English Topics - Cool In The 90's

Alisha: Hi, everybody. My name is Alisha. Today, I am joined again in the studio by…

علیشا: سلام به همه. اسم من علیشاه است. امروز، دوباره در استودیو به من ملحق شد…

Michael: Michael. Hello.

مایکل: مایکل. سلام.

Alisha: And, today we're going to be talking about things that were cool in the 90’s.

علیشا: و امروز در مورد چیزهایی صحبت می کنیم که در دهه 90 جالب بودند.

So, the things that were interesting or things that maybe we were interested in the 90’s.

بنابراین، چیزهایی که جالب بودند یا چیزهایی که شاید ما در دهه 90 علاقه مند بودیم.

I'm guessing that we're going to have some very different opinions based on our experiences

من حدس می زنم که ما بر اساس تجربیات خود

in the 90’s.

در دهه 90 نظرات بسیار متفاوتی خواهیم داشت.

So, let's get right into it.

بنابراین، بیایید مستقیماً وارد آن شویم.

Michael, your first item, please.

مایکل، اولین مورد شما، لطفا.

Michael: Okay, “boy bands.”

مایکل: خوب، "باندهای پسر."

So, I remember boy bands were very, very popular when I was a kid in the 90’s.

بنابراین، به یاد دارم که گروه های پسر بچه در دهه 90 زمانی که من بچه بودم بسیار محبوب بودند.

I had three older brothers who had punched me and tell me, “Boy bands are for girls.

من سه برادر بزرگتر داشتم که به من مشت زدند و به من گفتند: «باندهای پسر بچه ها برای دختران هستند.

Don't like boy bands.”

از گروه‌های موسیقی پسر خوشت نمی‌آید.»

So, that was my experience with them.

بنابراین، این تجربه من با آنها بود.

They became kind of uncool, I feel, after the 90’s.

احساس می‌کنم بعد از دهه 90، آن‌ها به نوعی بی‌نظیر شدند.

And then, they never were uncool in Korea and a lot of Asian countries.

و سپس، آنها هرگز در کره و بسیاری از کشورهای آسیایی ناآرام نبودند.

They still had a strong boy band kind of a scene or whatever.

آنها هنوز یک گروه پسرانه قوی داشتند که یک صحنه یا هر چیز دیگری بود.

Alisha: Man bands now.

علیشاه: الان گروه های من تشکیل می شود.

Michael: Is that really what they're called?

مایکل: آیا واقعاً اسم آنها این است؟

Alisha: No, I don't know.

علیشاه: نه، نمی دانم.

I just mean, I think, boy bands—

من فکر می‌کنم فقط گروه‌های پسرانه را می‌گویم-

Michael: They are now becoming Boyz II Men.

مایکل: آنها اکنون در حال تبدیل شدن به Boyz II Men هستند.

Now, they came back.

حالا، آنها برگشتند.

What's the British one?

انگلیسی چیه؟

Now it's kind of cool again.

حالا دوباره یه جورایی باحاله

Alisha: Oh, One Direction.

علیشاه: اوه، وان دایرکشن.

Michael: One Direction, yeah.

مایکل: وان دایرکشن، بله.

So, I think it's come back.

بنابراین، من فکر می کنم که آن را بازگشت.

It's full circle.

دایره کامل است.

Alisha: Didn't they just break up?

علیشاه: تازه از هم جدا نشدند؟

I'm going to go with something that I loved in the 90’s.

من قصد دارم با چیزی که در دهه 90 دوست داشتم بروم.

This is probably way too specific.

این احتمالاً خیلی خاص است.

Uh, probably.

اوه، احتمالا

But, it's this show called “Doug.”

اما، این نمایش به نام "داگ" است.

It was on Nickelodeon.

در Nickelodeon بود.

There weren't a whole lot of episodes of “Doug.”

تعداد زیادی قسمت از «داگ» وجود نداشت.

I don't know, like 20 or 30.

نمی دانم، مثلاً 20 یا 30.

I feel like not even that many.

احساس می کنم حتی به این تعداد هم نیست.

Did you ever see this show?

آیا تا به حال این نمایش را دیده اید؟

Michael: Yeah.

مایکل: آره.

That's very nostalgic for me.

این برای من بسیار نوستالژیک است.

Twenty, 30 episodes?

بیست، 30 قسمت؟

Alisha: I feel like I'd seen them all.

علیشا: احساس می کنم همه آنها را دیده ام.

I know that I saw them all because it would come on one day after school and, “Aw, it’s

من می دانم که همه آنها را دیدم زیرا یک روز بعد از مدرسه می آمد و "اوه،

the same episode.”

این همان قسمت است."

But, the whole idea with “Doug,” Doug was just this plain kid and he had an older

اما، کل ایده با "داگ"، داگ فقط همین بچه ساده بود و یک

sister, he went to school, he had a dog and a best friend and he would just encounter

خواهر بزرگتر داشت، او به مدرسه می رفت، او یک سگ و یک دوست صمیمی داشت و فقط با

these everyday life scenarios that would be kind of troubling or he wouldn't know how

این سناریوهای زندگی روزمره روبرو می شد که به نوعی نگران کننده باشد وگرنه نمی داند چگونه

to deal with them.

با آنها برخورد کند.

But, he was kind of a role model, I feel like, he was kind of being like a good kid.

اما، او به نوعی یک الگو بود، من احساس می کنم، او به نوعی مانند یک بچه خوب بود.

Sometimes, he would get into trouble but then eventually he would solve the problem or he'd

گاهی اوقات به دردسر می افتاد اما در نهایت مشکل را حل می کرد یا

find a way out of it.

راهی برای خروج از آن پیدا می کرد.

I really loved that show.

من واقعاً آن نمایش را دوست داشتم.

I really loved Nickelodeon in general during the 90’s.

من واقعاً نیکلودئون را در دهه 90 دوست داشتم.

Did you watch that channel?

اون کانال رو دیدی؟

Michael: Of course.

مایکل: البته.

I loved Nickelodeon.

من Nickelodeon را دوست داشتم.

I think I was more like Fox, stuff like that, but I guess, I'll segue into another one of

فکر می‌کنم بیشتر شبیه فاکس بودم، چیزهای مشابه، اما حدس می‌زنم، به یکی دیگر از خودم

mine.

می‌روم.

You're talking about wholesome so something that's my childhood.

شما در مورد چیزی سالم صحبت می کنید که مربوط به دوران کودکی من است.

I was raised on TV, the sitcoms.

من در تلویزیون و سریال های کمدی بزرگ شدم.

Alisha: Yeah.

علیشا: آره.

Michael: I think this kind of died down again like the boy bands where people think it's

مایکل: فکر می‌کنم این نوع دوباره مثل گروه‌های پسر بچه‌ای که مردم فکر می‌کنند جذاب است، از بین رفت

cheesy.

.

Now, it's all reality TV shows, that kind of stuff.

در حال حاضر، این همه برنامه های تلویزیونی واقعیت است، از این قبیل چیزها.

But, that is my childhood right there is.

اما، این همان دوران کودکی من است.

You know, “Full House,” and these kinds of shows, “Step by Step,” where there's

می‌دانید، «فول هاوس» و این نوع نمایش‌ها، «گام به گام» که

a moral at the end of the story.

در پایان داستان یک اخلاق اخلاقی وجود دارد.

The protagonist is always like maybe he's unsure but by the end, they know the right

قهرمان همیشه مثل اینکه شاید مطمئن نیست، اما در پایان، آنها

thing to do and they play like the violin, kind of sad--not quite sad but like heartwarming

کار درست را می‌دانند و مانند ویولن می‌نوازند، به نوعی غمگین - نه خیلی غمگین، بلکه مانند

music and they’re like, “Well…”

موسیقی دل‌انگیز و مثل "خوب..."

And then, they give a speech, and as a kid, you don't really like think about it but that

و سپس، آنها سخنرانی می کنند، و به عنوان یک بچه، شما واقعاً دوست ندارید در مورد آن فکر کنید، اما این

gets into your—ooh, man deep.

به ذهن شما وارد می شود - اوه، مرد عمیق.

Because, at “Full House,” if you lie--I've learned this deep in my subconscious.

چون اگر دروغ بگویی در «فول هاوس» این را در ضمیر ناخودآگاهم آموخته ام.

If you lie and then you keep lying, it snowballs and it gets worse and worse and worse so it's

اگر دروغ بگویید و سپس به دروغ گفتن ادامه دهید، گلوله های برفی می ریزد و بدتر و بدتر و بدتر می شود، بنابراین بهتر است همین

best to just right away tell the truth.

الان حقیقت را بگویید. من فکر می‌کنم

That was a really common theme and most sitcoms, I think.

این موضوع واقعاً رایج بود و اکثر کمدی‌ها .

They're trying to teach kids, “Don't lie!

آنها سعی می کنند به بچه ها بیاموزند: «دروغ نگو!

It's bad.”

این بد است."

Alisha: You're right.

علیشا: حق با شماست.

Sitcoms are huge.

کمدی ها بسیار بزرگ هستند.

By the way, sitcom is a portmanteau.

به هر حال، سیتکام یک پورمانتو است.

Portmanteau, meaning, two words put together, of situation and comedy.

پورتمانتو، یعنی دو کلمه کنار هم ، موقعیت و کمدی.

So, situation and comedy equals sitcom, in this case.

پس موقعیت و کمدی در این مورد برابر است با کمدی .

Okay.

باشه.

Nice, nice.

خوب خوب.

I'm going to go to my next one.

من می روم سراغ بعدی ام.

Let's see.

اجازه بدید ببینم.

I think, probably, every little girl in the 90’s in America, anyway, knew what this

من فکر می کنم، احتمالا، هر دختر کوچک در دهه 90 در آمریکا، به هر حال، می دانست که این چیست

was.

.

I don't know if you knew.

نمی دانم می دانستی یا نه

It's this brand called Lisa Frank.

این برند به نام لیزا فرانک است.

Are you aware of Lisa Frank?

آیا از لیزا فرانک خبر دارید؟

Are you aware of Lisa Frank?

آیا از لیزا فرانک خبر دارید؟

No?

نه؟

Okay.

باشه.

She knows.

او میداند.

She knows what Lisa Frank is.

او می داند لیزا فرانک چیست.

Lisa Frank is brightly colored school supplies like pinks and purples and blues and would

لیزا فرانک یک وسایل مدرسه با رنگ های روشن مانند صورتی و بنفش و آبی است و

always have unicorns and dolphins and mystical creatures.

همیشه تک شاخ و دلفین و موجودات عرفانی دارد .

It was just bright and everybody, all the girls loved it.

فقط روشن بود و همه، همه دخترها آن را دوست داشتند.

I loved it.

من آن را دوست داشتم.

I had Lisa Frank, just whatever I could get my hands on.

من لیزا فرانک را داشتم، هر چیزی که به دستم می رسید.

It be pencils or the erasers, just pinks and rainbows and hearts and stuff like that.

مداد یا پاک کن، فقط صورتی و رنگین کمان و قلب و چیزهایی از این دست.

So, I think, every girl who grew up in the 90’s knows what Lisa Frank is.

بنابراین، من فکر می کنم، هر دختری که در دهه 90 بزرگ شده است، می داند لیزا فرانک چیست.

Michael: Okay.

مایکل: باشه.

So, talking about style and whatnots.

بنابراین، صحبت در مورد سبک و چیزهای دیگر.

Grunge.

گرانج.

Grunge is something that hits close to home for me and I think that came out of the 90’s.

گرانج چیزی است که برای من نزدیک به خانه است و فکر می کنم که از دهه 90 بیرون آمد.

I mean everybody knows.

یعنی همه میدونن

Around the world, I think, most people know Nirvana.

در سرتاسر دنیا، فکر می‌کنم، اکثر مردم نیروانا را می‌شناسند.

Yeah, Kurt Cobain.

آره کرت کوبین

And, this is something that I guess was brought to the world from Seattle and it was a music

و، این چیزی است که حدس می‌زنم از سیاتل به دنیا آورده شد و یک

genre and it was kind of.

ژانر موسیقی بود و به نوعی بود.

It's like rock but sometimes slower, almost emo, kind of like sad usually undertones.

شبیه راک است، اما گاهی آهسته تر، تقریباً ایمو، معمولاً به نوعی غمگین است.

But, anyways, the style that came with it was the opposite of like the 80’s and early

اما، به هر حال، سبکی که با آن عرضه شد، برخلاف دهه 80 و اوایل دهه

90’s of really bright colors.

90 بود که رنگ های واقعا روشن داشت.

It was the opposite.

برعکس بود.

You just wear holey jeans, you don't really shower that much, you don't shave and plaid

شما فقط شلوار جین سوراخ دار می پوشید، واقعاً آنقدر دوش نمی گیرید، اصلاح و شطرنجی نمی زنی

and just really like dreary colors.

و واقعاً رنگ های دلخراش را دوست دارید.

That was really popular.

که واقعا محبوب بود.

At least, I remember in the early 90’s, like mid 90’s.

حداقل، اوایل دهه 90 را به یاد دارم، مانند اواسط دهه 90.

Alisha: Yeah.

علیشا: آره.

As soon as I saw that card, grunge, “Oh, Nirvana.”

به محض دیدن آن کارت، گرانج، "اوه، نیروانا."

That's the first thing that comes to mind when I hear grunge.

این اولین چیزی است که با شنیدن گرانج به ذهنم می رسد.

I didn't get into the grunge scene.

من وارد صحنه گرانج نشدم.

I was I was busy with boy bands but like grunge for me was never --I was aware of Nirvana

من با گروه‌های پسرانه مشغول بودم، اما مثل گرانج برای من هرگز - من از نیروانا آگاه

but I did not--I was not at the Nirvana pot.

بودم اما نمی‌دانستم - من در پات نیروانا نبودم.

Okay, I'm going to go to a style point then too because you've brought up a style point.

بسیار خوب، من هم به سراغ یک استایل می روم، زیرا شما یک نکته سبک را مطرح کرده اید.

I'll bring up a female style point, scrunchies.

من یک نکته استایل زنانه را مطرح می کنم، اسکرانچی ها.

Still popular, perhaps, among some people.

هنوز هم، شاید، در میان برخی از مردم.

What is a scrunchie?

اسکرانچی چیست؟

A scrunchie, let's see.

یک اسکرانچی، بیایید ببینیم.

I don't have.

من ندارم.

So, there's regular rubber band that you can use to tie back long hair.

بنابراین، یک نوار لاستیکی معمولی وجود دارد که می توانید از آن برای بستن موهای بلند استفاده کنید.

He's making an “O” shape with his hand.

او با دستش یک شکل O درست می کند.

Yes, it's very descriptive, very descriptive.

بله، بسیار توصیفی است، بسیار توصیفی است.

Michael: I’m the prop and then you go like this, digi-digi-dig.

مایکل: من پشتیبان هستم و بعد تو اینطور برو ، دیجی-دیجی-دیگ.

Alisha: I bet there's an awesome video team somewhere like right here.

علیشا: شرط می بندم که یک تیم ویدیویی فوق العاده در جایی مانند همین اینجا وجود دارد.

Anyway, yeah.

به هر حال آره

Scrunchie is just a piece of elastic with some kind of colorful cloth wrapped around

Scrunchie فقط یک تکه الاستیک است که نوعی پارچه رنگارنگ دور آن پیچیده شده است

it but when not in use, it would scrunch, I think.

، اما وقتی استفاده نمی شود، فکر می کنم خراشیده می شود.

This is why we call it a scrunchie.

به همین دلیل است که ما به آن اسکرانچی می گوییم.

But when you pull out, it could expand it a bit and wrap your hair up in it and when

اما وقتی بیرون می آورید، می تواند کمی آن را باز کند و موهای شما را در آن بپیچد و وقتی

you're finished doing that, it would kind of close around it.

این کار را تمام کردید، به نوعی اطراف آن بسته می شود.

I had a couple.

من یک زوج داشتم.

Michael: Nintendo.

مایکل: نینتندو.

Any game-related stuff.

هر چیز مرتبط با بازی

I remember Game Boys, anything handheld.

من بازی پسران، هر چیز دستی را به یاد دارم.

Except when I was a kid, it wasn't like this fancy Dd highly vibrant colors.

به جز زمانی که من بچه بودم، مانند این رنگ های فانتزی Dd بسیار زنده نبود.

It was like black and white and you'd play it in the car and you had to squint and it

مثل سیاه و سفید بود و تو ماشین بازیش می کردی و مجبور بودی چشمک بزنی و

hurts your head if you're playing too much, you're getting like carsick and you can barely

اگر زیاد بازی کنی سرت درد می کند، مثل ماشین گیر می کنی و به سختی می

see Mario.

توانی ماریو را ببینی.

Alisha: Are you talking about Game Boy?

علیشاه: در مورد گیم بوی صحبت می کنی؟

Michael: Game Boy or any like.

مایکل: Game Boy یا هر چیزی شبیه آن.

There’s handheld.

دستی وجود دارد

There was Atari and stuff like that and Sega.

آتاری و اینجور چیزا و سگا بود.

Sega was pretty good that would light up.

سگا خیلی خوب بود که روشن می شد.

Alisha: I was thinking about NES when you said Nintendo.

علیشا: وقتی گفتی نینتندو به NES فکر می کردم .

I imagined my NES.

من NES خود را تصور کردم.

The one that like when it wasn't working correctly, you could just pull the cassette on deck,

اونی که مثل وقتی درست کار نمی کرد، فقط می تونستی کاست رو روی عرشه بکشی،

[blows], put it back in.

[دفش بزنه]، دوباره

Michael: So, you put the cartridge in here, right?

داخلش بذاری. مایکل: خب، کارتریج رو اینجا گذاشتی، درسته؟

And sometimes, if it was really stubborn and it didn't work.

و گاهی اگر واقعاً سرسخت بود و کار نمی کرد.

You would blow into this part.

شما به این بخش ضربه می زنید.

And you try it and it really doesn't make a difference but you would take turns.

و شما آن را امتحان می کنید و واقعاً تفاوتی نمی کند ، اما به نوبت انجام می دهید.

Me and my brothers would be like, “No, you want to be the one to get it to work.”

من و برادرانم چنین می گوییم: "نه، تو می خواهی کسی باشی که آن را به کار می اندازد."

So, you take turns.

بنابراین، شما به نوبت.

“No, let me, let me.”

"نه، اجازه بده، اجازه بده."

And just by luck, it’d work.

و فقط با شانس، کار می کند.

You're like, “See?

شما می گویید، "می بینی؟

See!

دیدن!

Yeah.”

آره.»

This is super nostalgic.

این فوق العاده نوستالژیک است.

I love Nintendo.

من عاشق نینتندو هستم.

Alisha: I have a game too.

عالیشاه: منم یه بازی دارم.

Pogs.

پوگس.

So, you have Pogs?

بنابراین، شما Pogs دارید؟

Michael: Yeah, yeah.

مایکل: آره، آره.

Alisha: Pogs are simultaneously the most brilliant game and the stupidest game ever invented.

Alisha: Pogs به طور همزمان درخشان ترین و احمقانه ترین بازی اختراع شده است.

They're just discs of cardboard about this size.

آنها فقط دیسک های مقوایی در این اندازه هستند.

On one side there's a picture and on the other side, there's just nothing.

در یک طرف یک عکس وجود دارد و در طرف دیگر ، فقط چیزی وجود ندارد.

And then, you had a thing called a slammer which was essentially just a heavy Pog that

و سپس، شما چیزی به نام slammer داشتید که اساساً فقط یک Pog سنگین بود که

you would use and you had to flip--you had to use the slammer to flip the plain cardboard

از آن استفاده می‌کردید و باید آن را برگردانید - باید از Slammer برای برگرداندن مقواهای ساده استفاده می‌کردید

ones.

.

Michael: I guess...

مایکل: حدس می‌زنم...

Alisha: I don’t even know...

علیشا: حتی نمی‌دانم...

It was that stupid and forgettable of a game but it was like crazy.

این بازی آنقدر احمقانه و فراموش‌شدنی بود اما دیوانه‌کننده بود.

When I was about, I don't know, 2nd or 3rd grade or something, everybody had Pogs.

وقتی من نزدیک بودم، نمی‌دانم، کلاس 2 یا 3 یا چیزی دیگر، همه Pogs داشتند.

We had Pog gym days at my school.

روزهای ورزشگاه پوگ را در مدرسه من داشتیم.

I remember that vividly.

من آن را به وضوح به یاد دارم.

Michael: “America, we're really obese.

مایکل: «آمریکا، ما واقعاً چاق هستیم.

Let's go into the gym and sit there and smash cardboards.

بیا بریم تو باشگاه و اونجا بشینیم و مقواها رو بشکنیم.

That’ll solve our problem.”

این مشکل ما را حل می کند.»

Alisha: We played Pogs.

عالیشاه: ما پوگز بازی کردیم.

I was telling her before we started this.

قبل از شروع این کار به او می گفتم.

One day, my mom wanted me to get a haircut and I was just being stubborn and I wasn't

یک روز، مامانم از من خواست که موهایم را کوتاه کنم و من فقط لجبازی می کردم

having it, I was in the malls, “I don’t want to get a haircut.”

و آن را نداشتم، در مراکز خرید بودم، "من نمی خواهم موهایم را کوتاه کنم."

She's like, “I'll buy you Pogs,” and she did.

او می‌گوید: «برایت پوگ می‌خرم» و این کار را کرد.

It was like this giant tube of Pogs and I was just so thrilled and I agreed to get my

مثل این لوله غول پیکر پوگ بود و من خیلی هیجان زده بودم و قبول کردم

hair cut.

موهایم را کوتاه کنم.

Well, that was a lot of things that were exciting and/or popular and we were into in the 90’s.

خب، این چیزهای زیادی بود که هیجان انگیز و/یا محبوب بودند و ما در دهه 90 به آن علاقه داشتیم.

What were you into in the 90’s?

در دهه 90 به چه کاری مشغول بودید؟

What was popular in your country?

چه چیزی در کشور شما محبوب بود؟

I really have no idea what was popular around the world at that time.

من واقعاً نمی دانم چه چیزی در آن زمان در سراسر جهان محبوب بود.

Maybe some of these things are similar.

شاید برخی از این موارد شبیه به هم باشند.

Please let us know in the comments.

لطفا در قسمت نظرات ما را مطلع کنید.

I'm very interested to find out.

من بسیار علاقه مند هستم که بدانم.

We read these, by the way.

اتفاقا ما اینها را خواندیم.

Any thoughts?

هر فکری؟

Any closing thoughts about the 90’s?

نظری در مورد دهه 90 دارید؟

You're not going to sing a song for us?

قرار نیست برای ما آهنگ بخوانی؟

No boy bands?

بدون گروه پسرانه؟

Michael: [sings MMMbop].

مایکل: [MMMbop می خواند].

Oh, that's copyright, we can't do that.

اوه، این حق چاپ است، ما نمی توانیم این کار را انجام دهیم.

Alisha: No, that was that was very accurate so I'm sure we can use that.

علیشاه: نه، این بسیار دقیق بود، بنابراین مطمئن هستم که می توانیم از آن استفاده کنیم.

Very accurate, I mean, totally wrong.

خیلی دقیق، یعنی کاملا اشتباه.

Clearly, we're very good at talking about the 90’s.

واضح است که ما در صحبت کردن در مورد دهه 90 بسیار خوب هستیم.

Okay.

باشه.

We hope that you are too.

امیدواریم شما هم باشید.

We hope that you learn something exciting about the 90’s.

امیدواریم چیزهای هیجان انگیزی در مورد دهه 90 یاد بگیرید.

That's all for us today.

این همه برای ما امروز است.

Thanks very much for watching and we will see you again soon. Bye.

از تماشای شما بسیار متشکریم و به زودی دوباره شما را خواهیم دید. خدا حافظ.