English Topics - Bad Habits in English

Alisha: Hi, everybody. My name is Alisha. And today, I'm joined again in the studio by…

علیشا: سلام به همه. اسم من علیشاه است. و امروز، من دوباره در استودیو با…

Michael: Michael. Hello!

مایکل: مایکل. سلام!

Alisha: And today, we're going to be talking about bad habits in English.

علیشا: و امروز، ما در مورد عادات بد انگلیسی صحبت خواهیم کرد.

So, these are some things that we've heard before or mistakes that native speakers and

بنابراین، اینها چیزهایی است که قبلاً شنیده ایم یا اشتباهاتی که افراد بومی و

non-native speakers of English make and that drive us crazy.

غیر بومی انگلیسی انجام می دهند و ما را دیوانه می کند.

So, let us begin.

بنابراین، اجازه دهید شروع کنیم.

You start.

تو شروع کن.

What's your first thing?

اولین کار شما چیست؟

Michael: This doesn't bug me too much until someone points it out about me and then it

مایکل: این خیلی من را آزار نمی دهد تا زمانی که کسی به آن اشاره کند و بعد

drives me nuts.

من را دیوانه کند.

Once you tell someone that they say “um” or “like” too much, then every time they

وقتی به کسی می گویید که خیلی زیاد می گوید "اوم" یا "لایک"، سپس هر بار

say it, they notice it.

که آن را می گوید متوجه آن می شود.

And, it's really hard to get a thought out because these are filler words that you almost

و، واقعاً سخت است که فکر کنید زیرا اینها کلمات پرکننده ای هستند که شما تقریبا

always use or I always use, maybe Americans always use, but, it's really tough not to

همیشه استفاده می کنید یا من همیشه استفاده می کنم، شاید آمریکایی ها همیشه استفاده می کنند، اما،

use the word “like” or “um,” I think, when you're just speaking casually.

من فکر می کنم استفاده نکردن از کلمه "مانند" یا "اوم" واقعا سخت است. ، زمانی که شما فقط عادی صحبت می کنید.

Alisha: Right.

علیشاه: درسته.

Michael: Yeah.

مایکل: آره.

Alisha: Right.

علیشاه: درسته.

Well, yeah.

اره.

I mean, like…

یعنی...

Michael: Right.

مایکل: درست است.

See?

دیدن؟

Alisha: Why did you have to make it that the first word?

علیشاه: چرا مجبور شدی حرف اول را بزنی؟

Why did it have to be the first one?

چرا باید اولین نفر باشد؟

Actually, we talked about that.

در واقع، ما در مورد آن صحبت کردیم.

We have a video, I think, probably like a year ago, one of the English weekly words

ما یک ویدیو داریم، فکر می‌کنم، احتمالاً یک سال پیش، یکی از ویدیوهای انگلیسی هفتگی

videos where the word, “like,” was one of the words that Americans overuse.

که کلمه «پسندیدن» یکی از کلماتی بود که آمریکایی‌ها بیش از حد از آن استفاده می‌کردند.

I don't know where that information came from but that was—see?

من نمی دانم این اطلاعات از کجا آمده است، اما این بود - می بینید؟

Now, I'm suddenly aware of it.

حالا ناگهان متوجه شدم.

Why?

چرا؟

Oh, God.

اوه خدا

This whole thing I'm going to be thinking about how often I say, “like.”

من به تمام این چیزها فکر خواهم کرد که چقدر می گویم "دوست دارم".

Okay.

باشه.

Let's see, I'm going to go to one that I think all of us talked about and all of us were

بیایید ببینیم، من به سراغ یکی می روم که فکر می کنم همه ما در مورد آن صحبت کردیم و همه

aware of before we even turn the camera on.

ما قبل از اینکه حتی دوربین را روشن کنیم از آن آگاه بودیم.

This one is written.

این یکی نوشته شده

This is a written problem that drives me nuts and there are so many variations on this with

این یک مشکل نوشتاری است که من را دیوانه می کند و تغییرات زیادی در این مورد با

other words but this is the big one.

کلمات دیگر وجود دارد، اما این مشکل بزرگ است.

“Your,” Y-O-U-R, this is a do not equal sign, “you’re,” Y-O-U-‘-R-E.

"شما"، Y-O-U-R، این یک علامت برابر نیست ، "شما هستید"، Y-O-U-'-R-E.

So, this one “your” while “you are,” is a possessive word.

بنابراین، این یکی "شما" در حالی که "شما هستید " یک کلمه مالکیتی است.

“This is your shirt.”

"این پیراهن توست."

“Your bag.”

"کیف تو."

“Your whatever.”

"هرچی که هست."

Y-O-U-‘-R-E is a contracted form of “you are.”

Y-O-U-‘-R-E شکل قراردادی «شما هستید» است.

Interestingly enough, though, I will say that I rarely see non-native speakers of English

به اندازه کافی جالب است، اما من می گویم که من به ندرت می بینم که افراد غیر بومی انگلیسی

make this mistake.

این اشتباه را انجام دهند.

Most of the time, it’s native speakers who make this mistake.

بیشتر اوقات، این افراد بومی هستند که این اشتباه را انجام می دهند.

Come on, guys.

زود باشید بچه ها.

Really?

واقعا؟

It just drives me nuts.

فقط دیوانه ام می کند

That really drives me nuts.

این واقعا مرا دیوانه می کند.

Michael: That one bugs me, too.

مایکل: اون یکی من رو هم آزار میده.

It's really simple.

واقعا ساده است.

I mean, there's another one and it still kind of bugs me but I'm more forgiving is “its”

منظورم این است که یکی دیگر وجود دارد و هنوز هم به نوعی من را آزار می دهد، اما بیشتر می بخشم "آن"

and “it's” because they're both I-T-S and one of them has an apostrophe.

و "این است" زیرا هر دو I-T-S هستند و یکی از آنها آپستروف دارد.

And in both cases, it seems reasonable because you can use an apostrophe for possessive or

و در هر دو مورد منطقی به نظر می رسد زیرا می توانید از آپاستروف برای تصرف

for a contraction.

یا انقباض استفاده کنید.

So, both seem reasonable and you just have to do a pneumonic device.

بنابراین، هر دو معقول به نظر می رسند و شما فقط باید یک دستگاه پنومونیک انجام دهید.

Figure it out, there are rules.

آن را بفهمید، قوانینی وجود دارد.

I'm sure there's an English Class 101 episode on it.

من مطمئن هستم که یک قسمت انگلیسی کلاس 101 در آن وجود دارد.

Alisha: No apostrophe is the one that's the possessive, the “‘s” is the one that's

علیشاه: هیچ آپستروفی چیزی نیست که مالک است، «s»

short for “it has” or “it is.”

مخفف «داراست» یا «آن است» است.

Michael: Right.

مایکل: درسته

But it makes sense, it's kind of tough for some people to remember, “your,” “you're,”

اما منطقی است، برای برخی افراد سخت است که به یاد بیاورند، "تو"، "تو هستی"

that really upsets me.

که واقعاً من را ناراحت می کند.

Alisha: Yes.

علیشاه: بله.

Michael: It's so easy.

مایکل: خیلی آسان است.

Alisha: It's simple.

علیشا: ساده است.

That and, we talked about this earlier before, “their,” “there” and “they're.”

این و قبلاً در مورد آن صحبت کردیم، "آنها"، "آنجا" و "آنها هستند."

The possessive T-H-E-I-R for “That's their house.”

T-H-E-I-R برای «این خانه آنهاست».

“That's their dog.”

"این سگ آنهاست."

T-H-E-R-E, “It's over there.”

T-H-E-R-E، "این آنجاست."

And T-H-E-Y-‘-R-E, “They are.“

و T-H-E-Y-‘-R-E، "آنها هستند."

They are three different, “their,” “there” and “they’re.”

آنها سه متفاوت هستند، "آنها"، "آنجا" و "آنها هستند."

They sound the same but they have different meanings and they should be spelled differently,

آنها یکسان به نظر می رسند، اما معانی متفاوتی دارند و باید به شکل دیگری نیز نوشته

too.

شوند.

So, come on native speakers, let’s do this together.

بنابراین، به زبان مادری بیایید، بیایید این کار را با هم انجام دهیم.

Alright!

بسیار خوب!

Next one for you.

مورد بعدی برای شما

What's your next one?

بعدی شما چیست؟

Michael: Along the same lines of being correct, “could of.”

مایکل: در عین حال درست بودن، «می‌تواند».

So, I think the problem with a lot of these words is it's supposed to be “could have,”

بنابراین، من فکر می‌کنم مشکل بسیاری از این کلمات این است که قرار است «می‌توانست» باشد،

but when you're speaking the language, any language, you make it quicker and quicker

اما وقتی به زبان، هر زبانی صحبت می‌کنید، آن را سریع‌تر و سریع‌تر

and you kind of slur the words together.

می‌کنید و به نوعی کلمات را با هم بدگویی می‌کنید.

So, for example, “grandma” or “gramma.”

بنابراین، برای مثال، "مادر بزرگ" یا "گراما".

Native speakers don't really say the “D,” you just say a “gramma.”

سخنرانان بومی واقعاً «D» را نمی گویند، بلکه فقط «گرامر» را می گویند.

And so, as a kid, I thought that's how you spelled it and I remember spelling, G-R-A-M-M-A.

و بنابراین، به عنوان یک کودک، فکر می کردم که شما آن را اینگونه می نویسید و من به یاد دارم املای آن، G-R-A-M-M-A.

Someone told me, “No, that's not it.”

یکی به من گفت: "نه، اینطور نیست."

So “could of,” it makes sense why people would say, “could of,” but it's not proper

بنابراین «می‌تواند»، منطقی است که چرا مردم می‌گویند «می‌تواند»، اما این کار درست نیست

and you shouldn't get in the habit of doing it.

و شما نباید عادت به انجام آن داشته باشید.

I think most of these things you can be forgiving when they're kids but it's best to “nip

من فکر می‌کنم که بیشتر این چیزها را می‌توانید در کودکی ببخشید، اما بهترین کار این است که "

it in the bud” because you know it just becomes a bad habit.

آن را در جوانی ترک کنید" زیرا می‌دانید که این به یک عادت بد تبدیل می‌شود.

Alisha: Yeah.

علیشا: آره.

And I mean with “could have,” there is a correct contracted spelled version, it's

و منظورم از «می‌توانست» است، یک نسخه املای قراردادی صحیح وجود دارد،

just “could’ve,” ‘-V-E, “could’ve.”

فقط «می‌توانست»، «-V-E، «می‌توانست» است.

I mean, I would argue that it's more casual and it's perhaps not the most correct thing

منظورم این است که من استدلال می‌کنم که معمولی‌تر است و شاید درست‌ترین چیز

to write, I probably would just write “could have.”

برای نوشتن نباشد، احتمالاً فقط می‌نویسم « می‌توانست».

I probably wouldn't use the contracted form so much.

من احتمالاً از فرم قرارداد آنقدر استفاده نمی کنم.

Use of contractions will make you sound more casual.

استفاده از انقباضات باعث می شود که شما عادی تر به نظر برسید .

If you want to write a formal letter I feel you should not use contractions.

اگر می خواهید یک نامه رسمی بنویسید، فکر می کنم نباید از انقباضات استفاده کنید.

If you're writing an academic paper, as well, don't use contractions.

اگر در حال نوشتن یک مقاله آکادمیک نیز هستید، از انقباضات استفاده نکنید.

Spell it out, spell the whole thing out.

هجی کنید، کل مطلب را بنویسید.

You'll sound much more formal and more, at least in my mind, more educated.

شما بسیار رسمی تر و بیشتر، حداقل در ذهن من، تحصیل کرده تر به نظر خواهید رسید.

Alright.

بسیار خوب.

Great.

عالی.

This topic is getting me all like…

این موضوع همه من را دوست دارد...

Let’s see.

بیایید ببینیم.

I'm going to go to another pronunciation issue that I feel like almost is cool now.

من می خواهم به یک مسئله تلفظ دیگری بروم که احساس می کنم اکنون تقریباً جالب است.

“Lemme axe you a question.”

"لم یه سوال ازت بپرس."

This pronunciation.

این تلفظ.

Okay.

باشه.

So, I've written “axe” on this card, but it's “ask,” A-S-K, “let me ask.”

بنابراین، روی این کارت «تبر» نوشته‌ام، اما «بپرس»، A-S-K، «بگذار بپرسم».

So, this “lemme” which we talked about in a previous video which is short for “let

بنابراین، این "لمه" که در ویدیوی قبلی که مختصر "بگذار به

me.”

من" است در مورد آن صحبت کردیم.

I've contracted it here to the very casual “lemme.”

من آن را در اینجا به یک "لم" بسیار معمولی قراردادم.

But I've used “lemme” here because this is typically said in a very, very casual setting.

اما من در اینجا از "lemme" استفاده کرده ام، زیرا این معمولاً در یک محیط بسیار بسیار معمولی گفته می شود.

“Lemme axe you a question.”

"لم یه سوال ازت بپرس."

But the pronunciation of “ask” should not be “axe,” it's “ask.”

اما تلفظ "پرس" نباید "تبر" باشد، بلکه "پرسیدن" است.

Let me ask you a question.”

اجازه بدهید از شما یک سوال بپرسم."

“I want to ask you something.”

"من میخواهم از شما درخواستی بکنم."

It's not “axe”, it's “ask.”

این «تبر» نیست، «پرسیدن» است.

Michael: This one, again so like” lemme.”

مایکل: این یکی، دوباره خیلی شبیه "لمه."

“Lemme” is okay, I think most people say “lemme.”

"لمه" اشکالی ندارد، من فکر می کنم بیشتر مردم می گویند "لمه".

I think that's okay.

من فکر می کنم که اشکالی ندارد.

But for some reason “axe,” I think a lot of these just are not even close at all.

اما به دلایلی «تبر»، فکر می‌کنم بسیاری از اینها اصلاً نزدیک هم نیستند.

“Let me,” when you say it really fast, it sounds like “lemme.”

«اجازه بده،» وقتی خیلی سریع می گویید ، شبیه «لمه» به نظر می رسد.

Right?

درست؟

But when you say “axe,” it's just totally wrong.

اما وقتی می گویید "تبر"، کاملاً اشتباه است.

Alisha: Well, that is reversing the consonants in the word “ask.”

علیشاه: خب، این معکوس کردن صامت ها در کلمه "پرس" است.

Michael: Right.

مایکل: درسته

It's not faster, you're not making it quicker.

این سریعتر نیست، شما آن را سریعتر نمی کنید.

You're not slurring or putting it into one little fluid blob.

شما آن را در یک لکه مایع کوچک قرار نمی دهید .

You just switch the two syllables.

شما فقط دو هجا را تغییر دهید.

Alisha: Similarly, I hear this with the word “asterisk” as well.

علیشاه: همینطور من این را با کلمه ستاره هم می شنوم.

The little star that's on the number 8 on your keyboard or whatever.

ستاره کوچکی که روی عدد 8 روی صفحه کلید شما قرار دارد یا هر چیز دیگری.

This looking thing, it's not an “aksterisk.”

این چیزی که به نظر می رسد، یک "اکستریسک" نیست.

I don't even know.

من حتی نمی دانم.

It's “asterisk.”

این "ستاره" است.

Michael: So, “over pronunciation.”

مایکل: بنابراین، "بیش از تلفظ."

This one is kind of the opposite direction.

این یکی به نوعی برعکس است.

So, this whole time we've been kind of nitpicking when you use the incorrect version of a word.

بنابراین، در تمام این مدت زمانی که شما از نسخه نادرست یک کلمه استفاده می‌کنید، به نوعی گیج می‌کردیم.

I think “over pronunciation” can also be equally as damaging but instead of making

من فکر می کنم "بیش از حد تلفظ" نیز می تواند به همان اندازه آسیب زا باشد، اما به جای اینکه

you look stupid, it makes you look pretentious.

شما را احمق جلوه دهد، شما را پرمدعا جلوه می دهد.

So, for example, in English, we don't use all of the syllables with “chocolate,”

بنابراین، برای مثال، در انگلیسی، ما از همه هجاها با "chocolate" استفاده نمی کنیم،

so it's “cha,” when you spell it “cho-co-late.”

بنابراین وقتی آن را "cho-co-late" می نویسید، "cha" است.

So, maybe in Spanish or something like that, they would still say that like “cho-co-la-te,”

بنابراین، شاید در اسپانیایی یا چیزی شبیه به آن، آنها هنوز هم می‌گویند مانند «cho-co-la-te»

or something, whatever.

یا هر چیزی.

But with English, we took it out.

اما با انگلیسی آن را بیرون آوردیم.

And so, even though, you still spell all of those syllables, native speakers now say “choc-late.”

و بنابراین، حتی با وجود اینکه هنوز همه آن هجاها را می نویسید، زبان مادری اکنون می گویند "choc-late".

Or, “comfortable,” “com-for-ta-ble,” that's how it's spelled but as native English

یا «com-for-ta-ble»، «com-for-ta-ble» ، به این شکل نوشته می‌شود، اما به‌عنوان زبان مادری انگلیسی

speakers, we say “comf-ter-ble.”

، ما می‌گوییم «comf-ter-ble».

And now, I think it's unanimous.

و در حال حاضر، من فکر می کنم آن را به اتفاق آرا.

When it becomes--when slang becomes so popular that it's part of the new language, it's the

وقتی زبان عامیانه آنقدر رایج می شود که بخشی از زبان جدید می شود، این

language is now evolved, if you don't go with the flow even though it's incorrect I think

زبان اکنون تکامل یافته است، اگر با این جریان پیش نروید، حتی اگر نادرست است، فکر

you sound pretentious.

می کنم که ظاهراً خودنمایی می کنید.

Alisha: That's a great one, I like that a lot.

علیشا: خیلی عالی است، من آن را خیلی دوست دارم.

Alright.

بسیار خوب.

I'm going to wrap it up.

من می خواهم آن را جمع بندی کنم.

I have two, actually, I think I can do them quickly though.

من دو تا دارم، در واقع، فکر می کنم می توانم آنها را به سرعت انجام دهم.

Do you have any more by the way?

در ضمن آیا چیز دیگری دارید؟

Michael: No.

مایکل: نه

Alisha: No.

علیشا: نه

Then I'll go quickly.

پس سریع میرم.

My last two are just a couple of what my students actually struggle with.

دو مورد آخر من فقط چند مورد از چیزهایی هستند که شاگردانم واقعاً با آنها دست و پنجه نرم می کنند.

Maybe this is something that you can work on, as well.

شاید این چیزی باشد که بتوانید روی آن نیز کار کنید.

This one, just an example sentence, “I want to go to there.”

این یکی، فقط یک جمله مثال، "من می خواهم به آنجا بروم."

I've underlined the word “to” here.

من در اینجا زیر کلمه "به" خط کشیده ام.

We use the word “to” when we're talking about a specific city or a specific country

هنگامی که در مورد یک شهر خاص یا کشور خاصی صحبت می کنیم، از کلمه "به" استفاده می کنیم

like, “I want to go to New York.”

، مانند "من می خواهم به نیویورک بروم".

“I want to go to Europe.”

من می خواهم به اروپا بروم.

But, “there” is not a specific location.

اما، "آنجا" مکان خاصی نیست.

“I want to go to there.”

"من می خواهم به آنجا بروم."

It’s not a specific place so we don't need to use “to” in this sentence.

مکان خاصی نیست، بنابراین نیازی به استفاده از "to" در این جمله نداریم.

“I want to go there” is perfectly fine.

"من می خواهم به آنجا بروم" کاملاً خوب است.

So, this is a mistake that non-native speakers seem to make from time to time, perhaps.

بنابراین، این اشتباهی است که به نظر می رسد افراد غیر بومی گاهی اوقات مرتکب می شوند.

And then, another one that I've heard a lot recently is this phrase, “in case of,”

و سپس، یکی دیگر از مواردی که اخیراً زیاد شنیده ام این عبارت است، «در صورت وجود»

and then a country.

و سپس یک کشور.

So, for example, “in case of China,” “in case of Egypt” or whatever where someone

بنابراین، به عنوان مثال، "در مورد چین"، "در مورد مصر" یا هر چیزی که در آن

is trying to explain the political situation or a policy in that country.

کسی سعی دارد وضعیت سیاسی یا سیاستی را در آن کشور توضیح دهد.

“In case of.”

"در صورت."

But actually, you don't need to use “case of,” just “in China,” “in Europe,”

اما در واقع، شما نیازی به استفاده از «مورد» ، فقط «در چین»، «در اروپا»،

“in Japan,” whatever.

«در ژاپن» ندارید.

You don't need to use “case of.”

شما نیازی به استفاده از حروف کوچک ندارید.

This pattern, “in case of,” is used for an emergency situation or used to talk about

این الگو، "در صورت"، برای یک موقعیت اضطراری استفاده می شود یا برای صحبت در مورد

alternate plans often to do with weather.

برنامه های جایگزین اغلب در مورد آب و هوا استفاده می شود.

So, for example, “In case of rain, the event will be canceled.”

به عنوان مثال، "در صورت بارندگی، رویداد لغو خواهد شد."

Or, “In case of tornado, please go to your nearest evacuation center.”

یا، "در صورت وقوع گردباد، لطفاً به نزدیکترین مرکز تخلیه خود بروید."

I don't know.

من نمی دانم.

Something like that.

یه چیزی شبیه اون.

So, it's used for an emergency situation.

بنابراین، برای شرایط اضطراری استفاده می شود.

It's not used to talk about policies in the countries.

برای صحبت در مورد سیاست ها در کشورها استفاده نمی شود .

Just use “in” plus the place.

فقط از "in" به اضافه مکان استفاده کنید.

It's much better, much more natural.

خیلی بهتره خیلی طبیعی تره

So, those are a few things that I've noticed that non-native speakers struggle with sometimes.

بنابراین، اینها چند چیز است که من متوجه شده ام که گاهی اوقات افراد غیر بومی با آنها دست و پنجه نرم می کنند.

So, perhaps they'll be helpful for you as well.

بنابراین، شاید آنها برای شما نیز مفید باشند.

So, thanks very much for watching.

بنابراین، از تماشای شما بسیار سپاسگزارم.

If you have a bad habit that you've noticed when you're speaking English or if you've

اگر عادت بدی دارید که هنگام صحبت کردن به زبان انگلیسی

noticed about a habit of somebody else in their English speaking or their writing or

متوجه آن شده اید یا اگر متوجه عادت دیگری در انگلیسی صحبت کردن یا نوشتن یا

whatever, please leave it in the comments and let's compare.

هر چیز دیگری شده اید، لطفاً آن را در نظرات بگذارید و بیایید با هم مقایسه کنیم.

It might be interesting to see if there are any other things that people tend to struggle with.

شاید جالب باشد که ببینیم آیا چیزهای دیگری وجود دارد که مردم تمایل دارند با آن دست و پنجه نرم کنند.

Thanks very much for watching this episode and we will see you again soon. Bye.

از تماشای این قسمت بسیار متشکریم و به زودی دوباره شما را خواهیم دید. خدا حافظ.