Present Perfect or Past Simple? - English Grammar lesson

What's the difference between present perfect and past simple?

تفاوت بین زمان حال کامل و گذشته ساده چیست؟

This is the most common grammar question I get

این رایج‌ترین سؤال گرامری است که من می‌پرسم،

So I want to make it very, very easy so you understand and never forget.

بنابراین می‌خواهم آن را بسیار بسیار آسان کنم تا متوجه شوید و هرگز فراموش نکنید.

The easiest way to understand this is in terms of time and experience.

ساده ترین راه برای درک این موضوع از نظر زمان و تجربه است.

What do I mean by that?

منظور من از آن چیست؟

For example, something happened in the past, like:

به عنوان مثال، در گذشته اتفاقی افتاده است، مانند:

he's telling his friends about his date last night.

او به دوستانش درباره قرار دیشب خود می گوید.

I went out with Maria last night.

دیشب با ماریا رفتم بیرون.

When we use specific times, specific details, we'll use past simple

وقتی از زمان‌های خاص، جزئیات خاص استفاده می‌کنیم، از «دیشب بیرون رفتم» از گذشته ساده استفاده می‌کنیم،

"I WENT out last night"

but what else happened on this date?

اما در این تاریخ چه اتفاقی افتاده است؟

"We kissed"

"ما بوسیدیم"

Again, he's using past simple because we know we're talking about last night.

دوباره، او از گذشته ساده استفاده می کند زیرا می دانیم که در مورد دیشب صحبت می کنیم.

We don't need to say it again.

نیازی نیست دوباره بگوییم

But we do know the specific time, right?

اما ما زمان خاص را می دانیم، درست است؟

So past simple

خیلی ساده است

but then

and his friends want to say, "Yeah, we have that experience too. You're not special!"

اما دوستانش می‌خواهند بگویند: "آره، ما هم چنین تجربه‌ای داریم. تو خاص نیستی!"

When you say "I have this experience" you use Present Perfect.

وقتی می گویید "من این تجربه را دارم" از Present Perfect استفاده می کنید.

You're not mentioning details like time or anything.

شما جزئیاتی مانند زمان یا هر چیز دیگری را ذکر نمی کنید.

You're just saying, "I have this experience."

شما فقط می گویید "من این تجربه را دارم."

That's it.

خودشه.

Use Present Perfect.

از Present Perfect استفاده کنید.

Yeah. I've kissed Maria, too.

آره من هم ماریا را بوسیده ام.

Okay, just checking.

باشه فقط چک کن

We all know the form, right?

همه ما فرم را می دانیم، درست است؟

With present perfect, you use "HAVE" with I/you/we/they

با حال کامل، از "HAVE" با I/you/we/they

or "HAS" with he/she/it and then verb3, past participle.

یا "HAS" با he/she/it و سپس فعل 3، فعل ماضی استفاده می کنید.

In this case, this is a regular verb.

در این مورد، این یک فعل منظم است.

So "ED" - Kissed.

بنابراین "ED" - بوسید.

I have kissed Maria too.

من هم ماریا را بوسیده ام.

I mean, just remember that contractions

منظورم این است که فقط به یاد داشته باشید که

are always more natural when speaking English.

انقباضات همیشه هنگام صحبت کردن به زبان انگلیسی طبیعی تر هستند.

Yeah, I've kissed Maria too.

آره، من هم ماریا را بوسیده ام.

She also wants to say, Yeah,

او همچنین می خواهد بگوید، بله،

I have this experience, but she won't use Present Perfect. Why?

من این تجربه را دارم، اما او از Present Perfect استفاده نمی کند. چرا؟

Because remember, with a specific time past simple.

زیرا به یاد داشته باشید، با یک زمان خاص گذشته ساده.

Yeah, I kissed her this morning. You're not special.

آره امروز صبح بوسیدمش تو خاص نیستی

Or if you want to

یا اگر می خواهید

say I don't have that experience,

بگویید من آن تجربه را ندارم،

I've never kissed Maria or I haven't kissed Maria.

هرگز ماریا را نبوسیده ام یا ماریا را نبوسیده ام.

That's fine, too.

این هم خوب است.

When you say never, it just means in my life.

وقتی می گویی هرگز، این فقط در زندگی من معنی دارد.

So it's really easy.

پس واقعا آسان است.

You want to say, I have that experience or I don't have that experience Present Perfect.

می خواهید بگویید، من آن تجربه را دارم یا آن تجربه Present Perfect را ندارم.

I have done this. I haven't done this.

من این کار را کرده ام. من این کار را نکرده ام

If you want to say,

اگر می خواهید بگویید،

Yeah, I have this experience and this is exactly when you've passed.

بله، من این تجربه را دارم و این دقیقاً زمانی است که شما قبول کرده اید.

Simple.

ساده.

It's really easy.

واقعا آسان است.

It's that easy.

به همین راحتی است.

Okay, I'm lying.

باشه دروغ میگم

There's more you want to say how many times you did something until now?

موارد بیشتری وجود دارد که می خواهید بگویید تا کنون چند بار کاری انجام داده اید؟

Like maybe you want to do it again in the future.

مثل اینکه شاید بخواهید در آینده دوباره این کار را انجام دهید .

I've kissed Maria five times again.

من ماریا را دوباره پنج بار بوسیده ام.

Maybe he wants to do it again in the future.

شاید بخواهد در آینده دوباره این کار را انجام دهد.

So he'll use Present Perfect.

بنابراین او از Present Perfect استفاده خواهد کرد.

"I've kissed..." (Number of times)

"من بوسیده ام..." (تعداد بار)

until now, maybe again in the future.

تا کنون، شاید دوباره در آینده.

However,

با این حال،

she's also saying the number of times.

او همچنین تعداد دفعات را می گوید.

Once until now.

یه بار تا الان

Yeah. I only kissed Maria once.

آره من فقط یک بار ماریا را بوسیدم.

Never again. Yeah, it's not her cup of tea.

دوباره هرگز. آره، این فنجان چای او نیست.

So she counts how many times

بنابراین او یک بار چند بار می شمارد

Once. And that's until now.

. و این تا الان.

However, what's the difference?

با این حال، چه تفاوتی دارد؟

Probably won't happen again.

احتمالا دیگه تکرار نمیشه

So for her, this action and the amount of times is completely in the past.

بنابراین برای او این عمل و تعداد دفعات کاملاً در گذشته است.

That's a finished, finished period.

این یک دوره تمام شده و تمام شده است.

Yes, she could use present.

بله، او می تواند از هدیه استفاده کند.

Perfect, because she's still alive.

عالی است، زیرا او هنوز زنده است.

It could happen again.

ممکن است دوباره اتفاق بیفتد.

But again, like everything in English, we use grammar

اما دوباره، مانند همه چیز در انگلیسی، ما از گرامر

to show how we feel about the situation.

برای نشان دادن احساس خود در مورد موقعیت استفاده می کنیم.

For her, it's not going to happen again.

برای او، دیگر این اتفاق نخواهد افتاد.

So it's past simple.

پس همه چیز ساده است.

Also, before we continue, can you just press like on this video?

همچنین، قبل از اینکه ادامه دهیم، می توانید فقط لایک را روی این ویدیو فشار دهید؟

Thanks. You're a legend.

با تشکر. تو یک افسانه ای

I knew I could trust you.

میدونستم میتونم بهت اعتماد کنم

You just have a trustworthy face! :)

شما فقط یک چهره قابل اعتماد دارید! :)

and finally, length of time.

و در نهایت، مدت زمان.

This is where you understand everything about the difference.

اینجاست که شما همه چیز را در مورد تفاوت درک می کنید.

Because it's the same rule.

چون همین قانون است.

Again, with this.

باز هم با این.

If you want to talk about how long something happens

مثلاً اگر می خواهید در مورد اینکه چه مدت

from a time in the past until now, for example.

از زمانی در گذشته تا کنون اتفاق می افتد صحبت کنید.

"But we've been together for a month!"

اما ما یک ماه است که با هم هستیم!

Present Perfect. Why?

ماضی نقلی. چرا؟

Because it's a length of time from the past.

چون مدتی از گذشته است.

Until now.

تا به حال.

A month ago, until now.

یک ماه پیش تا الان

But if the time period is in the past,

اما اگر دوره زمانی در گذشته باشد، از

it started in the past and finished in the past.

گذشته شروع شده و در گذشته تمام شده است.

You want to talk about how long,

می خواهید در مورد چه مدت صحبت کنید، از

Which grammar form should you use? Exactly! Past Simple!

کدام فرم دستور زبان باید استفاده کنید؟ دقیقا! گذشته ساده!

You're really good at this.

شما واقعاً در این کار خوب هستید.

"I dated her for a week, but that was last year."

"من یک هفته با او قرار گذاشتم، اما آن سال گذشته بود."

Past Simple - length of time. Why?

گذشته ساده - طول زمان. چرا؟

Because this all happened a year ago.

چون همه اینها یک سال پیش اتفاق افتاد.

It started a year ago in the past and finished in the past.

یک سال پیش در گذشته شروع شد و در گذشته به پایان رسید.

That's why we use past simple

به همین دلیل از past simple استفاده می کنیم

and in fact, we don't need to use this part.

و در واقع نیازی به استفاده از این قسمت نداریم.

You don't even need the time reference if you use past simple.

اگر از گذشته ساده استفاده می کنید، حتی به مرجع زمان نیاز ندارید .

You're saying this is a past experience and it's completely finished.

شما می گویید این یک تجربه گذشته است و کاملاً تمام شده است.

But if you use present perfect,

اما اگر از حال کامل استفاده

you're suggesting at least that it still continues now

می‌کنید ، حداقل پیشنهاد می‌کنید که اکنون همچنان ادامه دارد

"We've been dating."

«ما با هم قرار می‌گذاریم».

Probably you're still together

احتمالا هنوز با هم هستید

"Yeah, we dated."

"آره، قرار گذاشتیم."

Probably It's finished. Again, though.

احتمالا تموم شده هر چند باز هم

Grammar is not an objective truth.

گرامر یک حقیقت عینی نیست.

It's how we understand and view the world.

این گونه است که ما جهان را درک می کنیم و می بینیم.

God, that sounds deep. It's not meant to be.

خدایا این به نظر عمیق است قرار نیست که باشد.

All right, so to understand everything, let's put this in the question form.

بسیار خوب، بنابراین برای درک همه چیز، اجازه دهید این را در فرم سوال قرار دهیم.

Okay, this final example, I showed this to my class once,

خوب، این مثال آخر، یک بار این را به کلاسم نشان دادم

and it made everyone sad.

و همه را ناراحت کرد.

So sorry in advance.

پس پیشاپیش متاسفم

But you know what?

اما میدونی چیه؟

They remembered it and now you will too. So...

آنها آن را به یاد آوردند و اکنون شما نیز خواهید ماند. بنابراین...

Imagine you see a guy playing with his dog

تصور کنید مردی را می بینید که با سگش بازی می کند

and you want to know "How long have you had a dog?"

و می خواهید بدانید "چند وقت است که سگ دارید؟"

And he tells you, "I've had the dog for eight years."

و او به شما می گوید: "من هشت سال است که سگ را دارم."

"He's so cute. I love him. He's everything to me!"

"او خیلی بامزه است. من او را دوست دارم. او همه چیز من است!"

So you start playing with the dog.

بنابراین شما شروع به بازی با سگ می کنید.

This is so cute.

این خیلی ناز است

How long have you had the dog?

چند وقت است که سگ را دارید؟

From a past time until now.

از زمان گذشته تا کنون.

Present Perfect.

ماضی نقلی.

The exact same question that we asked here.

دقیقا همان سوالی که اینجا پرسیدیم.

But now in Past Simple.

اما اکنون در Past Simple.

"How long did you have a dog?"

"چه مدت سگ داشتی؟"

Remember asking "How long...?"

به یاد داشته باشید که پرسیدید "تا کی...؟"

With a Past Simple means the time is finished.

با Past Simple یعنی زمان به پایان رسیده است.

"How long...?" with Present Perfect = The dog is alive.

"چه مدت...؟" با Present Perfect = سگ زنده است.

"How long...?" with Past Simple = The dog is dead.

"چه مدت...؟" با گذشته ساده = سگ مرده است.

Yes, it's sad but now you won't forget.

بله، غم انگیز است اما اکنون فراموش نمی کنید.

So to use everything that we've learned today, for example,

بنابراین برای استفاده از همه چیزهایی که امروز آموختیم، به عنوان مثال،

I have never had a dog, but I've had a cat before.

من هرگز سگ نداشتم، اما قبلاً یک گربه داشتم.

I had my cat for like 20 years before it died.

من 20 سال قبل از مرگ گربه ام را داشتم .

And again.

و دوباره.

I know it's sad, but your turn to practice in the comments.

میدونم غمگینه ولی نوبت تو کامنت تمرین کن

Let me know.

خبرم کن.

Have you ever been to London?

آیا شما تا به حال لندن بوده اید؟

Have you ever had a dog or a cat?

آیا تا به حال سگ یا گربه داشته اید؟

How long have you worked at your company?

چه مدت در شرکت خود کار کرده اید؟

and have you ever kissed anyone called Maria?

و آیا تا به حال کسی به نام ماریا را بوسیده ای؟

How many times have you kissed someone called Maria?

چند بار کسی به نام ماریا را بوسید؟

Practice this in the comments or you can practice this in my e-book.

این را در نظرات تمرین کنید یا می توانید این را در کتاب الکترونیکی من تمرین کنید.

There's a lesson on this.

یک درس در این مورد وجود دارد.

You can get it right now on my Patreon Patreon.com/papateachme

شما می توانید آن را همین الان در Patreon Patreon.com/papateachme من دریافت کنید

It's also available on my website papateachme.com

. همچنین در وب سایت من papateachme.com موجود است

and I'll see you in the next class! Bye!

و من شما را در کلاس بعدی می بینم! خدا حافظ!