Terms of Endearment - U.S. Culture & English Vocabulary

On February 14, we celebrate Valentine's Day.

در 14 فوریه، روز ولنتاین را جشن می گیریم.

In honor of this holiday, I thought we'd have a lesson

به افتخار این تعطیلات، فکر کردم که ما یک درس

on terms of endearment.

در مورد علاقه مندی خواهیم داشت.

Those are words like "honey"..."baby"...

آنها کلماتی مانند "عسل"..."عزیزم" هستند...

They're words of affection,

آنها کلمات محبت آمیز هستند،

and we use them to address the people we're closest to:

و ما از آنها برای خطاب به افرادی که به آنها نزدیک هستیم استفاده می کنیم:

Every language has its terms of endearment.

هر زبانی شرایط دوست داشتنی خود را دارد.

Some are widely used,

برخی از آنها به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند

and others are a little unusual

و برخی دیگر کمی غیر معمول هستند

because they're made up.

زیرا ساخته شده اند.

They're used just between two people.

آنها فقط بین دو نفر استفاده می شوند.

We have a lot of terms of endearment in English.

ما اصطلاحات دوست داشتنی زیادی در زبان انگلیسی داریم.

- So many that I can't possibly tell you all of them.

- آنقدر زیاد که نمی توانم همه آنها را به شما بگویم.

But I do plan to share many of them,

اما من قصد دارم بسیاری از آنها را به اشتراک بگذارم،

and I have some notes to help me remember.

و یادداشت هایی دارم که به من کمک می کند به خاطر بسپارم.

We'll start with a very common one:

ما با یک مورد بسیار رایج شروع می کنیم:

honey.

عزیزم.

It can be written two different ways

می توان آن را به دو صورت مختلف

as a term of endearment.

به عنوان یک اصطلاح دوست داشتنی نوشت.

We use "honey" with adults and children.

ما از "عسل" برای بزرگسالان و کودکان استفاده می کنیم.

As in, "Hi, honey. How was your day?"

مثل "سلام عزیزم. روزت چطور بود؟"

"Good job, honey. I'm so proud of you."

"کار خوب، عزیزم. من به تو افتخار می کنم."

A short form? - Hun' (hon').

یک فرم کوتاه؟ - هون (هون).

Like, "Hon', do yo have a second?"

مثل "عزیز، دومی داری؟"

Variations? - There are a lot of them.

تغییرات؟ - تعداد زیادی از آن ها وجود دارد.

Some common ones are:

برخی از موارد رایج عبارتند از:

Sometimes, especially in the case of honey,

گاهی اوقات، به خصوص در مورد عسل،

you hear a term of endearment

in a situation where people are not close,

در شرایطی که افراد به هم نزدیک نیستند،

but the situation is informal.

اما وضعیت غیر رسمی است، اصطلاح دوست داشتن را می شنوید.

For example, a friendly waitress might say,

به عنوان مثال، یک پیشخدمت صمیمی ممکن است بگوید:

"Hon', want some more coffee?"

"عزیز، یک قهوه دیگر می خواهید؟"

or "Can I get you some more coffee, 'hon?"

یا "میتونم یه قهوه دیگه برات بیارم، عزیزم؟"

You need to be careful.

تو باید مراقب باشی.

You may hear this,

ممکن است این را بشنوید

and it can be appropriate in certain situations.

و در شرایط خاصی می تواند مناسب باشد.

My advice is not to use terms of endearment

توصیه من این است که از اصطلاحات محبت آمیز

with people you are not familiar with or close to.

با افرادی که با آنها آشنایی ندارید یا نزدیک آنها نیستید استفاده نکنید.

Because then it could be taken as a form of disrespect.

زیرا در این صورت می توان آن را نوعی بی احترامی تلقی کرد.

So be careful.

خیلی مراقب باش.

All right. Next one. "Baby."

خیلی خوب. بعدی. "عزیزم."

"Hey, baby. What's wrong?"

"هی عزیزم چی شده؟"

We can use it with adults or children.

ما می توانیم آن را برای بزرگسالان یا کودکان استفاده کنیم.

Short form: babe.

فرم کوتاه: عزیزم.

Variations:

تغییرات:

A very common term of endearment: sweetheart.

یک اصطلاح بسیار رایج برای دوست داشتن: یار.

For adults and for children.

برای بزرگسالان و برای کودکان.

"Good morning, sweetheart."

"صبح به خیر عزیزم."

"Sweetheart, it's time for breakfast."

"عزیزم، وقت صبحانه است."

Variations:

تغییرات:

Again, like "honey," there are a lot of variations.

دوباره، مانند "عسل"، تغییرات زیادی وجود دارد.

"Sweet pea" - usually for children.

"نخود شیرین" - معمولا برای کودکان.

"Sweet lips" - for adults.

"لب های شیرین" - برای بزرگسالان.

"Love" - "Hi, my love."

"عشق" - "سلام، عشق من."

For adults and for children.

برای بزرگسالان و برای کودکان.

You might hear:

ممکن است بشنوی:

"Darling."

"عزیزم."

You'll hear a combination:

ترکیبی را خواهید شنید:

Darling dear. My darling dear.

عزیزم عزیزم. عزیزم عزیزم.

In some accents, in some situations - songs, for example -

در برخی لهجه‌ها، در برخی موقعیت‌ها - مثلاً آهنگ‌ها -

you'll hear people drop the "g."

می‌شنوید که مردم «g» را رها می‌کنند.

And instead of "darling," you'll hear something like "darlin'."

و به جای "عزیزم" چیزی شبیه "عزیزم" خواهید شنید.

"Dear."

"عزیز."

You see this word also in messages and letters,

این کلمه را هم در پیام ها و نامه ها می بینید

"Dear Mr. Smith"..."Dear Mrs. Jones."

«آقای اسمیت عزیز»... خانم جونز عزیز.

As a form of address, as a greeting in a letter,

به عنوان خطاب، به عنوان سلام در نامه،

it has nothing to do with affection.

ربطی به محبت ندارد.

It's actually just a formal, polite way

در واقع این فقط یک روش رسمی و مودبانه

of starting out a letter or a message.

برای شروع یک نامه یا پیام است.

But variations for terms of endearment would be:

اما تغییرات برای اصطلاحات دوست داشتنی می تواند این باشد:

You can also hear "dearie,"

شما همچنین می توانید "عزیز" را بشنوید،

and that could be spelled different ways,

و این می تواند به روش های مختلف نوشته شود،

but when I think of "dearie," I think of

اما وقتی به "عزیز" فکر می کنم، به

some elderly...kind, elderly woman

یک زن مسن فکر می کنم ... مهربان و سالخورده ای

who is maybe thanking a young person for helping her

که شاید تشکر می کند. جوانی که به او کمک کرد تا

carry her groceries,

مواد غذایی خود را حمل کند،

"Oh, dearie. Thank you so much."

"اوه، عزیزم. خیلی ممنون."

So not as common.

بنابراین نه به عنوان رایج.

"Cutie."

"عزیز."

"Cutie patootie" - definitely for children.

"Cutie patootie" - قطعا برای کودکان.

"Sunshine." This is one that I use.

"آفتاب." این یکی است که من استفاده می کنم.

"Hey, sunshine."..."Good morning, sunshine."

"هی، آفتاب."..."صبح بخیر، آفتاب."

"Sunshine, time for school."

"آفتاب، زمان مدرسه است."

"Angel." - Adults and children.

"فرشته." - بزرگسالان و کودکان.

Most of these are for adults or children.

بیشتر اینها برای بزرگسالان یا کودکان هستند.

Okay. This one is probably more so for a romantic relationship.

باشه. این یکی احتمالا بیشتر برای یک رابطه عاشقانه است.

"Snookums." - My snookums.

"Snookums." - اسنوکام های من

We have some silly sounding terms of endearment.

ما شرایط احمقانه ای برای دوست داشتن داریم.

"Snookums" would be one of them.

"Snookums" یکی از آنها خواهد بود.

A similar one: "pookie."

یکی مشابه: "پوکی".

It could be for kids, but I usually think of that in a love relationship.

این می تواند برای بچه ها باشد، اما من معمولاً در یک رابطه عاشقانه به آن فکر می کنم.

"My snookums." ..."Pookie."

"اسنوکام های من." ..."پوکی."

Another silly word, "boo."

یک کلمه احمقانه دیگر، "بو".

Not like "Boo!" to scare you, but

نه مثل "بو!" برای ترساندن تو، اما

"Ooh, my boo! My little boo."

"اوه، بو من!

So terms of endearment can sound silly

بنابراین اصطلاحات دوست داشتنی می توانند احمقانه به نظر برسند

because they're affectionate...

زیرا آنها محبت آمیز هستند...

We have many terms of endearment based on the names of animals.

ما اصطلاحات دوست داشتنی زیادی بر اساس نام حیوانات داریم.

Usually cute little ones, like:

معمولاً کوچولوهای ناز، مانند:

Although bears are big, we might say:

اگرچه خرس ها بزرگ هستند، ممکن است بگوییم:

For a girl, you might call her "princess."

برای یک دختر، ممکن است او را "شاهزاده خانم" صدا کنید.

"What's wrong, my princess?"

"چی شده شاهزاده خانم من؟"

We have terms of endearment based on good looks.

ما شرایط دوستی را بر اساس ظاهر خوب داریم.

We might use this for our children, for example.

مثلاً ممکن است از این برای فرزندانمان استفاده کنیم.

"Come here, gorgeous."

"بیا اینجا، زیبا."

"Hey, beautiful."

"آهای خوشگله."

"Handsome."

"خوش قیافه."

I sometimes say, "Where's my handsome boy?"

گاهی می گویم پسر خوش تیپ من کجاست؟

He's getting older, so I have to be careful

او دارد بزرگتر می شود، بنابراین من باید مراقب باشم که

I can't be too cute calling my nine-year-old a "cutie patootie"

نمی توانم خیلی بامزه باشم و نه ساله ام را «پسر خوشگل»

or "my handsome boy." That's not cool anymore.

یا «پسر خوش تیپ من» خطاب کنم. این دیگه جالب نیست

Also for kids, "munchkin."

همچنین برای بچه ها، "munchkin".

We have other terms of endearment that end with "-kin."

ما اصطلاحات دیگری برای دوست داشتن داریم که به "-kin" ختم می شود.

It sounds cute: munchkin, pumpkin...

زیبا به نظر می رسد: کدو حلوایی، کدو تنبل...

Those are the ones I can recall right now.

آنهایی هستند که می توانم همین الان به یاد بیاورم.

Also, just like we have terms of endearment based on cute little animals,

همچنین، همانطور که ما شرایط دوست داشتن را بر اساس حیوانات کوچک زیبا داریم،

we have terms of endearment based on sweet things to eat, like:

شرایط دوست داشتنی را نیز بر اساس چیزهای شیرین برای خوردن داریم، مانند:

Gosh, there are so many. I think I'll have to end there.

خدا، خیلی زیاد است. فکر می کنم باید همینجا تمام کنم.

But now you get a sense of how many terms of endearment are possible.

اما اکنون متوجه می شوید که چه تعداد از شرایط دوست داشتنی ممکن است.

Listen out for them.

به آنها گوش دهید

You'll hear them in films, in TV shows, in songs...

آنها را در فیلم ها، در برنامه های تلویزیونی، در آهنگ ها خواهید شنید...

Maybe you'll hear them said to you.

شاید آنها را بشنوید که به شما گفته اند.

Now I'd like you to take a very short true-false quiz

اکنون می‌خواهم یک آزمون بسیار کوتاه درست و غلط انجام دهید

to check your understanding of how terms of endearment are used.

تا درک خود را از نحوه استفاده از اصطلاحات دوست‌داشتنی بررسی کنید.

However, in general we're very wary of strangers

با این حال، به طور کلی ما در مورد غریبه هایی

who do approach children.

که به کودکان نزدیک می شوند بسیار محتاط هستیم.

I believe there's still one term of endearment I didn't share with you yet.

من معتقدم هنوز یک دوره دوستی وجود دارد که هنوز با شما در میان نگذاشتم.

It's something sweet.

چیزی شیرین است.

"Sugar."

"قند."

We can use this for adults for for children.

ما می توانیم از این برای بزرگسالان برای کودکان استفاده کنیم.

Personally, I don't use it. Or I don't use it much.

من شخصا از آن استفاده نمی کنم. یا زیاد استفاده نمیکنم

The only example that comes to mind

تنها مثالی که به ذهن می رسد

is again that friendly waitress,

دوباره آن پیشخدمت مهربان است که

maybe taking your order.

شاید سفارش شما را می گیرد.

"What can I get you, sugar?"

"چی برات بیارم شکر؟"

All right. We're going to end by taking the word "sugar"

خیلی خوب. ما با برداشتن کلمه "قند"

and putting it in a poem.

و قرار دادن آن در یک شعر به پایان می رسیم.

I want to share a very common poem.

من می خواهم یک شعر بسیار رایج را به اشتراک بگذارم.

In fact, it's so common, it's probably the first

در واقع، آنقدر رایج است که احتمالاً اولین

love poem that children learn in English.

شعر عاشقانه ای است که کودکان به زبان انگلیسی یاد می گیرند.

Maybe you know it.

شاید شما آن را بدانید.

It goes like this:

این چنین است:

People love to play around with this poem

مردم دوست دارند با این شعر بازی کنند

and change the words.

و کلمات را تغییر دهند.

We usually keep the first two lines

ما معمولا دو خط اول را نگه می داریم

and change the last two.

و دو خط آخر را تغییر می دهیم.

The variations can be funny. They can be cute. They can be romantic.

تغییرات می توانند خنده دار باشند. آنها می توانند ناز باشند. آنها می توانند رمانتیک باشند.

A child might say:

یک کودک ممکن است بگوید:

So you get the idea of how creative you can be.

بنابراین شما این ایده را دریافت می کنید که چقدر می توانید خلاق باشید.

I thought you might like to try this.

فکر کردم شاید دوست داشته باشید این را امتحان کنید.

If you want to create your own poem,

اگر می خواهید شعر خود را بسازید،

try using the "Roses are red" poem.

سعی کنید از شعر "رز قرمز هستند" استفاده کنید.

Keep the first two lines and change the last two.

دو خط اول را نگه دارید و دو خط آخر را تغییر دهید.

How would you end this poem?

چگونه این شعر را به پایان می رسانید؟

That's all for now.

فعلاً همین است.

Thanks for watching. Happy studies!

ممنون از ملاحظه تان. تحصیلات مبارک!

And happy Valentine's Day!

و روز ولنتاین مبارک!