English Topics - Things Every American Child Knows

Alisha: Hi, everybody! my name is Alisha and I'm here in the studio today with …

علیشاه: سلام به همه! اسم من آلیشا است و امروز اینجا در استودیو با …

Michael: Michael. Hello.

مایکل: مایکل. سلام.

Alisha: Today, we're going to be talking about things that every American kid knows.

علیشا: امروز قرار است در مورد چیزهایی صحبت کنیم که هر بچه آمریکایی می داند.

So, let's get right into it.

بنابراین، بیایید مستقیماً وارد آن شویم.

These are going to be things that we think that, maybe, now, I imagine most or all American

اینها چیزهایی خواهد بود که ما فکر می کنیم، شاید، اکنون، تصور می کنم اکثر یا همه

kids are aware of or have done to some degree.

بچه های آمریکایی از آن آگاه هستند یا تا حدی انجام داده اند.

So, let's compare, why don't you start us off.

بنابراین، بیایید مقایسه کنیم، چرا ما را راه اندازی نمی کنید.

Michael: Ah!

مایکل: آه!

Here’s a good one.

اینجا یکی خوبه

I think everybody knows this, everybody still should know this is the “the magic word.”

من فکر می کنم همه این را می دانند، همه هنوز باید بدانند که این "کلمه جادویی" است.

So, usually when you want to like get someone to say, “Please,” you're trying to teach

بنابراین، معمولاً وقتی می‌خواهید از کسی بخواهید بگوید «لطفاً»، سعی می‌کنید به

little kids how to be polite, teach them proper manners and so you say, “What's the magic

بچه‌های کوچک یاد بدهید چگونه مودب باشند، رفتارهای درست را به آنها بیاموزید و بنابراین می‌گویید: «

word?”

کلمه جادویی چیست؟»

And they say, “Please.”

و آنها می گویند: "خواهش می کنم."

Fr example, “Hey, Mom, can I have a cookie?”

به عنوان مثال، "هی، مامان، آیا می توانم یک کوکی داشته باشم؟"

“What's the magic word?”

"کلمه جادویی چیست؟"

“Can I have a cookie, please?”

"میتونم کوکی داشته باشم، لطفا؟"

And then, you give him the cookie.

و بعد، کوکی را به او می دهید.

Alisha: Yep.

علیشا: بله.

It's better than saying, “Say, ‘please.’”

بهتر از این است که بگویم، «خواهش می کنم.»

I feel like saying, “What's the magic word is…?”

من می خواهم بگویم: «کلمه جادویی چیست...؟»

It's kind of like a more fun way to tell kids, “Be polite.”

این یک راه سرگرم کننده تر برای گفتن به بچه ها است: "مودب باشید".

Say, “please” and “thank you.”

بگویید، "لطفا" و "متشکرم".

Michael: Kind of hypocritical to be like, “Say, ‘please.’”

مایکل: به نوعی ریاکارانه است که بگوییم «لطفا».»

Alisha: Yeah.

آلیشا: بله.

Michael: “Well, that's not very polite, Mom.”

مایکل: "خب، این خیلی مودبانه نیست، مامان."

Alisha: Yeah, yeah.

علیشا: آره، آره.

That's true.

درست است.

Nice one.

ایول! احسنت.

Okay good.

باشه خوبه

Alright.

بسیار خوب.

I'll go to my first one.

من میرم سراغ اولین مورد

I picked--okay you'll see in a second what I picked…Let’s start with…

من انتخاب کردم - خوب، در یک ثانیه خواهید دید که من چه چیزی را انتخاب کردم ... بیایید با این شروع کنیم ...

Oh, let’s start with this one.

اوه، بیایید با این شروع کنیم.

I think kids probably all over the world are aware of this one or some variation.

فکر می‌کنم احتمالاً بچه‌های سرتاسر جهان از این یکی یا برخی تغییرات آگاه هستند.

I know it's called many different languages but hide-and-seek.

می‌دانم که به آن زبان‌های مختلف می‌گویند، اما پنهان‌کاری.

Hide-and-seek is a very, very basic game.

بازی پنهان و جستجو یک بازی بسیار بسیار اساسی است.

I mean that the game is explained pretty much here, “hide” and “seek.”

منظورم این است که بازی تقریباً در اینجا توضیح داده شده است، "پنهان کردن" و "جستجو".

A bunch of kids hides and then one person usually seeks or looks for all the other kids.

دسته ای از بچه ها پنهان می شوند و سپس یک نفر معمولاً همه بچه های دیگر را جستجو می کند یا به دنبال آنها می گردد.

This was one of those games that you'd play with a group of friends or even just with

این یکی از آن بازی‌هایی بود که اگر تعداد زیادی نفر نداشته باشید، می‌توانید آن را با گروهی از دوستان یا حتی فقط با

one of your siblings if you don't have a whole lot of people.

یکی از خواهر و برادران خود بازی کنید .

But, the basic concept of the game is one or more people hide and then a few seconds

اما، مفهوم اصلی بازی این است که یک یا چند نفر پنهان می شوند و چند ثانیه

later, you go look for those people.

بعد، شما به دنبال آن افراد می روید.

I assume that you played this game.

فکر می کنم شما این بازی را انجام داده اید.

I assume that every child played this game.

من فرض می کنم که همه بچه ها این بازی را انجام داده اند.

Michael: Hours and hours and hours spent playing this game.

مایکل: ساعت‌ها و ساعت‌ها و ساعت‌هایی که صرف این بازی می‌شود.

I mean, there's different variations of the game like you have a home base, usually, and

منظورم این است که انواع مختلفی از بازی وجود دارد، مثلاً شما یک پایگاه خانگی دارید، و

so, that's where the person starts and you usually you count to like what?

بنابراین، از آنجا است که شخص شروع می کند و شما معمولاً حساب می کنید که چه چیزی را دوست داشته باشید؟

Thirty, a hundred, something?

سی، صد، چیزی؟

Alisha: Yeah, something like that.

علیشا: آره، یه همچین چیزی.

Michael: So, you close your eyes, the person who's it and they say, “1, 2, 3.”

مایکل: بنابراین، شما چشمان خود را ببندید، شخصی که آن را دارد و آنها می گویند: "1، 2، 3."

And then, when you are finished you say, “Ready or not, here I come!”

و بعد، وقتی کارتان تمام شد، می گویید: "آماده ای یا نه، من آمدم!"

And, you try to find them and then if you are hiding and you make it to the home base

و، سعی می کنید آنها را پیدا کنید و سپس اگر مخفی شدید و به پایگاه خانگی

and you touch it, you're free, you made it, you win.

رسیدید و آن را لمس کردید، آزاد هستید، موفق شدید، برنده می شوید.

Alisha: Yeah.

علیشا: آره.

Michael: Or like, I don't know, multiple people can win.

مایکل: یا مثل اینکه، نمی‌دانم، چند نفر می‌توانند برنده شوند.

It's really like a young, young kid game.

این واقعاً شبیه یک بازی بچه های جوان و جوان است.

I don't think I played it after 9 years old

فکر نمی کنم بعد از 9 سالگی آن را بازی کنم

Alisha: Yeah, I think maybe around junior high school was probably the last time that

علیشاه: بله، فکر می کنم شاید در دوران دبیرستان آخرین باری بود که

I played it, yeah.

آن را بازی کردم، بله.

Okay.

باشه.

Yeah, play hide-and-seek if you haven't.

بله، اگر این کار را نکرده اید، مخفیانه بازی کنید.

I don't know, I bet it'd be fun as an adult too in the right situation

نمی دانم، شرط می بندم که به عنوان یک بزرگسال هم در موقعیت مناسب سرگرم کننده خواهد بود

Michael: Make it a drinking game, something like that

مایکل: آن را به یک بازی مشروب خوری تبدیل کن، چیزی شبیه به آن

Alisha: You said so, I didn't have to.

آلیشا: تو گفتی، من مجبور نبودم.

Okay, let's go to your next one.

باشه بریم سراغ بعدیتون

What's your next one?

بعدی شما چیست؟

Michael: I guess, talking about games, “thumb war.”

مایکل: حدس می‌زنم در مورد بازی‌ها صحبت کنیم، « جنگ شست».

Alisha: Oh.

علیشا: اوه

Michael: Thumb war.

مایکل: جنگ شست.

So, I think most people do this around the world.

بنابراین، من فکر می کنم اکثر مردم در سراسر جهان این کار را انجام می دهند.

They know the thumb war which is like this and you try to catch them.

آنها جنگ شست را می دانند که اینگونه است و شما سعی می کنید آنها را بگیرید.

But, the thing that not everyone knows is, and I think every American kid knows, is you

اما چیزی که همه نمی دانند این است و فکر می کنم همه بچه های آمریکایی می دانند این است که شما

say, “1, 2, 3, 4, I declare a thumb war.

می گویید: «1، 2، 3، 4، من یک جنگ شست را اعلام می کنم.

Ready?

آماده؟

Go!”

برو!»

Alisha: Did you not have a “Ready?

علیشاه: «آماده» نداشتی؟

Go!”

برو!»

Michael: I don't remember that last part already

مایکل: من آن قسمت آخر را از قبل به خاطر ندارم

Alisha: Oh, I had a “Ready?

آلیشا: اوه، من یک "آماده ای؟

Go!”

برو!»

Okay.

باشه.

Michael: And then, you try to get him.

مایکل: و بعد، سعی می کنی او را بگیری.

Alisha: You try to fight and keep the other person's thumb down.

عالیشاه: شما سعی می کنید دعوا کنید و انگشت شست طرف مقابل را پایین نگه دارید.

Michael: Hmm.

مایکل: هوم.

Alisha: In retrospect, that's not a very good game, is it?

عالیشاه: در گذشته، این بازی خیلی خوبی نیست ، درست است؟

Michael: Nah.

مایکل: نه.

Yeah, these are all…

آره، اینها همه...

Alisha: Terrible games.

علیشا: بازی های وحشتناک.

Yeah, I did it too, though.

بله، من هم این کار را کردم.

Michael: Tic-tac-toe or something.

مایکل: تیک تاک یا چیزی دیگر.

Alisha: People would always be kind of like get a little bit too into it and then they'd

آلیشا: مردم همیشه به نوعی دوست دارند کمی بیش از حد وارد این موضوع شوند و سپس به

sort of kind of try and rip their hands out of it.

نوعی تلاش می‌کنند و دست‌های خود را از آن جدا می‌کنند.

Michael: Or, you use this finger, you cheat.

مایکل: یا، از این انگشت استفاده می کنی، تقلب می کنی.

What is that called?

اسمش چیه؟

“The hook?”

"قلاب؟"

Like, “No hooks!”

مانند "بدون قلاب!"

Alisha: I'm not aware of that.

علیشاه: من از این موضوع خبر ندارم.

Michael: Like this.

مایکل: اینجوری.

You do that and then you use this finger.

شما این کار را انجام می دهید و سپس از این انگشت استفاده می کنید.

So, you're trying to do it, it's hard and then you—ha!

بنابراین، شما سعی می کنید این کار را انجام دهید، سخت است و سپس شما - ها!

You just cheat, basically.

شما فقط تقلب می کنید، اساسا.

So, yeah, stupid game for little kids, basically.

بنابراین، بله، بازی احمقانه برای بچه های کوچک، اساسا.

It's like tic-tac-toe.

مثل تیک تاک است.

You can play it like a million times and usually you get a tie it's just something to do when

شما می توانید آن را مانند یک میلیون بار بازی کنید و معمولاً یک کراوات می گیرید. این فقط کاری است که

the teachers talking and it's just easy you don't need a ball.

وقتی معلمان صحبت می کنند انجام دهید و به راحتی نیازی به توپ ندارید.

You're just kind of like, “Okay, let's play thumb.”

شما فقط به نوعی می گویید "خوب، بیایید انگشت شست بازی کنیم."

Alisha: You're a terrible child, weren’t you?

علیشا: تو بچه وحشتناکی هستی، نه؟

Michael: Yeah, I was pretty bad.

مایکل: آره، من خیلی بد بودم.

I never listen.

من هرگز گوش نمی دهم.

Alisha: Alright, I'm going to go to my next one.

علیشا: باشه، من میرم سراغ بعدی.

Another game I picked, “duck-duck-goose.”

بازی دیگری که انتخاب کردم، «اردک-اردک-غاز».

Yes?

آره؟

Michael: Mhm.

مایکل: مها.

Of course.

البته.

Everybody, everybody.

همه، همه

Alisha: Yeah!

علیشا: آره!

Duck-duck-goose.

اردک-اردک-غاز.

As I was writing this card, I was thinking to myself, “Why is it called duck-duck-goose

وقتی داشتم این کارت را می نوشتم، با خودم فکر می کردم: "چرا به آن می گویند اردک

of all things?”

غاز؟"

Okay, so, the game is very, very simple, I think.

خوب، بنابراین، به نظر من بازی بسیار بسیار ساده است.

You need a group of people for this one, though.

هر چند برای این کار به گروهی از افراد نیاز دارید.

You form a ring, a ring of children, usually.

شما معمولا یک حلقه تشکیل می دهید، حلقه ای از کودکان.

And then, there's one person who walks around the outside of the ring and they touch each

و سپس، یک نفر در اطراف حلقه راه می‌رود و

person on the head as they walk by and say, “Duck, duck, duck.”

در حین عبور روی سر هر فرد لمس می‌کند و می‌گوید: «اردک، اردک، اردک».

And then, randomly, this one person will select one child and say, “Goose!

و سپس، به طور تصادفی، این یک نفر یک کودک را انتخاب می کند و می گوید: «غاز!

You're the goose.”

تو غاز هستی.»

And so, if you are chosen as the goose, you have to get up and chase the other person

و بنابراین، اگر شما به عنوان غاز انتخاب شده اید، باید بلند شوید و طرف مقابل را

around the circle and try to get back to your the place where you were sitting down before

در اطراف دایره تعقیب کنید و سعی کنید به جایی که قبل از او نشسته اید، برگردید

them, no, you have to tag them, right?

، نه، باید او را تگ کنید، درست است. ?

The person who was going, “duck, duck, duck,” and then, “goose,” they try to run around

فردی که می رفت، «اردک، اردک، اردک» و سپس «غاز» سعی می کنند

the circle and steal your spot.

دور دایره بدوند و جای شما را بدزدند.

Alisha: Right.

علیشاه: درسته.

Michael: And, you, if you're fast enough, you can run around and if you tag them, then

مایکل: و شما، اگر به اندازه کافی سریع هستید، می توانید بدوید و اگر آنها را تگ کنید،

they keep going and you get your spot still.

آنها به راه خود ادامه می دهند و شما جایگاه خود را ثابت می کنید.

Alisha: Right, right.

علیشاه: درسته، درسته.

It's like a seated version of tag, almost.

این تقریباً مانند یک نسخه نشسته از برچسب است.

But I don't know why we call it duck, duck, goose.

اما نمی دانم چرا به آن می گوییم اردک، اردک، غاز.

Michael: Yeah, no clue.

مایکل: آره، سرنخی ندارم.

Alisha: I don't know.

علیشاه: نمی دانم.

Michael: Okay.

مایکل: باشه.

This one is actually, I think it's from Scotland or something.

این یکی در واقع، من فکر می کنم از اسکاتلند یا چیزی شبیه به آن است.

I don't know, I forgot.

نمیدونم یادم رفت

I looked it up.

من آن را نگاه کردم.

“Eenie meenie miney mo.”

"Eenie Meenie Miney Mo."

So, usually when you're trying to decide who--let's say, you want to play hide-and-seek and you

بنابراین، معمولاً وقتی می‌خواهید تصمیم بگیرید که چه کسی - فرض کنید، می‌خواهید مخفیانه بازی کنید و

don't know who's going to be the one who's it.

نمی‌دانید که چه کسی قرار است این کار را انجام دهد.

So, then, you'll go, “Eenie meenie miney moe, catch a tiger by his toe.

بنابراین، پس، شما می روید، "Eenie meenie Miney Moe، یک ببر را از انگشت پاش بگیرید.

If he hollers, make him pay a thousand dollars every day.

اگر فریاد زد، مجبورش کنید هر روز هزار دلار بپردازد .

Okay, you're it.”

باشه، تو هستی.»

And there's a few variations of that.

و چند تنوع از آن وجود دارد.

Alisha: Uh-hm.

علیشاه: اوهوم.

Michael: Pretty much everyone knows that.

مایکل: تقریباً همه این را می دانند.

I still use it to this day, honestly.

من هنوز هم از آن استفاده می کنم، صادقانه.

Alisha: Eenie meenie miney mo?

علیشاه: اینی مینی مانی مو؟

Michael: Eenie meenie miney mo.

مایکل: انی منی مانی مو.

Alisha: I think that most people shorten it, though.

علیشاه: من فکر می کنم که اکثر مردم آن را کوتاه می کنند.

Because, the tiger, the whole tiger thing is quite long.

زیرا، ببر، کل چیز ببر بسیار طولانی است.

So, I think, “Eenie meenie miney mo.”

بنابراین، من فکر می کنم، "Eenie Meenie Miney Mo."

It's just a rhyme to choose someone.

این فقط یک قافیه است که کسی را انتخاب کنید.

I mean, you could flip a coin or do like rock-paper-scissors or something like that.

منظورم این است که می‌توانید یک سکه را برگردانید یا مانند کاغذ-قیچی سنگ یا چیزی شبیه به آن انجام دهید.

But, for whatever reason, we do this, “Eenie meenie miney mo” thing.

اما، به هر دلیلی، ما این کار را انجام می دهیم، " Eenie meenie miney mo".

Michael: Did you ever do nose goes?

مایکل: آیا تا به حال عمل بینی انجام دادی؟

Alisha: Um, as a child no.

علیشاه: اوم، در کودکی نه.

As an adult, for a drinking game, yes.

به عنوان یک بزرگسال، برای یک بازی نوشیدن، بله.

See, this is the thing.

ببین قضیه همینه

All the things that were like children's games become adult drinking games when you grow up.

همه چیزهایی که شبیه بازی های کودکانه بود، وقتی بزرگ شدی، تبدیل به بازی های نوشیدنی بزرگسالان می شوند.

Michael: Slowly get promoted.

مایکل: کم کم ترفیع بگیر.

Alisha: We are very, very mature.

علیشاه: ما خیلی بالغ هستیم.

Okay, my last one is “truth or dare.”

بسیار خوب، آخرین مورد من "حقیقت یا جرات" است.

Perhaps, this is more for junior high school and high school age when you start getting

شاید، این بیشتر برای سن دبیرستان و دبیرستان باشد، زمانی

a little bit more like curious is maybe the right word.

که کمی بیشتر شبیه کنجکاوی می‌شوید شاید کلمه درستی باشد.

So, the game is you have--there are two choices that you can make this game.

بنابراین، بازی این است که شما دارید - دو انتخاب وجود دارد که می توانید این بازی را انجام دهید.

“Truth” where your friends will ask you a question and you have to reply with the

"حقیقت" جایی که دوستان شما از شما سوالی می پرسند و شما باید با

truth to that question.

حقیقت به آن سوال پاسخ دهید.

So, usually, truth is like, “Who's the person that you like?” or “Do you want a boyfriend?”

بنابراین، معمولاً حقیقت مانند این است که "کسی که دوست داری کیست؟" یا "دوست پسر می خواهی؟"

or “Do you want a girlfriend?”

یا "دوست دختر می خواهی؟"

Usually, it's something like that.

معمولاً چیزی شبیه به آن است.

If you don't choose truth, then you have to choose dare.

اگر حقیقت را انتخاب نکردی، پس باید جسارت را انتخاب کنی.

So, “dare” is the choice where your friends get to tell you to do something and it's usually

بنابراین، «جرأت» انتخابی است که دوستانتان می‌توانند به شما بگویند کاری را انجام دهید و این معمولاً

something crazy.

چیزی دیوانه‌کننده است.

You either have the option of being in other words humiliated by sharing something secret

شما یا این گزینه را دارید که به عبارت دیگر با به اشتراک گذاشتن چیزی محرمانه

or humiliated by doing something embarrassing.

تحقیر شوید یا با انجام کاری شرم آور تحقیر شوید.

It's a fun game of humiliation to play with your friends.

این یک بازی سرگرم کننده تحقیر است که با دوستان خود بازی کنید.

I actually have some good memories playing this game.

من واقعاً خاطرات خوبی از این بازی دارم.

Nothing bad really just really, really silly stuff actually like singing weird songs in

هیچ چیز بدی نیست، فقط چیزهای واقعاً احمقانه در واقع مانند خواندن آهنگ های عجیب و غریب

front of my friend's parents, that kind of thing.

جلوی پدر و مادر دوستم، چنین چیزهایی.

Michael: Right.

مایکل: درسته

Put underwear on your head or something.

لباس زیر را روی سر خود قرار دهید یا چیزی دیگر.

Alisha: Yeah, yeah, yeah.

علیشاه: آره، آره، آره.

Michael: The one I remember that just came to mind is they told me, I was like, “Okay,

مایکل: چیزی که به یاد دارم این است که به من گفتند، "باشه،

dare.”

جرات کن."

And then, they said, “Go outside, act like a cow, get on all fours and take a big mouthful

و بعد گفتند: برو بیرون، مثل گاو عمل کن ، چهار دست و پا شو و یک لقمه بزرگ

of the grass and chew it.”

از علف ها را بگیر و بجو.

So, that was kind of—

بنابراین، این یک جورهایی بود-

Alisha: That's a creative dare.

علیشا: این یک جسارت خلاقانه است.

Michael: Yeah, yeah.

مایکل: آره، آره.

That's why I still remember.

به همین دلیل هنوز به یاد دارم.

Because it’s usually they're just kind of like, “I dare you to drink too much ketchup.”

چون معمولاً اینطور است که «به شما جرأت می‌کنم زیاد سس گوجه فرنگی بنوشید».

I don't know.

من نمی دانم.

Just something kind of—

فقط یه

Alisha: Uh-huh.

جورایی- علیشا: اوهوم.

Drink too much ketchup?

بیش از حد سس گوجه فرنگی بنوشید؟

Michael: Maybe.

مایکل: شاید.

I’ve never heard that either.

من هم هرگز آن را نشنیده ام.

Alisha: Who gets to decide what too much ketchup is?

علیشاه: چه کسی می تواند تصمیم بگیرد که سس گوجه فرنگی بیش از حد چیست؟

“That’s too much ketchup.

"این خیلی سس کچاپ است.

I decided two tablespoons is adequate.

من تصمیم گرفتم دو قاشق غذاخوری کافی است.

Michael: It's like the—

مایکل: مثل این است-

Alisha: Anyway.

علیشا: به هر حال.

Alright.

بسیار خوب.

I'm out.

من بیرونم.

I think, maybe you're out.

من فکر می کنم، شاید شما بیرون هستید.

Okay, great.

باشه عالیه.

So, those are a few things that perhaps, I think most, if not all American kids know

بنابراین، اینها چند چیز است که شاید، من فکر می کنم بیشتر، اگر نه همه بچه های آمریکایی می دانند

or are aware of, a lot of them were games.

یا از آن آگاه هستند، بسیاری از آنها بازی بودند.

Maybe you have similar games in your country.

شاید شما هم در کشور خود بازی های مشابهی داشته باشید.

So, if you have some interesting experiences playing these games or if you have a game

بنابراین، اگر تجربه‌های جالبی از انجام این بازی‌ها دارید یا اگر

that's similar to one of the games or one of the ideas that we've talked about here,

بازی مشابه یکی از بازی‌ها یا یکی از ایده‌هایی که در اینجا درباره آن صحبت کرده‌ایم

please let us know in a comment and it’d be interesting to compare.

دارید، لطفاً در یک نظر به ما اطلاع دهید تا جالب باشد. برای مقایسه

Any other ideas?

هر ایده دیگری؟

Michael: That’s about it.

مایکل: همین است.

Alisha: That's about it? Okay.

علیشاه: همین؟ باشه.

Well, thanks very much for joining us for this episode of English Topic.

خوب، بسیار متشکرم که در این قسمت از موضوع انگلیسی به ما پیوستید.

We will see you again soon.

به زودی دوباره شما را خواهیم دید.

Take care. Bye!

مراقب باش. خدا حافظ!