Advanced Grammar: Do You Know When It's OK to Break the Rules?

Take a look at five sentences. Are there any mistakes? Anything you would change? I’ll give you a moment to read and think.

به پنج جمله نگاه کنید. آیا اشتباهاتی وجود دارد؟ چیزی را تغییر می دهید؟ یک لحظه به شما فرصت می دهم تا بخوانید و فکر کنید.

Do you know what? In my opinion, they’re all fine except one. I’ll tell you which one later in this lesson. Okay?

میدونی چیه؟ به نظر من همه آنها خوب هستند به جز یکی. بعداً در این درس به شما خواهم گفت کدام یک. باشه؟

And if you haven’t already subscribed to my channel, please take a moment to click and subscribe.

و اگر قبلاً در کانال من مشترک نشده اید، لطفاً یک لحظه کلیک کنید و مشترک شوید.

Everyone needs to do their own work.

هر کسی باید کار خودش را انجام دهد.

Maybe this sounds just fine to you, and you’re wondering why someone would even question it.

شاید این برای شما خوب به نظر برسد، و شما متعجب هستید که چرا کسی حتی آن را زیر سوال می برد.

Well first, you need to know that indefinite pronouns like everyone, someone and anyone are singular and take a singular verb.

خوب ابتدا باید بدانید که ضمایر نامعین مانند همه، کسی و هر کسی مفرد هستند و یک فعل مفرد می گیرند. به همین

That’s why we say, “Everyone needs” and not “Everyone need.”

دلیل است که می گوییم «همه نیاز دارند» و نه «همه نیاز دارند».

Now some people would say, especially in formal English, that our reference words have to agree in number, too.

حالا برخی از مردم می گویند، به خصوص در زبان انگلیسی رسمی، که کلمات مرجع ما نیز باید از نظر تعداد همخوانی داشته باشند.

So we should say: Everyone needs to complete his or her own work.

پس باید بگوییم: هرکس باید کار خود را تکمیل کند.

You can say it that way. It’s correct. But in everyday situations, most American English speakers won’t use that wording.

می تونی اینطوری بگی درست است. اما در موقعیت های روزمره، اکثر انگلیسی زبانان آمریکایی از این جمله استفاده نمی کنند.

We like to be concise, and “his or her” is wordy, so often we just use “their.” It's quicker and easier.

ما دوست داریم مختصر باشیم و "او" پرکلام است، بنابراین اغلب فقط از "آنها" استفاده می کنیم. این سریعتر و راحت تر است. به

Which one do you think I’m more likely to say, A or B?

نظر شما کدام یک را بیشتر می گویم، A یا B؟

A – Right? "Oh no! Someone left their iPad here." Good. I’m glad you’re developing a feeling for what sounds more natural.

الف – درسته؟ "اوه نه! شخصی آی پد خود را اینجا گذاشته است." خوب خوشحالم که شما نسبت به چیزی که طبیعی‌تر به نظر می‌رسد احساس می‌کنید.

So remember, in everyday English, it’s okay to use a third person plural form like "their" to refer back to a singular indefinite pronoun.

بنابراین به یاد داشته باشید، در زبان انگلیسی روزمره، استفاده از یک شکل جمع سوم شخص مانند «آنها» برای اشاره به یک ضمیر نامعین مفرد اشکالی ندارد.

There is a quiz on Monday and an essay due on Friday.

روز دوشنبه یک مسابقه و روز جمعه یک انشا برگزار می شود.

I recently taught a lesson on There is/ There are.

من اخیراً درسی در مورد There is/ There are تدریس کردم.

We use this structure to state what we see or what exists. With There is/ There are sentences, we’re presenting information for someone to know or consider.

ما از این ساختار برای بیان آنچه می بینیم یا وجود دارد استفاده می کنیم. با وجود جملات وجود دارد/ وجود دارد، ما اطلاعاتی را ارائه می کنیم تا کسی بداند یا در نظر بگیرد.

The basic rule is that the noun that follows the verb BE tells us whether the verb should be singular or plural.

قاعده اصلی این است که اسمی که از فعل BE می آید به ما می گوید که آیا فعل باید مفرد باشد یا جمع.

[reads]

[خوانده]

1 quiz. IS. There's a quiz on Monday.

1 مسابقه. است. روز دوشنبه یک مسابقه وجود دارد.

[reads]

[خوانده]

2 assignments. ARE. There are two assignments due on Wednesday.

2 تکلیف. هستند. روز چهارشنبه دو تکلیف وجود دارد.

In informal English, it’s common to use the contraction There’s before singular and plural nouns.

در انگلیسی غیررسمی، استفاده از انقباض There’s قبل از اسامی مفرد و جمع رایج است.

There's a quiz on Monday.

روز دوشنبه یک مسابقه وجود دارد.

There's two things due on Wednesday.

دو چیز در روز چهارشنبه وجود دارد.

I said it so quickly, you probably didn’t even notice that I used the singular verb, although I was talking about two things.

خیلی سریع گفتم، احتمالاً متوجه نشدید که از فعل مفرد استفاده کردم، اگرچه من در مورد دو چیز صحبت می کردم.

But you’ll also hear standard grammar used in a sentence like that.

اما شما همچنین می شنوید که گرامر استاندارد در جمله هایی مانند آن استفاده می شود.

There are two things. Again, I'll speak fast: There are. Link: There are. There are two things due on Wednesday.

دو چیز وجود دارد. باز هم سریع صحبت می کنم: وجود دارد. پیوند: وجود دارد. روز چهارشنبه دو مورد وجود دارد.

So you'll hear it both ways.

بنابراین شما آن را از هر دو طرف خواهید شنید.

Not all sources agree on what happens when we have more than one noun after the verb BE in a There is/There are sentence.

همه منابع در مورد اینکه چه اتفاقی می‌افتد وقتی بیش از یک اسم بعد از فعل BE در جمله There is/There are وجود دارد، اتفاق نمی‌افتد.

But the sources I trust confirm that many speakers and writers today prefer to focus on the noun that immediately follows the verb BE.

اما منابعی که من به آنها اعتماد دارم تأیید می کنند که امروزه بسیاری از گویندگان و نویسندگان ترجیح می دهند روی اسمی تمرکز کنند که بلافاصله بعد از فعل BE می آید.

That first noun controls the verb. Is it singular or plural? Look at these examples.

اولین اسم فعل را کنترل می کند. مفرد است یا جمع؟ به این نمونه ها نگاه کنید.

[reads]

[می خواند]

So with There is/There are sentences, my feeling is that it’s okay to use a singular verb before a singular noun even if another noun or a series of nouns follows.

بنابراین با جملات There is/There هستند، احساس من این است که استفاده از یک فعل مفرد قبل از اسم مفرد اشکالی ندارد، حتی اگر اسم دیگری یا یک سری اسم به دنبال آن باشد.

That first noun can control the verb.

آن اسم اول می تواند فعل را کنترل کند.

In more formal writing, you probably want to limit your use of There is/There are sentences, so just find alternative wording. Look how I rewrote the previous examples:

در نوشتار رسمی تر، احتمالاً می خواهید استفاده از جملات There is/There are را محدود کنید، بنابراین فقط عبارت جایگزین پیدا کنید. نگاه کنید که چگونه مثال‌های قبلی را بازنویسی کردم: به

Which sentence do you think I’m more likely to write in an email to a colleague? I'm friendly with this colleague.

نظر شما کدام جمله را بیشتر در ایمیلی برای یک همکار می‌نویسم؟ من با این همکار صمیمی هستم.

B – Right? "There is one inactive link and a few typos we have to fix."

ب - درسته؟ "یک پیوند غیر فعال و چند اشتباه تایپی وجود دارد که باید آنها را برطرف کنیم."

Great. I'm glad you're starting to think like me.

عالی. خوشحالم که مثل من شروع به فکر کردن کردی. با

Who were you talking to?

کی داشتی حرف میزدی؟

Did someone ever tell you that you can’t end a sentence with a preposition?

آیا کسی به شما گفته است که نمی توانید یک جمله را با حرف اضافه تمام کنید؟

At one point, that’s a rule I learned for so-called good writing.

در یک نقطه، این قانونی است که من برای نوشتن به اصطلاح خوب یاد گرفتم.

Well, I think that rule is something we follow consistently only in formal writing.

خوب، من فکر می کنم این قانون چیزی است که ما به طور مداوم فقط در نوشتن رسمی دنبال می کنیم.

For example, in everyday American English, no one uses the object pronoun Whom? Does it sound natural for me to ask, “To whom were you speaking?” or “To whom were you talking?”

برای مثال، در انگلیسی روزمره آمریکایی، هیچ کس از ضمیر مفعولی Whom استفاده نمی کند؟ آیا طبیعی به نظر می رسد که من بپرسم "با چه کسی صحبت می کردی؟" یا "با چه کسی صحبت می کردی؟"

To my ears, that’s very formal or even old-fashioned.

برای گوش من، این بسیار رسمی یا حتی قدیمی است.

I might follow that rule about not ending with a preposition in certain situations.

من ممکن است از این قاعده پیروی کنم که در موقعیت های خاص با حرف اضافه ختم نمی شود.

It would be in formal writing, perhaps with adjective clauses or embedded questions.

این می تواند به صورت رسمی باشد، شاید با بندهای صفت یا سؤالات تعبیه شده. در

Here are examples of sentences that sound appropriate for formal English.

اینجا نمونه هایی از جملاتی هستند که برای انگلیسی رسمی مناسب به نظر می رسند.

[reads]

[می خواند] به

Note the word order. Note the positions of the prepositions.

ترتیب کلمات توجه کنید. به موقعیت حروف اضافه توجه کنید.

But let’s switch contexts. Which question am I more likely ask a friend?

اما بیایید زمینه ها را تغییر دهیم. کدام سوال را بیشتر از یک دوست بپرسم؟

A – Right? That definitely sounds more natural for everyday English.

الف – درسته؟ این قطعا برای انگلیسی روزمره طبیعی تر به نظر می رسد.

Never tell nobody they can’t realize their dreams.

هرگز به کسی نگویید که نمی توانند رویاهایشان را محقق کنند.

We finally came to the sentence that I find incorrect, or at least it’s not standard English. You’d likely be understood, but the grammar would sound awkward to many listeners.

بالاخره به این جمله رسیدیم که به نظر من نادرست است، یا حداقل انگلیسی استاندارد نیست. احتمالاً درک خواهید شد، اما گرامر برای بسیاری از شنوندگان ناخوشایند به نظر می رسد.

Because you want your communication to be as clear as possible, I don’t recommend using double negatives, which is using two or more negative words in the same clause.

از آنجایی که می‌خواهید ارتباط شما تا حد امکان واضح باشد، من استفاده از دو یا چند کلمه منفی را در یک بند توصیه نمی‌کنم.

I would say, “Never tell anybody they can’t realize their dreams.”

من می گویم: "هرگز به کسی نگو که نمی تواند رویاهایش را محقق کند."

So why can we say “never” and “can’t” in the same sentence?

پس چرا در یک جمله می توانیم «هرگز» و «نمی توانم» بگوییم؟

Because the sentence has two clauses.

چون جمله دو بند دارد.

The main clause is “Never tell anybody.” That’s an imperative. The subject “you” is understood.” (You) never tell anybody.

بند اصلی "هرگز به کسی نگو" است. این یک امر ضروری است. موضوع "تو" قابل درک است." (شما) هرگز به کسی نگویید.

Never tell anybody... The second clause is a "that" clause. We omit the word “that”: Never tell anybody (that) they can’t realize their dreams.

هرگز به کسی نگو... بند دوم یک بند «آن» است. ما کلمه "that" را حذف می کنیم: هرگز به کسی نگویید (که) نمی تواند رویاهای خود را محقق کند.

Each clause is allowed to have a negative word, so the sentence with two clauses ends up with two negative words, and that's okay.

هر بند مجاز است یک کلمه منفی داشته باشد، بنابراین جمله با دو بند به دو کلمه منفی ختم می شود و این اشکالی ندارد.

So the complete sentence with standard grammar is: Never tell anybody they can't realize their dreams.

بنابراین جمله کامل با دستور زبان استاندارد این است: هرگز به کسی نگویید که نمی تواند رویاهای خود را محقق کند.

Which of these sentences is not standard English?

کدام یک از این جملات انگلیسی استاندارد نیست؟

A – Right? It has a double negative, and that's note standard grammar.

الف – درسته؟ این یک منفی دوگانه دارد، و این گرامر استاندارد است.

I prefer the wording in B: I didn't hear anybody.

من عبارت B را ترجیح می دهم: من کسی را نشنیدم.

I can usually tell the difference between a Steinway, a Yamaha, and a Kawai piano.

من معمولاً می توانم تفاوت بین پیانوی Steinway، Yamaha و Kawai را تشخیص دهم. آیا

Did you ever learn that you we use the preposition between with two things?

تا به حال یاد گرفتید که ما از حرف اضافه بین با دو چیز استفاده می کنیم؟

In one of my lessons on prepositions, I gave the example of standing between two people.

در یکی از درس هایم در مورد حروف اضافه، ایستادن بین دو نفر را مثال زدم.

This use of between to explain position or location is easy to understand.

این استفاده از بین برای توضیح موقعیت یا مکان به راحتی قابل درک است.

It's also quite easy to understand the use of "among" for position or location.

همچنین درک استفاده از "در میان" برای موقعیت یا مکان بسیار آسان است.

We use among when there are more than two things and these are things usually we can't easily separate or identify.

زمانی از میان استفاده می کنیم که بیش از دو چیز وجود داشته باشد و اینها چیزهایی هستند که معمولاً نمی توانیم به راحتی آنها را از هم جدا یا شناسایی کنیم.

These things are all around us or all around an object. Take a look at these examples:

این چیزها در اطراف ما یا اطراف یک شی هستند. به این مثال ها نگاهی بیندازید:

[reads]

[خوانده می شود]

But let’s talk about using between for something other than position or location.

اما اجازه دهید در مورد استفاده از بین برای چیزی غیر از موقعیت یا مکان صحبت کنیم.

In another grammar lesson, I explain that we can use "between" for two or more things when we're dividing something equally within a group, like the family fortune being divided so that each child gets an equal portion, an equal part.

در یکی دیگر از درس‌های دستور زبان، توضیح می‌دهم که وقتی چیزی را به طور مساوی در یک گروه تقسیم می‌کنیم، می‌توانیم از «بین» برای دو یا چند چیز استفاده کنیم، مانند تقسیم ثروت خانواده به طوری که هر کودک یک قسمت مساوی، یک قسمت مساوی دریافت کند.

[reads]

[می‌خواند]

Here’s another use: We use "between" with two or more things when we consider these things separately.

کاربرد دیگری نیز وجود دارد: وقتی این موارد را جداگانه در نظر می‌گیریم، از «بین» با دو یا چند چیز استفاده می‌کنیم.

Perhaps we're considering the differences, their relations, their connections, or perhaps our choices, meaning we'll choose one of these things.

شاید ما تفاوت ها، روابط آنها، ارتباطات آنها یا شاید انتخاب های خود را در نظر می گیریم، یعنی یکی از این موارد را انتخاب می کنیم.

Remember my model sentence? That was about the differences between things – separate things we can easily identify:

جمله مدل من را به خاطر دارید؟ این در مورد تفاوت بین چیزها بود - چیزهای جداگانه ای که به راحتی می توانیم تشخیص دهیم:

I can usually tell the difference between a Steinway, a Yamaha, and a Kawai piano.

من معمولاً می توانم تفاوت بین یک پیانوی Steinway، یک یاماها و یک پیانو Kawai را تشخیص دهم. در

Here are additional examples for us to study:

اینجا مثال‌های دیگری برای مطالعه وجود دارد:

[reads]

[خوانده می‌شود]

So remember, it's not always a mistake to use "between" with three or more things.

بنابراین به یاد داشته باشید، استفاده از «بین» برای سه یا چند چیز همیشه اشتباه نیست.

If I asked you to name one amazing vacation destination, could you easily choose between Switzerland, Alaska, Hawaii, and New Zealand? You can let me know in the comment section.

اگر از شما بخواهم یک مقصد تعطیلات شگفت انگیز را نام ببرید، آیا می توانید به راحتی بین سوئیس، آلاسکا، هاوایی و نیوزلند انتخاب کنید؟ می توانید در قسمت نظرات به من اطلاع دهید.

Well, that’s all for now. If you enjoyed this grammar lesson and you’d like me to cover more grammar topics in the future, be sure like this video.

خوب، فعلاً همین است. اگر از این درس گرامر لذت بردید و دوست دارید در آینده به موضوعات گرامر بیشتری بپردازم، حتما این ویدیو را دوست داشته باشید.

And also please subscribe if you haven't already.

و همچنین اگر قبلاً مشترک نشده اید لطفاً مشترک شوید.

As always, thanks for watching and happy studies.

مثل همیشه، از تماشای شما و مطالعات شاد متشکریم.