5 Techniques to Speak English with Confidence - Speak English Confidently

Hi, I'm Gina, welcome to Oxford Online English.

سلام، من جینا هستم، به Oxford Online English خوش آمدید.

In this lesson you can learn how to sound more confident when you speak English.

در این درس می‌توانید یاد بگیرید که چگونه وقتی انگلیسی صحبت می‌کنید، اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید.

When we ask students, “Why do you want to learn English,” often people don’t talk

وقتی از دانش‌آموزان می‌پرسیم «چرا می‌خواهید انگلیسی یاد بگیرید»، اغلب مردم در

about their language skills.

مورد مهارت‌های زبانی خود صحبت نمی‌کنند.

They talk about their feelings.

آنها در مورد احساسات خود صحبت می کنند.

They say things like: “I don’t feel confident when I’m speaking

آنها چیزهایی از این قبیل می گویند: "وقتی انگلیسی صحبت می کنم احساس اعتماد به نفس نمی کنم

English.”

."

“I’m afraid my English sounds bad.”

"می ترسم انگلیسی من بد به نظر برسد."

“I want to feel better about my English.”

"من می خواهم در مورد انگلیسی خود احساس بهتری داشته باشم."

Does this sound like you?

آیا این صدا شبیه شماست؟

In this lesson, you can learn some simple, effective tips to sound more confident speaking

در این درس، می‌توانید نکات ساده و مؤثری را بیاموزید تا در مکالمه انگلیسی با اعتماد به نفس بیشتری صحبت کنید

English.

.

We’ll show you ideas that anyone can use.

ما ایده هایی را به شما نشان خواهیم داد که هر کسی می تواند از آنها استفاده کند.

We have a saying in English: “Fake it till you make it.”

ما یک ضرب المثل به زبان انگلیسی داریم: "تقلبی تا زمانی که آن را بسازی ."

Have you heard it?

آیا آن را شنیده اید؟

If not, can you guess what it means?

اگر نه، می توانید حدس بزنید معنی آن چیست؟

It means that confidence starts on the outside.

یعنی اعتماد به نفس از بیرون شروع می شود.

You need to act confident and sound confident, even if you don’t feel confident.

شما باید با اعتماد به نفس رفتار کنید، حتی اگر اعتماد به نفس ندارید.

So, if you lack confidence when you speak English, you have to ‘fake it’.

بنابراین، اگر هنگام صحبت کردن به زبان انگلیسی اعتماد به نفس ندارید، باید آن را جعل کنید.

You have to act confident, even though you don’t feel confident.

شما باید با اعتماد به نفس رفتار کنید، حتی اگر اعتماد به نفس ندارید.

This is important to understand: there isn’t some sort of magical switch you can flip and

درک این مهم است: هیچ نوع سوئیچ جادویی وجود ندارد که بتوانید آن را برگردانید و

suddenly feel confident.

ناگهان احساس اعتماد به نفس کنید.

Feeling more confident is a journey which will take time and work.

احساس اعتماد به نفس بیشتر سفری است که زمان و کار می خواهد.

Remember: to improve your English confidence, you need to accept that you might not feel

به یاد داشته باشید: برای بهبود اعتماد به نفس انگلیسی خود ، باید بپذیرید که ممکن

confident right away.

است فوراً احساس اعتماد به نفس نکنید.

That’s okay!

اشکالی ندارد!

The first steps towards confidence in your spoken English are on the outside.

اولین قدم‌ها برای اطمینان به زبان انگلیسی صحبتی شما در بیرون است.

So, what can you actually do?

بنابراین، در واقع چه کاری می توانید انجام دهید؟

When you’re not confident in your English, you’ll probably do three things:

وقتی به زبان انگلیسی خود اطمینان ندارید، احتمالاً سه کار را انجام خواهید داد:

One: you’ll speak too quietly.

یکی: خیلی آرام صحبت می کنید.

Two: you’ll try to speak too fast.

دو: سعی می کنید خیلی سریع صحبت کنید.

Three: you’ll speak in fragments, using single words and phrases instead of full sentences.

سه: شما به صورت تکه تکه صحبت خواهید کرد و به جای جملات کامل از کلمات و عبارات تکی استفاده خواهید کرد.

For example:

مثلا:

"Martin, did you have a good weekend?"

"مارتین، آخر هفته خوبی داشتی؟"

"Not bad.

"بد نیست.

Just stayed at home."

فقط در خانه ماندم."

Did that sound, or look, confident?

آیا آن صدا، یا به نظر، مطمئن بود؟

Not really!

نه واقعا!

Let’s try again.

بیایید دوباره تلاش کنیم.

"Hey Martin, did you have a good weekend?"

"هی مارتین، آخر هفته خوبی داشتی؟"

"It was kind of boring, actually!

"این یک جورهایی خسته کننده بود، در واقع!

I didn’t go anywhere or do anything.

من جایی نرفتم یا کاری انجام ندادم.

What about you?"

شما چطور؟"

See the difference?

تفاوت را ببین؟

Even though I still had a boring weekend and didn’t have anything interesting to say,

با وجود اینکه هنوز یک آخر هفته خسته کننده داشتم و هیچ چیز جالبی برای گفتن

I was still able to sound confident and comfortable.

نداشتم، هنوز هم می توانستم اعتماد به نفس و راحت به نظر برسم.

There are three things you can do here, but before you start, I’d like you to do something:

سه کار وجود دارد که می‌توانید در اینجا انجام دهید، اما قبل از شروع، می‌خواهم کاری انجام دهید:

record yourself talking in English for one minute.

یک دقیقه صحبت کردن به زبان انگلیسی را ضبط کنید .

Introduce yourself and talk a little about your life.

خودتان را معرفی کنید و کمی در مورد زندگی خود صحبت کنید.

Go on, pause the video and do it now, then come back!

ادامه دهید، ویدیو را متوقف کنید و این کار را اکنون انجام دهید، سپس برگردید!

Listen to the recording.

به ضبط گوش کن

How does it sound?

صداش چطوره؟

Do you sound confident?

آیا شما اعتماد به نفس به نظر می رسد؟

Next, let’s get back to what you can do to sound more confident in English.

در مرحله بعد، بیایید به کارهایی برگردیم که می‌توانید انجام دهید تا در زبان انگلیسی اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید.

First, control the volume of your voice.

ابتدا میزان صدای خود را کنترل کنید.

Confident people speak at a high, clear volume.

افراد با اعتماد به نفس با صدای بلند و واضح صحبت می کنند.

You don’t have to shout, but your voice should be loud enough that anyone in the same

شما مجبور نیستید فریاد بزنید، اما صدای شما باید آنقدر بلند باشد که هر کسی در همان

room could understand you clearly.

اتاق بتواند شما را به وضوح درک کند.

Secondly, control the speed of your voice.

دوم اینکه سرعت صدای خود را کنترل کنید.

When you’re nervous, it’s normal to try to speak faster.

وقتی عصبی هستید، طبیعی است که سعی کنید سریعتر صحبت کنید.

If you try to speak too fast, you’ll sound less confident, and also make more mistakes.

اگر سعی کنید خیلی سریع صحبت کنید، اعتماد به نفس کمتری خواهید داشت و همچنین اشتباهات بیشتری مرتکب خواهید شد.

Slowing down will help you in many ways.

کاهش سرعت از بسیاری جهات به شما کمک می کند.

You’ll sound more confident, you’ll be easier to understand when you speak English,

شما با اعتماد به نفس بیشتری به نظر خواهید رسید، وقتی انگلیسی صحبت می کنید درک شما راحت تر خواهد بود

and you’ll make fewer mistakes.

و اشتباهات کمتری خواهید داشت.

Finally, speak in full sentences.

در نهایت با جملات کامل صحبت کنید.

If you’re not confident in your spoken English, you’ll try to say as little as possible.

اگر به انگلیسی گفتاری خود اطمینان ندارید، سعی می‌کنید تا حد امکان کمتر صحبت کنید.

To sound confident, you should show that you’re not scared of speaking English.

برای اینکه اعتماد به نفس داشته باشید، باید نشان دهید که از صحبت کردن به زبان انگلیسی نمی ترسید.

So, use full sentences.

بنابراین، از جملات کامل استفاده کنید.

Now it’s time to make another recording.

حالا وقت آن است که ضبط دیگری انجام دهیم.

Even better, make three recordings.

حتی بهتر از آن، سه ضبط انجام دهید.

Each should be around one minute.

هر کدام باید حدود یک دقیقه باشد.

Talk about yourself and your life, like you did before.

مثل قبل در مورد خود و زندگی خود صحبت کنید .

The first time, focus on the volume of your voice.

بار اول، روی میزان صدای خود تمرکز کنید .

Try to speak loudly and clearly.

سعی کنید با صدای بلند و واضح صحبت کنید.

The second time, focus on speed.

بار دوم، روی سرعت تمرکز کنید.

Try to slow down and speak at a clear, controlled pace.

سعی کنید سرعت خود را کم کنید و با سرعتی واضح و کنترل شده صحبت کنید .

The third time, focus on speaking in full sentences.

بار سوم، روی صحبت کردن با جملات کامل تمرکز کنید .

Listen to the recordings.

به صداهای ضبط شده گوش کنید

Compare them to the first recording you made.

آنها را با اولین ضبطی که انجام دادید مقایسه کنید.

Do they sound better?

صداشون بهتره؟

Next, try to use these points when you talk English in real life.

در مرحله بعد، سعی کنید از این نکات زمانی که در زندگی واقعی انگلیسی صحبت می کنید استفاده کنید .

Remember, you might not feel confident, but you will sound more confident.

به یاد داشته باشید، ممکن است احساس اعتماد به نفس نداشته باشید، اما اعتماد به نفس بیشتری خواهید داشت.

If you sound more confident, people will respond to you differently.

اگر اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید، مردم به طور متفاوتی به شما پاسخ خواهند داد.

Try it—you might be surprised how much difference these simple points make!

آن را امتحان کنید - ممکن است تعجب کنید که این نکات ساده چقدر تفاوت دارند!

When you see how people respond to you, you’ll feel more confident in your English.

وقتی می بینید که مردم چگونه به شما پاسخ می دهند، در انگلیسی خود اعتماد به نفس بیشتری خواهید داشت.

Do you ever say things like this?

آیا تا به حال چنین چیزهایی می گویید؟

“Sorry about my English.”

"بابت انگلیسی من متاسفم."

“Sorry.

"متاسف.

I know my English is really bad.”

من می دانم که انگلیسی من واقعاً بد است."

Here’s a question: why?

در اینجا یک سوال وجود دارد: چرا؟

No, seriously, why say these things?

نه، جدی، چرا این حرف ها را می زنیم؟

What’s the point?

فایده چیست؟

When you say things like this, you get two results:

وقتی چنین چیزهایی را بیان می کنید، دو نتیجه

One: you reinforce your negative feelings by expressing them.

می گیرید: یکی: با ابراز احساسات منفی خود، آنها را تقویت می کنید .

Two: you show the person you’re talking to that you don’t believe in yourself.

دو: به فردی که با او صحبت می کنید نشان می دهید که به خودتان اعتقاد ندارید.

And, if you don’t believe in yourself, why should anyone else?

و اگر خودت را باور نداری، چرا کس دیگری باید؟

Neither of these is a good result.

هیچ کدام از اینها نتیجه خوبی نیست.

So, what’s the solution?

بنابراین، راه حل چیست؟

Very simple: stop apologising for your English!

خیلی ساده: به خاطر انگلیسی خود عذرخواهی نکنید!

It’s a waste of time.

وقت تلف کردنه.

First of all, if you’re talking to me, and your English is really bad, I can see that

اول از همه، اگر با من صحبت می کنید، و انگلیسی شما واقعاً بد است، من می توانم آن را

already.

قبلاً ببینم.

I don’t need you to tell me.

نیازی ندارم به من بگی

More importantly, most people won’t judge you for your English.

مهمتر از آن، بیشتر مردم شما را به خاطر زبان انگلیسی تان قضاوت نمی کنند.

Most people in the world aren’t interested in your English at all.

اکثر مردم دنیا اصلاً به انگلیسی شما علاقه ای ندارند.

If someone’s talking to you, they’re talking to you to be friendly, or because they want

اگر کسی با شما صحبت می کند، به این دلیل است که با شما دوستانه صحبت می کند، یا به این دلیل که

something from you, or because they’re interested in your ideas.

چیزی از شما می خواهد، یا به این دلیل که به ایده های شما علاقه مند است.

They’re not talking to you to see how good your English is.

آنها با شما صحبت نمی کنند تا ببینند انگلیسی شما چقدر خوب است.

And even if the person you’re talking to is judging your English, what can you do about

و حتی اگر فردی که با او صحبت می کنید در حال قضاوت در مورد انگلیسی شما باشد، در آن لحظه چه کاری می توانید انجام دهید

it at that moment?

؟

Nothing at all.

اصلا هیچی.

So, why apologise?

پس چرا معذرت خواهی کرد؟

Why feel bad?

چرا احساس بدی؟

It doesn’t help.

کمکی نمی کند.

Okay, maybe you can’t help feeling bad, though you shouldn’t.

خوب، شاید نتوانید احساس بدی نداشته باشید، هرچند که نباید.

But, you can control what you say.

اما، شما می توانید آنچه را که می گویید کنترل کنید.

Don’t apologise for your English.

برای انگلیسی خود عذرخواهی نکنید

Never apologise for your English.

هرگز برای انگلیسی خود عذرخواهی نکنید.

Here’s something about me.

در اینجا چیزی در مورد من است.

I don’t speak Tamil, or Slovenian, or Xhosa.

من تامیلی، اسلوونیایی یا خوسا صحبت نمی کنم.

Not one word!

نه یک کلمه!

Should I feel bad about that?

آیا باید از این بابت احساس بدی داشته باشم؟

Should I apologise, and say, “Hey, I’m really sorry about my bad Tamil, and my bad

آیا باید عذرخواهی کنم و بگویم: «هی، من واقعاً برای تامیل بد و اسلوونیایی بدم متاسفم

Slovenian.

.

Oh, and my terrible Xhosa, sorry about that, too.

اوه، و خوسا وحشتناک من، از این بابت هم متاسفم .

And sorry about my Navajo, and my Finnish, and my Korean, and…”

و متاسفم برای ناواهو، فنلاندی و کره ای من، و…”

Okay, Martin, okay.

باشه، مارتین، باشه.

We get it.

ما آن را دریافت می کنیم.

Hopefully, you see how unnecessary it is now.

امیدواریم، اکنون می بینید که چقدر غیر ضروری است.

Even if your English is bad, so what?

حتی اگر انگلیسی شما بد باشد، پس چه؟

Don’t be sorry; go get better instead.

پشیمان نباش؛ برو بهتر شو

Never apologise for your English!

هرگز برای انگلیسی خود عذرخواهی نکنید!

I want you to do something for me.

ازت میخوام یه کاری برام بکنی

Pause the video and write down three situations where you would feel nervous about speaking

ویدیو را مکث کنید و سه موقعیتی را بنویسید که در آن از صحبت کردن انگلیسی احساس اضطراب می کنید

English.

.

Have you got three situations?

آیا شما سه موقعیت دارید؟

What are they?

آنها چه هستند؟

Maybe you wrote something like this:

شاید چیزی شبیه به این نوشته باشید:

Talking to a native speaker.

صحبت با یک زبان مادری.

Making a speech in front of my class.

سخنرانی جلوی کلاسم

Making a presentation at work.

ارائه در محل کار

Now, for each of your three situations, I want you to create three different levels:

اکنون، برای هر یک از سه موقعیت شما، می‌خواهم سه سطح مختلف ایجاد کنید:

easy, medium and hard.

آسان، متوسط ​​و سخت.

What do we mean here?

منظور ما در اینجا چیست؟

Let’s take the example of talking to a native speaker.

بیایید مثال صحبت با یک زبان مادری را در نظر بگیریم .

Many English learners have told us that they feel nervous talking to native English speakers.

بسیاری از زبان آموزان انگلیسی به ما گفته اند که از صحبت کردن با انگلیسی زبانان مادری احساس اضطراب می کنند.

So, we need three different levels of this situation: easy, medium, and hard.

بنابراین، ما به سه سطح مختلف از این وضعیت نیاز داریم: آسان، متوسط ​​و سخت.

Here’s a suggestion:

این یک پیشنهاد است:

Easy: say ‘hello’ to a native speaker.

آسان: به یک زبان مادری «سلام» بگویید.

Medium: introduce yourself to a native speaker and ask 1-2 questions.

متوسط: خود را به یک زبان مادری معرفی کنید و 1-2 سوال بپرسید.

Hard: have a 5-minute conversation with a native speaker.

سخت: یک مکالمه 5 دقیقه ای با یک زبان مادری داشته باشید.

Okay, so what now?

خوب حالا چی؟

Go out and do them, of course!

بیرون بروید و آنها را انجام دهید، البته!

Start with the easy challenge.

با چالش آسان شروع کنید.

Repeat it several times, if you want.

در صورت تمایل چندین بار تکرار کنید.

Then, go to the medium challenge.

سپس، به چالش متوسط ​​بروید.

Again, you can do it more than once.

باز هم، شما می توانید آن را بیش از یک بار انجام دهید.

Finally, try the hard challenge.

در نهایت، چالش سخت را امتحان کنید.

Of course, this isn’t something you can just do.

البته، این چیزی نیست که شما فقط بتوانید انجام دهید.

This might take you days or weeks.

این ممکن است روزها یا هفته ها طول بکشد.

Also, the exact challenges you set yourself will depend on your English level and your

همچنین، چالش‌های دقیقی که برای خود تعیین می‌کنید به سطح انگلیسی و موقعیت شما بستگی دارد

situation.

.

The key points: the easy challenge should be really easy—something that’s not a

نکات کلیدی: چالش آسان باید واقعاً آسان باشد – چیزی که اصلاً

challenge for you at all.

برای شما چالشی نیست.

The medium challenge should make you think, “That’s difficult, but I can do it.”

چالش متوسط ​​باید شما را به این فکر بیاندازد که "این سخت است، اما من می توانم آن را انجام دهم."

The hard challenge should make you think, “Can I really do this?”

چالش سخت باید شما را به این فکر کند که "آیا واقعا می توانم این کار را انجام دهم؟"

Let’s do another example.

بیایید یک مثال دیگر انجام دهیم.

Let’s take the idea of making a presentation at work.

بیایید ایده ایجاد یک ارائه در محل کار را در نظر بگیریم .

We need three challenges:

ما به سه چالش نیاز داریم:

Easy challenge: ask a question or make a point in a meeting.

چالش آسان: در یک جلسه سوال بپرسید یا نکته ای را بیان کنید.

Medium challenge: make a short presentation to a small group.

چالش متوسط: یک ارائه کوتاه برای یک گروه کوچک ارائه دهید.

Hard challenge: volunteer to make a longer presentation to a big group.

چالش سخت: داوطلب شوید تا یک ارائه طولانی‌تر به یک گروه بزرگ ارائه دهید.

Again, these are just examples.

باز هم اینها فقط نمونه هایی هستند.

You should think carefully about your challenges, because they should be personal to you.

شما باید به دقت در مورد چالش های خود فکر کنید، زیرا آنها باید برای شما شخصی باشند.

So, let’s review.

بنابراین، بیایید مرور کنیم.

You have three situations which make you feel unconfident.

شما سه موقعیت دارید که باعث می شود احساس عدم اعتماد به نفس کنید.

For each situation, you should have three challenges: easy, medium and hard.

برای هر موقعیت، شما باید سه چالش داشته باشید : آسان، متوسط ​​و سخت.

Make a list of your challenges and put it somewhere in your home.

فهرستی از چالش های خود تهیه کنید و آن را در جایی از خانه خود قرار دهید.

When you complete a challenge and you think you did it well, cross it off your list.

وقتی چالشی را کامل می کنید و فکر می کنید آن را به خوبی انجام داده اید، آن را از لیست خود حذف کنید.

Imagine crossing off your first hard challenge.

تصور کنید از اولین چالش سخت خود عبور کرده اید.

Think about that feeling.

به آن احساس فکر کنید.

Wouldn’t it feel good?

حس خوبی نخواهد داشت؟

Wouldn’t it feel good to know you did something you thought was too difficult for you?

آیا احساس خوبی نیست که بدانید کاری را انجام داده اید که فکر می کنید برای شما خیلی سخت است؟

You’re not there yet.

شما هنوز آنجا نیستید

You should start small and build up gradually.

شما باید از کوچک شروع کنید و به تدریج افزایش دهید.

Remember, this isn’t a quick fix.

به یاد داشته باشید، این یک راه حل سریع نیست.

This might take weeks, or even months.

این ممکن است هفته ها یا حتی ماه ها طول بکشد.

When you finish your first nine challenges, set yourself nine more.

وقتی نه چالش اول خود را تمام کردید، نه چالش دیگر را برای خود تنظیم کنید.

Start again.

دوباره شروع کن.

You might not be able to do every challenge.

ممکن است نتوانید هر چالشی را انجام دهید.

You know what?

میدونی چیه؟

It doesn’t matter.

مهم نیست.

You’ll be doing something and taking action, which will help you to build confidence in

شما کاری انجام می‌دهید و اقداماتی انجام می‌دهید که به شما کمک می‌کند تا

your spoken English.

در زبان انگلیسی صحبتی خود اعتماد به نفس ایجاد کنید.

Let’s look at one more practical tip.

بیایید به یک نکته کاربردی دیگر نگاه کنیم.

Writing about your thoughts and feelings in a diary or journal can be very helpful.

نوشتن در مورد افکار و احساسات خود در یک دفتر خاطرات یا دفترچه خاطرات می تواند بسیار مفید باشد.

First, imagine a situation: you have a group of English-speaking colleagues.

ابتدا موقعیتی را تصور کنید: شما گروهی از همکاران انگلیسی زبان دارید.

They’re all friends with each other.

همشون با هم دوستن

You never talk to them.

شما هرگز با آنها صحبت نمی کنید.

You just talk to your other colleagues in your language.

شما فقط با سایر همکاران خود به زبان خود صحبت کنید.

You want to talk to your English-speaking colleagues, but you don’t feel confident

شما می خواهید با همکاران انگلیسی زبان خود صحبت کنید ، اما به اندازه کافی اعتماد به نفس ندارید

enough.

.

At this point, take out your journal and write down all the worst things that could happen.

در این مرحله، دفترچه یادداشت خود را بیرون بیاورید و بدترین اتفاقاتی که ممکن است رخ دهد را بنویسید.

Take your biggest fears about the situation and put them into a list.

بزرگ‌ترین ترس‌های خود را در مورد موقعیت در نظر بگیرید و آنها را در فهرستی قرار دهید.

For example:

به عنوان مثال:

They’ll laugh at me.

آنها به من خواهند خندید.

They won’t be interested in what I have to say.

آنها به آنچه من بگویم علاقه ای نخواهند داشت .

I won’t be able to say one word in English when I speak to them.

وقتی با آنها صحبت می کنم نمی توانم یک کلمه به انگلیسی بگویم.

I’ll feel stupid and useless.

احساس می کنم احمق و بی فایده هستم.

What next?

بعدش چی؟

Go and talk to them, of course!

برو باهاشون صحبت کن البته!

If you want, you can make a challenge ladder, like we did in part four.

اگر می خواهید، می توانید مانند قسمت چهارم، یک نردبان چالشی درست کنید.

Set yourself easy, medium and hard challenges, and work through them.

برای خود چالش های آسان، متوسط ​​و سخت تعیین کنید و از آنها عبور کنید.

After you talk to them, next to your list of fears, write down what actually happened

بعد از اینکه با آنها صحبت کردید، در کنار فهرست ترس های خود، آنچه را که واقعاً

when you spoke to them.

هنگام صحبت با آنها اتفاق افتاد، یادداشت کنید.

For example:

به عنوان مثال:

Of course, it’s not certain that everything will go well.

البته، مطمئن نیست که همه چیز خوب پیش برود.

Maybe sometimes your fears will come true.

شاید گاهی اوقات ترس های شما محقق شوند.

But, you’ll find that most of the time, the things you’re afraid of don’t happen.

اما، متوجه خواهید شد که بیشتر اوقات ، چیزهایی که از آنها می ترسید، اتفاق نمی افتد.

By writing things down like this, you’ll be able to see how your fears are just in

با نوشتن چنین چیزهایی، می‌توانید ببینید که چگونه ترس‌هایتان در ذهن

your head.

شما وجود دارد.

You’ll see that reality is often a lot more optimistic than you are!

خواهید دید که واقعیت اغلب بسیار خوش بینانه تر از شماست!

Writing down your feelings like this will help you to understand that other people aren’t

نوشتن احساسات خود به این صورت به شما کمک می کند تا متوجه شوید که دیگران

judging you and your English.

شما و انگلیسی شما را قضاوت نمی کنند.

This way, you can feel more free and confident when you speak English!

به این ترتیب، وقتی انگلیسی صحبت می کنید، می توانید احساس آزادی و اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید!

Do you have any other advice to help people feel more confident speaking English?

آیا توصیه دیگری برای کمک به مردم در صحبت کردن انگلیسی دارید؟

Let us know in the comments!

در نظرات به ما اطلاع دهید!

Thanks for watching!

ممنون از ملاحظه تان!

See you next time!

بعدا می بینمت!