English Topics - Cool in the 00's

Alisha: Hi everybody! Welcome back to English Topics. My name is Alisha, and I'm here with...

علیشا: سلام به همه! به مباحث انگلیسی بازگردید. اسم من آلیشا است و با...

Michael: Michael. Hello!

مایکل: مایکل. سلام!

Alisha: Today, we're going to be talking about “Things that were Cool in the 00s.”

علیشا: امروز، ما قرار است در مورد "چیزهایی که در دهه 00 جالب بودند" صحبت کنیم.

The 00s refers to from the year 2000 to the year 2010.

00s به سال 2000 تا 2010 اشاره دارد.

So, let's discuss the things that we thought were cool in this period of time.

بنابراین، بیایید در مورد چیزهایی که فکر می کردیم در این دوره زمانی جالب بودند بحث کنیم.

My first item is “boy bands.”

اولین مورد من "گروه های پسرانه" است.

Boy bands as a junior high school student during the early 2000s to mid 2000ish years,

در اوایل دهه 2000 تا اواسط سال های 2000، به عنوان دانش آموز دبیرستانی،

I was very loyal to one boy band in particular.

گروه های پسرانه، به ویژه به یک گروه پسرانه بسیار وفادار بودم.

If you recall, during this period of time in America, there were a few boy bands.

اگر به خاطر داشته باشید، در این دوره زمانی در آمریکا، چند گروه پسرانه وجود داشت.

There was NSYNC, there were the Backstreet Boys.

NSYNC بود، پسران بک استریت بودند .

My personal favorite was Hanson.

مورد علاقه شخصی من هانسون بود.

I really had my walls just covered in Hanson posters.

من واقعاً دیوارهایم را فقط با پوسترهای هانسون پوشانده بودم .

That was a big thing for me.

این برای من چیز بزرگی بود.

Did boy bands factor into your adolescence at all?

آیا گروه های پسرانه اصلاً در نوجوانی شما نقش داشته اند؟

Michael: Yes and no, again, I had three older brothers to punch me and say, “Hey, don't

مایکل: بله و نه، دوباره، من سه برادر بزرگتر داشتم که به من مشت زدند و گفتند: «هی،

listen to boy bands.

به گروه‌های پسرانه گوش نده.

Boy bands are for losers.

گروه‌های موسیقی پسر برای بازنده‌ها هستند.

Don't be a loser.”

بازنده نباش.»

So, I never got into it, but I definitely knew that was a thing.

بنابراین، من هرگز وارد آن نشدم، اما قطعا می دانستم که این یک چیز است.

You would see the binders in school and they're really shiny, laminated, maybe, 98 degrees,

کلاسورها را در مدرسه می‌بینید و واقعاً براق هستند، لمینیت‌شده، شاید 98 درجه،

this and that.

این و آن.

So, speaking of music, I think this one's pretty good is “Napster,” and this was

بنابراین، وقتی صحبت از موسیقی شد، فکر می‌کنم که این یکی «Napster» بسیار خوب است، و

right before 2000.

درست قبل از سال 2000 بود.

It started I think ‘99 and got in a lot of trouble.

فکر می‌کنم از سال 99 شروع شد و با مشکلات زیادی مواجه شد.

The owner got in a lot of trouble.

صاحبش خیلی به دردسر افتاد.

It's been that first peer-to-peer sharing, they call it.

این اولین اشتراک‌گذاری همتا به همتا بوده است، آن‌ها به آن می‌گویند.

So, people peers and you share it, so I send you a file directly.

بنابراین، مردم همتا می شوند و شما آن را به اشتراک می گذارید، بنابراین من یک فایل را مستقیماً برای شما ارسال می کنم.

That was the first time that came out.

اولین باری بود که بیرون آمد.

So, I remember a lot of people didn't think about the moral implications.

بنابراین، به یاد دارم که بسیاری از مردم به پیامدهای اخلاقی آن فکر نمی کردند.

Is this illegal, is this bad, the internet was starting to bubble up and become really

آیا این غیرقانونی است، آیا این بد است، اینترنت شروع به حباب شدن و

popular.

محبوب شدن کرد.

So, I remember my relatives and friends, everyone did it until all the sudden they said, “Whoa,

بنابراین، یاد اقوام و دوستانم می افتم، همه این کار را کردند تا یکدفعه گفتند: «وای،

you're stealing music.

تو داری موسیقی می دزدی.

Don't do it.”

این کار را نکن.»

There were a couple people got arrested, fined millions of dollars and stuff.

چند نفر دستگیر شدند، میلیون‌ها دلار جریمه شدند.

So, they started to die out and the new ones came.

بنابراین، آنها شروع به از بین رفتن کردند و موارد جدید آمدند.

So, for me, I think after Napster, Kazaa, and LimeWire.

بنابراین، برای من، پس از Napster، Kazaa، و LimeWire فکر می کنم .

there are all these different programs and a million.

همه این برنامه های مختلف و یک میلیون وجود دارد.

Basically, it was before torrent and all that.

اصولا قبل از تورنت و اینها بود.

Alisha: Yeah, that’s a great point though because those sorts of peer-to-peer applications

علیشا: بله، این نکته بسیار خوبی است، زیرا این نوع برنامه‌های همتا به همتا

really did change media.

واقعاً رسانه را تغییر دادند.

That's huge.

این بزرگ است.

Good one.

یکی خوبه

I like that topic.

من آن موضوع را دوست دارم.

Wow, okay.

وای باشه

Nice one.

ایول! احسنت.

I guess I'll go on to the next one for me, this is also media-related.

حدس می‌زنم برای خودم به سراغ بعدی می‌روم، این هم به رسانه‌ها مربوط می‌شود.

This is something I think probably most teens in our generation used at some point in time

این چیزی است که فکر می‌کنم احتمالاً اکثر نوجوانان نسل ما در یک مقطع زمانی از

and it’s “Instant Messenger.”

آن استفاده می‌کنند و آن «پیام‌رسان فوری» است.

Instant Messenger, I was partial.

مسنجر، من جزئی بودم.

Me, I like to use AOL Instant Messenger, A-I-M.

من، من دوست دارم از AOL Instant Messenger، A-I-M استفاده کنم.

I also had MSN Instant Messenger.

من MSN Instant Messenger هم داشتم.

Did you use an instant messaging service?

آیا از سرویس پیام رسانی فوری استفاده کردید؟

Michael: Yeah.

مایکل: آره.

AIM.

هدف.

Alisha: Yeah, AIM.

علیشا: آره، AIM.

So, this was before--maybe I think cell phones were becoming more and more common but, at

بنابراین، این قبلاً بود - شاید فکر می‌کنم تلفن‌های همراه بیشتر و بیشتر رایج می‌شدند، اما،

least in my case, I didn't get a cell phone--a mobile phone for my own personal use until

حداقل در مورد من، من یک تلفن همراه نگرفتم - یک تلفن همراه برای استفاده شخصی خودم تا

high schoolish maybe, I don't remember, till maybe 17 or so.

دوران دبیرستان، شاید. یادت نره، شاید تا 17 یا بیشتر.

I didn't need one, really.

من واقعا به یکی نیاز نداشتم

But, to talk to—who did I talk to?

اما برای صحبت با چه کسی صحبت کردم؟

To talk to my friends, I suppose, I don't know.

برای صحبت با دوستانم، فکر می کنم، نمی دانم.

I used Instant Messenger to talk to people in other parts of the world.

من از مسنجر فوری برای صحبت با مردم در سایر نقاط جهان استفاده کردم.

I would have a pen pal in a different country, or I remember I exchanged music a lot with

من دوست قلمی در کشور دیگری خواهم داشت، یا یادم می‌آید که

a guy who lived in a different part of the United States.

با مردی که در قسمت دیگری از ایالات متحده زندگی می‌کرد، موسیقی زیادی رد و بدل می‌کردم .

I don't remember where he was from.

یادم نیست اهل کجا بود.

That’s true.

درست است.

This is a true story.

این یک داستان واقعی است.

He sent me Muse, I remember that guy, and I liked it.

او برای من میوز فرستاد، من آن پسر را به یاد دارم و از آن خوشم آمد.

Michael: Secretly, a 40-year-old guy in his basement.

مایکل: مخفیانه، یک مرد 40 ساله در زیرزمین خود.

“Electronic and Hip-hop Acceptance.”

” پذیرش الکترونیک و هیپ هاپ ”

So, for me I remember for the longest time, we made fun of this stuff.

بنابراین، برای من به یاد دارم که برای طولانی ترین زمان، ما این چیزها را مسخره می کردیم.

We would say there was a stupid phrase that everyone said, “Rap is only one letter away

ما می گوییم یک جمله احمقانه بود که همه می گفتند: "رپ فقط یک حرف با مزخرف فاصله دارد

from crap.

.

That's how you know it's bad.”

اینطوری میدونی که بد است.»

Or like, “The electronic music, anybody can make that music because it's just a computer,

یا مانند: «موسیقی الکترونیک، هر کسی می‌تواند آن موسیقی را بسازد، زیرا فقط یک رایانه است،

there's no skill.

هیچ مهارتی وجود ندارد.

[beatboxed] Man I hate…”

[بیت باکس] مردی که از آن متنفرم…”

We would all say that kind of stuff for a lot of kids did.

همه ما می گوییم که این چیزها برای بسیاری از بچه ها انجام می شود.

And right around that, that's when people slowly, one-by-one started to convert and

و درست در همین حوالی، آن زمان بود که مردم به آرامی، یک به یک شروع به تبدیل شدن کردند

it became more and more mainstream to where a lot of the famous artists.

و بیشتر و بیشتر به جریان اصلی بسیاری از هنرمندان مشهور تبدیل شد.

It just became like everyone loved it.

این طوری شد که همه آن را دوست داشتند.

I think by the end of the 2000s, it was anybody and everybody, any demographic loved electronic

فکر می‌کنم تا پایان دهه 2000، همه و همه، هر جمعیتی، الکترونیک

and hip-hop.

و هیپ‌هاپ را دوست داشتند.

It became a very popular thing.

این یک چیز بسیار محبوب شد.

Alisha: Yeah, maybe so.

علیشا: آره، شاید اینطور باشه.

Hip-hop really gained momentum there and early 2000s mid- 2000s, didn't it?

هیپ هاپ واقعاً در آنجا و اوایل دهه 2000 اواسط دهه 2000 شتاب گرفت، اینطور نیست؟

Because up until then, it was kind of sweet, pop almost or rock music was really popular.

چون تا آن زمان به نوعی شیرین بود، موسیقی پاپ تقریباً یا راک واقعاً محبوب بود.

But, yeah, electronic and grunge, too.

اما، بله، الکترونیک و گرانج نیز.

Grunge was a thing like Nirvana.

گرانج چیزی شبیه نیروانا بود.

Nirvana was big in the 90s, no late 80s maybe.

نیروانا در دهه 90، شاید در اواخر دهه 80، بزرگ بود.

Wait.

صبر کن.

When was Nirvana popular?

نیروانا چه زمانی محبوب شد؟

Michael: Yeah, it was ‘90s.

مایکل: بله، دهه 90 بود.

But I don't remember exactly.

ولی دقیقا یادم نیست

I mean he was gone by the end of the ‘90s.

منظورم این است که او در اواخر دهه 90 رفته بود.

Alisha: So, then, rock was really popular.

علیشاه: پس، راک واقعاً محبوب بود.

I feel like rock was very, very mainstream.

من احساس می کنم راک بسیار بسیار جریان اصلی بود.

Country as well, country-western was big.

کشور نیز، کشور وسترن بزرگ بود.

But, I think, you're right, hip-hop really gained a lot of momentum there, late ‘90s

اما، من فکر می کنم، شما درست می گویید، هیپ هاپ واقعاً در آنجا، اواخر دهه 90

early 2000s or so.

اوایل دهه 2000 یا بیشتر، شتاب زیادی به دست آورد.

And electronic, too.

و الکترونیکی نیز.

Okay, my next item is “Harry Potter.”

خوب، آیتم بعدی من "هری پاتر" است.

Harry Potter finished in the late 2000s.

هری پاتر در اواخر دهه 2000 به پایان رسید.

Harry Potter was a huge, huge series and I think it was really important – not even

هری پاتر یک سریال عظیم و عظیم بود و من فکر می‌کنم واقعاً مهم بود – نه حتی

so much because of the story, of course, the story is widely known around the world by

به خاطر داستان، البته، داستان در این مقطع زمانی در سراسر جهان شناخته شده

this point in time.

است.

But, I think it was really important because I think it got people reading.

اما، فکر می‌کنم واقعاً مهم بود، زیرا فکر می‌کنم مردم را به خواندن واداشت.

Young people, adolescents, older people.

جوانان، نوجوانان، افراد مسن.

it was one of those stories that could be enjoyed by anybody, any age group.

این یکی از آن داستان هایی بود که هر کس، هر گروه سنی می توانست از آن لذت ببرد.

I was super into Harry Potter.

من فوق العاده عاشق هری پاتر بودم.

I loved reading fantasy books and at any rate.

من عاشق خواندن کتاب های فانتزی و به هر حال بودم.

But, Harry Potter, I think was really popular, was really fun.

اما، هری پاتر، من فکر می کنم واقعا محبوب بود، واقعا سرگرم کننده بود.

It was one of those things that kids could enjoy and parents didn't have to worry about.

این یکی از آن چیزهایی بود که بچه ها می توانستند از آن لذت ببرند و والدین نیازی به نگرانی در مورد آن نداشتند.

I don't think it was like the kids were reading something scandalous or whatever.

فکر نمی‌کنم اینطور باشد که بچه‌ها چیزی رسوا یا هر چیز دیگری می‌خوانند.

It's just this sort of heartwarming fantasy story about a couple of kids growing up together

این فقط یک نوع داستان فانتزی دلگرم کننده در مورد چند کودک است که

in this strange situation.

در این موقعیت عجیب با هم بزرگ می شوند.

Did you ever read Harry Potter?

آیا تا به حال هری پاتر را خوانده اید؟

Michael: Yeah, I read a little bit of it.

مایکل: آره، من کمی از آن را خواندم.

I remember mainly watching the movies.

من به یاد دارم که عمدتا فیلم ها را تماشا می کردم.

But, I remember two things about that.

اما، من دو چیز در مورد آن به یاد دارم.

I think it's funny you said it's heartwarming and I think most people agree with that.

فکر می کنم خنده دار است که گفتی دلچسب است و فکر می کنم اکثر مردم با آن موافق هستند.

but I remember there was a small group of people who protested and said it celebrated

اما به یاد دارم که گروه کوچکی از مردم اعتراض کردند و گفتند که جادوگری را جشن می

witchcraft and it's not religious and a good Christian shouldn't read Harry Potter.

گیرد و مذهبی نیست و یک مسیحی خوب نباید هری پاتر را بخواند.

And then the second thing is, I remember that it was number one, I don't know exactly, don't

و بعد دومین مورد این است که یادم می آید که شماره یک بود، دقیقاً نمی دانم،

quote me on this.

در این مورد از من نقل قول نکنید.

But, I remember it was really high for adults on Amazon.com and children.

اما، من به یاد دارم که برای بزرگسالان در Amazon.com و کودکان واقعاً بالا بود.

It was like a best-seller for both adults and children, and that was kind of a first.

مثل یک پرفروش برای بزرگسالان و کودکان بود، و این برای اولین بار بود.

I think it's pretty groundbreaking.

من فکر می کنم این بسیار پیشگامانه است.

Alisha: Yeah, I think so.

علیشا: آره، فکر می کنم.

And, I mean, of course, the movies came out and that was a different sort of popularity

و البته منظورم این است که فیلم‌ها بیرون آمدند و این یک نوع محبوبیت متفاوت بود

that happened because of the movies.

که به خاطر فیلم‌ها اتفاق افتاد.

But, I think, having a series of books that could captivate and got into such a huge audience

اما، من فکر می‌کنم، داشتن یک سری کتاب که می‌تواند مخاطبان زیادی را مجذوب خود کند و

interested, it's possible, maybe there's another series or another book that they had a similar

علاقه‌مند شود، ممکن است، شاید مجموعه دیگری یا کتاب دیگری وجود داشته باشد که تأثیر مشابهی

influence.

داشته باشد.

But again, going back to your point about the internet, I think because of the internet,

اما باز هم، به نقطه نظر شما در مورد اینترنت برگردیم، فکر می کنم به دلیل اینترنت،

and because of that exchange of information, Harry Potter had just the perfect timing and

و به دلیل آن تبادل اطلاعات، هری پاتر زمان بندی عالی و

the perfect story for it to just spread like wildfire, meaning it spreads so quickly and

داستان عالی برای انتشار آن مانند آتش سوزی داشت، به این معنی که آنقدر گسترش می یابد. سریع و

with such like ferocity that it was like a super story.

با چنان وحشیگری که مثل یک داستان فوق العاده بود.

Right.

درست.

So, I think Harry Potter was a really, really big part of that time period, from the end

بنابراین، من فکر می کنم هری پاتر واقعاً بخش بزرگی از آن دوره زمانی بود، از

of the ‘90s.

اواخر دهه 90.

But I think it was huge in the early 2000s.

اما من فکر می کنم در اوایل دهه 2000 بسیار بزرگ بود.

Michael: Absolutely.

مایکل: قطعا.

“MySpace”

"MySpace"

Alisha: My gosh.

علیشا: خدای من.

Mic MySpace, that’s for sure.

Mic MySpace، مطمئناً.

This seems like a relic something so old now because websites come and go.

اکنون به نظر می رسد که این یک اثر قدیمی است زیرا وب سایت ها می آیند و می روند.

But MySpace was--for those of you who don't know, you probably do--it was Facebook before

اما MySpace بود - برای کسانی از شما که نمی‌دانید، احتمالاً می‌دانید - قبل از

Facebook.

فیس‌بوک فیس‌بوک بود.

And before MySpace was something a little before my time, but I guess called Friendster.

و قبل از MySpace چیزی کمی قبل از زمان من بود، اما حدس می‌زنم Friendster نام داشت.

And there's all these different websites, these are just different social media.

و همه این وب سایت های مختلف وجود دارد، این ها فقط رسانه های اجتماعی متفاوتی هستند.

But one thing I noticed that was different about MySpace versus Facebook is there's unsaid

اما نکته‌ای که متوجه شدم در مورد MySpace با فیس‌بوک متفاوت است، وجود

internet social etiquette with Facebook.

آداب اجتماعی ناگفته اینترنتی در فیس‌بوک است.

You didn't add strangers on Facebook.

شما افراد غریبه را در فیس بوک اضافه نکردید.

Some people do, it depends on the country, blah, blah, blah.

بعضی‌ها این کار را می‌کنند، بستگی به کشور دارد، بلا، بل، بلا.

But, typically, it was only your close friends, right.

اما، معمولا، فقط دوستان نزدیک شما بودند، درست است.

Whereas, MySpace, I remember meeting just strangers.

در حالی که، MySpace، من به یاد دارم که فقط با غریبه ها ملاقات کردم.

you just go on and see a girl that's cute and you add her and you say, “Hey, what's

شما فقط ادامه می دهید و دختری را می بینید که بامزه است و او را اضافه می کنید و می گویید: "هی، چه

up.

خبر.

I like your pictures.

عکساتو دوست دارم.

You want to meet?”

می‌خواهی ملاقات کنیم؟»

And it was kind of like a chat room thing, it was a weird in-between.

و به نوعی شبیه یک اتاق چت بود، در این بین عجیب بود.

Until it became more of a personal thing, right.

تا زمانی که بیشتر به یک موضوع شخصی تبدیل شد، درست است.

Alisha: Right.

علیشاه: درسته.

Michael: My Facebook wall or whatever versus—

مایکل: دیوار فیس بوک من یا هر چیز دیگری در مقابل-

Alisha: Well, Facebook initially started out of-- it was from college actually.

آلیشا: خوب، فیس بوک در ابتدا شروع به کار کرد -- در واقع از دانشگاه بود.

When you went to college, a lot of colleges would have something, a physical book called

وقتی به کالج می رفتید، بسیاری از کالج ها چیزی داشتند، یک کتاب فیزیکی به

a Facebook to my understanding.

نام فیس بوک برای درک من.

And, it was like a yearbook, but before you started the year, so you could see who your

و، مثل یک سالنامه بود، اما قبل از شروع سال، تا بتوانید ببینید همکلاسی هایتان چه کسانی هستند

classmates were.

.

I think that was what the deal was.

فکر می‌کنم معامله همین بود.

And, initially, when Facebook started, you had to have a college, a university email

و در ابتدا، زمانی که فیس بوک شروع به کار کرد ، برای پیوستن به فیس بوک باید یک کالج، یک آدرس ایمیل دانشگاه داشته باشید

address in order to join Facebook.

.

So, at first, it was only college students who could participate in Facebook.

بنابراین، در ابتدا، فقط دانشجویان کالج بودند که می توانستند در فیس بوک شرکت کنند.

And then, it became open to the public.

و سپس برای عموم آزاد شد.

Now, of course, Facebook is popular all over the world.

در حال حاضر، البته، فیس بوک در سراسر جهان محبوب است.

Okay, so those are a few things that we thought were cool in the ‘00s from the year 2000

خوب، پس اینها چند چیز هستند که فکر می کردیم در دهه 00 از سال 2000

to 2010.

تا 2010

What was cool for you in your country?

جالب بودند. چه چیزی برای شما در کشورتان جالب بود؟

I'm really actually kind of curious to hear.

من واقعاً به نوعی کنجکاو هستم که بشنوم.

I mean these are things that were big in America, but I have no idea of what was--well, not

منظورم این است که اینها چیزهایی هستند که در آمریکا بزرگ بودند، اما من هیچ ایده ای از آنچه بود ندارم - خوب،

no idea but I have very little concept of what was interesting in other countries at

هیچ ایده ای ندارم، اما تصور بسیار کمی از آنچه در کشورهای دیگر در

this time in history.

این برهه از تاریخ جالب بود، ندارم.

So, please share, if you have something that you thought was really, really outstanding

بنابراین، لطفا به اشتراک بگذارید، اگر چیزی دارید که فکر می کردید از این زمان واقعاً، واقعاً برجسته

from this time.

بود.

That's all for us today.

این همه برای ما امروز است.

Thanks very much for watching.

خیلی ممنون که تماشا کردید

Please be sure to subscribe to our channel if you haven't already, and we'll see you

لطفاً اگر قبلاً عضو کانال ما نشده اید حتماً عضو شوید و دفعه بعد دوباره شما را خواهیم دید

again next time. Bye!

. خدا حافظ!