year? This year?

همچنین متوجه شدم که لحن این عبارت در پایان بالا می رود. امسال؟ امسال؟

Why is that? That’s because this question can be answered with a yes or no. And yes

چرا اینطور است؟ به این دلیل که این سوال را می توان با بله یا خیر پاسخ داد. و بله

no questions do go up in pitch at the end.

هیچ سوالی در پایان بالا نمی رود.

You haven’t been out yet this year?

امسال هنوز بیرون نرفته اید؟

No, I think this is the first time.

نه فکر کنم اولین بار باشه

DId you hear how my dad did a vowel to vowel here. No, I, No, I. So there really wasn’t

شنیدی که چطور پدرم در اینجا واکه به مصوت می‌زند؟ نه، من، نه، من. پس واقعاً وجود نداشت

a comma there.

یک کاما در آنجا

No I

نه من

We really like to link things together for smooth transitions between words in American

ما واقعاً دوست داریم چیزها را به هم پیوند دهیم تا انتقال آرام بین کلمات در آمریکایی انجام شود

English

انگلیسی

No, I think this is the first time.

نه فکر کنم اولین بار باشه

Dad did something funny here. He dropped the t so think really just started with an h sound.

بابا اینجا یه کار خنده دار کرد او t را رها کرد، بنابراین فکر کنید واقعاً فقط با صدای h شروع کرد.

Now, this is a content word. Content words are important and normally we do not reduce

حالا این یک کلمه محتوایی است. کلمات محتوا مهم هستند و به طور معمول ما کم نمی کنیم

them but I have noticed that people do drop the th sound in think and make an h instead

اما من متوجه شده ام که مردم در فکر کردن صدای هفتم را می اندازند و به جای آن یک h می سازند

hink I think, I think so. My husband David says that all the time, I think so, I think

hink من فکر می کنم، من فکر می کنم. شوهرم دیوید می گوید که همیشه، من اینطور فکر می کنم، فکر می کنم

so.

بنابراین.

No, I think this is the first--

نه، من فکر می کنم این اولین است -

No, I think this is the first time.

نه فکر کنم اولین بار باشه

Yeah.

آره

First time. Those two words linked together really well because my dad did not release

بار اول. این دو کلمه واقعاً به خوبی به هم مرتبط شدند زیرا پدرم آن را آزاد نکرد

this t and then make another one, there was just one t sound. First time, first time.

این t و سپس یکی دیگر را بسازید، فقط یک صدای t وجود داشت. اولین بار، اولین بار.

And now, the conversation three times.

و اکنون، مکالمه سه بار.

Now, we were trying to think when was the last time we were out here?

حالا، ما سعی می‌کردیم فکر کنیم آخرین باری که اینجا بودیم کی بود؟

When was the last time you came out?

آخرین باری که بیرون آمدی کی بود؟

I think we came out last winter.

فکر کنم زمستان پارسال اومدیم بیرون.

Okay.

باشه.

So probably, yeah.

بنابراین احتمالا، بله.

Yeah.

آره

--uh, 12 months ago.

--اوه، 12 ماه پیش.

Yeah. You haven’t been out yet this year?

آره امسال هنوز بیرون نرفته اید؟

No, I think this is the first time.

نه فکر کنم اولین بار باشه

Now, we were trying to think when was the last time we were out here?

حالا، ما سعی می‌کردیم فکر کنیم آخرین باری که اینجا بودیم کی بود؟

When was the last time you came out?

آخرین باری که بیرون آمدی کی بود؟

I think we came out last winter.

فکر کنم زمستان پارسال اومدیم بیرون.

Okay.

باشه.

So probably, yeah.

بنابراین احتمالا، بله.

Yeah.

آره

--uh, 12 months ago.

--اوه، 12 ماه پیش.

Yeah. You haven’t been out yet this year?

آره امسال هنوز بیرون نرفته اید؟

No, I think this is the first time.

نه فکر کنم اولین بار باشه

Now, we were trying to think when was the last time we were out here?

حالا، ما سعی می‌کردیم فکر کنیم آخرین باری که اینجا بودیم کی بود؟

When was the last time you came out?

آخرین باری که بیرون آمدی کی بود؟

I think we came out last winter.

فکر کنم زمستان پارسال اومدیم بیرون.

Okay.

باشه.

So probably, yeah.

بنابراین احتمالا، بله.

Yeah.

آره

--uh, 12 months ago.

--اوه، 12 ماه پیش.

Yeah. You haven’t been out yet this year?

آره امسال هنوز بیرون نرفته اید؟

No, I think this is the first time.

نه فکر کنم اولین بار باشه

Have you ever noticed how much people talk about the weather?

آیا تا به حال توجه کرده اید که مردم چقدر در مورد آب و هوا صحبت می کنند؟

Today it’s a hundred degrees in Philadelphia.  That’s thirty eight degrees Celsius. 

امروز در فیلادلفیا صد درجه است. این سی و هشت درجه سانتیگراد است.

We’re in the middle of a heat wave, which is the opposite of a cold snap, and every

ما در میانه یک موج گرما هستیم، که برعکس یک سرماخوردگی است، و هر

day this week is supposed to be upper nineties.  I know some people love the heat.  I am

روز این هفته قرار است بالای دهه نود باشد. من می دانم که برخی از مردم گرما را دوست دارند. من هستم

not one of these people.  Weather like this makes me want to stay inside all day and only

یکی از این افراد نیست هوای این چنینی باعث می شود که بخواهم تمام روز و فقط در داخل خانه بمانم

venture out after the sun has set.    

پس از غروب خورشید بیرون بروید

And now for that analysis.

و حالا برای آن تحلیل.

Today it’s a hundred degrees in Philadelphia.

امروز در فیلادلفیا صد درجه است.

Today it’s a hundred degrees in Philadelphia. What do you hear is being the most stressed

امروز در فیلادلفیا صد درجه است. چیزی که می شنوید بیشترین استرس است

words in that little thought group?

کلمات در آن گروه فکری کوچک؟

Today it’s a hundred degrees in Philadelphia.

امروز در فیلادلفیا صد درجه است.

Today it’s a hundred degrees in Philadelphia. I hear the

امروز در فیلادلفیا صد درجه است. من میشنوم

stressed syllable of ‘a hundred’ and ‘Philadelphia’. Let me write

هجای تاکید شده «صد» و «فیلادلفیا». بذار بنویسم

this out. A hundred. So stress is on the first syllable of ‘hun’. A hundred. Today, it’s

این بیرون صد. بنابراین تأکید بر هجای اول «هون» است. صد. امروز، این است

a hundred degrees in Philadelphia.

صد درجه در فیلادلفیا

Today it’s a hundred degrees in Philadelphia.

امروز در فیلادلفیا صد درجه است.

And I feel that I’m emphasizing the H a little bit more than normal, that’s to add

و من احساس می‌کنم که بر H کمی بیشتر از حد معمول تأکید می‌کنم، این باید اضافه شود

stress to that syllable, to that word. A hundred. Hundred, making the H a little stronger than normal.

تاکید بر آن هجا، به آن کلمه. صد. صد، که H را کمی قوی تر از حد معمول می کند.

A hundred degrees.

صد درجه

And I break it up a little bit. There’s a little break between ‘today’ and ‘it’s’.

و من آن را کمی تجزیه می کنم. بین «امروز» و «این است» فاصله کمی وجود دارد.

Today it’s a hundred degrees in Philadelphia. And then I do another little break here. Why

امروز در فیلادلفیا صد درجه است. و سپس یک استراحت کوچک دیگر در اینجا انجام می دهم. چرا

did I do that? Well, I think I did it to add emphasis to how hot it is. It’s a hundred

آیا من این کار را کردم؟ خوب، فکر می کنم این کار را انجام دادم تا بر میزان داغ بودن آن تأکید کنم. صد است

degrees. When we put a little break before a segment in a thought group, it helps to

درجه. وقتی قبل از یک بخش در یک گروه فکری کمی استراحت می کنیم، کمک می کند

add stress to it just like exaggerating the beginning consonant did. It’s a hundred

همانطور که اغراق کردن صامت آغازین انجام داد، به آن استرس اضافه کنید. صد است

degrees.

درجه.

Today it’s a hundred degrees.

امروز صد درجه است

Today it’s a hundred degrees in Philadelphia.

امروز در فیلادلفیا صد درجه است.

Philadelphia. This is a long word and long words can be intimidating. Notice the PH,

فیلادلفیا. این یک کلمه طولانی است و کلمات طولانی می توانند ترسناک باشند. به PH توجه کنید،

which is in here twice, is pronounced as an F. Philadelphia. Phila-del-phia. So the syllable

که در اینجا دو بار، به عنوان F. Philadelphia تلفظ می شود. فیلادلفیا. پس هجا

‘Phil’ has a little bit of secondary stress, it’s a little bit longer but ‘del’ has

«فیل» کمی استرس ثانویه دارد، کمی طولانی‌تر است، اما «دل» دارد

the most stress, the up-down shape of the voice, and that’s what we can use to shape

بیشترین استرس، شکل صدا از بالا به پایین است، و این چیزی است که می توانیم برای شکل دادن از آن استفاده کنیم

the word. Philadelphia. Philadelphia. Philadelphia.

کلمه فیلادلفیا. فیلادلفیا. فیلادلفیا.

Philadelphia. That’s thirty eight degrees Celsius.

فیلادلفیا. این سی و هشت درجه سانتیگراد است.

That’s thirty eight degrees Celsius. That’s thirty eight degrees. I did it again, I put

این سی و هشت درجه سانتیگراد است. این سی و هشت درجه است. دوباره انجامش دادم گذاشتم

a little break before the TH for ‘thirty’ and that adds stress. That’s thirty eight

یک استراحت کوچک قبل از TH برای "سی" و این استرس را اضافه می کند. یعنی سی و هشت

degrees.

درجه.

If I made it more smooth: That’s thirty eight degrees. That’s thirty eight degrees.

اگر آن را صاف تر کنم: این سی و هشت درجه است. این سی و هشت درجه است.

Then I lose some of the stress that I want to put on how hot it is. I want to put stress

سپس مقداری از استرسی که می خواهم به گرمای هوا وارد کنم، از دست می دهم. میخوام استرس ایجاد کنم

on the number: That’s thirty eight degrees. Let’s write that out too.

روی عدد: این سی و هشت درجه است. بیایید آن را هم بنویسیم.

That’s thirty eight degrees.

این سی و هشت درجه است.

Thirty eight degrees. Okay, we have a couple things happening with our T’s here. We have

سی و هشت درجه. خوب، ما چند اتفاق با T ما در اینجا رخ می دهد. ما داریم

this first T in ‘thirty’, that’s a flap T. And the T is a flap T when it comes between

این اولین T در "سی"، این یک فلپ T است. و T زمانی که بین آن قرار می گیرد یک فلپ T است

two vowels or when it comes after an R before a vowel like in the word ‘thirty’.

دو مصوت یا زمانی که بعد از یک R قبل از یک مصوت مانند کلمه "سی" آمده است.

Thirty. Thirty. Thirty eight degrees. So the T in ‘eight’ is a Stop T because the next

سی سی سی و هشت درجه. بنابراین T در "هشت" یک توقف T است زیرا بعدی

sound is a consonant. Thirty eight degrees. So we definitely don’t release it, it’s

صدا یک صامت است سی و هشت درجه. بنابراین ما قطعاً آن را منتشر نمی کنیم، این است

definitely not a True T, that would sound like this: Thirty eight degrees. Thirty eight

قطعا T True نیست، این چنین به نظر می رسد: سی و هشت درجه. سی و هشت

degrees. And that’s just more emphasis on the T. It’s a more clear pronunciation than

درجه. و این فقط تاکید بیشتری بر T است. تلفظ واضح تری نسبت به

we would give it. We make it a stop.

ما آن را می دادیم. ما آن را متوقف می کنیم.

Thirty eight degrees. Thirty eight. Eight. Eight. Eight. Eight. We cut off that word

سی و هشت درجه. سی و هشت. هشت هشت هشت هشت ما این کلمه را قطع کردیم

by cutting off the air. That abrupt stop is what lets us know this was a T. Thirty eight

با قطع هوا این توقف ناگهانی چیزی است که به ما نشان می دهد این یک T. Thirty e8 است

degrees.

درجه.

Thirty eight degrees.

سی و هشت درجه.

The word ‘degrees’ ends in the Z sound and the word ‘Celsius’ begins with the

کلمه "درجه" به صدای Z ختم می شود و کلمه "سلسیوس" با صدای شروع می شود

S sound. If I was speaking less clearly, a little bit more conversationally, I would

صدای S. اگر کمتر واضح صحبت می کردم، کمی بیشتر به صورت مکالمه صحبت می کردم، این کار را می کردم

have said: Thirty eight degrees Celsius. And I would have connected the two and just made

گفته اند: سی و هشت درجه سانتیگراد. و من این دو را به هم وصل می کردم و تازه می ساختم

a single S sound, but I was being a little bit more clear here, just like up here when

یک صدای S تک، اما من در اینجا کمی واضح تر بودم، درست مثل زمانی که اینجا

I said ‘a hundred degrees’, and then I put a little break after ‘degrees’. I

گفتم «صد درجه» و بعد از «درجه» کمی استراحت گذاشتم. من

did not connect with the same sound because I wanted the ‘thirty eight degrees’ to

با همان صدا وصل نشد، زیرا می خواستم «سی و هشت درجه» باشد

stick out of the line a little bit for stress, for emphasis.

برای استرس، برای تاکید، کمی از خط خارج شوید.

Thirty eight degrees Celsius.

سی و هشت درجه سانتیگراد.

Celsius. Celsius. First syllable stress: thirty eight degrees. Stress on ‘thir—’. Thirty

درجه سانتیگراد درجه سانتیگراد تاکید هجای اول: سی و هشت درجه. روی "thir-" استرس داشته باشید. سی

eight degrees Celsius. And then we also have stress on that first syllable. Celsius.

هشت درجه سانتیگراد و سپس روی آن هجای اول نیز تاکید داریم. درجه سانتیگراد

Celsius.

درجه سانتیگراد

We’re in the middle of a heat wave.

ما در وسط موج گرما هستیم.

We’re in the middle of a heat wave. One word is the most stressed there, is most clear,

ما در وسط موج گرما هستیم. یک کلمه در آنجا بیشترین استرس را دارد، واضح ترین است،

highest in pitch. What is it?

بالاترین سطح زمین چیست؟

Heat. Definitely ‘heat’ has the most stress. We’re in the middle of a heat wave. And

حرارت. قطعا "گرما" بیشترین استرس را دارد. ما در وسط موج گرما هستیم. و

what do you notice about the T there? A Stop T because the next word begins with a consonant.

چه چیزی در مورد T وجود دارد؟ A Stop T زیرا کلمه بعدی با یک صامت شروع می شود.

We’re in the middle of a heat wave.

ما در وسط موج گرما هستیم.

We’re in the middle of a heat wave. So ‘mid’, a little bit of stress. ‘Wave’ is also

ما در وسط موج گرما هستیم. بنابراین "میانه"، کمی استرس. "موج" نیز هست

a stressed word. It’s not as stressed as ‘heat’, that’s the most stressed, but

یک کلمه تاکیدی به اندازه «گرما» استرس ندارد، این بیشترین استرس است، اما

it is longer and more clear. What about these two strings of words that are not stressed?

طولانی تر و واضح تر است. در مورد این دو رشته کلمه که تاکید ندارند چطور؟

What do they sound like? Let’s just listen to them on their own. First: We’re in the—

صدای آنها چگونه است؟ بیایید به تنهایی به آنها گوش دهیم. اول: ما در

What does that sound like?

چه صدایی دارد؟

We’re in the—

ما در -

We’re in the— We’re in the— We’re in the— Not very clear. It’s definitely

ما در - ما در - ما در - خیلی واضح نیست. قطعا هست

not: We’re in the—, that would be a stressed pronunciation. They’re all unstressed, said

نه: ما در - هستیم، این یک تلفظ تاکیدی خواهد بود. گفت، همه آنها بدون استرس هستند

very quickly, no gaps between the words. We’re in the— We’re in the— We’re in the—

خیلی سریع، بدون شکاف بین کلمات. ما در - ما در - ما در - هستیم

We’re in the—

ما در -

We’re in the—

ما در -

I would write this contraction ‘we’re’ with the schwa. Schwa R, said very quickly,

من این انقباض را «ما هستیم» با schwa می‌نویسم. شوا آر، خیلی سریع گفت:

not too clear: we’re, we’re, we’re, we’re, we’re.

خیلی واضح نیست: ما هستیم، ما هستیم، ما هستیم، ما هستیم، ما هستیم.

Then ‘in’: We’re in— we’re in— we’re in— we’re in— with no break,

سپس "در": ما در - ما در - ما در - ما در - بدون وقفه،

we’re in the— we’re in the— we’re in the— The word ‘the’ with no break,

ما در - ما در - هستیم - کلمه "the" بدون وقفه،

schwa. We’re in the— we’re in the— we’re in the—

شوا ما در - ما در - ما در - هستیم

We’re in the—

ما در -

Then we have the words ‘of’ and ‘a’.

سپس کلمات "of" و "a" را داریم.

Of a—

از یک -

Of a— of a— of a— of a— of a—

از یک - از یک - از یک - از یک - از یک -

I don’t drop the V sound, and I would probably write this with the full UH as in butter rather

من صدای V را رها نمی کنم و احتمالاً این را با UH کامل مانند کره می نویسم

than a schwa. But it’s still said quickly, it’s still unstressed. Of a— of a— of

از یک شوا اما هنوز هم به سرعت گفته می شود، هنوز بدون استرس است. از یک - از یک - از

a— of a—

یک - از یک -

That’s really different than our most stressed word ‘heat’ which has up-down shape and

این واقعاً متفاوت از پر استرس ترین کلمه ما "حرارت" است که شکل بالا به پایین و

is much longer. These strings of unstressed words are very flat in pitch, compared to

بسیار طولانی تر است این رشته از کلمات بدون تاکید در مقایسه با

the stressed words, and that’s part of the important contrast of American English.

کلمات تاکید شده، و این بخشی از تضاد مهم انگلیسی آمریکایی است.

We’re in the middle of a heat wave.

ما در وسط موج گرما هستیم.

We’re in the middle of a heat wave which is the opposite of a cold snap.

ما در میانه یک موج گرما هستیم که برعکس یک موج سرما است.

Which is the opposite of a cold snap.

که برعکس سرماخوردگی است.

Which is the opposite of a cold snap.

که برعکس سرماخوردگی است.

So ‘heat wave’, ‘cold snap’, in both of those phrases, both words are stressed

بنابراین "موج گرما"، "سرماخوردگی"، در هر دو عبارت، هر دو کلمه تاکید دارند.

but the first word is the most stressed.

اما اولین کلمه بیشترین استرس را دارد.

Which is the opposite of a cold snap.

که برعکس سرماخوردگی است.

Which is the opposite of a cold snap.

که برعکس سرماخوردگی است.

Which is the opposite of a cold snap.

که برعکس سرماخوردگی است.

So in this sentence fragment, ‘op’ and ‘cold’ and ‘snap’ are our most stressed

بنابراین در این قطعه جمله، "op" و "سرد" و "snap" بیشترین استرس ما هستند

words and the other words like above are less clear, flatter in pitch, unstressed.

کلمات و کلمات دیگر مانند بالا کمتر واضح، صاف تر، بدون تاکید هستند.

Let’s listen to ‘which is the’.

بیایید به "که است" گوش کنیم.

Which is the—

که هست-

Which is the— which is the— which is the— which is the— Now, I noticed I pronounced

کدام است- که است- که است- که است- حالا، متوجه شدم تلفظ کردم

the word ‘the’ with a schwa. There is an official rule about the pronunciation of

کلمه "the" با یک schwa. یک قانون رسمی در مورد تلفظ وجود دارد

‘the’ and it says: when the next word begins with a vowel, you make that an EE vowel:

"the" و می گوید: وقتی کلمه بعدی با یک مصوت شروع می شود، آن را یک مصوت EE می کنید:

the opposite.

مخالف.

But I have noticed that many Americans don’t do this and I did not do this here. I made

اما من متوجه شده ام که بسیاری از آمریکایی ها این کار را انجام نمی دهند و من این کار را در اینجا انجام ندادم. من ساختم

this a schwa. Which is the— which is the— which is the— Notice the S in ‘is’ makes

این یک شوا کدام است- که است- که است- توجه کنید که S در «است» می سازد

the Z sound. The letter S often makes the Z sound. Don’t be deceived and think because

صدای Z حرف S اغلب صدای Z را ایجاد می کند. فریب نخورید و فکر نکنید زیرا

you see the letter S, that it’s the S sound.

حرف S را می بینید که صدای S است.

Which is the—

که هست-

Which is the opposite of a cold snap.

که برعکس سرماخوردگی است.

Opposite of a cold—

در مقابل سرماخوردگی -

So these words are all linked together. The T becomes a Flap T which links into the next

بنابراین این کلمات همه با هم مرتبط هستند. T تبدیل به یک Flap T می شود که به بعدی متصل می شود

word. Opposite of a— of a, of a, of a. Opposite of a cold snap— But all of these words link

کلمه. مقابل a- از a، از a، of a. در مقابل یک ضربه سرد - اما همه این کلمات پیوند دارند

together, there’s no break, there’s no choppiness.

با هم، هیچ وقفه ای وجود ندارد، هیچ لرزشی وجود ندارد.

Which is the opposite of a cold snap.

که برعکس سرماخوردگی است.

Let’s look at the ending D in ‘cold’. It is not released. That would sound like

بیایید به پایان D در "سرد" نگاه کنیم. منتشر نمی شود. به نظر می رسد

this: cold snap, cold snap, cold snap, cold ddd—. We don’t do that. We put the tongue

این: ضربه سرد، ضربه ناگهانی سرد، ضربه ناگهانی سرد، سرد ddd-. ما این کار را نمی کنیم. زبان می گذاریم

up into position for the D, and we vibrate the vocal cords: cold snap, and then we go

در موقعیت D قرار می گیریم، و تارهای صوتی را به لرزه در می آوریم: ضربه سرد، و سپس می رویم

right into the S sound without releasing. So the D sound is very subtle when it’s

مستقیماً به صدای S بدون رها کردن. بنابراین صدای D زمانی که باشد بسیار ظریف است

followed by a consonant because we don’t release it but native speakers still definitely

پس از آن یک صامت وجود دارد زیرا ما آن را منتشر نمی کنیم، اما گویشوران بومی هنوز قطعاً

hear that vibration in the vocal cords. Cold, cold, ddd, cold snap.

آن ارتعاش را در تارهای صوتی بشنوید. سرد، سرد، ddd، ضربه سرد.

Cold snap.

سرماخوردگی

So a ‘heat wave’ is a phrase we use when there’s a period of time, a couple of days,

بنابراین "موج گرما" عبارتی است که ما در زمانی که یک دوره زمانی وجود دارد، چند روز استفاده می کنیم.

where the heat reaches an extreme high, and a ‘cold snap’ is the exact opposite. We

جایی که گرما به شدت بالا می‌رود و «فورم سرما» دقیقاً برعکس است. ما

use this phrase for a period of days where the weather reaches extremely low temperatures.

از این عبارت برای دوره ای از روزهایی که هوا به دمای بسیار پایین می رسد استفاده کنید.

Usually, a heat wave or a cold snap lasts just a few days, maybe at most, a week.

معمولاً موج گرما یا سرماخوردگی فقط چند روز و شاید حداکثر یک هفته طول می کشد.

We’re in the middle of a heat wave which is the opposite of a cold snap.

ما در میانه یک موج گرما هستیم که برعکس یک موج سرما است.

And every day this week—

و هر روز این هفته -

And every day this week— And, and. I drop the D there. We almost always drop the D in

و هر روز این هفته - و، و. D را آنجا می اندازم. ما تقریباً همیشه D را وارد می کنیم

this word. And, and. I don’t reduce the vowel. I still make: ah, ah, ahn, it is common

این کلمه. و و. مصوت را کم نمی کنم. من هنوز می سازم: آه، آه، آهان، رایج است

to make that a schwa, and that would sound like this: Nn every day this week— Nn every—

برای اینکه آن را یک شوا بسازید، و این به نظر می رسد: Nn هر روز در این هفته- Nn هر-

Nn every— But I did put more of a vowel in it: and every— and every day— every

Nn هر— اما من یک مصوت بیشتر در آن قرار دادم: و هر — و هر روز — هر

day this week— ‘Every’ the most stressed word there.

روز این هفته - "همه" پر استرس ترین کلمه آنجاست.

And every day this week—

و هر روز این هفته -

‘Day’ and ‘week’ also a little bit longer than the unstressed word ‘this’,

"روز" و "هفته" نیز کمی طولانی تر از کلمه بدون تاکید "این" است،

but they don’t have the height of pitch that ‘every’ has. ‘Every’ is most

اما آنها ارتفاعی که «هر» دارند را ندارند. "هر" بیشترین است

stressed. Every day this week. Let’s listen to just these three words. Day this week.

تاکید کرد. این هفته هر روز بیایید فقط به این سه کلمه گوش کنیم. روز این هفته

So you can hear the contrast of long, short, long: da da da. Da da da. Day this week.

بنابراین می توانید کنتراست طولانی، کوتاه، بلند را بشنوید: da da da. دا دا. روز این هفته

Day this week—

روز این هفته -

Day this week is supposed to be upper nineties.

قرار است روز این هفته بالای دهه نود باشد.

Is supposed to be upper nineties. Let’s write this out again. I should do a better

قرار است بالای دهه نود باشد. بیایید دوباره این را بنویسیم من باید بهتر عمل کنم

job of writing out my numbers for these exercises. Is supposed to be upper nineties. So I put

کار نوشتن اعداد من برای این تمرینات است. قرار است بالای دهه نود باشد. پس گذاشتم

a little break here. Again, for emphasis. I want to emphasize how hot it’s supposed

یک استراحت کوچک در اینجا باز هم برای تاکید. من می خواهم تأکید کنم که چقدر داغ است

to be. Upper nineties. Upper nineties.

بودن. بالای دهه نود. بالای دهه نود.

Both of those two-syllable words have first syllable stress: upper nineties. And notice,

هر دوی این کلمات دو هجایی دارای تاکید هجای اول هستند: بالای نود. و توجه کنید،

this is a Flap T, it comes between two vowels.

این یک Flap T است، بین دو مصوت می آید.

Nineties, da, da, da, da, da. Nineties.

دهه نود، دا، دا، دا، دا، دا. دهه نود

Now, what’s happening with the word ‘supposed’ in the phrase ‘supposed to’?

حال، با کلمه "قرار است" در عبارت "قرار است" چه اتفاقی می افتد؟

Is supposed to be upper nineties.

قرار است بالای دهه نود باشد.

So we have ‘is supposed to’. ‘Is’ ends in the Z sound. ‘Supposed’ starts

بنابراین ما "قرار است" داریم. "Is" با صدای Z به پایان می رسد. "فرض" شروع می شود

with an S. Now here’s a case where I am linking and I’m dropping the Z. S is an

با یک S. حال در اینجا موردی وجود دارد که من لینک می کنم و Z. S را حذف می کنم

unvoiced consonant and unvoiced consonants are considered to be strong. Voiced consonants

صامت های بی صدا و صامت های بی صدا قوی محسوب می شوند. صامت های صوتی

like Z are weak, so when they link together, the strong consonant wins.

مانند Z ضعیف هستند، بنابراین هنگامی که آنها به یکدیگر متصل می شوند، صامت قوی برنده می شود.

So rather than saying: is supposed— and making a Z than an S, it’s just: Isspposed—

بنابراین به جای اینکه بگوییم: فرض می شود - و یک Z به جای S درست می شود، فقط: Isspposed-

Isspposed— isss— just one single S sound.

Isspposed - isss - فقط یک صدای S واحد.

Is supposed to—

قرار است -

Now, this word, this phrase, actually: supposed to, never pronounced that clearly. We do a

حالا، این کلمه، این عبارت، در واقع: قرار است، هرگز به وضوح تلفظ نمی شود. ما انجام می دهیم

reduction with it. Can you hear it?

کاهش با آن آیا می توانید آن را بشنوید؟

Is supposed to—

قرار است -

Supposed to— supposed to— So it’s a three-syllable word, suh— sorry it’s a

قرار است - قرار است - پس این یک کلمه سه هجایی است، خوب - ببخشید این یک کلمه است

three-syllable phrase. Supposed to— But I turn that into a two-syllable phrase. Spposed

عبارت سه هجایی قرار است- اما من آن را به یک عبارت دو هجایی تبدیل می کنم. مطرح شد

to— So officially, this would be a ZD ending, but I make it unvoiced ST and when I link

به— پس رسماً، این یک پایان ZD خواهد بود، اما من آن را بدون صدا ST می کنم و وقتی پیوند می دهم

that into the next word that begins with a T, the word ‘to’ with the reduced to the

که در کلمه بعدی که با T شروع می شود، کلمه "to" با کاهش به the

schwa ‘to’.

شوا «به».

When I link it in, then I just make one T sound: spposed to— And I’m basically dropping

وقتی آن را لینک می‌کنم، فقط یک صدای T ایجاد می‌کنم: spposed to— و اساساً در حال رها کردن هستم

this first syllable: Suh— po— I drop the vowel so it’s just: Ssspose to— Ssspose

این هجای اول: Suh— po— من صدادار را رها می کنم تا فقط: Ssspose to— Ssspose

to— So we do a couple things here: we reduce by instead of putting a vowel between the

به— بنابراین ما چند کار را در اینجا انجام می دهیم: به جای قرار دادن یک مصوت بین آن ها، مقدار را کاهش می دهیم

S and the P, we just put the S right up next to the P, which drops the first unstressed

S و P، ما فقط S را درست در کنار P قرار می دهیم، که اولین بدون تنش را رها می کند

syllable.

هجا

So we take the S, put it on to the stressed syllable ‘po’: sspo—, and then we take

بنابراین S را می گیریم، آن را روی هجای تاکید شده «po» قرار می دهیم: sspo—، و سپس می گیریم

the ending, we make it unvoiced, and we link it directly into the T. Ssspose to— Ssspose

پایان، آن را بدون صدا می کنیم، و آن را مستقیماً به T. Ssspose به- Ssspose مرتبط می کنیم.

to— Ssspose to—

به - Ssspose به -

I actually have a video where I go over the pronunciation of ‘supposed to’ and I give

من در واقع یک ویدیو دارم که در آن تلفظ "supposed to" را بررسی می کنم و می دهم

some more examples. So I’ll link to that at the end of this video. But practice that

چند نمونه دیگر بنابراین در پایان این ویدیو به آن لینک خواهم داد. اما آن را تمرین کنید

with me for a moment: is supposed to— is supposed to— is supposed to— That’s

با من برای یک لحظه: قرار است - قرار است - قرار است - این

a very natural way to pronounce those three words together.

یک روش بسیار طبیعی برای تلفظ این سه کلمه با هم.

Is supposed to—

قرار است -

Is supposed to be upper nineties.

قرار است بالای دهه نود باشد.

I know some people love the heat. I am not one of these people.

من می دانم که برخی از مردم گرما را دوست دارند. من جزو این افراد نیستم.

Okay, then I have: I know some people love the heat. It’s very clear there, I think,

خوب، پس من دارم: می دانم که برخی از مردم گرما را دوست دارند. در آنجا خیلی واضح است، فکر می کنم،

what the most stressed syllable is. What about in the next sentence?

بیشترین تاکید هجا چیست در جمله بعدی چطور؟

I know some people love the heat. I am not one of these people.

من می دانم که برخی از مردم گرما را دوست دارند. من جزو این افراد نیستم.

I am not— Okay, so in both of those phrases, I bring the stressed word out even more, even

من نیستم- بسیار خوب، بنابراین در هر دوی این عبارت ها، کلمه تاکید شده را حتی بیشتر و حتی بیشتر بیان می کنم

more up-down shape, even more putting a little bit more strength on the first consonant.

شکل بیشتر از بالا به پایین، حتی بیشتر باعث می شود قدرت کمی بیشتر در صامت اول باشد.

I also make a True T here at the end of ‘not’. That’s, again, because I’m exaggerating

من همچنین یک T True را در اینجا در انتهای «نه» می‌سازم. باز هم به این دلیل است که دارم اغراق می کنم

that word. I’m making it even more clear than normal. Normally, if I was going to link

آن کلمه من آن را حتی بیشتر از حد معمول روشن می کنم. به طور معمول، اگر قرار بود لینک بدهم

that into the sentence, it would be a Stop T because the next word begins with a consonant.

که در جمله، Stop T خواهد بود زیرا کلمه بعدی با یک صامت شروع می شود.

I know you’re thinking: wait, that’s the letter O, that’s a vowel, but phonetically,

می دانم که دارید فکر می کنید: صبر کنید، این حرف O است، این یک مصوت است، اما از نظر آوایی،

it’s written with the consonant: one. So that would be a stop T, but I’m making it

با حرف صامت نوشته می شود: یک. بنابراین این یک توقف T خواهد بود، اما من در حال ساخت آن هستم

a true T for extra emphasis, to bring it away from the rest of the sentence a little bit

یک T واقعی برای تاکید بیشتر، تا کمی آن را از بقیه جمله دور کنید

for stress. I am not one of these people.

برای استرس من جزو این افراد نیستم.

I am not one of these people.

من جزو این افراد نیستم.

So we have a couple other words that have a little bit more length. I know some people

بنابراین ما چند کلمه دیگر داریم که کمی طول بیشتری دارند. من بعضی ها را می شناسم

love the heat. But it’s not the same as ‘love’ which is the most stressed. And

گرما را دوست دارم اما این همان «عشق» نیست که بیشترین استرس را دارد. و

I give a light True T here at the end. It would also be very common to make that a Stop

من یک نور True T را در پایان در اینجا می دهم. همچنین بسیار متداول است که آن را یک توقف ایجاد کنیم

T.

تی.

I know some people love the heat.

من می دانم که برخی از مردم گرما را دوست دارند.

I am not one of these people.

من جزو این افراد نیستم.

‘One’ a little bit more length. One of these people. And a little bit more length

"یک" کمی طول بیشتر. یکی از این افراد. و کمی طول بیشتر

on the stressed syllable of people as well. I am not one of these people.

در هجای تاکیدی افراد نیز. من جزو این افراد نیستم.

I am not one of these people.

من جزو این افراد نیستم.

Of these, of these, of these. Said quickly, unstressed, flatter in pitch.

از اینها، از اینها، از اینها. به سرعت گفت، بدون استرس، در زیر و بم تملق.

One of these—

یکی از اینها-

One of these people—

یکی از این افراد -

Weather like this makes me want to stay inside all day.

هوای این چنینی باعث می شود که من بخواهم تمام روز را در داخل خانه بمانم.

Weather like this, weather like this. So ‘weather’ isn’t super clearly pronounced but I do

هوا اینجوریه هوا اینجوریه بنابراین "آب و هوا" به وضوح تلفظ نمی شود، اما من این کار را انجام می دهم

stress the first syllable. The stressed syllable. Weather like this makes me want to stay inside.

روی هجای اول تاکید کنید هجای تاکید شده. هوای اینچنینی باعث می‌شود که بخواهم داخل بمانم.

Weather like this makes me want to stay inside.

هوای اینچنینی باعث می‌شود که بخواهم داخل بمانم.

Weather like this makes me want to stay inside all day and only venture out after the sun

هوای این چنینی باعث می‌شود که بخواهم تمام روز را در داخل خانه بمانم و فقط بعد از آفتاب بیرون بروم

has set.

تعیین کرده است.

Stay inside all day and only venture out after the sun has set. So those are the longest,

تمام روز را در داخل خانه بمانید و فقط پس از غروب خورشید بیرون بروید. بنابراین آنها طولانی ترین هستند،

most clear words. Of course, we have other stressed words: makes, want, inside, venture

واضح ترین کلمات البته کلمات تاکیدی دیگری هم داریم: می سازد، خواستن، درون، سرمایه گذاری

out, after. But when you have many stressed words in a sentence, some are going to take

بیرون، پس از اما زمانی که در یک جمله کلمات تاکیدی زیادی دارید، برخی از آن‌ها را می‌گیرند

precedence and are going to sound more stressed and others will sound more unstressed and

تقدم دارند و قرار است با استرس بیشتری به نظر برسند و دیگران بدون استرس تر به نظر برسند و

that’s what’s happening here. All stressed words, all nouns, verbs, adjectives, adverbs,

این چیزی است که در اینجا اتفاق می افتد همه کلمات تاکید شده، همه اسم ها، افعال، صفت ها، قیدها،

will not be equally stressed in a sentence.

در یک جمله به همان اندازه تاکید نمی شود.

Weather like this makes me want to stay inside all day and only venture out after the sun has set.

آب و هوای این چنینی باعث می شود که من بخواهم تمام روز را در داخل خانه بمانم و فقط بعد از غروب خورشید بیرون بروم.

Are there any reductions?

آیا کاهشی وجود دارد؟

Weather like this makes me want to stay inside all day and only venture out after the sun has set.

آب و هوای این چنینی باعث می شود که من بخواهم تمام روز را در داخل خانه بمانم و فقط بعد از غروب خورشید بیرون بروم.

I definitely hear this one: want to. So common to reduce that: makes me wanna, makes me wanna.

من قطعا این یکی را می شنوم: می خواهم. کاهش آن بسیار رایج است: مرا می‌خواهد، مرا می‌خواهد.

Weather like this makes me want to stay inside.

هوای اینچنینی باعث می‌شود که بخواهم داخل بمانم.

So these words here from ‘like’ all the way to ‘wanna’, a little flatter in pitch,

بنابراین این کلمات در اینجا از "لایک" تا "خواستن"، کمی صاف تر در زیر،

they don’t have the stressed shape of the other syllables in this sentence. Makes me

آنها شکل تاکیدی هجاهای دیگر این جمله را ندارند. باعث می شود من

want to stay inside all day—

می خواهم تمام روز در داخل بمانم -

Makes me want to stay inside all day—

من را وادار می کند که تمام روز در داخل بمانم-

Makes me want to stay inside all day and only venture out—

باعث می شود که بخواهم تمام روز را در داخل بمانم و فقط به بیرون بروم-

And only, and only. Dropped D in ‘and’. And only venture out—

و فقط و فقط. D در "and" حذف شده است. و فقط سرمایه گذاری کنید -

And only venture out—

و فقط سرمایه گذاری کنید -

And only venture out after the Sun has set—

و فقط پس از غروب خورشید بیرون بروید-

And I put a little break here after ‘out’. I make that a Stop T. If I didn’t put a

و من یک استراحت کوچک در اینجا بعد از "بیرون" گذاشتم. من آن را یک Stop T می‌کنم. اگر a قرار ندادم

break and I was linking it in, then it would be a Flap T because it would come between

شکسته شد و من آن را لینک می کردم، پس فلپ T خواهد بود زیرا بین آن قرار می گرفت

two vowels or diphthongs. Out after, out after. But I said: venture out after the sun is set.

دو مصوت یا دیفتونگ. بیرون بعد، بیرون بعد. اما من گفتم: بعد از غروب آفتاب بیرون برو.

So I put a little break there, breaking up my longer sentence into smaller thought groups.

بنابراین من یک استراحت کوچک در آنجا گذاشتم و جمله طولانی تر خود را به گروه های فکری کوچکتر تقسیم کردم.

And only venture out after the sun has set.

و فقط بعد از غروب خورشید بیرون بروید.

Sun has set, sun has set. So two unstressed words, flatter in pitch. After the sun has

خورشید غروب کرد، خورشید غروب کرد. بنابراین دو کلمه بدون تاکید، تملق در زمین. بعد از اینکه خورشید دارد

set. Contrast of stressed and unstressed, so important.

تنظیم. تضاد استرس و بدون استرس، بسیار مهم است.

And now, the conversation three times.

و اکنون، مکالمه سه بار.

Today it’s a hundred degrees in Philadelphia.  That’s thirty eight degrees Celsius. 

امروز در فیلادلفیا صد درجه است. این سی و هشت درجه سانتیگراد است.

We’re in the middle of a heat wave, which is the opposite of a cold snap, and every

ما در میانه یک موج گرما هستیم، که برعکس یک سرماخوردگی است، و هر

day this week is supposed to be upper nineties.  I know some people love the heat.  I am

روز این هفته قرار است بالای دهه نود باشد. من می دانم که برخی از مردم گرما را دوست دارند. من هستم

not one of these people.  Weather like this makes me want to stay inside all day and only

یکی از این افراد نیست هوای این چنینی باعث می شود که بخواهم تمام روز و فقط در داخل خانه بمانم

venture out after the sun has set.    

پس از غروب خورشید بیرون بروید

Today it’s a hundred degrees in Philadelphia.  That’s thirty eight degrees Celsius. 

امروز در فیلادلفیا صد درجه است. این سی و هشت درجه سانتیگراد است.

We’re in the middle of a heat wave, which is the opposite of a cold snap, and every

ما در میانه یک موج گرما هستیم، که برعکس یک سرماخوردگی است، و هر

day this week is supposed to be upper nineties.  I know some people love the heat.  I am

روز این هفته قرار است بالای دهه نود باشد. من می دانم که برخی از مردم گرما را دوست دارند. من هستم

not one of these people.  Weather like this makes me want to stay inside all day and only

یکی از این افراد نیست هوای این چنینی باعث می شود که بخواهم تمام روز و فقط در داخل خانه بمانم

venture out after the sun has set.    

پس از غروب خورشید بیرون بروید

Today it’s a hundred degrees in Philadelphia.  That’s thirty eight degrees Celsius. 

امروز در فیلادلفیا صد درجه است. این سی و هشت درجه سانتیگراد است.

We’re in the middle of a heat wave, which is the opposite of a cold snap, and every

ما در میانه یک موج گرما هستیم، که برعکس یک سرماخوردگی است، و هر

day this week is supposed to be upper nineties.  I know some people love the heat.  I am

روز این هفته قرار است بالای دهه نود باشد. من می دانم که برخی از مردم گرما را دوست دارند. من هستم

not one of these people.  Weather like this makes me want to stay inside all day and only

یکی از این افراد نیست هوای این چنینی باعث می شود که بخواهم تمام روز و فقط در داخل خانه بمانم

venture out after the sun has set.    

پس از غروب خورشید بیرون بروید

And now here I’m talking with a friend about his pets.

و اکنون در اینجا من با یک دوست در مورد حیوانات خانگی او صحبت می کنم.

- Yeah we have two dogs.

- آره ما دو تا سگ داریم.

- Yeah.

- آره

Yeah. Big ones.

آره بزرگ ها

Big dogs. Okay, Daisy and let me see if I can remember.

سگ های بزرگ باشه دیزی و بذار ببینم یادم میاد یا نه.

Oh, I can't.

اوه، من نمی توانم.

- Banjo.

- بانجو

- Banjo! That's right.

- بانجو! درست است.

And they made the move with you guys from Texas.

و آنها این حرکت را با شما بچه های تگزاس انجام دادند.

Mmm hmm. They did.

ممم هوم انجام دادند.

How long have you guys had them?

چند وقت است که آنها را دارید؟

Daisy, about five years.

دیزی، حدود پنج سال.

Banjo, four.

بانجو، چهار.

And now for that analysis.

و حالا برای آن تحلیل.

- Yeah we have two dogs.

- آره ما دو تا سگ داریم.

- Yeah.

- آره

Yeah. Big ones.

آره بزرگ ها

Yeah we have two dogs. Yeah we have two dogs. What are the most stressed words you hear

آره ما دو تا سگ داریم آره ما دو تا سگ داریم پر استرس ترین کلماتی که می شنوید چیست؟

There? I hear 'two' and 'dogs' as being the two content

آنجا؟ من می شنوم که "دو" و "سگ" دو محتوا هستند

words here, the most stressed words, longer. Yeah also. Yeah. 'We have', these are both

کلمات در اینجا، کلماتی که بیشترین تاکید را دارند، طولانی تر. آره همینطور آره "ما داریم"، اینها هر دو هستند

said really quickly.

خیلی سریع گفت

And we have two-

و ما دو تا داریم

And actually the word 'have' reduces. He drops the H sound. It's common to do this in function

و در واقع کلمه "داشتن" کاهش می یابد. او صدای H را رها می کند. انجام این کار در تابع معمول است

words that begin with an H like: have, had, his, her, him. We have- we have- So the EE

کلماتی که با H شروع می شوند مانند: have, had, his, her, he. ما داریم - داریم - بنابراین EE

vowel goes right into the AH vowel, smoothly connected: we have- we have- we have- we have-

مصوت مستقیماً به مصوت ق می رود، به آرامی متصل می شود: ما داریم- داریم- داریم- داریم-

This allows him to say these two words more quickly and we want to do that because we

این به او این امکان را می دهد که این دو کلمه را سریعتر بیان کند و ما می خواهیم این کار را انجام دهیم زیرا ما

want contrast with the longer words. So we want our less important function words to

کنتراست با کلمات طولانی تر را می خواهم. بنابراین ما می خواهیم کلمات تابع کمتر مهم ما به

be said really really as quickly as possible. We have- we have- we have two dogs-

واقعاً در اسرع وقت گفته شود. ما داریم - داریم - دو سگ داریم -

we have two-

ما دو تا داریم-

We have two dogs.

ما دو تا سگ داریم

Yeah.

آره

Yeah. Yeah. I respond. I'm pretty sure I knew that. It's like just a way of saying I'm listening

آره آره جواب میدهم. من تقریباً مطمئن هستم که این را می دانستم. مثل این است که بگویم دارم گوش می دهم

to what you're saying.

به چیزی که شما می گویید

We have two dogs.

ما دو تا سگ داریم

Yeah.

آره

Yeah.

آره

Yeah. You'll hear this word in conversation a lot. Yeah. Yeah. It's a stressed word. It

آره این کلمه را در مکالمه زیاد خواهید شنید. آره آره این یک کلمه تاکیدی است. آی تی

will generally have an up-down shape of stress and be a little bit longer. Yeah. Yeah. Rather

به طور کلی یک شکل استرس بالا به پایین خواهد داشت و کمی طولانی تر است. آره آره نسبتا

than: yeah. Yeah. Yeah.

از: بله آره آره

Which is how it would be pronounced if it was unstressed. Yeah. Big ones.

که اگر بدون تنش بود تلفظ می شد. آره بزرگ ها

We have two dogs.

ما دو تا سگ داریم

Yeah.

آره

Yeah.

آره

Yeah. Big ones.

آره بزرگ ها

Big ones. Big ones. So these are both stressed words. Big ones. They're both longer than

بزرگ ها بزرگ ها پس این هر دو کلمه تاکیدی هستند. بزرگ ها آنها هر دو طولانی تر از

a function word like we have up here. Big ones. 'Big' is more stressed than 'ones'.

یک کلمه تابعی مانند ما اینجا داریم. بزرگ ها "بزرگ" بیشتر از "آنهایی" استرس دارد.

The pitch is a little bit higher.

زمین کمی بالاتر است.

Big ones.

بزرگ ها

The pitch for 'ones' falls away from the stressed 'big', from the peak of 'big' Big ones. Big

زمین برای "افراد" از "بزرگ" پر استرس، از اوج "بزرگ" ها دور می شود. بزرگ

ones.

آنهایی که

Big ones.

بزرگ ها

Big dogs.

سگ های بزرگ

Big dogs. So again, two stressed words and I'm sort of stretching them out even more.

سگ های بزرگ بنابراین دوباره، دو کلمه تاکید شده و من به نوعی آنها را حتی بیشتر گسترش می دهم.

Big dogs. I'm doing this for emphasis.

سگ های بزرگ من این کار را برای تاکید انجام می دهم.

Big dogs.

سگ های بزرگ

Okay.

باشه.

Mmm hmm.

ممم هوم

He says mm-hmm. And you can see his mouth doesn't open at all. This is an affirmation,

او می گوید mm-hmm. و می بینید که دهانش اصلا باز نمی شود. این یک تایید است،

a way of saying yes or yeah. We say it a lot in conversation. Mmm hmm. Mmm hmm.

راهی برای گفتن بله یا بله ما در گفتگو زیاد می گوییم. ممم هوم ممم هوم

- Okay.

- باشه.

- Mmm hmm.

- ممم هوم

Okay Daisy and--

باشه دیزی و-

Okay Daisy and-- So in this thought group, 'dai' is definitely the most stressed. It's

خوب دیزی و-- بنابراین در این گروه فکری، "دای" قطعا بیشترین استرس را دارد. این است

a proper noun and it's the name of the dog so the stressed syllable of this word will

یک اسم خاص و نام سگ است، بنابراین هجای تاکیدی این کلمه خواهد بود

be very clear: Daisy.

خیلی واضح بگو: دیزی.

Okay, Daisy-

باشه دیزی-

Okay, Daisy and-

باشه دیزی و-

And- So this is unusual, this is a function word.

و- بنابراین این غیر معمول است، این یک کلمه تابعی است.

We usually reduce it which means we drop or

ما معمولا آن را کاهش می دهیم که به این معنی است که می افتیم یا

change some of the sounds. I say the whole word clearly. The AH as in

برخی از صداها را تغییر دهید من کل کلمه را واضح می گویم. ق مانند در

bat vowel transitioning into the N consonant and the D sound.

انتقال صدادار خفاش به صامت N و صدای D.

We almost always drop the D but I'm thinking here, I can't remember the name of his other

ما تقریبا همیشه D را می اندازیم، اما من اینجا فکر می کنم، نام دیگری را به خاطر نمی آورم

dog.

سگ

And....So by drawing out the word like that, I'm taking more time showing that I'm uncertain

و....بنابراین با بیرون کشیدن این کلمه، زمان بیشتری را صرف نشان دادن عدم اطمینان خود می کنم

trying to remember that dog's name.

سعی می کنم نام آن سگ را به خاطر بسپارم

And--

و--

let me see if I can remember.

بذار ببینم یادم میاد

Let me see if I can remember. Let me see if I can remember. See and the stressed syllable

بذار ببینم یادم میاد یا نه بذار ببینم یادم میاد یا نه ببینید و هجای تاکید شده

of remember

از یادآوری

are the most stressed words there. The rest are said very quickly. And we do have some

پر استرس ترین کلمات آنجا هستند. بقیه خیلی سریع گفته می شود. و ما مقداری داریم

reductions: 'let me' becomes lemme. We drop the T completely. You might have seen people

کاهش‌ها: «بگذار به من» تبدیل شود. T را کاملا رها می کنیم. شاید مردم را دیده باشید

write it this way

اینجوری بنویس

before: lemme. I don't recommend writing reductions but we use them in spoken English all the

قبل از: lemme. من کاهش نوشتن را توصیه نمی کنم، اما ما از آنها در زبان انگلیسی گفتاری استفاده می کنیم

time.

زمان.

Let me see- Let me see-

بگذار ببینم - بگذار ببینم -

let me see if--

بگذار ببینم اگر -

let me see if I can remember--

بذار ببینم یادم میاد--

If I can-- If I can-- If I can remember. So 'if I can' and actually even the first syllable

اگر بتوانم - اگر بتوانم - اگر بتوانم به خاطر بیاورم. بنابراین «اگر بتوانم» و در واقع حتی هجای اول

of 'remember' because it's unstressed. If I can re-- are all said really quickly, lower

از "به خاطر بسپار" زیرا بدون استرس است. اگر بتوانم دوباره - همه خیلی سریع گفته می شود، پایین تر

in pitch, a little flatter in pitch:

در زمین، کمی صاف تر در زمین:

If I can re-- all of them linked together smoothly. If i can re-- If i can re-- Notice

اگر بتوانم دوباره - همه آنها به خوبی با هم مرتبط شدند. اگر می توانم دوباره - اگر می توانم دوباره - توجه کنید

the word 'can'. I'm not pronouncing it fully pronounced which would have the AH vowel but

کلمه "می توانم". من آن را به طور کامل تلفظ نمی کنم که مصوت AH داشته باشد اما

I'm reducing it: can- can- can- K schwa N. Can- can- can- This is because 'can' is a

من آن را کاهش می دهم: can- can- can- K schwa N. Can- can- can- این به این دلیل است که "can" یک

helping verb here. That means it's not the main verb.

فعل کمکی در اینجا یعنی فعل اصلی نیست.

'Remember' is the main verb. 'Remem--' and it does have stress but 'can' when it's not

"به خاطر بسپار" فعل اصلی است. "به خاطر بسپار--" و استرس دارد اما "می تواند" زمانی که اینطور نیست

the main word,

کلمه اصلی،

which is most of the time, when it's not the main verb, is reduced. So instead of 'can'

که در بیشتر مواقع، زمانی که فعل اصلی نیست، کاهش می یابد. بنابراین به جای "می توانم"

it becomes: can, can, can, said very quickly. Practice that with me now.

می شود: می تواند، می تواند، می تواند، خیلی سریع گفت. همین الان با من تمرین کن

Can- can- if I can- if I can- if I can- if I can- if I can remember.

می توانم- اگر می توانم- اگر می توانم- اگر بتوانم- اگر بتوانم- اگر بتوانم به خاطر بیاورم.

if I can-

اگر بتوانم-

if I can remember.

اگه یادم بیاد

So there's a big difference between the unstressed words: if I can- and the stressed word 'remember'

بنابراین تفاوت زیادی بین کلمات بدون تاکید وجود دارد: اگر بتوانم- و کلمه تاکید شده "به خاطر بسپار"

which has that clear up-down shape, full pronunciation, long stressed syllable.

که دارای شکل واضح بالا به پایین، تلفظ کامل، هجای طولانی تاکید شده است.

If I can remember.

اگه یادم بیاد

If I can remember.

اگه یادم بیاد

Oh...I can't.

اوه...نمیتونم.

I say: Oh, I can't. I can't. I can't. A stop here at the end where we stop the air: can't--

می گویم: اوه، نمی توانم. من نمی توانم. من نمی توانم. توقفی اینجا در انتهای جایی که هوا را متوقف می کنیم: نمی توانم--

nt-- nt-- nt--

nt-- nt-- nt--

An abrupt stop. The air stops in my nose because N is a nasal constant. I can't-- I can't--

توقف ناگهانی هوا در بینی من متوقف می شود زیرا N یک ثابت بینی است. من نمی توانم -- نمی توانم --

- I can't-- - Ba-

- من نمیتونم---با-

Banjo.

بانجو.

And I say this at the same time that he is taking me out of my misery and giving me the

و این را همزمان می گویم که مرا از بدبختی بیرون می آورد و به من می دهد

right answer: Ban- Banjo. Banjo. Again, it's a proper noun so it's going to be stressed.

پاسخ درست: Ban- Banjo. بانجو. باز هم، این یک اسم خاص است، بنابراین بر آن تاکید می شود.

The first syllable is the stressed syllable: Ban-- jo. Banjo.

هجای اول هجای تاکید شده است: Ban--jo. بانجو.

Banjo.

بانجو.

Banjo. That's right.

بانجو. درست است.

Banjo. That's right. So I'm being dramatic here spending more time on the name. Of course,

بانجو. درست است. بنابراین من در اینجا دراماتیک هستم و زمان بیشتری را صرف این نام می کنم. البته،

I remember as soon as he said it. I've seen Banjo on Instagram many times. Banjo.

به محض گفتن یادم می آید. من بانجو را بارها در اینستاگرام دیده ام. بانجو.

Banjo.

بانجو.

Banjo. That's right.

بانجو. درست است.

That's right. That's right. That's right. These two words a little bit mumbled. Not

درست است. درست است. درست است. این دو کلمه کمی زمزمه کرد. نه

as clear I definitely drop the TH in 'that's'. at's right. at's right. at's right. That's

همانطور که واضح است من قطعا TH را در "that's" حذف می کنم. در سمت راست در سمت راست در سمت راست یعنی

pretty common.

بسیار رایج

In fact, I could have even dropped the vowel and just put the TS sound in front of the

در واقع، من حتی می توانستم صدادار را رها کنم و فقط صدای TS را جلوی صدا بگذارم

R consonant. T's right. T's right. We do that quite a bit with that, it's, let's, and what's.

R صامت. تی درسته تی درسته ما این کار را تا حد زیادی با آن انجام می دهیم، این است، اجازه دهید، و چیست.

Reducing those words to just the TS sound. But here I don't do that. I keep the AH vowel

کاهش آن کلمات فقط به صدای TS. اما اینجا من این کار را نمی کنم. مصوت ق را حفظ می کنم

but I do drop the beginning consonant. That's right. That's right. This is pretty normal.

اما من صامت آغازین را رها می کنم. درست است. درست است. این کاملا طبیعی است.

You'll hear this quite a bit in normal conversation, casual conversation.

این را در مکالمه معمولی، مکالمه معمولی، کمی خواهید شنید.

That's right.

درست است.

That's right. And they made the move with you guys.

درست است. و آنها این حرکت را با شما بچه ها انجام دادند.

And they made the move with you guys. So notice I definitely dropped the D here and that is

و آنها این حرکت را با شما بچه ها انجام دادند. بنابراین توجه داشته باشید که من قطعاً D را در اینجا انداخته ام و این است

a more normal pronunciation of the word 'and'. And they made the move. I keep the full AH

تلفظ عادی تر کلمه "and". و این حرکت را انجام دادند. ق کامل را نگه می دارم

vowel. Could have reduced it to the schwa: And they made the move--

حرف صدادار. می توانست آن را به schwa تقلیل دهد: و آنها این حرکت را انجام دادند--

And they made the move-

و آنها این حرکت را انجام دادند -

And they made the move with you guys from Texas.

و آنها این حرکت را با شما بچه های تگزاس انجام دادند.

And they made the move with your guys-- A little stressed there. From Texas-- So the

و آنها این حرکت را با بچه های شما انجام دادند - کمی در آنجا استرس داشتند. از تگزاس -- بنابراین

stressed words more clear, more time, up-down shape of stress. The unstressed words flatter

کلمات تاکید شده واضح تر، زمان بیشتر، شکل بالا به پایین استرس. کلمات بدون تاکید چاپلوسی می کنند

in pitch, said more quickly, less important. And they made the move with you guys from

در زمین، سریع تر، کمتر مهم گفت. و آنها این حرکت را با شما بچه ها انجام دادند

Texas. The word 'from' reduced.

تگزاس. کلمه "از" کاهش یافت.

It's not: from but: from- from- from Texas- So the vowel changes to the schwa. So we can

این نیست: from but: from- from- from Texas- بنابراین مصوت به schwa تغییر می کند. بنابراین می توانیم

see that word really quickly: from- from Texas-

این کلمه را خیلی سریع ببینید: از- از تگزاس-

- From Texas.

- از تگزاس.

- Mmm hmm they...

- ممم اونا...

- From Texas.

- از تگزاس.

- Mmm hmm they did.

- ممم هوم آنها انجام دادند.

Mmm hmm. Again, an affirmation. Like saying: Yes, they did. They did. 'Did' more stressef

ممم هوم باز هم یک تایید. مثل این که بگوییم: بله کردند. انجام دادند. استرس بیشتری انجام داد

than 'they'. They did.

از "آنها". انجام دادند.

- From Texas.

- از تگزاس.

- Mmm hmm. They did.

- ممم هوم انجام دادند.

How long have you guys had them?

چند وقت است که آنها را دارید؟

How long have you guys had them? That is definitely the longest word in the sentence, the most

چند وقت است که آنها را دارید؟ این قطعا طولانی ترین کلمه در جمله است، بیشترین

stressed. The other words a little less clear. In fact, I reduced the word 'have' by dropping

تاکید کرد. کلمات دیگر کمی واضح تر است. در واقع با انداختن کلمه "دار" را کم کردم

the H consonant. How long have you guys- Have-- have-- have-- I also changed the vowel from

صامت H چند وقته بچه ها- Have-- have-- have-- من هم واکه رو عوض کردم

AH to the schwa. So it's just schwa V. Long have- long have- long have- And whenever we

ق به شوا. پس فقط schwa V. Long have- long have- long have- و هر زمان که ما

do reductions, we want to make sure that we link them in. So this is just linked right

کاهش‌ها را انجام دهید، ما می‌خواهیم مطمئن شویم که آنها را به هم پیوند می‌دهیم. بنابراین این فقط به درستی پیوند داده شده است

on to the next word, to the word before, and the next word: how long have- long have- Practice

در مورد کلمه بعدی، به کلمه قبل، و کلمه بعدی: how long have- long have- تمرین کنید

that with me now. Long have- long have- long have you- long, have you- How long have you

که الان با من خیلی وقته-خیلی وقته-خیلی وقته-دیگه دارم

guys had them?

بچه ها آنها را داشتند؟

How long have you--

چه مدت شما باید--

How long have you guys had them?

چند وقت است که آنها را دارید؟

'Had' also has a little bit of stress. Had them- had them- 'Them' is another word that

"داشت" نیز کمی استرس دارد. آنها را داشت - آنها را داشت - "آنها" کلمه دیگری است که

often reduces by dropping the TH. I did not do that here. How long have you guys had them?

اغلب با انداختن TH کاهش می یابد. من اینجا این کار را نکردم. چند وقت است که آنها را دارید؟

Even though I didn't do it, it's still not stressed. It's lower in pitch. The intonation

با اینکه اینکارو نکردم بازم استرس نداره. صدایش پایین تره لحن

doesn't have the up-down shape of stress, that curve in the voice. How long have you

شکل استرس بالا به پایین، آن منحنی در صدا را ندارد. چه مدت شما باید

guys had them? Them? Them? Them?

بچه ها آنها را داشتند؟ آنها؟ آنها؟ آنها؟

Had them?

آنها را داشت؟

Daisy, about five years. Banjo, four.

دیزی، حدود پنج سال. بانجو، چهار.

Daisy, about five years. Dai-, five, and Banjo, about four. So again, our two proper nouns

دیزی، حدود پنج سال. دای-، پنج، و بانجو، حدود چهار. پس دوباره، دو اسم خاص ما

Daisy and Banjo stressed. Here, we're talking about, we've already established that that's

دیزی و بانجو تاکید کردند. در اینجا، ما در مورد آن صحبت می کنیم، ما قبلاً ثابت کرده ایم که همین است

who were talking about.

که در مورد آنها صحبت می کردند.

And now we're asking about something different. We're asking about how long Chris has had

و اکنون ما در مورد چیز متفاوتی می پرسیم. ما در مورد اینکه کریس چند وقت است می پرسیم

these dogs. So I think the word 'five' is even more stressed than Daisy.

این سگ ها بنابراین من فکر می کنم کلمه "پنج" حتی بیشتر از دیزی استرس دارد.

Daisy, about five years. Because this is the new information. This is the information I'm

دیزی، حدود پنج سال. زیرا این اطلاعات جدید است. این اطلاعاتی است که من هستم

asking about.

پرسیدن در مورد

Daisy, about five years.

دیزی، حدود پنج سال.

Five years. Five years. 'About' with a stop T because the next word

پنج سال. پنج سال. "درباره" با یک توقف T زیرا کلمه بعدی

begins with a consonant. About five years.

با یک صامت شروع می شود حدود پنج سال.

About five years.

حدود پنج سال.

Five years. The intonation for the word 'years' is a little high and he holds it out a little

پنج سال. لحن کلمه "سال" کمی زیاد است و او آن را کمی نگه می دارد

bit. That says to me that it's an estimate. It's like not exactly five years. Five years.

بیت این به من می گوید که این یک تخمین است. انگار دقیقا پنج سال نیست. پنج سال.

Five years.

پنج سال.

And he's also thinking: How, how would I say that? Is that true? Maybe he's also thinking

و او همچنین فکر می کند: چگونه، چگونه این را بگویم؟ آیا این درست است؟ شاید او هم فکر می کند

about Banjo.

درباره بانجو

He's about to tell me Banjos age. Maybe he's not quite sure how long they've had Banjo.

او می خواهد سن بانجو را به من بگوید. شاید او کاملاً مطمئن نیست که چه مدت بانجو داشته اند.

Five years. Banjo, four.

پنج سال. بانجو، چهار.

Four. Four. So we have a bit of this quality... which is called popcorn we have a bit of a

چهار چهار پس ما یه ذره از این کیفیت داریم... که اسمش پاپ کورن هست یه ذره داریم

popcorn sound in the voice. And that's pretty normal for final words in a thought group.

صدای پاپ کورن در صدا و این برای کلمات پایانی در یک گروه فکری کاملاً طبیعی است.

The general trend of phrases in American English is that they go down in pitch and they lose

روند کلی عبارات در انگلیسی آمریکایی این است که آنها در زمین پایین می آیند و آنها می بازند

energy towards the end. That's why it's very common for there to be that popcorn quality

انرژی تا پایان به همین دلیل است که وجود آن کیفیت پاپ کورن بسیار رایج است

at the end of a sentence. Four. Four. Instead of: four, four.

در پایان یک جمله چهار چهار به جای: چهار، چهار.

Four.

چهار

If you notice this, pay attention to this. You don't want to have this popcorn quality

اگر متوجه این موضوع شدید به این نکته توجه کنید. شما نمی خواهید این کیفیت پاپ کورن را داشته باشید

in your voice all the time. But if you do bring it in at the ends of phrases, it can

همیشه در صدای تو اما اگر آن را در انتهای عبارات وارد کنید، می تواند

definitely help you sound more natural when speaking English.

قطعا به شما کمک می کند هنگام صحبت کردن به زبان انگلیسی طبیعی تر به نظر برسید.

And now, the conversation three times.

و اکنون، مکالمه سه بار.

- Yeah we have two dogs.

- آره ما دو تا سگ داریم.

- Yeah.

- آره

Yeah. Big ones.

آره بزرگ ها

Big dogs. Okay, Daisy and let me see if I can remember.

سگ های بزرگ باشه دیزی و بذار ببینم یادم میاد یا نه.

Oh, I can't.

اوه، من نمی توانم.

- Banjo.

- بانجو

- Banjo! That's right.

- بانجو! درست است.

And they made the move with you guys from Texas.

و آنها این حرکت را با شما بچه های تگزاس انجام دادند.

Mmm hmm. They did.

ممم هوم انجام دادند.

How long have you guys had them?

چند وقت است که آنها را دارید؟

Daisy, about five years.

دیزی، حدود پنج سال.

Banjo, four.

بانجو، چهار.

- Yeah we have two dogs.

- آره ما دو تا سگ داریم.

- Yeah.

- آره

Yeah. Big ones.

آره بزرگ ها

Big dogs. Okay, Daisy and let me see if I can remember.

سگ های بزرگ باشه دیزی و بذار ببینم یادم میاد یا نه.

Oh, I can't.

اوه، من نمی توانم.

- Banjo.

- بانجو

- Banjo! That's right.

- بانجو! درست است.

And they made the move with you guys from Texas.

و آنها این حرکت را با شما بچه های تگزاس انجام دادند.

Mmm hmm. They did.

ممم هوم انجام دادند.

How long have you guys had them?

چند وقت است که آنها را دارید؟

In this next conversation, I’m talking about being stressed.

در این گفتگوی بعدی، من در مورد استرس بودن صحبت می کنم.

>> Are you stressed about anything, Rach?

>> آیا در مورد چیزی استرس دارید، راچ؟

Can I call you Rach?

می توانم شما را راچ صدا کنم؟

>> You can call me Rach.

>> می توانید مرا راچ صدا کنید.

>> Um, sort, of, but in a very good way. You

>> ام، به نوعی، اما به روشی بسیار خوب. شما

know I’m leaving for Europe.

می دانم که به اروپا می روم

>> Yes, that’s right. How long are you going to be gone for?

>> بله، درست است. تا کی قراره نباشی؟

>> I’m going to be gone for five weeks.

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم.

>> That’s a good long time.

>> این مدت زمان طولانی است.

>> It’s a good long time. I’m leaving

>> زمان خوبی است. من ترک می کنم

in 10 days. So it feels like there’s a lot to be done.

در 10 روز بنابراین به نظر می رسد که کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.

And now for that analysis.

و حالا برای آن تحلیل.

>> Are you stressed about anything, Rach?

>> آیا در مورد چیزی استرس دارید، راچ؟

Are you stressed about anything, Rach? Every

آیا در مورد چیزی استرس داری، راچ؟ هر

word there was quite fast except for the word ‘you’. It’s a little uncommon to stress

کلمه وجود دارد به جز کلمه "شما" بسیار سریع بود. استرس کمی غیر معمول است

a function word like this. Normally, I think I would stress the word ‘stressed’. Are

یک کلمه تابعی مانند این به طور معمول، فکر می‌کنم روی کلمه "تشریک" تاکید کنم. هستند

you stressed about anything, Rach? But the reason why Tom stressed the word ‘you’

در مورد چیزی استرس داشتی، راچ؟ اما دلیل اینکه تام روی کلمه "تو" تاکید کرد

is because I had just asked him if he was stressed about anything. So now, he was turning

به این دلیل است که من از او پرسیده بودم که آیا او در مورد چیزی استرس دارد؟ پس حالا داشت می چرخید

the question to me, and he stressed ‘you’. Are you stressed about anything, Rach?

این سوال از من بود، و او تاکید کرد "تو". آیا در مورد چیزی استرس داری، راچ؟

>> Are you stressed about anything, Rach?

>> آیا در مورد چیزی استرس دارید، راچ؟

A couple other things I notice about this sentence, Tom turns the T into a D, making

چند چیز دیگر که در مورد این جمله متوجه شدم، تام T را به یک D تبدیل می‌کند

it a flap. About anything, about anything. He’s doing this because it’s a T coming

این یک فلپ است. در مورد هر چیزی، در مورد هر چیزی. او این کار را انجام می دهد زیرا یک T است که می آید

between two vowel sounds. Even though it’s two separate words, the T still comes between

بین دو صدای مصوت اگرچه این دو کلمه مجزا هستند، اما T هنوز بین آنها قرار می گیرد

two vowel sounds, which means it’s a great

دو صدای مصوت، که به این معنی است که عالی است

opportunity to link the two words together with a Flap T (which sounds like the American

فرصتی برای پیوند این دو کلمه با یک Flap T (که شبیه آمریکایی است

D).

د).

About anything [3x]. Are you stressed about

در مورد هر چیزی [3x]. آیا استرس دارید

anything, Rach?

چیزی، راچ؟

>> Are you stressed about anything, Rach?

>> آیا در مورد چیزی استرس دارید، راچ؟

Did you notice how the intonation went up at the end? About anything Rach? Rach? Rach?

آیا متوجه شدید که چگونه لحن در پایان بالا رفت؟ در مورد هر چیزی راچ؟ راچ؟ راچ؟

That’s because this is a yes/no question.

این به این دلیل است که این یک سوال بله / خیر است.

And yes/no questions go up in pitch at the end.

و سوالات بله/خیر در پایان بالا می‌آیند.

>> Are you stressed about anything, Rach?

>> آیا در مورد چیزی استرس دارید، راچ؟

Can I call you Rach?

می توانم شما را راچ صدا کنم؟

>> You can call me Rach.

>> می توانید مرا راچ صدا کنید.

These next two sentences are great examples

این دو جمله بعدی نمونه های خوبی هستند

of reducing the word ‘can’.

از کاهش کلمه "می توانم".

>> Can I call you Rach?

>> می توانم شما را راچ صدا کنم؟

>> You can call me Rach.

>> می توانید مرا راچ صدا کنید.

The word ‘can’ is so fast there, as if it has no vowels at all. Just the K sound

کلمه "can" در آنجا بسیار سریع است، گویی اصلا مصوت ندارد. فقط صدای K

and the N sound. Kn, kn, kn. Can I call you Rach? You can call me Rach.

و صدای N Kn، Kn، Kn. می توانم شما را راچ صدا کنم؟ می تونی منو راچ صدا کنی

>> Can I call you Rach?

>> می توانم شما را راچ صدا کنم؟

>> You can call me Rach.

>> می توانید مرا راچ صدا کنید.

Notice how everything flows together. We don’t

توجه کنید که چگونه همه چیز با هم جریان دارد. ما نداریم

feel like we have five separate words in this sentence. Can I call you Rach? Can I call

احساس کنید که در این جمله پنج کلمه مجزا داریم. می توانم شما را راچ صدا کنم؟ میتونم زنگ بزنم

you Rach? It’s just like one long word. We do that by linking words together. When

تو راچ؟ درست مثل یک کلمه طولانی است. ما این کار را با پیوند دادن کلمات به یکدیگر انجام می دهیم. چه زمانی

a word begins with a vowel, and the word before ends in a consonant, this is an easy time

یک کلمه با یک مصوت شروع می شود و کلمه قبل به یک صامت ختم می شود، این زمان آسانی است

to link. Just like up here, when we used a Flap T to link. Can I, can I, can I. Linking

برای پیوند دادن درست مانند اینجا، زمانی که از Flap T برای پیوند استفاده کردیم. می توانم، می توانم، می توانم. پیوند دادن

an ending consonant to a beginning vowel helps smooth out the line. Can I. Can I call you

صامت پایانی به مصوت آغازین به صاف کردن خط کمک می کند. آیا می توانم. می توانم با شما تماس بگیرم

Rach? You can call me Rach. Again, the word ‘can’ is almost lost here. Kn, kn. You

راچ؟ می تونی منو راچ صدا کنی باز هم، کلمه "می توان" تقریباً در اینجا گم شده است. Kn، Kn. شما

can call me Rach.

میتونه منو راچ صدا کنه

>> Can I call you Rach?

>> می توانم شما را راچ صدا کنم؟

>> You can call me Rach.

>> می توانید مرا راچ صدا کنید.

We reduce the word ‘can’ like this when it’s not the only verb in the sentence.

وقتی کلمه "can" تنها فعل جمله نباشد، اینطور کاهش می دهیم.

In these two sentences, the main verb is ‘call’. That means the word ‘can’ is a helping

در این دو جمله، فعل اصلی «صدا» است. این بدان معناست که کلمه "می توانم" کمک کننده است

verb. That’s a function word, it’s not as important as the main verb ‘call’.

فعل این یک کلمه تابعی است، به اندازه فعل اصلی "تماس" مهم نیست.

The word ‘can’ is usually a helping verb. When you pronounce it reduced, kn, kn, it

کلمه "can" معمولاً یک فعل کمک کننده است. وقتی آن را کاهش می دهید، kn، kn، آن را تلفظ می کنید

will help you sound more American. Can I call you Rach? You can call me Rach. Kn, kn.

به شما کمک خواهد کرد که بیشتر آمریکایی به نظر برسید. می توانم شما را راچ صدا کنم؟ می تونی منو راچ صدا کنی Kn، Kn.

>> Can I call you Rach?

>> می توانم شما را راچ صدا کنم؟

>> You can call me Rach.

>> می توانید مرا راچ صدا کنید.

>> Um, sort of, but in a very good way.

اوم، به نوعی، اما به روشی بسیار خوب.

Did you notice? Another Flap T here, linking the word ‘sort’ and ‘of’. Sort of,

متوجه شدید؟ یکی دیگر از Flap T در اینجا، پیوند کلمه "مرتب" و "از". به نوعی،

sort of, sort of. So it sounded like an American D. I just said that when the T comes between

به نوعی، نوعی بنابراین آن را مانند یک D آمریکایی به نظر می رسید. من فقط این را وقتی که T بین آن قرار می گیرد، گفتم

two vowel sounds, it turns into a Flap T and can link words. But R is not a vowel sound.

دو صدا صدادار، به Flap T تبدیل می شود و می تواند کلمات را به هم پیوند دهد. اما R صدای مصوت نیست.

The rule is, if the T comes between two vowels,

قانون این است که اگر T بین دو مصوت قرار گیرد،

or after an R, before a vowel, that it becomes a Flap T. Sort of. [3x] If we think of this

یا بعد از یک R، قبل از یک مصوت، که به Flap T تبدیل می شود. [3x] اگر به این فکر کنیم

as one word, stress is on the first syllable. Sor-duv. And the second syllable is very fast.

به عنوان یک کلمه، تاکید بر هجای اول است. Sor-duv. و هجای دوم بسیار سریع است.

It has the schwa, not a full vowel. Sort of. [2x]

schwa دارد، نه یک مصوت کامل. به نوعی [2x]

>> Um, sort of, but in a very good way.

اوم، به نوعی، اما به روشی بسیار خوب.

Let’s go back for a second. I left something important out. The word ‘um’. This is

یک لحظه به عقب برگردیم من یک چیز مهم را کنار گذاشتم. کلمه "ام". این هست

the word we use when we’re thinking. Um or uh. These thinking sounds use the UH as

کلمه ای که وقتی فکر می کنیم استفاده می کنیم. ام یا اوه این صداهای فکری از UH به عنوان استفاده می کنند

in BUTTER vowel. Uh, uh. I call this the core sound of American English. Everything in the

در واکه BUTTER. اوه، اوه من این را صدای اصلی انگلیسی آمریکایی می نامم. همه چیز در

mouth, face, neck, throat is extremely relaxed.

دهان، صورت، گردن، گلو بسیار آرام است.

Uh, um. That allows the placement to be lower in the body, less in the face. Very American.

اوه، ام این اجازه می دهد تا محل قرارگیری در بدن پایین تر باشد، کمتر در صورت. خیلی آمریکایی

Um, uh.

اوم، اوه

>> Um, sort of, but in a very good way.

اوم، به نوعی، اما به روشی بسیار خوب.

The first syllable of the word ‘very’, ver-, and the word ‘way’, but in a very

هجای اول کلمه «بسیار»، ver-، و کلمه «راه»، اما به صورت بسیار

good way, are the most stressed. Do you hear how fast this string of function words is?

راه خوب، بیشترین استرس را دارند. آیا می شنوید که سرعت این رشته از کلمات تابع چقدر است؟

But in a. [4x] But in a very good way. They all link together. Again, we have ending consonant

اما در یک. [4x] اما به روشی بسیار خوب. همه آنها با هم پیوند دارند. باز هم صامت پایانی داریم

linking into a beginning vowel, ending consonant linking into a beginning vowel. Both of these

پیوند دادن به مصوت آغازین، صامت پایانی پیوند دادن به مصوت آغازین. هر دوی اینها

links help to make it sound like one word,

پیوندها کمک می کنند تا آن را مانند یک کلمه صدا کنید،

very smooth. But in a, but in a. Again, this T is turning into a Flap T, or, a D sound.

بسیار صاف. اما در a، اما در a. دوباره، این T در حال تبدیل شدن به یک Flap T یا صدای D است.

But in a, but in a. But in a very good way.

اما در a، اما در a. اما در یک راه بسیار خوب.

>> Um, sort of, but in a very good way. You

اوم، به نوعی، اما به روشی بسیار خوب. شما

know I’m leaving for Europe.

می دانم که به اروپا می روم

You know I’m leaving for Europe.

شما می دانید که من به اروپا می روم.

What do you hear as the most stressed syllables in this sentence? I hear ‘know’, ‘leav-‘,

بیشترین هجاها را در این جمله می شنوید؟ من می شنوم "می دانم"، "ترک-"،

‘Eur-‘. You know I’m leaving for Europe.

"Eur-". شما می دانید که من به اروپا می روم.

>> You know I’m leaving for Europe.

>> می دانید که من به اروپا می روم.

These are all the most important parts of the sentence, the content words. Content words

اینها همه مهم ترین بخش های جمله، کلمات محتوایی هستند. کلمات محتوایی

are nouns, verbs, adjectives, and adverbs. Here we have verb, verb, and proper noun.

اسم، فعل، صفت و قید هستند. در اینجا فعل، فعل و اسم خاص داریم.

You know I’m leaving for Europe.

شما می دانید که من به اروپا می روم.

Notice that in a content word, for example, leaving, that only the stressed syllable is

توجه کنید که در یک کلمه محتوایی، به عنوان مثال، ترک، تنها هجای تاکید شده است

stressed.

تاکید کرد.

Even though this is an important word, and it’s a stressed word in the sentence, the

حتی اگر این یک کلمه مهم است، و یک کلمه تاکیدی در جمله است،

unstressed syllable, the –ing ending, is not stressed. So, unstressed syllables, even

هجای بدون تاکید، پایان –ing، تاکیدی ندارد. بنابراین، هجاهای بدون تاکید، حتی

in stressed words, are still unstressed syllables.

در کلمات تاکیدی، هنوز هجاهای بدون تاکید هستند.

>> You know I’m leaving for Europe.

>> می دانید که من به اروپا می روم.

Notice I use the contraction I’m. Some of my students don’t like to use contractions

توجه کنید که من از انقباض I'm استفاده می کنم. برخی از دانش آموزان من دوست ندارند از انقباضات استفاده کنند

because they don’t think they’re clear enough. They will say ‘I am’.

زیرا آنها فکر نمی کنند که به اندازه کافی روشن باشند. آنها خواهند گفت "من هستم".

You know I’m leaving for Europe.

شما می دانید که من به اروپا می روم.

But using a contraction, like I’m, is just like up here, where we took these three words

اما استفاده از یک انقباض، مانند من، دقیقاً مانند اینجاست، جایی که ما این سه کلمه را برداشتیم

and linked them together and made them very fast. But in a. So, contractions are words

و آنها را به هم پیوند داد و آنها را بسیار سریع ساخت. اما در یک. بنابراین، انقباضات کلمات هستند

we reduce and link together in writing and in speech. I’m, I’m.

ما در نوشتار و گفتار به هم کاهش می دهیم و پیوند می دهیم. من هستم، من هستم.

>> You know I’m leaving for Europe.

>> می دانید که من به اروپا می روم.

Reducing and contracting words will help you sound very American. There’s actually one

کاهش و انقباض کلمات به شما کمک می کند که بسیار آمریکایی به نظر برسید. در واقع یکی وجود دارد

more example of a reduction in this sentence. It’s the word ‘for’. For Europe. For

نمونه دیگری از کاهش در این جمله. این کلمه "برای" است. برای اروپا برای

Europe. I reduced that vowel to the schwa. And the schwa-R together make one sound, rr.

اروپا من آن مصوت را به schwa کاهش دادم. و schwa-R با هم یک صدا ایجاد می کنند، rr.

Rr, rr, fr, fr. For Europe, for Europe. And again, here we have an ending consonant linking

رر، رر، فر، فر. برای اروپا، برای اروپا. و دوباره، در اینجا ما یک پیوند صامت پایانی داریم

into a beginning vowel. For Europe. [3x] So those

به یک مصوت آغازین برای اروپا [3x] بنابراین آن ها

two words glide together very easily. For Europe, for Europe.

دو کلمه خیلی راحت با هم سر خوردن. برای اروپا، برای اروپا.

>> You know I’m leaving for Europe.

>> می دانید که من به اروپا می روم.

>> Yes, that’s right. How long are you going to be gone for?

>> بله، درست است. تا کی قراره نباشی؟

This was all very fast. Yes, that’s right. How long are you going to be gone for? Wow.

این همه خیلی سریع بود. بله درست است. تا کی قراره نباشی؟ وای.

Tom didn’t even really finish the word ‘right’. Yes that’s right how long? He certainly

تام حتی کلمه "درست" را تمام نکرد. بله درسته تا کی؟ او قطعا

didn’t pronounce a full T. He moved on to the next sentence before he even finished

یک T کامل را تلفظ نکرد. او حتی قبل از اینکه تمام شود به سراغ جمله بعدی رفت

that word.

آن کلمه

>> Yes, that’s right. How long are you going to be gone for?

>> بله، درست است. تا کی قراره نباشی؟

So there was no real break here between sentences. You probably noticed he took ‘going to’

بنابراین هیچ وقفه واقعی در اینجا بین جملات وجود نداشت. احتمالاً متوجه شدید که او "رفتن به" را انتخاب کرد

and turned it into ‘gonna’. How long are

و آن را به "خوب" تبدیل کرد. چه مدت هستند

you gonna? You gonna? [3x] How long are you gonna be gone for?

میخوای؟ میخوای؟ [3x] برای چه مدتی قرار است نباشی؟

>> Yes, that’s right. How long are you going

>> بله، درست است. تا کی میری

to be gone for?

برای رفتن؟

Did you notice Tom did not reduce the word ‘for’ to the schwa. Well, I just said

آیا متوجه شدید تام کلمه "برای" را به schwa تقلیل نداد. خب همین الان گفتم

that that’s something that we want to do with this word in order to make it sound more

این چیزی است که ما می خواهیم با این کلمه انجام دهیم تا آن را بیشتر به نظر برسانیم

American. But, I do need to add: we don’t reduce words like ‘for’ when they’re

آمریکایی. اما، لازم است اضافه کنم: ما کلماتی مانند "برای" را زمانی که هستند کاهش نمی دهیم

at the end of a sentence.

در پایان یک جمله

>> Yes, that’s right. How long are you going

>> بله، درست است. تا کی میری

to be gone for?

برای رفتن؟

There, they need to be fully pronounced. Even though it was still very fast, it wasn’t

در آنجا، آنها باید به طور کامل تلفظ شوند. با اینکه هنوز خیلی سریع بود، اینطور نبود

a stressed word, it did have the full vowel.

یک کلمه تاکیدی، دارای مصوت کامل بود.

>> Yes, that’s right. How long are you going

>> بله، درست است. تا کی میری

to be gone for?

برای رفتن؟

>> I’m going to be gone for five weeks.

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم.

Again, I used ‘I’m’ instead of ‘I am’. That helped me make it fast and less

باز هم از «من» به جای «من هستم» استفاده کردم. این به من کمک کرد تا آن را سریع و کمتر انجام دهم

important, compared to the more important words in the sentence.

مهم، در مقایسه با کلمات مهم تر در جمله.

>> I’m going to be gone for five weeks.

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم.

You also may have noticed, I also took ‘going to’ and pronounced it ‘gonna’. I’m

شما همچنین ممکن است متوجه شده باشید، من نیز "going to" را گرفتم و آن را "gonna" تلفظ کردم. من هستم

gonna [3x].

می خواهم [3x].

>> I’m going to be gone for five weeks.

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم.

How do you hear this word ‘for’? Listen again.

چگونه این کلمه "برای" را می شنوید؟ دوباره گوش کن.

>> I’m going to be gone for five weeks.

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم.

You’re right, it’s reduced. For, for, for, for five, for five. For five weeks.

حق با شماست، کاهش یافته است. برای، برای، برای، برای پنج، برای پنج. به مدت پنج هفته

>> I’m going to be gone for five weeks.

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم.

So, the most important words there, the loudest, the clearest, are ‘gone’, ‘five’,

بنابراین، مهمترین کلمات وجود دارد، بلندترین، واضح ترین، «رفته»، «پنج»،

and ‘weeks’. Those are the words that carry the actual meaning of the sentence.

و "هفته ها". اینها کلماتی هستند که معنای واقعی جمله را دارند.

So, we don’t reduce these more important

بنابراین، ما این موارد مهم را کاهش نمی دهیم

words. But if we say all the other words fast, reduce them, then it makes these more important

کلمات اما اگر همه کلمات دیگر را سریع بگوییم، آنها را کاهش دهیم، آنگاه اهمیت آنها بیشتر می شود

words stand out the most. I’m going to be gone for five weeks.

کلمات برجسته ترین هستند من پنج هفته می روم.

>> I’m going to be gone for five weeks.

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم.

>> That’s a good long time.

>> این مدت زمان طولانی است.

That’s a good long time. Tom didn’t really pronounce the TH here. He reduced the word

این مدت طولانی است. تام واقعاً در اینجا TH را تلفظ نکرد. کلمه را کم کرد

‘that’s’ to just the schwa-TS sound. Utsa, utsa, utsa good long time. [2x]

"این" فقط به صدای schwa-TS مربوط می شود. Utsa، utsa، utsa خیلی وقت است. [2x]

>> I’m going to be gone for five weeks.

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم.

>> That’s a good long time.

>> این مدت طولانی است.

We reduce that’s, it’s, what’s, at the beginning of a sentence like this a lot. And

در ابتدای جمله‌ای از این دست، این، آن، چیست را بسیار کاهش می‌دهیم. و

look, we have an ending consonant beginning vowel to link. That’s a, [3x] that’s a

نگاه کنید، ما یک مصوت ابتدایی صامت پایانی برای پیوند داریم. این یک، [3x] که یک است

good long time. He stressed the last three words.

خیلی خوبه او بر سه کلمه آخر تاکید کرد.

>> I’m going to be gone for five weeks.

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم.

>> That’s a good long time.

>> این مدت طولانی است.

We have adjective, adjective, noun. The three content words are stressed,

صفت، صفت، اسم داریم. سه کلمه محتوا تاکید شده است،

longer, clearer.

طولانی تر، واضح تر

>> I’m going to be gone for five weeks.

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم.

>> That’s a good long time.

>> این مدت طولانی است.

>> It’s a good long time. I’m leaving

>> زمان خوبی است. من ترک می کنم

in ten days.

در ده روز

I reduced the word ‘it’s’ by dropping the vowel. Tsa, tsa, it’s a good long time.

با انداختن واکه کلمه "it's" را کم کردم. تسا، تسا، زمان خوبی است.

>> It’s a good long time. I’m leaving

>> زمان خوبی است. من ترک می کنم

in ten days.

در ده روز

It’s a good long time.

زمان خوبی است.

Linking the TS cluster into the schwa. Tsa, tsa, it’s a good long time. It’s a good

پیوند دادن خوشه TS به schwa. تسا، تسا، زمان خوبی است. خوب است

long time. Again, these

مدت زمان طولانی. باز هم اینها

three words are stressed, good long time.

سه کلمه تاکید دارند، زمان خوبی است.

I stressed the word ‘good’ the most. It’s

من بیشتر از همه روی کلمه "خوب" تاکید کردم. این است

a good long time.

یک مدت طولانی

It’s a good long time.

زمان خوبی است.

Just like Tom did earlier, I didn’t really leave a sentence break here, did I? I went

درست همانطور که تام قبلاً انجام داد، من واقعاً یک جمله را اینجا نگذاشتم، درست است؟ من رفتم

straight on to my next thought.

مستقیم به فکر بعدی من

>> It’s a good long time. I’m leaving

>> زمان خوبی است. من ترک می کنم

in ten days.

در ده روز

Look. Another contraction. The most important syllables in that sentence: leav-, ten, days.

نگاه کن انقباض دیگر مهم ترین هجاهای آن جمله: ترک-، ده، روز.

I’m leaving in ten days. [2x]

ده روز دیگه میرم [2x]

I’m leaving in ten days.

ده روز دیگه میرم

Again, they’re the most important parts of the sentence for content. The verb leaving,

باز هم، آنها مهمترین بخش های جمله برای محتوا هستند. فعل ترک کردن،

and the time amount, ten days.

و مقدار زمان، ده روز.

>> I’m leaving in ten days, so it feels like there’s a lot to be done. I notice

>> من ده روز دیگر می روم، بنابراین به نظر می رسد کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد. من متوجه

the word ‘it’ is not very clear. So it feels. [2x]

کلمه "این" خیلی واضح نیست. بنابراین احساس می شود. [2x]

>> I’m leaving in ten days, so it feels

>> من ده روز دیگر می روم، بنابراین احساس می کنم

like there’s a lot to be done.

مثل اینکه کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد

So it feels like.

بنابراین احساس می شود.

The word ‘it’ begins with a vowel. Here, the word before ends with a vowel. So we can

کلمه "آن" با مصوت شروع می شود. در اینجا کلمه قبل با یک مصوت به پایان می رسد. بنابراین می توانیم

link vowel to vowel. So it. [3x]

واکه را به مصوت پیوند دهید. بنابراین آن را. [3x]

So it feels like.

بنابراین احساس می شود.

It’s a very smooth transition. And it can feel like I go through the glide consonant

این یک انتقال بسیار نرم است. و این می تواند احساس کند که من از صامت سر خوردن عبور می کنم

W. So it. [3x] That helps me link them together.

W. پس آن را. [3x] این به من کمک می کند آنها را به هم پیوند دهم.

So it feels like.

بنابراین احساس می شود.

What’s happening with the T in ‘it’?

با T در «آن» چه اتفاقی می‌افتد؟

It’s a Stop T. So it, so it, so it feels.

این یک توقف T است.

So it feels like.

بنابراین احساس می شود.

The T is not fully pronounced, tt. So it, so it. But instead, I stop the air. So it.

T به طور کامل تلفظ نمی شود، tt. پس همینطور است. اما در عوض، من هوا را متوقف می کنم. بنابراین آن را.

In general, we pronounce T’s this way when the next sound is a consonant.

به طور کلی، زمانی که صدای بعدی صامت باشد، T’s را به این شکل تلفظ می کنیم.

So it feels like there’s a lot to be done.

بنابراین به نظر می رسد که کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.

And the ending Z sound of ‘there’s’ links right into the schwa sound uh. There’s

و صدای پایانی Z از پیوندهای "there's" مستقیماً به صدای شوا متصل می شود. وجود دارد

a, there’s a, there’s a lot to be done.

a، a وجود دارد، کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.

>> There’s a lot to be done.

>> کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.

How are these two words pronounced? Lot to, lot to. This is clearly not an ‘oo’ vowel,

این دو کلمه چگونه تلفظ می شوند؟ خیلی به، خیلی به. این به وضوح یک مصوت "oo" نیست،

it’s a schwa. Lot to. But what about the T’s? Lot to. I’m making the first T a

این یک شوا است. خیلی به. اما در مورد T ها چطور؟ خیلی به. من اولین T a را می سازم

Stop T. Lot. So I’m just stopping the air

توقف T. Lot. بنابراین من فقط هوا را متوقف می کنم

for a second—lot to, lot to—before releasing to make the second T. There’s a lot to be

برای یک ثانیه - خیلی به، خیلی به - قبل از انتشار برای ساختن T دوم. چیزهای زیادی وجود دارد

done.

انجام شده.

>> There’s a lot to be done. [2x]

>> کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد. [2x]

We use these three words together, a lot to, quite a bit. Let’s do a quick comparison

ما از این سه کلمه با هم استفاده می کنیم، خیلی تا، خیلی کم. بیایید یک مقایسه سریع انجام دهیم

to ‘a lot of’, which we also use together frequently. Here we have an ending T consonant

به "a lot of" که ما نیز اغلب با هم استفاده می کنیم. در اینجا ما یک همخوان T پایانی داریم

and beginning vowel. The T comes between two vowels, so it’s a Flap T or a D sound. A

و مصوت آغازین T بین دو مصوت می آید، بنابراین صدای Flap T یا D است. آ

lot of, a lot of. So the T in ‘lot’ is pronounced one way in this phrase, a lot to,

بسیاری از، بسیاری از. بنابراین T در "lot" در این عبارت به یک صورت تلفظ می شود، بسیار به،

and a different way in this phrase, a lot of.

و روشی متفاوت در این عبارت، بسیاری از.

And now, the conversation three times.

و اکنون، مکالمه سه بار.

>> Are you stressed about anything, Rach?

>> آیا در مورد چیزی استرس دارید، راچ؟

Can I call you Rach?

می توانم شما را راچ صدا کنم؟

>> You can call me Rach.

>> می توانید مرا راچ صدا کنید.

>> Um, sort, of, but in a very good way. You know I’m leaving for Europe.

>> ام، به نوعی، اما به روشی بسیار خوب. شما می دانید که من به اروپا می روم.

>> Yes, that’s right. How long are you going to be gone for?

>> بله، درست است. تا کی قراره نباشی؟

>> I’m going to be gone for five weeks.

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم.

>> That’s a good long time.

>> این مدت زمان طولانی است.

>> It’s a good long time. I’m leaving in 10 days. So it feels like there’s a lot

>> زمان خوبی است. 10 روز دیگه میرم بنابراین به نظر می رسد که چیزهای زیادی وجود دارد

to be done.

که باید انجام شود.

>> Are you stressed about anything, Rach?

>> آیا در مورد چیزی استرس دارید، راچ؟

Can I call you Rach?

می توانم شما را راچ صدا کنم؟

>> You can call me Rach.

>> می توانید مرا راچ صدا کنید.

>> Um, sort, of, but in a very good way. You know I’m leaving for Europe.

>> ام، به نوعی، اما به روشی بسیار خوب. شما می دانید که من به اروپا می روم.

>> Yes, that’s right. How long are you going to be gone for?

>> بله، درست است. تا کی قراره نباشی؟

>> I’m going to be gone for five weeks.

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم.

>> That’s a good long time.

>> این مدت زمان طولانی است.

>> It’s a good long time. I’m leaving in 10 days. So it feels like there’s a lot

>> زمان خوبی است. 10 روز دیگه میرم بنابراین به نظر می رسد که چیزهای زیادی وجود دارد

to be done.

که باید انجام شود.

>> Are you stressed about anything, Rach?

>> آیا در مورد چیزی استرس دارید، راچ؟

Can I call you Rach?

می توانم شما را راچ صدا کنم؟

>> You can call me Rach.

>> می توانید مرا راچ صدا کنید.

>> Um, sort, of, but in a very good way. You know I’m leaving for Europe.

>> ام، به نوعی، اما به روشی بسیار خوب. شما می دانید که من به اروپا می روم.

>> Yes, that’s right. How long are you going to be gone for?

>> بله، درست است. تا کی قراره نباشی؟

>> I’m going to be gone for five weeks.

>> من قرار است به مدت پنج هفته نباشم.

>> That’s a good long time.

>> این مدت زمان طولانی است.

>> It’s a good long time. I’m leaving in 10 days. So it feels like there’s a lot

>> زمان خوبی است. 10 روز دیگه میرم بنابراین به نظر می رسد که چیزهای زیادی وجود دارد

to be done.

که باید انجام شود.

Here you get to see my in-laws, my husband David’s parents.

در اینجا می توانید شوهر شوهرم، والدین شوهرم دیوید را ببینید.

>> Not till two. >> Right, but we’re…

>> تا دو. >> درست است، اما ما…

>> And maybe somewhat after that. >> But we said we’d be there at 1:30.

و شاید تا حدودی پس از آن. >> اما ما گفتیم که ساعت 1:30 آنجا خواهیم بود.

>> Right. I think they want to just chat, and, you know…

>> درست است. من فکر می کنم آنها می خواهند فقط چت کنند، و، می دانید…

>> Yeah. >> Stuff before.

>> آره >> مطالب قبل.

>> Sure. >> Will it take, like 15 minutes to get there?

>> حتما. >> آیا رسیدن به آنجا 15 دقیقه طول می کشد؟

Or? >> Oh no. It’ll take…

یا؟ >> اوه نه. طول می کشد…

>> Ten? >> Five.

>> ده؟ >> پنج.

>> Five.

>> پنج.

And now for that analysis.

و حالا برای آن تحلیل.

>> Not till two. >> Right, but we’re…

>> تا دو. >> درست است، اما ما…

>> And maybe somewhat after that. >> But we said we’d be there at 1:30.

و شاید تا حدودی پس از آن. >> اما ما گفتیم که ساعت 1:30 آنجا خواهیم بود.

I notice my dad makes a Stop T here, not till, not till, instead of not till. That makes

متوجه شدم پدرم در اینجا یک Stop T می‌سازد، نه تا، نه تا، به جای نه تا. که باعث می شود

the transition between these two words less obvious, it makes it a smoother link. Not

انتقال بین این دو کلمه کمتر آشکار است، آن را به پیوند هموارتر تبدیل می کند. نه

till two.

تا دو

>> Not till two. >> Right, but we’re…

>> تا دو. >> درست است، اما ما…

>> And maybe somewhat after that.

و شاید تا حدودی پس از آن.

Another Stop T here at the end of ‘that’ because it’s the end of a thought, the end

یک توقف دیگر اینجا در پایان «آن» زیرا پایان یک فکر، پایان است

of a sentence. Often we make those T’s Stop T’s in American English.

از یک جمله اغلب ما آن T's Stop T را به انگلیسی آمریکایی می سازیم.

>> …somewhat after that.

>> … تا حدودی پس از آن.

>> But we said we’d be there at 1:30.

>> اما ما گفتیم که ساعت 1:30 آنجا خواهیم بود.

But we. I actually dropped the T altogether here to make this even more connected and

اما ما. من در واقع T را به طور کلی در اینجا انداختم تا این ارتباط را بیشتر وصل کنم و

smooth. But we, but we. ‘But’ is a function word, not too important, so it’s okay to reduce it.

صاف. اما ما، اما ما "اما" یک کلمه کاربردی است، خیلی مهم نیست، بنابراین اشکالی ندارد که آن را کاهش دهید.

>> But we said we’d

>> اما ما گفتیم که می کنیم

be there at 1:30.

ساعت 1:30 آنجا باشید

Did you notice how I pronounced ‘thirty’? I took this second T and made it a Flap T

آیا دقت کردید که چگونه "سی" را تلفظ کردم؟ من این T دوم را گرفتم و آن را Flap T کردم

so it sounded like a D. Thirty, thirty, 1:30.

بنابراین صدای آن شبیه به D. سی، سی، 1:30 بود.

>> But we said we’d be there at 1:30

>> اما ما گفتیم که ساعت 1:30 آنجا خواهیم بود

1:30

1:30

This was another Stop T. And, it was very quick, so it was hard to tell, but I think

این یکی دیگر از Stop T. و، بسیار سریع بود، بنابراین تشخیص آن سخت بود، اما من فکر می کنم

this was a schwa, at, at. At 1:30 [2x].

این یک شوا بود، در، در. در ساعت 1:30 [2x].

>> Be there at 1:30.

>> ساعت 1:30 آنجا باشید.

When you’re talking about the time of something, try pronouncing ‘at’ this way, very quickly.

وقتی در مورد زمان چیزی صحبت می کنید، سعی کنید خیلی سریع «at» را به این شکل تلفظ کنید.

>> Right. I think they want to just…

>> درست است. من فکر می کنم آنها می خواهند فقط…

Another Stop T here. It’s the end of a sentence. Right.

توقف T دیگر اینجاست. پایان یک جمله است درست.

>> Right.

>> درست است.

I think they want to just …

من فکر می کنم آنها می خواهند فقط…

Did you notice how my Dad did not make a TH sound here, but rather just an H sound? And

آیا متوجه شده اید که چگونه پدر من اینجا صدای TH نمی دهد، بلکه فقط صدای H را می دهد؟ و

he connected it to ‘I’. I think, I think, I think.

او آن را به "من" وصل کرد. فکر می کنم، فکر می کنم، فکر می کنم.

>> I think they want to just--

>> من فکر می کنم آنها می خواهند فقط -

I’ve noticed some native speakers do this with the TH in ‘think’. We use this phrase

من متوجه شده ام که برخی از افراد بومی این کار را با TH در «فکر» انجام می دهند. ما از این عبارت استفاده می کنیم

a lot. I think this, I think that. And it’s not uncommon to hear the H sound instead of

زیاد. من این فکر می کنم، من آن فکر می کنم. و شنیدن صدای H به جای آن غیر معمول نیست

the TH. It’s a funny little reduction that we do of a content word. I think they.

TH. این یک کاهش کوچک خنده دار است که ما از یک کلمه محتوا انجام می دهیم. من فکر می کنم آنها.

>> I think they want to just

من فکر می کنم آنها می خواهند فقط

chat, and… >> Yeah.

چت، و… >> بله.

You probably noticed the ‘wanna’ reduction here.

احتمالاً متوجه کاهش «خواستن» در اینجا شده‌اید.

>> I think they want to

>> من فکر می کنم آنها می خواهند

Very common in American English.

در انگلیسی آمریکایی بسیار رایج است.

>> I think they want to just chat, and… >> Yeah.

>> من فکر می کنم آنها می خواهند فقط چت کنند، و… >> بله.

Also, the word ‘just’. We often reduce this so it sounds like there’s basically

همچنین، کلمه "فقط". ما اغلب این را کاهش می دهیم، بنابراین به نظر می رسد که اساساً وجود دارد

no vowel. Just [3x], want to just [2x].

بدون صدادار فقط [3x]، می خواهید فقط [2x].

>> I think they want to just

من فکر می کنم آنها می خواهند فقط

chat, and… >> Yeah.

چت، و… >> بله.

Chat. Another Stop T at the end of this thought.

چت کنید. یک توقف دیگر در پایان این فکر.

>> I think they want to just chat, and…

>> فکر می کنم آنها می خواهند فقط چت کنند و…

The word ‘and’ was very reduced, to just the schwa-N sound, nn, nn.

کلمه "و" بسیار کاهش یافته بود، فقط به صدای schwa-N، nn، nn.

>> Chat and >> Yeah.

>> چت و >> آره.

>> You know, stuff.

>> می دانید، چیزهای دیگر.

You know. Did you notice that this was the schwa and not the OO as in BOO vowel? You,

میدونی. آیا توجه کردید که این schwa بود و نه OO در واکه BOO؟ شما،

you, you know. We pronounce these two words together this way all the time. You know [3x].

شما، می دانید ما همیشه این دو کلمه را با هم به این شکل تلفظ می کنیم. شما می دانید [3x].

>> Chat and. >> Yeah.

>> چت و. >> آره

>> You know, stuff

>> می دانید، چیزهای دیگر

before. >> Sure.

قبل از. >> حتما.

>> Will it take, like, fifteen minutes to get there, or?

>> آیا رسیدن به آنجا پانزده دقیقه طول می کشد یا؟

Let’s talk about the word fifteen for a second. Some people have a hard time hearing

بیایید یک لحظه در مورد کلمه پانزده صحبت کنیم. برخی افراد به سختی می شنوند

the difference between 15 and 50. The sounds are a little different, but also, the stress

تفاوت بین 15 و 50. صداها کمی متفاوت هستند، اما استرس

is different. Fifteen. Stress is on the second syllable there, -teen, -teen, fifteen. So

متفاوت است. پانزده. استرس روی هجای دوم وجود دارد، -teen، -teen، پانزده. بنابراین

it’s short-long. For the word fifty, it’s the opposite. It’s long-short. Fifty, fifty.

کوتاه است برای کلمه پنجاه، برعکس است. بلند-کوتاه است. پنجاه پنجاه.

Fifteen, fifteen.

پانزده، پانزده.

>> Will it take, like fifteen minutes

>> آیا پانزده دقیقه طول می کشد؟

to get there, or?

برای رسیدن به آنجا، یا؟

I reduced the vowel in ‘to’ to the schwa, like we almost always do. I did keep this

من مصوت "to" را به schwa کاهش دادم، همانطور که تقریباً همیشه انجام می دهیم. من اینو نگه داشتم

as a True T though. The sound before was unvoiced, ts, ts, ts. Minutes to, minutes to.

هر چند به عنوان یک T واقعی. صدای قبل بی صدا بود، ts، ts، ts. دقیقه تا، دقیقه تا.

>> Fifteen minutes to get there, or?

>> پانزده دقیقه برای رسیدن به آنجا، یا؟

Did you notice this T? Stop T because the next sound was a consonant, the voiced TH.

آیا به این T توجه کردید؟ T را متوقف کنید زیرا صدای بعدی یک صامت بود، صدای TH.

Get there, get there.

برو اونجا برو اونجا

>> Fifteen minutes to get there, or?

>> پانزده دقیقه برای رسیدن به آنجا، یا؟

How was this word pronounced? Or, or. Just the schwa-R sound, very quick. This is another

این کلمه چگونه تلفظ می شد؟ یا، یا. فقط صدای schwa-R، بسیار سریع. این یکی دیگر است

function word, so I’ve reduced it.

تابع کلمه، بنابراین آن را کاهش دادم.

>> To get there, or? >> Oh no. It’ll take…

>> برای رسیدن به آنجا، یا؟ >> اوه نه. طول می کشد…

Did you hear Dad? He reduced ‘it will’ to the contraction ‘it’ll’. It’ll [3x]

بابا شنیدی؟ او «آن خواهد» را به انقباض «آن خواهد شد» تقلیل داد. این [3x] خواهد شد

>> Oh no. It’ll take

>> اوه نه. خواهد گرفت

>> Ten? >> Five.

>> ده؟ >> پنج.

What’s different about the pitch, the intonation of these two phrases?

چه تفاوتی در مورد زیر و بم، لحن این دو عبارت دارد؟

>> Ten? >> Five. >> Five.

>> ده؟ >> پنج. >> پنج.

This one goes up in pitch, this one goes down. That’s because I’m asking the question

این یکی در زمین بالا می رود، این یکی پایین می آید. دلیلش اینه که من سوال میپرسم

here. I don’t know how long it will take. The statement, where my dad was sure, goes

اینجا. نمی دانم چقدر طول می کشد. بیانیه، جایی که پدرم مطمئن بود، می رود

down in pitch. If you’re not sure, your phrase goes up. If you’re sure, your phrase

پایین در زمین اگر مطمئن نیستید، عبارت شما بالا می رود. اگر مطمئن هستید، عبارت شما

goes down.

پایین می رود.

And now, the conversation three times. >> Not till two.

و اکنون، مکالمه سه بار. >> تا دو.

>> Right, but we’re… >> And maybe somewhat after that.

>> درست است، اما ما… >> و شاید تا حدودی پس از آن.

>> But we said we’d be there at 1:30. >> Right. I think they want to just chat,

>> اما ما گفتیم که ساعت 1:30 آنجا خواهیم بود. >> درست است. من فکر می کنم آنها می خواهند فقط چت کنند،

and, you know… >> Yeah.

و، می دانید… >> آره.

>> Stuff before. >> Sure.

>> مطالب قبل. >> حتما.

>> Will it take, like 15 minutes to get there? Or?

>> آیا رسیدن به آنجا 15 دقیقه طول می کشد؟ یا؟

>> Oh no. It’ll take… >> Ten?

>> اوه نه. طول می کشد… >> ده؟

>> Five. >> Five.

>> پنج. >> پنج.

>> Not till two. >> Right, but we’re…

>> تا دو. >> درست است، اما ما…

>> And maybe somewhat after that. >> But we said we’d be there at 1:30.

و شاید تا حدودی پس از آن. >> اما ما گفتیم که ساعت 1:30 آنجا خواهیم بود.

>> Right. I think they want to just chat, and, you know…

>> درست است. من فکر می کنم آنها می خواهند فقط چت کنند، و، می دانید…

>> Yeah. >> Stuff before.

>> آره >> مطالب قبل.

>> Sure. >> Will it take, like 15 minutes to get there?

>> حتما. >> آیا رسیدن به آنجا 15 دقیقه طول می کشد؟

Or? >> Oh no. It’ll take…

یا؟ >> اوه نه. طول می کشد…

>> Ten? >> Five.

>> ده؟ >> پنج.

>> Five.

>> پنج.

>> Not till two. >> Right, but we’re…

>> تا دو. >> درست است، اما ما…

>> And maybe somewhat after that. >> But we said we’d be there at 1:30.

و شاید تا حدودی پس از آن. >> اما ما گفتیم که ساعت 1:30 آنجا خواهیم بود.

>> Right. I think they want to just chat, and, you know…

>> درست است. من فکر می کنم آنها می خواهند فقط چت کنند، و، می دانید…

>> Yeah. >> Stuff before.

>> آره >> مطالب قبل.

>> Sure. >> Will it take, like 15 minutes to get there?

>> حتما. >> آیا رسیدن به آنجا 15 دقیقه طول می کشد؟

Or? >> Oh no. It’ll take…

یا؟ >> اوه نه. طول می کشد…

>> Ten? >> Five.

>> ده؟ >> پنج.

>> Five.

>> پنج.

I don’t live in New York City anymore, I live in Philadelphia. But in this old clip,

من دیگر در شهر نیویورک زندگی نمی کنم، من در فیلادلفیا زندگی می کنم. اما در این کلیپ قدیمی

I’m describing where I live.

من محل زندگی خود را توصیف می کنم.

I live in New York City, in Manhattan, currently in midtown. But I do move around a lot. I’ve

من در شهر نیویورک، در منهتن، در حال حاضر در مرکز شهر زندگی می کنم. اما من خیلی جابجا می شوم. من داشتم

been in New York for about five years, and I’ve already moved four times..

حدود پنج سال در نیویورک بودم و قبلاً چهار بار نقل مکان کرده ام..

And now, for that analysis

و حالا برای آن تحلیل

The first things I notice is how my voice goes up at the end of the word ‘city’,

اولین چیزی که متوجه می شوم این است که چگونه صدای من در انتهای کلمه "شهر" بالا می رود،

city, city. That’s because of the comma here, and I’m not done, I’m going to keep

شهر، شهر این به دلیل کاما است، و من تمام نشدم، می خواهم نگه دارم

going, I’m going to say more about that.

در حال رفتن، من قصد دارم در مورد آن بیشتر بگویم.

I live in New York City.

من در شهر نیویورک زندگی می کنم.

I also notice how connected that first line is. I live in New York City. There are no

من همچنین متوجه شدم که آن خط اول چقدر به هم متصل است. من در شهر نیویورک زندگی می کنم. وجود ندارد

breaks.

می شکند.

I live in New York City.

من در شهر نیویورک زندگی می کنم.

And I notice the ending consonant sound of ‘live’ links into the beginning of the

و من متوجه صدای همخوان پایانی پیوندهای "زنده" در ابتدای آن می شوم

next word, live in, v-in, v-in, live in.

کلمه بعدی، live in، v-in، v-in، live in.

I live in New York City. In Manhattan.

من در شهر نیویورک زندگی می کنم. در منهتن

In Manhattan. Again, my voice went up at the end. Again, there’s a comma here, and I’m

در منهتن باز هم صدای من در آخر بالا رفت. باز هم اینجا یک کاما هست و من هستم

about to give more information about that. New York City, Manhattan, more specifically

در حال ارائه اطلاعات بیشتر در مورد آن است. نیویورک سیتی، منهتن، به طور خاص

midtown. So, my voice is going up at the end of each of these little phrases to signal

مرکز شهر بنابراین، صدای من در پایان هر یک از این عبارات کوچک برای علامت دادن بالا می رود

that there is more information yet to come about this.

که هنوز اطلاعات بیشتری در مورد این وجود دارد.

In Manhattan.

در منهتن

I notice that the stressed syllable of ‘Manhattan’ is the middle syllable. Manhattan. Also, I

متوجه شدم که هجای تاکیدی «منهتن» هجای میانی است. منهتن همچنین من

hear that I’m not really pronouncing these T’s as True T’s. That would be ‘Manhattan’,

بشنوید که من واقعاً این T ها را به عنوان T واقعی تلفظ نمی کنم. این «منهتن» خواهد بود،

-tan. But I’m saying Manhatt-an, with a little break. That means these T’s are stop

-برنزه اما من می گویم Manhatt-an، با کمی استراحت. یعنی این تی ها متوقف شده اند

T’s.

تی ها

In Manhattan.

در منهتن

Also, the last syllable, -an, is really just the N sound. So the letter A there is representing

همچنین، آخرین هجا، -an، در واقع فقط صدای N است. بنابراین حرف A در آنجا نشان دهنده است

the schwa sound. Manhattan, Manhattan.

صدای شوا منهتن، منهتن.

In Manhattan. Currently in midtown.

در منهتن در حال حاضر در مرکز شهر

Again, I did not hear the release of this T. That would be currently, I heard ‘currently’,

باز هم، من انتشار این T را نشنیدم.

with a stop, that’s a stop T. Currently, currently. And, in this three-syllable word,

with a stop, that's a stop T. Currently, now. و در این کلمه سه هجایی،

I notice that stress is on the first syllable. Curr-, curr-, currently.

متوجه شدم که تاکید روی هجای اول است. Curr-، curr-، در حال حاضر.

Currently in midtown.

در حال حاضر در مرکز شهر

Midtown. Stress on the first syllable here, and that is a true T. Midtown. Currently in

مرکز شهر در اینجا روی هجای اول تاکید کنید، و این یک T. Midtown واقعی است. در حال حاضر در

midtown.

مرکز شهر

Currently in midtown. But I do move around a lot.

در حال حاضر در مرکز شهر اما من خیلی جابجا می شوم.

The stressed syllables in that sentence are do, round, and lot. But I do move around a

هجاهای تاکید شده در آن جمله do، round و lot هستند. اما من در اطراف یک حرکت می کنم

lot.

مقدار زیادی

But I do move around a lot.

اما من خیلی جابجا می شوم.

Let’s talk about the T pronunciations here. But I do, but I, but I. I’m hearing that

بیایید در مورد تلفظ T در اینجا صحبت کنیم. اما من دارم، اما من، اما من. دارم آن را می شنوم

as a flap T, or a D sound. But I, but I. It’s also very connected. But I do, but I do.

به عنوان یک فلپ T یا صدای D. اما من، اما من. همچنین بسیار مرتبط است. اما من انجام می دهم، اما انجام می دهم.

But I do move around a lot.

اما من خیلی جابجا می شوم.

The final T, lot, I did release that and give it a true T sound.

T نهایی، خیلی، من آن را منتشر کردم و صدای T واقعی به آن دادم.

But I do move around a lot.

اما من خیلی جابجا می شوم.

Again, this sentence was very linked together, the ending V consonant here linking onto the

باز هم، این جمله بسیار به هم مرتبط بود، همخوان پایانی V در اینجا به the مرتبط می شود

next vowel, move-a, move-a, va, va, va, move around. But I do move around a lot.

واکه بعدی، حرکت-آ، حرکت-آ، وا، وا، وا، حرکت به اطراف. اما من خیلی جابجا می شوم.

But I do move around a lot.

اما من خیلی جابجا می شوم.

I’ve been in New York for about five years,

من حدود پنج سال است که در نیویورک هستم،

The stressed words in this sentence fragment: New, York, and Five, Years.

کلمات تاکید شده در این بخش عبارتند از: نیویورک، و پنج، سال.

I’ve been in New York for about five years

من حدود پنج سال است که در نیویورک هستم

So how are the unstressed words pronounced? The contraction I’ve, the word been, and

پس کلمات بدون تاکید چگونه تلفظ می شوند؟ انقباض من، کلمه بود، و

in: they’re all quite quick and linked together. I’ve been in, I’ve been in, I’ve been

در: همه آنها بسیار سریع و به هم مرتبط هستند. من در بوده ام، در بوده ام، بوده ام

in New York. And the words ‘for’ and ‘about’: for about five years. I notice I’m reducing

در نیویورک. و کلمات "برای" و "درباره": برای حدود پنج سال. متوجه شدم دارم کم می کنم

this to the schwa, for, for, for about five years, for about five years. I’ve been in

این به schwa، برای، برای، برای حدود پنج سال، برای حدود پنج سال. من وارد شده ام

New York for about five years. So, these three words, I’ve been in, very quick. They’re

نیویورک برای حدود پنج سال. بنابراین، این سه کلمه، من خیلی سریع وارد آن شدم. آنها هستند

unstressed. New, York: the pace slows down a bit there, so those words are longer because

بدون تاکید. نیویورک: سرعت در آنجا کمی کند می شود، بنابراین این کلمات طولانی تر هستند زیرا

they’re stressed. Then, for about. Those two words, unstressed, are again quite quick.

آنها استرس دارند سپس، برای حدود. این دو کلمه، بدون تاکید، دوباره بسیار سریع هستند.

For about. And then ‘five’ and ‘years’ are both given more time because they are

برای حدود. و سپس به «پنج» و «سال» به هر دو زمان بیشتری داده می شود زیرا اینطور هستند

stressed.

تاکید کرد.

I’ve been in New York for about five years, and I’ve already moved four times.

من حدود پنج سال است که در نیویورک هستم، و قبلاً چهار بار نقل مکان کرده ام.

Here I’m hearing ‘al-‘ and ‘moved’, ‘four’ and ‘times’ as being the most

در اینجا من «ال-» و «حرکت»، «چهار» و «زمان» را می‌شنوم

stressed syllables in that sentence fragment. And I’ve already moved four times.

هجاهای تاکید شده در آن قطعه جمله. و من قبلاً چهار بار حرکت کرده ام.

And I’ve already moved four times.

و من قبلاً چهار بار حرکت کرده ام.

I also notice I’m not really pronouncing the L here. This syllable is coming out more

همچنین متوجه شدم که در اینجا واقعاً L را تلفظ نمی‌کنم. این هجا بیشتر بیرون می آید

as the AW as in LAW, already, already.

به عنوان AW همانطور که در قانون، در حال حاضر، در حال حاضر.

And I’ve already moved four times.

و من قبلاً چهار بار حرکت کرده ام.

Also, did you notice how I reduced the word ‘and’? And I’ve already moved. Nn, nn,

همچنین، آیا متوجه شدید که چگونه کلمه "و" را کم کردم؟ و من قبلا نقل مکان کرده ام Nn، nn،

nn, the schwa N sound. And I’ve already moved.

nn، صدای schwa N. و من قبلا نقل مکان کرده ام

And I’ve already moved four times.

و من قبلاً چهار بار حرکت کرده ام.

And now, the conversation three times.

و اکنون، مکالمه سه بار.

I don’t live in New York City anymore, I live in Philadelphia. But in this old clip,

من دیگر در شهر نیویورک زندگی نمی کنم، من در فیلادلفیا زندگی می کنم. اما در این کلیپ قدیمی

I’m describing where I live.

من محل زندگی خود را توصیف می کنم.

I live in New York City, in Manhattan, currently in midtown. But I do move around a lot. I’ve

من در شهر نیویورک، در منهتن، در حال حاضر در مرکز شهر زندگی می کنم. اما من خیلی جابجا می شوم. من داشتم

been in New York for about five years, and I’ve already moved four times..

حدود پنج سال در نیویورک بودم و قبلاً چهار بار نقل مکان کرده ام..

Chatting with friends here about reading headlines in the paper.

گفتگو با دوستان در اینجا درباره خواندن سرفصل های روزنامه.

I feel like that’s a lot of the conversations that I have with people, is, I’ll be like,

من احساس می کنم که بسیاری از گفتگوهایی که با مردم دارم، این است که،

“oh, I read about…”. Yeah.

"اوه، من در مورد ..." خواندم. آره

But I didn’t actually read the actual thing. The actual about.

اما من در واقع مطلب واقعی را نخواندم. واقعی در مورد.

I read the headline. Or I read the one-sentence blurb that…

تیتر رو خوندم یا من جمله یک جمله ای را خواندم که …

Yeah. Facebook posts with the headline.

آره پست های فیس بوک با عنوان.

And now for that analysis.

و حالا برای آن تحلیل.

I feel like that’s a lot of the conversations that I have with people, is, I’ll be like,

من احساس می کنم که بسیاری از گفتگوهایی که با مردم دارم، این است که،

“oh, I read about…”.

"اوه، من در مورد ..." خواندم.

In this little quip of conversation, my friend Laura and I are talking about how we’re

در این گفت‌وگوی کوچک، دوستم لورا و من در حال صحبت در مورد وضعیت خود هستیم

in this bad habit of not actually reading articles. We’ll just read headlines and

در این عادت بد که واقعاً مقاله ها را نخواند. ما فقط سرفصل ها را می خوانیم و

the one-second summary and then we’ll talk about it, “Oh, I read about…blah blah

خلاصه یک ثانیه‌ای و سپس در مورد آن صحبت می‌کنیم، «اوه، من در مورد…بله بلا

blah” even though we didn’t actually read the article. Are you guilty of that too?

با این حال ما واقعا مقاله را نخوانده ایم. تو هم مقصری؟

I feel like that’s a lot of the conversations that I have with people—

من احساس می کنم این بسیاری از مکالمات من با مردم است-

Okay this is a really long through group and I’m speaking really quickly. But even though

بسیار خوب، این یک گروه بسیار طولانی است و من خیلی سریع صحبت می کنم. اما با وجود اینکه

I am, I am still making some words longer. They’re being brought out with a little

من هستم، من هنوز دارم برخی از کلمات را طولانی تر می کنم. آنها با اندکی بیرون آورده می شوند

bit more length but also a little bit more volume. And they’ll be a little higher in

کمی طول بیشتر اما همچنین کمی حجم بیشتر. و کمی بالاتر خواهند بود

pitch, they’ll have uuuhhh—- this shape. Let’s try to identify what they are.

زمین، آنها uuuhhh-- این شکل را خواهند داشت. بیایید سعی کنیم آنها را شناسایی کنیم.

I feel like that’s a lot of the conversations that I have with people—

من احساس می کنم این بسیاری از مکالمات من با مردم است-

I feel like— I feel like that’s a lot— Let’s just start there. I feel like that’s

احساس می‌کنم—احساس می‌کنم این خیلی زیاد است— بیایید از آنجا شروع کنیم. من احساس می کنم اینطور است

a lot of the— ‘Feel’ and ‘lot’ are a little bit longer and they have the peak

بسیاری از - "احساس" و "بسیار" کمی طولانی تر هستند و اوج را دارند

of the volume and of the pitch of the stress. Let’s listen to that little sentence part,

از حجم و میزان تنش. بیایید به آن بخش کوچک جمله گوش کنیم،

that little sentence fragment again.

دوباره آن تکه جمله کوچک

I feel like that’s a lot of the—

من احساس می کنم این خیلی از موارد است -

I feel like that’s a lot of the— I feel like that’s a lot of the— So even though

من احساس می‌کنم که این خیلی از آن‌ها است - من احساس می‌کنم که خیلی از آن‌ها است - بنابراین حتی اگر

we speak quickly in American English, we still have longer syllables and that is really important

ما به سرعت به انگلیسی آمریکایی صحبت می کنیم، هنوز هجاهای بلندتری داریم و این واقعا مهم است

for clarity with American English. I have some students who know that Americans speak

برای وضوح با انگلیسی آمریکایی. من چند دانشجو دارم که می دانند آمریکایی ها صحبت می کنند

quickly and they want to do that too. And it feels way too rushed and the reason why

به سرعت و آنها نیز می خواهند این کار را انجام دهند. و خیلی عجله به نظر می رسد و دلیل آن

is because it doesn’t have these longer words or syllables within the faster syllables.

به این دلیل است که این کلمات یا هجاهای طولانی تر را در هجاهای سریعتر ندارد.

We have to have the long ones too. I feel like that’s a lot of the—

ما باید آن های طولانی را هم داشته باشیم. من احساس می کنم این خیلی از موارد است -

Okay let’s listen to a little bit more. Ts— Ts— So what else to we hear being

خوب بیایید کمی بیشتر گوش کنیم. Ts— Ts— پس ما چه چیز دیگری می شنویم که بودن

a little bit longer, a little bit more stressed?

کمی طولانی تر، کمی استرس بیشتر؟

I feel like that’s a lot of the conversations that I have with people—

من احساس می کنم این بسیاری از مکالمات من با مردم است-

Conversations that I have with people— Conversa— So this syllable is a little bit more stressed,

مکالماتی که من با مردم دارم - Conversa - بنابراین این هجا کمی تاکید بیشتری دارد،

a little bit longer: conversations that I have with people— ‘Have’ is more stressed

کمی طولانی تر: مکالماتی که با مردم دارم - "داشتن" استرس بیشتری دارد

here, a little longer.

اینجا، کمی دیگر

the conversations that I have with people— the conversations that I have with people

مکالماتی که با مردم دارم- گفتگوهایی که با مردم دارم

is, I’ll be like “Oh, I read about…”

است، من مانند "اوه، من در مورد…" خواهم بود.

Conversations that I have with people is, I’ll be like “Oh, I read about…” So

مکالماتی که من با مردم دارم به این صورت است که "اوه، من در مورد ..." خواندم

those are for me the longest, most clear syllables and a lot of the other syllables are said

آنها برای من طولانی ترین و واضح ترین هجاها هستند و بسیاری از هجاهای دیگر گفته شده است

really quickly. Are there any reductions? Let’s go back and see.

واقعا سریع آیا کاهشی وجود دارد؟ برگردیم و ببینیم.

I feel like that’s a lot of the conversations that I have with people—

من احساس می کنم این بسیاری از مکالمات من با مردم است-

Let’s look at the first sentence fragment. Um. What’s happening? So, this is not a

بیایید به قسمت اول جمله نگاه کنیم. ام چه اتفاقی می افتد؟ بنابراین، این یک نیست

reduction but it’s a link putting two words together when one word ends with the same

کاهش، اما پیوندی است که دو کلمه را در کنار هم قرار می دهد، زمانی که یک کلمه به یک کلمه ختم می شود

sound that the next word begins with. We don’t say ‘feel…like’ but we say ‘feel like’.

صدایی که کلمه بعدی با آن شروع می شود. ما نمی گوییم "احساس ... دوست دارم" بلکه می گوییم "احساس می کنم".

We connect them with a single L. I feel like that—

ما آنها را با یک L وصل می کنیم. من چنین احساسی دارم-

I feel like—

من احساس می کنم -

I feel like that’s a lot of the—

من احساس می کنم این خیلی از موارد است -

Another thing, so we have the linked L here. Another thing I’m noticing is um, how high

یک چیز دیگر، بنابراین ما L پیوند خورده را در اینجا داریم. چیز دیگری که من متوجه شدم این است که چقدر بالاست

the intonation is here. I feel like— I feel, feel— That’s pretty high and I guess I

لحن اینجاست من احساس می‌کنم - احساس می‌کنم، احساس می‌کنم - این خیلی زیاد است و من حدس می‌زنم که من

was just doing that because it’s sort of funny and so that brought more emotion and

فقط این کار را انجام می داد زیرا به نوعی خنده دار بود و به همین دلیل احساسات بیشتری را به همراه داشت

energy into the voice which made the pitch even higher.

انرژی وارد صدا شد که سطح را حتی بالاتر می برد.

Okay, so everything links together. I feel like that’s— K right into TH sound, TS

خوب، پس همه چیز به هم مرتبط است. من احساس می کنم این است - K درست به صدای TH، TS

cluster right into the schwa: tsa— that’s a— that’s a— that’s a— Then we have

خوشه درست در schwa: tsa - این یک - این یک - آن است - سپس ما داریم

‘a lot of the’. Now it’s unclear to me, the word ‘of’ will be fully pronounced

"بسیاری از" اکنون برای من نامشخص است، کلمه "of" به طور کامل تلفظ می شود

this way, definitely reduce it to the schwa. I’m not quite sure if I drop the V or not,

به این ترتیب، قطعا آن را به schwa کاهش دهید. من کاملاً مطمئن نیستم که V را رها کنم یا نه،

it’s said very quickly. You can definitely drop the V here. A lot of the— A lot of

خیلی سریع گفته شده مطمئناً می توانید V را اینجا رها کنید. بسیاری از - بسیاری از

the— Then you just use schwa to link ‘lot’ and ‘the’ and the T here will become a

the— سپس شما فقط از schwa برای پیوند "lot" و "the" استفاده می کنید و T در اینجا به a تبدیل می شود

Flap T, just one single flap against the roof of the mouth because it comes between two

فلپ T، فقط یک تکه تکه بر روی سقف دهان است زیرا بین دو قرار می گیرد

vowels. And the little three-word phrase, ‘a lot of’, is very common. So practice

حروف صدادار و عبارت کوچک سه کلمه‌ای «خیلی از» بسیار رایج است. پس تمرین کن

it that way with me now: a lot of— a lot of— a lot of— a lot of— really smooth,

الان با من اینطور است: خیلی از-خیلی-خیلی-خیلی-خیلی- واقعاً روان،

forward flow of sound.

جریان رو به جلو صدا

A lot of—

بسیاری از-

A lot of conversations that I have with people—

گفتگوهای زیادی که با مردم دارم-

The conversations that I have with people. Okay so the schwa ‘of the’ going right

صحبت هایی که من با مردم دارم. بسیار خوب، پس schwa "of the" درست پیش می رود

into the C, there’s no break here. Conversations that— The word ‘that’, I reduce that.

در C، در اینجا هیچ گسیختگی وجود ندارد. مکالماتی که - کلمه "آن" را کاهش می دهم.

The vowel has the schwa. Conversations that— that I have with people—

مصوت دارای schwa است. گفتگوهایی که - که من با مردم دارم -

Okay, I’m doing something a little interesting here. Well, first, the Z sound of ‘conversations’

خوب، من در اینجا یک کار کمی جالب انجام می دهم. خب، اول، صدای Z از "مکالمات"

linking into the TH. Conversations that— Conversations that— No stop in sound. So

پیوند دادن به TH. مکالماتی که— مکالماتی که— بدون توقف در صدا. بنابراین

usually, most people would link this but I don’t. I don’t link it with a Flap T.

معمولاً اکثر مردم این را پیوند می دهند اما من این کار را نمی کنم. من آن را با فلپ T پیوند نمی دهم.

I sort of re-emphasize. Why do I do that? Don’t know. Doesn’t matter. Usually, we’ll

من دوباره تاکید می کنم. چرا این کار را می کنم؟ نمی دانم. مهم نیست معمولا، ما خواهیم کرد

link things with a Flap T when the next word begins with a vowel, we’ll link that ending

وقتی کلمه بعدی با یک مصوت شروع می شود، چیزها را با Flap T پیوند دهید، ما آن پایان را به هم پیوند می دهیم

word. We’ll link that ending sound, rather. When a word ends in a vowel or diphthong plus

کلمه. ما آن صدای پایانی را پیوند خواهیم داد. هنگامی که یک کلمه به یک مصوت یا دوگانه به اضافه ختم می شود

T and the next word begins with a vowel or diphthong, just like up here with ‘lot of’,

T و کلمه بعدی با یک مصوت یا دیفتونگ شروع می شود، دقیقاً مانند اینجا با "lot of"،

we so often flap that T.

ما آنقدر تکان می دهیم که T.

Every once in a while, we don’t. I’m emphasizing ‘I’ by putting a little break. I’m emphasizing

هر چند وقت یکبار، ما این کار را نمی کنیم. من با گذاشتن کمی استراحت روی "من" تاکید می کنم. تاکید میکنم

that. I have— I have these conversations with people—

که من - من این گفتگوها را با مردم دارم -

That I have with people—

چیزی که با مردم دارم-

So even though I don’t connect with a Flap T, it’s still petty smooth. There’s not

بنابراین اگرچه من با Flap T وصل نمی‌شوم، هنوز هم نرم است. وجود ندارد

a big break there. That I have with people— So ‘have’ is more stressed but ‘I’

یک استراحت بزرگ در آنجا چیزی که با مردم دارم—پس «دارم» استرس بیشتری دارد اما «من»

is also a little bit longer: That I have with people— have with people— have with people—

همچنین کمی طولانی تر است: که با مردم دارم—با مردم دارم—با مردم دارم—

These sounds are all connected. The V right into the W, the H right into the P. No break

این صداها همه به هم متصل هستند. V سمت راست به W، H راست به P. بدون شکست

here. With people—

اینجا. با مردم-

This word can be tough for some people. Haha. ‘People’ can be tough for people. Okay,

این کلمه می تواند برای برخی افراد سخت باشد. هاها "مردم" می توانند برای مردم سخت باشند. باشه،

so the pronunciation is P, the EE as in She vowel in the stressed syllable, and then the

بنابراین تلفظ P است، EE مانند واکه She در هجای تاکید شده، و سپس

Dark L, pll— pll— pll— in the unstressed syllable. A lot of people want to round their

L تیره، pll- pll- pll- در هجای بدون تاکید. بسیاری از مردم می خواهند خود را گرد کنند

lips a little bit. They substitute that in for the Dark L. Try to make sure your lips

لب ها کمی آنها آن را جایگزین Dark L می کنند. سعی کنید از لب های خود مطمئن شوید

are relaxed for this sound. People. Ull, ull, ull, ull. You want the back of the tongue

برای این صدا آرام هستند مردم. اول، اول، اول، اول. شما پشت زبان می خواهید

to be doing the work for this sound.

برای انجام کار برای این صدا.

people—

مردم-

Is I’ll be like— Is I’ll be like— Is I’ll be like— Okay so this is all pretty

آیا من خواهم بود- آیا من می خواهم باشد- آیا من می خواهم- باشه پس این همه زیباست

mumbled. IS, the word ‘is’ has a Z sound so that links into the next sound: Is I’ll

زمزمه کرد. IS، کلمه "is" دارای صدای Z است که به صدای بعدی پیوند می خورد: Is I'll

be like— So the word ‘I’, the words ‘I will’ contract to ‘I’ll’ but

مانند- پس کلمه «من»، کلمات «من می‌خواهم» به «من می‌کنم» اما

it’s hardly every pronounced that way. It’s almost always reduced to something like: all,

به سختی همه اینطور تلفظ می شود. تقریباً همیشه به چیزی شبیه به: همه،

all, all. Which sounds like ‘all’ said quickly. All, all. Is I’ll— Is I’ll—

همه، همه که به نظر می رسد "همه" به سرعت گفته شود. همه، همه آیا خواهم کرد- آیا خواهم-

Is I’ll— Is I’ll be like— Is I’ll be like— Is I’ll be like—

آیا من خواهم بود- آیا من خواهم بود- آیا من خواهم بود- آیا من خواهم بود-

Is I’ll be like—

آیا من مانند-

Is I’ll be like— Is I’ll be like— The word ‘be’ said really quickly. It’s

آیا من می‌شوم- آیا می‌شوم- کلمه «بودن» خیلی سریع گفته شد. این است

almost like there isn’t a vowel there. Be like— be like— be like— So this is all

تقریباً مثل اینکه یک مصوت در آنجا وجود ندارد. شبیه باش - شبیه باش - شبیه باش - پس این تمام است

lower in pitch, a little flatter, it comes across pretty unclear. So we have sets of

در زمین پایین تر، کمی صاف تر، بسیار نامشخص است. بنابراین ما مجموعه هایی از

words like this, strings of words like this in American English that are less clear, certainly

کلماتی از این دست، رشته‌هایی از کلمات مانند این در انگلیسی آمریکایی که قطعاً واضح نیستند

less clearly pronounced and that provides contrast with the clearer stressed syllables

به وضوح کمتر تلفظ می شود و این تضاد را با هجاهای تاکیدی واضح تر ایجاد می کند

like ‘I have’. And that contrast is important in American English.

مانند "من دارم". و این تضاد در انگلیسی آمریکایی مهم است.

Is I’ll be like “Oh, I read about.”

آیا من مانند "اوه، در موردش خوانده ام" خواهم بود.

Oh, I read about. So here, I’m slowing down. I’m speaking really clearly because I’m

اوه، در موردش خواندم بنابراین در اینجا، من سرعتم را کاهش می دهم. من واقعاً واضح صحبت می کنم زیرا هستم

quoting myself. I’m not just talking. I’m saying something that I had said. When we

به نقل از خودم من فقط حرف نمیزنم من چیزی را می گویم که گفته بودم. هنگامی که ما

say: I’ll be like— ‘Like’ is another way to say ‘she said’ so ‘I’ll be

بگو: من خواهم بود- «لایک» راه دیگری برای گفتن «او گفت» است، بنابراین «من خواهم بود».

like’ is ‘I’ll say’ or if you’re talking about a woman, you can say: And then

مانند» «من می گویم» است یا اگر در مورد یک زن صحبت می کنید، می توانید بگویید: و سپس

she was like ‘No way!’. That would be the equivalent of saying: And then she said

او مانند "به هیچ وجه!" این معادل این خواهد بود که بگوییم: و سپس او گفت

‘No way!’.

'به هیچ وجه!'.

So we use the word ‘like’ sometimes in storytelling as a substitute for ‘said’.

بنابراین ما گاهی اوقات از کلمه "مانند" در داستان سرایی به عنوان جایگزین "گفته" استفاده می کنیم.

I’ll be like— I’ll say or I said. ‘And she was like’ is like saying ‘and she

من خواهم بود - می گویم یا گفتم. "و او مانند بود" مانند گفتن "و او بود".

said’.

گفت.

Oh, I read about. Okay so more clear, longer words, ending D links into beginning schwa

اوه، در موردش خواندم بسیار خوب، کلمات واضح تر و طولانی تر، پایان پیوندهای D به schwa شروع

of ‘about’. Everything is nice and connected. I do a True T here. Again, I’m speaking

در حدود'. همه چیز خوب و متصل است. من در اینجا یک True T انجام می دهم. باز هم دارم حرف میزنم

more clearly. I’m not just talking, I’m quoting myself so I have to make it seem different.

واضح تر. من فقط صحبت نمی‌کنم، من از خودم نقل قول می‌کنم، بنابراین باید آن را متفاوت جلوه دهم.

And that’s why it’s all a little bit more clear that just normal conversation.

و به همین دلیل است که همه چیز کمی واضح تر از مکالمه معمولی است.

Is I’ll be like “Oh, I read about.” Is I’ll be like “Oh, I read about.”

آیا من مانند "اوه، در موردش خوانده ام" خواهم بود. آیا من مانند "اوه، در موردش خوانده ام" خواهم بود.

But I didn’t actually read the actual thing.

اما من در واقع مطلب واقعی را نخواندم.

But I didn’t actually read— I put a little break here separating thought groups. But

اما من واقعاً نخوندم- در اینجا کمی استراحت گذاشتم و گروه‌های فکری را از هم جدا کردم. ولی

I didn’t actually read the actual thing. I do that for emphasis. It’s funny. I’m

من در واقع مطلب واقعی را نخواندم. من این کار را برای تاکید انجام می دهم. جالبه. من هستم

talking about reading something but I didn’t read it. I just read one sentence about it.

در مورد خواندن چیزی صحبت می کنم اما آن را نخواندم. من فقط یک جمله در مورد آن خواندم.

But I didn’t actually read— ‘Read’, much longer, the most stressed word there.

اما من در واقع نخواندم - "خواندن"، بسیار طولانی تر، پر استرس ترین کلمه آنجا.

But I didn’t actually read— But I, but I, but I— This is like I was saying before,

اما من در واقع نخواندم - اما من، اما من، اما من - این مثل قبلاً می‌گفتم،

usually when a word ends in a T and the sound before is a vowel or a diphthong, and the

معمولاً وقتی کلمه ای به حرف T ختم می شود و صدای قبل از آن مصوت یا دیفتونگ است و the

next word begins with a vowel or diphthong, we flap that to make a smooth connection.

کلمه بعدی با یک مصوت یا دیفتونگ شروع می شود، آن را تکان می دهیم تا یک اتصال صاف ایجاد شود.

But I, but I, but I—

اما من، اما من، اما من-

But I,

اما من،

But I didn’t actually— Didn’t actually— It sounds to me like I’m stop– I’m dropping

اما من واقعاً انجام ندادم - واقعاً نداشتم - به نظرم می رسد که متوقف شده ام - دارم می افتم

the T. There’s no sense of a stop here: didn’t actually— So ending N is linking

T. هیچ معنایی برای توقف در اینجا وجود ندارد: در واقع نه - بنابراین پایان N پیوند است

into the next vowel. na— na— didn’t actually— actually—

به مصوت بعدی نه - نه - در واقع - در واقع -

I didn’t actually—

من در واقع نداشتم -

Actually. Actually. So this word can be four syllables: actually. Or it can be three: actually.

در حقیقت. در حقیقت. بنابراین این کلمه می تواند چهار هجا باشد: در واقع. یا می تواند سه باشد: در واقع.

I think three syllables is a little bit more common. It’s a little easier, that’s what

من فکر می کنم سه هجا کمی رایج تر است. کمی ساده تر است، همین است

I have done. Ac— tually— In IPA, I would write it like this. Stress on the first syllable:

من انجام داده ام. در واقع، در IPA، من آن را اینگونه می نویسم. تاکید بر هجای اول:

Ac— tuall— and then I’ll probably write that with the schwa. Actual— ly— Actually.

Ac—tuall— و سپس احتمالاً آن را با schwa خواهم نوشت. واقعی - ly - در واقع.

Actually.

در حقیقت.

The ending E links right into the next sound, the consonant R. Actually read— Actually

پایان E درست به صدای بعدی، صامت R پیوند می خورد. در واقع خوانده می شود - در واقع

read— So everything is smoothly connected.

بخوانید- بنابراین همه چیز به راحتی به هم متصل است.

actually read—

در واقع خواندن -

actually read the actual thing.

در واقع مطلب واقعی را بخوانید

The actual thing. The actual thing. So I’m stressing this quite a bit. I’ve slowed

چیز واقعی چیز واقعی بنابراین من کمی روی این موضوع تاکید می کنم. من کند شده ام

down: The actual thing. Those two syllables have some stress. The word ‘the’ pronounced

پایین: چیز واقعی. این دو هجا کمی استرس دارند. کلمه "the" تلفظ می شود

with the EE vowel. We typically do that when the next word begins with a vowel or diphthong.

با مصوت EE ما معمولاً این کار را زمانی انجام می دهیم که کلمه بعدی با یک مصوت یا دیفتونگ شروع شود.

Otherwise, we pronounce it as the schwa: the. But here, it’s ‘thee’. The actual—

در غیر این صورت، آن را به عنوان schwa تلفظ می کنیم: the. اما اینجا، "تو" است. واقعی-

The actual— and it links right into the next word. The actual thing.

واقعی - و مستقیماً به کلمه بعدی پیوند می خورد. چیز واقعی

The actual thing.

چیز واقعی

And as I’m saying that, Laura says: The actual about. I can’t quite tell because

و همانطور که من این را می گویم، لورا می گوید: موضوع واقعی. من کاملا نمی توانم بگویم زیرا

I’m speaking at the same time but I think she might be doing a schwa. The actual. That’s

من در همان زمان صحبت می کنم اما فکر می کنم او ممکن است شوآ انجام دهد. واقعی. یعنی

pretty normal too. I mean the rule is if the next word begins with a vowel or diphthong,

خیلی عادی هم منظورم این است که قاعده این است که کلمه بعدی با مصوت یا دیفتونگ شروع شود،

you pronounce this E as the EE vowel but I’ve noticed Americans certainly don’t always

شما این E را به عنوان مصوت EE تلفظ می کنید، اما من متوجه شده ام که آمریکایی ها مطمئناً همیشه این کار را نمی کنند

do this. The actual about.

این کار را انجام دهید واقعی در مورد.

Actual about. Linking those two words together. L about— l about— The actual about. And

واقعی در مورد. پیوند این دو کلمه با هم L about— l about— واقعی درباره. و

then she puts a Stop T at the end. She does not release that.

سپس او یک Stop T را در پایان قرار می دهد. او آن را آزاد نمی کند.

The actual about.

واقعی در مورد.

I read the headline.

تیتر رو خوندم

I read the headline. Okay, what are the two most stressed syllables there? I read the

تیتر رو خوندم خوب، دو هجا که بیشترین تاکید را دارند کدامند؟ را خواندم

headline. So the words that are usually the ones that are stressed in a sentence are the

عنوان. بنابراین کلماتی که معمولاً آنهایی هستند که در یک جمله تاکید می شوند عبارتند از

nouns, verbs, adjectives, and adverbs. They don’t always have equal stress but those

اسم، افعال، صفت و قید. آنها همیشه استرس یکسانی ندارند، اما همین

are the words that are content words, that are usually the ones that are these longer,

کلماتی هستند که کلمات محتوایی هستند، معمولاً آنهایی هستند که طولانی تر هستند،

more clear words.

کلمات واضح تر

So everything in this four-word thought group is linked together, said very smoothly, always

بنابراین، همه چیز در این گروه فکری چهار کلمه ای به هم مرتبط است، همیشه به آرامی گفته می شود

a forward motion of the voice, not choppy at all. I read the headline. I read the headline.

یک حرکت رو به جلو صدا، به هیچ وجه متلاطم نیست. تیتر رو خوندم تیتر رو خوندم

The word ‘the’ pronounced with the schwa, the next sound is a consonant. We do pronounce

کلمه "the" که با schwa تلفظ می شود، صدای بعدی یک صامت است. ما تلفظ می کنیم

the H in this word.

H در این کلمه

I read the headline.

تیتر رو خوندم

Or I read the 1-sentence blurb—

یا من جمله 1 را خواندم-

Or I read the 1-sentence—I put a little break here while I’m thinking of what word

یا من جمله 1 را خواندم - در حالی که به چه کلمه ای فکر می کنم، کمی استراحت اینجا گذاشتم

to say. The word ‘or’. This often reduces to ‘ur’. Ur— ur— ur I read— ur I

گفتن. کلمه "یا". این اغلب به "ur" کاهش می یابد. Ur— ur— ur من خواندم— ur I

read— I don’t reduce it here. Or. Or I read the— Or. So the word ‘Or’ is the

بخوانید - اینجا آن را کم نمی‌کنم. یا. یا من می خواندم - یا. بنابراین کلمه "یا" همان است

AW as in Law sound followed by R when it’s not reduced. But the AW sound really changes

AW همانطور که در صدای قانون وجود دارد به دنبال آن R وقتی کاهش نمی یابد. اما صدای AW واقعا تغییر می کند

here. It’s not the AW, it becomes oh, oh, oh, much more closed. The lips round further.

اینجا. این AW نیست، اوه، اوه، اوه، خیلی بسته تر می شود. لب ها بیشتر گرد می شوند.

The tongue pulls further back in the mouth. Or, or, or.

زبان بیشتر در دهان به عقب می کشد. یا، یا، یا.

Or—

یا-

I read the 1-sentence—

من جمله 1 را خواندم -

Or I read the 1-sentence— One sentence. ‘Read’ and ‘one’ get the most stress

یا 1 جمله را خواندم - یک جمله. "خواندن" و "یک" بیشترین استرس را دارند

there. Everything is linked together. Let me spell out the word ‘one’ here. This

آنجا. همه چیز به هم مرتبط است. اجازه دهید کلمه "یک" را اینجا بنویسم. این

letter is a vowel. But the word, the sounds, are these in IPA. These are the sounds. So

حرف مصوت است اما کلمه، صداها، اینها در IPA هستند. این صداها هستند. بنابراین

whenever we’re talking about rules like with Flap Ts or this kind of thing or the

هر زمان که در مورد قوانینی مانند Flap Ts یا این نوع چیزها صحبت می کنیم

pronunciation of the word ‘the’, we’re never talking about letters, we’re always

تلفظ کلمه "the"، ما هرگز در مورد حروف صحبت نمی کنیم، ما همیشه هستیم

talking about sounds. So the beginning sound of this word is a consonant. That means the

صحبت کردن در مورد صداها پس صدای آغازین این کلمه همخوان است. یعنی

rule is this would be pronounced with the schwa, not an EE vowel. The one— the one—

قانون این است که این باید با schwa تلفظ شود، نه با واکه EE. یکی - یکی -

not: thee one— thee one— the, the, the, the one. The one-sentence.

نه: تو یکی - تو یکی - یکی، یکی، یکی. تک جمله ای.

The one-s.

آنهایی که - کسانی که.

The one-sentence.

تک جمله ای.

One-sentence. Let’s talk about this word for a second. Sentence. What’s happening

یک جمله. بیایید یک لحظه در مورد این کلمه صحبت کنیم. جمله. چه اتفاقی می افتد

with that T? Sent—ence. I’m making it a Stop T. The rule is when the T is in a sequence

با اون تی جمله. من آن را Stop T می‌کنم. قانون این است که T در یک دنباله باشد

of T, schwa, N, that it’s a Stop T. That’s what I’m doing here. Sent— stop the air,

از T، schwa، N، که یک Stop T است. این کاری است که من اینجا انجام می دهم. ارسال شد - هوا را متوقف کنید،

really quickly just hold it for a second, sent— ence.

خیلی سریع فقط یک ثانیه نگهش دارید، ارسال کنید.

Sent— ence. ence. ence. Sent— ence. Other words like this: Mountain. Kitten. Fountain.

جمله. ence ence جمله. کلمات دیگری مانند این: کوه. بچه گربه. آبنما.

Curtain.

پرده.

I have a video where I go over this a little bit more in detail, you can search on YouTube,

من یک ویدیو دارم که در آن کمی با جزئیات بیشتر به این موضوع می پردازم، می توانید در یوتیوب جستجو کنید،

Rachel’s English Mountain. And it should come up. Sentence. One-sentence.

کوه انگلیسی راشل. و باید بالا بیاید. جمله. یک جمله.

One-sentence.

یک جمله.

blurb that…

تار کن که…

So now I say: Blurb that— and that’s one thought group. I’m thinking of exactly what

بنابراین اکنون می گویم: آن را محو کنید - و این یک گروه فکری است. دقیقا دارم به چی فکر میکنم

to say. blurb that… blurb that… So I might normally reduce the word ‘that’ to the

گفتن. محو کردن آن… تار کردن آن… بنابراین من معمولاً ممکن است کلمه «آن» را به آن کاهش دهم

schwa but I don’t here because I’m thinking about what to say so I’m speaking a bit

schwa اما من اینجا نیستم زیرا دارم به این فکر می کنم که چه بگویم بنابراین کمی صحبت می کنم

more slowly. Blurb that— So that keeps its full AH vowel, it does have a Stop T. Blurb

آهسته تر Blurb that— به طوری که مصوت AH کامل خود را حفظ کند، دارای یک Stop T. Blurb است

that— Blurb that— So here we have an R, a B, a TH. Three consonants in a row. Blurb

که— تاری کردن آن— بنابراین در اینجا یک R، a B، یک TH داریم. سه صامت پشت سر هم. تاری

that— I don’t release the B. B is a stop consonant just like T. The lips come together,

که- من آزاد نمی کنم B. B یک همخوان توقف است درست مانند T. لب ها به هم می آیند،

that stops the air. And then they release: bb—bb—bb—

که هوا را متوقف می کند و سپس آزاد می کنند: bb-bb-bb-

But we often don’t release stop consonants in conversation especially when the next sound

اما ما اغلب در مکالمه همخوان های توقف را آزاد نمی کنیم، مخصوصاً وقتی صدای بعدی می آید

is another consonant. So my lips come together, I make the B sound: blurb— But then, rather

همخوان دیگری است پس لب هایم به هم می رسند، صدای B را می سازم: تار - اما بعد، بهتر است

than releasing, I go right into the TH sound. Blurb that— Blurb that— Blurb that—

بعد از انتشار، من مستقیماً به صدای TH می روم. آن را محو کن- آن را محو کن- آن را محو کن-

Blurb that—

تار کن که -

That— Yeah. Laura said ‘yeah’. Up down shape of stress, she knows what I’m going

این - آره. لورا گفت "آره". بالا پایین استرس، او می داند که من چه می خواهم

to say, she agrees with me, she probably does it too.

بگویم، او با من موافق است، احتمالاً او هم این کار را می کند.

Yeah. Yeah. Yeah.

آره آره آره

Facebook posts with the headline.

پست های فیس بوک با عنوان.

Facebook posts with the headline. Facebook posts with the headline. So more stress on

پست های فیس بوک با عنوان. پست های فیس بوک با عنوان. پس استرس بیشتر

‘face’ and ‘head’. ‘Posts’, this is a verb and I said that nouns, verbs, adjectives,

"صورت" و "سر". "پست ها"، این یک فعل است و من گفتم که اسم ها، افعال، صفت ها،

and adverbs are the words that are usually stressed. But not all of them will be stressed

و قیدها کلماتی هستند که معمولاً بر آنها تأکید می شود. اما همه آنها تحت استرس قرار نخواهند گرفت

everytime. Facebook posts with the headline. That would be too much.

هر زمان. پست های فیس بوک با عنوان. این خیلی زیاد خواهد بود.

So even content words are sometimes not stressed compared to the stressed words in a sentence.

بنابراین حتی کلمات محتوایی نیز گاهی اوقات در مقایسه با کلمات تاکید شده در یک جمله تاکیدی ندارند.

Facebook posts with the headline. So here we have STS. I do make all of those sounds.

پست های فیس بوک با عنوان. بنابراین در اینجا ما STS را داریم. من همه آن صداها را می سازم.

Posts. Posts. Posts.

نوشته ها. نوشته ها. نوشته ها.

Posts.

نوشته ها.

Posts with the headline.

پست هایی با عنوان

Facebook posts with the headline. With the headline. So I said before when we have the

پست های فیس بوک با عنوان. با تیتر. بنابراین من قبلاً گفتم زمانی که ما آن را داشته باشیم

same sound at the beginning and ending of a word that links together, two words that

همان صدا در ابتدا و انتهای کلمه ای که به هم پیوند می خورد، دو کلمه که

link together that we make one sound. So ‘with’ is usually pronounced with an unvoiced TH,

به هم پیوند دهید که یک صدا تولید کنیم. بنابراین «with» معمولاً با یک TH بی‌صدا تلفظ می‌شود،

‘the’ is usually pronounced with a voiced TH. When these two words come together, which

"the" معمولا با TH تلفظ می شود. وقتی این دو کلمه با هم می آیند که

happens pretty frequently, the unvoiced sound wins. It’s stronger. With the— with the—

اغلب اتفاق می افتد، صدای بی صدا برنده می شود. قوی تر است با - با -

with the headline. With the headline. With the— with the— with the— with the—

با تیتر با تیتر. با - با - با - با -

So its like taking the word ‘with’ and just putting a schwa at the end. with the—

بنابراین مانند این است که کلمه "با" را بگیرید و فقط یک schwa را در پایان قرار دهید. با-

with the— with the headline. Facebook posts with the headline.

با - با عنوان. پست های فیس بوک با عنوان.

With the headline.

با تیتر.

The D sound in ‘headline’. D just like T, just like B, is a stop consonant. Here,

صدای D در «تیتر» D درست مانند T، درست مانند B، یک همخوان توقف است. اینجا،

it’s followed by another consonant. When stop consonants are followed by consonants,

به دنبال آن یک صامت دیگر آمده است. هنگامی که پس از صامت های توقف، صامت ها قرار می گیرند،

they’re very often not released. It’s not headline. Head. Head. D, d, d— we don’t

آنها اغلب آزاد نمی شوند. تیتر نیست سر. سر. د، د، د - ما نداریم

release the tongue. Headline. We say: headline. So we put our tongue up into position for

زبان را رها کن عنوان. می گوییم: تیتر. بنابراین ما زبان خود را در موقعیتی قرار می دهیم

the D, we make a quick D sound, rather than releasing, we go right into the L sound. Headdddline.

D، ما یک صدای D سریع تولید می کنیم، به جای رها کردن، مستقیماً به صدای L می رویم. سرفصل خط.

Headline. Headline. Headline.

عنوان. عنوان. عنوان.

And now, the conversation three times.

و اکنون، مکالمه سه بار.

I feel like that’s a lot of the conversations that I have with people, is, I’ll be like,

من احساس می کنم که بسیاری از گفتگوهایی که با مردم دارم، این است که،

“oh, I read about…”. Yeah.

"اوه، من در مورد ..." خواندم. آره

But I didn’t actually read the actual thing. The actual about.

اما من در واقع مطلب واقعی را نخواندم. واقعی در مورد.

I read the headline. Or I read the one-sentence blurb that…

تیتر رو خوندم یا من جمله یک جمله ای را خواندم که …

Yeah. Facebook posts with the headline.

آره پست های فیس بوک با عنوان.

I feel like that’s a lot of the conversations that I have with people, is, I’ll be like,

من احساس می کنم که بسیاری از گفتگوهایی که با مردم دارم، این است که،

“oh, I read about…”. Yeah.

"اوه، من در مورد ..." خوانده ام. آره

But I didn’t actually read the actual thing. The actual about.

اما من در واقع مطلب واقعی را نخواندم. واقعی در مورد.

I read the headline. Or I read the one-sentence blurb that…

تیتر رو خوندم یا من جمله یک جمله ای را خواندم که …

Yeah. Facebook posts with the headline.

آره پست های فیس بوک با عنوان.

I feel like that’s a lot of the conversations that I have with people, is, I’ll be like,

من احساس می کنم که بسیاری از گفتگوهایی که با مردم دارم، این است که،

“oh, I read about…”. Yeah.

"اوه، من در مورد ..." خوانده ام. آره

But I didn’t actually read the actual thing. The actual about.

اما من در واقع مطلب واقعی را نخواندم. واقعی در مورد.

I read the headline. Or I read the one-sentence blurb that…

تیتر رو خوندم یا من تاپیک یک جمله ای را خواندم که…

Yeah. Facebook posts with the headline.

آره پست های فیس بوک با عنوان.

Here’s another monologue talking about a double date.

در اینجا مونولوگ دیگری است که در مورد یک قرار دوگانه صحبت می کند.

Tonight, David and I are going out to dinner with two friends, a double-date. We both got

امشب، دیوید و من با دو دوست برای شام بیرون می رویم، یک قرار دو نفره. هر دو گرفتیم

sitters and we got a reservation at Park at six forty-five. I already know what I’m

نشسته‌ها و ساعت شش و چهل و پنج در پارک رزرو کردیم. من از قبل می دانم که چه هستم

going to get. They have the best French onion soup I’ve ever had. I don’t know how long

برای گرفتن آنها بهترین سوپ پیاز فرانسوی را که تا به حال خورده ام دارند. نمیدونم تا کی

it takes them to make it, but it’s worth every minute. It’s going to be so great

به آنها نیاز است تا آن را بسازند، اما ارزش هر دقیقه را دارد. خیلی عالی میشه

to enjoy a nice meal catching up with these friends.

برای لذت بردن از یک وعده غذایی خوب در ارتباط با این دوستان.

And now for that analysis.

و حالا برای آن تحلیل.

Tonight David and I are going out to dinner with two friends, a double date.

امشب من و دیوید با دو دوست برای شام بیرون می رویم، یک قرار دو نفره.

Tonight David and I are going out to dinner. Tonight. I stress that, the time, when this

امشب من و دیوید برای شام بیرون می رویم. امشب من تاکید می کنم که، زمانی، زمانی که این

was going to happen. David and I, a little bit longer, going out to dinner, go, a little

قرار بود اتفاق بیفتد من و دیوید، کمی دیگر، برای شام بیرون می رویم، برو، کمی

bit longer, din, a little bit longer, with two friends, two, I stressed that, I bring

کمی طولانی تر، دین، کمی طولانی تر، با دو دوست، دو، تاکید کردم که، می آورم

the pitch of my voice up, two friends, friends, a little bit longer.

صدای من بالاست، دو دوست، دوستان، کمی طولانی تر.

Tonight David and I are going out to dinner with two friends.

امشب من و دیوید با دو دوست برای شام بیرون می رویم.

And the rest of the words are said pretty quickly. Please notice the word ‘tonight’

و بقیه کلمات خیلی سریع گفته می شود. لطفا به کلمه "امشب" توجه کنید

is pronounced with a schwa in the first syllable. So many people pronounce that: to– tonight,

در هجای اول با schwa تلفظ می شود. بسیاری از مردم تلفظ می کنند که: تا - امشب،

today, tomorrow, but they’re all: te, te, just the T and the schwa. To– tonight, tonight.

امروز، فردا، اما همه آنها هستند: te، te، فقط T و schwa. به - امشب، امشب.

Tonight,

امشب،

The second T is a stop T because it’s followed by a word that begins with a consonant, that

T دوم یک توقف T است زیرا پس از آن کلمه ای وجود دارد که با یک حرف صامت شروع می شود

would be David. Tonight, David–

دیوید خواهد بود امشب دیوید-

Tonight David and I–

امشب من و دیوید -

David and I. Now whenever we have two things that were putting together with ‘and’,

من و دیوید. حالا هر وقت دو چیز داشتیم که با "و" کنار هم قرار می گرفتند،

it’s very common to reduce the word ‘and’ which I did, I changed, the vowel to the schwa and

بسیار معمول است که کلمه «و» را که من انجام دادم، تغییر دادم، واکه را به schwa و

We drop the D. And, David and I, David and I. And then the N links right into the next

ما D. And, David and I, David and I را رها می کنیم. و سپس پیوندهای N را مستقیماً به لینک بعدی می اندازیم

word which is the AI as in buy diphthong. David and I. David and I.

کلمه ای که هوش مصنوعی مانند خرید دیفتونگ است. دیوید و من. دیوید و من.

Tonight David and I are–

امشب من و دیوید هستیم-

The word ‘are’. David and I are. ‘Are’ is more like rr–. David and I are. David

کلمه "هستند". من و دیوید هستیم. "A" بیشتر شبیه rr- است. من و دیوید هستیم. دیوید

and I are going out. Rrrrr– Said more quickly.

و من دارم میرم بیرون Rrrrr- سریعتر گفت.

David and I are going out.

من و دیوید داریم بیرون می رویم.

I’m going to put a little bit more length on ‘out’ as well. Out to dinner. So here

من قصد دارم کمی بیشتر طول بکشم روی "out" نیز. بیرون رفتن برای شام. پس اینجا

we have two Ts and I combined those with just one true T. Out to, out to. So a stop and

ما دو T داریم و من آنها را تنها با یک T واقعی ترکیب کردم. Out to, out to. پس توقف و

then a release. Out to dinner. And the word ‘to’ is reduced. We use the schwa instead

سپس انتشار بیرون رفتن برای شام. و کلمه "به" کاهش می یابد. به جای آن از schwa استفاده می کنیم

of the OO vowel so it’s not ‘to’ it’s ‘te’. Out to dinner.

از مصوت OO بنابراین "to" نیست بلکه "te" است. بیرون رفتن برای شام.

Are going out to dinner.

برای شام بیرون میروند

Are going out to dinner with two friends.

با دو دوست برای شام بیرون می رویم.

The word ‘with’ said very quickly. With, with, with, with, with. So the TH is made

کلمه "با" خیلی سریع گفته شد. با، با، با، با، با. بنابراین TH ساخته شده است

very simply here. It’s very fast. With two, with two. Now here, TWO is pronounced with

خیلی ساده اینجا خیلی سریع است با دو، با دو. اکنون در اینجا، TWO با تلفظ می شود

the OO vowel and this word never reduces, unlike this word which is pronounced with

واکه OO و این کلمه بر خلاف این کلمه که با تلفظ می شود هرگز کاهش نمی یابد

the OO vowel, which almost always reduces. So it’s actually the schwa instead of the

مصوت OO که تقریبا همیشه کاهش می یابد. بنابراین در واقع به جای schwa است

OO vowel.

OO مصوت.

With two friends,

با دو دوست،

With two friends, a double date.

با دو دوست، یک قرار دو نفره.

A double date. A double date. With a stop T. So we have the word ‘a’ with a schwa,

یک قرار دو نفره یک قرار دو نفره با یک توقف T. بنابراین ما کلمه "a" را با یک schwa داریم،

a, a, a double date. And in this thought group, these three words are very linked together.

یک، یک، یک قرار دوگانه. و در این گروه فکری، این سه کلمه بسیار به هم مرتبط هستند.

We have an unstressed syllable, then a stressed syllable, then an unstressed syllable, and

ما یک هجای بدون تاکید داریم، سپس یک هجای تاکیدی، سپس یک هجای بدون تاکید، و

a stressed syllable.

یک هجای تاکیدی

Da-da, da-da, a double date. A double date.

دا-دا، دا-دا، یک قرار مضاعف. یک قرار دو نفره

A double date.

یک قرار دو نفره

We both got sitters.

ما هر دو نفر نشسته داشتیم.

We both got sitters. Both and sit are the most stressed word there. Sitters. The double

ما هر دو نفر نشسته داشتیم. هر دو و نشستن پر استرس ترین کلمه آنجاست. نشسته. دوبل

T there is a flap T, that’s short for a babysitter, someone to watch our kids. We

T یک فلپ T وجود دارد، که مخفف یک پرستار بچه است، کسی که بچه های ما را تماشا کند. ما

both got sitters. The T in got, a stop T. Why? Because the next word begins with a consonant.

هر دو صاحب نشستن شدند. T در گرفت، یک توقف T. چرا؟ زیرا کلمه بعدی با حرف صامت شروع می شود.

We both got sitters. We both got sitters. We both got sitters. We both got sitters and

ما هر دو نفر نشسته داشتیم. ما هر دو نفر نشسته داشتیم. ما هر دو نفر نشسته داشتیم. ما هر دو صاحب نشستن شدیم و

we got a reservation at park at six forty-five.

ساعت شش و چهل و پنج در پارک رزرو کردیم.

And we got a reservation at park at six forty-five. Park, probably the most stressed word in that

و ما در ساعت شش و چهل و پنج در پارک رزرو کردیم. پارک، احتمالاً پر استرس ترین کلمه در آن

whole sentence. The word ‘and’ reduces, did you hear that? I dropped the T.

کل جمله کلمه «و» کم می کند، شنیدید؟ T را انداختم.

And we got our reservation at–

و ما رزرو خود را در -

And we got a reservation, and we got a, and we got a, and we got a.

و ما یک رزرو گرفتیم، و یک، و یک، و یک گرفتیم.

Dropped the D, the T here turned into a flap to connect the words, linking right into the

D را رها کرد، T در اینجا به یک فلپ تبدیل شد تا کلمات را به هم متصل کند و درست به آن پیوند دهد

schwa, got a, and we got a, and we got a, and we got a. Those four words are all flatter

schwa، یک را گرفتیم، و یک را گرفتیم، و یک را گرفتیم، و یک را گرفتیم. این چهار کلمه همگی صاف ترند

in pitch. They’re unstressed, and they all link together. And we got a reservation. The

در زمین آنها بدون استرس هستند، و همه با هم ارتباط دارند. و ما رزرو کردیم. را

stressed syllable of ‘res’ is a little bit longer, a little bit clearer. Reservation.

هجای تاکید شده "res" کمی طولانی تر، کمی واضح تر است. رزرو.

Notice the letter S here makes the Z sound. Rezzzz, reservation.

توجه کنید حرف S در اینجا صدای Z را ایجاد می کند. Rezzzz، رزرو.

And we got a reservation at Park at six forty-five.

و ما در ساعت شش و چهل و پنج در پارک رزرو کردیم.

So I have the word ‘at’ twice. Both times, it’s reduced. It’s not the AH vowel but

بنابراین من دوبار کلمه "at" را دارم. هر دو بار، کاهش یافته است. این مصوت AH نیست اما

it’s the schwa, and it’s a stop T, at park, at park at six forty-five. At, at, at,

این schwa است، و یک ایستگاه T، در پارک، در پارک در ساعت شش و چهل و پنج است. در، در، در،

at, at, at, at, at.

در، در، در، در، در.

So it’s not at but: at, at, at. Both times it’s a stop T because the next word begins

بنابراین در اما نیست: در، در، در. هر دو بار توقف T است زیرا کلمه بعدی شروع می شود

with a consonant. Here, it’s a P, and here, it’s the S sound.

با یک صامت اینجا یک P است و اینجا صدای S است.

At park at six forty-five.

در پارک ساعت شش و چهل و پنج.

Six forty-five. Six forty-five. Whenever you’re giving a time, it’s the end of the time,

شش و چهل و پنج. شش و چهل و پنج. هر وقت وقت می گذاری، آخر زمان است،

the last part of the time that’s stressed. So forty-five. If I was going to say, let’s

آخرین قسمت از زمان که استرس دارد. پس چهل و پنج اگر قرار بود بگویم، بیایید

say this, then I would say: seven thirty, and the final word ‘thirty’ would be the

این را بگو، سپس من می گویم: هفت و سی، و کلمه پایانی «سی» خواهد بود

most stressed.

بیشترین استرس

Here, the final word is ‘five’ so it’s: six forty-five, ‘five’ being the most

در اینجا، کلمه پایانی "پنج" است پس این است: شش چهل و پنج، "پنج" بیشترین

stressed.

تاکید کرد.

Six forty-five

شش و چهل و پنج

And notice the T in ‘forty’ is a flap T. We flap the T if it comes after an R before

و توجه کنید که T در "چهل" یک فلپ T است. اگر T قبل از یک R آمده باشد، T را تکان می دهیم

a vowel. Forty, forty.

یک حرف صدادار. چهل، چهل.

Six forty-five. Six forty-five. Six forty-five. I already know what I’m going to get.

شش و چهل و پنج. شش و چهل و پنج. شش و چهل و پنج. من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم.

I stress the word ‘already’ the most. I already know what I’m going to get. I

من بیشتر از همه روی کلمه "از قبل" تاکید می کنم. من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم. من

already know what I’m going to get. This is a little unusual. I’m stressing it because

از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم. این کمی غیر معمول است. استرس دارم چون

we haven’t even arrived at the restaurant and I’ve already chosen what I’m gonna

ما حتی به رستوران نرسیده‌ایم و من قبلاً آنچه را که قرار است انتخاب کنم، انتخاب کرده‌ام

eat. So that’s why ‘already’ is coming out the most.

خوردن بنابراین به همین دلیل است که "از قبل" بیشتر ظاهر می شود.

Now this word is normally stressed. Already. I already know. But sometimes, we do stress

حالا این کلمه معمولاً تاکید دارد. قبلا، پیش از این. من در حال حاضر می دانم. اما گاهی اوقات استرس داریم

the first syllable. I already know. I already knew that. I already know.

هجای اول من در حال حاضر می دانم. من از قبل اونو می دونستم. من در حال حاضر می دانم.

I already know what I’m going to get.

من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم.

I pronounce this word without an L. Already. Already. It’s like a tighter AW as in law

من این کلمه را بدون L تلفظ می کنم. قبلا، پیش از این. این مانند یک AW محکم تر مانند قانون است

vowel. Already. I already know. You can do this as well. I think it simplifies the word

حرف صدادار. قبلا، پیش از این. من در حال حاضر می دانم. شما هم می توانید این کار را انجام دهید. به نظر من این کلمه را ساده می کند

for non-native speakers and it’s a good little shortcut to that word. Already. Already.

برای افراد غیر بومی و میانبر کوچک خوبی برای آن کلمه است. قبلا، پیش از این. قبلا، پیش از این.

I already know.

من در حال حاضر می دانم.

I think I also make ‘know’ a little bit longer. Know what I’m. Know what I’m.

فکر می‌کنم «می‌دانم» کمی طولانی‌تر. بدان که من چیستم بدان که من چیستم

Know what I’m. What and I’m, both flattened, said faster, not as clear. Flap T connecting

بدان که من چیستم چه و من، هر دو صاف، سریع تر، نه چندان واضح گفت. فلپ T اتصال

the two words. Know what I’m, know what I’m.

دو کلمه بدانید که من چیستم، بدانید که من چیستم.

I already know what I’m going to get.

من از قبل می دانم که قرار است چه چیزی به دست بیاورم.

I definitely could have said: what I’m gonna get, gonna, gonna, gonna. ‘Going to’ is

قطعاً می‌توانستم بگویم: چیزی که می‌خواهم به دست بیاورم، می‌خواهم، می‌خواهم. «رفتن به» است

such a good candidate for getting reduced. Gonna. But instead, I said: going to get,

چنین کاندیدای خوبی برای کاهش یافتن است. میخوام. اما در عوض، گفتم: می‌روم،

going to get, going. So I did a full OH as in no diphthong. Going. Then I made a flap

رفتن، رفتن بنابراین من یک OH کامل را بدون دیفتونگ انجام دادم. رفتن سپس یک فلپ درست کردم

T. And we make a flap T in the word ‘to’ quite a bit when the sound before is voiced.

T. و زمانی که صدای قبل صدا می‌شود، در کلمه «to» یک فلپ T درست می‌کنیم.

And here, it’s the NG sound that is voiced, so rather than saying: going to, I said: going,

و در اینجا، این صدای NG است که صدا می شود، بنابراین به جای اینکه بگویم: رفتن به، گفتم: رفتن،

going. So my tongue is in position for the NG. That’s the back of the tongue and then

رفتن بنابراین زبان من در موقعیت NG قرار دارد. آن پشت زبان و سپس

the front of the tongue flaps.

جلوی زبانه ها.

Going to get. Going to get. Stop T at the end of ‘get’, why? Because it’s at the

رفتن برای گرفتن. رفتن برای گرفتن. T را در پایان «دریافت» متوقف کنید، چرا؟ چون در

end of a thought group. Going to get.

پایان یک گروه فکری رفتن برای گرفتن.

Going to get.

رفتن برای گرفتن.

They have the best French onion soup I’ve ever had.

آنها بهترین سوپ پیاز فرانسوی را که تا به حال خورده ام دارند.

Okay I really stress the word ‘best’, don’t I? They have the best French onion

خوب، من واقعاً روی کلمه "بهترین" تاکید می کنم، نه؟ آنها بهترین پیاز فرانسوی را دارند

soup I’ve ever had. Ever.

سوپی که تا حالا خوردم همیشه.

They have the best French onion soup I’ve ever had.

آنها بهترین سوپ پیاز فرانسوی را که تا به حال خورده ام دارند.

They have the, they have the, they have the. These three words, a little less clear, flatter

آنها دارند، آنها دارند، آنها دارند. این سه کلمه، کمی واضح تر، صاف تر

in pitch, and then I bring out the word ‘best’, and I emphasize the B and I move my head as

در زمین، و سپس کلمه «بهترین» را بیرون می‌آورم و روی B تأکید می‌کنم و سرم را به‌عنوان حرکت می‌دهم

I say the word to say: This is an important word, it is the best.

کلمه را می گویم که بگویم: این حرف مهمی است، بهترین است.

They have the best,

آنها بهترین ها را دارند،

they have the best French onion soup I’ve ever had.

آنها بهترین سوپ پیاز فرانسوی را که تا به حال خورده ام دارند.

Soup I’ve ever had. So I noticed I closed my lips for the P, but I don’t really release.

سوپی که تا حالا خوردم بنابراین متوجه شدم که لب هایم را برای P بستم، اما واقعا رها نمی کنم.

Soup, soup. You don’t hear that escape of air right into the next word ‘I’ve’.

سوپ، سوپ. شما آن فرار هوا را درست در کلمه بعدی «من» نمی شنوید.

Soup I’ve ever had. Soup I’ve ever had. So there was no release of the P there. Soup.

سوپی که تا حالا خوردم سوپی که تا حالا خوردم بنابراین هیچ انتشار P در آنجا وجود نداشت. سوپ.

P is a stop consonant.

P یک همخوان توقف است.

Soup I’ve ever had.

سوپی که تا حالا خوردم

I don’t know how long it takes them to make it.

نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند.

I don’t know how long it takes them to make it.

نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند.

I don’t know how long it takes them to make it.

نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند.

Those are my two longer most stressed words there. I emphasize the H. I make it a little

این دو کلمه طولانی تر من در آنجا هستند. من روی H. کمی آن را درست می کنم

stronger than normal to bring out the stressed word. Let’s look at this phrase. I don’t

قوی تر از حد معمول برای بیرون آوردن کلمه تاکید شده. بیایید به این عبارت نگاه کنیم. من نه

know. There are several ways we can pronounce that. We can say: I don’t know, I don’t

دانستن روش های مختلفی وجود دارد که می توانیم آن را تلفظ کنیم. می توانیم بگوییم: نمی دانم، نمی دانم

know, I don’t know.

می دانم، نمی دانم

That’s the most conversational, the least clear. That’s not how I do it, and make

این مکالمه ترین، کمترین واضح است. این طوری نیست که من این کار را انجام دهم و درست کنم

it a little bit more clear.

کمی واضح تر است

I don’t know how long it takes them to make it.

نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند.

I don’t know. I don’t know. I don’t know. I don’t know.

من نمی دانم. من نمی دانم. من نمی دانم. من نمی دانم.

Don’t, a little bit longer, the higher stress there, the higher pitch. I don’t know. Don’t,

کمی طولانی تر نکنید، هر چه استرس بیشتر باشد، گام بالاتر است. من نمی دانم. نکن،

end a little stop for the T there. I don’t know. I don’t know. If I didn’t make that

یک توقف کوچک برای T در آنجا پایان دهید. من نمی دانم. من نمی دانم. اگر من این کار را نکردم

tiny break, it would sound like this: I don’t know, don’t know, but instead, there is

شکست کوچک، به نظر می رسد: نمی دانم، نمی دانم، اما در عوض، وجود دارد

a tiny break: I don’t know, don’t know, don’t know.

یک شکست کوچک: نمی دانم، نمی دانم، نمی دانم.

I don’t know,

من نمی دانم،

I don’t know how long it takes them to make it.

نمی دانم چقدر طول می کشد تا آن را بسازند.

Them becomes them. How long it takes them to make it. Them. Them. I could have dropped

آنها تبدیل به آنها می شود. چقدر طول می کشد تا آن را بسازند. آنها آنها من می توانستم سقوط کنم

the TH sounds. That’s a common reduction. I didn’t, but I did reduce the vowel. Them.

TH برای تلفن های موبایل. این یک کاهش رایج است. نکردم، اما مصوت را کم کردم. آنها

How long it takes them--

چقدر طول می کشد -

How long it takes them to make it.

چقدر طول می کشد تا آن را بسازند.

The word ‘to’ reduced, I keep it true T but I make a schwa. Takes

کلمه "به" کاهش یافته است، من آن را درست نگه می دارم T اما من یک schwa می سازم. طول می کشد

them to make it. Takes them to make it.

آنها را بسازند. آنها را می برد تا آن را بسازند.

So even though the sound before was voiced, I did not make that a flap T. Honestly, it’s

بنابراین حتی با وجود اینکه صدای قبلی صداگذاری شده بود، من آن را یک فلپ تی درست نکردم.

probably because I was speaking in front of a camera, and even though I don’t mean to,

احتمالاً به این دلیل که داشتم جلوی دوربین صحبت می‌کردم، و با اینکه قصد ندارم،

I often speak just a little bit more clearly in front of a camera. But when I do a normal English conversation.

من اغلب در مقابل دوربین کمی واضح تر صحبت می کنم. اما وقتی یک مکالمه عادی انگلیسی انجام می دهم.

Takes them to make it.

آنها را می برد تا آن را بسازند.

To make it. Short, long, short. To make it. Stop T at the end because it’s the end

برای ساختن آن. کوتاه، بلند، کوتاه. برای ساختن آن. T را در انتها متوقف کنید زیرا این پایان است

of my thought group.

از گروه فکری من

To make it.

برای ساختن آن.

To make it but it’s worth every minute.

برای ساختنش اما ارزش هر دقیقه را دارد.

But it’s worth every minute. But it’s worth every minute.

اما ارزش هر دقیقه را دارد. اما ارزش هر دقیقه را دارد.

My two most stressed words there even though the word ‘minute’ is one of the most stressed

دو کلمه پر استرس من در آنجا وجود دارد، اگرچه کلمه "دقیقه" یکی از پر استرس ترین کلمات است

words, it still ends in a stop T because it’s the end of the thought group.

کلمات، همچنان به یک توقف T ختم می شود زیرا پایان گروه فکری است.

But it’s worth every minute.

اما ارزش هر دقیقه را دارد.

But it’s, but it’s, but it’s. These three words said quickly. Flap T connecting,

اما هست، اما هست، اما هست. این سه کلمه به سرعت گفت. اتصال فلپ T،

but it’s, and then I actually say a contraction even though it’s written out here as two

اما این است، و سپس من در واقع یک انقباض را می گویم حتی اگر در اینجا به عنوان دو نوشته شده است

words. I definitely reduce that into a contraction. But it’s, but it’s, but it’s, but it’s.

کلمات من قطعا آن را به یک انقباض کاهش می دهم. اما هست، اما هست، اما هست، اما هست.

Flap T linking the two together.

فلپ T که این دو را به هم متصل می کند.

But it’s,

اما این،

It sounds funny on its own, doesn’t it? But it’s, but it’s, but it’s, but it’s.

به خودی خود خنده دار به نظر می رسد، اینطور نیست؟ اما هست، اما هست، اما هست، اما هست.

However, in the context of the whole sentence, where we have that against the longer more

با این حال، در متن کل جمله، جایی که ما آن را در برابر طولانی تر بیشتر داریم

stressed words, it sounds very natural to a native speaker.

کلمات تاکید شده، برای یک زبان مادری بسیار طبیعی به نظر می رسد.

But it’s worth every minute.

اما ارزش هر دقیقه را دارد.

It’s gonna be so great to enjoy a nice meal.

لذت بردن از یک غذای خوب بسیار عالی خواهد بود.

It’s gonna be so great to enjoy a nice meal. It’s gonna be so great to enjoy a nice meal.

لذت بردن از یک غذای خوب بسیار عالی خواهد بود. لذت بردن از یک غذای خوب بسیار عالی خواهد بود.

Okay, we do have a couple reductions here, don’t we? Going to. How did I pronounce

خوب، ما اینجا چند کاهش داریم، اینطور نیست؟ قصد دارم به. چگونه تلفظ کردم

that? Gonna. It’s gonna be so great.

که میخوام. خیلی عالی میشه

It’s gonna be so great.

خیلی عالی میشه

It’s gonna be so great to enjoy a nice meal.

لذت بردن از یک غذای خوب بسیار عالی خواهد بود.

So great to enjoy. To enjoy. So here, I don’t reduce the vowel in ‘to’ because it’s

بسیار عالی برای لذت بردن. برای لذت بردن. بنابراین در اینجا، من مصوت در "to" را کاهش نمی‌دهم زیرا اینطور است

linking into another vowel. To enjoy, to enjoy. To, to, to. However, it’s still said very

پیوند دادن به مصوت دیگر لذت بردن، لذت بردن. به، به، به. با این حال، هنوز هم بسیار گفته می شود

quickly. Very much so unstressed. To enjoy, to enjoy.

به سرعت. خیلی بدون استرس لذت بردن، لذت بردن.

To enjoy,

برای لذت بردن،

The first vowel in ‘enjoy’ is the EH vowel, which is unstressed. And unstressed EH and

اولین مصوت در "لذت بردن" مصوت EH است که بدون تاکید است. و بدون استرس EH و

schwa sound the same, so if I had made this vowel into the schwa, there would be no definition

صدای schwa یکسان است، بنابراین اگر من این مصوت را به schwa تبدیل کرده بودم، هیچ تعریفی وجود نداشت

between these two words, we would lose the word ‘to’.

بین این دو کلمه، کلمه "به" را گم می کنیم.

So that’s why the vowel OH is not changed it’s because of the next sound. Now, we

به همین دلیل است که واکه OH تغییر نمی کند به دلیل صدای بعدی است. حالا، ما

have a true T connecting these. Great to enjoy. Great, stop, then release of the true T into

یک T واقعی دارند که اینها را به هم متصل می کند. عالی برای لذت بردن. عالی، توقف کنید، سپس T واقعی را آزاد کنید

the vowel. To, great to, great to.

مصوت به، عالی به، عالی به.

Great to enjoy,

عالی برای لذت بردن،

great to enjoy a nice meal catching up with these friends.

لذت بردن از یک وعده غذایی خوب در کنار این دوستان عالی است.

Nice meal catching up with these friends. I didn’t say the word ‘and’, did I?

یک وعده غذایی خوب در کنار این دوستان. من کلمه "و" را نگفتم، نه؟

I wrote it in here but I don’t hear it at all.

اینجا نوشتم ولی اصلا نمیشنوم.

A nice meal catching up with these friends.

یک غذای خوب با این دوستان.

A nice meal catching up with these friends. To ‘catch up’ means to tell each other

یک غذای خوب با این دوستان. «به دست آوردن» به معنای به یکدیگر گفتن است

your news. Tell each other what’s been going on in your lives. We do this with friends

اخبار شما به یکدیگر بگویید در زندگی شما چه می گذرد. ما این کار را با دوستان انجام می دهیم

or family that we haven’t seen for some time. We catch them up on what has happened

یا خانواده ای که مدتی است ندیده ایم. ما آنها را در مورد آنچه اتفاق افتاده است می یابیم

since the last time we saw them. Phrasal verb.

از آخرین باری که آنها را دیدیم فعل چند قسمتی.

Catching up with these friends.

رسیدن به این دوستان.

‘Up’ has a little bit more length compared to ‘with these’. It has a little bit more

"بالا" در مقایسه با "با اینها" کمی طول بیشتری دارد. کمی بیشتر دارد

height to the pitch. Catching up with these friends. So I’m going to give it that little

ارتفاع تا زمین رسیدن به این دوستان. بنابراین من به آن کمی می دهم

curve so that we know it was a little higher in pitch. Catching up with these. With these.

منحنی به طوری که ما می دانیم که در زیر و بمی کمی بالاتر بود. رسیدن به اینها با اینها.

With these. Lower in pitch, less clear, and then friends.

با اینها. در زیر و بمی پایین تر، کمتر شفاف، و سپس دوستان.

Catching up with these friends.

رسیدن به این دوستان.

The word with and an unvoiced TH. It can be pronounced a voiced, but unvoiced is much

کلمه با و یک TH بدون صدا. می توان آن را به صورت صدادار تلفظ کرد، اما بدون صدا بسیار است

more common.

بیشتر رایج.

The word ‘this’ is pronounced with a voiced TH but when we have one word that ends in

کلمه "this" با TH تلفظ می شود اما زمانی که یک کلمه داشته باشیم که به پایان می رسد

a consonant and the next word that begins in the consonant, if they’re very similar,

یک صامت و کلمه بعدی که با صامت شروع می شود، اگر خیلی شبیه باشند،

then they’ll link together with one sound. And in this case, it’s the unvoiced sound

سپس آنها با یک صدا به هم مرتبط می شوند. و در این مورد، صدای بی صدا است

that wins.

که برنده می شود

Unvoiced sounds are considered stronger than voiced sounds. So when S and Z link together,

صداهای بدون صدا قوی تر از صداهای صوتی در نظر گرفته می شوند. بنابراین وقتی S و Z به هم پیوند می خورند،

S the unvoiced sound wins. When unvoiced TH and voiced TH link together, it’s the unvoiced

S صدای بی صدا برنده می شود. هنگامی که TH بدون صدا و TH صداگذاری شده به هم پیوند می‌خورند، همان unvoiced است

sound that wins. So you can link these together: with these, with these, and drop your voiced

صدایی که برنده است بنابراین می توانید اینها را به هم پیوند دهید: با اینها، با اینها، و صدای خود را رها کنید

TH, just make one unvoiced TH consonant to link the words together.

TH، فقط یک صامت TH بدون صدا بسازید تا کلمات را به هم پیوند دهید.

With these, with these, with these, with these, with these.With these friends, with these

با اینها با اینها با اینها با اینها با اینها با این دوستان با اینها

friends, with these friends.

دوستان با این دوستان

And now, the conversation three times.

و اکنون، مکالمه سه بار.

Tonight, David and I are going out to dinner with two friends, a double-date. We both got

امشب، دیوید و من با دو دوست برای شام بیرون می رویم، یک قرار دو نفره. هر دو گرفتیم

sitters and we got a reservation at Park at six forty-five. I already know what I’m

نشسته‌ها و ساعت شش و چهل و پنج در پارک رزرو کردیم. من از قبل می دانم که چه هستم

going to get. They have the best French onion soup I’ve ever had. I don’t know how long

برای گرفتن آنها بهترین سوپ پیاز فرانسوی را که تا به حال خورده ام دارند. نمیدونم تا کی

it takes them to make it, but it’s worth every minute. It’s going to be so great

به آنها نیاز است تا آن را بسازند، اما ارزش هر دقیقه را دارد. خیلی عالی میشه

to enjoy a nice meal catching up with these friends.

برای لذت بردن از یک وعده غذایی خوب در ارتباط با این دوستان.

Tonight, David and I are going out to dinner with two friends, a double-date. We both got

امشب، دیوید و من با دو دوست برای شام بیرون می رویم، یک قرار دو نفره. هر دو گرفتیم

sitters and we got a reservation at Park at six forty-five. I already know what I’m

نشسته‌ها و ساعت شش و چهل و پنج در پارک رزرو کردیم. من از قبل می دانم که چه هستم

going to get. They have the best French onion soup I’ve ever had. I don’t know how long

برای گرفتن آنها بهترین سوپ پیاز فرانسوی را که تا به حال خورده ام دارند. نمیدونم تا کی

it takes them to make it, but it’s worth every minute. It’s going to be so great

به آنها نیاز است تا آن را بسازند، اما ارزش هر دقیقه را دارد. خیلی عالی میشه

to enjoy a nice meal catching up with these friends.

برای لذت بردن از یک وعده غذایی خوب در ارتباط با این دوستان.

Tonight, David and I are going out to dinner with two friends, a double-date. We both got

امشب، دیوید و من با دو دوست برای شام بیرون می رویم، یک قرار دو نفره. هر دو گرفتیم

sitters and we got a reservation at Park at six forty-five. I already know what I’m

نشسته‌ها و ساعت شش و چهل و پنج در پارک رزرو کردیم. من از قبل می دانم که چه هستم

going to get. They have the best French onion soup I’ve ever had. I don’t know how long

برای گرفتن آنها بهترین سوپ پیاز فرانسوی را که تا به حال خورده ام دارند. نمیدونم تا کی

it takes them to make it, but it’s worth every minute. It’s going to be so great

به آنها نیاز است تا آن را بسازند، اما ارزش هر دقیقه را دارد. خیلی عالی میشه

to enjoy a nice meal catching up with these friends.

برای لذت بردن از یک وعده غذایی خوب در ارتباط با این دوستان.

Ok, this is a fun scene I made with my friends Vicki and Jay where we are acting out checking

خوب، این یک صحنه سرگرم کننده است که من با دوستانم ویکی و جی درست کردم که در آن در حال بررسی هستیم

in at an airport. They also have a Youtube channel, “Simple English Videos”, be sure

در یک فرودگاه آنها همچنین یک کانال یوتیوب دارند، "ویدیوهای ساده انگلیسی"، مطمئن باشید

to check them out.

برای بررسی آنها

The machine didn’t recognize my passport. I can help. Where are you flying to today?

دستگاه پاسپورت مرا نشناخت. من می توانم کمک کنم. امروز به کجا پرواز می کنید؟

-Recife -Rio

-ریسیف -ریو

We’re flying to Rio and then we have a connecting flight to Recife.

ما به ریو پرواز می کنیم و سپس یک پرواز ارتباطی به رسیف داریم.

What are you looking for? My reading glasses.

دنبال چی میگردی؟ عینک مطالعه من

They’re on your head. Oh!

آنها روی سر شما هستند اوه!

I had a bottle of water. I threw that away.

من یک بطری آب داشتم. من آن را دور انداختم.

Why? You can’t take liquids on the plane.

چرا؟ شما نمی توانید مایعات را در هواپیما ببرید.

Are you checking any bags? Yes, just one.

آیا کیفی را چک می کنید؟ بله فقط یکی

Can you put it on the scale? Sure!

آیا می توانید آن را روی ترازو قرار دهید؟ مطمئن!

Can you check our bag through the Recife. No, I can’t. You’ll need to pick it up

آیا می توانید کیف ما را از طریق Recife چک کنید. نه، نمی توانم. شما باید آن را بردارید

in Rio to go through customs. How much time do we have?

در ریو برای عبور از گمرک. چقدر وقت داریم؟

How long is our layover? About two and a half hours.

مدت زمان استراحت ما چقدر است؟ حدود دو ساعت و نیم.

That’s plenty of time. Here are your boarding passes.

این زمان زیادی است. در اینجا کارت پرواز شما است.

Thank you. Your flight leaves from Gate 19 and boarding

متشکرم. پرواز شما از دروازه 19 حرکت می کند و سوار می شوید

begins at 11:20. Eleven twenty.

ساعت 11:20 شروع می شود یازده و بیست

Have a great trip! We will!

سفر خوبی داشته باشید! ما خواهیم کرد!

And now for that analysis.

و حالا برای آن تحلیل.

The machine didn’t recognize my passport. Didn’t recognize.

دستگاه پاسپورت من را نشناخت. تشخیص نداد.

Did you notice how Jay pronounced the N apostrophe T contraction? Didn’t. He didn’t release

آیا متوجه شدید که جی چگونه انقباض N آپوستروف T را تلفظ می کند؟ نکرد. او آزاد نکرد

the T. But rather, ending this word with a nasal stop sound. Didn’t. N-n-

T. اما در عوض، پایان دادن به این کلمه با صدای توقف بینی. نکرد. N-n-

The machine didn’t recognize my passport Didn’t recognize my passport

دستگاه پاسپورت من را شناسایی نکرد پاسپورت من را شناسایی نکرد

Didn’t recognize.

تشخیص نداد.

This is how we pronounce all N apostrophe T contractions. N– Didn’t recognize.

اینگونه است که همه انقباضات N آپوستروف T را تلفظ می کنیم. ن- نشناختم

I can help.

من می توانم کمک کنم.

Did you notice how the word ‘can’ was reduced? K, schwa, N sound. So it sounds like

آیا متوجه شده اید که چگونه کلمه "می توان" کاهش یافت؟ صدای K، schwa، N. بنابراین به نظر می رسد

there’s no vowel. Can- can- I can help. This is because ‘can’

صدادار وجود ندارد می توانم - می توانم - می توانم کمک کنم. این به این دلیل است که "می توان"

is a helping verb here. It’s not the main verb. The main verb is ‘help’. ‘Can’

در اینجا یک فعل کمکی است. این فعل اصلی نیست فعل اصلی "کمک" است. 'می توان'

is usually a helping verb. And in these cases, we do reduce it.

معمولاً یک فعل کمکی است. و در این موارد، آن را کاهش می دهیم.

I can help.

من می توانم کمک کنم.

Where are you flying to today?

امروز به کجا پرواز می کنید؟

Where

جایی که

I reduced the word ‘are’ to the schwa R sound, ‘ur’.

من کلمه "are" را به صدای schwa R، "ur" کاهش دادم.

Ur- where-ur

اور- کجا-ور

It linked up with the word before: Where-ur. Where-ur. Where-ur. And just sounds like an

با کلمه قبل مرتبط شد: Where-ur. کجا- ur. کجا-ur. و فقط به نظر می رسد

extra syllable at the end of ‘where’.

هجای اضافی در انتهای «کجا».

Where are you flying to today?

امروز به کجا پرواز می کنید؟

Where-ur. I pronounced a full OO vowel in the word ‘to’ but I reduced the vowel

کجا-ur. من یک واکه کامل OO را در کلمه "to" تلفظ کردم اما مصوت را کم کردم

in the word ‘today’ to the schwa. Tu- tu- today. So this syllable was short and

در کلمه "امروز" به شوا. تو- تو- امروز. پس این هجا کوتاه بود و

this syllable, ‘day’ was longer. Today.

این هجا، "روز" طولانی تر بود. امروز.

What do you notice about the intonation of that question?

در مورد لحن آن سوال چه چیزی را متوجه می شوید؟

Where are you flying to today?

امروز به کجا پرواز می کنید؟

Today. The pitch went down at the end. But it’s a question. Questions that can’t be answered

امروز. زمین در پایان پایین آمد. اما این یک سوال است. سوالاتی که نمی توان به آنها پاسخ داد

with Yes or No do go down in pitch at the end, just like phrases.

با بله یا خیر، در پایان، درست مانند عبارات، به سطح پایین بروید.

We’re flying to Rio and then we have a connecting flight to Recife.

ما به ریو پرواز می کنیم و سپس یک پرواز ارتباطی به رسیف داریم.

Vicki has pronounced this beautifully in British English. As you know, this is an American

ویکی این را به زیبایی در انگلیسی بریتانیایی تلفظ کرده است. همانطور که می دانید این یک آمریکایی است

English channel and that’s really where my expertise is. I’m not going to comment

کانال انگلیسی و تخصص من واقعاً اینجاست. من قصد ندارم نظر بدهم

too much on what Vicki says, except to point out a few differences between British English

بیش از حد در مورد آنچه ویکی می گوید، به جز اشاره به چند تفاوت بین انگلیسی بریتانیایی

and American English.

و انگلیسی آمریکایی

What are you looking for? My reading glasses.

دنبال چی میگردی؟ عینک مطالعه من

The first major difference I’ll point out is how she pronounced the phrase ‘what are’.

اولین تفاوت عمده ای که به آن اشاره خواهم کرد این است که او چگونه عبارت "چی هستند" را تلفظ می کند.

She made a True T here. And most Americans will make that a Flap T. What-r. What are

او در اینجا یک T True درست کرد. و اکثر آمریکایی ها آن را یک Flap T. What-r می سازند. چه هستند

you looking for?

به دنبال

I noticed that people who speak British English tend to make many more True Ts than Americans.

متوجه شدم افرادی که انگلیسی بریتانیایی صحبت می‌کنند، بیشتر از آمریکایی‌ها T True درست می‌کنند.

We like to make more Stop Ts and Flap Ts. What-r. But Vicki says…

ما دوست داریم Stop T و Flap T های بیشتری بسازیم. چه-ر. اما ویکی می گوید…

What are your looking for?

به دنبال چه چیزی هستید؟

What do you notice about the intonation of this question? Looking for? It goes down in

در مورد لحن این سوال چه توجهی دارید؟ به دنبال؟ در پایین می رود

pitch at the end. Because it cannot be answered with Yes or No.

زمین در پایان زیرا نمی توان با بله یا خیر پاسخ داد.

My reading glasses

عینک مطالعه من

No reduction in Jay’s short sentence but listen to how the sounds and words all flow

هیچ کاهشی در جمله کوتاه جی وجود ندارد، اما به نحوه جاری شدن صداها و کلمات گوش دهید

together.

با یکدیگر.

My reading glasses

عینک مطالعه من

One thought with a swell over the stressed syllable ‘read’.

یک فکر با متورم شدن روی هجای تاکید شده «خواندن».

My reading glasses. All one nice smooth phrase.

عینک مطالعه من همه یک عبارت صاف زیبا.

My reading glasses. They’re on your head.

عینک مطالعه من آنها روی سر شما هستند

I had a bottle of water. Jay flapped the double T in ‘bottle’ so

من یک بطری آب داشتم. جی تی دوتایی را در «بطری» به همین ترتیب تکان داد

it sounded like an American D. Bottle. Bottle. Also the word ‘water’.

شبیه بطری D. آمریکایی بود. بطری. همچنین کلمه "آب".

Vicki probably would have said this with True Ts. Bottle. And Wat-t-t…True T.

احتمالاً ویکی این را با True Ts می گفت. بطری. و Wat-t-t…True T.

Actually, ‘water’ is an interesting word because it sounds totally different in British

در واقع، "آب" کلمه جالبی است زیرا در انگلیسی کاملاً متفاوت به نظر می رسد

English than it does in American English. The vowel is different, the pronunciation

انگلیسی نسبت به انگلیسی آمریکایی. مصوت متفاوت است، تلفظ

of T is different. And the pronunciation of the last two letters is different. I actually

از T متفاوت است. و تلفظ دو حرف آخر متفاوت است. من در واقع

have a video on how American pronounce the word ‘water’. Check it out!

ویدئویی در مورد نحوه تلفظ کلمه "آب" در آمریکا داشته باشید. آن را بررسی کنید!

I had a bottle of water. I threw that away.

من یک بطری آب داشتم. من آن را دور انداختم.

Why?

چرا؟

Another clear True T from Vicki where an American probably would have flapped that.

یکی دیگر از True T واضح از Vicki که احتمالاً یک آمریکایی آن را تکان می داد.

I threw that away. That-a…

من آن را دور انداختم. که-یک…

I threw that away.

من آن را دور انداختم.

But Vicki says…

اما ویکی می گوید…

I threw that away. Why?

من آن را دور انداختم. چرا؟

Again, up but then down at the end. Why? This is a question that cannot be answered with

دوباره، بالا اما در پایان پایین. چرا؟ این سوالی است که نمی توان با آن پاسخ داد

Yes or No.

آره یا نه.

Why? You can’t take liquids on the plane.

چرا؟ شما نمی توانید مایعات را در هواپیما ببرید.

Are you checking any bags?

آیا کیفی را چک می کنید؟

Here, I pronounce the word ‘are’ more fully with a vowel.

در اینجا، من کلمه "are" را کاملتر با یک مصوت تلفظ می کنم.

Are. Aaaare.

هستند. آآآر.

I wouldn’t have to. Even though it’s the beginning of the sentence, I could still reduce

من مجبور نیستم با وجود اینکه ابتدای جمله است، باز هم می‌توانم کم کنم

it to ‘Urr”. Ur you checking? But I said ‘are’. Are you checking?

آن را به "Urr". آیا در حال بررسی هستید؟ اما من گفتم "هستند". داری چک می کنی؟

Are you checking any bags?

آیا کیفی را چک می کنید؟

Smooth connection across the phrase with the stressed syllables ‘check’ and ‘bags’.

ارتباط صاف بین عبارت با هجاهای تاکید شده «چک» و «چمدان».

It’s a question. What do you notice about the intonation?

این یک سوال است. در مورد لحن چه چیزی توجه می کنید؟

Are you checking any bags?

آیا کیفی را چک می کنید؟

This is a Yes/No question. So the pitch should go up at the end. But actually, I made it

این یک سوال بله/خیر است. بنابراین زمین باید در پایان بالا برود. اما در واقع، من آن را درست کردم

so the pitch goes down. Bags.

بنابراین زمین پایین می رود. کیف ها

Are you checking any bags?

آیا کیفی را چک می کنید؟

Okay, so the rules aren’t perfect. I also could have said this with intonation going

خوب، پس قوانین کامل نیستند. من همچنین می توانستم این را با لحن بیان کنم

up at the end. Are you checking any bags? And in general, it’s more polite to make

بالا در پایان آیا کیفی را چک می کنید؟ و به طور کلی، ساختن آن مودبانه تر است

your intonation go up at the end of a Yes/No question.

لحن شما در پایان یک سوال بله/خیر بالا می رود.

Are you checking any bags? Yes, just one.

آیا کیفی را چک می کنید؟ بله فقط یکی

Can you put it on the scale?

آیا می توانید آن را روی ترازو بگذارید؟

Another ‘can’ reduction. Kn- kn- Why is that? What’s the main verb here? The main

کاهش "می تواند" دیگر. Kn- Kn- چرا اینطور است؟ فعل اصلی اینجا چیست؟ اصلی

verb is ‘put’. So ‘can’ is a helping verb. Reduce it.

فعل " گذاشتن " است. بنابراین "can" یک فعل کمک کننده است. آن را کاهش دهید.

Can you put it on the scale?

آیا می توانید آن را روی ترازو بگذارید؟

Scale? The intonation does go up at the end of this Yes/No question.

مقیاس؟ لحن در پایان این سوال بله/خیر بالا می رود.

Can you put it on the scale?

آیا می توانید آن را روی ترازو بگذارید؟

I noticed my Flap T is making this little 3-root phrase very smooth. Puuuttiiiton. Put

متوجه شدم Flap T من این عبارت کوچک 3 ریشه را بسیار روان می کند. پوووتیتیتون. قرار دادن

it on. Put it on.

آن را در آن را بپوشان.

Can you put it on the scale?

آیا می توانید آن را روی ترازو قرار دهید؟

Not True Ts but just flapping the tongue against the mouth to make the connection between the

T True Ts نیست، بلکه فقط زبان را روی دهان تکان دهید تا ارتباط بین آن برقرار شود

words smoother.

کلمات صاف تر

Put it on. Can you put it on the scale?

آن را بپوشان. آیا می توانید آن را روی ترازو قرار دهید؟

Can you put it on the scale?

آیا می توانید آن را روی ترازو قرار دهید؟

Sure.

مطمئن.

There are a couple different ways to pronounce this word. I usually say ‘sure!’ Jay said,

چند روش مختلف برای تلفظ این کلمه وجود دارد. من معمولا می گویم "مطمئنا!" جی گفت:

‘Sure’! Both are acceptable.

'مطمئن'! هر دو قابل قبول است.

Sure. Can you check out backs through to Recife?

مطمئن. آیا می توانید به رسیف مراجعه کنید؟

Notice Jay reduced ‘can’ to ‘kn’. Can you check our bags?

توجه کنید که جی «can» را به «kn» کاهش داد. آیا می توانید کیف های ما را چک کنید؟

What’s the main verb here? Can you check our bags through to Recife?

فعل اصلی اینجا چیست؟ آیا می توانید چمدان های ما را تا رسیف چک کنید؟

The main verb is ‘check’ so can is a helping verb and we want to reduce that. The word

فعل اصلی "بررسی" است بنابراین can یک فعل کمکی است و ما می خواهیم آن را کاهش دهیم. کلمه

‘to’, Jay pronounced that with a Flap T and the schwa. This is the common reduction:

«به»، جی آن را با فلپ T و schwa تلفظ کرد. این کاهش رایج است:

Through-da

از طریق دا

Can you check our bags through to Recife? Through to Recife?

آیا می توانید چمدان های ما را تا رسیف چک کنید؟ از طریق رسیف؟

No, I can’t. You’ll need to pick it up in Rio to go through customs.

نه، نمی توانم. برای عبور از گمرک باید آن را در ریو تحویل بگیرید.

Can’t. I did pronounce a strong True T there, didn’t I? I was being extra clear. What

نمی تواند. من در آنجا یک True T قوی تلفظ کردم، نه؟ من خیلی واضح بودم چی

do you notice about the vowel in the word? Can’t.

آیا به مصوت در کلمه توجه می کنید؟ نمی تواند.

No, I can’t.

نه، نمی توانم.

It’s a full AA vowel. AA. Even though we reduced the vowel in the word ‘can’ often,

این یک مصوت کامل AA است. AA حتی اگر ما اغلب مصوت را در کلمه "می توانم" کاهش دادیم،

we do not reduce the vowel in the word ‘can’t’.

ما مصوت را در کلمه "can't" کاهش نمی دهیم.

No, I can’t.

نه، نمی توانم.

You’ll need to pick it up in Rio to go through

برای عبور باید آن را در ریو بردارید

customs.

گمرک.

I reduced the vowel in ‘to’ to the schwa.

مصوت "to" را به schwa کاهش دادم.

You’ll need te- Pick it up.

شما نیاز دارید - آن را بردارید.

What do you notice about the T here?

چه چیزی در مورد T در اینجا توجه می کنید؟

Pick it up.

آن را بردارید.

Its a Flap T. it comes between two vowels so I made that sound like the American D sound.

این یک Flap T است. بین دو مصوت می آید، بنابراین من آن صدا را شبیه صدای D آمریکایی کردم.

Pick it up. Pick it up.

آن را بردارید. آن را بردارید.

You’ll need to pick it up in Rio

شما باید آن را در ریو تحویل بگیرید

You’ll need to pick it up in Rio to go through customs.

برای عبور از گمرک باید آن را در ریو تحویل بگیرید.

Again, I reduced the vowel in ‘to’. Now I could make this T a Flap T, but I didn’t.

دوباره مصوت را در "to" کاهش دادم. حالا می‌توانستم این T را یک Flap T کنم، اما این کار را نکردم.

I made it a True T.

من آن را True T کردم.

…in Rio te. But I could have said ‘in Riote’

... در ریوته. اما می توانستم بگویم "در ریوت"

You’ll need to pick it up in Rio to go through customs.

برای عبور از گمرک باید آن را در ریو تحویل بگیرید.

How much time do we have? How long is our layover?

چقدر وقت داریم؟ مدت زمان استراحت ما چقدر است؟

What do you notice about the intonation of these two questions? After the phrase peaks

در مورد لحن این دو سوال چه توجهی دارید؟ بعد از اینکه عبارت به اوج می رسد

on the stressed word ‘time’, ‘do we have’, the last three words are all pretty

روی کلمه تاکید شده «زمان»، «آیا داریم»، سه کلمه آخر همگی زیبا هستند

low in pitch, heading down.

کم ارتفاع، به سمت پایین.

How much time do we have? Layover

چقدر وقت داریم؟ توقف

Both of these phrases, questions, but not Yes/No questions, go down in pitch.

هر دوی این عبارات، سؤالات، اما نه سؤالات بله/خیر، پایین می آیند.

How much time do we have? How long is our layover?

چقدر وقت داریم؟ مدت زمان استراحت ما چقدر است؟

About two and a half hours. That’s plenty of time.

حدود دو ساعت و نیم. این زمان زیادی است.

Did you notice the very clear Stop T in ‘about’?

آیا متوجه توقف T بسیار واضح در «حدود» شدید؟

About two and a half hours.

حدود دو ساعت و نیم.

I made it True T for ‘two’ but I made a Stop T for ‘about’. About, stop the

من آن را True T برای "دو" ساختم اما یک Stop T را برای "حدود" ساختم. در مورد، متوقف کردن

air, two and a half hours.

هوا، دو ساعت و نیم

This is how you’ll want to pronounce this when one word ends in a T and the next word

هنگامی که یک کلمه به T و کلمه بعدی به پایان می رسد، می خواهید این را تلفظ کنید

begins with a T.

با T شروع می شود.

About two and a half hours.

حدود دو ساعت و نیم.

Don’t make two T sounds. Just make a stop and then one true T.

دو صدای T تولید نکنید. فقط یک توقف و سپس یک T واقعی انجام دهید.

About two and a half hours.

حدود دو ساعت و نیم.

How did I pronounce the word ‘and’? I reduced it to just the schwa N sound. Nn-

چگونه کلمه "و" را تلفظ کردم؟ من آن را فقط به صدای schwa N کاهش دادم. Nn-

Two and a half.

دوتا و نصفی.

Notice the L in ‘half’ is silent.

توجه کنید که L در "نیم" بی صدا است.

About two and a half hours.

حدود دو ساعت و نیم.

That’s plenty of time.

این زمان زیادی است.

Vicki made a nice clear True T here.

ویکی در اینجا یک True T واضح درست کرد.

That’s plenty of time.

این زمان زیادی است.

Americans will often drop the T completely when it comes after an N. Actually, we’ll

آمریکایی ها اغلب وقتی که بعد از N می آید T را به طور کامل حذف می کنند. در واقع، ما این کار را خواهیم کرد

see an example of this in just a minute.

نمونه ای از این را فقط در یک دقیقه ببینید.

Here are your boarding passes. Thank you.

در اینجا کارت پرواز شما آمده است. متشکرم.

Here are your boarding passes. I did make a full vowel in the word ‘are’.

در اینجا کارت پرواز شما آمده است. من یک واکه کامل در کلمه "are" درست کردم.

But it was still very fast, very quick. It’s a function word, it doesn’t need

اما هنوز خیلی سریع بود، خیلی سریع. این یک کلمه تابعی است، نیازی به آن ندارد

much time. Here are your…

زمان زیادی. اینجا شما…

Here are your boarding passes.

در اینجا کارت پرواز شما آمده است.

Thank you.

متشکرم.

Your flight leaves from gate 19 and boarding begins at 11:20.

پرواز شما از دروازه 19 حرکت می کند و سوار شدن در ساعت 11:20 آغاز می شود.

Your flight leaves

پرواز شما حرکت می کند

The word ‘your’ was very fast. I reduced it so that it has the schwa R ending.

کلمه "شما" بسیار سریع بود. من آن را کم کردم تا پایان schwa R داشته باشد.

Yer. Yer. Yer flight. Your flight leaves.

سال سال یر پرواز. پرواز شما حرکت می کند.

Your flight leaves-

پرواز شما حرکت می کند -

from gate 19 and boarding

از دروازه 19 و سوار شدن

begins at 11:20. ‘Flight leaves’ with a clear stop T, not

ساعت 11:20 شروع می شود "پرواز" با توقف واضح T، نه

released.

منتشر شد.

Flight

پرواز

Flight leaves

پرواز برگ

Your flight leaves

پرواز شما حرکت می کند

Your flight leaves from gate 19 and boarding begins at 11:20.

پرواز شما از دروازه 19 حرکت می کند و سوار شدن در ساعت 11:20 آغاز می شود.

Eleven twenty.

یازده و بیست

Here is the example I talked about earlier. Americans often drop the T when it comes after

در اینجا مثالی است که قبلاً در مورد آن صحبت کردم. آمریکایی‌ها معمولاً T را وقتی بعد از آن می‌آیند رها می‌کنند

an N. ‘Twenty’ is a perfect example. I did it.

یک N. 'Twenty' یک مثال کامل است. من انجام دادم.

Eleven twenty.

یازده و بیست

And so did Jay. Eleven twenty. Twenty.

و همینطور جی. یازده و بیست بیست.

Eleven twenty.

یازده و بیست

Have a great trip!

سفر خوبی داشته باشید!

Great trip.

سفر عالی.

Again, I did not make two Ts. One word ended in a T, the next word began in a T, but I

باز هم دو تا T ساخته نشدم. یک کلمه به T ختم می شد، کلمه بعدی با T شروع می شد، اما I

didn’t repeat the T. Great trip

تکرار نشد T. سفر بزرگ

Have a great trip!

سفر خوبی داشته باشید!

Trip

سفر

The TR consonant cluster can be, and often is pronounced as CHR. CHRip. CHRip. Instead

خوشه صامت TR می تواند باشد و اغلب به صورت CHR تلفظ می شود. CHRip. CHRip. بجای

of TRip. TRip.

از TRip. سفر.

Have a great trip.

سفر خوبی داشته باشید

And now, the conversation three times.

و اکنون، مکالمه سه بار.

The machine didn’t recognize my passport. I can help. Where are you flying to today?

دستگاه پاسپورت من را نشناخت. من می توانم کمک کنم. امروز به کجا پرواز می کنید؟

-Rio -Recife

-ریو -ریسیف

We’re flying to Rio and then we have a connecting flight to Recife.

ما به ریو پرواز می کنیم و سپس یک پرواز ارتباطی به رسیف داریم.

-What are you looking for? -My reading glasses.

-دنبال چی میگردی؟ -عینک مطالعه من

They’re on your head. I had a bottle of water.

آنها روی سر شما هستند من یک بطری آب داشتم.

I threw that away. Why?

من آن را دور انداختم. چرا؟

You can’t take liquids on the plane. Are you checking any bags?

شما نمی توانید مایعات را در هواپیما ببرید. آیا کیفی را چک می کنید؟

Yes, just one. Can you put it on the scale?

بله فقط یکی آیا می توانید آن را روی ترازو بگذارید؟

Sure. Can you check our bags through to Recife?

مطمئن. آیا می توانید چمدان های ما را تا رسیف چک کنید؟

No, I can’t. You’ll need to pick it up in Rio to go through customs.

نه، نمی توانم. برای عبور از گمرک باید آن را در ریو تحویل بگیرید.

How much time do we have? How long is our layover?

چقدر وقت داریم؟ مدت زمان استراحت ما چقدر است؟

About two and a half hours. That’s plenty of time.

حدود دو ساعت و نیم. این زمان زیادی است.

Here are your boarding passes. Thank you.

در اینجا کارت پرواز شما است. متشکرم.

Your flight leaves from Gate 19 and boarding begins at 11:20.

پرواز شما از دروازه 19 حرکت می کند و سوار شدن در ساعت 11:20 آغاز می شود.

Eleven twenty. Have a great trip!

یازده و بیست سفر خوبی داشته باشید!

We will!

ما خواهیم کرد!

The machine didn’t recognize my passport. I can help. Where are you flying to today?

دستگاه پاسپورت من را نشناخت. من می توانم کمک کنم. امروز به کجا پرواز می کنید؟

-Rio -Recife

-ریو -ریسیف

We’re flying to Rio and then we have a connecting flight to Recife.

ما به ریو پرواز می کنیم و سپس یک پرواز ارتباطی به رسیف داریم.

-What are you looking for? -My reading glasses.

-دنبال چی میگردی؟ -عینک مطالعه من

They’re on your head. I had a bottle of water.

آنها روی سر شما هستند من یک بطری آب داشتم.

I threw that away. Why?

من آن را دور انداختم. چرا؟

You can’t take liquids on the plane. Are you checking any bags?

شما نمی توانید مایعات را در هواپیما ببرید. آیا کیفی را چک می کنید؟

Yes, just one. Can you put it on the scale?

بله فقط یکی آیا می توانید آن را روی ترازو بگذارید؟

Sure. Can you check our bags through to Recife?

مطمئن. آیا می توانید چمدان های ما را تا رسیف چک کنید؟

No, I can’t. You’ll need to pick it up in Rio to go through customs.

نه، نمی توانم. برای عبور از گمرک باید آن را در ریو تحویل بگیرید.

How much time do we have? How long is our layover?

چقدر وقت داریم؟ مدت زمان استراحت ما چقدر است؟

About two and a half hours. That’s plenty of time.

حدود دو ساعت و نیم. این زمان زیادی است.

Here are your boarding passes. Thank you.

در اینجا کارت پرواز شما است. متشکرم.

Your flight leaves from Gate 19 and boarding begins at 11:20.

پرواز شما از دروازه 19 حرکت می کند و سوار شدن در ساعت 11:20 آغاز می شود.

Eleven twenty. Have a great trip!

یازده و بیست سفر خوبی داشته باشید!

We will!

ما خواهیم کرد!

The machine didn’t recognize my passport. I can help. Where are you flying to today?

دستگاه پاسپورت من را نشناخت. من می توانم کمک کنم. امروز به کجا پرواز می کنید؟

-Rio -Recife

-ریو -ریسیف

We’re flying to Rio and then we have a connecting flight to Recife.

ما به ریو پرواز می کنیم و سپس یک پرواز ارتباطی به رسیف داریم.

-What are you looking for? -My reading glasses.

-دنبال چی میگردی؟ -عینک مطالعه من

They’re on your head. I had a bottle of water.

آنها روی سر شما هستند من یک بطری آب داشتم.

I threw that away. Why?

من آن را دور انداختم. چرا؟

You can’t take liquids on the plane. Are you checking any bags?

شما نمی توانید مایعات را در هواپیما ببرید. آیا کیفی را چک می کنید؟

Yes, just one. Can you put it on the scale?

بله فقط یکی آیا می توانید آن را روی ترازو قرار دهید؟

Sure. Can you check our bags through to Recife?

مطمئن. آیا می توانید چمدان های ما را تا رسیف چک کنید؟

No, I can’t. You’ll need to pick it up in Rio to go through customs.

نه، نمی توانم. برای عبور از گمرک باید آن را در ریو تحویل بگیرید.

How much time do we have? How long is our layover?

چقدر وقت داریم؟ مدت زمان استراحت ما چقدر است؟

About two and a half hours. That’s plenty of time.

حدود دو ساعت و نیم. این زمان زیادی است.

Here are your boarding passes. Thank you.

در اینجا کارت پرواز شما است. متشکرم.

Your flight leaves from Gate 19 and boarding begins at 11:20.

پرواز شما از دروازه 19 حرکت می کند و سوار شدن در ساعت 11:20 آغاز می شود.

Eleven twenty. Have a great trip!

یازده و بیست سفر خوبی داشته باشید!

We will!

ما خواهیم کرد!

Now back to a monologue about my free time.

اکنون به یک مونولوگ در مورد اوقات فراغتم برگردیم.

One of my favorite things to do with a free day is to ride my bike. Sometimes I’ll ride

یکی از کارهای مورد علاقه من برای انجام یک روز آزاد دوچرخه سواری است. گاهی سوار می شوم

along the Hudson River or in Central Park, and sometimes I’ll go visit friends in Brooklyn.

در امتداد رودخانه هادسون یا در پارک مرکزی، و گاهی اوقات به دیدن دوستان در بروکلین می روم.

And now for that analysis.

و حالا برای آن تحلیل.

>> One of my favorite things to do

>> یکی از کارهای مورد علاقه من برای انجام

One of my favorite. I definitely here ‘one’ and ‘fav-‘ as being stressed. ‘Of my’

یکی از علایقم. من قطعاً در اینجا "یک" و "fav-" به عنوان استرس وارد می‌شوم. "از من"

is very quick, very different than ‘one’ and ‘fav’. Of my, of my, of my. So I’m

بسیار سریع است، بسیار متفاوت از "یک" و "مورد علاقه". از من، از من، از من. منم همین طور

using the schwa here, and I am giving the V sound: of my, of my, of my, but it’s very

با استفاده از schwa در اینجا، و من صدای V را می دهم: of my, of my, of my, اما این بسیار است

flat and quick.

صاف و سریع

>> One of my favorite

>> یکی از مورد علاقه من

I notice that I’m dropping the middle, unstressed syllable in ‘favorite’. So it’s not

متوجه شدم که هجای میانی و بدون تاکید را در «مورد علاقه» می‌اندازم. پس اینطور نیست

FA-vo-rit, but simply, FA-vrit. Favorite. Favorite things. And I notice that I am making

FA-vo-rit، اما به سادگی، FA-vrit. مورد علاقه. چیزهای مورد علاقه. و متوجه می شوم که دارم می سازم

that a stop T, I’m not releasing it. I’m going straight into the TH. One of my favorite things.

که یک توقف T، من آن را آزاد نمی کنم. من مستقیماً به TH می روم. یکی از چیزهای مورد علاقه من.

>> One of my favorite things to do with a free day

>> یکی از کارهای مورد علاقه من برای انجام یک روز آزاد

One of my favorite things to do with a free day … so I notice both the words ‘free’

یکی از کارهای مورد علاقه من برای انجام یک روز آزاد ... بنابراین من متوجه هر دو کلمه "رایگان" شدم.

and ‘day’ have a lot more length than the others. ‘Things’ is a content word,

و "روز" بسیار طولانی تر از بقیه است. "چیزها" یک کلمه محتوایی است،

it is a noun, but it’s more generic than ‘free’ and ‘day’, I think that’s

این یک اسم است، اما عمومی تر از "رایگان" و "روز" است، من فکر می کنم این

why I didn’t give it as much time. One of my favorite things to do with a free day.

چرا اینقدر بهش وقت ندادم یکی از کارهای مورد علاقه من برای انجام یک روز آزاد.

>> One of my favorite things to do with a free day

>> یکی از کارهای مورد علاقه من برای انجام یک روز آزاد

I notice, with the word ‘to’, I am reducing that to the schwa sound. It’s not ‘to

متوجه شدم، با کلمه "به"، آن را به صدای شوا تقلیل می دهم. این "به" نیست

do’, it’s ‘t’do’.

انجام دهید، این «انجام» است.

>> To do

>> انجام دادن

with a free day.

با یک روز آزاد

Also the article ‘a’, of course, is a schwa. Now I pronounced the ending TH unvoiced,

همچنین ماده «الف» البته یک schwa است. حالا پایان TH را بدون صدا تلفظ کردم،

with a, with a. Sometimes when people link the ending TH that is unvoiced into a voiced

با a، با a. گاهی اوقات وقتی افراد انتهای TH را که بدون صدا به صدا در می‌آیند پیوند می‌دهند

sound, like the vowel schwa, they will voice it and say ‘with a’. With a. But I left

صدا، مانند مصوت schwa، آن را صدا می کنند و می گویند "با a". با یک. اما من رفتم

that unvoiced: with a, with a, with a free day.

که بی صدا: با یک، با یک، با یک روز آزاد.

>> with a free day

>> با یک روز رایگان

Is to ride my bike. Ride, bike. Those were the two longest words in that sentence fragment.

این است که دوچرخه ام را سوار کنم. دوچرخه سواری. این دو کلمه طولانی ترین کلمه در آن قطعه جمله بودند.

Is to ride my bike. I notice again, I reduced this to the schwa sound. It’s not ‘to’,

این است که دوچرخه ام را سوار کنم. دوباره متوجه شدم، این را به صدای شوا کاهش دادم. "به" نیست،

it’s to, to, is to, is to, is to ride, is to ride my bike.

این است که، به، به، است، به، این است که به دوچرخه سواری من است.

>> Is to ride my bike.

>> این است که دوچرخه من را سوار کنم.

Sometimes I’ll ride along Hudson River

گاهی اوقات در امتداد رودخانه هادسون سوار می شوم

What did you hear as the most stressed syllables there? I’m hearing some-, ride, Hud-, Riv-.

بیشترین تاکید هجاها را در آنجا شنیدید؟ من برخی از-، سوار، هاد-، ریو- را می شنوم.

As you practice your own speech, listen to it and make sure that you can pick out stressed

همانطور که سخنرانی خود را تمرین می کنید، به آن گوش دهید و مطمئن شوید که می توانید استرس را تشخیص دهید

syllables in a sentence. If you can’t, then they all sound too much the same. And we’re

هجاها در یک جمله اگر نمی توانید، پس همه آنها خیلی شبیه هم هستند. و بود

lacking good rhythmic contrast. So, it’s always good to study other speech, and to

فاقد کنتراست ریتمیک خوب بنابراین، همیشه خوب است که گفتارهای دیگر را مطالعه کنید، و به

note what do you hear as being the longest syllables. Usually, it will go along with

توجه داشته باشید که بلندترین هجاها چه چیزی را می شنوید. معمولاً همراه خواهد بود

adjectives, adverbs, nouns, and verbs.

صفت، قید، اسم و افعال.

>> Sometimes I’ll ride along the Hudson River

>> گاهی اوقات من در امتداد رودخانه هادسون سوار می شوم

What else do you notice? I notice the ending S here is pronounced as a Z. Sometimes I’ll

چه چیز دیگری را متوجه می شوید؟ متوجه شدم که پایان S در اینجا به صورت Z تلفظ می شود

ride. Also, did you notice how I pronounced that contraction? I didn’t say I’ll, I

سوار شدن همچنین، آیا متوجه شدید که چگونه آن انقباض را تلفظ کردم؟ من نگفتم خواهم کرد، من

said I’ll, I’ll. So it sounded a lot like this word. In fact, it sounded just like this

گفت من خواهم کرد، خواهم کرد. بنابراین بسیار شبیه این کلمه بود. در واقع صداش همینجوری بود

word. I’ll, I’ll. I used the ‘aw’ as in ‘law’ vowel. Sometimes I’ll, sometimes

کلمه. خواهم کرد، خواهم کرد. من از "او" در واکه "قانون" استفاده کردم. گاهی می کنم، گاهی

I’ll ride. So, I reduced the contraction, which is already a reduction of ‘I will’,

من سوار خواهم شد بنابراین، من انقباض را کاهش دادم، که قبلاً کاهش "من خواهم" است،

to I’ll, I’ll, I’ll. Sometimes I’ll ride.

به I will, I will, I will. گاهی سوار می شوم

>> Sometimes I’ll ride

>> گاهی سوار می شوم

along the Hudson River.

در امتداد رودخانه هادسون

The Hudson River. The word ‘the’ pronounced with the schwa. Sometimes it’s pronounced

رودخانه هادسون کلمه "the" که با schwa تلفظ می شود. گاهی اوقات تلفظ می شود

with an EE vowel. That would be when the next word begins with a vowel or diphthong. Here

با یک واکه EE این زمانی است که کلمه بعدی با یک مصوت یا دیفتونگ شروع می شود. اینجا

it begins with a consonant, the H sound, Hudson, Hudson, so it was a schwa. The Hudson, the

با یک صامت شروع می شود، صدای H، هادسون، هادسون، بنابراین یک schwa بود. هادسون،

Hudson River.

رودخانه هادسون.

>> The Hudson River.

>> رودخانه هادسون.

Did you notice how the second and unstressed syllable of ‘Hudson’ was pronounced? It’s

آیا دقت کرده اید که هجای دوم و بدون تاکید «هادسون» چگونه تلفظ می شود؟ این است

written with the letter O, but there’s the schwa vowel in there. As an unstressed syllable,

با حرف O نوشته شده است، اما واکه schwa در آن وجود دارد. به عنوان یک هجای بدون تاکید،

it’s very fast, -son, -son, -son. And when the schwa is followed by the N sound, you

خیلی سریع است، -پسر، پسر، پسر. و هنگامی که schwa با صدای N همراه شود، شما

don’t need to worry about making a separate schwa sound. It gets absorbed by the N. -Son,

لازم نیست نگران ایجاد صدای شوا جداگانه باشید. توسط N. -Son جذب می شود،

-son, -son, Hudson. The Hudson.

پسر، پسر، هادسون. هادسون

>> The Hudson River

>> رودخانه هادسون

or in Central Park.

یا در پارک مرکزی

I notice I did not reduce the word ‘or’, that can be reduced to ‘er’, Hudson River

متوجه شدم که کلمه "یا" را کاهش ندادم، که می تواند به "er" کاهش یابد، رودخانه هادسون

or Central Park. But in this case I didn’t. I said ‘or’. Wait, I just realized I missed

یا پارک مرکزی اما در این مورد من این کار را نکردم. گفتم "یا". صبر کن، تازه متوجه شدم که از دست رفته ام

the word ‘in’. Or in Central Park, or in Central Park. Do you hear how fast the

کلمه "در". یا در پارک مرکزی، یا در پارک مرکزی. می شنوید با چه سرعتی

word ‘in’ is? Or in, or in, or in, or in Central Park. Central. Stressed syllable

کلمه "در" است؟ یا در، یا در، یا در، یا در پارک مرکزی. مرکزی. هجای تاکیدی

of ‘Central’ is the first one. Cen-, Cen-. The second syllable has the schwa: -tral, -tral.

از «مرکزی» اولین مورد است. Cen-، Cen-. هجای دوم schwa دارد: -tral، -tral.

>> In Central

>> در مرکز

Did you notice? I’m making more of a CH sound here instead of a T sound for the T

متوجه شدید؟ من اینجا بیشتر صدای CH را به جای صدای T برای T می سازم

in ‘Central’. Cen-tral, -tral, -tral. This can happen when the T is followed by an R.

در "مرکزی". سنترال، -ترال، -ترال. این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که T با یک R دنبال شود.

>> In Central

>> در مرکز

Park, and sometimes I’ll go visit friends in Brooklyn.

پارک، و گاهی اوقات به دیدن دوستان در بروکلین می روم.

And sometimes. I definitely dropped the D in that word, and sometimes, and sometimes,

و گاهی. من قطعاً D را در آن کلمه حذف کردم، و گاهی اوقات، و گاهی اوقات،

reducing the word ‘and’.

کاهش کلمه "و"

>> And sometimes

>> و گاهی اوقات

Let’s talk about stress in that last part of the sentence.

بیایید در قسمت آخر جمله در مورد استرس صحبت کنیم.

>> And sometimes I’ll go visit friends in Brooklyn.

>> و گاهی اوقات به دیدن دوستان در بروکلین می روم.

What do you hear as being the most stressed syllables? Some-, sort of, but even stronger,

چه هجاهایی را می شنوید که بیشترین تاکید را دارند؟ به نوعی، اما حتی قوی تر،

vis-, friends, Brook-. Verb, noun, noun. The content words. And did you notice the contraction

vis-، دوستان، Brook-. فعل، اسم، اسم. کلمات محتوا و آیا متوجه انقباض شدید؟

‘I’ll’? Again, pronounced with the ‘aw’ as in ‘law’ vowel, reduced to ‘I’ll’, ‘I’ll’.

"من"؟ مجدداً با «او» مانند مصوت «قانون» تلفظ می‌شود که به «من»، «من» کاهش می‌یابد.

>> And sometimes I’ll

>> و گاهی این کار را می کنم

go visit friends in Brooklyn.

برو به دیدن دوستان در بروکلین.

Also, all of these words, as always in a thought group, were very connected. I had a Stop T

همچنین همه این کلمات مثل همیشه در یک گروه فکری بسیار به هم پیوسته بودند. من یک استاپ تی داشتم

here in ‘visit’, so I didn’t bother to release it, which would have made a little

اینجا در "بازدید"، بنابراین من به خود زحمت ندادم آن را منتشر کنم، که کمی باعث می شد

gap in my line. Visit friends, visit friends.

شکاف در خط من دیدار دوستان، بازدید از دوستان.

>> visit friends

>> بازدید از دوستان

in Brooklyn.

در بروکلین

Also, the ending Z sound of ‘friends’ linked into the beginning vowel of the next

همچنین، صدای Z پایانی «دوستان» به مصوت ابتدایی بعدی مرتبط می‌شود

word, friends in, friends in, friends in, friends in Brooklyn.

کلمه، دوستان در، دوستان در، دوستان در، دوستان در بروکلین.

>> visit friends in Brooklyn.

>> دیدار دوستان در بروکلین.

And now, the conversation three times.

و اکنون، مکالمه سه بار.

One of my favorite things to do with a free day is to ride my bike. Sometimes I’ll ride

یکی از کارهای مورد علاقه من برای انجام یک روز آزاد دوچرخه سواری است. گاهی سوار می شوم

along the Hudson River or in Central Park, and

در امتداد رودخانه هادسون یا در پارک مرکزی، و

sometimes I’ll go visit friends in Brooklyn.

گاهی اوقات به دیدن دوستان در بروکلین می روم.

One of my favorite things to do with a free day is to ride my bike. Sometimes I’ll ride

یکی از کارهای مورد علاقه من برای انجام یک روز آزاد دوچرخه سواری است. گاهی سوار می شوم

along the Hudson River or in Central Park, and

در امتداد رودخانه هادسون یا در پارک مرکزی، و

sometimes I’ll go visit friends in Brooklyn.

گاهی اوقات به دیدن دوستان در بروکلین می روم.

One of my favorite things to do with a free day is to ride my bike. Sometimes I’ll ride

یکی از کارهای مورد علاقه من برای انجام یک روز آزاد دوچرخه سواری است. گاهی سوار می شوم

along the Hudson River or in Central Park, and

در امتداد رودخانه هادسون یا در پارک مرکزی، و

sometimes I’ll go visit friends in Brooklyn.

گاهی اوقات به دیدن دوستان در بروکلین می روم.

And our last one, a monologue about evening plans.

و آخرین مورد ما، یک مونولوگ در مورد برنامه های عصرانه.

Tonight I’m meeting up with some friends in the West Village for pizza. We may stay

امشب با چند دوست در وست ویلج برای پیتزا ملاقات می کنم. ممکن است بمانیم

in the West Village afterwards, or we may hop on our bikes and go up to UCB for a comedy show.

پس از آن در وست ویلج، یا ممکن است سوار دوچرخه‌هایمان شویم و برای یک نمایش کمدی به UCB برویم.

And now, for that analysis.

و حالا برای آن تحلیل.

Tonight I’m meeting up with some friends in the West Village for pizza. We may stay

امشب با چند دوست در وست ویلج برای پیتزا ملاقات می کنم. ممکن است بمانیم

in the West Village afterwards, or we may hop on our bikes and go up to UCB for a comedy show.

پس از آن در وست ویلج، یا ممکن است سوار دوچرخه‌هایمان شویم و برای یک نمایش کمدی به UCB برویم.

One of the first things that I notice is that I’ve made this a Stop T rather than a Flap T.

یکی از اولین چیزهایی که متوجه می‌شوم این است که من این را به جای فلپ T، Stop T کرده‌ام.

>> Tonight I’m meeting up with some friends

>> امشب با چند دوست ملاقات می کنم

>> Tonight

>> امشب

Often, when the T comes between vowels or diphthongs, in this case we have the AI as

اغلب، هنگامی که T بین مصوت ها یا دوفتونگ ها قرار می گیرد، در این مورد ما AI را داریم

in BUY diphthong for ‘tonight’, and the AI as in BUY diphthong for ‘I’, we would

در BUY diphthong برای "امشب" و هوش مصنوعی مانند BUY diphthong برای "I"، ما

make that a Flap T to connect. But I made this a stop T, so there was a little break

برای اتصال آن را یک Flap T کنید. اما من این را یک توقف T کردم، بنابراین کمی استراحت وجود داشت

in the line. Tonight I’m meeting, tonight, tonight.

در خط امشب من ملاقات می کنم، امشب، امشب.

>> Tonight I’m meeting up with some friends

>> امشب با چند دوست ملاقات می کنم

>> Tonight

>> امشب

I also notice that I’ve made this O a schwa: to-, to-, to-, tonight. This T, on the other

من همچنین متوجه شدم که این O را یک شوا ساخته ام: به-، به-، به-، امشب. این T، از سوی دیگر

hand, was a Flap T, meeting up, meeting up. I did not release the P here, so that’s

دست، فلپ تی بود، ملاقات کردن، ملاقات کردن. من P را در اینجا منتشر نکردم، پس همین است

a stop consonant. Up, Up. My lips came together to make the P. But rather than releasing them,

یک همخوان توقف بالا بالا. لب هایم به هم رسیدند تا P را بسازند، اما به جای رها کردنشان،

up, I went right into the next word, with. Meeting up with some friends. I’m noticing,

بالا، درست وارد کلمه بعدی شدم، با. ملاقات با چند دوست متوجه می شوم،

sort of to my surprise, that I also dropped the TH. With some friends, with some friends.

در کمال تعجب من هم TH را رها کردم. با چند دوست، با چند دوست.

>> …up with some friends

>> ... با چند دوست

So, I took this function word, which will not be stressed (it is less important in the

بنابراین، من این کلمه تابع را گرفتم که تاکیدی بر آن نخواهد بود (در قسمت اهمیت کمتری دارد

sentence), and I dropped the final sound. With some, with some, with some, with some

جمله)، و من صدای نهایی را رها کردم. با بعضی ها، با بعضی ها، با بعضی ها، با بعضی ها

friends in the West Village for pizza. It’s very obvious to me there what the most stressed

دوستان در وست ویلج برای پیتزا. برای من بسیار واضح است که در آنجا چه چیزی بیشترین استرس را دارد

words are.

کلمات هستند.

>> In the West Village for pizza.

>> در وست ویلج برای پیتزا.

Let’s start with the first four words: in the West Village. ‘In the’ was very quick.

بیایید با چهار کلمه اول شروع کنیم: در روستای غربی. "در" بسیار سریع بود.

In the [6x]. ‘West’ and ‘Village’ both had more time. West, Village. In the

در [6x]. «غرب» و «روستا» هر دو زمان بیشتری داشتند. غرب، دهکده در

West Village. So even though ‘in the’ is two words, it was probably faster than

روستای غربی بنابراین حتی اگر «در» دو کلمه است، احتمالاً سریع‌تر از آن بود

the single word ‘West’. In the West, in the West Village.

تنها کلمه "غرب". در غرب، در روستای غربی.

>> In the West Village.

>> در روستای غربی.

And the final two words, ‘for pizza’. For pizza. I definitely hear the first syllable

و دو کلمه پایانی، "برای پیتزا". برای پیتزا هجای اول را حتما می شنوم

of ‘pizza’ as being stressed. The word ‘for’ was reduced, it had the schwa, for

از "پیتزا" به عنوان استرس. کلمه «برای» کاهش یافت، schwa داشت، برای

[4x], for pizza, for pizza.

[4x]، برای پیتزا، برای پیتزا.

>> …for pizza. >> In the West Village for pizza.

>>…برای پیتزا. >> در وست ویلج برای پیتزا.

We may stay in the West Village afterwards: which syllable was the most stressed?

ممکن است پس از آن در وست ویلج بمانیم: کدام هجا بیشترین استرس را داشت؟

>> We may stay in the West Village afterwards.

>> بعد از آن ممکن است در وست ویلج بمانیم.

I definitely heard ‘stay’ as being the most stressed. That’s our verb. That’s

من قطعاً شنیدم که "بمان" بیشترین استرس را دارد. این فعل ماست یعنی

a content word, which will usually be stressed in a sentence. Again ‘in the’ was very

یک کلمه محتوایی که معمولاً در یک جمله تاکید می شود. باز هم «در» خیلی بود

quick. ‘West’ and ‘Village’ were both stressed, as was ‘afterwards’, but they

سریع «غرب» و «روستا» هر دو تحت تأثیر قرار گرفتند، همانطور که «بعد از آن» بود، اما آنها

had less curve to the voice. They were less stressed to me than the word ‘stay’, which

انحنای صدای کمتری داشت. آنها کمتر از کلمه "ماندن" برای من استرس داشتند

was louder. We may stay in the West Village afterwards. I notice that I did not reduce

بلندتر بود ممکن است بعد از آن در وست ویلج بمانیم. متوجه شدم کم نکردم

the word ‘or’. That’s one word that can reduce to ‘er’: or we may. But here

کلمه "یا". این کلمه ای است که می تواند به "er" کاهش یابد: یا ممکن است. اما اینجا

I said ‘or we may, or we may’. I did not reduce the vowel.

گفتم «یا ممکن است، یا ممکن است». مصوت را کم نکردم.

>> Or we may hop on our bikes

>> یا ممکن است سوار دوچرخه‌هایمان شویم

We may hop on our bikes. What do you think is the loudest, most stressed word in that

ممکن است سوار دوچرخه‌هایمان شویم. به نظر شما بلندترین و پر استرس ترین کلمه در آن چیست؟

sentence fragment?

قطعه جمله؟

>> We may hop on our bikes

>> ممکن است سوار دوچرخه هایمان شویم

I hear ‘hop’, again, the verb.

باز هم فعل "hop" را می شنوم.

>> We may hop on our bikes and go up to UCB.

>> ممکن است سوار دوچرخه هایمان شویم و به UCB برویم.

And go up to UCB. I definitely reduced the word ‘and’ here, by dropping the D, and

و به UCB بروید. من قطعاً کلمه "and" را در اینجا با انداختن D و و کاهش دادم

go up to UCB.

به UCB بروید.

>> And go up

>> و بالا بروید

Again here, the word ‘up’: I did not release the P sound, I made that a stop. Up to, up

دوباره در اینجا، کلمه "بالا": من صدای P را منتشر نکردم، آن را متوقف کردم. تا، بالا

to. Again, a reduction I did not do. The word ‘to’ usually has the schwa sound in it.

به. باز هم کاهشی که من انجام ندادم. کلمه "to" معمولاً صدای شوا را در خود دارد.

And instead, I left in the vowel ‘oo’. To, to. I usually reduce the word ‘to’

و در عوض، من در واکه "oo" گذاشتم. به، به. من معمولا کلمه "به" را کاهش می دهم

in conversation. To [3x]. I did not do it here because I was talking into the camera,

در گفتگو به [3x]. من اینجا این کار را نکردم زیرا داشتم با دوربین صحبت می کردم.

and I’ve noticed that I do use fewer reductions when I’m recording than I do in normal conversation.

و متوجه شده‌ام که هنگام ضبط از کاهش کمتری نسبت به مکالمه معمولی استفاده می‌کنم.

>> to UCB for a comedy show.

>> به UCB برای نمایش کمدی.

For a comedy show. I most definitely reduced this vowel to the schwa. For [3x], for a,

برای نمایش کمدی من قطعاً این مصوت را به schwa کاهش دادم. برای [3x]، برای یک،

for a. So I also connected that word, very much so, to the article ‘a’, which is

برای یک. بنابراین من آن کلمه را نیز، بسیار زیاد، به مقاله «الف»، که هست، مرتبط کردم

also pronounced as the schwa. For a [4x]. For a comedy show.

همچنین به عنوان schwa تلفظ می شود. برای یک [4x]. برای نمایش کمدی

>> for a

>> برای یک

comedy show. For a comedy show.

نمایش کمدی برای نمایش کمدی

Let’s test your listening skills for stress. The word ‘comedy’ is a three-syllable

بیایید مهارت های گوش دادن خود را برای استرس آزمایش کنیم. کلمه "کمدی" سه هجایی است

word. Which did you hear as being the most stressed?

کلمه. کدامیک را بیشترین استرس را شنیدید؟

>> comedy

>> کمدی

It’s the first syllable. So, the last two syllables are lower in pitch and flatter,

این هجای اول است. بنابراین، دو هجای آخر در زیر و بمی پایین تر و صاف تر هستند،

also maybe a little quieter than the stressed syllable. -medy [4x], co – medy [2x]. Comedy show.

همچنین شاید کمی ساکت تر از هجای تاکید شده باشد. -medy [4x]، co – medy [2x]. نمایش کمدی.

And now, the conversation three times.

و اکنون، مکالمه سه بار.

Tonight I’m meeting up with some friends in the West Village for pizza. We may stay

امشب با چند دوست در وست ویلج برای پیتزا ملاقات می کنم. ممکن است بمانیم

in the West Village afterwards, or we may hop on our bikes and go up to UCB for a comedy show.

پس از آن در وست ویلج، یا ممکن است سوار دوچرخه‌هایمان شویم و برای یک نمایش کمدی به UCB برویم.

Tonight I’m meeting up with some friends in the West Village for pizza. We may stay

امشب با چند دوست در وست ویلج برای پیتزا ملاقات می کنم. ممکن است بمانیم

in the West Village afterwards, or we may hop on our bikes and go up to UCB for a comedy show.

پس از آن در وست ویلج، یا ممکن است سوار دوچرخه‌هایمان شویم و برای یک نمایش کمدی به UCB برویم.

Tonight I’m meeting up with some friends in the West Village for pizza. We may stay

امشب با چند دوست در وست ویلج برای پیتزا ملاقات می کنم. ممکن است بمانیم

in the West Village afterwards, or we may hop on our bikes and go up to UCB for a comedy show.

پس از آن در وست ویلج، یا ممکن است سوار دوچرخه‌هایمان شویم و برای یک نمایش کمدی به UCB برویم.

When you watch this much analysis all at once, you really start to feel those characteristics

وقتی این همه تحلیل را به یکباره تماشا می کنید، واقعاً شروع به احساس آن ویژگی ها می کنید

that are important to American English. You can’t deny them, you start to feel them

که برای انگلیسی آمریکایی مهم هستند. شما نمی توانید آنها را انکار کنید، شروع به احساس آنها می کنید

in your body. If you want to start training that, you’ll want to work with the audio

در بدن شما اگر می خواهید آموزش آن را شروع کنید، باید با صدا کار کنید

training that goes along with these kinds of analysis videos in my online school, Rachel’s

آموزشی که همراه با این نوع ویدیوهای تجزیه و تحلیل در مدرسه آنلاین من، Rachel's است

English Academy. We have thousands of students training right now, to get these habits into

آکادمی انگلیسی. ما در حال حاضر هزاران دانش آموز داریم که برای ایجاد این عادت ها آموزش می بینند

their voices. Visit RachelsEnglishAcademy.com to sign up today.

صدای آنها برای ثبت نام امروز به RachelsEnglishAcademy.com مراجعه کنید.

Keep your learning going now with this video and don’t forget to subscribe with notifications,

اکنون با این ویدیو به یادگیری خود ادامه دهید و فراموش نکنید که با اعلان ها مشترک شوید،

I make new videos on the English language every week. I love being your English teacher.

من هر هفته ویدیوهای جدیدی به زبان انگلیسی می سازم. من دوست دارم معلم انگلیسی شما باشم.

That’s it, and thanks so much for using Rachel’s English.

همین، و از اینکه از زبان انگلیسی راشل استفاده کردید بسیار سپاسگزارم.