English Topics - Free Time Before Facebook

Alisha: Hi, everybody! My name is Alisha and today I'm joined in the studio by…

علیشاه: سلام به همه! نام من آلیشا است و امروز با…

Michael: Michael. Hello!

مایکل: مایکل به استودیو پیوستم. سلام!

Alisha: And, today's topic for discussion is “Free Time before Facebook.”

علیشاه: و موضوع امروز بحث «زمان آزاد قبل از فیس بوک» است.

So, these are the things that we did before Facebook, maybe before we even had the Internet

بنابراین، اینها کارهایی است که ما قبل از فیس بوک انجام می دادیم، شاید حتی قبل از اینکه اینترنت

in our household.

در خانه خود داشته باشیم.

I'm very interested to compare our life experiences.

من بسیار علاقه مند هستم که تجربیات زندگی خود را با هم مقایسه کنم.

You always have stories about the evil things that you do when you were a kid.

شما همیشه داستان هایی در مورد کارهای بدی که در دوران کودکی انجام می دهید دارید.

So, I remember a true...

بنابراین، من یک حقیقت را به یاد می آورم ...

well, maybe not evil.

خوب، شاید بد نباشد.

Anyway, let's get into it.

به هر حال بیایید وارد آن شویم.

Would you like to go first?

دوست داری اول بری؟

What is your first thing you did before Facebook?

اولین کاری که قبل از فیس بوک انجام دادید چیست؟

Michael: Alright, speaking of evil.

مایکل: باشه، از شر صحبت می کنم.

You read my mind, I got into trouble.

تو ذهنم را خواندی، به مشکل خوردم.

So, for me, the internet got really big in my life around junior year in high school,

بنابراین، برای من، اینترنت در زندگی من در حدود سال اول دبیرستان بسیار بزرگ شد،

so maybe I was 17.

بنابراین شاید 17 ساله بودم

Before that, we didn't go to parties, we didn't drink a lot and there was no internet.

.

So, what we did, there’s no huge social media presence on the internet, so we would

بنابراین، کاری که ما انجام دادیم، هیچ رسانه اجتماعی عظیمی در اینترنت وجود ندارد، بنابراین ما

just wander around and climb buildings and stuff.

فقط در اطراف پرسه می‌زنیم و از ساختمان‌ها و چیزهای دیگر بالا می‌رویم.

Young adolescent males.

پسران نوجوان جوان.

You have all this energy, you're like a little puppy and we would just kind of break things

تو این همه انرژی داری، تو مثل یک توله سگ کوچولو هستی و ما فقط چیزهایی را می شکنیم

and nothing too bad.

و هیچ چیز بدی هم نیست.

It’ll be like sticks and beat trash, just like go behind a building and like, you know…

مثل چوب و ضرب و شتم زباله است، درست مثل رفتن به پشت ساختمان و دوست داشتن، می‌دانی...

Like “Lord of the Flies,” pretty much.

مثل «ارباب مگس‌ها»، تقریباً.

For me, that's what I did without Facebook.

برای من، این کاری است که بدون فیس بوک انجام دادم.

Alisha: See, I've never understood that appeal.

علیشاه: ببینید، من هرگز این درخواست را درک نکرده ام.

There were boys in my school as well who also like to break and kick things and I can understand

در مدرسه من هم پسرانی بودند که دوست داشتند اشیاء را بشکنند و لگد بزنند و من می

the appeal of sword fighting with a fluorescent light bulb because I sword fought with my

توانم جذابیت شمشیر زدن با لامپ فلورسنت را درک کنم زیرا من با شمشیر با

brother with a vacuum cleaner extension.

برادرم با پسوند جاروبرقی جنگیدم.

One day, my uncle yelled at me loudly and I haven't forgotten that.

یک روز عمویم با صدای بلند سرم فریاد زد و من آن را فراموش نکرده ام.

But I've always wondered what the appeal was like kicking bushes and things.

اما همیشه به این فکر می کردم که چه جذابیتی مانند لگد زدن به بوته ها و چیزها است.

Michael: Testosterone, I don't know.

مایکل: تستوسترون، من نمی دانم.

That’s my answer.

این پاسخ من است.

Alisha: That’s my answer?

علیشاه: این پاسخ من است؟

Okay.

باشه.

Good answer.

جواب خوبی بود.

Michael: Yeah, what did you do?

مایکل: آره، چیکار کردی؟

Alisha: Gosh, mine seemed very tame now I'm going to go with the absolute antithesis,

عالیشاه: خداییش، مال من خیلی رام به نظر می رسید، حالا من می خواهم با ضد مطلق

the absolute opposite of what you've just said.

، برعکس مطلق چیزی که شما گفتید، صحبت کنم.

“Barbie fashion shows.”

"نمایش مد باربی."

Did you do this?

آیا تو این کار را انجام دادی؟

Michael: No, no.

مایکل: نه، نه.

Alisha: I assume not.

علیشاه: فکر می کنم نه.

Okay.

باشه.

I put Barbie in parentheses here because Barbie is a very, very popular toy.

من باربی را در داخل پرانتز قرار دادم زیرا باربی یک اسباب بازی بسیار بسیار محبوب است.

Maybe it still is, at least when I was little it was a popular toy.

شاید هنوز هم همینطور باشد، حداقل زمانی که من کوچک بودم، یک اسباب بازی محبوب بود.

It's just a doll.

این فقط یک عروسک است.

It's a doll and there's tons of clothes and shoes and you can do things with their hair,

این یک عروسک است و تعداد زیادی لباس و کفش وجود دارد و شما می توانید با موهای آنها کارهایی انجام دهید،

you can cut off their heads if you're one of those types of kids, whatever.

اگر از آن دسته از بچه ها هستید، می توانید سر آنها را ببرید ، هر چه باشد.

But anyway, I would make my brother play this with me.

اما به هر حال من برادرم را مجبور می کنم این را با من بازی کند.

We'd get Barbie and there were some Ken.

ما باربی را می گرفتیم و چند کن وجود داشت.

I had some Ken dolls, too.

چند تا عروسک کن هم داشتم.

Barbie's boyfriend is named Ken.

نام دوست پسر باربی کن است.

No Skipper in my household though, just a series of Barbies.

هر چند در خانه من کاپیتانی وجود ندارد، فقط یک سری باربی.

Skipper was Barbie’s friend.

اسکایپر دوست باربی بود.

Why I still have this information in my head?

چرا من هنوز این اطلاعات را در سر دارم؟

I don't know.

من نمی دانم.

But you just dress them up and then they would--I had like a dollhouse as well and we'd play

اما تو فقط لباسشان را بپوشی و بعد آن‌ها بپوشند - من هم مثل یک خانه عروسک داشتم و

games in the dollhouse or we'd make them walk down—what was it?

در خانه عروسک بازی می‌کردیم یا آنها را وادار می‌کردیم پایین بروند - چی بود؟

We had a piano bench in my house and so I would use that as the catwalk.

ما در خانه من یک نیمکت پیانو داشتیم و از آن به عنوان راهپیمایی استفاده می کردم.

They would have to go down and display whatever bizarre fashion I'd put on them.

آنها باید پایین می رفتند و هر مد عجیب و غریبی را که من روی آنها می گذاشتم نشان می دادند.

But I put Barbie in parentheses here because we would also do--I thought about putting

اما من باربی را در داخل پرانتز اینجا قرار دادم زیرا ما نیز این کار را انجام می‌دهیم - به این فکر کردم که

it on my card “fashion shows,” but more commonly I think we say dress up.

آن را روی کارتم «نمایش‌های مد» بگذارم، اما معمولاً فکر می‌کنم می‌گوییم لباس بپوش.

My mom just gave me a box of her old dresses and things or my dad's old clothes or whatever

مامانم فقط یک جعبه از لباس‌ها و چیزهای قدیمی‌اش یا لباس‌های قدیمی پدرم یا هر چیز دیگری را به من داد

and then we'd put that on and act out some kind of weird game or some weird make-believe

و سپس آن‌ها را می‌پوشیدیم و نوعی بازی عجیب و غریب یا برخی ساختگی‌های عجیب و غریب انجام می‌دادیم

or pretend to roleplay things.

یا وانمود می‌کردیم که نقش‌آفرینی می‌کنیم.

Did you ever do like role-playing, sort of things as a kid?

آیا تا به حال در دوران کودکی به نقش آفرینی علاقه داشته اید؟

Michael: Oh, yeah.

مایکل: اوه، آره.

Yeah, I love role-playing.

بله، من عاشق نقش آفرینی هستم.

I think the main difference--because I have a lot of friends that would actually do that

من فکر می‌کنم تفاوت اصلی - چون من دوستان زیادی دارم که واقعاً این کار را انجام می‌دهند،

stuff as well but it's because they had a sister.

اما به این دلیل است که آنها یک خواهر داشتند.

For me, I have four brothers.

برای من چهار برادر دارم.

So, it's all just--it gets this vicious cycle of just like eerrr.

بنابراین، همه چیز فقط - این چرخه معیوب مانند eerrr را می گیرد.

So, we played a lot of video games, we did all that stuff, which, that's my next card.

بنابراین، ما بازی‌های ویدیویی زیادی بازی کردیم، همه آن کارها را انجام دادیم، که این کارت بعدی من است.

Oh, twinsies.

اوه دوقلوها

Alisha: Ready?

علیشاه: آماده ای؟

Samesies.

سامسیس ها

Video Games!

بازی های ویدیویی!

Okay, what kind of games did you play?

خوب، چه نوع بازی هایی انجام دادید؟

Michael: I was a Nintendo kid but we had everything.

مایکل: من بچه نینتندو بودم اما همه چیز داشتیم.

That was my life.

این زندگی من بود.

It was video games.

بازی های ویدیویی بود.

We had every single system but, again, Nintendo's for sure my favorite, Super Nintendo, N64.

ما همه سیستم‌ها را داشتیم، اما باز هم، نینتندو مطمئناً مورد علاقه من است، Super Nintendo، N64.

Alisha: We skipped Super Nintendo for some reason in my house.

علیشا: ما به دلایلی در خانه من از سوپر نینتندو صرف نظر کردیم .

We have Nintendo, Nintendo 64, we had PlayStation.

ما نینتندو، نینتندو 64، پلی استیشن داریم.

We rented PlayStation for a while and then we ended up buying it.

مدتی پلی استیشن را اجاره کردیم و در نهایت آن را خریدیم.

We had GameCube, too.

GameCube هم داشتیم.

PlayStation 2 as well.

پلی استیشن 2 هم همینطور.

Michael: A couple of nerds, man.

مایکل: چند تا آدم قلدر، مرد.

Alisha: Yeah.

علیشا: آره.

Michael: That qualifies.

مایکل: این واجد شرایط است.

If you have that many, you can list them.

اگر این تعداد را دارید، می توانید آنها را فهرست کنید.

Alisha: Yeah.

علیشا: آره.

What did you play on a regular Nintendo?

در یک نینتندو معمولی چه بازی می کردید؟

Michael: Just anything that's kind of retro, old-fashioned I guess.

مایکل: حدس می‌زنم فقط هر چیزی که به نوعی یکپارچهسازی با سیستمعامل و قدیمی باشد.

Just “Mario,” all the platformers, those are my favorite.

فقط "ماریو"، همه پلتفرمرها، آنها مورد علاقه من هستند.

For me, because I was the fourth brother, so I was pretty bad at video games.

برای من، چون برادر چهارم بودم، در بازی های ویدیویی خیلی بد بودم.

I remember playing Mario and I wouldn't run.

یادم می آید که ماریو بازی می کردم و نمی دویدم.

If I ran and you hold down the B or whatever, it was too fast and I’d always die.

اگر من می دویدم و شما B یا هر چیز دیگری را نگه می داشتید، خیلی سریع بود و من همیشه می مردم.

I would just kind of hold over and slowly walk and my brothers are so painful.

من فقط به نوعی خود را نگه می دارم و به آرامی راه می روم و برادرانم بسیار دردناک هستند.

They're like, “Michael, like go, come on!”

آنها می گویند، "مایکل، مانند برو، بیا!"

So, they just wouldn’t let me play and I just watch and say, “Wow, this is so cool.”

بنابراین، آنها به من اجازه بازی نمی دهند و من فقط تماشا می کنم و می گویم: "وای، این خیلی باحال است."

Alisha: That’s the same experience with my dad because I'm the oldest I have one younger

علیشا: این همان تجربه با پدرم است زیرا من بزرگ‌ترین

brother and I wanted to play because my dad would play.

برادرم هستم و می‌خواستم بازی کنم چون پدرم بازی می‌کرد.

And, there's a picture somewhere in my household, I don't know where, of my dad sitting on the

و، جایی در خانه من، نمی دانم کجا، عکسی از پدرم است که روی زمین نشسته و مشغول

floor intently playing a game.

بازی کردن است.

But I wanted to play too and so he just gave me a controller but it's not hooked up to

اما من هم می خواستم بازی کنم و به همین دلیل او فقط یک کنترلر به من داد اما به

anything.

هیچ چیز متصل نیست.

It's just me, playing with my dad.

فقط من هستم که با پدرم بازی می کنم.

Michael: That's a memory.

مایکل: این یک خاطره است.

I think every kid can relate to.

فکر می کنم هر بچه ای می تواند با آن ارتباط برقرار کند.

I have that too.

منم همینو دارم

They left it unplugged and I didn't get why it didn't match what I was doing but still,

آن‌ها آن را بدون برق گذاشتند و من متوجه نشدم که چرا با کاری که انجام می‌دهم مطابقت ندارد، اما هنوز،

I loved it!

من آن را دوست داشتم!

Alisha: Yeah.

علیشا: آره.

Michael: I'd go to the arcade and there's the demo and it’s “Cruisi’n USA” racing

مایکل: من به آرکید می روم و دمو آن وجود دارد و این بازی مسابقه ای "Cruisi'n USA"

game and there's just the trailer for it and you just sit there, you hold the steering

است و فقط تریلر آن وجود دارد و شما فقط آنجا می نشینید،

wheel and you have a blast.

فرمان را می گیرید و یک انفجار دارید.

If you're under nine or something, you don’t need to spend your money.

اگر زیر 9 سال سن دارید، نیازی نیست پول خود را خرج کنید.

Alisha: Right, it's true.

علیشا: درسته، درسته.

Alright.

بسیار خوب.

Great.

عالی.

So, we both had video games, we could talk for a long time about that.

بنابراین، هر دوی ما بازی های ویدیویی داشتیم، می توانستیم برای مدت طولانی در مورد آن صحبت کنیم.

But, let's be adults.

اما، بیایید بزرگسال باشیم.

Okay.

باشه.

I guess I'll go to my next one which is quite boring, maybe you have the same one.

حدس می‌زنم به سراغ بعدی‌ام می‌روم که کاملاً کسل‌کننده است، شاید شما هم همین را داشته باشید.

I'm sorry for just like staring at your crotch.

متاسفم به خاطر همین که به فاق تو خیره شدم.

Michael: That’s okay.

مایکل: اشکالی نداره.

Alisha: The next thing that I picked was pretty tame, I think most kids everywhere still do

آلیشا: چیز بعدی که انتخاب کردم بسیار رام بود، فکر می کنم اکثر بچه ها در همه جا هنوز این کار را انجام می

this.

دهند.

“Playing sports or playing music.”

"ورزش یا نواختن موسیقی."

Let's see, when I was in junior high school, my dad forced my brother and I to play golf

بیایید ببینیم، وقتی در دبیرستان بودم، پدرم من و برادرم را مجبور کرد

in the summertime.

در تابستان گلف بازی کنیم.

We had to get up early all during the summer and go play golf.

تمام تابستان باید زود بیدار می شدیم و می رفتیم گلف بازی کنیم.

Played volleyball, played basketball, I was in a band.

والیبال بازی کردم، بسکتبال بازی کردم، در یک گروه بودم.

I played saxophone, I played piano.

ساکسیفون می زدم، پیانو می زدم.

My parents were very activity-centric, it was good.

پدر و مادرم خیلی فعالیت محور بودند، خوب بود.

In “retrospect,” looking back on things, I’m glad.

با نگاهی به گذشته، خوشحالم.

But, at that time, I did not want to do it.

اما، در آن زمان، من نمی خواستم این کار را انجام دهم.

Did your parents make you do sports?

پدر و مادرت تو را وادار به ورزش کردند؟

Michael: Um, kind of.

مایکل: اوم، یه جورایی.

No, not really.

نه، نه واقعا.

I can't lie.

من نمی توانم دروغ بگویم.

I think the grass is always greener on the other side which is a proverb I know is in

فکر می‌کنم علف‌ها همیشه سبزتر از طرف دیگر هستند، ضرب‌المثلی است که می‌دانم در

other languages, too.

زبان‌های دیگر نیز وجود دارد.

But it basically means no matter which side of the situation you're on, you're envious

اما اساساً به این معنی است که مهم نیست در کدام سمت موقعیت قرار دارید، به

of what other people have.

آنچه دیگران دارند حسادت می‌کنید.

So, for me, because I never had piano lessons or was forced into band or extracurricular

بنابراین، برای من، چون هرگز کلاس پیانو نداشتم یا مجبور به انجام فعالیت‌های گروهی یا غیردرسی نشدم

activities, my parents were supportive, but it's kind of hard to handle five boys man.

، والدینم از من حمایت کردند، اما به نوعی سخت است که با پنج پسر بچه کنار بیایم.

So, if we didn't really want to do it, we didn't have to. and now looking back I regret

بنابراین، اگر واقعاً نمی‌خواستیم این کار را انجام دهیم، مجبور نبودیم. و اکنون که به گذشته نگاه می کنم، از

not doing it because I wish I could play an instrument or do that kind of stuff.

انجام ندادن آن پشیمانم، زیرا ای کاش می توانستم ساز بزنم یا این کارها را انجام دهم.

But, a lot of my friends who did piano and they had a really full schedule.

اما، بسیاری از دوستان من که پیانو کار می کردند و برنامه واقعاً کاملی داشتند.

Me and the bad kids would say, “Hey, let's go break sticks behind a building.”

من و بچه‌های بد می‌گفتیم: «هی، بیا بریم چوب‌های پشت یک ساختمان بشکنیم.»

There'd be those other kids who would say, “I'm sorry, I got to go to soccer practice.”

بچه‌های دیگری هم بودند که می‌گفتند: «متاسفم، باید به تمرین فوتبال بروم.»

This or that.

این یا آن.

And at the time those kids hated it but I look back and I think they have really good

و در آن زمان آن بچه ها از آن متنفر بودند، اما من به گذشته نگاه می کنم و فکر می کنم آنها

skills and stuff.

مهارت ها و چیزهای بسیار خوبی دارند.

Alisha: Yeah.

علیشا: آره.

Michael: You know, there's a balance.

مایکل: میدونی، تعادلی هست.

Alisha: Yeah, I think you're right.

علیشا: آره، فکر کنم حق با شماست.

I think it's a “trade-off.”

من فکر می کنم این یک "معادل" است.

There are good aspects of both sides.

جنبه های خوبی از هر دو طرف وجود دارد.

This brings to mind, I don't remember who said this, someone said, it was about college.

این به ذهنم می‌رسد، یادم نمی‌آید چه کسی این را گفته، یکی گفته، درباره دانشگاه است.

it wasn't so much about elementary school or junior high school, but that you remember

آنقدر در مورد دبستان یا دبیرستان نبود، بلکه به یاد می

the times that you spend out with your friends.

آورید که اوقاتی را که با دوستان خود می گذرانید.

It's not the times that you remember studying for a test that stick in your head, it's all

این مواقعی نیست که یادت می‌آید برای امتحان درس می‌خوانی که به سرت می‌چسبد، همه

those times breaking sticks with friends or whatever it is, or breaking lights.

آن مواقع شکستن چوب با دوستان یا هر چیز دیگری، یا شکستن چراغ‌هاست.

That's the stuff that you remember.

این چیزهایی است که شما به یاد دارید.

That's actually fun spending time with people.

در واقع گذراندن وقت با مردم لذت بخش است.

Okay, that was my last one.

خوب، این آخرین مورد من بود.

What's your last one?

آخرین مورد شما چیست؟

Michael: “Wandered around the mall.”

مایکل: "در مرکز خرید پرسه زد."

So, this was the closest thing to social media at that time.

بنابراین، این نزدیک‌ترین چیز به رسانه‌های اجتماعی در آن زمان بود.

You would go there and that's where you would bump into random people, acquaintances, meet

شما به آنجا می رفتید و آنجا بود که با افراد تصادفی، آشنایان برخورد می کردید،

new people and we would never spend any money.

افراد جدیدی را ملاقات می کردید و ما هرگز پولی خرج نمی کردیم.

We were the mall rats. we would go and maybe a dollar we'd buy incense sticks or get a

ما موش های مرکز خرید بودیم. می رفتیم و شاید یک دلار عود می خریدیم یا یک

soda or something like that.

نوشابه یا چیزی شبیه آن می گرفتیم.

But, generally, it was just to kill three hours and meet people.

اما، به طور کلی، فقط برای سه ساعت کشتن و ملاقات با مردم بود.

Just be out of the house.

فقط بیرون از خانه باش

Alisha: Yeah, that's true.

علیشا: آره، درسته.

Were you able to walk to your local mall?

آیا توانستید به مرکز خرید محلی خود بروید؟

Michael: Yeah, I mean it was a long walk.

مایکل: آره، منظورم این است که پیاده روی طولانی بود.

It’s like 20 minutes or something but it was pretty much.

20 دقیقه یا چیزی شبیه به این است ، اما تقریباً زیاد بود.

Alisha: Alright.

علیشا: باشه.

So, those are some things that we used to do before we had the internet, before we had

بنابراین، اینها کارهایی هستند که قبل از اینکه اینترنت داشته باشیم، قبل از اینکه فیس بوک داشته باشیم، انجام می دادیم

Facebook.

.

Maybe you feel the same way now, too, like I want to go not do Facebook things right

شاید شما هم الان همین احساس را داشته باشید، مثل اینکه من می خواهم فعلاً کارهای فیس بوک انجام ندهم

now.

.

I want to go do something.

میخوام برم یه کاری کنم

I want to go make something.

میخوام برم یه چیزی درست کنم

Do you?

آیا تو؟

Michael: Yeah, but listening to your stories, I feel like it’s a little bit safer post-Facebook

مایکل: بله، اما با گوش دادن به داستان‌های شما، احساس می‌کنم دنیای پس از فیس‌بوک کمی امن‌تر

world.

است.

You just sit in your basement, you don't do anything.

فقط تو زیرزمینت بشین هیچ کاری نمیکنی

But at least you're not starting fires and breaking things.

اما حداقل شما آتش روشن نمی کنید و چیزها را می شکنید.

Alisha: But are we gaining weight?

علیشاه: اما آیا ما اضافه وزن داریم؟

We have to find the right balance between sitting on Facebook and starting fires maybe.

ما باید تعادل مناسبی بین نشستن در فیس بوک و ایجاد آتش سوزی پیدا کنیم.

Let's be in-between there.

بیایید در این بین باشیم.

This show!

این برنامه!

Michael: Yeah.

مایکل: آره.

Subscribe.

اشتراک در.

Click this video right here.

این ویدیو را همینجا کلیک کنید.

Alisha: Click something.

علیشا: روی چیزی کلیک کن.

Okay, so I think that will end the video there that seems like a good place to stop.

بسیار خوب، بنابراین فکر می‌کنم که این ویدیو را در آنجا به پایان می‌رساند که مکان خوبی برای توقف به نظر می‌رسد.

Thanks very much for watching.

خیلی ممنون که تماشا کردید

Please share what you did before the internet, before you had Facebook and social media.

لطفاً کارهایی را که قبل از اینترنت، قبل از داشتن فیس بوک و رسانه های اجتماعی انجام می دادید، به اشتراک بگذارید.

Maybe you had a few stories similar to ours.

شاید شما هم چند داستان شبیه داستان ما داشتید.

Thanks very much for watching.

خیلی ممنون که تماشا کردید

As Michael said, please subscribe so that you don't miss anything else fun that we have

همانطور که مایکل گفت، لطفا مشترک شوید تا هیچ چیز سرگرم کننده دیگری را که باید

to talk about or anything embarrassing we have to share.

در مورد آن صحبت کنیم یا هر چیز شرم آور دیگری را که باید به اشتراک بگذاریم از دست ندهید.

Thanks very much for watching and we will see you again, soon. Bye.

از تماشای شما بسیار متشکرم و به زودی دوباره شما را خواهیم دید. خدا حافظ.