Learn English Vocabulary: Going to the theatre

Hello, I'm Gill at www.engvid.com and today's lesson is on the subject of going to the theatre,

سلام، من گیل در www.engvid.com هستم و درس امروز با موضوع رفتن به تئاتر است،

okay?

خوب؟

So, this links a little bit with another lesson we had with meeting up with a friend, one

بنابراین، این کمی با درس دیگری که با ملاقات با یکی از دوستان داشتیم پیوند دارد، یکی

of the options was to go to the theatre, while another is to go to an art gallery, so this

از گزینه‌ها رفتن به تئاتر بود، در حالی که گزینه دیگر رفتن به یک گالری هنری است، بنابراین

one is if you have arranged with your friend to go to the theatre, this is what to expect

اگر با خود هماهنگ کرده‌اید، این یکی است. دوست برای رفتن به تئاتر، این چیزی است که

when you get there.

وقتی به آنجا رسیدید انتظار دارید.

And also, in the second part of the lesson, we'll be looking at ways of talking about

و همچنین، در قسمت دوم درس، راه‌هایی برای صحبت در

the play that you're watching, maybe either in the interval or at the end of the play,

مورد نمایشنامه‌ای که در حال تماشای آن هستید، بررسی می‌کنیم، شاید در فاصله زمانی یا در پایان نمایش،

you would want to talk to your friend about what you've been watching, okay.

بخواهید با دوست خود صحبت کنید. در مورد آنچه که تماشا کرده اید، بسیار خوب.

So, first of all, going to the theatre, you've probably been to the theatre in your own country,

بنابراین، اول از همه، رفتن به تئاتر، احتمالاً در کشور خود به تئاتر رفته‌اید،

so you know what's involved.

بنابراین می‌دانید که شامل چه چیزی است.

But this is specifically for a UK type of theatre, okay.

اما این مخصوصاً برای یک نوع تئاتر بریتانیایی است، بسیار خوب.

So, you've probably arranged where to meet already, either outside the theatre or inside,

بنابراین، احتمالاً محل ملاقات را قبلاً ترتیب داده اید، چه در خارج از تئاتر یا داخل،

in the foyer, which is just inside the entrance, the entrance hall of the theatre, the foyer,

در سرسرا، که درست در داخل ورودی، سالن ورودی تئاتر، سرسرا،

which is a French word, in the bar, or in the café, or in the shop.

که یک کلمه فرانسوی است، در بار، یا در کافه یا در مغازه.

Not all theatres have all of these things in them, it depends.

همه تئاترها همه این چیزها را در خود ندارند، بستگی دارد.

The bigger theatres will have all of those things.

تئاترهای بزرگتر همه این موارد را خواهند داشت.

Smaller theatres will probably not have all of those.

تئاترهای کوچکتر احتمالاً همه اینها را نخواهند داشت .

They may not have a shop.

ممکن است مغازه نداشته باشند.

They may not have a bar.

ممکن است نوار نداشته باشند.

Some theatres are actually above a pub, the public house in the UK, they're very small

برخی از تئاترها در واقع بالای یک میخانه، خانه عمومی در بریتانیا هستند، آنها تئاترهای بسیار کوچکی هستند

theatres, so there is a pub, somewhere to drink, particularly the downstairs part of

، بنابراین یک میخانه، جایی برای نوشیدن وجود دارد، به خصوص قسمت پایین

the building before you go up or behind to the back of the building to the theatre section,

ساختمان قبل از اینکه به بالا یا پشت سر بروید. ساختمان به بخش تئاتر،

so we'll talk about that a little bit more later on.

پس در ادامه کمی بیشتر در مورد آن صحبت خواهیم کرد .

So, you arrange where to meet, so these are the names for different places to meet in

بنابراین، محل ملاقات را ترتیب می‌دهید، بنابراین این نام‌ها برای مکان‌های مختلف برای ملاقات در

or around the theatre.

تئاتر یا اطراف آن است.

And then when you go in, you may have to, if you don't already have your tickets, you

و سپس وقتی وارد می شوید، ممکن است مجبور شوید، اگر از قبل بلیط خود را ندارید،

need to go to the box office.

باید به گیشه بروید.

This is the place where you get your tickets.

این جایی است که بلیط های خود را دریافت می کنید.

You may have already paid for them in advance or you may want to ask the person in the box

ممکن است قبلاً برای آنها پول پرداخت کرده باشید یا ممکن است بخواهید از شخص حاضر در گیشه بپرسید

office, "Do you have any seats for today's performance?" and they might show you a chart,

: "آیا برای اجرای امروز صندلی دارید؟" و ممکن است یک نمودار به شما نشان دهند،

the seating plan, where would you want to sit?

طرح صندلی، کجا می خواهید بنشینید؟

Okay, so the box office is where you go for your tickets, right.

خوب، پس باکس آفیس جایی است که برای بلیط خود می روید، درست است.

And then once you've got your tickets, you may also want to buy a program, which is a

و بعد از اینکه بلیط‌هایتان را تهیه کردید، ممکن است بخواهید برنامه‌ای بخرید، که یک

little booklet containing a lot of information about the show that you're there to see.

کتابچه کوچک حاوی اطلاعات زیادی درباره نمایشی است که برای دیدن آن حضور دارید.

So, the program will list the names of the people performing in the show, the people

بنابراین، برنامه اسامی افرادی که در نمایش اجرا می‌کنند،

who have been involved in the technical side, the lighting, the sound effects, the costumes,

افرادی که در بخش فنی ، نورپردازی، جلوه‌های صوتی، لباس‌ها،

creating the scenery on the stage, all of the sort of artistic side that goes into a

ایجاد مناظر روی صحنه و همه چیز هنری نقش داشته‌اند را فهرست می‌کند. طرفی که وارد یک

production.

تولید می شود.

So, the program will give a sort of - it's a kind of way of giving credit, you get the

بنابراین، برنامه به نوعی نشان می دهد - این یک نوع اعتبار است، شما

credits in the program for everybody, because it's a big sort of team effort putting on

اعتبارات برنامه را برای همه دریافت می کنید، زیرا این یک نوع تلاش گروهی بزرگ برای اجرای

a play, lots of people are involved.

یک نمایش است، افراد زیادی درگیر آن هستند.

So, all the credits for everybody who has worked on that production will go into the

بنابراین، تمام اعتبارات برای همه کسانی که روی آن تولید کار کرده اند به برنامه خواهد رفت

program.

.

And there will be a little bit about the story of - if it's a play or a musical or whatever

و کمی در مورد داستان وجود خواهد داشت - اگر این یک نمایشنامه یا موزیکال یا هر چیز دیگری

it is, there will be a bit of information about the show itself, what it's about, so

باشد، اطلاعات کمی در مورد خود نمایش وجود خواهد داشت، آنچه در مورد آن است،

it's a useful thing to look at before you go in to see the show.

بنابراین یک چیز مفید است که قبل از شما به آن نگاه کنید. برای دیدن نمایش وارد شوید

Okay?

باشه؟

So, then you're inside the theatre building, and then when it gets close to the time that

بنابراین، پس از آن شما در داخل ساختمان تئاتر هستید، و زمانی که به زمان

the show is due to start, you will probably hear an announcement over a loudspeaker, usually.

شروع نمایش نزدیک می شود، احتمالاً معمولاً یک اعلامیه از بلندگو می شنوید.

You will hear something like "Ladies and Gentlemen, the show will begin in five minutes.", something

چیزی شبیه به "خانم ها و آقایان ، نمایش پنج دقیقه دیگر آغاز می شود" را خواهید شنید، چیزی

like that.

شبیه به آن.

"Please take your seats.", meaning please go in and sit down, it doesn't mean take,

«لطفاً در صندلی‌هایتان بنشینید»، یعنی لطفاً وارد شوید و بنشینید، این به این معنا نیست که بنشینید،

people joke about this.

مردم در این مورد شوخی می‌کنند.

When you take your seat, it means you sit down in your seat, it doesn't mean you pick

وقتی روی صندلی خود می نشینید، به این معنی است که روی صندلی خود می نشینید، به این معنی نیست

the seat up and take it somewhere.

که صندلی را بردارید و به جایی ببرید.

So, it's a little bit ambiguous, but "Please take your seats" means go in, sit down, we

بنابراین، کمی مبهم است، اما " لطفا در صندلی های خود بنشینید" یعنی برو داخل، بنشین، ما

need you in there ready for the show to start.

به تو نیاز داریم که آماده شروع نمایش باشید.

So, when you hear that, you go to the entrance, into what's called the auditorium, the sort

بنابراین، وقتی این را می شنوید، به ورودی می روید، به چیزی که به آن سالن نمایش می گویند،

of central part of the theatre where everybody sits, where the audience - the audience sits,

نوعی بخش مرکزی تئاتر که در آن همه می نشینند، جایی که تماشاگران - تماشاگران می نشینند،

and they're looking up at the stage where the performers are, so you have to go in.

و آنها در حال نگاه کردن به صحنه هستند. اجراکنندگان هستند، بنابراین شما باید وارد شوید.

So, at the entrance, you have to usually show your ticket to somebody who is checking to

بنابراین، در ورودی، معمولاً باید بلیط خود را به کسی که در حال بررسی است نشان دهید تا

make sure that people don't go in who have not bought a ticket.

مطمئن شود افرادی که بلیط نخریده اند وارد نمی شوند.

That person is called an usher.

به آن شخص آشور می گویند.

It's a funny old fashioned word, but they will check your ticket and they might say

این یک کلمه قدیمی خنده دار است، اما آنها بلیط شما را بررسی می کنند و ممکن است بگویند

- they might give you some directions like "Turn left, just go up the steps and your

- ممکن است به شما دستورالعمل هایی مانند "به چپ بپیچید، فقط از پله ها بالا بروید و

seat is just over on the right", something like that, so you go in, into the auditorium.

صندلی شما درست در سمت راست است"، چیزی شبیه به آن، بنابراین. شما وارد سالن شوید.

If - on your ticket, you may have some numbers and letters that tell you where your seat

اگر - در بلیط خود، ممکن است تعدادی اعداد و حروف داشته باشید که به شما می گوید صندلی شما

is, but there are some smaller theatres called "fringe theatre".

کجاست، اما چند سالن کوچکتر به نام "تئاتر حاشیه" وجود دارد.

They're not big theatres in, say, London, West End, the London West End, the big theatres

آنها تئاترهای بزرگی نیستند، مثلاً در لندن، وست اند، وست اند لندن، تئاترهای بزرگ

in Central London.

در مرکز لندن.

A fringe theatre, as I said earlier, it's often a little theatre above a pub or at the

یک تئاتر حاشیه ای، همانطور که قبلاً گفتم، اغلب یک تئاتر کوچک بالای یک میخانه یا

back of a pub building.

پشت یک ساختمان میخانه است.

So, those are quite small, often there is only seating for maybe 40 or 50 people, 60,

بنابراین، آنها بسیار کوچک هستند، اغلب فقط برای 40 یا 50 نفر، حداکثر 60،

70 at the most.

70 نفر وجود دارد.

So, with a fringe theatre, often there are no seat numbers.

بنابراین، با یک تئاتر حاشیه ای، اغلب شماره صندلی وجود ندارد.

There's nothing on your ticket to say where you should sit.

در بلیط شما چیزی برای گفتن اینکه کجا باید بنشینید وجود ندارد.

You just go in and look around and decide where you want to sit.

شما فقط وارد شوید و به اطراف نگاه کنید و تصمیم بگیرید که کجا می خواهید بنشینید.

So, if you're one of the last people in, you just have to sit wherever there's a space.

بنابراین، اگر شما یکی از آخرین افراد هستید، فقط باید هر جا که فضایی وجود دارد بنشینید.

If you go in early, you can probably find a really nice seat in the front row or something,

اگر زود وارد شوید، احتمالاً می توانید یک صندلی واقعاً خوب در ردیف جلو پیدا کنید،

okay?

خوب؟

So, a larger theatre - on your ticket, you will usually have the row number and the seat

بنابراین، یک تئاتر بزرگتر - در بلیط خود ، معمولاً شماره ردیف و شماره صندلی را خواهید داشت

number.

.

So, in an auditorium, you've got all the rows of seats like that, and say that's the stage

بنابراین، در یک سالن، شما تمام ردیف‌های صندلی‌هایی مانند آن را دارید و می‌گویید که صحنه

there, and then you've got rows and they're often "A, B, C, D, E", etc., so the rows are

آنجاست، و سپس ردیف‌هایی دارید که اغلب «A، B، C، D، E» و غیره هستند. .، بنابراین ردیف ها

in letters and then within each row you have seat numbers.

با حروف هستند و سپس در داخل هر ردیف شماره صندلی دارید.

So, that would be 1, 2, 3, 4, 5, etc.

بنابراین، این می تواند 1، 2، 3، 4، 5، و غیره باشد.

So, if you have D3 on your ticket, you want Row D, Seat 3.

بنابراین، اگر D3 در بلیط خود دارید، ردیف D، صندلی 3 را می خواهید.

If you have G38 on your ticket, you need Row G, and it must be a very long row to have

اگر G38 در بلیط خود دارید، به ردیف G نیاز دارید ، و آن را باید یک ردیف بسیار طولانی باشد تا

at least 38 seats in it, go along, you often have to go past people, say "Excuse me, Excuse

حداقل 38 صندلی در آن باشد، همراه باشید، اغلب باید از کنار مردم رد شوید، بگویید "ببخشید،

me, Sorry, Excuse me" to get past people who are already sitting there.

ببخشید، ببخشید، ببخشید" تا از کنار افرادی که قبلاً آنجا نشسته اند بگذرید.

So, find your seat, sit down, get comfortable, get ready for the show to begin, okay.

بنابراین، صندلی خود را پیدا کنید، بنشینید، راحت باشید، برای شروع نمایش آماده شوید، باشه.

One very important thing is to switch off your mobile phone, okay?

یک چیز بسیار مهم این است که تلفن همراه خود را خاموش کنید، خوب؟

If mobile phones ring during a performance, it's one of the worst things that can happen

اگر تلفن های همراه در حین اجرا زنگ بخورند، این یکی از بدترین اتفاقاتی است که می تواند

in the theatre world.

در دنیای تئاتر بیفتد.

It's very distracting for the performers and it's very distracting for other members of

برای اجراکنندگان و دیگر مخاطبان بسیار حواس‌پرت کننده

the audience.

است.

People get very angry if mobile phones start ringing.

اگر تلفن های همراه شروع به زنگ زدن کنند، مردم بسیار عصبانی می شوند .

So, don't disrupt the show.

بنابراین، نمایش را مختل نکنید.

Don't spoil the show for yourself and for other people.

نمایش را برای خود و دیگران خراب نکنید .

Turn off your mobile phone.

دستگاه تلفن همراه خود را خاموش کنید.

And also, you know, you're there to see a show.

و همچنین، می دانید، شما آنجا هستید تا یک نمایش را ببینید.

You've paid money to see it.

برای دیدنش پول داده اید

You need to concentrate on the show.

باید روی نمایش تمرکز کنید.

If you had your mobile phone on and you were checking your text messages at the same time,

اگر تلفن همراهتان را روشن بودید و همزمان پیامک‌هایتان را چک می‌کردید

it's not like watching television where maybe you've got your mobile phone on and you're

، مثل تماشای تلویزیون نیست که شاید تلفن همراهتان را روشن کرده باشید و

also watching television, it's not like that.

تلویزیون هم تماشا کنید، اینطور نیست.

You really need to concentrate 100% on the play or the show that you're seeing.

شما واقعا باید 100% روی نمایشنامه یا نمایشی که می بینید تمرکز کنید.

So, sometimes people have said they saw someone in the audience with the light from their

بنابراین، گاهی اوقات مردم گفته‌اند که فردی را در بین تماشاگران دیده‌اند که نور

mobile phone shining.

تلفن همراهشان می‌درخشد.

They could see somebody was actually on their phone during a performance, so I know sometimes

آن‌ها می‌توانستند ببینند که در حین اجرا کسی واقعاً روی تلفنشان است، بنابراین می‌دانم که گاهی اوقات

it's - there's an emergency or something, but really, you should turn your mobile phone

چنین است - یک موقعیت اضطراری یا چیزی وجود دارد، اما در واقع، شما باید تلفن همراه خود را

off, okay, for various reasons.

خاموش کنید، خوب، به دلایل مختلف.

Right, and then you can really sit back and relax and enjoy what you're watching.

درست است، و سپس می توانید واقعاً بنشینید و استراحت کنید و از آنچه که تماشا می کنید لذت ببرید.

So, and then quite often, any production, any performance will have an interval, usually

بنابراین، و پس از آن اغلب، هر تولید، هر عملکردی یک فاصله زمانی خواهد داشت،

there's a first half and a second half with an interval in between.

معمولاً یک نیمه اول و یک نیمه دوم با فاصله زمانی بین آنها وجود دارد.

So, you have a choice, quite often, whether to just stay if it's a 20-minute interval

بنابراین، اغلب اوقات شما یک انتخاب دارید که آیا فقط اگر یک فاصله زمانی 20 دقیقه ای است

and, if you're like me, you'll think "Oh, I just want to sit here and read the program

بمانید و اگر مثل من هستید، فکر می کنید "اوه، من فقط می خواهم اینجا بنشینم و برنامه را بخوانم

or something.

یا چیز دیگری.

I don't want to get up out of my seat and walk out with all these other people and then

من نمی‌خواهم از روی صندلی‌ام بلند شوم و با این همه آدم‌های دیگر بیرون بیایم و بعد

stand around not knowing what to do for 20 minutes.

20 دقیقه در اطراف بایستم و نمی‌دانم چه کار

I just want to stay in my seat and just read the program or chat to my friend or whatever.",

کنم. فقط می‌خواهم روی صندلی خودم بمانم و فقط برنامه را بخوانم یا با خودم چت کنم دوست یا هر چیز دیگری."،

but you do have the option of going out in the interval.

اما شما این گزینه را دارید که در این فاصله زمانی بیرون بروید.

Some people order drinks for the interval.

برخی از افراد برای این فاصله نوشیدنی سفارش می دهند.

They may have ordered drinks in advance and paid given a name and they go out and they

آنها ممکن است از قبل نوشیدنی سفارش داده باشند و نامی را پرداخت کرده باشند و بیرون می روند و

find that their drinks have been set out for them with their name to save time, or people

متوجه می شوند که نوشیدنی هایشان با نام آنها برای صرفه جویی در وقت برایشان تنظیم شده است یا مردم

just go out and get some drinks at the bar.

فقط بیرون می روند و در بار نوشیدنی می خورند.

Sometimes, though, you're not allowed to stay in your seat in the interval.

با این حال، گاهی اوقات، شما اجازه ندارید در این فاصله زمانی روی صندلی خود بمانید.

Sometimes, because the production people want to change what's happening on the stage, if

گاهی اوقات، چون تولیدکنندگان می‌خواهند اتفاقاتی که روی صحنه می‌افتد را تغییر دهند، اگر

there's no curtain to close off the stage, if it's an open stage, they may want to change

پرده‌ای برای بستن صحنه وجود نداشته باشد، اگر صحنه باز باشد، ممکن است بخواهند صحنه را

the set or do something and they don't want people sitting there watching them while they

عوض کنند یا کاری انجام دهند و نمی‌خواهند مردم آنجا بنشینند. تماشای آنها در حالی که

do that, so they might say "Ladies and Gentlemen, please leave the auditorium during the interval.",

این کار را می کنند، بنابراین ممکن است بگویند "خانم ها و آقایان، لطفاً در این فاصله سالن را ترک کنید."

so it depends on the production, really.

، بنابراین واقعاً به تولید بستگی دارد.

Okay, so that's the first half of our lesson.

خوب، پس این نیمه اول درس ما است.

I hope that's been useful with some vocabulary and the kind of things to expect in a UK theatre,

امیدوارم که با برخی واژگان و نوع چیزهایی که در یک تئاتر بریتانیا انتظار می رود مفید بوده باشد،

so we'll now move on to the second part of the lesson and have a look at a little bit

بنابراین اکنون به قسمت دوم درس می رویم و نگاهی

more to do with talking about the theatre with the friend that you're with.

به صحبت در مورد تئاتر خواهیم داشت. با دوستی که با او هستی

Okay, so you've seen the play, the show, or you've seen half of it and you're in the interval

خوب، پس شما نمایشنامه، نمایش را دیده اید یا نصف آن را دیده اید و در فاصله زمانی

and you're with your friend.

هستید و با دوست خود هستید.

So, the most logical thing to do is to talk about what you've just seen.

بنابراین، منطقی ترین کار این است که در مورد چیزی که به تازگی دیده اید صحبت کنید.

So, what will you talk about?

بنابراین، در مورد چه چیزی صحبت خواهید کرد؟

How do you talk about a play that you're in the middle of watching or that you've just

چگونه در مورد نمایشنامه ای صحبت می کنید که در میانه تماشای آن هستید یا به تازگی

seen?

آن را دیده اید؟

What kind of things can you say?

چه نوع چیزهایی می توانید بگویید؟

So, I think it helps to look at different aspects of the play.

بنابراین، من فکر می کنم نگاه کردن به جنبه های مختلف نمایشنامه کمک می کند .

All the different parts that go into it.

تمام قسمت های مختلفی که به آن وارد می شود.

So, the people performing, things connected with the story, who wrote it, the visual aspect

بنابراین، افرادی که اجرا می‌کنند، چیزهایی که با داستان مرتبط هستند، کسانی که آن را نوشته‌اند، جنبه بصری

of what it looks like onstage, so let's just go through those and see what kinds of things

ظاهر آن روی صحنه، پس بیایید فقط آن‌ها را مرور کنیم و ببینیم درباره چه

you can talk about.

چیزهایی می‌توان صحبت کرد.

So, one of the obvious things when you go to a play is you're watching actors and actresses

بنابراین، یکی از چیزهای واضح وقتی که به یک نمایشنامه می روید این است که در حال تماشای بازیگران و بازیگران زن

and you may be thinking "Oh, they're so good, the way they're performing, they're so good

هستید و ممکن است فکر کنید "اوه، آنها خیلی خوب هستند ، نحوه اجرای آنها، آنها

at what they're doing.", hopefully.

در آنچه که می کنند بسیار خوب هستند. "در حال انجام."، امیدوارم.

So, the acting, but maybe they're so good that you forget that they're acting.

بنابراین، بازیگری، اما شاید آنها آنقدر خوب هستند که شما فراموش می کنید که آنها بازیگر هستند.

You start to think these are real people, maybe.

ممکن است فکر کنید اینها افراد واقعی هستند .

So, actors, that's the word for a male actor, but nowadays, female actresses are also called

بنابراین، بازیگران، این کلمه برای بازیگر مرد است، اما امروزه به بازیگران زن

"actors" nowadays for reasons of equality.

به دلایل برابری، "بازیگر" نیز گفته می شود.

Women are often called "actors" as well, but the word "actress" is still used as well,

معمولاً به زنان «بازیگر» نیز گفته می‌شود، اما کلمه «بازیگر» هنوز هم استفاده می‌شود،

so actors, actresses, the acting, the acting in general.

بنابراین بازیگران، بازیگران، بازیگران، بازیگران به طور کلی.

So, you could say to your friend, "Oh, isn't the acting good?"

بنابراین، می توانید به دوست خود بگویید: "اوه، بازیگری خوب نیست؟"

Isn't the acting good?

بازیگری خوب نیست؟

Meaning all of the actors, aren't they good?

یعنی همه بازیگران خوب نیستند؟

Okay.

باشه.

You may think, if you're at one of the big theatres where they have very famous people

ممکن است فکر کنید، اگر در یکی از تئاترهای بزرگ هستید که گاهی اوقات افراد بسیار مشهوری

performing there sometimes, you may think you've seen one of those actors before, perhaps

در آنجا اجرا می کنند، ممکن است فکر کنید یکی از آن بازیگران را قبلا دیده اید، شاید

on television or in a film, so then you might have a look at the program to see which - what's

در تلویزیون یا در یک فیلم، پس ممکن است به برنامه نگاه کنید تا ببینید کدام -

the name of the actor playing that part?

نام بازیگری که آن نقش را بازی می کند چیست؟

And then in the program also, you get little biographical notes for each performer to say

و سپس در این برنامه همچنین، یادداشت‌های زندگی‌نامه‌ای برای هر اجراکننده دریافت می‌کنید که بگوید قبلاً

where they have appeared before, other plays they've been in, films they've been in, television

کجا ظاهر شده است، سایر نمایش‌هایی که در آن حضور داشته‌اند، فیلم‌هایی که در آن حضور داشته‌اند، برنامه‌های تلویزیونی

programs they've been in, so you can read a little bit about each actor in the program

که در آن حضور داشته‌اند، بنابراین می‌توانید بخوانید. کمی در مورد هر یک از بازیگران در برنامه

and then that might help to remind you of a TV program perhaps, where you saw that person

و سپس این ممکن است به شما کمک کند که یک برنامه تلویزیونی را به یاد آورید، جایی که قبلاً آن شخص را دیده

before.

اید.

They may have been in a completely different kind of role, the character, the role, it's

آنها ممکن است در نقش کاملاً متفاوتی بوده باشند ، شخصیت، نقش، به این می

called the role or the part that they're playing, actors sometimes play quite different personalities

گویند نقش یا نقشی که دارند بازی می کنند، بازیگران گاهی اوقات شخصیت های کاملاً متفاوتی را

in the different roles that they do.

در نقش های مختلف بازی می کنند.

So, you could find out from the program if you think you've seen someone before, okay?

بنابراین، اگر فکر می کنید قبلاً کسی را دیده اید، می توانید از برنامه بفهمید، خوب؟

So that's one thing to talk about with your friend.

پس این موضوعی است که باید با دوستتان در مورد آن صحبت کنید .

And then, the production itself, the actors are playing characters, so they're fictional,

و سپس، خود تولید، بازیگران در حال بازی شخصیت‌ها هستند، بنابراین آنها شخصیت‌های تخیلی و

often fictional characters, so each character has a different personality, they're all behaving

اغلب تخیلی هستند، بنابراین هر شخصیت شخصیت متفاوتی دارد، همه آنها به

in different ways.

شیوه‌های متفاوتی رفتار می‌کنند.

There will be relationships between the different characters onstage.

روابط بین شخصیت های مختلف روی صحنه وجود خواهد داشت .

So, you might want to talk about a particular character, what you think of them, if they're

بنابراین، ممکن است بخواهید در مورد یک شخصیت خاص صحبت کنید ، اینکه چه فکری در مورد آنها دارید، اینکه آیا آنها

a nice person or not a nice person, whether you like them or dislike them.

فرد خوبی هستند یا خیر، خواه از آنها خوشتان بیاید یا دوست ندارید.

Of course, if in a play, if all the characters were nice people, it would probably be very

البته، اگر در یک نمایشنامه، اگر همه شخصیت‌ها آدم‌های خوبی باشند، احتمالاً

- a very boring play because the thing about plays is that there has to be some kind of

یک نمایشنامه بسیار خسته‌کننده خواهد بود، زیرا چیزی که در مورد نمایشنامه‌ها وجود دارد این است که باید نوعی

conflict, a problem to be resolved.

درگیری وجود داشته باشد، مشکلی که باید حل شود.

So, if all the characters are nice to each other all the way through the play, there

بنابراین، اگر همه شخصیت‌ها در تمام طول بازی با یکدیگر خوب

won't be very much drama in it.

باشند، درام چندانی در آن وجود نخواهد داشت.

So, you have to have some bad characters or badly behaved characters in a play, otherwise

بنابراین، شما باید شخصیت‌های بد یا شخصیت‌های بد رفتاری در یک نمایشنامه داشته باشید، در غیر این صورت

there's nothing - nothing happening, okay.

هیچ چیز وجود ندارد - هیچ اتفاقی نمی‌افتد، باشه.

So, the characters and how they behave is another subject you can talk about.

بنابراین، شخصیت ها و نحوه رفتار آنها موضوع دیگری است که می توانید در مورد آن صحبت کنید.

And then, what links in with that is the situation that the characters are in, the story that

و سپس، چیزی که با آن ارتباط دارد موقعیتی است که شخصیت ها در آن قرار دارند، داستانی که

you're seeing.

شما می بینید.

The plot, the word "plot" is to do with the sort of consequences - if somebody does something,

طرح داستان، کلمه "طرح" به نوعی از پیامدها مربوط می شود - اگر کسی کاری را انجام دهد،

then that makes something else happen, and then that makes something else happen, the

باعث می شود اتفاق دیگری رخ دهد، و سپس باعث می شود اتفاق دیگری رخ دهد،

plot is the sort of forward movement of the story, okay.

طرح نوعی حرکت رو به جلو داستان است، بسیار خوب .

So, you can talk about that, one character does something, and it sets off something

بنابراین، شما می توانید در مورد آن صحبت کنید، یک شخصیت کاری انجام می دهد، و باعث می شود

else happening.

اتفاق دیگری رخ دهد.

It may cause an accident, for example, so if a character leaves a child's toy on the

مثلاً ممکن است باعث تصادف شود، بنابراین اگر شخصیتی اسباب‌بازی کودک را روی

floor and they don't tidy it up and the child's toy is perhaps something with wheels on it,

زمین بگذارد و آن را مرتب نکنند و اسباب بازی کودک شاید چیزی باشد که روی آن چرخ باشد،

a little toy train, and then another character comes along and they don't see it but they

یک قطار اسباب‌بازی کوچک، و سپس شخصیت دیگری بیاید. آنها آن را نمی بینند، اما

step on it and they fall over and hit their head and hurt themselves, that's part of the

روی آن پا می گذارند و می افتند و به سرشان ضربه می زنند و به خودشان صدمه می زنند، این بخشی از

plot.

نقشه است.

It's a consequence of somebody doing something.

این نتیجه انجام کاری است.

Okay, so you could talk about whether it seems realistic, true to life, or exaggerated, because

خوب، پس می توانید در مورد اینکه آیا به نظر واقع بینانه، واقعی یا اغراق آمیز به نظر می رسد، صحبت کنید، زیرا

in Drama, things can be exaggerated just to make it more exciting.

در درام، چیزها را می توان اغراق کرد فقط برای اینکه هیجان انگیزتر شود.

It could be surreal, even, if it doesn't really feel real, it just feels - it seems very strange,

این می تواند سورئال باشد، حتی اگر واقعاً احساس واقعی نداشته باشد، فقط احساس می کند - به نظر می رسد بسیار عجیب است،

strange things happen, that would be surreal.

اتفاقات عجیبی رخ می دهد، این می تواند سورئال باشد.

Not real, but surreal.

واقعی نیست، اما سورئال است.

Very, very odd things happening, okay.

اتفاقات خیلی خیلی عجیبی در حال رخ دادن است، باشه.

And then there's the question of who actually wrote the play or the show, whatever it is.

و سپس این سؤال مطرح می شود که چه کسی نمایشنامه یا نمایش را نوشته است، هر چه که باشد.

Whether it's written by a man or a woman, what their nationality is, whether it's a

چه توسط یک مرد نوشته شده باشد یا یک زن، ملیت آنها چیست، چه

translation that you're watching, maybe with a Russian play like by Chekhov, in the UK,

ترجمه ای باشد که در حال تماشای آن هستید، شاید با نمایشنامه روسی مانند چخوف در بریتانیا

that would be performed in an English translation, and there are lots of different translations

که با ترجمه انگلیسی اجرا شود. بسیاری از ترجمه‌های مختلف

of the same plays by different translators in different periods in history, so you could

از نمایشنامه‌های مشابه توسط مترجمان مختلف در دوره‌های مختلف تاریخ، بنابراین

have a modern translation of Chekhov, or you could have a much older translation of Chekhov,

می‌توانید ترجمه‌ای مدرن از چخوف داشته باشید، یا می‌توانید ترجمه‌ای بسیار قدیمی‌تر از چخوف داشته باشید،

so all sorts of things like that to talk about.

بنابراین می‌توان درباره‌ی همه چیز از این قبیل صحبت کرد.

Okay.

باشه.

And maybe you can also read in the program about the person who wrote the play, find

و شاید بتوانید در برنامه درباره شخصی که نمایشنامه را نوشته است بخوانید

out a bit more about them from there, okay.

، از آنجا کمی بیشتر در مورد آنها بدانید، خوب.

And then there's the visual aspect of the set, what you can see on the stage, the scenery,

و سپس جنبه بصری مجموعه وجود دارد، آنچه می توانید روی صحنه ببینید، مناظر،

furniture, things like that.

مبلمان، چیزهایی از این قبیل.

What does it look like?

چه شکلی است؟

Is it a room in somebody's house, or is it in the open air in a field in the countryside,

آیا این اتاق در خانه کسی است یا در فضای باز در مزرعه ای در حومه شهر،

near a farm?

نزدیک مزرعه؟

It could be anything.

این می تواند هر چیزی باشد.

So, you talk about that and whether you think it's been well designed or not.

بنابراین، شما در مورد آن صحبت می کنید و اینکه آیا فکر می کنید به خوبی طراحی شده است یا خیر.

Okay.

باشه.

Costumes and hairstyles, there's somebody in the production team responsible for these

لباس و مدل مو، کسی در تیم تولید مسئول این

things, so you can talk about the - what people are wearing, the actors are wearing, their

چیزها است، بنابراین می توانید در مورد اینکه مردم چه می پوشند، بازیگران می پوشند،

hairstyle, whether they're modern or historical, is it present day or is it a long time back

مدل موهایشان، چه مدرن باشند یا تاریخی ، آیا امروز یا امروز صحبت کنید. زمان زیادی

in history when people wore different styles of clothes?

در تاریخ که مردم سبک های مختلف لباس می پوشیدند ؟

Then there are things like the music, the sound effects, which add to the atmosphere

سپس چیزهایی مانند موسیقی، جلوه های صوتی وجود دارد که به

of the play.

فضای بازی می افزاید.

And the lighting, just lighting, you know, the different colors, different effects, if

و نورپردازی، فقط نورپردازی ، رنگ‌های مختلف، جلوه‌های مختلف،

it's a scene, for example, in the countryside on a summer's day, the lighting has to try

اگر صحنه‌ای باشد، مثلاً در حومه شهر در یک روز تابستان، نورپردازی باید سعی

to suggest sunshine, so that's something that has to be achieved inside an enclosed building

کند نور خورشید را نشان دهد، بنابراین این چیزی است که باید به آن دست یافت. در داخل یک ساختمان محصور

to create a sense of sunshine in the open air.

برای ایجاد حس آفتاب در هوای آزاد.

So, there is a skill to the lighting.

بنابراین، یک مهارت در نورپردازی وجود دارد.

So, those are some specific things you can talk about with your friend either during

بنابراین، اینها چیزهای خاصی هستند که می توانید با دوست خود در

the interval or after the play.

طول بازی یا بعد از بازی در مورد آنها صحبت کنید.

And then, okay, so say you've watched the whole play and it's come to an end and then

و سپس، بسیار خوب، پس بگوئید که تمام نمایشنامه را تماشا کرده اید و به پایان رسیده است و

it's time to go home, so you might want to say just a few general things afterwards to

زمان آن است که به خانه برگردید، بنابراین ممکن است بخواهید فقط چند چیز کلی را بعد از آن به

your friend.

دوست خود بگویید.

Maybe "Thanks for coming.", "It was interesting.", or if you really liked it, "Oh, it was amazing.",

شاید «ممنون که آمدید.»، «جالب بود»، یا اگر واقعاً آن را دوست داشتید، «اوه، فوق‌العاده بود»،

or "It was fascinating.", there are quite strong positive things to say.

یا «جذاب‌کننده بود»، چیزهای مثبت بسیار قوی برای گفتن وجود دارد.

If you think it was a bit strange, you could say "Oh, it was unusual.

اگر فکر می کنید کمی عجیب بود، می توانید بگویید "اوه، غیر معمول بود.

It was an unusual play, but interesting."

این یک نمایش غیرمعمول، اما جالب بود."

You don't want to sound too negative about it, even if you really didn't like it, you

شما نمی خواهید در مورد آن خیلی منفی به نظر برسید، حتی اگر واقعاً آن را دوست نداشته باشید،

don't want your friend to think that, you know, you've both wasted your time bothering

نمی خواهید دوستتان فکر کند که، می دانید، هر دوی شما وقت خود را با زحمت رفتن تلف کرده اید

to go, so you could say "Oh, it was unusual, wasn't it?

، بنابراین می توانید بگویید "اوه، این غیرعادی بود، نه؟

I haven't seen a play like that before."

من قبلاً چنین نمایشنامه ای ندیده بودم."

"It was strange.", or if it was a comedy, "It was funny.", or "It was sad.", it could

"عجیب بود."، یا اگر کمدی بود، "خنده دار بود" یا "غمگین بود"،

be both funny and sad in different places, "It was dramatic.", of course, you expect

در جاهای مختلف می توانست هم خنده دار باشد و هم غم انگیز، "دراماتیک بود"، البته، شما انتظار دارید

any play to be dramatic, the word "drama" means a play, but "dramatic", it might be

هر نمایشنامه ای دراماتیک باشد، کلمه "درام" به معنای نمایشنامه است، اما "دراماتیک"، ممکن است

more than just normally dramatic.

بیش از دراماتیک معمولی باشد.

Very exciting, for example.

مثلا خیلی هیجان انگیز.

And you can just use a word like "Oh, it was enjoyable.

و شما فقط می توانید از کلمه ای مانند "اوه، لذت بخش

It was really enjoyable, I'm glad we came, and see you again soon.", that sort of thing.

بود. واقعا لذت بخش بود، خوشحالم که آمدیم و دوباره شما را به زودی می بینم" استفاده کنید.

So, I hope that's given you some ideas of how you would talk to your friend about a

بنابراین، امیدوارم این ایده به شما داده شده باشد که چگونه با دوست خود در مورد یک

play and anyone you see afterwards, if you're having a conversation a few days later and

نمایشنامه و هر کسی که بعد از آن می بینید صحبت کنید، اگر چند روز بعد

you're telling them about the play that you went to see, you can tell them a little bit

در حال گفتگو هستید و در مورد نمایشنامه ای که به آن رفته اید صحبت می کنید. ببینید، می توانید

about it, too, using the similar sorts of ideas here.

با استفاده از ایده های مشابه در اینجا، کمی در مورد آن نیز به آنها بگویید .

Okay, so, if you'd like to go the website www.engvid.com , there is quiz there to test

بسیار خوب، بنابراین، اگر می خواهید به وب سایت www.engvid.com بروید، آزمونی در آنجا وجود دارد تا

you on this lesson, and thanks for watching and hope to see you again soon.

شما را در این درس آزمایش کند، و از تماشای شما متشکریم و امیدوارم به زودی دوباره شما را ببینم.

Bye for now.

فعلا خداحافظ.